บำเรอเสน่า

“ช้าไป 1 นาที แต่ก็โอเค ผมยอมให้” ชารีฟยกนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองขึ้นดู ก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารในมือ แล้ววางมันลงบนโต๊ะทำงาน ส่วนซาบาชก็ค้อมศีรษะก่อนจะเดินถอยออกไปจากห้องอย่างรู้งาน สาวไทยหันไปมององครักษ์หนุ่มนิดหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาจ้องพระพักตร์คมตามเดิม

                “พระองค์ใช่ไหมที่เป็นคนสั่งให้ลูกค้าโทรไปยกเลิกนัดกับเพื่อนของหม่อมฉัน” นรีกานต์เอ่ยถามอย่างคับข้องใจ

                “ใช่ ผมสั่งให้พวกเขาโทรไปเอง แล้วผมก็ส่งพนักงานคนอื่นเข้าไปแทน แต่นั่นเป็นแค่การเตือนคุณให้รู้เอาไว้ว่าอย่าคิดขัดคำสั่งผม” วรกายสูงสง่าสาวพระบาทเข้ามาหยุดยืนประจันหน้ากับหญิงสาว

                “หม่อมฉันก็มาตามที่รับสั่งแล้วไงเพคะ พระองค์เองก็ต้องหยุดยุ่งกับเพื่อนของหม่อมฉันด้วย” นรีกานต์บอกเสียงแข็ง

                “แน่นอน” ชีคหนุ่มยักไหล่พร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมพระโอษฐ์ ก่อนจะเสด็จมาประทับลงบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงาน แล้วเงยพระพักตร์ขึ้นมองหญิงสาวตรงหน้าและรับสั่งต่อ

“ผมอ่านประวัติของคุณแล้ว ช่ำชองในเรื่องผู้ชายดีทีเดียว ลูกค้าของคุณที่เมืองไทยก็มีแต่พวกเศรษฐีกระเป๋าหนักทั้งนั้น ผมไม่แปลกใจเลยที่คุณสามารถทำยอดขายได้ทะลุเปาทุกเดือน”

“หม่อมฉันจะถือว่านั่นเป็นคำชมก็แล้วกันเพคะ” นรีกานต์เน้นเสียงอย่างประชด ฟันกรามขบแน่นอย่างไม่พอใจกับคำรับสั่งที่ว่า ช่ำชองในเรื่องผู้ชาย เธออยากจะเถียงออกไป แต่ก็เลือกที่จะนิ่งเงียบเอาไว้ เพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องมานั่งอธิบายให้คนอื่นฟังในเรื่องชีวิตส่วนตัวของตนเอง

“แล้วหน้าที่ของหม่อมฉันมีอะไรบ้างเพคะ พรุ่งนี้เช้าหม่อมฉันจะได้เตรียมตัวถูก” สาวไทยถามขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังจ้องมาที่ตนเองเขม็ง เธอรู้สึกวูบๆ วาบๆ ไปทั่วร่างอย่างไรพิกลก็ไม่รู้ เหมือนกับว่าอีกฝ่ายกำลังใช้สายตามองทะลุเสื้อผ้าเข้าไปถึงเนื้อในของเธอ

“ผมขอบอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่า หน้าที่ของคุณที่นี่มันอาจจะไม่ตรงกับความสามารถของคุณ ไม่ต้องใช้สมองหรือเสน่ห์มารยาหญิงอะไรเลย แค่ใช้แรงเท่านั้นเอง” ชารีฟกระตุกยิ้ม ก่อนจะเปิดลิ้นชักโต๊ะแล้วหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาวางบนโต๊ะ “นี่คือรายการที่คุณจะต้องทำในวันพรุ่งนี้และทุกๆ วัน”

นรีกานต์ขมวดคิ้วอย่างงุนงงสงสัยว่า หน้าที่ของเธอมันมีมากถึงขนาดต้องจดใส่กระดาษกันเลยหรือไง?หญิงสาวเดินไปหยุดยืนที่หน้าโต๊ะทำงานของชีคหนุ่ม และหยิบกระดาษขนาดเอสี่ขึ้นมาอ่าน ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างไม่พอใจก่อนจะวางมันลงที่เดิม แล้วมองอีกฝ่ายด้วยสายตาขุ่นเคือง

“นี่มันอะไรกันเพคะ ให้ทำความสะอาดห้องบรรทม ห้องทำงาน ห้องหนังสือ ห้องนั่งเล่น ให้อาหารสัตว์เลี้ยง ทรงรับสั่งว่าจะให้หม่อมฉันเข้ามาช่วยงานในวังไม่ใช่หรือเพคะ”