เธอลองฟังเพลงนี้ดูนะ...

123456789

"จริง ๆ ตอนนั้นก็ดีนะ" เขายิ้มพลางมองเกลียวคลื่นกำลังหยอกล้อกับพื้นทราย 

"อื้ม" เธอตอบรับ แต่กลับมีรอยยิ้มหยันติดอยู่บนใบหน้า ก่อนจะเอ่ยต่อ

.

.

.

 "จริง ๆ ตอนนั้นก็ดีแล้วเธอทิ้งเราไปทำไมวะ"

"...."

"อู้ย แรงอยู่น้า" เสียงซี้ดปากดังขึ้นจากหลังโขดหิน พลันให้สองหนุ่มสาวหันมอง แล้วก็พบกับนอตกำลังเกาะหินมองมาตาแป๋วเชียว  "กูมาเก็บหอยเฉย ๆ เปล่าแอบดูนะ! ไม่เชื่อหันไปถาม.... อ้าว!" นอตหันไปก็พบว่าเพื่อนทั้งกลุ่มที่แอบมาดูด้วยกันเมื่อกี๊ วิ่งไปที่พักกันหมดแล้ว "เร็วเชียวพวกมึงอะ" นอตขมุบขมิบปากบ่นแล้วจึงชูมือขึ้นเสมอหัวเสมือนหนึ่งยอมแพ้  "เอ่อ กูว่ากูไปปิ้งบาร์บีคิวดีกว่า ให้ผัวเมียเคลียร์กันเนอะ แหะ" แล้วนอตก็เดิน (กึ่งวิ่ง) เลี่ยงออกไป

"นอตมันเป็นอะไรอะ" เธอหันไปถามเขาด้วยสีหน้างงงวยสุดขีด

"ไม่รู้มัน สงสัยไม่เคยดูสดพี่บอยมั้ง" เขาพูดขำ ๆ 

"เราว่าเราเคยพาเขาไปดูแล้วนะ" เธอพูดแล้วหยุดฟังเสียงเพลงจากโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าตรงอกเสื้อของเขา  "เห็นไหมเนี่ยเพลงไปถึงฮุคแล้ว เธอเริ่มเปิดใหม่ให้เราเลย" เขาจึงหยิบโทรศัพท์กำลังจะกดเริ่มเพลงใหม่ เธอก็จับข้อมือเขาไว้ก่อน "เธอ เดี๋ยว ๆ เราขอร้องท่อนนีี้ โว้ อู โหว่"

เขาจึงร้องรับทันที "โว อู่ โว้... โว โว โว้ โหว่ ไม่อยากจะขอให้เวลานี้เป็นของเรา..." แล้วเขากับเธอก็ร้องด้วยกันจนจบเพลงแล้วเดินเข้าไปสมทบกับเพื่อน ๆ ต่อ

.

.

.

สวัสดีค่าาาา นี่เป็นนิยายเรื่องที่สองของเราค่ะ (แต่เป็นเรื่องยาวเรื่องแรก แหะ ^^") อยากให้ลองติดตามกันดูนะคะ เราอยากลองให้เรื่องนี้เป็นนิยายเพลงดูค่ะ แต่ละช่วงจะมีเพลงเป็นของตัวเอง ยังไงก็ลองอ่านดูนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่าาาาา ><

(สำหรับใครที่ตามมุกไม่ทันนะคะ)