คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอน พยายาม
"จ จะทำอะไรนะคะ?!"
"แล้ว...คิด ว่าฉันจะทำอะไรละ..."มือใหญ่ได้พลักร่างของซากุระลงกับเตียง ก่อนที่เธอจะขยับตัว มือและขาทั้งสองข้างของเด็กสาวก็ได้โดนได้โดนพันธนาหารเอาไว้ซะก่อน
ไม่แม้แต่ผู้ที่จับตัวเธอจะไม่ตอบยังใช้ร่างกายที่ใหญ่กว่ากดทับ
หายใจระรัว"บ แบบนี้มัน..."
"ฟังให้ดียัยหนู ฉันจะบอกเป็นครั้งสุดท้าย"
"ม หมายความว่ายังไงคะ"ร่างที่กำลังดิ้นจากการถูกทับได้หยุดลงเมื่อรู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริง ซาโซริฉีกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มลงกระซิบให้แก่เด็กสาว
'ความจริงที่เธอเสียความทรงจำไปจริงๆนะ นั้นก็เพราะ.... '
...อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย...
"ท่านซาโซริ..."เสียงทุ่มเอ่ยเสียงกร้าวเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูเข้ามา เผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองธรรมดา รอบดวงตาเป็นสำดำคล้ำๆเหมือนคนไม่เคยนอน ดวงตาสีเขียวออกขุ่นๆฉายแววโกรธเล็กน้อย
"แก...กาอาระงั้นหรอ"ซาโซริทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เล็กน้อยก่อนจะค่อยๆพละตัวออกมาจากซากุระที่ค่อยๆเรียกสติตนกลับมาอีกครั้ง
"มีอะไรให้รับใช้ไหมขอรับ=_="
"ไม่มี ไปให้ไกลๆเลย =_=*"
"รับทราบ งั้นไปละขอรับ"ว่าพลางมือข้างนึงก็จับซากุระลากออกไปด้วยอย่างรวดเร็ว โดยผู้เป็นเจ้านายยังไม่ได้เอ่ยปรามเลยแม้แต่น้อย
...แต่มันหมายความว่ายังไงนะ...
"น นี่! เบาๆหน่อยได้ไหม!"
"ฉัน...โกรธมากเลยนะ... "
"เอ๊?"
ทันที ที่สิ้นเสียงเสียงที่กระทบกับพื้นทรายก็หยุดลง ทั้งคู่หอบเล็กน้อยกับการวิ่งลากกันไปมาอย่างสุดขั้ว กาอาระที่เกิดมาพึ่งจะเคยโกรธและเดินเยอะมากขนาดนี้เริ่มหันขวับมามองซากุระ พลางตะคอกใส่อย่างหัวเสีย
"เธอหายไปไหนมา รู้ไหมฉันปวดหัวขนาดไหนนะ!"
"ห ห๊า?!"
"แล้วเรื่องที่เธอเข้าแสงอุษานี้ก็ด้วย"กาอาระพูดเสียงที่เบาลงรวบรวมสติแล้วเงยหน้าขึ้นมองซากุระอย่างพินิจไปพักนึง"ตอบมาสิ"
"...ฉันไม่รู้...ว่านายหมายความว่าอะไร"
"...อะไรนะ"
"ฉัน...ฉันจำไม่ได้ จำอะไรไม่ได้เลย"
"...หมายความว่ายังไง"
...หรือว่าเหตุผลที่ซากุระอยู่ที่นี้...
"นี่! นาย...นายรู้จักของฉันหรือเปล่า"เมื่อได้สติซากุระจึงถามเด็กหนุ่มอย่างมีความหวัง อยากจะรู้สักทีว่าตัวเองเป็นใคร
"ไม่ ตอนนี้ยังไม่ใช่"คำตอบกลับไม่เป็นอย่างที่หวัง กาอาระคลายมือที่กำข้อมือของเด็กสาวก่อนจะมองซากุระด้วยสีหน้าเช่นเดิม"ต้องขอโทษด้วยนะ ผู้ดูแลของฉัน"
...ตอนนี้จะให้รู้ไม่ได้ ไม่งั้นต้องเดือดร้อนไปด้วยแน่...
"ว่าไง ดูท่าจะคุยอะไรน่าสนุกอยู่ด้วยนี่"เสียงที่แทกมาจากทางด้านหลังของซากุระเรียกความสะดุ้งให้ทั้งสอง"โอะ ขอโทษด้วยที่ขัดจังหวะนะ"
"ม ไม่เป็นไร"ซากุระตอบอย่างเกร็งๆก่อนจะหันไปหลบอยู่ด้านหลังของกาอาระอย่างหวาดๆ
"หึ! คุณหัวหน้าเรียกฉันจะมาบอกแค่นี้ละ"ซาสึเกะมองภาพเบื้องหน้าก่อนจะแสยะยิ้มพูด
"งั้นหรอ... "ซากุระเงียบลงพลางหลับตาลงเหมือนคิดอะไรบางอย่าง"อย่างนี้เองสินะ..."
"นี่ ไม่รีบหน่อยหรอ"กาอาระสะกิดเด็กสาวให้ตื่นจากภวังค์
"อือ!"ซากุระขานอย่างมั่นใจพร้อมออกตัวกึ่งเดินกึ่งวิ่งชั่วครู่ก่อนจะหันกลับมา"อ อุจิวะคุง ขอบคุณที่บอกนะ!"
"....."
ตึก ตึก ตึก ......
เสียงฝีเท้าที่กระทบพื้นทรายได้ห่างออกไปจนพอรู้แล้วว่าเด็กสาวออกไปมากพอสมควร ทั้งคู่ที่ยังยืนอยู่ที่เดิมจึงหันมามองหน้ากัน
"คิดจะอยู่ในอีกนานเท่าไร่"นัยตาสีเขียวของผู้สนทนาเบิ่งกว้างขึ้นเล็กน้อย
...รู้แล้วหรอกหรอ...
"จนกว่าฉันจะได้ตัวซากุระไปละมั้ง"กาอาระตอบอย่างเรียบง่ายก่อนจะเปรยตามองนัยตาสีนิลของเด็กหนุ่ม
"ยังไงซะเรื่องของนาย ก็ไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้วนี่"เด็กหนุ่มร้องในลำคออย่างเหยียดๆก่อนจะต่อด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด"เพราะเหตุผลที่ฉันเข้ามาในแสงอุษาก็เพื่อกำจัดอิทาจิเท่านั้น"
...เพื่อฆ่าเจ้านั้น เพื่อล้างแค้นให้ตระกูลของฉัน จะต้องฆ่าหมอนั้นให้ได้...
"มัวไปทำอะไรอยู่ ห้ะ!!?"ทั้งเพนและร่างผู้หญิงชิคุต่างตะคอกใส่หน้าของซากุระผู้มาช้าในความคิดของตนผู้เป็นหัวหน้า(ผู้กดขี่ลูกน้องTT^TT)
"ข ขอโทษด้วยค่ะว่าแต่มีอะไรถึงเรียกฉันมาละคะ0▽0; "
"ค คือ... "เพนทั้งสองร่างค้างไปครู่นึงก่อนที่ชิคุจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และเพนทำเป็นเอานิ้วจิ้มกันแก้เขินกับเรื่องที่จะพูดกับซากุระ
"เธอรู้ไหมว่าโคนันชอบใครหรือยังนะ"คราวนี้เป็นฝ่ายเพนในร่างของนินเก็นที่นั้งเงียบเพื่อเช็คเอกสารอยู่นานเอ่ยถาม
"ถามทำไมหรอคะ? "
"เหอะน่า=`///´=*เพนต่อยหน้านินเก็นเพื่อระบายอารมณ์ก่อนจะหันไปหาซากุระที่ทำตัวไม่ถูก"ว ว่าไง"
"รู้สึกว่าเร็วๆนี้คุณโคนันบอกว่ามีคนที่ชอบนะคะ"
"ม มันเป็นใคร!!"<<ชิคุ
"ม ไม่รู้คะ> ^ <;;"
"เป็นไปได้ยังไง~~~~~"<<เพน
"โดนหักอกแล้วสิ... "<<นินเก็น
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"<<ประสานเสียง
...สามร่างนี้คนๆเดียวกันสินะคะ เหมือนจะเป็นอย่างนั้นหรอเปล่าน้า ^ ^;...
"มีอะไรเกี่ยวกับคุณโคนันหรือเปล่าคะ..."
"ป เปล๊า~"
"ไม่มีอะไร..."
"ไม่ได้ชอบ จริงๆนะ!!"
"….."
...เอ๊...ชอบหรอกหรอเนี่ย ถึงว่าชอบทำตัวแปลกๆเวลาเจอคุณโคนัน=▽=...
"ต ตายจริง ใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วไม่รีบไปจะอดเอาได้นะ เนอะๆ"เพนในร่างชุคุพยายามกลบเกลื่อนพร้อมทั้งพลักให้เด็กสาวผู้อยู่ในเกตุการณ์ออกไป
ซากุระค่อยๆฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหันขวับมาทางเพนที่เริ่มเลิ่กลั่กขอให้ตนในร่างนินเก็นกระทืบเพื่อตื่นจากความฝัน
"คุณเพน พยายามเข้านะคะ"
"ห้ะ?!"
ปึงงง!
หลุงจากชิคุได้ทำการปิดประตูส่งแขกออกทั้งห้องก็กลับสู่ความเงียบ ตอนนี้เพนเริ่มนึกเสียใจอีกครั้ง
"เพราะอะไรกันนะ...."
'พยายามเข้านะคะ'
"...พยายามงั้นหรอ...นั้นสินะ"
...ไม่บอกฉันก็พยายามมาตลอดเลยละ...
แถมสักเล็กน้อย...ณ ห้องของเพนและเน็นกิน
"....."ร่างที่มีเรือนผมสีส้มทั้งสองมองเพื่อนร่วมห้องอีกคนอย่างเงียบๆ
"ท่านโคนันบอกให้ผมย้ายมาอยู่ที่นี่กับท่านครับเพน"เขากล่าวเรียบๆก่อนจะทิ้งสัมภาระลงยังเตียงที่ว่างอยู่
"ค คือถามอะไรหน่อยได้มะ= ^ =;"เพนกล่าวอย่างทำตัวไม่ถูกนินเก็นก็หันไปสนกับงานที่ร่างหลักให้มาต่อ
"ครับ?"
"ทำไมโคนันถึงส่งนายให้มาอยู่ห้องนี้ละ ฉันจำได้ว่าฉันยกนายให้ซากุระแล้วนี่?"
"เป็นคำถามที่ดีครับ เพราะผมเป็นผู้ชาย อยู่กับซากุระที่เป็นผู้หญิงไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นงานหรือภารกิจของท่านเพนอะไรท่านโคนันก็ไม่ยอมครับ"พูดถึงท่อนนี้เหมือนจะเห็นความเสียดายออกมาทางแววตาครู่นึง
"ล แล้วไม่ไปที่ซาโซริละ นั้นเจ้านายแกไม่ใช่หรอ"
"ห้องเต็มครับ"
"......"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ความคิดเห็น