เอมิโกะ

ข้อมูลเบื้องต้น

  ในเช้าวันเสาร์ อากาศสดชื่นแจ่มใส ในช่วงเดือนสุดท้ายของปี 

ในงานเฉลิมฉลองนักเขียนยอดเยี่ยมแห่งปี มีนักเขียนมากหน้าหลายตา 

มารวมกัน ด้านนอกของอาคาร มีแฟนคลับ และนักอ่าน มารอ ขอลายเซ็นนักเขียนกันจำนวนมาก 

เป็นรางวัลแห่งภาคภูมิใจของนักเขียน และเป็นการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์งานเขียน

 ให้นักเขียนหน้าใหม่ และแฟนคลับ ผู้รักการอ่าน มาเจอกัน

บริเวณงาน มีเครื่องดื่ม และของว่าง ที่จัดไว้อย่างสวยงาม และมีมุมถ่ายรูป 

เพื่อส่งเสริมงานอ่านและงานเขียน ให้แพร่หลายยิ่งขึ้น

นักเขียนแต่ละคนแต่งตัวสวยงาม มีเครื่องประดับและทรงผม เป็นสไตล์ของตนเอง 

เขาพักอยู่ในห้องต้อนรับพิเศษ พักผ่อน รอเวลาเปิดงาน เขาต้องมามอบรางวัล นักเขียนยอดเยี่ยมประจำปี 

ในห้องรับรอง มีส่วนของโซฟายาว เป็นโซฟาหนังสีน้ำตาล มีห้องน้ำด้านหลัง มีโต้ะเครื่องดื่ม 

ผลไม้ และอาหารว่าง จัดไว้พิเศษโดยเฉพาะ

นั่งพักสักครูเอมิโกะ ก็ออกไปเดินเล่น มีห้องพักของนักแสดง ซึ่งจะเปิดการแสดงในพิธีเปิด

เป็นการแสดงชุด

“beautiful male ballet”

เป็นการแสดงของนักแสดงบัลเล่ต์ ชาย จำนวน 8 คน 

ด้วยลีลาอ่อนช้อย

สักพักเอมิโก้ะ ก็กลับเข้าห้องมา ยกแก้วดื่มและเดินเข้าห้องน้ำ  

ล้างมือ ฉีดน้ำหอมเพิ่ม และเติมลิปสติก 

อเล็กซ์ ซึ่งเป็นนักแสดงบัลเล่ต์ มาช้ากว่าเวลา เขารีบวิ่งเข้าห้อง ถอดเสื้อ กางเกง ต้องใส่ชุดพิเศษ สำหรับการแสดง 

เป็นชุดรัดรูปสีเนื้อ กระโปรงสั้นสีน้ำตาลแบบบัลเล่ต์ จังหวะที่เขาถอดเสื้อ ยังไม่ได้ถอดกางเกง 

เอมิโกะ เดินออกมาจากห้องน้ำ มองเห็นด้านหลัง ผิวที่ขาวนวล

แต่ร่างกายมีความกำยำแบบชาย เขาเห็นด้านหลัง สัดส่วนของบุรุษ 

ที่แน่น ตึง เปรี๊ยะ เอมิโกะ ใจเต้นแรง เลือดสูบฉีด

อเล็กซ์ หันกลับมา กำลังจะถอดกางเกง เงยหน้า ตาสบตา ตกใจ ผู้หญิงคนนี้ มาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไร หน้าตาสวย ผิวขาว แววตาซุกซน มีเสน่ห์ น่าจะไม่ใช่นักเขียน

อเล็กซ์ : ขอโทษนะครับ ผมคงเข้าห้องผิด 

เอมิโกะ : ไม่เป็นไรค่ะ คุณใช้ห้องนี้ได้เลย ฉันก็จะออกไปแล้ว

อเล็กซ์ : แย่จริง ผมต้องรีบแต่งหน้า ลืมเอาลิปสติกมาด้วย วันนี้ผู้ติดตามผม ไม่ว่าง เลยไม่ได้มาด้วย

เอมิโกะ : อ้อ งั้น ให้ฉันช่วยไหมคะ ฉันช่วยเซ็ตผม และแต่งหน้าได้ 

อเล็กซ์ : อืม รบกวนจริงๆ ผมเกรงใจจริงๆครับ 

เอมิโกะ : รีบมาแต่งหน้าเถอะ เดี๋ยวการแสดงก็จะเริ่มขึ้นแล้ว

เอมิโกะ เอาเครื่องสำอางออกมา อเล็กซ์เดินมานั่งตรงโซฟา และเงยหน้าขึ้น เอมิโกะ เริ่มแต่งหน้า ให้ เขาชอบกลิ่นน้ำหอมของผู้ชายคนนี้ เป็นกลิ่นเหมือนดอกไม้ป่า 

สดชื่นเหมือนแสงแดดตอนเช้า 

อเล็กซ์ สังเกตริมฝีปาก และวงหน้าของเอมิโกะ 

อเล็กซ์ : คุณชื่ออะไรครับ ผม อเล็กซ์ นะครับ เอมิโกะ บอกชื่อไป เขาทาลิปสติกให้อเล็กซ์ ลิปเลอะออกมาเล็กน้อย

เขาลืมตัวว่าต้องใช้ทิชชู่เช็ด เผลอเอานิ้ว เช็ดริมฝีปาก ทั้งสองสบตากัน

เอมิโกะ มืออ่อน ทำลิปสติกร่วง อเล็กซ์ เคลิ้ม ยื่นปากไปใกล้ เอามือจับสะโพก ดันเข้ามาหาตัว

ริมฝีปากชนกัน เอมิโกะ หลับตา อเล็กซ์ จูบดูดดื่ม ดุนลิ้นเข้าไปในปาก 

เอมิโกะ เริ่มร้อนและหายใจหอบถี่ 

เอมิโกะงอเข่าขึ้น นั่งคล่อมบนตัวอเล็กซ์มือข้างหนี่ง เคล้นคลึง และสะกิดตรงตุ่มเบาๆ เขาไล่มาตรงซอกคอและดูดดื่มกิน 

อเล็กซ์ดูดและขบกัด เม็ดเชอรี่ เอมิโกะ คราง ยืดอกที่ชูชัน ดันเข้าปากอเล็กซ์ เขาครางหนักขึ้น

อเล็กถอดเข็มขัดและขยับกางเกง เขารูดซูปลง งัดออกมา และจับตั้งขึ้น 

เอมิโกะ กดสะโพกลงไปรับ เป็นจังหวะ บดสะโพก ส่ายไปรอบๆ 

กับอเล็กซ์ที่ ยกก้นเด้งขึ้นรับเป็นจังหวะ ทั้งสองเด้งรับ หนัก และแรงขึ้น

 ผ่านไปสักพัก เอมิโกะ ยืนเข่ายกกลางตัว เข้าไปบนหน้าอเล็กซ์ อเล็กซ์ 

เลีย บดคลึง ดูดหนักหน่วง และห่อลิ้น ดุนเข้าไปสุดแรง 

เอมิโกะ ห่อปาก สูดคราง เสียงดัง

อเล็กซ์ ใช้ลิ้น และริมฝีปาก ขยับชักเข้าออก ถี่ๆติดกันหลายๆครั้ง 

เอมิโกะ กระตุก สามสี่รอบ หล่อนเลื่อนตัวลงมา จับลำปลาย      ยัดเข้าไปในกลีบ 

และเร่งเครื่องสูบ อย่างรุนแรงกันทั้งสองคน

ถึงพิธีเปิดงาน มีการแสดง เอมิโก้ะ นั่งเป็นประธานด้านหน้า สบตากับอเล็กซ์ที่อยู่บนเวที 

ทั้งสองรู้ว่า ต่อไปจะพบกันที่ไหนอีก

ระหว่างที่นั่งในรถ มีคนขับชื่อฉางเมิง เขาขับรถนิ่มมาก เป็นคนใจเย็น ไม่โมโหกับใคร

เอมิโก้ะ : เราจะไปที่ไหนกัน วันนี้แดดร้อนมาก ฉันก็หิวข้าวด้วย

เอมิโก้ะ : ฉันว่าหาร้านทานข้าวเถอะ ฉันอยากได้น้ำหวานเย็นๆ ด้วย

ฉางเมิง : ครับคุณหนู ข้างหน้ามีร้านข้าวอยู่ เดี๋ยวผมจอดให้รับประทาน

เขาขับรถเลี้ยวขวา แล้วขับตรงไปอีกนิด ก็เจอร้านข้าว อยู่ด้านล่าง บริเวณนั้นเป็นที่เนินสูง ทางออกถนนใหญ่ ถึงแล้วฉางเมิง เดินมาเปิดประตูให้ 

เอมิโก้ะ : มากินด้วยกันนะ ฉันเอากระเพราหมูกรอบไข่ดาว นายล่ะ ฉางเมิง

ฉางเมิง : เอาเหมือนกันก็ได้ครับคุณหนู จะได้เร็ว

เรารอกันประมาณ สิบห้านาที กระเพราก็มาวางตรงหน้า กลิ่นหอมมาก ฉันหิวมากด้วยแหละ นาทีนั้น        กินอย่างเดียวไม่ได้สนใจใคร ลืืมหายใจไปชั่วขณะเคี้ยวอย่างเดียว ไม่ถึงสิบนาที ข้าวหมดแล้ว แล้วเราก็ไปขึ้นรถ   นั่งรถแล้ว กินข้าวอิ่ม อารมณ์ดี ก็ชวนพูดคุย เริ่มโม้ละ

นายขับรถมากี่ปีแล้วฉางเมิง 

ฉางเมิง : ผมขับรถมา 6 ปีแล้วครับคุณหนู 

คุณพ่อไว้วางใจนายมาก นี่ก็ใกล้วันเกิดนายแล้วสิ เราแวะซื้อเค้กดีกว่า ฉันอยากกินเค้กพอดี

ฉางเมิง : ไม่เป็นไรครับคุณหนู ผมเกรงใจ 

เอมิโก้ะ : เกรงใจอะไรจ้ะ ทุกคนในบ้านชอบเธอมาก เธอช่วยงานได้มากมาย แค่นี้ นิดเดียวเอง ฉันจะได้กินเค้กช้อคโกแลตด้วย 

ฉางเมิง : ครับคุณหนู

ฉางเมิง จอดรถที่ร้านเค้ก ชื่อร้านน้อ ใครช่างตั้งชื่อ “เมามายเค้ก” ฉันเลือกเค้กช็อคโกแลต 1 ปอร์น จ่ายเงิน และถือมาขึั้นรถ นั่งไปสักพัก มีเสียงโทรศัพท์ดังขึั้น ชู่หวัง โทรมา ฉันเห็นชื่อขึ้น ก็แทบจะวางเค้กบนเบาะรถทันที

เอมิโก้ะ : ฮัลหลู มายด์ดาร์ลิ่ง แวร์ยูโก ไอ มิส ยู 

ชู่หวัง : มาหาหน่อย ที่รัก เอมิโก้ะ ผมไม่ค่อยสบาย ยังไม่ได้กินอะไรเลย ตัวร้อน ปวดหัวไปหมด

เอมิโก้ะ : นายไม่สบายหรอ ไปเบิ้ลอะไรมาล่ะ ถึงได้ซมเอา

ชู่หวัง : คุณหนูที่รัก เอมิโก้ะ ผมคิดถึงคุณหนูมากเลย แก้มนุ่มๆ กลิ่นน้ำหอมดอกไม้……มาหาผมหน่อยเถอะที่รัก …..ผมอยากอยากสูดดมกลิ่นน้ำหอมดอกไม้ในตัวคุณ 

เอมิโก้ะ : จริงๆวันนี้ฉันไม่ว่างนะ แต่แวะไปแปปหนึี่ง รอก่อนนะ อย่าใจขาดก่อนล่ะ 

ชู่หวัง : รีบมาเร็วๆ ผมคิดถึงคุณมาก 

เอมิโก้ะ ให้ฉางเมิงจอดรถที่วิลล่าแห่งหนึ่ง แล้วบอกฉางเมิงว่า 

เอมิโก้ะ : เอิ่ม…อ่า…อึม นี่ นายฉางเมิง นายขับรถกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวฉันให้เพื่อนไปส่ง เขาไม่สบาย      ฉันจะเข้าไปดูเขาก่อน เค้กอันนี้ นายค่อยเอาวันหลังนะ ฉันขอเอาไปกินก่อน นายกลับไปก่อนเลยนะ 

ฉางเมิง : ครับคุณหนู ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม โทรหาผมนะครับ 

เอมิโก้ะ : นายบอกคุณพ่อว่า ฉันอยู่บ้านเพื่อนนะ บ่ายๆจะกลับไป ขอบใจนะฉางเมิง บ้ายบาย

แล้วฉางเมิงก็ขับรถออกไป วันนี้ฉันใส่กระโปรงพลีส สีขาว เสื้อเป็นช่อดอกไม้สีชมพู มีระบายยาวสองช่อ     ถือเค้กเข้าไป ได้ซื้อแล้วขอกินซะหน่อย ยังไม่ได้แวะคาเฟ่เลย 

ร่างกายขาดน้ำตาล แล้วฉันก็เดินทำเพลง มิวสิควีดีโอเข้าไป ฉันว่าการที่มีคนคิดถึง มันดีแค่ไหนแล้ว         ไปกันเถอะ มันต้องหอมหวานเหมือนเค้กนี้แน่เลย

ฉันใช้คีการ์ด เปิดประตูเข้าไป เดินผ่านส่วนของห้องต้อนรับ ที่วางรองเท้า 

ฉันวางรองเท้าส้นเข็มสีแดง ในชั้นวาง ขวามือ เป็นเคาว์เตอร์บาร์ โต้ะตัวใหญ่ตั้งอยู่ มีเชนเดอร์เลีย หยดเพชรวิบวับ สวยงามห้อยประดับอยู่ด้านบน

เดินตรงเข้าไปเป็นโซฟาขนาดใหญ่สีน้ำตาล ชู่หวัง              กึ่งนั่งกึ่งนอน 

อยู่บนโซฟา ฉันเดินเข้าไปแล้ววางเค้กบนโต้ะ 

ยังไม่ถึงตัวชู่หวังดี ก็โดนรวบกอดเข้าเต็มเปา เอ๊ะ!! ไหนบอกว่าไม่สบาย ลุกขึ้นมาได้ไง ชู่หวังกอดฉันแน่น 

รัดตัวฉันไว้ทุกส่วน หอม ดม ตัวฉันไปทุกส่วน แก้มฉัน จมูก คาง และซอกคอฉัน เขาสูดดมเต็มที่ เหมือนกับไม่ได้อากาศหายใจ   มานาน เนื้อตัวเขาแข็งแรง แต่เอ๊ะ!! ไหนบอกป่วย                           ดูไม่มีทีท่าของคนป่วยเลย

ชู่หวัง : คิดถึงจังเลยที่รัก คิสมี จุ้บๆ

เอมิโก้ะ : ไหนว่าไม่สบายไง ดูคุณแข็งแรงดีนี่

ชู่หวัง : ผมดีใจจังที่คุณรีบมา ไม่งั้น….คงใจขาดไปก่อน 

พอคลายจากอ้อมกอดได้ เรานั่งด้วยกันบนโซฟาใหญ่ ฉันนั่งครึ่งหนึี่งบนตัวเขา แขนข้างหนึ่งเขาโอบตัวฉัน   ตัวฉันอยู่บนอกและตักของเขา เขาใส่กางเกงผ้าสีฟ้า และไม่ได้ใส่เสื้อ เขาไม่ชอบใส่เสื้อ ชอบเปลือยตัวเปล่านอน    คนพักผ่อน ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้

ชู่หวัง : วันนี้คุณอยู่กับผมทั้งวันนะ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันหลายวันแล้ว 

แล้วเราก็จุ้บๆ เริ่มจูบอย่างนุ่มนวล จากนั้นค่อยเพิ่มจังหวะและความเข้มข้น เป็นการจูบดูดดื่มที่เร้าใจ 

ลิ้นของฉันเข้าไปในลิ้นของเขา เขาเป็นผู้ชายที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ฉันชอบที่จะสูดดมกลิ่นนี้ทั้งวันทั้งคืน 

เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ ใครได้ใกล้ก็เคลิบเคลิ้ม ฉันดูดลิ้นเขารัวๆ ดูดเข้าดูดออก และเลียรอบริมฝีปากเขา 

จากจังหวะเบาๆก็ดุดันขึ้น ฉันชอบกลืนน้ำลายของเขา มันให้ความรู้สึกซู่ซ่าดี เป็นอารมณ์ผ่อนคลาย สบายใจ 

มีความสุข สบายเนื้อ สบายตัว มือเขาประคองหน้าฉัน และกดลงเบาๆ ระหว่างที่เขา ใส่ลิ้นเข้าไปในปากฉัน 

ฉันชอบความดุดัน และห่ามๆของเขา ผู้หญิงหลายคนต้องอดใจไม่ไหวแน่นอน จังหวะที่ิลิ้นเขาลงไปในปากฉัน ฉันผ่อนคลาย ลืมทุกอย่างบนโลกใบนี้

แล้วเราก็แลกลิ้นกัน เป็นจูบที่ดุดัน รุนแรง ที่ฉันชอบมาก และไม่เคยลืมจูบของชู่หวัง ฉันเคลิ้มหลับตาไป 

แต่ก็ตอบรับอย่างหนักหน่วงกลับไปเหมือนกัน เรื่องแรงจูบ ฉันไม่ให้เสียชื่อคุณหนูเอมิโก้ะ 

แลกลิ้นพัวพันกัน เขาจูบรอบปากฉัน เหมือนโหยหามาก หิวกระหาย และหนักหน่วง แล้วไล่ลงมาที่ริมฝีปากล่าง เขาขบกัดเบาๆ ฉันครางเบาๆ เอิ่ม อึม ฮ้าๆๆ….ฮึม….อูย…. 

เขาไล่ริมฝีปากลงมาตรงซอกคอฉัน บริเวณคอโดยรอบ เป็นส่วนที่เขาอยู่นิ่งนาน และสูดดม เหมือนคนขาดอากาศหายใจ เหมือนตัวฉันจะถูกเขากลืนกินเข้าไป 

ชู่หวัง : ที่รักของผม ถ้าคุณไม่มาผมคงขาดใจตาย คุณคือลมหายใจของผม 

มันรัญจวนใจ จนฉันแทบหยุดลมหายใจ ฉันหอมหน้าผาก ใบหน้า ใบหู และรอบคางเขา 

แล้วฉันก็กดหน้าเขาเข้ากับหน้าอกอย่างแรง ฉันโหยหาในตัวเขามาก กลิ่นนี้ 

กลิ่นตัวเขา ทำให้ฉันเกร็ง ลืมตัว และลืมทุกอย่าง ปล่อยใจไปกับความนุ่มนวลอ่อนหวาน มันหอมหวานและเติมเต็มความรู้สึกฉันได้อย่างเต็มที่ 

ฉันกดหน้าเขาลงบนอกของตัวเอง ฉันชอบความอบอุ่นนี้ มันเต็มแน่น ผ่อนคลาย ได้ระบายตัวเอง   เขาใช้ลิ้นดูดหนักๆที่กลางอกฉัน มันเย็นวาบ แล้วก็อุ่นๆสลับกัน 

เขาดูด ดม และ เลีย สลับกัน บนเนินหน้าอก และหว่างอกของฉัน เขาชอบตรงนี้เป็นพิเศษ เขาพิถีพิถัน ละเอียดอ่อน กับทุกความรู้สึก เขาเติมเต็ม และรับความรู้สึกเต็มที่ 

นี่เป็นเสน่ห์เขานะ ฉันไม่รู้ว่าความรักคืออะไร แต่ฉันรู้ว่าความสุข คืออะไร และจะทำมันได้อย่างไร

คุณต้องเล่นให้เต็มบทบาท ในทุกช่วงเวลา ฉันจึงเต็มที่กับทุกความรู้สึก ฉันว่ามันเป็นการให้เกียรติตนเอง ให้เกียรติคนอื่น เราต้องตอบรับ และยินดีกับความรู้สึกรัก ที่เขาเติมให้ 

เขาดุดันทุกครั้ง และเพิ่มขึ้น ฉันประมาณไม่ได้เลยว่า ผู้ชายแต่ละคน มีพละกำลังแค่ไหน แข็งแรง แน่น 

ไปทุกส่วน ร่างกายผู้ชาย คือ เชื้อเพลิงดีดี ที่ทำให้ฉันเร่าร้อน แสดงความรู้สึกได้เต็มที่ 

เขานิ่งบนหน้าอกฉันสักพัก เขาไม่เคยเบื่อ ในตัวและร่างกายของฉัน เหมือนตัวฉันเป็นอากาศที่เขาใช้้หายใจ 

ชู่หวัง : คุณช่างหอมหวานจริงๆที่รัก 

เขายกหน้าขึ้นมาที่ริมฝีปากของฉัน และขบกัดเบาๆ เราแลกน้ำลายกัน จูบดูดดื่ม สลับกับ เลีย วน รอบริมฝีปาก ฉันชอบบทที่เขายัดริมฝีมากเข้ามาในปากฉัน 

ทำให้อารมณ์พลุ่งพล่าน ลืมตัว ลืมหายใจไปชั่วขณะ ฉันเปิดปาก รับริมฝีปากเขาเต็มที่ และดูดกลืนน้ำลายของเขา ร่างกายฉันเปิดตัว พร้อมรับทุกอย่าง เต็มที่

เอมิโก้ะ : คุณแข็งแรงจัง คุณแน่นมาก ฉันจะใจขาดแล้ว ฮึ่มๆๆ อ่า…..อะๆๆ

ฉันเริ่มครางหนักขึ้น เขาไม่ได้หยุด จูบและดื่มในตัวฉัน ใบหน้าของฉัน ใบหู มือเขาโอบตัวเลื่อนผ่านมาด้านหลัง แล้วดึงเสื้อขึ้น ฉันยกมือสองข้างให้เขาถอดโดยง่าย

เขาขึ้นมาบนตัวฉัน กดหน้าลงไปบนหน้าอก ดูดและเลีย หนักหน่วงและโหยหา ซ้ายขวา สลับกัน 

ฉันกับเขาครางตอบรับ สลับกันเบาๆ เขาเร้นเข้าไปในหน้าอก กลางอกถันของฉัน และดูดเข้าไปเต็มกลืน ฉันหยุดหายใจไปชั่วขณะ เหมือนขาดอากาศในจังหวะนั้น เหมือนตกลงไปจากยอดเขา ฉันหลับตาพริ้ม 

เขาทำแบบเดียวกันทั้งสองข้าง ลมหายใจที่เขาฟอดฟัด ลงไป มันแน่นและเติมเต็มความรู้สึก ยอด อก ฉัน ชูชันตั้งขึ้นรับกับลิ้นของเขา เหมือนสู้กลับเต็มที่ กลีบบัวฉันชูชันตั้ง พร้อมเปิดรับเต็มที่ มือเขาเคล้นคลึง และเลื่อนลงไปตรงสะโพก เขากดเบาๆ 

ฉันเปิดรับ ยกขาขึ้น ให้ตัวเขาเข้ามา ฉันเคยคิดว่าถ้าปลาไหลเข้าไปในตัวจะเป็นอย่างไร ลำตัวที่ใหญ่เล่าลำแขน ฉันจะขาดใจตายก่อนไหม ความสุขและหลุดพ้นเป็นอย่างไร ชวนให้คิด จินตนาการไป 

เขาปลดล็อค พันธนาการต่างๆ เครื่ององค์ของฉัน ถูกโยนทิ้ง 

เอมิโก้ะ : คุณจะพาฉันไปถึงไหน ชู่หวัง……อ่า ่อา อึ้มๆ.….ชู่…..หวัง…คุณ คือ ที่สุดของฉัน….ที่รัก…

ชู่หวัง ยกเข่าสองข้างขึ้นเบาๆ แล้วเปิดอ้าออกสองข้าง แล้วเขาก็ซุกใบหน้าลงไปตรงกลาง สูดความหอมหวานเต็มที่ จังหวะเลียและดูดดื่ม เหมือนเธอที่ต้องรีบกิน ไอศกรีมที่จะละลาย

มันละลายในปากเขา เขาห่อลิ้น และดุนเข้าไป เต็มปาก เต็มลิ้น วนลิ้นรอบๆและฉกลิ้นเข้าไปหนักๆ เข้าๆออกๆๆหลายครั้ง ฉันขยับก้นตามจังหวะ มันสอดรับกัน เราเข้ากันได้ดี เขาเต็มที่ ฉันก็เต็มที่ ไม่มีใครยอมใคร 

ปากเขาเลอะไปหมด ฉันเปียกไปหมด มีเมือกไหลออกมา เป็นสีขาวขุ่น เขาก้มลงไปอีกครั้ง และดูดกลืนกินจนเต็มปาก เลียวนรอบๆกลีบกุหลาบ ที่กำลังแย้มบาน และเนินที่อวบอูม เขาดุนลิ้นเข้าไปตรงซอกกลีบ บนฐานกุหลาบ 

ตรงปลายดอกด้านบน มีช่องเล็กๆเข้าไป เป็นคูน้ำสองข้าง เขาไล่ลิ้นสำรวจ กลีบทั้งสอง ดูด และขบกัด เขาอยู่กับกลีบกุหลาบด้านบน เป็นเวลานาน ตรงกลางกลีบสองข้าง มีรูเล็กๆ ที่มีหนามแหลม เขาไม่รอช้า ห่อลิ้น ดุน เข้าไปสำรวจ 

มันกระตุกรับ กับลิ้นเขา เป็นจังหวะที่รุนแรง ยิ่งเขาดุนลิ้นเข้าไปหนักๆ เข้าออกๆๆ ตรงหนามแหลมก็พองมากขึ้น ฉันยกสะโพก ตอบรับเข้าไป จังหวะเดียวกับที่เขายัดลิ้นเข้าไป ฉันเกร็งหน้าท้อง มันกระตุกรับตามจังหวะที่เขาเคลื่อนหน้าเข้าไป 

แล้วเราสลับกัน แต่ฉันไม่ชอบบทนี้เท่าไหร่ ฉันเข้าใจว่ามันเป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่ง ฉันทำให้เขาหนักๆเหมือนกัน ฉันเลียวนรอบ เป็นใบพัด และขนมเปี้ยะสองก้อน นั้น ฉันก็ดูดกลืนเข้าไปในปาก

ช่างพอดีคำจริงๆ มันหอมหวาน และอร่อย ฉันดูด และ เลียวนรอบล่าง เสียงชู่หวังครางไม่หยุด เขาเสียงดังกว่าฉันอีก จากรอบฐานก็ขึ้นมายอดด้านบน ฉันชอบด้านบนมากกว่า มันรสชาติดี ฉันหิวน้ำพอดี ดูฉันมูมมาม กระหายน้ำ 

ฉันใช้มือถอกเบาๆบนลงล่าง มันเต็มมือมาก จนล้นมือที่กำ ถอกเบาๆ ขึ้นลงๆๆๆๆ หลายครั้ง หนักเบา สลับกัน และเพิ่มความเร็ว มือเรียวเล็ก ของฉันทำงานได้ดี 

เขาชอบบริการนี้เป็นพิเศษ ชู่หวังครางไม่หยุด โอ้..โอัะ โอะ ที่รัก เร็วขึ้น ๆ…..เขาครางและส่งเสียง            ไม่เป็นภาษา 

ด้านบนยอดของไอศกรีม ฉันเอาเข้าเต็มปาก อย่างรวดเร็ว แล้วงับเข้างับออก จังหวะเร็ว สี่คูณร้อย ก็บอกแล้วว่าหิว และดื่มกิน เต็มที่ ไม่สนใจว่าอีกฝั่งจะเป็นอย่างไร เราต่างปฏิบัติให้กัน เหมือนโชว์เหนือกันเต็มที่ 

ฉันและเขาสำลักน้ำ ที่ดูพยากรณ์ปีนี้ว่าน้ำบริบูรณ์เต็มที่ พอให้หายหิวกระหาย 

ฉันและเขาเปลี่ยนข้าง รอบแรกฉันต้องอยู่ด้านบน ฉันส่งซิกให้เขาว่าฉันจะควบคุมด้านบนเอง 

ฉันไม่ได้ฝึกขี่ม้ามานาน ฉันเลื่อนตัวลงมาข้างล่าง เขารู้แล้ว และแยกเข่าออก เขาตั้งรับเต็มที่ ฉันไม่เคยเห็นปลาช่อนที่ตัวใหญ่แบบนี้ ฉันเคยเข้าไปดู และทดลองในบาร์ ในคืนปาร์ตี้ ปลาไซต์นี้ ไม่มีในตลาดแน่นอน 

ฉันจับปลาช่อน ยัดปากปลา เข้าไปในหม้อ กลีบกุหลาบดอกใหญ่ของฉัน เปิดอ้ารับปากปลา และขยายตัวเต็มที่ กับขนาดของตัวใหญ่ ที่ใหญ่ แข็ง หนา แน่น เขาเกร็งตัว จิกเล็บกับโซฟา 

ปลาเข้ามาแล้ว ฉันเลื่อนตัวลง ยกก้น โอบอุ้ม ไวัทั้งหมด ปลาอยู่ข้างในเนื้อฉันรัดแน่น เป็นความมหัศจรรย์ มันเข้าไปได้หมด ฉันถอนหายใจ มันเสียวว้าบ บนตัว แล้วเราก็เริ่มโยกเบาๆ 

จับจังหวะให้เข้าได้เต็มที่ ปลาไม่หลุด มันแน่นเต็มที่ เนื้อที่อวบอูมของฉัน รัดไว้เต็มที่ ตึง แน่น ไปหมด เราโยกไปมา ตามจังหวะ ปลาตอดรับ และสำรวจรอบๆ มีจังหวะคลายและผ่อน เราหายใจแรง รับความรู้สึกเต็มตื้นกันเต็มที่

จากเริ่มเบาๆ มันรุนแรงขึ้น ตามแรงขับของร่างกาย จังหวะรุก และรับ สอดประสานกัน หนักขึ้น รุนแรงขึ้น มันคือตัวตนของแต่ละคน ที่ไม่มีใครยอมใคร หนักเบา 

 สลับกัน ฉันโยก ซ้าย ขวา กดตัวลงไป ในส่วนที่ฉันพึงพอใจ ตามที่ร่างกายเรียกร้อง ฉันกดสะโพกลง ซ้าย ขวา หน้า หลัง สลับกัน และทิ้งตัวหนักๆลงไปตรงกลาง 

ปลาหายใจอย่างไร ฉันไม่รู้ รู้แต่ว่า ปลาอยู่ในที่ปลอดภัย ที่ที่ฉันดูแลเต็มที่ เรามาราธอน กันอยู่ยกใหญ่

 มีจังหวะที่ฉันยกสูง และลงต่ำอย่างรวดเร็ว จังหวะรำใบพัด วนรอบๆภูเขา 

จังหวะกลืนกิน เต็มลำ ปลาเหมือนสำลักน้ำ หลังจากว่ายวนไปมา ปลาช่อนตัวนี้ซุกซนมาก และมีแรงมหึมา 

เราโยกตัว ช้าเร็ว สลับกัน และรุนแรงมากขึ้น จังหวะเร่งสูบ เร่าร้อน รุนแรง เกินควบคุม เป็นไปตามแรงขับ ของร่างกาย เขาเอื้อมมือมาตรงกลางดอกถัน แล้วบิดนวด เบาๆ สองมือคลึงไปมา 

ฉันโน้มตัวลงไป ดูดกลืนกินน้ำลายเขา กระตุ้นให้เราสองคน ตื่นตัวเต็มที่ ส่วนด้านล่าง ปลาช่อนดุดัน        พังเข้าไปไม่หยุด จังหวะที่รุนแรง ฉันยกตัวขึั้นมา และหายใจเหน่ื่อยหอบ ลำตัวที่พองอยู่ข้างใน                      ฉันขับเคลื่อนไปตามจังหวะขี่ม้า 

ฉันควบม้า รุนแรงขึ้น เร่งสูบมากขึ้น จนปลาช่อนพ่นน้ำในตัวฉัน น้ำออกมากมาย ฉันแช่อยู่สักพัก ให้น้ำเข้าไปในตัวเต็มที่ จังหวะนั้น เขาผลักฉันลง โดยไม่ทันตั้งตัว เขาเป็นฝ่ายขับเคลื่อน ตามอำเภอใจ เปลี่ยนกันเหนื่อย รุกและรับ  

เขารุนแรง และถาโถม เต็มที่ แรงมหึมา ไม่เคยหมด ปลาพุ่งเข้าออก อย่างรวดเร็ว เกินควบคุม กลไลร่างกาย 

เป็นไปอัตโนมัติ ปลาตอดรับ บุกเข้าถ้ำ อย่างไม่เกรงกลัว ครั้งแล้วครั้งเล่า ปลาสำลักน้ำหลายครั้ง แต่ก็ไม่เข็ด เข้าออกๆ จนเราหายใจรวยริน เราขึ้นจุดสูงสุดด้วยกันทั้งคู่ รุนแรง และนาน เขาฟุบลงบนตัวฉัน หายใจเหนื่อยหอบ 

เขาพลิกตัวลงมานอนข้างๆ ต่างคนต่างหลับไป จนเป็นเวลาบ่ายสอง สิบนาที เรานอนพักกัน

 ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ฉันตื่น เขายังคงหลับต่อ ฉันล้างตัว ใส่เสื้อผ้า

 ระหว่างที่เขาหลับอยู่ ฉันกินเค้กของ ฉางเมิง มีอะไรรองท้อง ก่อนกลับบ้านก็ดี ฉันกินไปหลายคำ           ด้วยความหิว สักพักฉันโทรหา ฉางเมิง ให้มารับ 

เอมิโก้ะ : ฮัลหลู ฉางเมิง มารับฉันหน่อย 

ฉางเมิง : ครับคุณหนู ผมจะรีบไป 

ระหว่างรอฉางเมิง ฉันนั่งคิด ชีวิตคนเรา สุข ทุกข์ สลับกันไป ไม่มีอะไรจีรัง ฉันเองก็ไม่จีรังกับทุกเรื่อง แต่ฉันรักตัวเอง ดูแลจิตใจและความรู้สึกฉันให้ดีที่สุด 

เอมิโก้ะ : ฉางเมิง แวะร้านดอกไม้แปปนะ ฉันอยากได้ดอกกุหลาบสักช่อ 

ฉางเมิง : ครับคุณหนู 

ฉันเข้าไปซื้อกุหลาบช่อใหญ่ให้กับตัวเอง ฉันสูดดม กลิ่นกุหลาบหอมหวาน นั่งพักผ่อนมาในรถ

กลับถึงบ้าน ฉันเอากุหลาบช่อใหญ่ ไปใส่ไว้ในแจกัน และนอนพัก แม่บ้านบอกว่า วันนี้มีเซลมอนอบ และปาร์ตี้เล็กๆ หุ้นของคุณพ่อมียอดพุ่งขึ้น เราเลยจัดฉลองกันเล็กๆ 

ฉันตั้งใจจะนอนพัก ก่อนถึงค่ำ รอปาร์ตี้และอาหารอร่อยๆ