ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตามใจคนแต่ง ตามใจคนอ่าน(Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #2 : My Love is youรักฉัน...คือเธอ(KiHae,HanHyuk)

    • อัปเดตล่าสุด 16 เม.ย. 51


    เมื่อ16ปีที่แล้ว...

    แฮ่ก แฮ่ก ด๊อง รอนานไหมเด็กชายน่ารักคนหนึ่งยืนหอบอยู่ข้างๆเด็กคนหนึ่ง

    ไม่นานหรอกบอมมี่เด็กชายหน้าหวานอีกคนหนึ่งยืนพัดให้เพื่อนอีกคนนายมีเรื่องอะไรจะบอกเราเหรอ

    คือวันนี้เราจะมาบอกลาด๊องน่ะคิบอมตีหน้าเศร้าเราต้องไปอเมริกาตอน5โมงเย็น

    5 นาทีผ่านไป...

    ไร้เสียงตอบโต้ของคิบอมกับทงเฮ ทุกอย่างเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสองทงเฮได้แต่กั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา

    ด๊องเราต้องไปแล้ว ลาก่อนคิบอมกอดลาทงเฮเป็นครั้งสุดท้าย

    บอมมี่ห้ามลืมเรานะ อย่าลืมเราเด็ดขาดทงเฮดึงคิบอมเข้าไปกอด น้ำตาที่ถูกเก็บไว้บัดนี้กลับไหลออกมาจากกักไม่อยู่

    อืมคิบอมตอบสั้นๆก่อนผละออกจากทงเฮห้ามลืมฉันนะด๊อง

    ฉันไม่มีทางลืมนายแน่นอนคิบอมมี่ที่น่ารักของฉันทงเฮพูดอย่างอายๆ

    ครับ ผมไปก่อนนะคิบอมหอมแก้มทงเฮก่อนลาบ๊ายบาย

    กลับมาที่ปัจจุบัน...

    จากเด็กน้อยวัย6ขวบกลายเป็นเด็กหนุ่มหน้าสวยวัย16ปี ใบหน้าที่สวยราวกับอิสตรีทำให้เขากลายเป็นดาวเด่นประจำโรงเรียนไปด้วยไม่มีข้อสงสัย ดวงตาคู่สวยจับจ้องอยู่ที่รูปของเด็กน้อยสองคน นั้นก็คือรูปของคิบอมกับทงเฮนั้นเอง

    ไอ้แก้มแตกเมื่อไรจะกลับมาหาฉันสักทีทงเฮพึมพำกับตัวเอง น้ำใสๆค่อยไหลรินลงมาแต่เจ้าตัวไม่คิดจะเช็ดมัน

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

    มินเข้าไปนะซองมินเอ่ยก่อนเปิดประตูเข้ามาด๊องมินมีเรื่องจะบอก

    เรื่องอะไรเหรอมินทงเฮตอบด้วยน้ำเสียงสั้นๆเล็กน้อย

    คนที่ด๊องคิดถึงอ่ะเขากลับมาแล้วนะซองมินตอบพลางยิ้มให้ทงเฮเล็กน้อยตอนนี้เขากำลังคอยด๊องอยู่ข้างล่างน่ะ ไปหาสิ

    ......................................................

    ด๊องมาแล้วเหรอฮยอกแจทักเสียงใสเขารอด๊องอยู่ที่สวนหลังบ้านนะ

    สวนหลังบ้าน...

    บอมมี่ทงเฮตะโกนเรียกคิบอมที่ยืนชมนกชมไม้อยู่

    ด๊อง คิดถึงจังเลยคิบอมโผล่เข้ากอดทงเฮอย่างคิดถึง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอกันความอบอุ่นที่คุ้นเคย

    นึกว่าจะไม่กลับมาซะแล้วทงเฮพูดอย่างงอน แก้มทั้งสองข้างป่องขึ้นทันทีเพื่อแสดงให้รู้ว่าเขางอนอยู่

    ถ้าไม่กลับมาผมคงต้องโดนใครบ้างคนงอนไปตลอดชาติแน่เลยคิบอมพูดติดตลกมือแกร่งโอบเอวทงเฮไว้หลวมๆ

    อะแฮ่มๆฮยอกแจไอ2-3ทีไอ้แก้มแตกปล่อยมือแกจากเอวเพื่อนฉันณ บัดNOW”

    โรคหวงเพื่อนกำเริบอีกแล้วเหรอไอ้ไก่คิบอมแอบกัดฮยอกแจเล็กน้อย

    เออฮยอกแจตอบสั้นๆพลางดึงทงเฮออกมาจาดอ้อมกอดของคิบอม

    ไอ้ฮันไม่อยู่ถึงกับเกิดการคลั่งเลยเหรอไอ้ไก่คิบอมยังกัดไม่เลิก

    ไอ้แก้มแตกมาให้กูเตะซะดีๆฮยอกแจไล่เตะคิบอมรอบสวน สร้างเสียงหัวเราะให้แก่คนที่พบเห็นเป็นอย่างมาก

    ......................................................

    แฮ่ก แฮ่ก พอเหอะ เหนื่อยฮยอกแจพูดไปหอบไป

    ทุกคนเข้าบ้านเสียงใสๆของซองมินตะโกนออกมา

    ในบ้าน...

    คยูมาตั้งแต่เมื่อไรฮยอกแจทักคยูฮยอนเสียงใส

    สักพักแล้วล่ะครับ คิบอมกลับมาแล้วเหรอครับคยูฮยอนยิ้มบางๆให้ฮยอกแจ

    อืม ถ้าฉันไม่กลับฉันคงโดนกระต่ายกับไก่ตามไปเตะถึงอเมริกาเลยล่ะคิบอมพูด

    เซ็งจริงๆเลย คนอื่นเขาได้อยู่กับแฟนหมดฮยอกแจบ่นกระปอดกระแปดแล้วทำไมฉันต้องมานั่งเหงาอยู่คนเดียวด้วยอ่ะ ไอ้มังกือมัวแต่ไปทำอะไรอยู่นะ

    คิดถึงผมเหรอเสียงนุ่มๆกระซิบข้างๆหูฮยอกแจ มือหนาโอบเอวร่างเล็กเอาไว้

    เชอะฮยอกแจเชิดใส่ฮันคยองเล็กน้อยกลับมาทำไม

    กลับมาหาที่รักไงฮันคยองพยายามง้อฮยอกแจต่อไปถ้าไม่กลับมาจะรู้ไหมล่ะว่ามีคนคิดถึง

    คยูทำไมแถวมีมดมันเยอะจังเลยซองมินแอบกัดฮยอกแจ

    นั้นน่ะสิครับคยูฮยอนเสริม

    ไม่พูดด้วยแล้วฮยอกแจวิ่งขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว

    เช้าวันต่อมา...

    หิวจังเลย วันนี้มีอะไรทานมั้งอ่ะฮันทงเฮเดินเข้าไปหาฮันคยองให้ห้องครัว

    ข้าวผัดกิมจิฮันคยองพูดพลางลูบตัวทงเฮเบาๆน่ารักแบบนี้นี่เองเจ้าคิบอมมันถึงรักมากมายเลย

    เก็บคำชมของนายไม่ชมไอ้ฮยอกมันเหอะ ยืนงอนเป็นไก่หน้าลิงอยู่นั้นน่ะทงเฮกระทุงศอกเบาๆ

    อยู่นี้เองเหรอด๊องคิบอมโอบเอวของทงเฮไว้หลวมๆ

    ตื่นแล้วเหรอทงเฮหันไปหอมแก้มสุดที่รักของตนเองฟอดใหญ่

    หวานกันแต่เช้าเลยนะซองมินแซวทงเฮ

    มินอ่ะ ด๊องอายนะทงเฮตีแขมซองมินเบาๆ

    พอๆเลิกสวีทกันสักทีเหอะมดเต็มบ้านหมดแล้วฮยอกแจแยกทงเฮกับคิบอมออกจากกัน

    อิจฉาอ่ะดิทงเฮพูดอย่างรู้ทัน

    ป่าวฮยอกแจพูดเสียงสูง นายไม่คิดจะงอนฉันเลยเหรอฮัน ไก่อย่างฉันก็น้อยใจเป็นนะไอ้มังกือบ้า

    Mode ไก่น้อยเพ้อเจ้อ

    แงๆ TT^TT มันน่าน้อยใจจริงๆเลย สรุปแล้วไอ้มังกือบ้านั้นมันจะไม่ง้อผมใช่ไหม ไก่ตัวนี้มันก็มีหัวใจนะเสียใจเป็นน้อยใจเป็นน้า

    ฮันไม่คิดจะง้อไอ้ไก่มันหน่อยเหรอทงเฮทำหน้าบ๊องแบ๊วใส่ฮันคยอง

    ไม่รู้จะง้อยังไงอ่ะสิฮันคยองมองฮยอกแจที่นั่งเล่นเกมส์อยู่กับคยูฮยอนอย่างตัดเพ้อ

    จับกดเลยง่ายดีคิบอมเสนอ

    แค่เข้าไปคุยยังไม่ได้เลยแต่แกจะให้ฉันจับฮยอกกดยังไงฮันคยองออกอาการเครียด โดนไก่งอนแบบนี้ มังกือเครียดครับพี่น้อง~

    ลองเอาไปคุยกะฮยอกดีๆสิฮันซองมินเสนอทางออกที่ดีที่สุด

    จะพยายามก็แล้วกันฮันคยองหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ

    12.30 PM...

    หิวข้าวอ่ะฮยอกแจบ่น

    หิวก็ไปให้ฮันทำไรให้ทานสิ นั่งบ่นอยู่ได้ทงเฮตอบอย่างรำคาญ

    ไปก็ได้ฮยอกแจเดินไปหาฮันคยอง

    มีอะไรเหรอฮยอกฮันคยองถามด้วยไม่ยอมล่ะสายตาจากหนังสือ

    หิวข้าวอ่ะ ทำไรให้ทานหน่อยดิฮยอกแจเกาะแขนฮันคยองแน่น สรุปแล้วฉันต้องเป็นคนง้อให้ไหม

    ไม่มีอารมณ์ฮันคยองพูดเสียงเรียบ คำตอบที่ได้มาทำเอาคนฟังใจหลบวูบดวงตาเริ่มมีน้ำใสๆคลออยู่หน่อยๆ

    ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำฮยอกแจเดินกระแทกเท้าออกไปจากบ้าน

    เฮ้อ~ อารมณ์เสียจนได้ฮันคยองถอนหายใจเถือกใหญ่

    แล้วไอ้ไก่มันจะไปไหนของมันน่ะทงเฮพูดอย่างเป็นห่วง

    ฉันรู้ว่าฮยอกไปที่ไหนฮันคยองพูด

    ......................................................

    ฮือ ไอ้มังกือบ้า ฮือฮยอกแจขว้างก้อนหินลงแม่น้ำตาบ้าๆๆๆ บ้าที่สุดเลย กลับจีนไปเลย ไป๊

    พวกทงเฮมองดูฮยอกแจอย่างขำๆ ไม่นึกว่าไก่อย่างฮยอกจะน้อยใจเป็นเหมือนกัน

    ไปสิฮันคยูฮยอนผลักฮันคยองออกไป

    ไอ้มังกือบ้า ไก่อย่างฉันก็งอนเป็นนะฮยอกแจหยิบก้อนหินขึ้นมาอีกก้อนกะจะปาลงแม่น้ำแต่มันกลับไปโดนหัวคนข้างหลังอย่างจัง

    โอ๊ย ฮยอกอ่ะเจ็บนะฮันคยองลูบหัวตัวเองปอยๆ

    มาทำไมฮยอกแจพูดเสียงเรียบ

    มาหาไก่บางตัวฮันคยองรวบเอวฮยอกแจไว้ไม่ให้หนีไปไหน

    ปล่อยฉันสิ ปล่อยฉ๊านนนฮยอกแจตะโกนสุดเสียง

    ฮยอกอ่ะ เขาอุสามาง้อนะฮันคยองพูดอย่างเศร้าถ้าไม่ยกโทษให้ก็ไม่เป็นไร

    นึกว่าจะไม่ง้อซะแล้วฮอยกแจวิ่งเข้าไปกอดฮันคยองทางด้านหลังเขารอตั้งนาน

    ครับที่รัก กลับมาบ้านกันเถอะฮันคยองจูงมือฮยอกแจกลับมากันเถอะพวกเรา

    กลับได้แล้ว เฮ้ย ตื่นๆ ไอ้ปลาไอ้แก้มปริตื่นซองมินเขย่าตัวทงเฮอกับคิบอมอย่างแรง

    เออ ตื่นแล้วตื่นแล้ว ไอ้มินหยุดทงเฮจับแขนซองมิน

    กลับมากันเถอะฮยอกแจพูดอย่างอารมณ์ดีไอ้ลัคกี้ปล่อยมือจากเอวเพื่อนฉันณ บัดNOW”

    ครับ โหดเป็นบ้าเลยอ่ะคยูฮยอนบ่นเบาๆ

    ว่าฉันเหรอ แกตายไอ้โจฮยอกแจใส่เกรียท์หมาวิ่งไล่คยูฮยอน

    พอเถอะฮยอกฮันคยองรีบคว้าเอวบางๆของฮยอกแจไว้

    ขอบคุณนะฮันไม่ช่วยจับไอ้ไก่บ้าให้ฉันอ่ะคยูฮยอนโค้งให้ฮันคยองเล็กน้อย

    ไม่เป็นไรหรอก กลับมากันเถอะฮันคยองพูด

    ณ บ้านตระกูลลี

    เขาอยากดูหนังอ่ะฮัน ไปดูกับเขาหน่อยนะ

    ฮันทำอะไรให้เขาทานหน่อยดิ

    ฮันมาเล่นเกมกับเขาหน่อยนะ

    ฮันพาเขาทานไอศกรีมหน่อยดิ

    ฮันพาเขาไปเที่ยวหน่อย

    พาเขาอยากไปช๊อปปิ้งหน่อยนะฮัน

    เขาอยากได้สร้อยอ่ะ ซื้อให้หน่อยนะ

    เขาอยากนี่ อยากได้นั้น อยากได้นู่น

    ครับฮยอก TT^TTเป๋าฉีกแน่ตูเสียงของมังกรนามว่าฮันเกิงครวญครางทุกๆ5นาที

    555+เสียงของสมาชิกที่เหลือหัวเราะอย่าสะใจ

    The End

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×