คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [Chapter 9] ::THE BAD::
ก๊อกๆๆ
เสียงประตูดังขึ้นทำให้ซอฮยอนลุกขึ้นไปเปิดประตูก่อนที่จะเบิกดวงตากลมกว้างทันทีเมื่อเห็นหนุ่มบอร์ดี้การ์ดสุดหล่อของเพื่อนรักยืนอยู่ตรงหน้า
“เอ่อ..นายมาทำไม?” หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทันทีเพราะถ้าเกิดแบคฮยอนรู้ว่ายุนอาไปถ่ายรายการกับคริสสองคนมีหวังได้ไปบุกถึงกองถ่ายแน่ๆ..
“ยุนอาหลับแล้วเหรอ?” แบคฮยอนโผล่หน้าเข้ามาในห้องพลางเหลือบมองหายุนอาไปทั่วๆห้องรับแขก
“อืม! ยุนอาหลับแล้ว..นายกลับไปได้แล้วแหละ ฉันก็จะนอนเหมือนกัน” เธอแทบจะกัดฟันพูด แต่อย่างไงแบคฮยอนก็น่าจะเชื่อ ในเมื่อคนอย่างเธอโกหกหน้าตายอยู่แล้วนี่
“เหรอ? ยุนอาไม่ได้ออกไปกับใคร ดึกๆแบบนี้ใช่มั้ย?” ดวงตาที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเบิกตากว้างขึ้น ทำเอาซอฮยอนถึงกับเบือนหน้าทีเพราะความกลัวว่าเขาจะจับได้
“นายจะบ้าเหรอ? ถ้ายัยเหม่งไปไหนฉันก็ต้องไปด้วยสิ กลับไปได้ละ ง่วง!!” คำพูดของซอฮยอนทำเอาแบคฮยอนถึงกับถอยหลังกลับทันที
ปั่ง!!
เสียงปิดประตูดังลั่น เฮือกกก!! ซอฮยอนถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ก่อนที่จะรีบไปแต่งตัวเพื่อไปตามนัดกับ ‘ลู่หาน’
ขาเรียวของร่างบางเดินมาหน้าคอนโด เธอมาพร้อมกับชุดเดรสเกาะอกสีแดงสด รองเท้าส้นสูงสูงราวกับตึก.. ก่อนที่จะมีรถคันหรูมารับออกไป
“ยุนอาไม่ได้อยู่กับเธอจริงๆด้วย แล้วยุนอาไปไหน?” แบคฮยอนที่แอบซุ่มอยู่ข้างล่างปรากฏตัวขึ้น เขาจะตามหายุนอาได้ที่ไหน? บอกเลยว่าเขาเป็นห่วงเธอมากจริงๆ..
“ลู่หาน คุณจะพาฉันไปปาร์ตี้ที่ไหนเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อรถเคลื่อนตัว ร่างสูงเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ผับไง เธอก็ชอบไปไม่ใช่เหรอ?” เธอคลี่ยิ้มเบาๆ ก่อนที่จะเอนตัวไปกับเบาะ
“ก็ชอบ ว่าแต่ปาร์ตี้นี้เพื่อนนายคงเยอะน่าดูนะ” เสียงใสเอ่ยเบาๆ
“มีแค่ฉันกับเธอแค่สองคน” ยิ้มมุมปากพลางหันหน้ามาหาเธอ
“ห๊ะ? ปาร์ตี้สองคนนายจะบ้าเหรอ ฮ่าๆๆ” เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้.. แต่ความจริงแล้วผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใสอย่างที่คิด
ไม่นานก็ถึงพับที่มากันเกือบทุกครั้ง แต่คราวนี้มาเที่ยวกันสองคนนี้ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอหวั่นๆเลยแม้แต่นิด กลับชอบซะอีก
“ชนแก้วครับ” มือหนาถือแก้วไวน์มาชนกับแก้วของเธอ ดวงตาไม่ได้จับจ้องไปที่แก้วแต่อย่างใด ดวงตาคมสวยของลู่หานจับจ้องไปที่ดวงตาของที่แสนเซ็กซี่ของเธอ ร่างบางค่อยๆยกแก้วไวน์สูงขึ้นเพื่อดื่มแต่ทว่า ไวน์ค่อยๆไหลลงร่องหน้าอกของเธออย่างช้าๆ มันช่วยยั่วได้ดีเลยแหละ..
“หะ..หกหมดแล้วครับ” สายตาของลู่หานค่อยๆมองไวน์ที่ค่อยๆไหลลงร่องอย่างหิวกระหาย
“สงสัยต้องไปล้างในห้องน้ำแล้วหล่ะคะ” พูดจบซอฮยอนก็ค่อยๆลุกจากโซฟาหรู ก่อนที่จะเดินไปในห้องน้ำ จู่ๆร่างสูงที่มากับเธอก็เดินตามไปด้วย
“ผมช่วยล่างนะ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมา ในห้องน้ำหญิงที่ไร้ผู้คน ร่างบางเงยหน้ามองร่างสูงก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ สายตาเซ็กซี่ของเธอเย้ายวนเขาเหลือเกิน.. ร่างบางแอ่นหน้าอกเล็กน้อยก่อนที่เขาจะค่อยๆล้างแทบๆด้านบน และเริ่มซุกไซร้คอสวยไปมา ร่างบางค่อยๆเอามือโอบหลังและลูบไล้อย่างสนุกมือ...
หลังจากนั้นเขาก็พาเธอไปต่อที่โรงแรมหรูชั้นบนของผับ...
วันต่อมา..
เปลือกตาบางค่อยๆลืมขึ้น กลิ่นกายหอมของชายข้างๆเตะจมูกเข้าอย่างจัง ร่างบางยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะเขย่าตัวร่างสูงที่หลับใหลอยู่
“คริสตื่นๆ ตื่นได้แล้ว” เปลือกตาบางของอีกคนลืมขึ้น คริสทำท่าทางงัวเงียราวกับไม่อยากตื่น
“นอนไม่หลับเหรอ ? ขอบตาดำเชียว” ยุนอาจับใบหน้าหล่อเหลาขึ้นเพื่อสำรวจ ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน.. ดวงตาหวานของยุนอาไม่อาจเบือนหนีได้ เธอเกลียดความรู้สึกแบบนี้ เธอเกลียดความรัก..
“ก็เฝ้าเธอทั้งคืน เลยไม่ได้นอน” น้ำเสียงเรียบๆเอ่ยขึ้น แต่มันทำให้ยุนอารู้สึกผิดอย่างเหลือเชื่อ เธอเป็นต้นเหตุแท้ๆเลย
“ไม่เห็นจะต้องเฝ้าเลย..” เธอกล่าวอย่างรู้สึกผิด
“ต้องเฝ้าสิ ในป่านี้มีอะไรบ้างก็ไม่รู้ ถ้าเกิดมีโจรป่ามาละ? เธอนี่มันไม่ระวังตัวเลยนะ ” คริสส่ายหน้าเบาๆ และเบือนหน้าไปทางอื่น
“มันไม่คุ้มเลยนะ กลับการที่นายจะต้องมาอดหลับอดนอน แล้วที่สำคัญมันไม่มีโจรป่าอย่างที่นายว่าด้วย ” ร่างบางทำหน้ามุ่ยขึ้นมา..
“ใครบอกละ ว่ามันไม่มีโจรป่า” เสียงเรียบของคริสเอ่ยขึ้น..
“นะ..นายหมายความว่าอะไร” ใบหน้าหวานซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“เมื่อคืน จู่ๆก็มีชายร่างใหญ่เข้ามาหาเราสองคน แต่เธอหลับแล้วคงไม่รู้เรื่องอะไรหรอก พวกนั้นจะเอาตัวเธอไป แต่ฉันบอกว่าฉันเป็นสามีของเธอ แต่มันไม่เชื่อนะสิ มันเลยบอกให้ฉันจูบเธอให้ดู ก็เลยต้องจูบไป แล้วโจรก็ไป ” พูดจบร่างสูงก็เบือนหน้าไปอีกทาง พลางเผลออมยิ้มออกมาเล็กๆ ที่แกล้งเธอสำเร็จ ยุนอาถึงกับอิ้งเมื่อฟังจบ นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย แต่มันก็น่ากลัวอยู่ไม่น้อยนะ..
“นายจูบฉันเหรอ?” เหมือนเธอจะไม่ได้สนใจเรื่องโจรแต่อย่างใด ใบหน้าที่ซีดจัดเมื่อฟังคำโกหกบ้าๆของคริสก็กลายเป็นใบหน้าที่แดงระเรื่อเมื่อได้ยินว่าเขาจูบเธอ..
“อืม เป็นเมียฉันหรือโจรป่าแบบพวกมันอันไหนดีกว่ากันละ?” ร่างสูงค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆยุนอา จมูกเรียวของคริสแตะบนจมูกของเธอ สายตาที่จ้องมองกันอย่างไม่ละสายตา.. จะบอกว่าเคลิ้มอย่างนั้นก็ได้นะ
“บะ..บ้า ฉันไม่เป็นเมียใครทั้งนั้นแหละ..กลับกันได้แล้วป่านี้พวกพี่ๆทีมงานคงร้อนลนกันแย่” เสียงหวานเอ่ยพลางยืนขึ้น คริสยักไหล่เล็กน้อยก่อนที่จะยืนขึ้นเช่นกัน
“ยุนคะ คริสคะ มานี่เร็วๆ หายไปไหนมาพี่เป็นห่วงกันทั้งกองเลยนะ ไม่กล้าปล่อยข่าวเลยว่าคริสกับยุนอาหายไป พี่หัวใจจะวายรู้มั้ยคะ ? เป็นอะไรรึเปล่าเจ็บตรงไหนรึเปล่า”ทีมงานรีบวิ่งออกมาจากรถก่อนที่จะเข้ามาหายุนอาและคริส และที่สำคัญถ้าสองคนนี้หายไปจริงๆ รายการนี้คงถูกยุบแน่ๆ
“เอ่อ..ความผิดยุนเองแหละคะ ยุนปวดขาเลยกลับไม่ได้จริงๆขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ ” ยุนอาก้มหัวลงเพื่อขอโทษ
“อ่าว! เป็นอะไรมากมั้ยคะน้องยุน รีบขึ้นรถไปรักษาขาก่อนนะคะ นี่ๆๆมารับน้องยุนไปทีสิ ” ทีมงานคนแรกรีบเรียกทีมงานที่เหลือมารับยุนอา แต่ความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย..
“คุณคริสโอเคมั้ยคะ?” เสียงใสของทีมงานผู้หญิงเอ่ยขึ้น..
“ฉันโอเค รีบไปดูยุนอาเถอะ” สิ้นเสียงทุ้มทีมงานที่คริมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนกระตุกยิ้มเบาๆ ก่อนที่จะขึ้นรถไป
Jessica : สำเร็จมั้ย..
Tiffany : สำเร็จ!!
“เอ่อ..เราจะตัดต่อภาพเมื่อคืนที่น้องยุนกับคริสนอนค้างที่ป่านะคะ ว่าอันไหนสมควรได้รับการถ่ายทอดบ้าง.. เราจะมาถ่ายกันต่ออีกนิดหน่อยก็คือถ่ายปิดรายการที่สตูดิโอนะคะ หลังจากนั้นเป็นอันจบคะ” ทีมงานพูดขึ้นมาในระหว่างที่เดินทางไปยังสตูดิโอ ยุนอาก็ได้มีพยาบาลมาคอยนวดขาให้
ผ่านไป 20นาทีก็ได้ถึงสตูดิโอที่มาตอนแรก ขาของยุนอาก็หายเจ็บทันทีเพราะมีพยาบาลดูแลดี
“ทุกคนเข้าประจำที่นะครับ เราจะเริ่มถ่ายทำกันเลย 1..2..3.. แอคชั่น!” เสียงผู้กำกับบอกทันที ยุนอายิ้มหน้าระเรื่อให้กับกล้อง ถึงแม้จะเหนื่อยมากก็ตาม
“ตอนรับเข้าสู่รายการ ค้างคืนกับซุป’ตาร์เรียลลิตี้โชว์.. และตอนนี้เราก็มาถึงช่วยสุดท้ายกันแล้วนะคะ ขอถามความประทับใจหน่อยนะคะ” พิธีกรเอ่ยขึ้นทันที คริสยิ้มแห้งๆให้กล้องก่อนที่จะพูดออกไป
“สนุกมากเลยครับครั้งนี้ ดีใจที่ได้ร่วมงานกับน้องสาว ฮ่าๆๆ” คริสแกล้งขำไปอย่างนั้นแหละ
“สนุกเหมือนกันคะ ดีใจที่ได้ร่วมงานกับว่าที่พี่เขย มันเร้าใจดีคะ” ร่างบางกระตุกยิ้มมุมปากให้เขา คำพูดประโยคสุดท้ายทำเอาคริสแทบจะทรุดลงตรงนั้น ถ้าเจสสิก้าได้ยินเธอคงไม่สบายใจแน่ๆ ทางที่ดีไม่ให้เจสสิก้าดูเลยจะดีกว่า
“ฮ่าๆๆคุณยุนอาตลกจังเลยนะคะ เรามาปิดรายการกันดีกว่าคะ ขอเชิญคุณคริสฝากผลงานด้วยคะ ” พิธีกรยิ้มร่าเริงและหันไปทางคริส
“ผมก็ฝาก ซีรีย์ที่เล่นคู่กับเจสสิก้าด้วยนะครับตอนนี้กำลังเข้มข้นเลย” คริสยิ้มหวานๆให้กับกล้อง ซึ่งชวนสาวๆทั้งประเทศให้หลงใหลได้ไม่ยากเลย..
“รอยยิ้มละลายแบบนี้ ดิฉันขอตาย ฮ่าๆๆ ขอขอบคุณผู้สนับสนุนรายการนะคะ ไว้อากาสหน้าเจอกันใหม่ วันนี้พวกเราสามคนของลาคุณผู้ชมไปก่อนนะคะ สวัสดีค่า”
แปะๆๆๆ เสียงปรบมือปิดท้ายรายการดังขึ้น
“คัท! เรียบร้อยครับ” ผู้กำกับสั่งคัททันที ยุนอารีบเดินลงจากเวที ก่อนที่จะรับน้ำมาจากทีมงานสาวสวยคนหนึ่ง ซึ่งเธอถือว่าเป็นคนหน้าตาสวยเซ็กซี่มากในระดับหนึ่ง ความสวยแทบจะฆ่าความสวยยุนอาได้เลยทีเดียว.. แต่ทว่าตอนเริ่มรายการมา ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาดูแลเธอนิ..
“สวัสดีคะ ขาหายเจ็บยังคะยุนอา?” เธอกระตุกยิ้มเบาๆอย่างน่ากลัว แต่ทำไมเธอจะต้องกลัวยัยนี่ด้วยละจริงมั้ย ?
“หายเจ็บแล้วแหละ ขอบใจนะ” เธอยิ้มบางๆให้หญิงสาวคนนั้น แต่ความรู้สึกมันบ่งบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา.. ทางที่ดีเธอควรจะระวังตัวให้มากขึ้น
“ดี!! เราจะได้เจอกันอีก” หญิงสาวคนนั้นลุกจากเก้าอี้พลางเอามือกระแทกโต๊ะดันตัวเองขึ้นมาจากเก้าอี้ แต่เธอรู้ดีว่าเขาจงใจทำให้เธอกลัว แต่คนอย่างยุนอา เคยกลัวอะไรด้วยเหรอ ?
“เธอคือใครกันแน่? ต้องการอะไรจากฉัน” เสียงหวานเอ่ยมาอย่างกังวล
“ฉัน ‘ฮวัง ทิฟฟานี่’ รู้จักเอาไว้เพราะเราจะได้เจอกันอีกยาว” สายตาพิคาดจ้องมองมายังดวงตาสวยของยุนอา เธอกระตุกยิ้มมุมปากก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับถอดป้ายทีมงานที่แขวนคอออกแต่ที่แน่ๆ ป้ายนั้นไม่ได้เป็นของเธอ เพราะทั้งชื่อและรูปที่ป้าย ไม่ใช่คนเดียวกัน
-
-
-
หลังจากที่ถ่ายรายการเสร็จยุนอาก็มุ่งตรงมาที่คอนโดทันที..
“กลับมาแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้น ยุนอารีบหันไปมองตาเสียงและผมแบคฮยอน ยืนอยู่ข้างหลังร่างบางไม่ได้ตอบอะไรเขา และรีบเปิดประตูเข้าคอนโดทันที
“นายไม่ต้องตามเข้ามา ฉันจะนอนเหนื่อยมาทั้งวันละ” ยุนอาพยายามจะดันประตูให้ปิดแต่แบคฮยอนมาขวางไว้ก่อนและแรงของเธอก็ไม่มากพอที่จะทำให้ประตูปิดได้โดยมีแบคฮยอนเอามือกลั้นไว้แบบนี้..
“ให้ฉันเข้าดีๆ หรือจะต้องใช้กำลัง” มือบางอ่อนแรงและยอมให้เขาเข้ามาโดยดี ยุนอาทำหน้ามุ่ยและนั่งลงบนโซฟาพลางเปิดทีวีไปมาเรื่อยๆ
“เมื่อคืนไปไหนมา?” เสียงทุ้มที่เย็นชาของแบคฮยอนเอ่ยขึ้น แต่ยุนอาไม่สนใจแต่อย่างใด
“...” เธอยังคงดูทีวีต่อเรื่อยๆ โดยที่ไม่สนใจคนข้างๆเลย
“นี่เธอ! ฉันถามทำไมไม่ตอบ” เขาไม่อยากจะอารมณ์เสียกับเธอเลย อยากจะพูดดีๆด้วยซ้ำ แต่เธอกลับต้องทำให้เขาเป็นห่วงเธออยู่เรื่อย มือหนาจับแขนของเธออย่างแน่นด้วยอารมณ์
“ฉันเจ็บ! ปล่อยเดี๋ยวนี้” ยุนอาโวยวายพลางสะบัดมือออกแต่นั่นก็ไม่ได้เป็นผลที่จะทำให้เธอหลุดพ้นเลย.. เขากลับยิ่งกำแน่นกว่าเดิมซะอีก
“ไม่ปล่อย จนกว่าเธอจะบอกว่าเธอไปไหนมา?” เสียงที่น่ากลัวเอ่ยขึ้นทันที
“ตลกสิ้นดี! ฉันโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงละ ทำไมจะต้องรายงานนายตลอดว่าไปไหนเป็นอย่างไง ขนาดพ่อฉัน เขายังไม่กล้าถามขนาดนี้เลย แล้วนายเป็นใคร? มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันทำไม ? เป็นแค่ลูกจ้าง อย่ามาสะเออะ ” ยุนอากล่าวอารมณ์ร้อน คำพูดของเธอมันแทงใจทำเขาสิ้นดี.. เขาเป็นห่วงเธอแท้ๆ แต่ทำไมเธอกลับมองไม่เห็นความดีของเขาเลย
“เธอจะคิดว่าฉันยุ่งเรื่องของเธอ ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะแค่ให้เธอปลอดภัย.. มันก็พอแล้ว” พูดจบแบคฮยอนก็ค่อยๆคลายมือที่กำแขนของเธอออก และเดินออกจากห้องไปช้าๆ.. ทำไมเธอกลับรู้สึกผิดอย่างไงไม่รู้ ยิ่งเขาทำดีกับเธอแค่ไหน เธอยิ่งอยากจะไปไกลๆ ให้พ้นเขามากเท่านั้น.. แต่ทว่ากลับไม่มีวี่แววของเพื่อนรักอย่างซอฮยอนแต่อย่างใด ยุนอาลุกขึ้นไปดูที่ห้องต่างๆก็ไม่มี.. สงสัยจะไปทำธุระละมั้ง
“ยัยยุน..เปิดประตูสิ” เสียงงัวเงียดังขึ้นซึ่งเป็นเสียงหวานๆของเพื่อนสาว
“อ่าๆ..แป๊บนะ ” ยุนอาลุกจากโซฟาทั้งๆที่แขนยังมีลอยช้ำอยู่มากมาย มือเรียวเปิดประตูออกทันที ก่อนที่จะเห็นซอฮยอนในสภาพที่แทบจะดูไม่ได้
“ไปฟัดกับหมามาเหรอ? ไปอาบน้ำไป๊” ยุนอาดันซอฮยอนเข้ามาในห้อง สภาพไม่ต่างกับไปฟัดอะไรมา..
“ฟัดหมาที่ไหนละ..ฟัดลู่มาตังหาก” ยิ้มมุมปากเบาๆก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป
“แก..ฉันมีเรื่องไม่สบายใจเรื่องหนึ่งวะ” ยุนอาเอ่ยขึ้นมาทันที
“ว่าไง?” ซอฮยอนตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
“คือ..มีผู้หญิงมาขู่อะไรแปลกๆกับฉันก็ไม่รู้” ยุนอาทำหน้าหวั่นๆเล็กน้อย
“ก็แค่ขู่ คนอย่างแกมีอะไรจะต้องกลัวด้วยเหรอวะ?” ซอฮยอนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ รีบมานั่งใกล้ๆเพื่อนรักโดยทันที
“แต่ฉันว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ มันไม่ใช่ทีมงานในกองถ่าย มันปลอมตัวมา.. ฉันเริ่มระแวงอย่างไงไม่รู้วะ” ใบหน้าซีดขาวเอ่ยขึ้น แต่ยังไงเธอก็ไม่ควรกลัวไปก่อนใช่มั้ยละ
“แกก็น่าจะให้แบคฮยอนมาดูแลแกระหว่างนี้นะ” ซอฮยอนพูดด้วยความเป็นห่วง แต่รู้มั้ย? พวกเขาเพิ่งทะเลาะกันนะสิ
“ไม่! อย่างไงซะฉันก็จะไม่ขอความช่วยเหลือกับอีตานั่น ฉันคงกลัวไปเอง ก็จริงอย่างที่แกพูด คนอย่างฉันไม่มีอะไรให้กลัวอยู่แล้วนี่” ยุนอาเบือนหน้าไปทางอื่นพลาง พ้นลมหายใจแรงๆเพื่อระบายความเครียด แต่เธอควรจะลืมผู้หญิงคนนั้นซะ ก็แค่คนที่มาป่วนประสาท อย่าได้แคร์!
-
-
-
“สิก้าจะดูให้ปวดใจทำไม?” แทยอนบ่นเบาๆกับเพื่อนรัก ตอนนี้ทั้งแทยอนได้มาหาเจสสิก้าที่บ้านหลังใหญ่ หรือบ้านของคุณอิมพ่อของยุนอานั่นเอง ซึ่งแน่นอนว่ายุนอาไม่รู้
“หึ! ไม่ปวดใจหรอก” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้นเบาๆ แทยอนส่ายหน้าเพราะความไม่เข้าใจ แต่ก็รู้ๆกันอยู่ เจสสิก้าทำอะไรยุนอาได้ที่ไหนละ.. เพราะเธอไม่ใจกล้าพอนะสิ
“เธอแกไม่ทำอะไรสักอย่าง คริสอาจจะตกเป็นของยัยเด็กนั่นก็ได้นะ” แทยอนพูดด้วยความเป็นห่วง แต่ที่แน่ๆเธอก็ต้องระวังยุนอาไม่ให้เข้านอกออกในบ้านของเซฮุนเหมือนกัน
“ไม่ต้องห่วง..ยุนอาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” เจสสิก้ายิ้มมุมปากอย่างสะใจแต่แทยอนกลับไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรอยู่ คนดีๆแบบเจสสิก้าคงไม่ทำอะไรบ้าๆหรอกนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคะ ^^ ไรท์มาอัพแล้วนะคะ ทิฟฟานี่หญิงสาวปริศนาน่ากลัวจัง;w;
ยังไงก็ฝากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ทิฟฟานี่จะมาทำอะไรรออ่านกันด้วย
ฝากเม้นกันเยอะๆนะคะ มันเยอะจะอัพทุกวัน (?) -/- 555
อยากได้โมเม้นคู่ไหน ! เม้นคะ จะจัดให้ :)
ความคิดเห็น