คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 1 หนุ่มเนี๊ยบ 4---35%
| ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart] |
| กันเกรา |
| www.mebmarket.com |
| น้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง |
 |
“ยังไม่ทราบอาการค่ะ
เพราะพี่ชาติเลยไม่ได้โทรมาบอกอะไรค่ะ คุณเกียร์จะให้มัทโทรไปถามมั้ยคะ”
แม้จะไม่เคยพูดคุยกับเขาเลย
นับตั้งแต่ได้เข้ามาทำงาน แต่ทุกคนในบริษัท ไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งไหน
สูงหรือต่ำเพียงใด ก็มักจะเรียกเขาว่า ‘คุณเกียร์’ ติดปากกันทั้งนั้น
มัทรีเลยไม่รู้จะเรียกอะไร นอกจากตามคนอื่นไป
“ไม่เป็นไรครับ!
เดี๋ยวหายยุ่งแกคงจะโทรหาผมเอง ปล่อยให้จัดการเรื่องทางบ้านไปก่อนดีกว่าครับ
ว่าแต่ไปไหนกันหมดครับ หรือว่าไปกินข้าว แต่นี่บ่ายโมงจะครึ่งแล้วนะครับ”
มัทรีมองตามผู้บริหารหนุ่ม ที่หันซ้ายทีขวาทีหาพนักงานในออฟฟิศ
แต่ก็ไม่มีสักคน แถมยังยกมือขึ้นดูนาฬิกาด้วย
เพื่อตรวจสอบว่าตัวเองไม่ได้มาเวลาเที่ยง ซึ่งพนักงานส่วนใหญ่จะไปกินข้าว
“เอ่อ! พอดีพี่ๆ งานยุ่งค่ะ
เลยไปตอนเที่ยงครึ่ง อีกหน่อยก็คงจะกลับมาค่ะ”
ถ้าจะบอกว่า
รุ่นพี่ไปตั้งแต่สิบเอ็ดโมงครึ่งจนป่านนี้ยังไม่กลับมา ตัวเองคงเป็นนางมารร้ายแน่
และเรื่องนี้ก็ไม่อยู่ในความคิดด้วยซ้ำ เพราะเป็นคนคิดดี ทำดี
แม้จะไม่มีใครเห็นก็ตาม
“อ๋อ! แล้วคุณกินหรือยังครับ”
หัวใจดวงน้อยๆ
เต้นแรงขึ้นด้วยความปลาบปลื้มใจ ที่ผู้บริหารระดับสูงอย่างเขา
ห่วงใยพนักงานตัวเล็กๆ ตำแหน่งเล็กๆ ด้วยคำถามนี้ แม้เขาจะถามไปอย่างนั้น
หรือถามตามมารยาท แต่แค่นี้ก็ดีใจแทบแย่แล้ว
“ยังค่ะ ต้องรอให้พี่ๆ
กลับมาก่อนถึงจะไปได้ค่ะ เดี๋ยวไม่มีคนรับโทรศัพท์ค่ะ...”
ยังไม่ทันได้พูดจบด้วยซ้ำ เสียงโทรศัพท์จากโต๊ะชูชาติก็ดังขึ้น
มัทรีไม่กล้ารับเพราะเจ้านายใหญ่ยังไม่ไปไหน และยังไม่รู้ว่ามาถึงนี่ต้องการอะไร
“ตามสบายครับ”
มือก็คว้าโทรศัพท์มาดึงสาย
ส่วนตานั้นก็มองตามเจ้าของร่างสูงไม่แพ้นายแบบ เดินออกจากออฟฟิศไป หัวใจก็ยังคงเต้นระทึกไม่ยอมหยุดสักที
จากนั้นมันก็เหมือนจะลอยตามติดไปกับเขาด้วย จนแทบจะคุยกับคนปลายสายไม่รู้เรื่อง
ถ้าไม่ตั้งสติให้ดี และจากก่อนหน้าที่เริ่มหิวข้าวตะหงิดๆ นั้น บัดนี้กลับกลายเป็นอิ่มตื้นจนไม่ได้สนใจจะรอ
ว่าสี่สาวจะกลับเข้าออฟฟิศตอนไหนด้วยซ้ำ
“พี่ซื้อข้าวคลุกกะปิมาฝากมัทด้วย
จะได้ไม่ต้องไปกินแคนทีนไง อร่อยนะเจ้านี้ มีขนมกับผลไม้ด้วย”
เกือบบ่ายสอง ทุกคนถึงได้กลับมา
และต่างหิ้วถุงของกินมาวางให้บนโต๊ะกลาง ซึ่งเป็นโต๊ะสารพัดประโยชน์ ทั้งกินข้าว
ประชุม คนสมัครงานนั่งกรอกเอกสาร
“พี่มียำขนมจีนมาให้มัทด้วย”
หวานใจเองก็วางถุงไว้บนโต๊ะ แล้วมองมาหา
คล้ายๆ จะเป็นการขอโทษที่มาช้า มัทรีไม่ได้ว่าอะไร นอกจากยกมือไหว้ขอบคุณทุกคน
จากนั้นก็หิ้วถุงสารพัดออกไปแคนทีนอยู่ดี
เพราะไม่อยากเสียสิทธิ์หนึ่งชั่วโมงในการพักไป
อีกทั้งอยากจะคิดทบทวนถึงภาพของชายในฝัน ที่มายืนอยู่ในออฟฟิศ
แบบไม่เคยมีใครคาดคิดมาก่อนด้วย
“โหแก! มาตอนพวกฉันจะอิ่มแล้วนี่นะ
แม่พวกนั้นใช้ไม่ได้เลยอะ ไม่เห็นใจคนหิวเลย”
สองเพื่อนกินของหวานเรียบร้อยแล้วเมื่อไปถึง
แต่ก็ไม่วายคว้าถุงสารพัด จากมือมัทรีไปเปิดสำรวจอยู่ดี เกาเหลาถูกสั่งมากินกับข้าวข้าวคลุกกะปิและต้องรีบกินด้วย
ก่อนเพื่อนจะกลับออฟฟิศ
เพราะกลัวไม่มีคนคุยด้วย
ส่วนเพื่อนก็กินยำขนมจีนกับขนมรอไป พออิ่มก็ต่างแยกย้ายกัน สองเพื่อนไปทำงาน
ส่วนมัทรีลงไปช้อปตลาดติดแอร์ ที่มีแค่เดือนละครั้งเนื่องจากเวลาพักเหลือเกินครึ่งชั่วโมง
จากนั้นก็รีบกลับให้ทันเวลาพักหนึ่งชั่วโมงของตัวเอง แบบไม่ต้องรอให้ใครมาบอก เพราะไม่อยากเอาเปรียบองค์กร หรือเอาเปรียบคนอื่น ถือเป็นนิสัยอันดี ที่มีติดตัวมานับตั้งแต่จำความได้แล้ว
+++++
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
| ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart] |
| กันเกรา |
| www.mebmarket.com |
| น้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง |
|
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น