Wedding Day
ที’ชัลล่ากำลังจะแต่งงาน
ใช่..ที’ชัลล่ากำลังจะแต่งงาน
อีริค สตีเวนส์ หรือ เอ็น’จาดาก้า บุตรชายแห่งเอ็น’โจบู น้องชายขององค์ที’ชาก้า กำลังนั่งมองราชาแห่งวากานด้าองค์ปัจจุบันที่กำลังนั่งประชุมกับพวกผู้นำแต่ละชนเผ่าอยู่อย่างเคร่งเครียด
แน่นอนเรื่องที่คุยคือเรื่องเกี่ยวกับฤกษ์แต่งงานของที่’ชัลล่านั่นแหละ
ดวงตาสีดำสวยกวาดดูเนื้อหาที่ฉายอยู่บนจอโฮโลแกรม แพรชนตางอนยาวขยับพริ้วยามเมื่ออีกฝ่ายเริ่มกระพริบตา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเพื่อใช้ความคิด
ดูกี่ที..ที’ชัลล่าก็ยังคงงดงามอยู่เสมอ
ไม่ใช่หมายถึงความสวยแบบผู้หญิง..แต่เป็นกริยา ท่าทาง การวางตัวของหมอนั่น มันดูสง่าและงดงามไม่ว่าจะเป็นการพูดหรือการแต่งกาย(ยกเว้นราชประแตะของอีกฝ่ายอ่ะนะ..)สมกับเป็นเชื้อกษัตริย์ที่สูงส่ง ดวงตาที่กลมโตฉายแววมุ่งมั่นอยู่ตลอดเวลา
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มสนใจอีกฝ่ายขนาดนี้กันนะ..
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ในหัวสมองเต็มไปด้วยเรื่องของที’ชัลล่า..
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?
“เอ็น’จาดาก้า”เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างแผ่วเบา เขากระพริบตาเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองราชาที่พึ่งเดินเข้ามา
“ว่าไง..พี่ชาย”อีริคคลี่ยิ้มกวนประสาทเหมือนอย่างเคย แต่ดวงตาของเขานั้นกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไรกันแน่
“อืม เธอคิดว่างานเป็นอย่างนี้จะดีมั้ย?”ที’ชัลล่ามองน้องชายราวกับเป็นลูกแมวตัวน้อยๆ
ให้ตายเหอะ..
น้องชายที่ตัวไม่น้อยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา ดวงตาคมตวัดมองอีกฝ่ายอย่างถือตัว ก่อนจะเริ่มพูด
“มาถามฉันทำไมมิทราบ?ไปถามยัยผู้หญิงนั่นสิ”อีริคกล่าวด้วยน้ำเสียงยืดยาน เจ้าตัวรีบคว้าเสื้อคลุมของตัวเองแล้วเดินหนีไปทันทีโดยทิ้งอีกฝ่ายเอาไว้ข้างหลังละไม่หันกลับไปมองอีก
ยัยผู้หญิงที่ว่านั่นก็ไม่ใช่ใคร..นาเคีย แห่งชนเผ่าวารี
ยัยผู้หญิงที่อีกฝ่ายชอบ..
“ชิ”เขาอดจะทำเสียงฟึดฟัดไม่ได้ น่าโมโห น่าโมโหไปซะทุกอย่าง
เขาเกลียดความรู้สึกนี้ชะมัด
“เวรเอ๊ย!”
หลังจากวันนั้นอีริคก็ไม่ได้เจอหน้าอีกฝ่ายเลย..
นี่ก็ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว..
เขาคิดอย่างเงียบๆ แต่ไอเย็นโผล่มารอบๆตัวอย่างน่ากลัวและแทบไม่มีใครอยากเข้าใกล้ ดวงตาคมดุฉายแววร้ายกาจ ฝีเท้าที่แข็งแรงบดกับพื้นจนดังสนั่นไปทั่ว
ชาวบ้านทุกชนเผ่าเริ่มประดับประดาด้วยธงแห่งวากานด้า และยังมีดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ลอยหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ(มันจะกลายเป็นนรกสำหรับคนที่เป็นภูมิแพ้) ผู้คนใส่เสื้อผ้าที่สันสวยงามเพื่อเฉลิมฉลองให้กับราชาเสือดำ
ตัวเขาเองก็(โดนบังคับ)ให้ใส่ชุดพิธีการโดยคุณน้องสาวชูริสุดที่รักนั่นแหละ(เชื่อเถอะ เขาแค่ประชด) ชุดรุ่มร่ามสีดำกับกางเกงขายาว สร้อยเขี้ยวเสือที่เขาเคยใส่(ตอนที่ยึดบัลลังค์ของที’ชัลล่านั่นแหละ)
เขาเดินเอื่อยๆมาเรื่อยๆ จนถึงชานหน้าผาที่บัดนี้ถูกฉาบไปด้วยสีส้มสวยงาม เขายังจำวันนั้นได้..วันที่เขาขอที’ชัลล่าดูพระอาทิตย์ตกครั้งสุดท้าย
ร่างสูงใหญ่ค่อยๆนั่งลงบนหิน เขาเหม่อมองไปยังขอบฟ้าที่บัดนี้พระอาทิตย์เริ่มขึ้นมาอย่างช้าๆ พ่อเขาบอกมาตลอดว่าที่วากานด้าพระอาทิตย์ตกสวยที่สุดในโลก..แต่พ่อไม่เคยบอกว่าพระอาทิตย์ขึ้นที่นี่ก็สวยเหมือนกัน
สมองเขาประมวลผลบางอย่างในสมอง สิ่งที่ตีกันวุ่นในหัว
ระหว่างพระอาทิตย์กับที’ชัลล่าอะไรสวยกว่ากัน??
นั่นสิ..อันไหนสวยกว่ากันนะ
อีริคอดครุ่นคิดเสียไม่ได้ เขาจินตนาการถึงร่างสูงผอมของที’ชัลล่าอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวงดงาม ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้ม ดวงตาที่อีริคชอบฉาบไปด้วยความสุข อา..แค่คิดเขาก็มีความสุขแล้วแหะ
อีริคอดยิ้มออกมาไม่ได้
ถ้าเขาไปอยู่ตรงนั้นได้เดี๋ยวนี้ก็คงจะดีอยู่ไม่น้อย
โอเค..เขาเริ่มจะกลายเป็นบ้าแล้ว ให้ตายเหอะ ออกไปจากหัวของฉันเดี๋ยวนี้!!
หัวใจเจ้ากรรมบีบรัดจนเจ็บไปหมด..พอคิดถึงไอ้คนที่ทำให้เขาฟุ้งซ่านขนาดนี้
“โหย พี่ทำไมมาอยู่ตรงนี้มิทราบฮะ!??”เสียงแหลมเล็กของยัยน้องตัวแสบ(ที่เขาพึ่งนับญาติดีกับยัยนี่เมื่อไม่กี่เดือนก่อน)อย่างชูริ ที่เดินเข้ามาใกล้เขา
“อะไร?”อีริคถามอย่างไม่สบอารมณ์ หญิงสาวแทบวีนแตกกับท่าทางกวนประสาทของพี่ชายคนที่สองของตนเอง
“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ!นี่งานใกล้จะเริ่มแล้วย่ะ เลิกหายหัวออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวได้แล้ว!”ชูริตวาดลั่นอย่างเหลืออด
เธอต้องเดินตามหาทั้งเมืองเลยนะ!มันโคตรจะเหนื่อยเลย แถมต้องมาต่อล้อต่อเถียงกับหมอนี่อีก..
“คอยดูเถอะฉันจะฟ้องพี่ที’ชัลล่า”เธอขู่เสียงแข็ง
“โอเคๆไปแล้ว”จากัวร์หนุ่มยกมือขึ้นยอมแพ้ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เจ้าหญิงน้อยสะบัดก่อนจะพึมพำคนเดียว
“รู้งี้ขู่ตั้งแต่แรก”
“ฉันได้ยินนะ”อีริคแยกเขี้ยวขู่ฟ่อ ดวงตาสีเข้มมองอีกฝ่ายอย่างเกรี้ยวกราด ชูริกระตุกยิ้ม ก่อนจะเชิดหน้าแล้วเดินหนีทันที
อย่าให้ถึงทีฉันนะ ยัยเด็กบ้า
อีริคคิดในใจ ก่อนจะรีบเดินตามเจ้าหญิงน้อยไปทันที
เสียงก้องของระฆังดังกังวานไปทั่วเมือง ประชาชนทุกคนหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะรีบเดินเข้าไปในเขตพระราชวัง
เขายืนตรงอยู่ตรงแท่นพิธีข้างๆยัยน้องสาวตัวแสบ ความรู้สึกในอกบีบรัดจนหายใจไม่ออก หัวใจเต้นถี่รัวจนมันแทบหลุดออกมา
ตึง
เสียงเปิดประตูดังขึ้น แขกผู้มีเกียรติทั้งหมดลุกขึ้นยืนพร้อมกับทำแขนไขว้กันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อเคารพราชาองค์ปัจจุบันและราชินีรามอนด้าที่เดินเข้ามาในโถงพระโรงที่จัดพิธี
อีริคแทบลืมหายใจ..
ร่างของกษัตริย์ไม่ได้ต่างจากที่เขาจินตนาการไว้เลยสักนิด..
ร่างสูงโปร่งถูกสวมทับด้วยเสื้อสีขาวสะอาด มีลวดลายสีทองประณีต ผิวสีช็อคโกแลตถูกขับด้วยสีขาวอย่างดี ผ้าคลุมลวดลายชนเผ่าถูกคลุมอีกฝ่ายเอาไว้ แขนแกร่งคล้องผุ้เป็นมารดาเอาไว้อย่างห่วงแหน
“ถ้าจ้องขนาดนี้ไม่กินที’ชัลล่าเข้าไปเลยล่ะ?”เสียงหวานเอ่ยอย่างล้อเลียน เขารีบหันหน้าไปมอง
“หุบปากไปเลย”อีริคกล่าวรอดไรฟัน หญิงสาวที่มาใหม่หัวเราะเบาๆในลำคอ ดวงตาสีอ่อนมองอีกฝ่ายก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“กว่าจะขอเขาได้ต้องใช้เวลาโคตรนาน”นาเคียแกล้งหยอก หญิงสาวในชุดพิธีการสีเขียวที่ถูกเชิญมาในฐานะเพื่อนเจ้าสาว
อะไรนะ?
นี่ฉันยังไม่ได้บอกอีกเหรอว่าที’ชัลล่าแต่งกับใคร?
อ๋อ ยังไม่ได้บอกจริงๆสินะ..
“เอ็น’จาดาก้า”เสียงทุ้มดังขึ้นจากข้างหลัง ราชินีรามอนด้าปล่อยแขนของที’ชัลล่าก่อนที่ตนเองจะเดินมาอยู่ข้างหน้าแท่นพิธี
ร่างสูงยื่นมือไปให้อีกฝ่ายจับ..ที’ชัลล่าค่อยๆวางมือลงบนฝ่ามือกว้างนั้นเบาๆ
“แขกผู้มีเกียรติทุกท่านและเหล่าประชากรของเรา ถึงเวลาแล้วในพิธีการอันศักดิ์สิทธิ์นี้..พิธีอภิเษกสมรสของเอ็น’จาดาก้าบุตรแห่งเอ็น’โจบูและที’ชัลล่าบุตรแห่งเรา”
ที’ชัลล่ากำลังจะแต่งงาน
ใช่ หมอนั่นกำลังจะแต่งงาน
ถามว่าแต่งงานกับใครน่ะเหรอ?
หึ ก็ไม่มีใครนอกจากฉันหรอกหน่า เจ้าพวกซื่อบื้อทั้งหลาย :)
The End
แถม
“เอ็น’จาดาก้า”
“อะไร?”
“ชูริบอกว่าเธอหายไปตอนเช้า..”เสียงทุ้มพูดเสียงแผ่ว ดวงตากลมใสมองอีกฝ่ายเล็กน้อย
“เรานึกว่าเธอจะ..เอ่อ”ที’ชัลล่ากล่าวอย่างตะกุกตะกัก ดวงตาสวยเซมองไปทางอื่น แก้มขึ้นสีแดงจางๆ ริมฝีปากที่เอื้อนเอ่ยอยู่เมื่อครู่เม้มแน่น
“..คิดว่าฉันจะหนีงานแต่ง?”เขาถามก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายที่สุดที่ที’ชัลล่าเคยเห็น นิ้วกร้านลูบตามใบหูช้าๆก้อนจะจูบซับอย่างแผ่วเบา
“หึหึ เครียดขนาดนั้นเลยเหรอ?พี่ชาย”ที’ชัลล่าบิดตัวเล็กน้อย มือเรียวขืนตัวอีกฝ่ายออกจากตัวเอง อีริคถอนหายใจพรืดและยอมขืนตัวออกมามองอีกฝ่าย
“แล้วเธอไปไหนมาล่ะ?”ที’ชัลล่ากดเสียงต่ำ ดวงตาสีเข้มจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาของอีกฝ่าย
มันไม่น่ากลัวเลยสักนิดเดียว..
“อยากรู้เหรอ..”อีริคหัวเราะในลำคอแผ่วเบา เขาแนบริมฝีปากลงบนคางอีกฝ่ายอย่างรักใคร่
“ถ้าอยากรู้พี่ชายก็ลองมาอยู่ข้างบนแทนหน่อยสิ ผมเหนื่อยแล้ว หึๆ”แววตาของเขาพราวระยับ จนคนที่นอนอยู่ข้างล่าวเสียวสันหลังวาบ
“ไม่!!”
“งั้นไม่บอกแล้วนะ..”
“ความจริง..ฉันอาจจะหนีงานแต่งงานจริงๆก็ได้ ใครจะรู้?”
“ไม่อยากรู้เหตุผลจริงเหรอครับ..พี่ชาย”
เขาจะไม่ถามอีกฝ่ายแล้ว!! คนเจ้าเล่ห์!!
ขอสาบานด้วยเกียรติของกษัตริย์แห่งวากานด้าเลย!!
-เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์โค่นบัลลังค์ 1 ปี
-ที่อีริคไปที่ผานั่นเพราะตัวเองตื่นเต้นเกินไป
-ที่เวิ่นเหวออะไรขนาดนั้นก็เพราะพี่แกแค่สติแตกเท่านั้นเอง (5555)
Pairing : Eric.K x T'Challa
Rate : PG
Note : เมื่อที'ชัลล่าแต่งงาน..
ที’ชัลล่ากำลังจะแต่งงาน
ใช่..ที’ชัลล่ากำลังจะแต่งงาน
อีริค สตีเวนส์ หรือ เอ็น’จาดาก้า บุตรชายแห่งเอ็น’โจบู น้องชายขององค์ที’ชาก้า กำลังนั่งมองราชาแห่งวากานด้าองค์ปัจจุบันที่กำลังนั่งประชุมกับพวกผู้นำแต่ละชนเผ่าอยู่อย่างเคร่งเครียด
แน่นอนเรื่องที่คุยคือเรื่องเกี่ยวกับฤกษ์แต่งงานของที่’ชัลล่านั่นแหละ
ดวงตาสีดำสวยกวาดดูเนื้อหาที่ฉายอยู่บนจอโฮโลแกรม แพรชนตางอนยาวขยับพริ้วยามเมื่ออีกฝ่ายเริ่มกระพริบตา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเพื่อใช้ความคิด
ดูกี่ที..ที’ชัลล่าก็ยังคงงดงามอยู่เสมอ
ไม่ใช่หมายถึงความสวยแบบผู้หญิง..แต่เป็นกริยา ท่าทาง การวางตัวของหมอนั่น มันดูสง่าและงดงามไม่ว่าจะเป็นการพูดหรือการแต่งกาย(ยกเว้นราชประแตะของอีกฝ่ายอ่ะนะ..)สมกับเป็นเชื้อกษัตริย์ที่สูงส่ง ดวงตาที่กลมโตฉายแววมุ่งมั่นอยู่ตลอดเวลา
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มสนใจอีกฝ่ายขนาดนี้กันนะ..
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ในหัวสมองเต็มไปด้วยเรื่องของที’ชัลล่า..
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?
“เอ็น’จาดาก้า”เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างแผ่วเบา เขากระพริบตาเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองราชาที่พึ่งเดินเข้ามา
“ว่าไง..พี่ชาย”อีริคคลี่ยิ้มกวนประสาทเหมือนอย่างเคย แต่ดวงตาของเขานั้นกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไรกันแน่
“อืม เธอคิดว่างานเป็นอย่างนี้จะดีมั้ย?”ที’ชัลล่ามองน้องชายราวกับเป็นลูกแมวตัวน้อยๆ
ให้ตายเหอะ..
น้องชายที่ตัวไม่น้อยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา ดวงตาคมตวัดมองอีกฝ่ายอย่างถือตัว ก่อนจะเริ่มพูด
“มาถามฉันทำไมมิทราบ?ไปถามยัยผู้หญิงนั่นสิ”อีริคกล่าวด้วยน้ำเสียงยืดยาน เจ้าตัวรีบคว้าเสื้อคลุมของตัวเองแล้วเดินหนีไปทันทีโดยทิ้งอีกฝ่ายเอาไว้ข้างหลังละไม่หันกลับไปมองอีก
ยัยผู้หญิงที่ว่านั่นก็ไม่ใช่ใคร..นาเคีย แห่งชนเผ่าวารี
ยัยผู้หญิงที่อีกฝ่ายชอบ..
“ชิ”เขาอดจะทำเสียงฟึดฟัดไม่ได้ น่าโมโห น่าโมโหไปซะทุกอย่าง
เขาเกลียดความรู้สึกนี้ชะมัด
“เวรเอ๊ย!”
หลังจากวันนั้นอีริคก็ไม่ได้เจอหน้าอีกฝ่ายเลย..
นี่ก็ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว..
เขาคิดอย่างเงียบๆ แต่ไอเย็นโผล่มารอบๆตัวอย่างน่ากลัวและแทบไม่มีใครอยากเข้าใกล้ ดวงตาคมดุฉายแววร้ายกาจ ฝีเท้าที่แข็งแรงบดกับพื้นจนดังสนั่นไปทั่ว
ชาวบ้านทุกชนเผ่าเริ่มประดับประดาด้วยธงแห่งวากานด้า และยังมีดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ลอยหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ(มันจะกลายเป็นนรกสำหรับคนที่เป็นภูมิแพ้) ผู้คนใส่เสื้อผ้าที่สันสวยงามเพื่อเฉลิมฉลองให้กับราชาเสือดำ
ตัวเขาเองก็(โดนบังคับ)ให้ใส่ชุดพิธีการโดยคุณน้องสาวชูริสุดที่รักนั่นแหละ(เชื่อเถอะ เขาแค่ประชด) ชุดรุ่มร่ามสีดำกับกางเกงขายาว สร้อยเขี้ยวเสือที่เขาเคยใส่(ตอนที่ยึดบัลลังค์ของที’ชัลล่านั่นแหละ)
เขาเดินเอื่อยๆมาเรื่อยๆ จนถึงชานหน้าผาที่บัดนี้ถูกฉาบไปด้วยสีส้มสวยงาม เขายังจำวันนั้นได้..วันที่เขาขอที’ชัลล่าดูพระอาทิตย์ตกครั้งสุดท้าย
ร่างสูงใหญ่ค่อยๆนั่งลงบนหิน เขาเหม่อมองไปยังขอบฟ้าที่บัดนี้พระอาทิตย์เริ่มขึ้นมาอย่างช้าๆ พ่อเขาบอกมาตลอดว่าที่วากานด้าพระอาทิตย์ตกสวยที่สุดในโลก..แต่พ่อไม่เคยบอกว่าพระอาทิตย์ขึ้นที่นี่ก็สวยเหมือนกัน
สมองเขาประมวลผลบางอย่างในสมอง สิ่งที่ตีกันวุ่นในหัว
ระหว่างพระอาทิตย์กับที’ชัลล่าอะไรสวยกว่ากัน??
นั่นสิ..อันไหนสวยกว่ากันนะ
อีริคอดครุ่นคิดเสียไม่ได้ เขาจินตนาการถึงร่างสูงผอมของที’ชัลล่าอยู่ในชุดเจ้าบ่าวสีขาวงดงาม ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้ม ดวงตาที่อีริคชอบฉาบไปด้วยความสุข อา..แค่คิดเขาก็มีความสุขแล้วแหะ
อีริคอดยิ้มออกมาไม่ได้
ถ้าเขาไปอยู่ตรงนั้นได้เดี๋ยวนี้ก็คงจะดีอยู่ไม่น้อย
โอเค..เขาเริ่มจะกลายเป็นบ้าแล้ว ให้ตายเหอะ ออกไปจากหัวของฉันเดี๋ยวนี้!!
หัวใจเจ้ากรรมบีบรัดจนเจ็บไปหมด..พอคิดถึงไอ้คนที่ทำให้เขาฟุ้งซ่านขนาดนี้
“โหย พี่ทำไมมาอยู่ตรงนี้มิทราบฮะ!??”เสียงแหลมเล็กของยัยน้องตัวแสบ(ที่เขาพึ่งนับญาติดีกับยัยนี่เมื่อไม่กี่เดือนก่อน)อย่างชูริ ที่เดินเข้ามาใกล้เขา
“อะไร?”อีริคถามอย่างไม่สบอารมณ์ หญิงสาวแทบวีนแตกกับท่าทางกวนประสาทของพี่ชายคนที่สองของตนเอง
“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ!นี่งานใกล้จะเริ่มแล้วย่ะ เลิกหายหัวออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวได้แล้ว!”ชูริตวาดลั่นอย่างเหลืออด
เธอต้องเดินตามหาทั้งเมืองเลยนะ!มันโคตรจะเหนื่อยเลย แถมต้องมาต่อล้อต่อเถียงกับหมอนี่อีก..
“คอยดูเถอะฉันจะฟ้องพี่ที’ชัลล่า”เธอขู่เสียงแข็ง
“โอเคๆไปแล้ว”จากัวร์หนุ่มยกมือขึ้นยอมแพ้ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เจ้าหญิงน้อยสะบัดก่อนจะพึมพำคนเดียว
“รู้งี้ขู่ตั้งแต่แรก”
“ฉันได้ยินนะ”อีริคแยกเขี้ยวขู่ฟ่อ ดวงตาสีเข้มมองอีกฝ่ายอย่างเกรี้ยวกราด ชูริกระตุกยิ้ม ก่อนจะเชิดหน้าแล้วเดินหนีทันที
อย่าให้ถึงทีฉันนะ ยัยเด็กบ้า
อีริคคิดในใจ ก่อนจะรีบเดินตามเจ้าหญิงน้อยไปทันที
เสียงก้องของระฆังดังกังวานไปทั่วเมือง ประชาชนทุกคนหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะรีบเดินเข้าไปในเขตพระราชวัง
เขายืนตรงอยู่ตรงแท่นพิธีข้างๆยัยน้องสาวตัวแสบ ความรู้สึกในอกบีบรัดจนหายใจไม่ออก หัวใจเต้นถี่รัวจนมันแทบหลุดออกมา
ตึง
เสียงเปิดประตูดังขึ้น แขกผู้มีเกียรติทั้งหมดลุกขึ้นยืนพร้อมกับทำแขนไขว้กันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อเคารพราชาองค์ปัจจุบันและราชินีรามอนด้าที่เดินเข้ามาในโถงพระโรงที่จัดพิธี
อีริคแทบลืมหายใจ..
ร่างของกษัตริย์ไม่ได้ต่างจากที่เขาจินตนาการไว้เลยสักนิด..
ร่างสูงโปร่งถูกสวมทับด้วยเสื้อสีขาวสะอาด มีลวดลายสีทองประณีต ผิวสีช็อคโกแลตถูกขับด้วยสีขาวอย่างดี ผ้าคลุมลวดลายชนเผ่าถูกคลุมอีกฝ่ายเอาไว้ แขนแกร่งคล้องผุ้เป็นมารดาเอาไว้อย่างห่วงแหน
“ถ้าจ้องขนาดนี้ไม่กินที’ชัลล่าเข้าไปเลยล่ะ?”เสียงหวานเอ่ยอย่างล้อเลียน เขารีบหันหน้าไปมอง
“หุบปากไปเลย”อีริคกล่าวรอดไรฟัน หญิงสาวที่มาใหม่หัวเราะเบาๆในลำคอ ดวงตาสีอ่อนมองอีกฝ่ายก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“กว่าจะขอเขาได้ต้องใช้เวลาโคตรนาน”นาเคียแกล้งหยอก หญิงสาวในชุดพิธีการสีเขียวที่ถูกเชิญมาในฐานะเพื่อนเจ้าสาว
อะไรนะ?
นี่ฉันยังไม่ได้บอกอีกเหรอว่าที’ชัลล่าแต่งกับใคร?
อ๋อ ยังไม่ได้บอกจริงๆสินะ..
“เอ็น’จาดาก้า”เสียงทุ้มดังขึ้นจากข้างหลัง ราชินีรามอนด้าปล่อยแขนของที’ชัลล่าก่อนที่ตนเองจะเดินมาอยู่ข้างหน้าแท่นพิธี
ร่างสูงยื่นมือไปให้อีกฝ่ายจับ..ที’ชัลล่าค่อยๆวางมือลงบนฝ่ามือกว้างนั้นเบาๆ
“แขกผู้มีเกียรติทุกท่านและเหล่าประชากรของเรา ถึงเวลาแล้วในพิธีการอันศักดิ์สิทธิ์นี้..พิธีอภิเษกสมรสของเอ็น’จาดาก้าบุตรแห่งเอ็น’โจบูและที’ชัลล่าบุตรแห่งเรา”
ที’ชัลล่ากำลังจะแต่งงาน
ใช่ หมอนั่นกำลังจะแต่งงาน
ถามว่าแต่งงานกับใครน่ะเหรอ?
หึ ก็ไม่มีใครนอกจากฉันหรอกหน่า เจ้าพวกซื่อบื้อทั้งหลาย :)
The End
แถม
“เอ็น’จาดาก้า”
“อะไร?”
“ชูริบอกว่าเธอหายไปตอนเช้า..”เสียงทุ้มพูดเสียงแผ่ว ดวงตากลมใสมองอีกฝ่ายเล็กน้อย
“เรานึกว่าเธอจะ..เอ่อ”ที’ชัลล่ากล่าวอย่างตะกุกตะกัก ดวงตาสวยเซมองไปทางอื่น แก้มขึ้นสีแดงจางๆ ริมฝีปากที่เอื้อนเอ่ยอยู่เมื่อครู่เม้มแน่น
“..คิดว่าฉันจะหนีงานแต่ง?”เขาถามก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายที่สุดที่ที’ชัลล่าเคยเห็น นิ้วกร้านลูบตามใบหูช้าๆก้อนจะจูบซับอย่างแผ่วเบา
“หึหึ เครียดขนาดนั้นเลยเหรอ?พี่ชาย”ที’ชัลล่าบิดตัวเล็กน้อย มือเรียวขืนตัวอีกฝ่ายออกจากตัวเอง อีริคถอนหายใจพรืดและยอมขืนตัวออกมามองอีกฝ่าย
“แล้วเธอไปไหนมาล่ะ?”ที’ชัลล่ากดเสียงต่ำ ดวงตาสีเข้มจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาของอีกฝ่าย
มันไม่น่ากลัวเลยสักนิดเดียว..
“อยากรู้เหรอ..”อีริคหัวเราะในลำคอแผ่วเบา เขาแนบริมฝีปากลงบนคางอีกฝ่ายอย่างรักใคร่
“ถ้าอยากรู้พี่ชายก็ลองมาอยู่ข้างบนแทนหน่อยสิ ผมเหนื่อยแล้ว หึๆ”แววตาของเขาพราวระยับ จนคนที่นอนอยู่ข้างล่าวเสียวสันหลังวาบ
“ไม่!!”
“งั้นไม่บอกแล้วนะ..”
“ความจริง..ฉันอาจจะหนีงานแต่งงานจริงๆก็ได้ ใครจะรู้?”
“ไม่อยากรู้เหตุผลจริงเหรอครับ..พี่ชาย”
เขาจะไม่ถามอีกฝ่ายแล้ว!! คนเจ้าเล่ห์!!
ขอสาบานด้วยเกียรติของกษัตริย์แห่งวากานด้าเลย!!
-เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์โค่นบัลลังค์ 1 ปี
-ที่อีริคไปที่ผานั่นเพราะตัวเองตื่นเต้นเกินไป
-ที่เวิ่นเหวออะไรขนาดนั้นก็เพราะพี่แกแค่สติแตกเท่านั้นเอง (5555)
ฝ่าบาทไง ฝ่าบาทไง!!//โดยตบ
ไม่ดราม่าหรอก เราแต่งไม่เป็น(แกล้งคนอื่นเป็นอย่างเดียว 555555)
ฝ่าบาทสวย ฝ่าบาทน่ารัก เอาใจไปเลยค่ะ
พี่อีริคแกแค่ตื่นเต้นเกินไปเองค่ะ5555
ไม่แน่ใจว่าฝ่าบาทจะได้เป็นราชาอยู่มั้ย อาจจะได้เป็นราชินีแท---