ภรรยาพลั้งรัก

อิสรภาพ...คือสิ่งที่เขาต้องการได้คืนจากภรรยาแต่งที่ไม่ได้รัก หลังวันแต่งงานสามวันเธอจึงยอมทำตามคำขอแกมบังคับของเขา แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าเวลาผ่านไปตั้งหลายปีเราสองคนยังต้องกลับมาเจอกัน...ในฐานะที่มันอาจฝืนใจ

‘รู้ใช่ไหม ว่างานแต่งงานครั้งนี้ฉันไม่ได้เต็มใจ’

คำพูดของโอชวินเมื่อห้าปีก่อนในคืนวันแต่งงาน หลังจากถูกส่งตัวเข้าห้องหอตามประเพณีก้องในโสตประสาทของเกณิกาจนถึงทุกวันนี้

‘ทราบค่ะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความผิดพลาด’

‘แล้วเธอจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง ฉันช่วยรักษาหน้าเธอกับครอบครัวของเธอด้วยการแต่งงานเพื่อให้ข่าวบ้าๆ นั่นเงียบลง คราวนี้เธอก็ควรช่วยฉันด้วย’

‘พี่โอมจะให้เก้ช่วยเรื่องอะไรหรือคะ’

‘ก็เรื่องอิสรภาพของฉันไง เธอจะต้องคืนมันให้ฉัน’

‘เก้ก็ไม่ได้เอาเชือกผูกพี่โอมไว้สักหน่อยนี่คะ พี่จะไปไหนก็ได้’

‘ไม่เหมือนกัน คนทั้งอำเภอรู้ว่าเราแต่งงานกัน ถ้าฉันจะได้รับอิสรภาพคืน คนอื่นๆ ก็ต้องรู้ด้วย’

‘อ่อ...หมายถึงจะให้เก้ประกาศว่าเราเลิกกันทั้งๆ ที่เพิ่งแต่งงานกันอย่างนั้นเหรอคะ’

‘เธอคิดว่านั่นเป็นทางออกที่ดีไหมล่ะ’

เจ้าสาวหมาดๆ มุ่นหัวคิ้ว ชั่งใจอยู่พักก่อนจะเอ่ยเสนอทางเลือก

‘แต่งปุ๊บ เลิกปั๊บ ถ้าทำอย่างนั้น คราวนี้ก็คงได้อายชาวบ้านมากกว่าเดิม เอาอย่างนี้ก็แล้วกันค่ะ อีกไม่กี่วันเก้ต้องเข้ากรุงเทพฯ แล้ว เก้ไปเรียนต่อมหา’ลัยอีกสี่ปี ช่วงเวลานี้พี่โอมก็จะไม่เจอหน้าเก้แล้ว ระยะเวลาที่เราห่างกันคงพอทำให้ใครๆ เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราได้บ้าง ถ้าจะมีข่าวเลิกกันระหว่างที่เก้ไปเรียนอยู่ ก็คงไม่แปลก’

‘พูดง่าย แต่ใครจะเป็นคนเสียสละตัวเองเป็นขี้ปากชาวบ้านล่ะ ใครๆ ก็รู้ว่าฉันแต่งงานกับเธอแล้ว ถ้าเกิดไปควงผู้หญิงคนอื่น คงถูกต่อว่าว่านอกใจเมียแต่ง’

‘เอาเป็นว่าเก้จะพยายามไม่กลับมาเจอพี่อีก ไม่กลับมาหาคนที่บ้านพี่โอมด้วย ถ้ามีข่าวเลิกกัน คนอื่นจะได้เข้าใจว่าทุกอย่างเป็นความผิดของเก้ หรือให้พวกเขาเข้าใจไปเลยว่าเก้มีคนอื่น พอใจหรือยังคะ’

‘เธอจะทำได้เหรอ’ เขาจ้องเธอเหมือนไม่อยากจะเชื่อมั่น แถมยกมุมปากขึ้นราวกำลังยิ้มเยาะ ‘เธอจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับฉันอีกตลอดไปได้จริงๆ เหรอ’