คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Call : The girl with the sun tattoo. III
“ อย่ายั่วนะ ” มิฮอว์คเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี
เขาอยู่มุมสูง อยู่ในจุดที่สามารถกดสายตาลงมามองคนในวงแขน เห็นทุกอากัปกิริยาและการเคลื่อนไหว
ใบหน้างดงามราวกับเทพธิดาตัวน้อยๆหล่นลงจากสรวงสวรรค์ อยากจะหามงกุฎเล็กๆมาสวมวางประดับ
บนเส้นผมแสนสวย หลับตาพริ้ม มิฮอว์คจดจ้องไปที่ริมฝีปากเล็กๆ ปลายคาง ลำคองามระหงส์
รวมไปถึงหน้าอกกระเพื่อมขึ้น-ลง ตามแรงจังหวะหายใจเข้า ออก
อื้มมมมมม หืมมมม
แต่บางอย่าง...ก็ไม่น้อย!
เรือนกายน่าสัมผัสผสานกับกลิ่นกายหอมหวานจากสบู่เหลวจางๆ สุดแสนจะเย้ายวน น่าแปลก! ทั้งๆที่เขาเองก็ใช้
แชมพู สบู่เหลวเช่นเดียวกับหล่อน แต่ทำไม...กลิ่น ถึงได้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะกลิ่นสบู่เหลวจากตัวหล่อน
ชวนให้กลายเป็นคนจิตไม่ดี แถมคิดดีไม่ได้ (ชิว:หันมามองทางนี้ทำไมเนี่ย?) เพียงแค่หล่อนไร้สติก็สามารถรับบทนางยั่ว
ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ถ้าหากว่าหล่อนเป็นนักฆ่า หวังมาเพื่อปลิดชีพของเขาด้วยวิธีนี้แล้วละก็...
ก็....เกือบๆ ละนะ เสียใจด้วยนะคนอย่างเขาไม่เปิดช่องโหว่! (แต่ถ้าเป็นไรท์ชิวรายนั้น...ตายคาที่แน่!)
“ อือ คุณ...” หล่อนเหมือนพยายามจะพูดหรือถามอะไรกับเขาสักอย่าง
เกิดเงียบกริบแถมสลบกลางอากาศคาอกเขาเฉยเลย ไล้ปลายนิ้วมือเล็กๆข้างซ้ายสัมผัสแตะลงปลายคา
งของเขาอย่างสงสัย
“ ไม่ยั่วสิ! ” ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้อยู่ละก็ …..ไม่อย่างนั้นละเขาจะทำอย่างอื่นแล้วนะ!
มิฮอว์คใช้มือขวาคว้าข้อมือซ้ายของหล่อนไว้ ไม่ให้เกิดการซุกซนมากไปกว่านี้ ทว่าหล่อนเกิดเงิบหลับคาอก
เขาไปเสียดื้อๆ จับชีพจรข้อมือแล้วทุกอย่างปกติ หากว่าหล่อนเป็นพวกนักฆ่า ยากนักที่จะบังคับให้หัวใจ
เต้นได้ตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต้องบอกเลยว่าหล่อนคงเป็นนักฆ่ามือฉมังแล้วละ ทุกอย่างปกติ
ไม่มีอะไรต้องสงสัยหรือไม่สามารถจับพิรุธได้สักอย่าง!
ฝ่ามือจิ๋วๆนั้นเย็นเฉียบเหมือนว่ามิฮอว์คกำลังกำก้อนน้ำแข็งไว้ในฝ่ามือ
โดยเฉพาะแหวนทองคำขาวบนนิ้วนางซ้าย ไม่สามารถหลบซ่อนจากนัยน์ตาสีอำพันจับผิดของเขาได้
เฮ้อ...เขาไม่ยุ่งกับคนมีพันธะหรอกนะ มันผิดศีลข้อสาม!
( ชิว : คนที่ไม่ใช่แฟน ทำแทนทุกเรื่องไม่ได้ ท่องไว้สิ ท่องไว้!)
“ จริงๆ ก็ทำให้ได้นะ ... คนที่บ้านหล่อนว่าอะไรหรือเปล่าละ? ” ขอแค่ให้บอกมาก็พอ มิฮอว์คไม่ติดอะไรทั้งนั้น!
“ เสบียงที่นายน้อยสั่งมาแล้วครับ ” พ่อค้านำเสบียงมาส่งสินค้าด้วยตนเองพร้อมกับลูกเรือบางส่วน
ช่วยกันนับและตรวจทานสินค้าที่มิฮอว์คได้สั่งไว้อีกครั้ง คราวนี้สินค้าที่สั่งมานั้นมากกว่าเดิมเป็นสามเท่าตัว
ให้คนงานช่วยยกลำเลียงใส่ในรถเข็นอเนกประสงค์ สี่ล้อ ทำจากเหล็กเนื้อดีแข็งแรงทนทาน เข็นเข้าไปในคฤหาสน์
ซึ่งตรงนี้เดี๋ยวมิฮอว์คจะเข้าไปจัดเรียงให้เข้าที่เอง(แค่ขนไปไว้ในคฤหาสน์ก็พอ)
“ นายน้อยได้รับบาดเจ็บหรือครับ? ” พ่อค้าเสบียงส่งมอบกล่องไม้สี่เหลี่ยมให้
เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เขามักติดปากเรียกลูกค้า(มิฮอว์ค)ว่านายน้อยเสียส่วนใหญ่
หากว่าเป็นคนมีอายุมากก็คงเรียกว่า เสี่ย หรือไม่ก็ ป๋า แต่ก็เหมือนว่ามิฮอว์คไม่ชอบให้เรียกแบบนั้น
เขาจึงตัดสินใจเรียกว่านายน้อย ตั้งแต่มิฮอว์คสั่งของครั้งแรกจวบจนมาถึงปัจจุบัน
“ อืม ไม่มีอะไรต้องห่วง ขอบใจมากนะลูคัส ” มิฮอว์คจ่ายเงินค่าสินค้าทั้งหมด รวมถึงค่ายาเจ็ดหลัก
ให้กับพ่อค้าก่อนแล้วค่อยรับกล่องไม้สี่เหลี่ยมมาถือไว้ในมือ เขาเปิดออกดูเพื่อเช็คสภาพหรือตรวจทานสินค้าอีกครั้ง
โดยหวังลึกๆแล้วมันจะใช้แล้วได้ผลดี ตามที่หนังสือเคลมไว้
ถ้าหากตัวยารักษาแผลราคาเจ็ดหลัก สามารถช่วยชีวิตได้อีกหนึ่งชีวิต มิฮอว์คก็ยอมแลกอย่างไม่คิดอะไรเยอะ
“ ฉันนี่ใจหายแว้บเลยนะ นึกว่า….เฮ้อ ” ลูคัสยกมือทาบอก ไม่พูดประโยคที่เหลือ
ปล่อยให้อีกคนเข้าใจว่า เป็นห่วง ก็พอ ลูคัสใจหาย นายน้อยของเขา ได้สูญเสียตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดไปเรียบร้อย
ตั้งแต่นี้ต่อไป พวกทหารจากรัฐบาลโลก ได้พายกทัพกันมาทัวร์ทีเกาะนี้กันเป็นว่าเล่นแน่
ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อในเรื่องของมือของมิฮอว์ค นักดาบผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก กับฝูงลิงฮิวแมนดริลของเขา
แต่แล้ว….อดใจหายไม่ได้จริงๆ ความสงบสุขของนายน้อยคงได้หายไปแล้ว!
“ เรียกหาได้ตลอดเวลานะครับ นายน้อย ” ส่วนตัวของลูคัสต้องออกเรือเพื่อไปส่งสินค้าที่เกาะอื่นต่อ
“ อืม ขอบใจนายมาก ” มิฮอว์คตอบสั้นๆ
ลูคัส พ่อค้าขายของชำหรือรับจัดของตามรายการ ขายตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ สามารถหาสิ่งของหายาก
ตามที่สั่งได้เกือบทั่วมุมโลก(แต่อาจจะมีค่าเหนื่อยเพิ่มขึ้น) หน้าร้านของลูคัสอยู่บนเกาะไม่ไกลจากเกาะคุไรกานะมากนัก
จึงสามารถแวะเวียนมาได้บ่อยๆ แต่ไม่อยากลงจากเรือ มากสุดก็ทิ้งสมอจอดอยู่ที่ท่าเรือ
เนื่องด้วยลูคัสไม่ชอบพวกลิงบาบูน
และยิ่งฮิวแมนดริลบนเกาะป่าเถื่อนไม่เหมือนที่ไหน ไม่ต้องห่วงว่าจะมีใคร เข้ามาพบว่าเขาแอบซุกสาวน้อยไว้ในคฤหาสน์
ส่วนเรื่องแม่บ้านเข้ามาดูแลความสะอาดนั้น มิฮอว์คกำชับไว้อย่างดี ห้องนอนที่หล่อนหลับอยู่นั้นเป็นห้องต้องห้าม
ไม่ต้องเก็บหรือทำความสะอาด
“ มีห้องหนึ่งไม่ต้องเข้าไปความสะอาด แขวนป้ายห้ามเข้าไว้หน้าห้องให้แล้ว
ฉันกำลังใช้ห้องนั้นทำงานไม่ต้องเข้าไป ” มิฮอว์คออกคำสั่งและกำชับไว้แค่นั้น เหล่าแม่บ้านพวกนั้นรู้ดีว่าไม่ควรยุ่ง
“ ทราบแล้วค่ะ นายน้อย ” พวกเธอตอบอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน
“ อ่า ก่อนจะไป นายน้อยครับ วันนี้ผมมีสมุนไพรมาแนะนำนายน้อยเชียวนา” ลูคัสเอ่ยปาก
พร้อมกับหยิบตำราแพทย์เล่มขนาดเหมาะมือขึ้นมา พลิกหน้ากระดาษเหมือนกำลังหาข้อมูลมาอ้างอิงจากในนั้น
“ เท่าไร? รวมมาเลย ” โป๊ยกั๊ก เก๋ากี้ ใส่น้ำซุปคงจะได้รสชาติ! มิฮอว์คเอ่ยถามสั้นๆและควักกระเป๋าสตางค์พอดีมือขึ้นมา
“ ไม่ๆ ของสมนาคุณลูกค้า ” ลูคัสกำลังเกาะกระแสเรื่องรักษาสุขภาพ เรื่องของการใช้สมุนไพร
แทนการใช้สารเคมี แน่นอนละว่าเขากำลังสนใจเรื่องสมุนไพรเพื่อความสวยงาม แน่นอนละว่าขายของกับผู้หญิง
ไม่ใช่เสื้อผ้า อาหาร เครื่องสำอางก็ของบำรุงร่างกาย การบำรุงผิวพรรณ แน่นอนไม่ได้มีแค่การอาบน้ำแร่
แช่น้ำนมเพียงอย่างเดียว ต้องหาอย่างอื่นเข้ามาเสริมและตีตลาด เจาะกลุ่มลูกค้าด้วยเช่นกัน
“ ไม่เอาล่ะ ของซื้อของขายนะลูคัส รวมบิลมาเลย ” เขาพร้อมจ่าย
“ นี่ของดีเชียวนะ ” ลูคัสพูดต่อ
“ ถ้าดีก็เก็บไว้เองสิ! จะเอามาเที่ยวแจกแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ” มิฮอว์คเอ่ยสั้นๆ ของซื้อของขายจะมาแจกฟรีเนี่ยนะ?
“ ฮ่าฮ่า แหม่ นายน้อยก็อารมณ์ขันเหมือนเดิมจริงๆ เดี๋ยวนะๆ พวกสมุนไพรพวกนี้มีเควอซิทิน
เอ่อ เป็นสารช่วยลดอาการอักเสบของแผล ยิ่งใช้แผลยิ่งแห้งไว้ด้วย ” ลูคัสถึงกับหัวเราะร่วน นานๆนายน้อยถึงจะยิงมุก
ด้วยสีหน้าเรียบเฉย (ตลกหน้าตาย)ไม่ใช่แค่ตลกกับมุกของมิฮอว์ค เขารีบเปิดหน้ากระดาษจากตำราแพทย์ให้มิฮอว์คอ่าน
“ เด็กๆ นำสมุนไพรใส่รถเข็นไปด้วยห้าห่อ ” ลูคัสหันไปสั่งคนงาน
“ ครับนาย ” พวกเขาตอบรับคำสั่งอย่างแข็งขัน
“ ต้มดื่มรึ? ” มิฮอว์คหันไปถามด้วยความสงสัย เอื้อมมือหยิบห่อผ้าขาวบาง
ออกมาแกะดูด้วยใน หากต้มดื่มคงต้องรอให้หล่อนฟื้นขึ้นมา....
“ ไม่ใช่ๆ เอาไว้ใส่ในอ่าง แบบว่าตอนแช่น้ำ มันช่วยเรื่องเพิ่มกำลังวังชาด้วยนะ ฟิตปึ๋งปั๋งดึ๋งดั๋ง เชียวนา ”
ลูคัสหันมายกมือป้องปากกระซิบโดยเฉพาะประโยคสุดท้าย กลัวคนอื่นจะมาได้ยิน(เหมือนว่ารู้กันแค่สองคน)
“ ก็พูดไป...ก็รู้อยู่แล้วหนิ ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ” ซดน้ำมะพร้าวก็พอแล้วมั้ง?
“ ลองดูครับนายน้อย ฉันลองผสมพวกสมุนไพรจากตำราแพทย์ ระหว่างนั่งเรือไปส่งของ ฮ่าฮ่า
จริงๆแล้วยังไม่ได้วางขายในตลาดเลยนะ ท่านได้ลองเป็นคนแรกเลย ” คิดสูตรเองกับมือเชียวนะ ลูคัสเป็นคนขวนขวาย
อยู่นิ่งๆไม่ค่อยเป็น ชอบค้นหาสินค้าใหม่ๆ มาตีตลาดครั้งนี้ก็เช่นกัน ลูคัสค้าขายพวกสมุนไพรมาสามปี รับจัดหา
จัดส่งตรงตามออเดอร์ อยู่มาวันหนึ่งเขานั่งมองพวกกองสมุนไพรเหล่านั้น แล้วปิ๊งไอเดียขึ้นมา
พวกสมุนไพรพวกนี้น่าจะสร้างรายได้ให้เขาได้อีกมาก
ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องความสวยความงามอยู่แล้ว ภรรยาของเขาเองก็ใช้สมุนไพรพวกนี้ พอกหน้าพอกตัวด้วยเช่นกัน
คิดไปคิดมายังไม่มีใครทำเรื่องสมุนไพรกับการแช่ตัว เพื่อความงามก็ดีรักษาบาดแผลด้วยก็ดี
ดังนั้นแล้ว... ใครไม่ทำลูคัสทำ!
“ คนแรกเลยหรอ แต่ของประเดิมต้องจ่ายสิถึงจะถูก ” มิฮอว์คไม่ยอมรับฟรีๆ
เขาอ่านบิล เช็คราคาสินค้าเรียบร้อย เขารีบจ่ายเงินสดใส่ยัดมือลูคัส
“ ไม่ได้ๆ นายน้อยนี่ดื้อจริงๆเลยนะ เอาคืนๆ เด็กๆออกเรือเลย ฝนมาอีกแล้ว! ” ลูคัสพยายามนับเงินในมือ
ส่วนจำนวนมากเกินกว่าที่เรียกเก็บออก เพื่อจะคืนให้กับมิฮอว์ค หากคืนได้ก็จะรีบหนีขึ้นเรือ เจอกันอีกทีส่งของครั้งหน้า
มิฮอว์คไม่ยอม รีบผลักร่างของลูคัสให้รีบขึ้นเรือสินค้า ส่วนตัวเขานั้นถอยหลังมาอีกก้าว
และเรือสินค้าก็แล่นออกจากท่าเรือพอดิบพอดี
“ ก็นำเงินตรงนั้นไปดูแลเมียน้อยละกัน เดินทางปลอดภัยนะ ” หายกันนะ ลูคัสเล่นแซวเขาแรงไปบ้าง
มิฮอว์คก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองกันนัก เขาจึงแซวอาจจะฟังแล้วระคายหูไปบ้าง…ก็ถือว่าเจ๊ากันไป
เพราะรู้ว่าต่างคนต่างไม่คิดอะไรมาก ช่วงฝนตกคลื่นลมทะเลจะแรงเป็นพิเศษ มิฮอว์คอวยพรให้ลูคัสสั้นๆ
หันหลังเดินกลับเข้าคฤหาสน์
หลังจากนี้ต่อไป มีเรื่องให้เขาต้องทำอีกเยอะ!
แช่ตัวอย่างนั้นหรอ?
มิฮอว์คมองห่อสมุนไพรในมืออย่างครุ่นคิด
งั้นลองดู
ร่างสูงโปร่งไซส์ฝรั่งเดินเช็คงานทำความสะอาดบ้านอย่างใจเย็น คราบฝุ่นหรือเศษสกปกไม่มีให้เห็น
ทุกอย่างสะอาดไร้ฝุ่นจับต้องแม้จะเป็นซอกหรือมุมเล็กๆ สืบเท้ายาวๆไปจนถึงห้องนอน ซึ่งแขวนป้ายว่าห้ามเข้า
เขาหยิบแผ่นป้ายนั้นออก และหมุนลูกบิดเปิดบานประตูเข้าไปในห้องนอนของสาวน้อยปริศนาอย่างเงียบเชียบ
นัยน์ตาสีอำพันจ้องมองยามหล่อนหลับใหลอยู่ห่างไม่เกินสามเมตร
ตั้งแต่เดินออกไป หล่อนก็หลับอยู่ท่าเดิมไม่ได้ขยับหรือเขยื้อนแต่อย่างใด
เอาละ พาหล่อนแช่ตัว แล้วหลังจากนั้นค่อยไปเรียงของเก็บเข้าห้องเสบียง
มิฮอว์ควางแผนอย่างเรียบง่าย เขาโอบอุ้มร่างของหล่อนวางลงในอ่างจากุชชี่ ปลดเสื้อเชี้ตสีขาวบนตัวออก
พยายามบังคับสายตาเลี่ยงการมองร่างกายเปลือยเปล่าตรงหน้าเท่าที่จะทำได้ อีกเช่นเคยเปิดน้ำอุ่นรอน้ำให้สุงถึงระดับอก
นำสมุนไพรพวกนั้นใส่ลงไปในอ่าง ใช้เวลาสักพักพวกสมุนไพรจึงทำงาน เช่น เริ่มส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ สูดดมแล้วรู้สึกสดชื่น
ดังนั้นแล้วเขาจึงไปจัดเรียงเก็บพวกเหล่าเสบียงให้เข้าที่เข้าทางให้เรียบร้อย
วนกลับที่ห้องน้ำอีกครั้งเมื่อเรียงข้าวของไม่ว่าจะอุปโภค บริโภค เข้าที่เสร็จเรียบร้อยดี
เพียงแค่เปิดประตูห้องกลิ่นหอมฟุ้งก็สงกลิ่นถึงปลายจมูกโด่งเป็นสัน
“ เย็นนี้ไปไหนดีละ? ” มิฮอว์คทักเอ่ยเบาๆ " ขอดูกระเป๋าที่แมชท์กับเสื้อและรองเท้าหน่อยสิ " เขาพูดทำลายความเงียบ
ก้าวฝ่าเท้ายาวๆเข้าไปหาหล่อน นั่งลงบนขอบอ่างโดยหันหลังให้ ราวกับว่าหล่อนรู้สึกตัวแล้วกำลังวักน้ำขึ้นมาถูผิวกาย
อาบน้ำขัดผิวประทินโฉมโดยหยิบพวกสมุนไพรลอยตัวเหนือผิวน้ำเหล่านั้น ถูเบาๆบนผิวกายเนียนละเอียด
ถ้าแช่นานเกินไปอาจจะส่งผลกระทบต่อผลบนอกหล่อนหรือเปล่านะ?
มิฮอว์คชักเริ่มไม่แน่ใจ ขยับตัวหันเข้าไปหล่อนใกล้ๆส่งปลายนิ้วแตะต้องลงบนผิวเนียนละเอียด
วักน้ำในอ่างขึ้นมาล้างใบหน้า เขารวบเส้นผมสีดำเหลือบน้ำเงินขึ้นอย่างลวกๆเพื่อไม่ให้เส้นผมพวกนั้นเปียกน้ำ
อาจจะมีพวกลูกผมหรือปอยผม ซึ่งไม่สามารถรวบเป็นจุกใหญ่ได้หลุดหล่นเปียกน้ำ ใบหน้างามของหล่อนนั้นเอียงหลบ
ราวกับว่าเขินอายหลบสายตาของเขา เมื่อจ้องมองใบหน้าของหล่อนได้สักพักเขาก็ตัดสินใจ
“ ยัยภาระหวังว่า...คงไม่ว่าอะไรหรอกนะ? ” ตั้งชื่ออย่างไม่เป็นทางการไว้เรียกแก้ขัดไปก่อน
มิฮอว์คขยับกาย เคลื่อนตัวช้าๆ ถอดเสื้อเชี้ตสีขาวบนตัวออก โยนลงพื้นอย่างไม่สนใจเรื่องราคา
แม้ว่ายังสวมกางเกงขายาว ก้าวขายาวๆลงใบในอ่างจากุชชี่ เข้าไปนั่งซ้อนด้านหลังของหล่อน
แตะมือจับเอวคอดกิ่วของหล่อนเพื่อเคลื่อนตัว ให้หล่อนเอนหลังพิงเข้ากับช่วงอกและหน้าท้อง
แม้ว่าใบหน้างามของหล่อนนั้นไม่ได้ให้ความสนใจกับการมาของเขาก็ไม่เป็นไร....
Love at first sight? รักแรกพบอย่างนั้นหรอ? น่าตลกดีนะ
มิฮอว์คถือวิสาสะใช้สันนิ้วชี้แตะลงข้างแก้มใสๆ ไม่กล้าจะแตะหรือจับ สัมผัสใบหน้างามนั้นโดยตรง
คงเป็นเพราะความงดงามของยัยภาระ หากเปรียบเทียบ...ก็คง...คงต้องใช้คำว่า งดงามปานล่มได้ทั้งเมือง
จ้องมองใบหน้ายามหลับใหล ราวกับว่ามันจะเป็นความงดงามครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้มองเห็น
เผลอส่งปลายนิ้วหัวแม่มือสัมผัสลงบนริมฝีปากล่างของหล่อน ริมฝีปากของหล่อนน่าประทับจูบแรงๆ
ราวกับว่ากำลังสะกดจิตตัวเองไม่ให้โน้มตัวลงไปขบกัดหรือประทับรอยจูบ
การที่เขารวบเส้นผมของยัยภาระขึ้นเผยให้เห็นช่วง ผิวเนียนละเอียดชวนให้มิฮอว์คเป็นนักสำรวจ
ไม่ไหวแล้วยัยภาระ.....
มิฮอว์คไม่อาจจะใช้ปลายนิ้วแตะต้องร่างบางในอ้อมอก เขากลัวมิอาจจะหักห้ามใจ ข่มอสูรร้ายอีกตนไว้ในกาย
ไม่ให้แสดงความต้องการออกมา! เพียงแค่กดปลายจมูกโด่งนั้น ไล้ริมฝีปากสัมผัสข้างแก้มนิ้มๆ กดต่ำลงทีละนิด ทีละนิด
กลิ่นสาปสาวใช่แบบนี้หรือเปล่า?
มิฮอว์คเกิดคำถามขึ้นในหัว กลิ่นกายของยัยภาระนั้นช่างหอมหวาน เย้ายวนเกินต้าน สามารถสูดหายใจเข้าเต็มปอด
กดริมฝีปากหนักๆช่วงลำคองามระหงส์ ซอกคอขาวเนียนสะอาด อย่างช้าๆไม่เร่งรีบ แตะปลายนิ้วมือลูบไล้
ช่วงไหปลาร้าขึ้นเป็นเส้นตรง จ้องมองช่วงไหลเปลือยเปล่าชวนให้จิตนการสรีระของหล่อนใต้ผืนน้ำในอ่าง
อยาก... ต้องการทำตอนที่ยัยภาระมีสติมากกว่านี้
หากเล่นลักหลับหล่อนคาอ่างแบบนี้ ....ก็อาจจะตื่นเต้นเร้าใจอยู่หรอก คอยลุ้นทุกๆวินาทีว่าจะฟื้นตื่นขึ้นมาในท่วงท่าไหน
ซึ่งการกระทำเช่นนี้สำหรับมิฮอว์คแล้ว...ไม่ต่างอะไรกับการข่มขืนศพ ซ้ำยังไม่ใช่ความชอบส่วนตัวของมิฮอว์คนัก
ดังนั้นจึงขอผ่าน
จับข้อมือเล็กๆขึ้นกลางอากาศ ลูบไล้ผิวกายด้วยฝ่ามือหนาๆ ตั้งแต่นิ้วเรียวยาว ข้อมือ ท่อนแขน ศอก ต้นแขน
เปลี่ยนไปอีกข้างเช่นกัน ทุกขั้นตอนทำความสะอาดของเขานั้นทะนุถนอมเป็นอย่างดี ร่างกายบอบบาง
ของหล่อนอย่างมากถึงที่สุด หลังจากนั้นพาหล่อนขึ้นจากอ่างห่อคลุมตัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่อย่างดี
พามานั่งลงบนเตียงนอน โดยให้หล่อนพิงกายเขาเหมือนทุกครั้งใช้ผ้าขนหนูผืนเล็ก คอยซับหยดน้ำบนผิวกายจากแขน
ขา สวมเสื้อเชี้ตสีขาวตัวโคร่งทับไว้ก่อนสอดมือเข้าไปใต้เสื้อ สัมผัสลงบนผิวหนังเนียนนุ่มช่วงเอวบางคอดกิ่ว
ทรงนาฬิกาทราย แล้วค่อยปลดผ้าขนหนูออกทีหลังเพราะกลัวจะหักห้ามใจไม่ไหว
หอม กลิ่นกายหล่อนหอมฟุ้งไปทั่วทุกอณูอากาศ คงเป็นเพราะสมุนไพรรักษาตัวที่ได้มาจากลูคัส
เช็ดตัวให้แห้ง สวมเสื้อเชี้ตสีขาวสะอาดให้ ใช้ยาในกล่องพลาสติกสี่เหลี่ยมค่อยๆใช้คัตตอนบัท แตะส่วนยา
ค่อยทาลงบริเวณปากแผลทีละนิด จนทั่ว ติดกระดุมเสื้อครบทุกเม็ด วางหล่อนนอนระนาบเดียวกับเตียง
ห่มผ้าให้อย่างเรียบร้อย
เขาไม่ได้หวังอะไรมากนัก…. บาดแผลที่หล่อนเจอ เขาก็อยากจะเยียวยารักษาให้หาย
ถึงรู้ว่าหล่อนก็คงต้องจากไปในตอนสุดท้าย.... ขอแค่หล่อนหายดีก็พอแล้ว
วันนี้เขาเหนื่อยมามากพอแล้ว มิฮอว์คขยับกายอีกครั้ง คอยเปลี่ยนผ้าขนหนูชุบน้ำวางลงบนหน้าผาก
ให้หล่อนครั้งสุดท้าย เขาเปลี่ยนที่นั่งย้ายมานั่งข้างเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน ขอแค่ได้พักสักงีบ
แล้วค่อยตื่นขึ้นมาเปลี่ยนผ้าขนหนูให้หล่อนอีกที หวังว่าหล่อนคงไม่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอเขานอนอยู่ข้างๆแล้วกรี้ดแตก
เหมือนนางเอกตามละครหลังข่าวก็พอแล้ว
เปรี้ยง!
เสียงฟ้าคำรามดังขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเจ้าพายุลูกใหญ่ยังไม่ยอมมูฟออนจากเกาะคุไรกานะ แค่นั้นยังไม่พอ!
เจ้าพายุยังคงโปรยปรายหยาดน้ำฝนลงมาเป็นว่าเล่น ราวกับว่ากำลังสนุกกับการเล่นน้ำที่คิดว่าน่าจะสงกรานต์ล่วงหน้า
มิฮอว์ค เริ่มรู้สึกถึงอาการเหน็บชาจากการถูกกดทับ บริเวณช่วงอกด้านซ้าย น้ำหนักนั้นถือว่าไม่มาก
แต่ส่งผลให้เขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่ปลายนิ้วมือ เขาค่อยๆเปิดเปลือกตามองคนข้างกายช้าๆ
ก็พบว่าตอนนี้ช่วงอกข้างซ้ายถูกยัยภาระนอนหนุน แทนหมอนยัดไส้ขนเป็ดอย่างดีเป็นที่เรียบร้อย
“ งือ" หล่อนทำเสียงงึมงำบางอย่าง
แถมขยับตัว พยายามดึงร่างของเขาเข้ามากอดแน่น เอ่อ ต้องขอเรียกว่าพยายามยกร่างของเขาขึ้น
เพื่อมากอดแนบอก ราวกับว่าเป็นเด็กสาวติดหมอนข้างอย่างใดอย่างนั้น
“ งือ…หนักจัง ” หล่อนบ่นอุบอิบ ละความพยายามไปในที่สุด
มิฮอว์คถึงกับหลุดขำกับท่าทางของเด็กน้อยอย่างหล่อน เขาขยับตัวดึงร่างของหล่อนเข้านอนหนุน
อกแข็งให้แนบชิดมากขึ้น กระชับโอบกอดเอวคอดกิ่วสัมผัสบนแผ่นหลังเบาๆ
“ อ อือ คุณ... ” หล่อนปรือตามอง พยายามพูดเป็นประโยคอีกครั้ง นัยน์ตาสีอำพันเบิกกว้าง
จับจ้องใบหน้าของหล่อน ค่อยๆเลื่อนระดับสายตาไปยังริมฝีปาก ใคร่อยากรู้ว่าหล่อนอยากเอ่ยสนทนาอะไรกับเขาต่อ
หล่อนใช้มือซ้ายแตะลงข้างแก้มขวาของเขาอย่างนึกสงสัย ค่อยๆไล้ปลายนิ้วเล็กๆแตะลงบนปลายคาง
มิฮอว์คตวัดสายตาจับจ้องมองใบหน้าของหล่อนอีกครั้ง เสื้อเชี้ตสีขาวผ้าบางๆบนตัวปกปิดเรือนกายไว้ได้ก็จริง
แต่เรื่องของสัมผัสทางกาย... หน้าอกหน้าใจเกินขนาดตัวเล่นเบียดแผงอกเขาเต็มๆนี่สิ อย่าว่าแค่หน้าอก ทั้งเอวบาง
หน้าท้องแบนราบ แนบชิดจนไร้ช่องว่างให้อากาศไหลผ่าน ราวกับว่าต้องกายไออุ่นบนตัวของเขา
เพื่อบรรเทาความหนาวเย็น เนื่องจากฝนตกเป็นเวลานานอากาศเย็นตัว แพขนตางอนเหมือนจะเปิดกว้าง
จนกระทั่งมิฮอว์คได้มองเห็น
นัยน์ตาสีดำ..ไม่สิ สีน้ำเงินเข้มเกือบจะกลายเป็นสีดำราวกับปีกของอีกา
นัยน์ตาของหล่อนสะท้อนกับโคมไฟเล็กๆจากตรงหัวนอน หล่อนปิดเปลือกตาลง กลับเข้าสู่นิทราอีกครั้ง
ซุกใบหน้าราวกับเทพธิดา วางฝ่ามือลงบนหน้าอกแข็งๆ ราวกับว่าตอนนี้กำลังอยู่ในหลุมหลบภัย
ปลอดภัยจากอันตรายทุกสิ่งอย่าง
อ่ะๆ อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนนะครับ ตอนต่อไป…นางนอนเอ๊ย นางเอกของเราจะตื่นลืมตาแล้ว!
และการตื่นของหล่อนก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน อย่าพลาดนะ บอกไว้เลย!
#อีดิท เปลี่ยนใจแอบมาใส่ตอนที่ตัดออก แต่คิดอีกทีไม่น่าจะโดนแบนหรอกมั้ง(นะ)
โปรดติดตามตอนต่อไป...
27/02/2564
ความคิดเห็น