ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ★ห้ามรัก ฉันกับนาย★

    ลำดับตอนที่ #2 : งานเลี้ยงสำคัญ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7
      0
      4 ก.พ. 58

    มันเป็นการสอนที่ทำให้ฉันเกร็งที่สุดT^Tเท่าที่เรียนมาไม่เห็นเยอะขนาดนี้เลยง่า
    ...เอ้อ เกือบลืมไป ฉันชื่อ'มิรินะ คานาเอะ'ไม่สิ- -'อิชิยามะ คานาเอะ'อายุสิบเก้าปี สูงหนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ดเซนติเมตร น้ำหนักเราจะไม่พูดถึง-..- กำลังศึกษาอยู่สายศิลป์ชั้นปีสอง มหาวิทยาลัยA ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของอดีตนางแบบ'มิรินะ คานะ'แล้วก็เกิดคดีการหายตัวไปของแม่ ทั้งๆที่แม่หนีมา-_-เกิดเป็นข่าวอีกทีก็แต่งงานกับนักธุรกิจชื่อดัง'อิชิยามะ ชินจิ'ฉันก็เลยกลายเป็นน้องคนสุดท้ายไปตามระเบียบ 
    เฮ้อ...เหนื่อยจริง จู่ๆก็ย้ายเข้ามากระทันหันแบบเนี้ย ข้าวของยังจัดไม่เสร็จเลย ขอนอนก่อนนะค้าาาา~ ฉันทิ้งตัวลงบนเตียง กอดหมอนข้างแน่น และค่อยๆหลับตา...
    ปึง!
    "คานาเอะ!คืนนี้เธอมีงานนะ"เสียงชายหนุ่มดังขึ้น
     ฉันพลิกตัวมาทางประตู พยายามมองว่าเป็นใคร เซย์จิหรอ-0-?
    "อืม...รู้แล้วๆ"ฉันตอบง่วงๆ
    "ไปเลือกชุดซะ!"
    "อืม..."ฉันจะนอนเว้ย"ห..เห้ยยย!"
    เซย์จิดึงตัวฉันไปพาดไหล่ คนนะไม่ใช่กระสอบทราย ด้วยความตกใจฉันจึงดิ้นไม่หยุด
    "ปล่อยช้านนน!!"ฉันตะโกน
    โป๊ก!
    อะเฮือกกกก...หัวช้าน=[]=;;
    "เกิดอะไรขึ้นน่ะเซย์จิ!?"ไซโตะเดินมาที่หน้าห้องของฉัน
    "เอ่อ...ฉันแค่จะลากยัยนี่ไปซื้อชุดคืนนี้"
    "อืม...ระวังๆหน่อยละกัน"
    ดูแลหัวฉันก่อนดิเห้ย โขกกับกรอบประตูเต็มๆ หัวโนแล้วมั้งเนี่ย 
    "คานาเอะเต็มใจไปรึเปล่า?"ไซโตะมองมาที่ฉัน
    "ม...0×0"ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ
    "เต็มใจสิ^^;"เซย์จิพูดแทรก"ฉันไปละนะ"
    เซย์จิเดินออกมาจากตัวบ้าน และวางฉันลงบนเบาะข้างคนขับ
    ถนอมฉันหน่อยก็ได้นะTT
    "นี่นายคิดว่านายเตี้ยรึไง ตัวจะเท่าประตูแล้วมาอุ้มฉัน หัวฉันก็โขกประตูสิ!เจ็บเว้ย"ฉันตะโกน
    "ฉันขอโทษๆไม่เป็นไรก็ดีแล้วแหละน่า เดี๋ยวซื้อทาโกยากิให้กิน"
    เซย์จิมองมาที่ฉันและยิ้มเล็กน้อย
    ฉันรักทาโกยากิ>0<~สมกับพี่ชายฉันจริงๆ
    "ไปอาบน้ำแล้วลงมาที่สวนนะ"เซย์จิมองมาที่ฉัน"งานสำคัญนะ"
    "ค่าาาา"
    "ผมเอาชุดคุณคานาเอะไปไว้ที่ห้องให้แล้วนะครับ"พ่อบ้านบอก
    ฉันยิ้มเป็นการขอบคุณแล้วรีบขึ้นห้องไอจัดการตัวเอง
    ...ซ่า
    เสียงของฝักบัวดังลั่นห้องน้ำ หยดน้ำเม็ดน้อยเม็ดใหญ่เกาะทั่วทั้งร่ายกายจนกระทั่งฉันหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัว สนชื่นจังเล้ยยย~
    แควก!!
    "หือ?"
    ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ
    "เห้ย หยุดนะ!!"ฉันตะโกนลั่น
    "เอ่อ..."
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×