คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Call : The girl with the sun tattoo.
“ I love how it smells after the rain.
Like everything was cleansed for a new beginning.”ฉันชอบกลิ่นหลังฝนตก มันให้ความรู้สึกว่าทุกสิ่งได้ถูกชำระล้าง
เพื่อพร้อมสำหรับการเริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ
โรโรโนอา
เพโรนา
ทั้งสองคนต่างพากันออกเดินทางออกจากเกาะคุไรกานะกันไปเรียบร้อยแล้วสินะ
ร่างสูงโปร่งสมชายชาตรีย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจำกาย เอนหลังพิงพนักอย่างเหนื่อยล้า
ทอดมองสายตาออกนอกบานหน้าต่างตรงหน้า ราวกับกำลังสำรวจแนวป่าทิวเขาเหมือนเช่นทุกวัน
คฤหาสน์หลังโตแห่งนี้ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางเกาะคุไรกานะไร้ซึ่งผู้คนอาศัยมีเพียงเขา แดรคูล มิฮอว์ค
เป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่เรียกว่ามนุษย์ อยู่พักอาศัยเท่านั้นนัยน์ตาสีอำพันคู่นั้นปิดเปลือกตาลงอย่างช้าๆ
ใช้ประสาทการรับฟังจากใบหูทั้งสองข้างทำงานอย่างเต็มหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์
เปรี้ยง!
เสียงของท้องฟ้ากำลังส่งเสียงคำรามกึกก้องทั่วน่านฟ้า ทำให้มิฮอว์คต้องเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ
ก้อนเมฆสีเทาเข้มจนเกือบจะกลายเป็นสีดำลอยตัวเหนือคฤหาสน์ สายลมกรรโชกแรงจนกระทั่งต้นไม้ใหญ่ถึงกับเอนไหว
ไปตามทิศทางของความเร็ว แรงของลม ไม่ต้องบอกก็สามารถหยั่งรู้จากการมองเห็นได้ว่า อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้
คงมีพายุห่าใหญ่ซัดเข้าฝั่งมามุ่งหน้ามาทางคฤหาสน์หลังโตอย่างแน่นอน
ซ่อกแซ่ก ซ่อกแซ่ก
เสียงของสิ่งมีชีวิตบางอย่างขยับตัวเสียดสีกับพุ่มไม้ ห่างออกไปจากตรงที่เขานั่งราวๆห้าสิบเมตร
ไม่ต้องสงสัยอะไรมาก!
ลิงแมนดริล หรือเจ้าลิงบาบูน เสพติดความรุนแรงคงจับกลุ่มรวมตัวเล่นอะไรแผลงๆกันอีกแล้วสินะ
ไม่ใช่! ผิดสังเกต นัยน์ตาสีอำพันประดุจเหยี่ยวจับจ้องมองกลับไปยังฝูงลิงบาบูนอีกครั้ง
จากพวกลิงนั่งรวมตัวจับกลุ่มพูดคุยสนทนากันเป็นกลุ่มเล็ก กลุ่มย่อยคล้ายกับกำลังนั่งจิบอาฟเตอร์นูน ที
ไม่ทันไร เหมือนมีลิงบาบูนหนึ่งตัววิ่งเข้ามาด้วยความกระหืดหอบ พูดคุยอะไรกันสักอย่าง ทำท่าทางชี้นิ้วกำหนดทิศทาง
เมื่อพูดจบ พวกมันพากันวิ่งกรูหายเข้าไปในป่ากันอย่างต้องสงสัย!
“ ถ้าเป็นหวยคงถูกรางวัลที่หนึ่ง! ” มิฮอว์คเอ่ยเสียงเย็น ใบหน้าเรียบตึงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เอาอีกแล้วคุณคุมะ! หรือจะเรียกชื่อเต็มๆได้ว่า บาโธโลมิว คุมะ หนึ่งใน(อดีต)เจ็ดเทพโจรสลัด เช่นเดียวกับเขา!
ซัดร่างของใครมาเกยตื้นที่แห่งนี้อีกละ? เจ้าของร่างสูงโปร่งเกือบสองเมตร จึงจำใจต้องรีบลุกขึ้นยืนเต็มสัดส่วน
คว้าดาบยักษ์รูปทรงไม้กางเขนสีดำประจำกาย โครุโตะ โยรุ พาดไว้บนแผ่นหลังแล้วรีบรุจตามพวกลิงบาบูนไปทันที
“ กี้ กี้ กี้ “ เสียงร้องของพวกลิงแมนดริลต่างพากันชูสองมือเหนือศีรษะ โดยมีอาวุธมีด ขวาน
ปืนผาหน้าไม้อยู่ในมือของพวกมัน พร้อมจะลงมือสังหารเหยื่อตรงหน้าได้ทุกเมื่อ เพื่อนำเนื้อหนังของมนุษย์-
ไปกระกอบอาหาร พวกมันส่งเสียงเฮฮาเหมือนกำลังสนุกกับการล้อมวงเข้ามาเพื่อดูโชว์สังหารเหยื่อ!
“ อย่าตามมานะ เจ้าลิงบ้านี่! ” ร่างบอบบางอ้อนแอ้น สั่งห้ามชี้นิ้วมือออกคำสั่งกับเจ้าลิงบาบูนร่างยักษ์
นับสิบรอบกาย เพื่อไม่ให้เจ้าลิงเหล่านั้นเข้ามาใกล้มากกว่านี้ พยายามยืนทรงตัวด้วยขาทั้งสองอันสั่นเทา
บนพื้นหาดทรายสีขาวสะอาด อย่างยากลำบาก อาจจะเป็นเพราะสวมรองเท้าหนังสีเลือดหมูเข้ม
ของหล่อนเปียกน้ำทะเล แถมยืนบนหาดทรายกึ่งเปียกกึ่งแห้งบวกกับน้ำหนักตัว จึงทำให้เกิดทรายดูดพอประมาณ
ตรึงร่างให้หล่อนไม่สามารถเคลื่อนกายได้อย่างถนัดถนี่เรียวขาทั้งสองข้างแทบจะรับน้ำหนักหกสิบสามกิโลกรัม
แทบไม่ไหว ร่างกายของหล่อนได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขีดสุด สายตาทั้งสองข้างกำลังพร่ามัว แขน ขาสองข้าง
ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะต่อสู้กับฝูงลิงตรงหน้า อย่าว่าแต่ต่อสู้กับพวกฝูงลิงเลยแค่แผดเสียงขับไล่ให้พวกมันกลับเข้าป่า
หรือบ้วนเลือดในปากใส่ฝูงลิงยังลำบากเลยด้วยซ้ำ!
“ กี้ กี้ กี้ ” เหมือนลิงบาบูนจะไม่ได้สนใจคำพูดหล่อนสักนิด แถมยังส่งเสียงร้องปลุกใจ
เริ่มก้าวขาเยื้องกายเข้ามาใกล้
“ ออกไป๊! ” หล่อนหวีดเสียงไฮโน้ตใส่ ตกใจกับฝูงลิงนับสิบพร้อมกับก้มตัวลงหยิบก้อนหิน
เม็ดกรวดเล็กๆอะไรก็แล้วแต่ อยู่บนหาดทรายใกล้ตัวเข้าในฝ่ามือได้ รีบขว้างปา ขู่เจ้าลิงบาบูนเหล่านั้น
ถอยหลังกลับเข้าป่าไปซะ!
“ กี้ กี้ กี้ ” มันร้องร่า พร้อมทุบอกด้วยสันนิ้วมือทั้งสิบลงบนหน้าอกตุ๊บตับ ตุ๊บตับ
จนเกิดเสียงด้วยอาการดีอกดีใจ พร้อมกับทำท่าบอกหล่อนด้วยภาษากายเป็นเชิงว่า ว้ายๆ แค่นี้ก็ปาไม่โดน
โคตรอ่อนว่ะ! กากจัง!
“ กรร กรร ” หล่อนทำเสียงขู่โดยเลียนแบบเสียงของเจ้าป่าราชาของสรรพสัตว์ทั้งปวง
แถมชูสองมือกลางอากาศ พยายามกลืนลมพองตัวให้ดูตัวใหญ่ตัวโตเหมือนพวกลิงตรงหน้า ดังนั้นแล้วลิงบาบูน
ต้องย่ำเกรง! ดูอย่างมูฟาซ่าตอนไปช่วยซิมบ้าจากไฮยีน่าลายจุด น้ำลายยืดเมื่อเห็นเนื้อหวานตรงหน้า!
แค่เสียงขู่...ก็ทำให้พวกไฮยีน่าถึงกับหง๋อ!
“ เคี้ยก เคี้ยก “ ลิงแมนดริลตัวใหญ่ตรงหน้าใกล้กับตัวหล่อนมากที่สุด กระโดดเข้ามาใกล้แยกเขี้ยวขู่กลับ
เสียงข่มขวัญของลิงบาบูนก็สามารถทำให้หล่อนถึงกับ ห่อตัวเหมือนลูกโป่งถูกสูบลมจนเต็มใบและถูกเจาะออก
ด้วยปลายเข็มหมุดเล็กๆ ร่างกายเหลือเพียงแค่สองนิ้ว
“ อี๋! ฉกปก! ” สกปรกเป็นบ้า! หล่อนหลับตาปี๋ร้องอี๋ด้วยความรังเกียจ ยกมือขึ้นปิดจมูกกลั้นหายใจทันที
พูดด้วยเสียงอู้อี้ ลิงตรงหน้าไม่ใช่แค่ขยับตัวเข้ามาขู่ด้วยเสียงดังสนั่น แต่ยังมีเหล่าละอองน้ำลายกระเด็นมาเป็นฝอยๆ
เลอะเปราะเปื้อนเนื้อตัวเสื้อผ้าบนตัวหล่อนอีกด้วย แน่นอนละว่าหล่อนที่ภาคภูมิใจกับส่วนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเก้า
เซนติเมตร
เคนดัล เจนเนอร์ วิคตอเรียซีเคร็ทเชียวนะเออ!
ยังต้องชิดซ้ายเมื่อเจอจากลิงแมนดริลสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมใกล้เคียงกับมนุษย์ที่สุด ว่ากันว่าเป็นบรรพบุรุษของมนุษย์
ลำตัวของพวกมันนั้นใหญ่โตเกินกว่าสองเมตร ล่ำสัน แข็งแรง และยิ่งรอยแผลเป็นบนตัวเหมือน
กำลังบอกเป็นนัยยะสำคัญว่าพวกมันก็ผ่านสงครามมาไม่น้อยเช่นกัน!
“ ไอ้บ้า! อย่าให้แม่ฟาดนะ! ” หากว่าตอนนี้ร่างกายของหล่อนไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้
บอกได้เลยว่า…หึหึ ต่อให้ลิงบาบูนทั้งฝูงก็มาเถอะ! ใส่เดี่ยวได้หมด! หล่อนถึงกับโมโห ปรี้ดแตก
ท่าทางเยาะเย้ยของลิงบาบูนมันช่างกวนประสาทส่วนล่างที่เรียกกันอย่างเข้าใจง่ายๆว่า ตีน อย่างถึงที่สุด!
“ กี้ กี้ กี้ “ มันร้องเสียงดังแถมหันมาโปรยยิ้มหวานใส่ โดยการแยกเขี้ยวสองข้างโชว์ฟันขาวแข็งแรง
ลิงบาบูนอีกตัวเลียนแบบการกระทำของหล่อนเมื่อครู่ ปาก้อนหินก้อนกรวดใส่หรอ? ได้สิ! เจ้าลิงบาบูนก็อยากเล่นด้วย
พวกมันหนึ่งในนั้นยกเศษคอนกรีตจากบริเวณใกล้เคียงค้างไว้เหนือศีรษะ เล็งเป้ามาทางหล่อน และโยนตามลำดับ
“ หนักนะนั่น! ” หล่อนพูดเสียงแผ่ว คำนวณจากสายตาเศษคอนกรีตแผ่นนั้นราวๆสี่ถึงห้าเมตร
และน้ำหนักพอสมควรด้วยความเร็ว แรง หากย่อตัว กลิ้งหลบไม่ทันแล้วละก็มีหวัง...สมองคงจะกระเด็น
ออกมากองบนชายหาด กลายเป็นหนังสยองขวัญแทน ขาแข้งเกิดไร้เรี่ยวแรงไม่สามารถสับขาวิ่งหนี
พาร่างของหล่อนหลบได้พ้น !
“ แว้ก!” หล่อนแผดเสียงดังสลั่นลั่นชายหาดขึ้นมาอีกหน
ไม่ไหวแล้วโว้ย! หล่อนกู่ร้องเสียงดังก้องภายในจิตใจ ร่างกายของหล่อนในตอนนี้ใช้เกินขีดจำกัดแล้ว หากยังฝืนใช้พลัง
ร่างกายมากกว่านี้จะกลายเป็นภัยต่ออวัยวะภายในแน่!
ทุกอย่างเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าราวกับกลับว่าเป็นภาพสโลโมชั่น
ตั้งแต่เจ้าลิงบาบูนปาเศษคอนกรีตแผ่นใหญ่มาทางหล่อน ในระหว่างที่คอนกรีตแผ่นนั้นกำลังลอยละล่องติ้วๆ
แหวกกลางอากาศ ร่างกายของหล่อนเกิดต่อต้านประท้วงด้วยการเข่าอ่อนยวบทั้งสองข้าง เกิดอาการลมจับ
แถมยังหงายหลังเงิบ เปลือกตาทั้งสองข้างค่อยๆปิดลงราวกับว่าไม่อยากรับรู้ สิ่งที่กำลังจะเกิดหลังจากนี้
ทุกสิ่งอย่างล้วนแล้วค่อยๆถูกดูดกลืนด้วยสีดำสนิท
แล้วหล่อนจะรอดไหมเนี่ย???
คอมเมนต์เอาใจช่วยกันนะครับ
โปรดติดตามตอนต่อไป…..
22/02/2564
สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับทุกท่าน ผู้ที่หลงเข้ามาหรือตั้งใจเข้ามาก็ดี
กลับมาเจอกันอีกแล้วกับ นายชิว เจ้าเก่าคนเดิม วันนี้เรามาพร้อมกับ แดรคูล มิฮอว์ค พระเอกใหม่ของเรานั่นเอง(เฮ้)
ต้องรีบออกตัวแรงก่อนเลยว่า ฉีกกฏทุกฟิคที่เคยเขียนมา! ใช่ครับ เนื้อเรื่องใสๆ เบาสมอง อ่านแล้วจิกหมอนนอนฟิน
จะระเบิดภูเขา เผากระท่อมกันอีกรึเปล่า? ก็ยอมรับว่ามีบ้าง แต่จะมีให้น้อยที่สุด
โดยจะเน้นเรื่องความสัมพันท์ของตัวละครเป็นส่วนใหญ่ ได้อารมณ์14 อีกครั้ง (ว่าซ่านนนนนน!)
หากว่ายังตรงกับความต้องการของนักอ่านอยู่ โปรดเก็บฟิคชั่นเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจกันด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
นายชิว
ความคิดเห็น