คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน จุดเริ่มต้น
ในช่วงเช้าอากาศแจ่มใส อากาศค่อนข้างเย็นเล็กน้อย ซากุระที่ตื่นจากการหลับไหลค่อยๆลุกออกจากฟูกอย่างสะลึมสะลือพร้อมกับค่อยๆยืดเส้นยืดสายสักเล็กน้อย
...วันนี้อากาศสดชื่นผิดแปลกไปจริงๆเลยน้า...
เด็กสาวคิดพลางหันออกไปมองนอกระเบียงที่ฟ้าโล่งใสจนน่ากลัว
……….
หลังจากออกไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำรวมในโรงแรมเสร็จก็แต่งองค์ค์ทรงเครื่องอย่างทุกที
ตุบบ
ขณะเดียวกันเองก็มีนินจาสวมหน้ากากคนนึงหลุ่นตุบลงมาในจังหวะเดียวกัน
"….."ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากัน ซากุระที่ค้างอยู่ในท่าที่ใส่เสื้อแขนกุดของตนได้สวมอย่างรวดเร็ว และเดินไปหานินจาผู้นั้นอย่างยิ้มแย้ม
"อ เอ่อ...ข้าน้อยได้รับคำสั่งมาจากท่านคาเสะคาเงะให้มารับตัวท่าน..."ไม่ทันที่นินจาหนุ่มผู้โชคร้ายจะอธิบายเสร็จซากุระก็ใช้มือจับเข้าที่กลางหัวของอีกฝ่ายพลางฉีกยิ้ม
"อย่างงั้นก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้จัดการอย่างสบายใจ"
ตูมมมมม!!
ซากุระจับอีกฝ่ายโยนลงไปในบ่อน้ำที่อยู่ข้างนอกด้วยแรงมหาสารรของตนอย่างง่ายดายจนนินจาหนุ่มผู้นั้นลงไปลอยคออยู่ในบ่อน้ำนั้นอย่างน่าสงสาร
'ขอโทษนะเพื่อนยาก ฉันจะไม่ลืมวีรกรรมนี้ของนายT ^ T...' นินจากสาวที่สวมหน้ากากคล้ายกันแต่อยู่อีกฝั่งของเพดานห้องพูดสำนึกผิดในใจ+
"อ เอาเป็นว่าเรื่องเมื่อกี้ยกโทษให้ละกัน"ซากุระกระแอ่มเล็กน้อยพลางเหลือบมองสองหนุ่มสาวนินจาที่อายุน่าจะไล่เลี่ยกันนั้งเรียงตัวสำนึกผิด
"ต้องขอโทษจริงๆครับท่านฮารุโนะ มันเป็นเหตสุดวิสัยนะครับ"นินจาหนุ่มกล่าวเสียงอื้นทำให้ซากุระรู้สึกผิดหน่อยๆ
"พ พอดีว่าฉันทำให้เขาตกลงมาเองนะคะ"นินจาสาวกล่าวอย่างอายๆ
' อีกแล้ว...ทำไมเราคิดให้ดีก่อนน้า... 'ยิ่งอีกฝ่ายพูดซากุระยิ่งสำนึกผิด เธอกุมขมับครู่นึงก่อนจะมองไปทางคู่นินจา
"ว่าแต่ที่พวกเธอมาที่นี่... "
"อ้ะใช่! พวกเรามาเพื่อมานำทางท่านไปหาท่านคาเสะคาเงะนะ"นินจาสาวตอบแทนอย่างรีบเร่ง เธอค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วพูดต่อ
"ตอนนี้ท่านคาเสะคาเงะอยากได้ตัวคุณมากเลยนะคะ>A<!"(0 A 0!!)
"เอ๊?"
"พูดเกินไปน่า...ค คือท่านคาเสะคาเงะแค่ส่งพวกเรามารับท่านแค่นั้นเองนะครับ^ ^;"นินจาหนุ่มแก้ตัวให้เพื่อนสาวแล้วจับเธอก้มงพื้นแบบเดิม
"ง งั้นหรอ=_=;"
"ใช่คะเพราะงั้นเรารีบไปกันเถอะนะคะคุณฮารุโนะ!"นินจาสาวใช้แรงตนเงยหน้าขึ้นแล้วบอกซากุระอย่างมุ่งมั่น
โครกก~
"......"
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
"ขอบพระคุณที่เลี้ยงจริงๆนะครับ ช่างน่าอับอายจริงๆ"นินจาหนุ่มโค้งให้หลายทีโดยมีซากจานที่หลงเหลือร่องรอยการกินตกค้างอยู่วางเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ
"เอาน่า ฉันก็ว่าพวกเธอเองก็มาโดยที่ยังไม่ด้กินอะไรใช่ไหมละ ถ้าไม่กินอะไรเดียวจะไม่มีแรงเอาได้นะ"ซากุระพูดยิ้มๆมองนินจาทั้งคู่
"แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ขอขอบพระคุณจริงๆคะ!!> A <"นินจาสาวพูดทั้งดังโงะที่เหลือเต็มปากพลางโค้งให้จนหัวโขกกับโต๊ะ
ตึงงง!
"โอ๊ย! เจ็บจังเลยคะ!!> # <"
"..=_=lll.."ซากุระและนินจาหนุ่มที่ยังไม่ชินกับพฤติกรรมของนินจาสาวคนนี้มองอยู่อย่างเงียบๆ
"เอาเถอะในเมื่อกินกันเสร็จแล้วเราก็ไปต่อกันเถอะนะ"หลังจากต้องมานั้งรักษารอยปูดบนหัวของนินจาสาวที่เอาหัวโขกกับโต๊ะแล้วซากุระก็หันมามองนินจาหนุ่มที่น่าจะพึ่งได้ที่สุด
"จะนำทางให้เดียวนี้ละครับ"นินจาหนุ่มเดินนำอย่างรู้งาน ซากุระก็เดินตามไปพร้อมกับนินจาสาวที่เดินตามหลังมา
"...ถ้ำนี้นะหรอ?"หลังจากที่เดินมาได้สักพักทั้งสามก็หยุดอยู่ตรงหน้าถ้ำใหญ่แห่งนึง นินจาหนุ่มและสาวพยักหน้าให้แล้วหันไปหาซากุระ
"คะ ตั้งแต่ที่สึนะงากุเระและโคโนฮะได้เป็นพันธมิตรกันและต่างฝ่ายต่างมีเหตการณ์อันตรายต่างๆจึงควรที่จะต้องบั่นทอนเวลาในการมาให้น้อยลง ทางเราและโคโนฮะจึงได้ตกลงกันสร้างถ้ำที่เป็นเส้นทางลับนะคะ!"
' ถึงขนาดให้ฉันไปเส้นทางลับเนี่ยนะ ที่สึนะงากุเระจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าเนี่ย...'ซากุระคิด ใจคอเริ่มไม่ดี
"เอาละครับ เราไปกันดีกว่า ที่สึนะงากุเระ"
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
"ถ ถึงแล้ว..."ทันทีที่ก้าวเท้าออกมา เบื้องหน้าของซากุระก็ได้เป็นหมู่บ้านแห่งทะเลทรายสึนะงากุเระ
' ไม่ผิดแน่ ที่นี่เป็นสึนะงากุเระไม่ผิดแน่นอน... 'ซากุระคิดแล้วเริ่มสำรวจมองรอบๆ
"เจ๊งใช่ไหมละคะ จากปกติต้องใช้เวลาถึงสามวันถึงจะมาถึงได้แต่ตั้งแต่สร้างทางลับนี้ขึ้นมาเพียงสิบสี่ชั่วโมงเราก็มาถึงแล้ว"นินจาสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ภูมิใจหน่อยๆจนซากุระอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
"เราจะมาส่งคุณแค่นี้นะครับ ขอให้คุณไปดี"นินจาหนุ่มพูดพลางโค้งให้แล้วก็หายไปในชั่วพริบตาให้สมกับเป็นนินจา
"แล้วเจอกันอีกนะคะคุณฮารุโนะ!"นินจาสาวพูดพลางโค้งให้แล้วหายไปแบบเดียวกับนินจาหนุ่ม
ซากุระยิ้มส่งให้ทั้งสอง แต่เมื่อรู้ตัวอีกที ตัวเองก็ได้มาหยู่ตรงหน้าห้องทำงานคาเสะคาเงะซะแล้ว
'...กาอาระ ไม่เจอตั้งนานจะเป็นยังไงมั้งนะ ' ซากุระนึกภาพใบหน้าของเด็กหนุ่มที่มีผมสั้นสีแดงที่เหมือนจะเลือนลางหน่อยๆ ซากุระตบแก้มเรียกสติแล้วเปิดประตูเข้าไป
แอ๊ดดดด…
"มาแล้วหรอฮารุโนะ ซากุระ"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นราวกับรู้อยู่แล้วว่าผู้ที่เข้ามาเป็นใคร
ใบหน้าคมคายบวกกับผิวขาวตัดกับดวงตาสีเขียว มีรอยคล้ำรอบบดวงตาของคนไม่ได้นอนอยู่หน่อยๆ พร้อมกับผมสั้นสีแดงที่คุ้นตา
"กาอาระ..."
"กาอาระงั้นหรอ?"เด็กหนุ่มในชุดคาเสะคาเงะทวนเสียงขัดปลุกซากุระที่เหม่อลอย
"ข ขออภัยคะท่านคาเสะคาเงะ> A <;"ซากุระพูดเสียงลนๆพลางโค้งให้สุดตัว กาอาระที่นั้งมองอยู่ก็ถอนหายใจออกมายาวๆ
"เรียกตามสบายเถอะ"
"อ อือ...นี่แล้วที่เรียกฉันมาที่นี่นะมีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ"ซากุระสูดลมเข้าไปเพื่อควบคุมสติจากนั้นจึงเดินเข้าไปหากาอาระที่วางมือจากการเขียนยุกยิก
"อยู่ไปนานๆเดียวก็รู้เองแหละ=_="กาอาระตอบนิ่งๆมองซากุระที่ยืนอ้าปากค้าง
' ทำไมถึงพูดแบบเดียวกันทั้งสองคนเลยนะ= A =* 'ซากุระคิด มือกำหมัดหน่อยๆ
"แต่งานที่ต้องทำตอนนี้น่ะมีแน่นอน"กาอาระไม่ว่าเปล่าพลางวางเอกสารปึกนึงให้ซากุระ
"นี่มัน..."
"รายงานที่จะต้องทำของแต่ละวัน"
"ห้ะ?!"ซากุระที่รับเอกสารมามองอ่านผ่านๆแล้วมองหน้ากาอาระ
"นี่นายคงไม่ได้จะให้ฉัน..."
"เรื่องนั้นช่างเถอะ"กาอาระพูดขัดพลางลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานของตนแล้วสาวเท้าเดินไปหาซากุระ พลางจับมือถือแขนลากออกจากห้องทำงาน
"ป ไปไหน?!!"ซากุระที่ถูกลากไปตามทางมองกาอาระที่ยังทำหน้านิ่งเช่นเดิมอย่างมึนๆโดยที่อีกฝ่ายไม่ตอบคำถามใดๆ
และแล้วทั้งสองก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องนึง
"นี่เป็นห้องของเธอ"กาอาระพูดพลางปล่อยมือของซากุระแล้วเปิดประตูเข้าไปข้างในโดยมีซากุระตามเข้าไปอย่างงงๆ
ภายในห้องไม่กว้างไม่แคบเกินไป มีหน้าต่างที่ไว้ถ้ายเทอากาศ มีเตียงมีโต๊ะทำงานพร้อมกับตู้เสื้อผ้า แลดูไม่พิเศษอะไรนัก
"นี่ ความจริงถ้าไม่ชอบก็มาอยู่ห้องฉันได้นะ"กาอาระพูดหน้านิ่ง แต่ทำให้เด็กสาวที่มองภายในห้องโดยรวมอยู่หันขวับมามองทันที
"นายนี่ก็พูดตลกไปได้นะ= - =;"
"ไม่ขำหรอกหรอ=_="
' เล่นตีหน้าธรรมดาแบบนี้ใครจะไปรู้ละย่ะ! '
"เรื่องงานที่เหลือไปถามเทนมาริเอาละกัน"กาอาระพูดพลางทำท่าจะเดินออกจากห้อง
"ด เดียวกาอาระ!"ซากุระที่กำลังจะจับตัวเด็กหนุ่มเอาไว้ แต่เหมือนมีอะไรดลใจทำให้ซากุระล้มไปในจังหวะเดียวกันทำให้ทั้งคู่...
ตุบบ!
ร่วงลงไปนอนกับพื้นทั้งคู่
"อ้ะ....?!"กลายเป็นว่าซากุระกำลังคร่อมร่างของเด็กหนุ่มแพนด้าผู้นี้ไปซะอย่างนั้น กาอาระเองก็ทำหน้าตกใจไม่แพ้กัน
"ซากุระ! ได้ข่าวว่าเธอมาที่นี่ เป็นยังไง...บ้าง..."เมื่อเทนมาริพร้อมกับคันคุโร่ที่ห้อยตามมาด้วยแง้มประตูออกและมองภาพชายหญิงไปกองอยู่บนพื้น
"….."
ทั้งคู่เงียบไปแล้วมองหน้ากัน ก่อนที่จะโค้งให้แล้วปิดประตูให้เป็นแบบเดิมแล้วจากไป
"....."ทั้งคู่ในห้องก็ค้างไม่แพ้กัน ซากุระเมื่อรู้สึกตัวก็รีบลุกออกห่างจากอย่างรวดเร็ว
"ข ขอโทษ..."
"ช่างมันเถอะ"กาอาระตอบเสียงเรียบก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ซากุระที่มองไล่หลังถอนหายใจออกมา
...เมื่อกี้ตกใจชะมัดเลย แถมมีคุณเทนมาริกับคุณคันคุโร่มาเห็นอีก...
โดยที่เด็กสาวยังพรรณนาในใจก็ไม่ได้รับรู้เลยว่าเด็กหนุ่มที่น่าจะออกไปตั้งนานแล้วยังยืนอยู่หน้าห้อง
หน้าของเขาที่ปกติจะไม่แสดงอารมณ์เริ่มแดงออกมาหน่อยๆก่อนที่เขาจะเดินจากตรงนั้นไป...
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
"คุณเทนมาริคือว่า..."
"ไม่ต้องห่วงฉันกับคันคุโร่ไม่ปากโป้งไปบอกใครแน่เชื่อใจฉันเถอะ^ ^"ไม่ทันพูดเทนมาริที่เหมือนจะคิดไปเองว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรพูดอย่างมั่นใจพลางก็ทาบมือไว่บนบ่าซากุระ
"จากนี้ต้องฝากอะไรหลายๆอย่างแล้วละ^[+++]^"เทนมาริฉีกยิ้มอย่างพอใจแล้วมองซากุระที่เริ่มหวาดๆ
"อ เอ่อคะ= ^ =;"
ไม่นานนักเทนมาริก็พาซากุระมาที่โรงฝึกนินจาเพื่อให้ซากุระที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำทีมคนใหม่ไปแนะนำตัว
"อุ้ยตาย! พึ่งนึกได้ว่ามีธุระสำคัญขอตัวก่อนนะซากุระ"
"...อ เอ๊ ' v ', ?"อซากุระที่ยืนอยู่ท่ามกล่างผู้คน มองเทนมารีที่ใช้พัดตัวเองบินหนีหายสตั้นค้างไว้สักราวๆ10นาที
และแล้วตัวคุณเทนมาริก็หายตัวไปอย่างกะทันหันปล่อยให้เด็กฝึกงานคนใหม่ยืนปล่าวเปลื่ยวท่ามกลางนินจาสึนะงากุเระ ที่ทุกคนล้วนทำหน้าตาเหี้ยม
มีทั้งผู้นำทีมและนินจาอายุน้อยที่แทบทั้งหมดได้มองผู้นำทีมคนใหม่มาที่จุดเดียวกัน
...หน้าผาก...(เห้ย! ไม่ใช่แล้ว!!)
"อ เอ่อ..."ซากุระเริ่มเกร็งนิดหน่อยแล้วค่อยๆพูดต่อออกมา
"ฉันชื่อ ฮารุโนะ ซากุระ จะมาเป็นครูฝึกของที่นี่...สักพักคะ..."และแล้วซากุระก็ได้รวบรวมสติพูดเสียงสั่นๆ ผู้คนจึงเลิกความสนใจไป
"คุณฮารุโนะ~"ทันใดนั้นเองก็มีเสียงคุ้นๆดังขึ้น นินจาสาวที่ดูอายุน้อยกว่าไม่กี่ปี ผมและตาเป็นสีน้ำตาล โบกมือหยอยจนทุกคนเลื่อนสายตาไปมอง
"เธอ...ใช่นินจาผู้หญิงที่อยู่กับฉันเมื่อกี้หรือเปล่า?"
"ค้า~> v </"
"จริงหรอ! นี่เธอเรียนที่นี่หรอกหรอ"ดูซากุระจะดีใจไม่น้อยราวกับเจอเพื่อนเก่าที่ไม่เจอมาแสนนาน นินจาสาวพยักหน้าแล้วตอบยิ้มๆ
"คะ อาจารย์สั่งมานะ"
"อาจารย์...?"
"ฉันเป็นคุโนะอิจิ ต่อจากนี้จะมาเป็นลูกทีมคุณแทนอาจารย์กาอาระ มัทสึริคะ!"เสียงแนะนำตัวที่ก้องกังวานไปทั่วทำให้คนรอบข้างรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง ท่าทางที่ขี้กลัวในตอนเด็กแทบจะไม่เหลือในตัวของมัทสึริคนปัจจุบันเลยแม้แต่น้อย
กาอาระที่มองอยู่ไกลๆถอนหายใจออกมา
'ฉันสอนอะไรถึงได้โตเป็นแบบนี้ไปได้นะ...'
"จากนี้ฟากตัวด้วยนะคะ อาจารย์ฮารุโนะ!"เด็กสาวพูดขึ้นอีกครั้งแล้วเข้าไปจับมือซากุระอย่างร่าเริง
ซากุระเพลอยิ้มออกมานิดๆแล้วตอบ
"ต่อจากนี้เราก็มาพยายามด้วยกันเถอะเนอะ!"
......
.....
...
..
.
ความคิดเห็น