คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My Love is youรักฉัน...คือเธอ(KiHae,HanHyuk)
เมื่อ16ปีที่แล้ว...
“แฮ่ก แฮ่ก ด๊อง รอนานไหม”เด็กชายน่ารักคนหนึ่งยืนหอบอยู่ข้างๆเด็กคนหนึ่ง
“ไม่นานหรอกบอมมี่”เด็กชายหน้าหวานอีกคนหนึ่งยืนพัดให้เพื่อนอีกคน“นายมีเรื่องอะไรจะบอกเราเหรอ”
“คือวันนี้เราจะมาบอกลาด๊องน่ะ”คิบอมตีหน้าเศร้า“เราต้องไปอเมริกาตอน5โมงเย็น”
5 นาทีผ่านไป...
ไร้เสียงตอบโต้ของคิบอมกับทงเฮ ทุกอย่างเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสองทงเฮได้แต่กั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา
“ด๊องเราต้องไปแล้ว ลาก่อน”คิบอมกอดลาทงเฮเป็นครั้งสุดท้าย
“บอมมี่ห้ามลืมเรานะ อย่าลืมเราเด็ดขาด”ทงเฮดึงคิบอมเข้าไปกอด น้ำตาที่ถูกเก็บไว้บัดนี้กลับไหลออกมาจากกักไม่อยู่
“อืม”คิบอมตอบสั้นๆก่อนผละออกจากทงเฮ“ห้ามลืมฉันนะด๊อง”
“ฉันไม่มีทางลืมนายแน่นอนคิบอมมี่ที่น่ารักของฉัน”ทงเฮพูดอย่างอายๆ
“ครับ ผมไปก่อนนะ”คิบอมหอมแก้มทงเฮก่อนลา“บ๊ายบาย”
กลับมาที่ปัจจุบัน...
จากเด็กน้อยวัย6ขวบกลายเป็นเด็กหนุ่มหน้าสวยวัย16ปี ใบหน้าที่สวยราวกับอิสตรีทำให้เขากลายเป็นดาวเด่นประจำโรงเรียนไปด้วยไม่มีข้อสงสัย ดวงตาคู่สวยจับจ้องอยู่ที่รูปของเด็กน้อยสองคน นั้นก็คือรูปของคิบอมกับทงเฮนั้นเอง
“ไอ้แก้มแตกเมื่อไรจะกลับมาหาฉันสักที”ทงเฮพึมพำกับตัวเอง น้ำใสๆค่อยไหลรินลงมาแต่เจ้าตัวไม่คิดจะเช็ดมัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
“มินเข้าไปนะ”ซองมินเอ่ยก่อนเปิดประตูเข้ามา“ด๊องมินมีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรเหรอมิน”ทงเฮตอบด้วยน้ำเสียงสั้นๆเล็กน้อย
“คนที่ด๊องคิดถึงอ่ะเขากลับมาแล้วนะ”ซองมินตอบพลางยิ้มให้ทงเฮเล็กน้อย“ตอนนี้เขากำลังคอยด๊องอยู่ข้างล่างน่ะ ไปหาสิ”
......................................................
“ด๊องมาแล้วเหรอ”ฮยอกแจทักเสียงใส“เขารอด๊องอยู่ที่สวนหลังบ้านนะ”
สวนหลังบ้าน...
“บอมมี่”ทงเฮตะโกนเรียกคิบอมที่ยืนชมนกชมไม้อยู่
“ด๊อง คิดถึงจังเลย”คิบอมโผล่เข้ากอดทงเฮอย่างคิดถึง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอกันความอบอุ่นที่คุ้นเคย
“นึกว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว”ทงเฮพูดอย่างงอน แก้มทั้งสองข้างป่องขึ้นทันทีเพื่อแสดงให้รู้ว่าเขางอนอยู่
“ถ้าไม่กลับมาผมคงต้องโดนใครบ้างคนงอนไปตลอดชาติแน่เลย”คิบอมพูดติดตลกมือแกร่งโอบเอวทงเฮไว้หลวมๆ
“อะแฮ่มๆ”ฮยอกแจไอ2-3ที“ไอ้แก้มแตกปล่อยมือแกจากเอวเพื่อนฉันณ บัดNOW”
“โรคหวงเพื่อนกำเริบอีกแล้วเหรอไอ้ไก่”คิบอมแอบกัดฮยอกแจเล็กน้อย
“เออ”ฮยอกแจตอบสั้นๆพลางดึงทงเฮออกมาจาดอ้อมกอดของคิบอม
“ไอ้ฮันไม่อยู่ถึงกับเกิดการคลั่งเลยเหรอไอ้ไก่”คิบอมยังกัดไม่เลิก
“ไอ้แก้มแตกมาให้กูเตะซะดีๆ”ฮยอกแจไล่เตะคิบอมรอบสวน สร้างเสียงหัวเราะให้แก่คนที่พบเห็นเป็นอย่างมาก
......................................................
“แฮ่ก แฮ่ก พอเหอะ เหนื่อย”ฮยอกแจพูดไปหอบไป
“ทุกคนเข้าบ้าน”เสียงใสๆของซองมินตะโกนออกมา
ในบ้าน...
“คยูมาตั้งแต่เมื่อไร”ฮยอกแจทักคยูฮยอนเสียงใส
“สักพักแล้วล่ะครับ คิบอมกลับมาแล้วเหรอครับ”คยูฮยอนยิ้มบางๆให้ฮยอกแจ
“อืม ถ้าฉันไม่กลับฉันคงโดนกระต่ายกับไก่ตามไปเตะถึงอเมริกาเลยล่ะ”คิบอมพูด
“เซ็งจริงๆเลย คนอื่นเขาได้อยู่กับแฟนหมด” ฮยอกแจบ่นกระปอดกระแปด“แล้วทำไมฉันต้องมานั่งเหงาอยู่คนเดียวด้วยอ่ะ ไอ้มังกือมัวแต่ไปทำอะไรอยู่นะ”
“คิดถึงผมเหรอ”เสียงนุ่มๆกระซิบข้างๆหูฮยอกแจ มือหนาโอบเอวร่างเล็กเอาไว้
“เชอะ”ฮยอกแจเชิดใส่ฮันคยองเล็กน้อย“กลับมาทำไม”
“กลับมาหาที่รักไง”ฮันคยองพยายามง้อฮยอกแจต่อไป“ถ้าไม่กลับมาจะรู้ไหมล่ะว่ามีคนคิดถึง”
“คยูทำไมแถวมีมดมันเยอะจังเลย”ซองมินแอบกัดฮยอกแจ
“นั้นน่ะสิครับ”คยูฮยอนเสริม
“ไม่พูดด้วยแล้ว”ฮยอกแจวิ่งขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว
เช้าวันต่อมา...
“หิวจังเลย วันนี้มีอะไรทานมั้งอ่ะฮัน”ทงเฮเดินเข้าไปหาฮันคยองให้ห้องครัว
“ข้าวผัดกิมจิ”ฮันคยองพูดพลางลูบตัวทงเฮเบาๆ“น่ารักแบบนี้นี่เองเจ้าคิบอมมันถึงรักมากมายเลย”
“เก็บคำชมของนายไม่ชมไอ้ฮยอกมันเหอะ ยืนงอนเป็นไก่หน้าลิงอยู่นั้นน่ะ”ทงเฮกระทุงศอกเบาๆ
“อยู่นี้เองเหรอด๊อง”คิบอมโอบเอวของทงเฮไว้หลวมๆ
“ตื่นแล้วเหรอ”ทงเฮหันไปหอมแก้มสุดที่รักของตนเองฟอดใหญ่
“หวานกันแต่เช้าเลยนะ”ซองมินแซวทงเฮ
“มินอ่ะ ด๊องอายนะ”ทงเฮตีแขมซองมินเบาๆ
“พอๆเลิกสวีทกันสักทีเหอะมดเต็มบ้านหมดแล้ว”ฮยอกแจแยกทงเฮกับคิบอมออกจากกัน
“อิจฉาอ่ะดิ”ทงเฮพูดอย่างรู้ทัน
“ป่าว”ฮยอกแจพูดเสียงสูง นายไม่คิดจะงอนฉันเลยเหรอฮัน ไก่อย่างฉันก็น้อยใจเป็นนะไอ้มังกือบ้า
Mode ไก่น้อยเพ้อเจ้อ
แงๆ TT^TT มันน่าน้อยใจจริงๆเลย สรุปแล้วไอ้มังกือบ้านั้นมันจะไม่ง้อผมใช่ไหม ไก่ตัวนี้มันก็มีหัวใจนะเสียใจเป็นน้อยใจเป็นน้า
“ฮันไม่คิดจะง้อไอ้ไก่มันหน่อยเหรอ”ทงเฮทำหน้าบ๊องแบ๊วใส่ฮันคยอง
“ไม่รู้จะง้อยังไงอ่ะสิ”ฮันคยองมองฮยอกแจที่นั่งเล่นเกมส์อยู่กับคยูฮยอนอย่างตัดเพ้อ
“จับกดเลยง่ายดี”คิบอมเสนอ
“แค่เข้าไปคุยยังไม่ได้เลยแต่แกจะให้ฉันจับฮยอกกดยังไง”ฮันคยองออกอาการเครียด โดนไก่งอนแบบนี้ มังกือเครียดครับพี่น้อง~
“ลองเอาไปคุยกะฮยอกดีๆสิฮัน”ซองมินเสนอทางออกที่ดีที่สุด
“จะพยายามก็แล้วกัน”ฮันคยองหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ
12.30 PM...
“หิวข้าวอ่ะ”ฮยอกแจบ่น
“หิวก็ไปให้ฮันทำไรให้ทานสิ นั่งบ่นอยู่ได้”ทงเฮตอบอย่างรำคาญ
“ไปก็ได้”ฮยอกแจเดินไปหาฮันคยอง
“มีอะไรเหรอฮยอก”ฮันคยองถามด้วยไม่ยอมล่ะสายตาจากหนังสือ
“หิวข้าวอ่ะ ทำไรให้ทานหน่อยดิ”ฮยอกแจเกาะแขนฮันคยองแน่น สรุปแล้วฉันต้องเป็นคนง้อให้ไหม
“ไม่มีอารมณ์”ฮันคยองพูดเสียงเรียบ คำตอบที่ได้มาทำเอาคนฟังใจหลบวูบดวงตาเริ่มมีน้ำใสๆคลออยู่หน่อยๆ
“ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ”ฮยอกแจเดินกระแทกเท้าออกไปจากบ้าน
“เฮ้อ~ อารมณ์เสียจนได้”ฮันคยองถอนหายใจเถือกใหญ่
“แล้วไอ้ไก่มันจะไปไหนของมันน่ะ”ทงเฮพูดอย่างเป็นห่วง
“ฉันรู้ว่าฮยอกไปที่ไหน”ฮันคยองพูด
......................................................
“ฮือ ไอ้มังกือบ้า ฮือ”ฮยอกแจขว้างก้อนหินลงแม่น้ำ“ตาบ้าๆๆๆ บ้าที่สุดเลย กลับจีนไปเลย ไป๊”
พวกทงเฮมองดูฮยอกแจอย่างขำๆ ไม่นึกว่าไก่อย่างฮยอกจะน้อยใจเป็นเหมือนกัน
“ไปสิฮัน”คยูฮยอนผลักฮันคยองออกไป
“ไอ้มังกือบ้า ไก่อย่างฉันก็งอนเป็นนะ”ฮยอกแจหยิบก้อนหินขึ้นมาอีกก้อนกะจะปาลงแม่น้ำแต่มันกลับไปโดนหัวคนข้างหลังอย่างจัง
“โอ๊ย ฮยอกอ่ะเจ็บนะ”ฮันคยองลูบหัวตัวเองปอยๆ
“มาทำไม”ฮยอกแจพูดเสียงเรียบ
“มาหาไก่บางตัว”ฮันคยองรวบเอวฮยอกแจไว้ไม่ให้หนีไปไหน
“ปล่อยฉันสิ ปล่อยฉ๊านนน”ฮยอกแจตะโกนสุดเสียง
“ฮยอกอ่ะ เขาอุสามาง้อนะ”ฮันคยองพูดอย่างเศร้า“ถ้าไม่ยกโทษให้ก็ไม่เป็นไร”
“นึกว่าจะไม่ง้อซะแล้ว”ฮอยกแจวิ่งเข้าไปกอดฮันคยองทางด้านหลัง“เขารอตั้งนาน”
“ครับที่รัก กลับมาบ้านกันเถอะ”ฮันคยองจูงมือฮยอกแจ“กลับมากันเถอะพวกเรา”
“กลับได้แล้ว เฮ้ย ตื่นๆ ไอ้ปลาไอ้แก้มปริตื่น”ซองมินเขย่าตัวทงเฮอกับคิบอมอย่างแรง
“เออ ตื่นแล้วตื่นแล้ว ไอ้มินหยุด”ทงเฮจับแขนซองมิน
“กลับมากันเถอะ”ฮยอกแจพูดอย่างอารมณ์ดี“ไอ้ลัคกี้ปล่อยมือจากเอวเพื่อนฉันณ บัดNOW”
“ครับ โหดเป็นบ้าเลยอ่ะ”คยูฮยอนบ่นเบาๆ
“ว่าฉันเหรอ แกตายไอ้โจ”ฮยอกแจใส่เกรียท์หมาวิ่งไล่คยูฮยอน
“พอเถอะฮยอก”ฮันคยองรีบคว้าเอวบางๆของฮยอกแจไว้
“ขอบคุณนะฮันไม่ช่วยจับไอ้ไก่บ้าให้ฉันอ่ะ”คยูฮยอนโค้งให้ฮันคยองเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรหรอก กลับมากันเถอะ”ฮันคยองพูด
ณ บ้านตระกูลลี
“เขาอยากดูหนังอ่ะฮัน ไปดูกับเขาหน่อยนะ”
“ฮันทำอะไรให้เขาทานหน่อยดิ”
“ฮันมาเล่นเกมกับเขาหน่อยนะ”
“ฮันพาเขาทานไอศกรีมหน่อยดิ”
“ฮันพาเขาไปเที่ยวหน่อย”
“พาเขาอยากไปช๊อปปิ้งหน่อยนะฮัน”
“เขาอยากได้สร้อยอ่ะ ซื้อให้หน่อยนะ”
“เขาอยากนี่ อยากได้นั้น อยากได้นู่น”
“ครับฮยอก TT^TTเป๋าฉีกแน่ตู”เสียงของมังกรนามว่าฮันเกิงครวญครางทุกๆ5นาที
“555+”เสียงของสมาชิกที่เหลือหัวเราะอย่าสะใจ
The End
ความคิดเห็น