นางอัปลักษณ์ผู้ไม่ยอมเเพ้

หยาง หมินหรง ท่านเเม่ทัพใหญ่เเห่งเเคว้นไป๋ 

ผู้คุมกองทัพทหารทั้ง 4 เหล่าทัพ เเม้เเต่ฮ่องเต้ยังยอมรับในฝีมือ เเต่เพราะโหราห์ทำนาย ทายทักว่าจะมีอันเป็นไปหากไม่ได้ร่วมหอกับบุตรสาวคยสุดท้องเเห่งตะกูลเซี่ย ถึงเเม้เขาจะเป็นคนที่ไม่มองคนเพียงเปลือกนอกก็จริง เเต่ให้คนอย่างข้า หยาง หมินหรง ไปร่วมหอกับเซี่ยเซียนเซียน ลูกสาวคนสุดท้องของตะกูลเซี่ย ที่เเม้เเต่คนในตระกูลยังรังเกียจ เเละที่สำคัญข้ามีคนที่พึงใจอยู่เเล้ว นั้นคือ เซี่ย หลินจื่อ บุตรสาวคนรองพี่สาวของนาง !!!!!

 " เมื่อเจ้าเกิดมาอัปลักษณ์ ขอเพียงเเค่ใจเจ้าไม่อัปลักษณ์ก็เพียงพอ"

"เจ้าต้องให้ข้าพูดกี่ครั้ง ต่อให้ข้าเมามายดั่งหมาไร้ตรอก หรือหูตาบอดสนิทข้าก็ไม่มีวันรักเจ้า"

เซี่ย เซียนเซียน สาวอาภัพจากตระกูลเซี่ย

ใครจะมีโชคเท่าข้ากัน เกิดมามีหนองตุ่มใส ทั่วร่าง ได้รับคำสาปขยะเเขยง คนที่บ้านรังเกียจไม่เว้นเเม้เเต่ครอบครัวของตัวเอง มีเรือนหลังใหญ่โตเเต่ห้องของข้าเล็กดั่งสุยกว่าง  ไม่มีคนรับใช้ส่วนตัว ไม่มีเพื่อน ไม่มีทรัพย์สมบัตติ เมื่อมีข่าวว่าข้าจะได้เเต่งงานกับท่านเเม่ทัพหยาง ข้าทั้งตื่นเต้น เเละเเอบกังวล ขอพียงอย่างน้อยๆชาตินี้ มีคนเข้าใจข้าก็เพียงพอเเล้ว

 "ข้าขอเพียงเศษใจท่าน"

"ใจของข้ามันมีชีวิตอีกครั้ง เมื่อได้พบท่าน "  

"เปลี่ยนจากท่านพี่เป็นข้าได้หรือไม่"

ป.ล. เรื่องนี้เป็นเรื่องเเต่งตามจิตรนาการเท่านั้น ไม่ได้พากพิงถึงบุคคลใดทั้งสิน

ป.ล. เรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์จีนยุคใดทั้งนั้น