ทาสรักกลางทะเลทราย (เรื่องสั้น)

เรื่องนี้มาแนวพระเอกโหด หื่น ดุ เดือด ตามแบบฉบับของ กานจ์แก้ว *_*  พระเอกลักพาตัวนางเอก

ไปทรมานเล่นซะงั้น

สปอยเบาๆ

“ปล่อย! ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” เธอดิ้นรนเพื่อให้พ้นพันธนาการ โดยไม่ได้สนใจว่าชายหนุ่มที่เธอหมายจะฟาดหัวนั้นเป็นใครจนกระทั่งเสียงนุ่มทุ่มดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ

“ฤทธิ์มากนักนะแคท ผิดกับเมื่อ 5 ปีก่อนลิบลับ” นิโคล์หยุดดิ้นแล้วหันไปมองทันที

“ราซิล” เสียงแผ่วเบาดังลอดออกมาจากเรียวปากสีชมพูระเรื่อ ราซิลยืนกอดอกมองตรงมาที่เธอก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้

“ตกใจมากสินะที่เจอผมที่นี่” เขาดึงตัวเธอมาจากลูกน้องของเขาแล้วดึงเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง “คุณมาที่นี่ได้ยังไง แล้วรู้จักกับคนพวกนี้ด้วยเหรอ” เธอถามเสียงสั่น แต่ชายหนุ่มไม่ตอบกลับหันไปทางลูกน้องของตนเองที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง

“ ยานาฟพาพวกเขาออกไปให้หมอตรวจดูอาการ ส่วนผู้หญิงคนนี้ฉันจัดการเอง” คำพูดของเขาทำให้เธอใจหายวาบเย็นไปทั่วทั้งร่าง

“คุณหมายความว่ายังไง”

“เมื่อก่อนเธอเป็นคนที่ฉลาดนี่นา หรือว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันทำให้เธอสมองเสื่อมแล้วก็โง่แบบนี้” เขาดึงเธอเข้ามาจนชิด ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่ไม่ถึง 10 เซนติเมตร ลมหายใจของนิโคล์เริ่มติดขัดขึ้นมาดื้อๆพยายามข่มความตื่นเต้นและความกลัวเอาไว้แล้วเชิดหน้าขึ้นใส่อีกฝ่าย

 “ฉันไม่รู้ว่าที่คุณพูดมันหมายความว่ายังไง คุณจะอธิบายให้ฉันเข้าใจได้หรือเปล่าคะ” ราซิลหัวเราะในน้ำเสียงที่เจ้าตัวพยายามจะฝืนให้เป็นปรกติ

“หึ หึ ดูท่าทางของคุณจะกลัวผมมากสินะทั้งน้ำเสียงและอาการตัวสั่นของคุณ” เขายิ้มใส่ตาเธอ นิโคล์พยายามบิดตัวเองเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา

“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ”หญิงสาวทำหน้าเบ้เมื่อเขาจงใจบีบแขนเธอแรงขึ้น ราซิลนิ่งเงียบเพื่อรอให้คนของเขาออกไปจากห้องนี้จนหมดก่อน แล้วจึงดึงหญิงสาวไปนั่งลงที่โซฟายาวโดยจับเธอนั่งลงบนตักของเขาแล้วใช้สองมือรวบเอวคอดกิ่วของเธอเอาไว้

“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” นิโคล์ทุบกำปั้นลงบนหน้าอกกว้างของเขา

“ผมไม่ปล่อย กว่าจะหาตัวคุณมาได้ก็ลำบากแล้วจะให้ปล่อยไปง่ายๆงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ” คำพูดกลั้วหัวเราะของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับตัวแข็งทื่อมองเขาตาเบิกกว้าง

“คุณตามหาตัวฉัน”

“ใช่” ราซิลพยักหน้า นิโคล์มองอีกฝ่ายอย่างกับคนที่แค้นกันมานาน “คุณคือนายท่านของอาลีแล้วก็พวกนั้น”

“ใช่อีกนั่นแหละ” ชายหนุ่มลอยหน้าตอบ

 “สรุปก็คือทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ที่นี่คือสมบัติของผมและมีผมเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวรวมทั้งคุณด้วย”

“บ้า ฉันไม่ใช่สมบัติของใคร ชีวิตของฉันเป็นของฉัน ปล่อยนะคนบ้า ปล่อย! ฉันไม่เข้าใจว่าคุณทำแบบนี้ทำไม”หญิงสาวเริ่มดิ้นอีกครั้ง เมื่อเธอดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นจนอีกฝ่ายต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บร้าวที่รอบเอวและท่อนแขนด้านบน

“โอ้ย! ฉันเจ็บนะ ปล่อย”