ฉันมาสมัครงานค่ะ

เนื้อเรื่อง

\"แล้วทางเราจะติดต่อกลับไปนะครับ\" เสียงชายเจ้าของบริษัทยังดังก้องอยู่ในหู ฉันล้างหน้าขจัดความตึงเครียดไปแล้วแต่งหน้าใหม่ ฉันจ้องหน้าตัวเองอยู่นาน….. นี่เป็นบริษัทที่สี่แล้วสินะ สาวสวยสี่นางเดินมาพินิจโฉมตรงหน้ากระจก พลางอวดเครื่องสำอางยี่ห้อใหม่อย่างกระหนุงกระหนิงตามประสาสาวสวย ฉันมองพวกหล่อนอยู่นานก่อนจะมองหน้าตัวเองแล้วเดินออกไป ทำไม…….เพราะฉันไม่สวยหรือ แท็กซี่จอดตามมือผู้เรียก ฉันเข้าไปนั่งแล้วหยิบแผ่นกระดาษในกระเป๋าขึ้นมาดู มันเป็นแผ่นกระดาษเล็กๆที่เขียนชื่อบริษัทไว้มากมาย สาวน้อยวัยเบญจเพสอย่างฉันต้องมาลำบากขนาดนี้เลยหรือ อุตสาห์ฝึกฝนร่ำเรียนมาทางคอมพิวเตอร์จนเป็นอัจฉริยะ แต่ดูเหมือนจะมีคนเห็นค่าเพียงไม่กี่คน \"ถึงแล้วครับ\" เสียงคนขับแท็กซี่ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ฉันสำรวจความเรียบร้อยของร่างกายก่อนจะจ่ายเงินแล้วมุ่งหน้าไปยังบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เห็นตรงหน้า… บริษัทที่ห้าแล้วสินะ พนักงานต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใสตามหน้าที่ แต่บ่อยครั้งที่ฉันแอบเห็นพวกหล่อนนินทาคนที่มาติดต่องาน ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ พวกหล่อนสะดุ้งเล็กน้อยที่เห็นฉัน \"มาสมัครงานค่ะ\"ฉันบอกโดยไม่สนใจสายตาล้อเลียนเหล่านั้น \"เชิญชั้นสาม ห้องพิจารณาค่ะ\" ฉันเดินออกมาโดยไม่กล่าวคำขอบคุณ แน่นอนที่สุด พอฉันเดินออกมาไม่กี่ก้าว พนักงานเหล่านั้นก็จับกลุ่มนินทาอย่างรวดเร็ว ฉันไม่สนใจ เป้าหมายคือชั้นสาม ห้องพิจารณา เมื่อถึงที่หมาย ฉันเข้าไปในห้องนั้นโดยไม่ลืมที่จะเคาะประตู ห้องนั้นแต่งได้อย่างเก๋ทีเดียว รสนิยมยุโรป โต๊ะคอมพิวเตอร์เป็นสีดำขลับดูมีเสน่ห์ แต่ที่แปลกคือไม่มีใครสักคน ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ที่ดูเหมือนจะมีไว้ให้ผู้ถูกสัมภาษณ์โดยเฉพาะ สักพักชายหนุ่มวัยสามสิบก็เข้ามา…ท่าทางเขาตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉัน \"คือ…ฉันมาสมัครงานค่ะ\" \"ครับ…คือ…\" เขาตอบอย่างตะกุกตะกัก พลางนั่งลงหน้าฉัน \"ฉันจบปริญญาตรีนะคะ เอกคอมพิวเตอร์ ได้เกียรตินิยมอันดับสอง เป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ นี่ค่ะผลงานและประวัติของฉัน อ้อลืมบอกไป ฉันชื่อนิลกมลค่ะ\" ฉันรีบบอกอย่างตื่นเต้น เหงื่อไหลเป็นทาง \"คือ…ทางเราไม่ต้องการพนักงานที่เก่งคอมฯนะครับ\" ความเงียบปกคลุมอยู่ครู่ใหญ่ ฉันแทบช็อค อย่าบอกนะว่านี่จะเป็นบริษัทที่ห้า เสียงเคาะประตูดังขึ้นปลุกฉันให้หายจากอาการตะลึง \"เชิญครับ\" ชายหนุ่มพูด สาวสวยนางหนึ่งเดินกรีดกรายเข้ามา \"มาสมัครงานค่ะ ฉันชื่อนัฐศราค่ะ\" \"ไม่ทราบว่าวุฒิอะไรครับ\" \"ปวส.บัญชีค่ะ\" \"ถ้าเช่นนั้น เชิญอีกห้องหนึ่งเลยครับ\" ชายหนุ่มหันมามองหน้าฉันแล้วพูดว่า \"ขอโทษนะครับ ผมต้องขอตัวก่อน\" ค่ำคืนนี้ฉันนอนบนเตียงนุ่มสบายเช่นเคย แต่ที่แปลกไปจากทุกวันก็คือ ฉันกำลังดูข่าวเกี่ยวกับบริษัทยักษ์ใหญ่สามบริษัทล้มละลายพร้อมกัน ฉันหัวเราะคนเดียว พลางมองดิสก์แผ่นเล็กสองแผ่นที่วางบนหัวเตียง ติ๊ด….ติ๊ด… ฉันหยิบมือถือขึ้นมา มีข้อความหนึ่งฉบับ \"พี่นิล สำเร็จใช่ไหม อย่าลืมส่วนแบ่งล่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะ\" ฉันปิดข้อความแล้วหัวเราะอีกครั้ง จริงสินะ แผนการนี้คงไม่สำเร็จถ้าไม่มีนัฐ ข้อมูลของบริษัทยักษ์ใหญ่กำลังจะถูกขายอีกแล้ว ราคาคงไม่ต่ำกว่า 30-40 ล้าน บอกแล้วฉันเป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ [b]เอ…แล้วพรุ่งนี้จะไปบริษัทไหนดีล่ะ[/b]