คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Call : The girl with the sun tattoo.II
“ แบบนี้ก็ใช้เงินไม่ทันนะสิ!” ถูกหวยรวยเบอร์ธรรมดาไม่ได้ต้องบอกว่าเบอร์ใหญ่ซะด้วย!
มิฮอว์คมองเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เขาย่างเท้าเดินเข้ามาอย่างสุขุมเหมือนทุกครั้งที่ออกรบ ดึงดาบประจำกายสีดำ
ทรงไม้กางเขน ออกมาถืออย่างคล่องแคล่ว เพียงแค่ตวัดปลายดาบเพียงแค่ครั้งเดียว ก็สามารถตัดเจ้าแผ่นคอนกรีตนั้น
แตกออกเป็นสองเสี่ยงใหญ่ ไร้ซึ่งสะเก็ดหรือเศษชิ้นเล็กๆหรือพูดง่ายๆให้เห็นภาพอย่างชัดเจน
คือ เขาฟันมันขาดเป็นสองเสี่ยงด้วยความเร็ว แรงเกินกว่าที่สายตาของคนปกติทั่วไปไม่สามารถมองทัน
คอนกรีตแผ่นนั้นกระเด็นออกไปคนละทิศ แถมยังเข้ามาประคองร่างกายบอบบางของหญิงสาวปริศนาตรงหน้า
ไว้ได้อย่างทันเวลา
“ กี้ กี้ ” เหล่าลิงบาบูนส่งเสียงร้องด้วยน้ำเสียงเซ็งแซ่ (นางเอกละครจำเป็นได้ลาจอไปแล้ว
ส่วนตัวประกอบอย่างพวกลิงไม่มีความหมายที่จะอยู่ต่อ) พากันเดินคอตกล่าถอยกลับเข้าป่า
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเจ้าของคฤหาสน์ย่างกายออกมารับแสงแดด ไม่สิ คงออกมาเดินเล่นรับลมทะเลมากกว่า!
ซึ่งร้อยวันพันปีชายตาเหยี่ยวแทบไม่เคยออกมาให้เห็นเลย นอกจากยามจำเป็นเท่านั้น!
หยาดฝนเริ่มโปรยลงจากฟากฟ้า ละอองหยดเล็กๆคล้ายสัญญาณเตือนให้ทุกสิ่งมีชีวิตรีบหาที่หลบ
ส่วนของมิฮอว์คเองก็เช่นกัน เขาไม่อาจจะรอช้าไปกว่านี้ได้ รีบโอบอุ้มสาวน้อยปริศนา เก็บตกได้จากชายหาด
วางพาดบนบ่าเร่งฝีเท้ากลับเข้าตัวคฤหาสน์ภายในทันที
อย่างแรกต้องทำความสะอาดคราบเลือดและจัดการกับกลิ่นเหม็นคาวพวกนั้นออกไปก่อน
กลับเข้าถึงตัวคฤหาสน์ได้ มิฮอว์คมุ่งเข้าห้องน้ำ วางร่างไร้สติของหล่อนลงในอ่างจากุชชี่ขนาดใหญ่
โดยให้ตัวหล่อนเอนหลังพิงขอบอ่าง และเปิดน้ำจากก๊อกและเรนโชว์เวอร์
หันมาสำรวจตัวเองเช่นกัน เสื้อเชี้ตสีขาวบนตัวไม่ว่าชายแขนเสื้อและช่วงบ่ากว้าง
ก็พาลเลอะคราบเลือดพวกนั้นด้วย เขาถอดเสื้อเชี้ตสีขาวบนตัวออกโยนใส่ตะกร้าผ้า เปลือยอกท่อนบนเพื่อความ
คล่องแคล่ว อีกราวๆสองถึงสามวันข้างหน้า
จะมีพ่อค้ามาส่งเสบียง และแน่อนว่ามีแม่บ้านมาจัดเก็บและทำความสะอาด(ทำงานบ้าน)ให้
ติดเรือมาทำงานให้เขาอีกด้วย
โดนน้ำขนาดนั้นยังไม่รู้สึกตัวเลยเรอะ?
มิฮอว์คเดินกลับมาที่อ่างจากุชชี่อีกครั้ง ยืนมองสาวน้อยนอนสลบไร้สติสัมปชัญญะ ด้วยความสงสัย
แดรคูล มิฮอว์ค ไม่เคยเล่นตุ๊กตา และแน่นอนละว่าผู้ชายแมนๆอย่างเขา
ก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะอาบน้ำแต่งตัวตุ๊กตุ่นตุ๊กตา เขาไม่เคยทำ! แล้วไม่คิดจะทำด้วย!
ตั้งแต่เกิดมาและจำความได้ เขาถูกฝึก ฝึก แล้วก็ฝึก ใช่ถูกฝึกจับดาบต่อสู้ตั้งแต่อายุราวๆหกถึงเจ็ดขวบ
ถ้าเพโรน่าอยู่ด้วย...คงจัดการอะไรๆได้ดีกว่าเขาแน่
แต่เอาเถอะ! ถือว่าทำบุญ! ช่วยลูกหมาลูกแมวอีกสักตัว มิฮอว์คท่องไว้แค่นั้น
เดินวนวกกลับมาที่อ่างอาบน้ำอีกครั้ง หยิบขวดพวกแชมพู สบู่เหลวมาวางใกล้ตัวเพื่อที่จะทำงานได้คล่องตัว อย่างง่ายขึ้น
ก็แค่คิดว่าทำเหมือนร้านทำผม
เส้นผมของหล่อนเปียกทั่วทั้งศีรษะดีแล้วก็ลงแชมพู ขยี้จนเกิดฟอง และล้างไปเรื่อยๆ จนกว่าพวกคราบเลือดแห้งกรัง
พวกนั้นจะหลุดออกพร้อมกับกำจัดกลิ่นคาวออกไป แล้วทำการห่อเส้นผมของหล่อนด้วยผ้าขนหนูสะอาดอีกผืน
ปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัวของหล่อนออกอย่างยากลำบาก ด้วยเสื้อโค้ทตัวนอกเอย
เสื้อกล้ามด้านในเอย ชิ้นเล็ก ชิ้นน้อยของหล่อน รองเท้าหนังและกางเกงขาวยาว กดขวดปั๊มสบู่เหลวบนฝ่ามือสองข้าง
แล้วรีบล้างตัวให้หล่อน แค่ลูบไล้ลงบนใบหน้าเล็กๆ ลำคอ บ่าไหล่ ต้นแขนๆเล็ก รวมไปถึงเรียวแขนทั้งสองข้าง
ฟอกๆให้พวกสบู่เหลวเกิดโฟมฟองสีขาว ซึ่งตอนนี้กลายเป็นสีชมพูอ่อนเพราะผสมกับสีของเลือดในอ่าง
มิฮอว์คเอื้อมตัวขยับกายล้วงมือลงในใต้น้ำเปิดจุกลูกยางกันน้ำไหล เพื่อระบายน้ำออก
น้ำในอ่างเริ่มลดระดับ แต่ยังพอมีน้ำจากเรนโชว์เวอร์ ไหลจากด้านบนลงมาใส่ตัวหล่อน ช่วยล้างคราบฟองสบู่ออก
มิฮอว์คไม่ได้อาบน้ำชำระล้างกายให้หล่อนได้สะอาดถูกหลักสุขลักษณะอนามัยครบทุกข้อ
(ชิว:คนที่ไม่ใช่แฟน ทำแทนทุกเรื่องไม่ได้)
เพราะหากทำมากกว่านั้น หากหล่อนตื่นขึ้นมา คงเทียบหน้ากันไม่ติด...
แค่จะล้างคราบเลือดและกำจัดกลิ่นคาวออกได้เป็นพอ ห่อหุ้มร่างบอบบางเปลือยเปล่าของหล่อนด้วยผ้าหนูขนผืนใหญ่
บ้าเอ๊ย!
คงเป็นเพราะเนื้อตัวของหล่อนมอมแมมจากคราบเลือดเกรอะกรัง จนไม่ทันได้สังเกตเห็นรอยแผลขนาดใหญ่
กากบาทไขว้บนหน้าอก ใหญ่พอๆกับรอยแผลที่เขาฝากบนกายของโรโรโนอา
แค่รอยแผลเหวอะวะอย่างเดียวคงไม่พอ บริเวณรอยแผลยังมีอาการช้ำเลือด ช้ำหนองอีกตังหาก
แผลอักเสบแต่ไม่ถึงขั้นวิกฤต ทว่าหากยังปล่อยไว้แบบนี้... ไม่ดีแน่ ยิ่งทำการรักษาช้ากว่านี้มีหวังคงได้กลับดาวชัวร์
มิฮอว์คเช็ดตัวหล่อนให้แห้งแล้วรีบทำการสวมเสื้อผ้า หมายถึงให้หล่อนยืมเสื้อเชี้ตสีขาวของเขาไปสวมก่อนเพียงชั่วคราว
นอกจากจะได้เห็นรอยแผลขนาดใหญ่บนตัวแล้ว เขายังสังเกตเห็นรอยสักพระอาทิตย์อันคุ้นเคย บริเวณหลังข้อศอกขวา
พวกโจรสลัดไทโยสินะ? หรือไม่….แย่กว่านั้น....ทาสสาวบำเรอรักของพวกเหล่ามังกรฟ้า
เขาเข้าใจความหมายเรื่องสัญลักษณ์ของกลุ่มโจรสลัดพระอาทิตย์เป็นอย่างดี นี่อาจจะเป็นข้อมูลเล็กๆ
เบาะแสเพียงหนึ่งอย่าง ซึ่งหล่อนกำลังใบ้ ให้ปริศนากับเขาอยู่ก็เป็นได้
ปลายนิ้วสัมผัสเนื้อตัวของหล่อนมีอุณภูมิที่แปลกไป บริเวณหน้าผากร้อนลุ่ม ส่วนช่วงฝ่ามือ เท้านั้นเย็นเฉียบ
คงเป็นอาการข้างเคียงของพิษไข้ มิฮอว์คหาผ้าสะอาดสีขาวผืนเล็ก และกะละมังขนาดกะทัดรัดพอชุบน้ำบิดหมาด
วางลงบนหน้าผากหล่อนเพื่อลดไข้ ส่วนการรักษาแผลตรงหน้าอกนั้น เขาทำได้แค่รักษาปฐมพยาบาลเบื้องต้นเท่านั้น
ทาเบตาดีนบริเวณปากแผลให้แล้วใช้ผ้าก๊อตสีขาวสะอาดปิดแผลไว้อีกชั้นด้วยความทุลักทุเล
ทำแผลครั้งสุดท้ายหรอ?
คงเป็นตอนฝึกหัดจับดาบละมั้ง
ตั้งแต่อายุยี่สิบปี จนกระทั่งถึงตอนได้รับตำแหน่งนักดาบผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลกอันเลื่องชื่อ
พ่วงด้วยเจ็ดเทพโจรสลัด เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรอีกเลย แม้จะเล็กๆน้อยๆ เช่น โดนมีดทำครัวบาด
เรื่องทำแผลของโรโรโนอา เขาก็มอบหมายหน้าที่ให้กับเพโรน่าจัดการหมดทุกอย่าง!
“ แล้วทำไมฉันต้องทำด้วยเล่า!” เพโรน่าลอยตัวมาใกล้ๆ แล้วเท้าสะเอวทั้งสองข้างอย่างไม่พอใจ
“ หรือจะอดข้าวเช้าดีละ? ” มิฮอว์คมีข้อต่อรอง
“ ข้าวเช้าหรอ หือ ฉันทำข้าวเช้าให้ทานออกจะบ่อย ” เธอเปลี่ยนเรื่อง แล้วขึ้นเสียงดังใส่อย่างไม่รักชีวิต
“ ฉันทำให้เธอทานบ่อยกว่าตั้งเยอะ ขอละ ถ้าจะอยู่ที่นี่ก็ช่วยทำตัวให้เป็นประโยชน์ทีเถอะ ” ถือว่าช่วยๆกันหน่อยละกัน
“ นี่หลอกด่าว่าฉันเป็นคนไร้ประโยชน์อย่างนั้นหรอ? ” เพโรน่าหูชี้แสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นอีกระดับ
“ อย่างน้อยก็คุ้มกับข้าวปลาอาหารที่กินเข้าไปบ้างก็ยังดี อย่าให้เสียเปล่า! ” มิฮอว์คขี้เกียจต่อความยาว
สาวความยืด หากเธอคิดว่าอย่างนั้น ก็คิดไปเถอะ เขาขี้กียจพูดมากหรืออธิบายเยอะให้คนดื้อรั้นอย่างเธอฟัง
ถึงอย่างไรเพโรน่าก็ไม่ฟังอยู่ดี!
“ ใจร้ายที่สุดเลย! ปากคอเราะร้ายมากอ่ะ นี่ฉันเป็นผู้หญิงนะ มาว่าแบบนี้ได้อย่างไร? กรี้ดดดดด ”
เพโรน่าแผดเสียงมาเป็นชุดๆ เพโรน่าบ่นกระปอดประแปดมาเป็นคอมโบ แต่ก็ยอมไปทำตามคำสั่งของเขาแต่โดยดี
แม้ว่าเพโรน่าจะเป็นผู้หญิงไบโพล่าเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ขี้โวยวาย เอะอะ ขึ้นเสียงดังใส่เขาตลอดทุกครั้ง
ที่มีปากเสียงแต่ก็เถอะนะ...เธอก็ยอมฟังคำสั่งของเขาแต่โดยดี(แม้จะไม่พอใจในบางครั้งก็ตาม)
มิฮอว์คเดินเข้าห้องสมุดของตัวคฤหาสน์เพื่อหาตำราแพทย์ เกี่ยวกับการรักษาบาดแผลโดยเฉพาะแผลติดเชื้อ
แผลอักเสบ จากตำราในมือที่อ่านคร่าวๆบอกว่าพอมีพืช สมุนไพรบางชนิด ขึ้นตามพงหญ้าหาได้บนเกาะ
พอใช้รักษาได้อยู่บ้าง เพราะได้ยินเพโรน่าบอก(เธอไล่ให้เขาไปเก็บพวกสมุนไพรพวกนั้น นำกลับมารักษาโซโล)
นำตัวยาเหล่านั้นมาบดผสมกัน แล้วพอกบริเวณแผล(หากสมุนไพรนั้นแห้งแล้วต้องเปลี่ยนชุดใหม่ทันที )
พอบรรเทาอาการได้บ้างเล็กน้อย แต่ถ้าจะให้หายขาดเลยคงต้องขึ้นฝั่งเพื่อไปซื้อตัวยา ราคาก็ไม่เบาเช่นกัน
ใช่ ตัวยาเนื้อเหลวเพียงแค่สิบมิลลิลิตรราคาเจ็ดหลัก ไม่ได้การละ เขาต้องรีบติดต่อกับพ่อค้าเสบียง
ให้หาซื้อยารักษาแผล จะได้มาส่งพร้อมกับเสบียงทีเดียว!
“ เจ็ดหลักก็เจ็ดหลัก ” ราคาแค่จิ๊บๆ ….นี้มิฮอว์คไม่ยี่หระอยู่แล้ว ชีวิตคนหนึ่งชีวิตสำคัญกว่า!
เขารีบติดต่อพ่อค้าส่งเสบียงแล้วสั่งยารักษาทันที พูดคุยกันเล็กน้อยแล้ววางสาย หยิบตำรารักษา
กลับมาที่ห้องนอนของหล่อน วางตำราแพทย์ลงข้างหัวเตียง ส่งมือออกไปหยิบผ้าขนหนูบนหน้าผากหล่อน
เกือบแห้งสนิท
ดีละ แสดงว่าพอได้ผลอยู่บ้าง
กาลเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงดึกของคืน ห่าฝนชุดใหญ่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก
เสียงหยดน้ำหยดแล้วหยดเล่าหล่นกระทบบนหลังคา เป๊าะ แป๊ะ เป๊าะแป๊ะเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
เขานำผ้าชุบน้ำ บิดหมาดแล้วพับวางบนหน้าผากหล่อนไว้อีกครั้ง นั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงนอน
อ่านตำราการแพทย์ต่อ สลับกับคอยนำผ้าชุบเปลี่ยนให้ทุกๆครึ่งชั่วโมง มิฮอว์คนำร่างของหล่อนขึ้นมา
อยู่ในท่านั่งเอนพลังพิงอกกว้าง ยืดขาตามความยาวบนเตียงนอนขนาดคิงไซส์สีดำ ใช้ผ้าขนหนูเช็ดทำความสะอาด-
ร่างกายอย่างทุลักทุเล เป็นครั้งแรกที่เขาได้สังเกตใบหน้าของหล่อน ในระยะใกล้ไม่ถึงคืบรับลมหายใจอุ่นๆ
รดจรดต้นคอ เส้นผมยาวสลวยสีน้ำเงินเข้มเกือบดำเสมือนเกลียวคลื่น ถึงสะโพก โครงหน้ารูปไข่
ขนคิ้วโก่งเรียงตัวสวย ขนตายาวเป็นแพงอน จมูกโด่งเป็นสัน ปลายจมูกโด่งรั้นนิดๆบอกนิสัยว่าหล่อนคงมีความดื้อรั้น
อยู่ในตัวแน่ ริมฝีปากเอิบอิ่มสีชมพูระเรื่อ ผิวแก้มทั้งสองข้างเนียนใส ราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบตัวน้อยๆ
น่าทะนุถนอมมากกว่า ใช่แค่ผิวหน้า ใบหน้างดงามผิวกายบนตัวก็ไม่แพ้ด้วยเช่นกัน
มิฮอว์คค่อยๆใช้ผ้าขนหนูในมือเช็คระบายความร้อนในกายหล่อน
ตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ ไหปลาร้า เนินอกเว้นช่วงบริเวณแผล ลำเเขนเรียวเล็ก ปลายนิ้วมือตั่งต่าง
“ อือ ” หล่อนครางในลำคอ เริ่มหายใจติดขัด เหมือนรู้ถึงความเย็นของน้ำจากผ้าขนหนู
สัมผัสลงบนผิวกายอันร้อนระอุ ตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ จวบจนถึงหน้าอก ใช่ หล่อนรู้สึกว่ามีบางอย่าง
สอดเข้ามาในใต้ร่มผ้า กอบกุมหน้าอกจากข้างซ้าย ย้ายไปขางขวาทั้งสองข้างอย่างช้าๆ
“ อือ คุณ… ” หล่อนครางอีกหน แถมพยายามเปิดเปลือกตามอง ร่างหนานั่งซ้อนอยู่ด้านหลังหล่อน
สบสายตาสีอำพันประดุจเหยี่ยวมองเห็นได้ชัด แม้อยู่ในห้องมืดพอมีแสงรำไร ส่งปลายนิ้วออกไปแตะลงบนเครา
ปลายคางอย่างสงสัย
ผิวกายของเขาขาวสะอาดราวกับกระดาษเอสี่เหมือนไม่เคยต้องแดดแรงๆ
เส้นผมเสยไปด้านหลังด้วยทรงสลิคแบล็ค ขนคิ้วดกเข้ม หนวดเคราสีรัตติกาลไม่ได้ปล่อยเซอร์รกรุงรัง
กลับถูกออกแบบตกแต่งเป็นทรงอย่างเรียบหรู จมูกโด่งเป็นสันเส้นตรง ริมฝีปากกระจับ สันกรามขึ้นชัด
เหมาะกับโครงหน้า กดสายตามองต่ำลดแทบไม่ชัด รู้เพียงแค่ว่าเขาเปลือยท่อนบน
อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อทุกสัดส่วน ไร้ขัดมันแทรกให้ขัดต่อสายตา โชว์กล้ามเนื้อไม่ว่าจะช่วงอกแข็งทั้งสองข้าง
หรือมักกล้ามบนหน้าท้องอย่างกร้าวใจ ทั้งหน้าตาและกายสรีระได้รูปราวกับหลุดออกมาจากหน้าปกแม็กกาซีนแฟชั่น
อ่า …อาจจะน่าเบื่อนะครับ เพราะตอนแรกๆนางเอกของเรานั้นรับบทนางนอน นอนลูกเดียวเลย….
โปรดติดตามตอนต่อไป…
23/02/2564
มีหลายสิ่งที่ชิวต้องแจ้งให้นักอ่านทราบกันก่อนจะกดอ่านตอนต่อไปนะครับ
ชิวไม่แน่ใจว่าตัวเองจะเขียนหลุดคาแรคเตอร์ของมิฮอว์คมากเกินไปหรือไม่...ถ้าหากเกิน ก็เตือนๆกันหน่อยนะครับ
จริงๆแล้วอยากเขียนฟิคมิฮอว์คมานานแต่ยังไม่มีข้อมูลมากพอ แต่ก็ด้วยความชอบตัวละครนี่ละ ถึงได้ตั้งใจเขียนขึ้นมา
อีกทั้งตัวละครดำเนินเรื่องนั้นไม่ได้เก่งเทพ มีพลังจากพลปีศาจเวอร์วังอลังการ หรือทะลุมิติหลุดเข้ามาในโลกของวันพีช
ทุกสิ่งทุกอย่างโรยด้วยกลีบกุหลาบ บอกเลยว่าไม่ใช่นะครับ
ฟิคชั่น Call out my name. เรื่องนี้ ยังคงความดาร์กของตัวละครไว้อีกเช่นเคย
แต่ไม่มากเน้นคอมเมดี้ ฟีลกู๊ดมากกว่า ชิวยังคงสโลแกนเดิมไร้สาระโดยสิ้นเชิง เน้นบันเทิงลูกเดียว!
หากว่านักอ่านสายดาร์ก ชอบแนวเนื้อเรื่องจริงจัง ขอแนะนำทุกท่านไปที่ Animals. อสูรร้าย นายวาเรีย
และ เหนือกาลเวลา ครับ ถ้าชอบแบบฟีลกู๊ด ขำลั่นบ้านขอแนะนำ Say กับ Save me ครับ
ชิวขอฝากป๋าเหยี่ยวไว้ในอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยนะครับ
ขอให้มีความสุขกับการอ่าน
ขอบคุณที่เข้าใจ
นายชิว
ความคิดเห็น