คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [Chapter 8] ::gamebad gamlove ::
[C : 8]
“หลังจากที่เราพักไปรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้วนะคะ เราจะมาเริ่มทำภารกิจกันอีกคะ นี่ใบภารกิจคะคุณคริสอ่านให้ฟังตรงนี้เลยนะคะ” พิธียื่นกระดาษภารกิจให้คริส ร่างสูงรับมาพลางอ่านกระดาษใบนั้น
“ให้คริสและยุนอา อ่านคำใบที่กำหนดให้ แล้วไปสถานที่นั้น จะเจอกล่องปริศนาที่ทางรายการเตรียมไว้ เท่านี้ถือว่าภารกิจที่ 2 สำเร็จ ” พูดเสร็จคริสก็มองหน้ายุนอาอย่างหวั่นๆ เพราะบางทียุนอาก็ไม่เหมาะกับการเข้าป่าแบบนี้
“งั้นเชิญคุณคริสและคุณยุนอาเข้าป่าเลยคะ ถ้าหาของได้แล้ว กลับมายังจุดนัดพบเลยคะ” พูดจบคริสและยุนอาก็เดินเข้าป่าอย่างไม่รอช้า คราวนี้มันน่ากลัวกว่าเดิมเพราะภารกิจนี้จะนำพาสองคนนี้ไปไหนก็ได้..
“เอ่อ..คริสคำใบ้คืออะไร” ยุนอาเงยหน้าถามร่างที่สูงกว่า
“คำใบ้คือ ‘ในสายน้ำเย็นช่ำแต่อยู่ในพื้นที่พ้นน้ำ’ ” คริสบอกคำใบ้กับยุนอา
สายน้ำก็คงเป็นลำธาร..แต่พื้นที่พ้นน้ำคงจะเป็นฝั่งของลำธาร
หรือไม่ก็โขดหิน..
ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดในใจก่อนที่จะบอกความคิดให้กับอีกคนไป “ไปที่ลำธารกันเถอะ” ไม่รอช้าร่างบางรีบดึงข้อมือหนาเดินไปเรื่อยๆ แต่ทว่าเธอไม่รู้ว่าลำธารไปทางไหนนะสิ
“เธอจะพาฉันไปไหน? รู้เหรอว่าลำธารอยู่ทางไหน” คริสหยุดเดินและถามร่างบางที่ทำหน้าเครียดไม่ต่างกับเขา
“ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆว่าของสิ่งนั้นจะต้องอยู่ที่ลำธาร นายคอยฟังเสียงน้ำไหลเอาละกัน” หลังจากที่คริสและยุนอาเดินตามหาลำธารมาเกือบชั่วโมง ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาแทรกซึม ยุนอาเริ่มล้าและนั่งพิงกับต้นไม้ต้นใหญ่ แต่ดีที่เธอพกน้ำมาด้วยเลยไม่ค่อยเหนื่อยมากเท่าไหร่
“ดื่มน้ำก่อนมั้ย?” มือบางยื่นขวดน้ำให้ร่างสูงที่นั่งข้างๆเธอ
“อืม ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไรหรอกเผื่อเธอหิวน้ำจะได้กินได้ไง” รอยยิ้มที่ออกมาจากใจของยุนอาเผยขึ้นมา ไม่ต่างกับเขาที่ยิ้มอย่างจริงใจให้เธอ
“นายได้ยินเสียงอะไรมั้ย? ซ่าๆๆเหมือนเสียงน้ำ” ยุนอาทำท่าครุ่นคิด คริสเองก็เหมือนกันเขารู้สึกแบบเดียวกับยุนอา
“หรือว่าจะเป็น..ลำธาร” สายตาของยุนอาเบิกกว้างทันทีเมื่อคริสพูดถึงลำธาร ขาเรียวของยุนอาก้าวออกทันทีและมุ่งตรงไปยังลำธาร สายตาเหลือบมองธรรมชาติที่สวยงามและที่วิเศษณ์กว่านั้น เธอเจอลำธารแล้วจริงๆ ลำธารที่สวยงามไม่มีการตกแต่ง แต่สวยอย่างธรรมชาติ จากที่ไม่อยากเข้าป่า แต่เธอกลับหลงลำธารที่แสนสวยอันนี้เสียแล้ว
“ว้าว! ฉันไม่คิดว่ามันจะสวยขนาดนี้ แล้วน้ำตกอยู่ไหนละเห็นแต่ลำธาร” ยุนอาเงยหน้าถามร่างสูงทันที
“ลำธารก็มาจากน้ำตกนั่นแหละ โน้น!เห็นมั้ยน้ำตกอยู่ตรงต้นน้ำ ส่วนลำธารก็คือปลายน้ำ โอเคนะ?” ยุนอาพยักหน้ารับรู้
“อ๋อ! กล่องนั่นต้องอยู่ที่โขดหินชัวร์ เพราะลำธารที่นี้โขดหินเยอะจะตาย” พูดจบยุนอาก็เดินนำหน้าไปที่ลำธารนั้นทันที ไม่ทันที่คริสจะห้ามเธอก็เดินไปถึงฝั่งของลำธารแล้ว
“หยุดเดินก่อน น้ำมันเชี่ยวแรงมากเดี๋ยวก็ล้มหรอก” คริสรีบห้ามเธอทันที แต่ทว่าเธอกลับไม่ฟังเขา ร่างบางเดินไปที่โขดหิน พลางใช้มือควักน้ำเย็นๆเล่น สายน้ำเชี่ยวแรงทำเอายุนอาถึงกับเซไปมาบนโขดหิน
“คริส..ช่วยฉันด้วย ฉันต้านแรงน้ำไม่ไหวแล้ว” ยุนอาตะโกนขอความช่วยเหลือจากคริส ร่างสูงหน้าซีดลงทันทีเพราะเขาอยู่ห่างจากเธอมาก และกลัวจะไปช่วยเธอไม่ทัน
“อยู่นิ่งๆก่อนนะ อย่าขยับ ทรงตัวดีๆ ผมมาแล้ว” คริสได้แต่บอกยุนอาเพราะทำอะไรไม่ได้ ร่างสูงรีบก้าวขาไปที่ลำธารทันที เขาพยายามดึงตัวยุนอามา แต่นั่นก็เกินความสามารถเพราะเขากับยุนอาห่างกันเกินไป คริสเดินเข้าไปที่โขดหินอย่างรวดเร็วก่อนที่จะรวบเอวบ้างมาใกล้ๆ ตอนนี้ยุนอากับคริสยืนอยู่บนโขดหินอันเดียวกัน หัวใจของยุนอาเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเพราะความกลัว ถ้าไม่มีเขาเธอจะเป็นอย่างไงก็ไม่รู้
“ฉันบอกแล้วว่าอย่ามา ไม่เชื่อกันเลย” คริสดุยุนอาเบาๆ แต่เธอไม่ได้กลัวเขาเลยแม้แต่นิด ตอนนี้เธอก็หายกลัวแล้ว แต่ทำไมหัวใจกลับเต้นรัวมากกว่าเดิม..หรืออาจจะเป็นเพราะการใกล้ชิดที่เป็นอยู่ในตอนนี้..
“ก็ฉันเจอกล่องปริศนาแล้ว นี่ไง” ยุนอาชี้ไปที่กล่องปริศนา คริสเหลือบตามองกล่องใบนั้นแต่มันอยู่ไกลเกินกว่าจะหยิบถึง
“ยุนอา ไปรอที่ฝั่งก่อนเดี๋ยวฉันจะไปเอากล่องใบนั้นเอง” คริสออกคำสั่งทันที ยุนอาส่ายหัวเบาๆพลางไม่เห็นด้วย
“ไม่! ฉันจะไปด้วย” ร่างบางแย้งทันที
“เป็นห่วงผมเหรอ?” ร่างสูงกระตุกยิ้มเบาๆ ใบหน้าหวานกลายเป็นสีแดงระเรื่ออย่างไม่มีสาเหตุ มือบางตีแขนคริสเบาๆ อย่างเก้อเขิน
“บ้า! ใครเป็นห่วงนาย ก็แค่ไม่อยากให้คนทางบ้านเข้าใจผิด หาว่าฉันไม่ช่วยนายเลยต่างหากละ” ยุนอารีบแก้ตัวทันที ร่างบางก้มหน้าเล็กน้อยพลางแอบยิ้มไม่ให้ใครเห็น แต่ทว่า คริสเห็นนะสิ J
“งั้นเหรอ?ก็โอเค ไปทั้งคู่นี่แหละ” คริสลากข้อมือบางของยุนอาไปด้วย ในระหว่างทางจะมีโขดหินมากมายและทั้งคู่จะต้องระวังตัวเป็นพิเศษเพราะกระแสน้ำแรงมาก คงไม่ผิดที่คริสจะโอบเอวยุนอาระหว่างเดินไปเอากล่องปริศนาใบนั้น...
“นายจะโอบเอวฉันทำไมเนี่ย ?” ยุนอาหน้ามุ่ยทันทัน แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดในเมื่อ มันอาจจะทำให้เจสสิก้าบ้าคลั่งก็ได้นิ
“ผอมขนาดนี้ คงจะต้านแรงน้ำได้หรอกเนอะ ถ้าไม่อยากปลิวก็ให้ฉันโอบไว้” ยุนอายอมให้โอบแต่โดยดี ขาเรียวของทั้งคู่ก้าวไปยังโขดหินแต่เพราะกระแสน้ำที่แรงทำให้ยุนอาทรงตัวไม่ค่อยได้ จึงทำให้ร่างบางเซและขาพลิกทันที
ผลั่ก!
“อ๊ายยย!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น เพราะยุนอากำลังจะตกลงโขดหินที่ลื่นเพราะตะไคร่น้ำ แต่จู่ๆกลับ มืออุ่นของใครบางคนก็คว้าเอวของเธอไว้ทำให้ยุนอายังคงยืนอยู่ที่โขดหิน เปลือกตาของร่างบางค่อยๆลืมขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นและอยากเห็นที่สุดคือ ‘คริส’
“บอกให้ระวังตัวไง ถ้าคว้ามาไม่ทันนี่ หัวคว่ำไปแล้วนะ” สายตาที่แสดงถึงความเป็นห่วงเอ่ยขึ้น เธอรู้สึกใจหายกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากๆ แต่มันกลับอุ่นใจทุกครั้งเพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คริสก็จะมาช่วยเธอทันตลอด
“ฉันจะรออยู่ตรงนี้ละกัน นายไปเอากล่องนั่นมาเถอะ” ยุนอาเริ่มหวั่นๆกลัวว่าจะเป็นตัวถ่วงของคริส ร่างบางตัดสินใจยืนรออยู่ตรงนี้ และไม่นานคริสก็กลับมาพร้อมกับกล่องปริศนาที่เกือบจะฆ่ายุนอาอยู่แล้ว
“ได้ละ เราไปกันเลยดีกว่า”
“ฉันเจ็บขาเดินไม่ไหวแน่ๆ อีกอย่างเหนื่อยจะตายแล้ว รอให้ค่อยยังชั่วก่อนได้มั้ย?” เธออ้อนวอนเขาอย่างสุดใจ ในเมื่อขามันเจ็บจริงๆนี่แล้วอีกอย่าง เธอก็เหนื่อยมากด้วย
“ได้ พักตรงนี้ก่อน เธอไหวเมื่อไหร่ก็ค่อยไป”
และตอนนี้คริสกับยุนอาก็ได้ อยู่ที่ฝั่งกันเรียบร้อยแล้ว ยุนอานั่งพิงต้นไม้ใหญ่อย่างเหน็บเหนื่อย แล้วก็เริ่มเย็นแล้วด้วย ถ้าไม่รีบกลับก็จะมืด แต่เธอไปไม่ไหวจริงๆ
“คริส ฉันเหนียวตัวไปหมดแล้วอะ อยากเล่นน้ำ” ยุนอาคลี่ยิ้มบางๆให้เขา ถ้าเจสสิก้าเห็นช็อตที่เล่นน้ำด้วยกัน มีหวังได้อกแตกตายแน่หึๆ
“ทั้งๆที่ขาเจ็บเนี่ยนะ ?” ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆหันมามอง
“อืม เจ็บขาก็จริงแต่นายก็อุ้มฉันไปอาบน้ำได้นิ” ยุนอาลุกลี้ลุกลนเต็มที จะทำอย่างไงให้เขาพาเธอไปเล่นน้ำละ
“จะบ้าเหรอ นี่เราไม่ได้อยู่กันสองคนนะ” คริสพูดเบาๆกับยุนอา ร่างบางยกยิ้มเบาๆอย่างสะใจ
“งั้นฉันไปอาบน้ำเองก็ได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ให้ตายไปเลย ” ใบหน้าหวานทำหน้ามุ่ยทันที ยังไงซะเขาก็ต้องใจอ่อน
“พาไปก็ได้”
-
-
-
-
ร่างสูงที่เพิ่งออกจากรถเดินเซเข้าบ้านทันที แทยอนเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยรีบไปประคองร่างที่เดินเซไปมา ไว้
“คุณเป็นอะไร ทำไมตัวร้อนแบบนี้ละ?” แทยอนรีบประคองร่างสูงขึ้นไปบนห้อง ก่อนที่จะให้คนใช้เอาผ้าชุบน้ำมาให้ มือบางค่อยๆบิดผ้าที่ชุบน้ำ ก่อนที่จะซับลงไปบนใบหน้าที่ซีดเซียว ไล่ลงมาถึงซอกคอขาวของร่างสูงที่นอนละเมอไม่ได้สติสักเท่าไหร่
“ยะ..ยุนเธออย่าปฏิเสธฉันเลยนะ” เซฮุนพูดเบาๆ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าแทยอนจะไม่ได้ยิน น้ำตาค่อยๆไหลรินอาบแก้มเนียนสวยของแทยอน มือบางยังคงเช็ดตัวให้เขาอยู่ มันเจ็บปวดมากที่เขาครวญครางถึงผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ
“เธอใช่มั้ยยุนอา? นี่เธอใช่มั้ย? ” เซฮุนจับมือของแทยอนเบาๆพลางเอาหน้าไปซุกที่มือบาง ยิ่งเธอเห็นเขาต้องการยุนอามากเท่าไหร่ ยิ่งเจ็บในใจมากเท่านั้น..
นี่เรามาทำให้เขารักนะแทยอน..ไม่ใช่มาเพื่อรักเขา
“ฉันไม่ใช่ยุนอาหรอกนะ..” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยขึ้นทันที
“ยุนอา..ฉันต้องการยุนอา” เซฮุนครวญครางร้องไห้หญิงสาวคนนั้นไม่เลิก เกิดมาเธอไม่คิดว่าจะมีอะไรเจ็บปวดไปกว่าการล้มละลาย แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันมีอยู่จริงๆ
“ฉันแทยอน.. นายจะรักแทยอนคนนี้ไม่ได้เลยเหรอ? ฉันต้องทำอย่างไงนายถึงจะรักฉัน? ฮึกๆ!” คำพูดที่แสนจะเจ็บปวดของแทยอนเอ่ยขึ้น มันมาพร้อมกับน้ำตาและเสียงสะอื้น ร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนที่จะเห็นแทยอนจ้องมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน
“แทยอน..” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“คุณตัวร้อนมาก ทำงานหนักเหรอคะ? ไปโรงพยาบาลดีกว่ามั้ย?” แทยอนพยายามทำน้ำเสียงและสีหน้าให้ปกติที่สุด มือบางรีบปาดน้ำตาออกจากแก้มก่อนที่จะพูดกับเขาไป ร่างสูงส่ายหน้าเบาๆพลางปฏิเสธ
“ไม่.. ฉันหนาว แทยอนฉันหนาว” แทยอนรีบเข้าไปรวบกอดร่างของเซฮุน เพื่อเพิ่มความอุ่นให้เขา แขนเรียวของเธอกอดร่างที่ร้อนระอุไปทั่วร่างกาย แทยอนกอดเขาพร้อมน้ำตา เขาจะรู้มั้ยว่าเธอรักเขามากแค่ไหน แต่เขากลับเห็นเธอเป็นที่ระบายความใคร่เท่านั้น
“อุ่นขึ้นหรือเปล่า?” เสียงใสกระซิบข้างหูเขาเบาๆ
“อืม.. อุ่นขึ้นมากแหละ ขอบคุณที่ดีกับฉันขนาดนี้นะแทยอน” ร่างบางยิ้มเบาๆ แต่เธอไม่ต้องการคำขอบคุณ แต่เธอต้องการความรักจากเขาได้มั้ย..
“ฉันรักนายนะเซฮุน ฉันขอให้นายรักฉันบ้างได้มั้ย? แค่ครึ่งหนึ่งของที่ฉันรักนายก็พอ” น้ำเสียงสะอื้นกล่าวขึ้น เซฮุนครุ่นคิดสักพักก่อนที่จะตอบเธอไป
“ความรักมันไม่ได้ขอกันง่ายๆนะ ฉันมีทุกอย่างยกเว้นความรักที่ฉันต้องการ” เสียงทุ้มแทรกมาทันที แทยอนเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด.. เพียงแต่เธอทำใจไม่ได้
“ความรักที่นายต้องการ มันอยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่นายไม่เคยมองเห็นมันเลยตักหากละ”
“เธอก็ทำให้ฉันรักเธอสิ แทยอน! มันไม่ใช่เรื่องยากไม่ใช่เหรอ?” มันเหมือนคำท้า แต่เขาไม่ได้ท้าเธอเพื่อเอาชนะ..
“นายดื่มน้ำก่อนนะ” แทยอนรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เธอไม่อยากจะให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ ร่างบางยกแก้วน้ำให้ร่างสูงดื่ม
“เธอมองไปมองมาก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนีย” คำพูดหยอกล้อของเซฮุนทำให้แทยอนหน้าแดงระเรื่อขึ้นทันที
“นายเห็นฉันน่ารักด้วยเหรอ?” แทยอนถามกลับทันที
“ถึงแม้มันจะหาดูได้ยากอะนะ ฮ่าๆๆๆ” เซฮุนหัวเราะชอบใจที่แกล้งแทยอนได้สำเร็จ แต่ร่างบางหน้ามุ่ยทันที นี่มันหลอกด่ากันชัดๆ
“ป่วยอยู่ไม่ใช่รึไง?” แทยอนเอียงคอถามอีกคนที่มีท่าทีต่างกับตอนแรกโดยสิ้นเชิง
“อือ! เพิ่งหาย มีคนดูแลดีก็อย่างนี้แหละ ฉันง่วงแล้วมานอนด้วยกันนะ” พูดจบมือหนาก็รวบเอวบางมานอนข้างๆ แทยอนได้แต่นอนตัวแข็งเพราะทำอะไรไม่ถูก ความรู้สึกมันต่างกับการกระทำในครั้งที่เขามีอะไรกับเธอ เพราะครั้งนี้มันนุ่มนวล..กว่าทุกครั้ง ร่างบางนอนอยู่ในอ้อมกอดหนาของเขา เสียงลมหายใจแผ่วเบาและเสียงหัวใจเต้นของเซฮุนทุกจังหวะ แทยอนตั้งใจฟังมันอย่างดี...
-
-
-
“คริส มานี่เร็วๆๆ น้ำเย็นมาก เล่นเสร็จแล้วค่อยกลับไปที่จุดนัดพบนะๆๆ” สายตาอ้อนวอนจ้องมองไปยังที่ร่างสูง เขาไม่ได้อยากจะเล่นน้ำอะไรนี่หรอก แต่ถ้าไม่ไปดูแลเธออย่างใกล้ชิด อาจจะเกิดอะไรก็ได้ใครจะรู้
“อืม ไปแล้วๆรอเดี๋ยว” คริสมุ่งหน้าไปยังโขดหิวก้อนใหญ่ที่ยุนอานั่งเล่นอยู่ มือบางควักน้ำไปมาใส่เขา และไม่วายที่คริสจะควักน้ำใส่เธอคืน
“น้ำมันเย็น อย่าแกล้งสิ” ยุนอาตะโกนบอกเขา
“เธอแกล้งฉันก่อนนะยุนอา ฮ่าๆๆสมน้ำหน้า” คริสยกยิ้มอย่างสะใจ แต่แหงละ เขาก็เปียกทั้งตัวไม่ต่างกับยุนอาสักเท่าไหร่หรอก
“ฉันหมั่นไส้นายนิ ฮ่าๆๆมาเล่นน้ำกันเถอะ ไหนๆก็เปียกทั้งคู่ละ” ยุนอาเอ่ยชวนทันที ไม่วายที่มือบางจะควักน้ำราดตัวเขาอีกครั้ง
“ใจคอกะจะไม่กลับไปที่ฐานเลยรึไง” ร่างสูงพูดประชด
“เอานะๆ! มาทั้งทีเล่นให้คุ้มหน่อยนะๆๆ” ไม่ทันที่คริสจะตอบตกลง มือบางก็ลากร่างสูงลงลำธารทันที ร่างสูงที่ไม่ทันตั้งตัวก็ล้มลงลำธาร ตอนนี้ทั้งคริสและยุนอาได้ลงไปแช่ที่ลำธารเรียบร้อยแล้ว..
“เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” ความรู้สึกตอนนี้มันเปลี่ยนไปจากที่อยากจะได้ยุนอามาเป็นของตัวเอง ตอนนี้เขากลับเป็นห่วงเธอมากกว่าจะคิดเรื่องนั้น..เขาอยากจะดูแลเธอ
“เอาน่าๆ เล่นกันฮ่าๆๆ” ยุนอาหัวเราะชอบใจ มือบางควักน้ำใส่เขาเข้าอย่างจัง
“มันหนาว อย่าควักน้ำใส่สิ เดี๋ยวปล่อยให้เล่นคนเดียวเลย” เสียงทุ้มขู่ร่างบางที่ทำปากเบ้ใส่เขาอยู่
“ถ้านายทิ้งฉันให้เล่นอยู่คนเดียว ถ้าเกิดฉันจมน้ำขึ้นมาละตรงนี้ยิ่งลึกๆอยู่ด้วย” ร่างบางเงยหน้ามองคริสที่เดินขึ้นโขดหินไปอย่างไม่รอเธอเลย
“น้ำลึกแค่ 1 เมตรยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของตัวฉันเลย” คริสสวนกลับทันที
“ก็นั่นมันตัวนาย ฉันเตี้ยกว่านายตั้งเยอะนิ ” ยุนอายังคงเล่นน้ำไปเรื่อยๆ คริสขึ้นมาจากฝั่งก่อนที่จะสำรวจทิศทางไปรอบๆ
“ยะ..เย้ยย คริสช่วยด้วยน้ำมันแรง ฉันจะ..จะจม” พูดไม่ทันขาดคำยุนอาก็หายแวบไปกับสายน้ำ คริสรีบหันมาตามเสียงและกระโดดลงไปช่วยอย่างไม่คิดชีวิต ที่แน่ๆ ถ้ายุนอาเป็นอะไรไป เขาจะไม่มีวันให้อาภัยตัวเองเด็ดขาด..
“ยุนอาอยู่ไหน” คริสแวกว่ายไปตามน้ำ เขาเห็นยุนอาอยู่ใต้น้ำ ร่างบางกำลังจมและช่วยตัวเองขึ้นมาไม่ได้ ร่างสูงแวกว่ายไปตรงนั้นก่อนที่จะคว้าร่างบางขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอด
“ยุนอาตื่นๆๆ ยุนอา” ร่างสูงเขย่าตัวเธอนานนับหนึ่งนาทีแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเธอจะตื่น คริสตัดสินใจผายปอดยุนอา เพราะอย่างไงภาพนี้คงไม่ได้ออกอากาศอยู่ดี..
“ขอโทษนะยุนอา”
ฟุ๊บ!! ร่างสูงโน้มหน้าเข้าไปใกล้พลางผายปอดร่างบางที่ไม่ได้สติ สายตาของเขาเหลือบมองไปเห็นด้วยตาโตกลมที่ลืมตาอยู่ จึงถอนผายปอดและมองหน้าเธอทันที
“ฮ่าๆๆๆ แกล้งนายนี่สนุกสุดๆไปเลยเนอะ” ร่างบางลุกขึ้นนั่งพลางยิ้มหวานไปมาให้เขา
“นี่เธอทำบ้าอะไร รู้มั้ยฉันเป็นห่วงเธอแทบตาย ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ อย่าเอาความรู้สึกคนมาเล่น” เล่นขมวดคิ้วเป็นปมและดุยุนอาอย่างดุเดือดเล่นทำเอายุนอาหน้าซีดลงทันที
“เอ่อ..ฉันขอโทษ ก็แค่อยากแกล้งนายเล่นนี่น่า จริงๆแล้วฉันแชมป์ว่ายน้ำเลยแหละ ไม่งั้นแกล้งจมแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ ” ยุนอารีบแก้ตัว แต่ดูเหมือนว่าจะแก้ตัวไม่ขึ้นซะด้วย
“มันไม่เกี่ยวหรอกนะ ขาเธอหายยัง?” ร่างสูงก้มมองที่ข้อเท้าของยุนอา รอยช้ำที่ข้อเท้าเริ่มจางๆลง
“อื้ม แต่มันมืดแล้วจะไปอย่างไงละ?” ยุนอาทำหน้ากังวลขึ้นมาทันที ดีนะที่เธอเป็นคนไม่หิวง่ายๆ ไม่งั้นนะแย่เลย
“คงต้องนอนค้างที่นี้” คริสพูดเสียงเรียบๆ
“หะ? แล้วจะนอนยังไงอะ หลักหักพอดีแบบนี้” ยุนอาแทบทรุดพอรู้ว่าจะได้นอนที่นี้ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ
“นอนทับตัวฉัน จะได้ไม่เจ็บหลัง” คำพูดของคริสทำเอายุนอาตาโตทันที เขาจะเสียสละเกินไปแล้วนะ
“บ้าเหรอ ให้ฉันสบายแล้วนายนอนเจ็บเนี่ยนะ? นอนดีกว่า” พูดจบยุนอาก็เดินไปนอนที่ต้นไม้ใหญ่ทันที
“รอด้วยสิ เอาแขนฉันเป็นหมอนละกัน” คริสค่อยๆนอนลง ก่อนที่จะเอาตัวยุนอามาซุกข้างๆตอนนี้แขนของเขากลายเป็นหมอนของเธอไปแล้ว ยุนอาเคลิ้มหลับไปในที่สุดใบหน้าหวานได้หลับลง ดวงตาคมของคริสจ้องมองที่เธอเป็นเวลานาน..
“ถ้าเธอไม่คิดจะแก้แค้นใคร.. ฉันอาจจะหลงรักเธอก็ได้ยุนอา”
--------------------------------------------------------------------------
ไรท์มาอัพแย้ววว หลังจากที่ไม่ได้อัพมาชาตินึง555
ฝากเม้นเยอะๆนะคะ ยิ่งเม้นเยอะยิ่งมีกำลังใจ
ยิ่งอัพเร็ว55555 คริสกับยุนฟินจิ้นเว่อร์ง้าา
ฮุนแทแอบหวานนะ คุคิ ตอนต่อไปจะเป็นไงติดตาม
ด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น