เสียงสะท้อนจากภูเขา

เสียงสะท้อนจากภูเขา

      น้ำ ลม ดิน และไฟ ทั้งสี่อย่าง คือต้นกำเนิดความอุดมสมบูรณ์ทั้งมวล ว่าด้วยเหล่าตำนานของเหล่าภูตวิเศษทั้ง 4 พิทักษ์เขาทานจิ     น้ำ คือ ความอุดมสมบูรณ์อับดับต้นในห่วงโซ่ทั้งมวล ภูตพิทักษ์แห่งผืนน้ำ อาราตะ ความสดชื่น   ได แปลว่าใหญ่หรือยิ่งใหญ่

ลม คือ สิ่งหนึ่งที่ให้ความสบาย เปี่ยมสุข ภูตพิทักษ์แห่งสายลม เธอเป็นดั่งจิตวิญญาณแห่งผืนป่า เมื่อไม่มีลมน้ำก็อยู่ไม่ได้...ผู้คนก็เช่นกัน คิโยโกะ ความใสซื่อ และบริสุทธิ์

ดิน คือ ความหวังของทุกสิ่งอย่าง ต่อน้ำและลม เมื่อไม่มีดิน น้ำจะอยู่ได้อย่างไร เมื่อไม่มีดิน ลมจะอยู่ไปเพื่อสิ่งใด                               ภูตพิทักษ์แห่งทุ่งกว้างและสรรพสิ่งบนผืนป่า เคน ที่แปลว่า แข็งแกร่ง บ้างก็กล่าวขานว่าเป็นพี่น้องกับภูตแห่งสายลม

ไฟ คือ ผู้แผดเผาทุกสิ่งอย่าง ไม่อาจร่วมกับใครได้นั่นเป็นเพียงคำกล่าวของวลีหนึ่ง แต่กับภูตพิทักษ์ความสว่างไสวนั้น แตกต่างกันสิ้นเชิง ไฟ ผู้ให้ความเปล่งประกายในยามค่ำคืน และเห็นได้ชัดยามอาทิตย์ยอแสง ทำให้ภูตทุกตนสามารถทำงานได้ต่อไป                       อากิระ ความสว่างไสว

บทนำ

               " ...เสียงใสๆของกระดิ่งแว่วเข้ามาขณะที่เดินตามเท้าของมารดา มองซ้ายขวาได้ยินอยู่ไม่ใกล้ไกล ใต้หลังคาตรงนั้นไม่ห่างจากธารน้ำไหล หน้าจั่วตรงนั้นไง...ไม่อาจบดบัง"

                 ต้นสนใหญ่ จากตรงนั้นถึงตรงนี้รอยเท้ายืนอยู่บนสะพานหินขนาดเล็กสายตาจดจ้องไปยังบ้านหลังนั้นด้วยสนใจ สะพานข้ามธารน้ำเล็กๆแห่งนี้เป็นจดจำของหญิงสาวอย่างมาก เรื่องราวอันน่าตื่นเต้นเธอได้ฟังจากมารดาตลอด เสียงน้ำไหลไปตามทางเหมือนเสียงระฆังที่ก้องกังวานอย่างเอื่อยๆ มันไหลไปตามกระแสของน้ำผ่านไปตามแต่ละบ้านที่อาศัยอยู่แถบนั้น ระหว่างที่เดินตามทางไปเรื่อยๆลมวูบหนึ่งก็พัดมา พร้อมกลิ่นหอมเย็นๆ แลสดชื่นเหมือนกลิ่นของน้ำอันบริสุทธิ์มิอาจสรรหาคำเปรียบได้...

แบ่งตอนออกเป็นสามภาค ภาคอรุณสวัสดิ์ , ภาคทิวาสวัสดิ์, ภาคสายัณห์สวัสดิ์

ภาค อรุณสวัสดิ์

จิ๊บ...จิ๊บ เสียงนกร้องในยามฟ้าสาง แสงแรกโพล่เกือบพ้นขอบฟ้า สาดส่องเข้าหาผ่านกลีบผ้าม่านสีหวานแสงสีส้มอ่อนของพระอาทิตย์ยามเช้าทาบทับสีของผ้าให้เด่นชัดขึ้น ภายในห้องหนานั้นมีร่างหนึ่งซุกตัวอยู่กับผ้าหลายชั้นที่นำมาเย็บต่อกัน เสียงนกตัวน้อยยังร้องอยู่ต่อไปเรื่อยไม่มีท่าทีจะหยุด เมื่อคนใต้ผ้าเริ่มจะขยับตัวบ้าง นกเหล่านั้นก็บินหนีไป...

ภาค ทิวาสวัสดิ์

สายลมจางและบางเบาพัดไล่มาตามไหล่เขา ไม้ต้นสนปลิวไสวตามแรงลม ร่มเงาไม้ใหญ่เคลื่อนตัวเป็นรูปร่างไปเรื่อย อากาศในยามบ่ายเคล้ากรุ่นความร้อนอุ่นของแดดอ่อนได้ดี ตรงไม้ใหญ่นั้นเห็นเงาผู้หญิงร่างเล็กๆนั่งเกือบนอนพิงกับลำต้นใหญ่ยืดขาออกมา เธออยู่ในอากัปกริยาที่ผ่อนคลายมีหนังสือเล่มเล็กปิดใบหน้าของเธอ และชุดสวยที่เข้ารูปปกปิดไปตามเรียวขาเล็ก...มีเสียงฮัมเพลงออกจากปากของเธอเบาๆ

ภาค สายัณห์สวัสดิ์

ดาวดวงหนึ่งส่องสกาววาวแววบนฟากฟ้ายามอาทิตย์อัสดง ลมหนาวเจือจางพัดเรื่อยมายามค่ำคืน ช่วยผ่อนคลายความเหนื่อยล้าทั้งวัน นั่งเหม่อมองทิวาราตรียามอาทิตย์พาดพ้นจากเส้นขอบฟ้าไกล สุดลูกตา นกกลางคืนออกหากินพลบค่ำ ส่งเสียงร้องกันระงม ได้ยินอีกเสียงหนึ่ง จิ้งหรีดน้อยทั้งหลายร้องอยู่รำไร

การผจญภัยจากจินตนาการของเด็กตัวน้อยนามว่ามากิ เช้า สายบ่าย เย็น รวมกับภูตพิทักษ์ภูเขาทานจิ 

*** เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ทั้งสถานที่ ชื่อตัวละคร ภูตวิเศษ ภาพประกอบทั้งหมดทำเพื่อจินตนาการของผู้อ่าน หากชื่อตัวละครไปตรงกับใครผู้ใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 

***จุดประสงค์เรื่องนี้เพื่อความบันเทิงของผู้อ่าน ความอบอุ่นจากทานจิจะแผ่ซ่านถึงใจผู้อ่านทุกคน

                                                                                       นี่คือเรื่องแรกที่ได้เขียนลงเว็บผิดพลาดประการใดโปรดแนะนำ ติชมได้

จุดเก้า

ติดต่อ  kan99992010@hotmail.com

ขออนุญาตภาพประกอบจาก Pinterest 

?STAR