คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [Chapter 17]
ลู่หาน Part
ระหว่างพักกลางวันของผม แน่ละเป็นเจ้าของบริษัทก็ต้องทำงานหนักเป็นธรรมดา มาเดินเที่ยวห้างให้สบายใจสักหน่อยคงไม่เสียหายอะไร หิวแล้วด้วย อาหารยังไม่ตกถึงท้องเลยแม้แต่นิด จะโทรตามยัยแสบให้มานั่งเป็นเพื่อนดีมั้ยนะ ? แต่ทำไมต้องโทรตามยัยนั่น -_- สวยๆเซ็กซี่กว่านี้มีถมไป เฮ้อออ
ปั่กกกก!!
เอ้าเฮ้ย! นี่ผมเผลอไปชนผู้หญิงที่ไหนเนีย ว้าวว สวยใช่เล่น..
“เอ่อขอโทษนะคะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ดูทางอ่ะคะ” เธอก้มหัวขอโทษอย่างรู้สึกผิด เอาจริงๆนะ สวยขนาดนี้โกรธไม่ลงหรอก หึๆ
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อคุณ..?” เหมือนจะได้เวลาที่หมาป่าต้องออกหากินซะแล้ว
“ฉัน ทิฟฟานี่ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เธอค่อยๆยิ้มหวานให้ผม โห..ใจละลาย
“ผมลู่หานครับ” แน่นอนว่าผมก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ตอบกลับไปเหมือนกัน
“ให้ฉันไถ่โทษโดยการเลี้ยงอาหารกลางวันมื้อนี้คุณได้มั้ยค่ะ “ที่แน่ๆยัยนี่ทำหน้าตารู้สึกผิดสุดๆ อย่าคิดว่าผมดูไม่ออกนะ ตั้งใจชนนะสิไม่ว่า หึ! ผ่านผู้หญิงมาเยอะละ แต่ก็เอาหน่อย เสนอมา..สนองไป J
“ได้เสมอครับ เชิญทางนี้เจ้าหญิงของผม” ผมให้ยัยนั่นเดินก่อน เอ๊ะแต่เมื่อกี้เธอบอกว่าชื่ออะไรนะ ? ‘ทิฟฟานี่’ งั้นเหรอ หรือยัยนั่นจะเป็นพี่สาวซอฮยอน..
“เอ่อ..คุณฟานี่ครับ คุณมาคนเดียวเหรอครับ?ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่นี้ ไม่ยักจะเห็นหน้า ” แน่ละผมก็พยายามเข้าเรื่องหน่ะสิ เผื่อยัยนี่เป็นพี่สาวซอฮยอนจริงๆ ทีนี้หล่ะผมจะได้ชนะยัยแสบนั่นสักที
“ค่ะ ฉันมาเกาหลีคนเดียว ฉันมาตามหาน้องสาวหน่ะคะ เอ่อ..ฉันมาจากแคลิฟอร์เนีย ฉันผิดเองแหละคะ ที่ทิ้งน้องสาวไว้ที่นี้คนเดียว ซอฮยอนคงจะเกลียดฉันมาก “ จู่ๆ น้ำตาก็ค่อยๆไหลอาบแก้มที่ขาวเนียนของยัยนั่น อย่าบอกนะว่าเป็นพี่สาวของซอฮยอนจริงๆ
“ผมว่าผมช่วยคุณตามหาน้องสาวคุณได้ พร้อมจะไปเจอวันนี้เลยมั้ยละ?” ผมกระตุกยิ้มเบาๆให้ทิฟฟานี่ ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีเมื่อผมพูดอย่างนั้น คงจะดีใจที่ได้เจอน้องสาวนะสิ
“จริงๆเหรอคะ คุณจะไม่หลอกให้ฉันดีใจเล่นนะคะ “รอยยิ้มที่แสนสดใสลอยขึ้นมาบนหน้ายัยนั่นทันที ดีละเกมส์บ้าๆนี่จะได้จบสักที
ไม่นานรถหรูของลู่หานก็ได้มาจอดที่คอนโดของซอฮยอน และที่สำคัญเขาพาทิฟฟานี่มาด้วย
“คุณฟานี่ครับ นี่แหละคอนโดของซอฮยอน” ร่างสูงเดินนำเข้าห้องไปทันที
“ทำไมวันนี้ถึงมาหาฉันที่ห้องละลู่หาน” ไม่ทันที่จะได้คำตอบอะไรจากเขา เธอก็เห็นสาวร่างบางเดินประกบมาติดๆ หึ! คิดแล้วไม่ผิด ลู่หานจะต้องลากตัวพี่สาวตัวแสบมาจนได้ แต่มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?...
“ดูสิ ฉันพาใครมาด้วย เอาเป็นว่าเกมส์นี้ ‘เธอแพ้แล้ว’ “ ร่างสูงกระตุกยิ้มเบาๆที่มุมปากอย่างผู้ชนะ
แปะๆๆ ..
เสียงปรบมือของซอฮยอนดึงขึ้นสามทีติดๆ ก่อนที่จะมองลู่หานอย่างผู้ชนะ
“ หึ! ทำดีมากคริสตัล” ซอฮยอนหันไปเอ่ยชมสาวข้างๆก่อนที่จะหันไปหัวเราะในลำคอเบาๆ
“นี่มันอะไรกัน!!” คิ้วสวยของร่างสูงขมวดเป็นปมอย่างอดสงสัยไม่ได้
“นายคิดว่านายจะได้ตัวพี่สาวฉันมาง่ายๆงั้นเหรอ? แค่สับขาหลอก นายก็เดินมาตามทางที่ฉันวางแผนไว้ตั้งแต่แรก “ นี่นะเหรอ?ที่เขาเรียกว่ามารยาหญิง
“อืม ฉันแพ้แล้วเธอต้องการอะไรยัยแสบ” ร่างสูงพ้นลมเบาๆอย่างอารมณ์เสีย
“เลิกม่อ แล้วทดลองเป็นแฟนฉัน 1 เดือน”ซอฮยอนยักคิ้วขึ้นลงท้าทาย คาสโนว่าที่ขาดสาวๆไม่ได้อย่างเขา
“ได้สิ สัญญา ก็ต้องเป็นสัญญา” ลู่หานยิ้มรับคำท้าทันที
---------------------------------------------
“เฮ้ ฮันนี่” เสียงหวานเอ่ยทักทายชายหนุ่มอย่างลืมตัว ลืมไปเลยว่าเขาไม่ใช่ฮันนี่ของเธออีกต่อไป แต่ทุกครั้งที่คริสได้ยินคำๆนี้ เขามักจะชะงักอยู่เสมอ
“อ่าว! ทิฟฟานี่ บังเอิญจังเลยนะ” ร่างสูงคลี่ยิ้มบางๆให้เธอ บังเอิญบ้าบังเอิญบออะไรกันละ ทิฟฟานี่จงใจจะมาเจอชัดๆ
“นั่นสิ สงสัยฟ้าอยากจะให้เราเจอกันละมั้ง ฮ่าๆ นายมาทำอะไรที่นี้คริส?” รอยยิ้มที่ซ่อนความร้ายกาจค่อยๆปรากฏขึ้น
“ผมมาหาซื้อของขวัญให้เจสสิก้า แล้วคุณมาทำอะไรเหรอ?” ทุกๆปี คริสจะต้องมีของขวัญชิ้นใหญ่ให้เธอเสมอ แต่ดูเหมือนว่าปีนี้อะไรๆ ก็จะด่วนเร็วไปซะทุกอย่าง หรือความจริงแล้ว เขานั้นไม่ได้ให้ความสำคัญเหมือนเมื่อก่อน
“ใกล้วันเกิดเจสสิก้าเพื่อนรักแล้ว ฉันก็ต้องมาซื้อของให้ยัยนั่นเหมือนกันสิคะ” แปลกใจสินะ ว่าลูกจ้างอย่างเธอจะมาซื้อของให้เจสสิก้าทำไม ก็อย่างว่า เรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านั้น เธอไม่ได้กลับมาเกาหลีเพราะมาทำงานให้เจสสิก้าหรอกนะ..
“งั้นเราไปเลือกของกันมั้ย? “ เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ แต่นั่นมันเท่ากับให้ความหวังกับถ่านไฟเก่าอย่างเธอ..
“ ได้ แต่ถ้าฉันไปเป็นเพื่อนนาย อาหารเที่ยงมื้อนี้จะต้องฟรีนะ ฮ่าๆ” รอยยิ้มที่สดใสของเธอคนเดิมกลับมา ถึงแม้ภายนอกทิฟฟานี่จะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน จะสวยขึ้นแค่ไหน แต่เธอก็ยังสดใสและขี้เล่นเหมือนเดิม
ไม่สิ..เขาจะต้องไม่คิดแบบนั้น รอยยิ้มบ้าๆนี่มันทำให้เขา
เจ็บปวดมาครั้งแล้วครั้งเล่า..ที่สำคัญเขามีคนในใจอยู่แล้ว
แต่ขอไม่ตอบ…ว่าใคร
“คริส นายว่าเจสสิก้าจะชอบมั้ย?” ทิฟฟานี่ยื่นตุ๊กตาสีชมพูให้คริสดู
“ผมว่า ตัวนั้นน่าจะดีกว่านะทิฟฟานี่” ร่างสูงชี้ไปที่ตุ๊กตาสีฟ้า ซึ่งมันก็ทำให้เธอแปลกใจไม่น้อย ผู้หญิงหวานๆก็ต้องคู่กับสีชมพูสิ
“ทะ..” ริมฝีปากบางกำลังเอ่ยขึ้นแต่ก็ถูกขัดขวางโดยนิ้วเรียวของเขา ที่แตะปากเธอเบาๆ
“ เจสสิก้าเป็นดั่งเจ้าหญิงน้ำแข็ง..” เขาพูดไปอมยิ้มไป แต่รู้มั้ย? ผู้หญิงตรงหน้าเจ็บปวดเหลือเกิน
“ คงงั้น “ ร่างบางยิ้มเจือนๆให้คนตรงหน้า
จ๊อกๆ..
“หิวเหรอ? ฮ่าๆ” คริสหลุดขำออกมาจนได้ ในเมื่อเสียงท้องร้องของเธอดังซะขนาดนั้น
“…” ร่างบางพยักหน้าเบาๆแต่ไม่กล้าพูดอะไรเพราะความเขินอาย คำตอบของเธอมีแต่ใบหน้าที่แดงจัดเท่านั้นแหละ
“ขอโทษน่ะ ที่ทำให้เธอหิวขนาดนี้ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า” มือหนาลูบหัวตัวเองเบาๆ
เขายังสุภาพบุตรเหมือนเดิม เขายังเหมือนเดิมนะ ทิฟฟานี่..
“…” เธอยังคงก้มหน้าไม่ตอบอะไร แต่นั่นมันคือคำตอบนั่นแหละ คนตัวสูงกว่ารีบคว้าข้อมือบางก่อนที่จะพาเธอไปร้านอาหารในห้างแห่งนี้ ถือเป็นโชคดีที่ ณ เวลานี้ยังไม่มีคน เพราะมันค่อนข้างจะเช้าซะด้วย
“ว่าแต่คุณกลับมาที่เกาหลีตั้งแต่เมื่อไหร่ “ ร่างสูงพูดไปกินไปทำให้ เส้นสปาเก็ตตี้ ติดตรงมุมปาก
“ฮ่าๆๆๆ” ไม่มีคำตอบใดๆจากร่างบาง เธอได้แต่หัวเราะไม่หยุด
“ทิฟฟานี่ คุณหัวเราะอะไร ผมถามนี่มันน่าตลกตรงไหน” ร่างสูงขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนที่จะเขกหัวคนตรงหน้าเบาๆ เพราะเธอไม่ยอมหยุดหัวเราะสักที
“โอ๊ยย นายมาเขกหัวฉันทำไมเนี่ย! ก็ดูปากนายสิ เต็มไปด้วยเส้นสปาเก็ตตี้” ร่างบางเลิกคิ้วเบาๆ ซึ่งมันกวนใจคนตรงหน้าของเธอไม่น้อย
“ไหนๆๆ” มือหนาพยายามเช็ดเส้นสปาเก็ตตี้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลแฮะ เช็ดผิดเช็ดถูกอยู่นั่นแหละ เห็นแล้วรำคาญตาจริงๆ
“อยู่เฉยๆ ..” ว่าแล้วมือบางก็ค่อยๆใช้หัวนิ้วโป้งเช็ดมุมปาก จนไม่เหลือคราบ สายตาที่แสนอบอุ่นค่อยๆจ้องมองไปที่นัยน์ตาสวย คู่นั้น ดวงตาที่แสนจะคุ้นเคย ดวงตาที่เขาเคยมองมันทุกเช้าหลังตื่นนอน… นี่มันก็ผ่านมานานแล้ว แต่ทำไมภาพเหล่านั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัว หลังจากที่เธอกลับเข้ามาในชีวิต
“เอ่อ..” ต่างคนต่างหลบสายตาหลังจากที่จ้องมองกันได้อยู่พักใหญ่ ใบหน้าขาวค่อยๆแดงระเรื่อขึ้นอย่างไร้สาเหตุจริงๆ
“...” คริสไม่ได้พูดอะไรได้แต่ตักอาหารเข้าปากอย่างเก้อเขิน
“นายนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ..” คำพูดที่ไม่ได้เจาะจงว่าอะไรเหมือนเดิม แต่มันก็ทำให้คริสเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอได้อีกครั้ง เธอก็รู้สึกใช่มั้ย? ว่าตอนที่เราสองคนอยู่ใกล้กัน เหมือนภาพทุกอย่างมันวนเข้ามาในหัวดังเคย..
“...” ดวงตาที่มองเหมือนจะพยายามถามว่าอะไรเหมือนเดิม
“เอ่อ..ฉันหมายถึงกินเหมือนเด็กเหมือนเดิมนะสิ ฮ่าๆ ” เธอหัวเราะเบาๆหลังจากนั้นก็ก้มหน้าก้มตากินดังเดิม ก่อนที่จะค่อยๆเงยมองคนที่อยู่ตรงหน้า ด้วยสายตาอาวรณ์ ที่กำลังก้มตักอาหารเหมือนกัน
ตื๊ดๆๆ~
เสียงริงโทนโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ดังขึ้น ทำให้เธอต้องขอตัวออกมารับโทรศัพท์ข้างนอกร้าน เพราะเบอร์ที่โทรมาคือ ‘เจสสิก้า’
“ ว่าไง “ น้ำเสียงเย็นชาของทิฟฟานี่เอ่ยขึ้น ซึ่งนั่นมันคือทิฟฟานี่เจ้าแม่มาเฟีย นั่นเอง น้ำเสียงที่นุ่มนวลเธอคงมีให้คริสคนเดียว..
“ ฉันมีงานให้เธอช่วย ไหนๆเธอก็อยู่ได้แค่ครึ่งปีนิ “ น้ำเสียงเย็นชาไม่แพ้กัน สมกับที่เขาว่ากันไว้จริงๆด้วย เจ้าหญิงน้ำแข็ง หึ!
“ ตอนนี้ฉันยังไม่สะดวกคุย แต่เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แหละ “
ตื๊ด!
ทิฟฟานี่ตัดสายไปทันที ก่อนที่จะเดินด้วยท่าทางบึ้งตึงกลับเข้าไปในร้าน ยัยเจสสิก้านี่มันขัดความสุขของเธอจริงๆ
“ เป็นอะไรรึเปล่าทิฟฟานี่ คุณดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ” คริสขมวดคิ้วเพราะความเป็นห่วง
“ เปล่านิ อันที่จริงฉันมีธุระด่วนอ่ะ ขอตัวก่อนนะไว้โอกาสหน้าจะมาให้เลี้ยงใหม่” พูดจบก็คว้ากระเป๋าใบหรูและเดินออกจากร้านทันที
“ฟานี่ ผมไปส่ง..” ไม่ทันที่คริสจะพูดจบร่างบางก็ได้เดินออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ทำไมชอบโผล่มาให้ดีใจเล่น..แล้วก็หายไปทุกทีเลยหล่ะ
“เธอมีอะไรก็ว่ามา” ทิฟฟานี่เอ่ยเบาๆให้พอได้ยินแค่สองคน ซึ่งตอนนี้เธอกับเจสสิก้าอยู่ที่โกดังร้าง แน่นอนว่ามันเป็นสถานที่ ที่มีแค่เธอสองคนรู้..
“ ฉันไม่ไว้ใจแบคฮยอน แน่ละ!หมอนั่นก็ต้องเข้าข้างยัยยุนอา ฉันละหมั่นไส้จริงๆ “ เจสสิก้าเบือนหน้าหนีพลางพ้นลมอย่างหัวเสีย
“ เธอพูดอะไรของเธอ นี่ฉันงงไปหมดละ” ร่างบางหยิบซองบุหรี่นอก ซึ่งมันหาไม่ได้จากเกาหลีแน่นอน แหงะละ มาเฟียสาวอย่างเธอเงินเดือนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา งานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายขนาดนี้ แต่ทำไมเธอถึงเลือกมารับงานกระจอกๆแบบนี้นะเหรอ ? คิดเอาสิ..
“เธอสูบ ?” เจสสิก้าแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ทิฟฟานี่หน่ะเหรอเสพของพวกนี้ด้วย
“ แค่เวลาเครีดยๆหน่ะ “ ทิฟฟานี่เบียนหน้าไปทางอื่นก่อนที่จะพ้นควันออกมาอย่างหัวเสีย
“เข้าเรื่องละ แบคฮยอนจะช่วยเราพายุนอาไปให้พ้นๆจากงานวันเกิดฉัน” สิ้นเสียงหวานของเจสสิก้า ทิฟฟานี่รีบมองด้วยหางตาแล้วกลับมาสนใจที่บุหรี่ต่อ
“แล้วไงไม่ทราบ? บอกฉันทำไม ” พ้นควันก่อนหนึ่งที ก่อนที่จะทิ้งบุหรี่นอกนั่น
“ฉันไม่คิดว่ามันจะทำ และฉันต้องการให้เธอกำจัดมันซะ ถ้ายุนอาไม่มีใครปกป้อง อย่าหวังเลยว่ายัยนั่นจะรอดไปได้ “ ความจริงเจสสิก้าก็ไม่ได้เกลียดอะไรแบคฮยอนหรอกนะ กลับชอบด้วยซ้ำที่เขาพยายามปกป้องไม่ให้ยุนอาเข้าใกล้คริส แต่มันจำเป็นจริงๆ ขอโทษละ
“เธอจะบ้าเหรอ หมอนั่นเป็นบอร์ดี้การ์ดเบอร์หนึ่งของตระกูลอิม ถ้าเป็นนักสู้ผู้ชายกระจอกๆ ค่อยพอเป็นไปได้หน่อย ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะยะ” ร่างบางวีนแตกทันที
“...” เจสสิก้าคงจะลืมตัวไปว่า ทิฟฟานี่ก็เป็นผู้หญิง- -
“ถ้าเอาชนะด้วยกำลังไม่ได้ ก็เอาชนะด้วยสมองสิ” ทิฟฟานี่กระตุกยิ้มเบาๆให้คนตรงหน้า ดวงตากลมสวยของเจสสิก้าก็ได้แต่มองเธออย่างสงสัย เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ ?
“นายมาเร็วดีนิ “ น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยขึ้น นานๆจะเห็นยุนอาพูดดีกับแบคฮยอน ซึ่งวันนี้เธอเปลี่ยนไป…
“ อันที่จริงผมก็ยู่แถวๆคอนโดคุณนิ แล้ววันนี้คิดอย่างไงถึง..?” ชวนเขามาเดินเล่น
“ ก็ว่างๆนะ “ เธอเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมา เธอจะบอกเขาเหรอ ว่าคนที่เธออยากให้มาด้วย กลับมาไม่ได้
“ เธอร้องไห้เหรอยุนอา.. มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครทำให้เธอเป็นแบบนี้!!” ร่างสูงตรงหน้ารีบจับไหล่ของเธอเพื่อเค้นหาความจริง
“ฮึก..” ไม่ทันที่จะพูดอะไรออกไปจู่ๆน้ำตาก็เอ่อไหล่ลงมา เธอก็กอดเขาแน่นทันที เพื่อไม่ให้เขาเห็นน้ำตา แต่แบคฮยอนก็รู้สึกได้ว่ามีน้ำอุ่นๆสัมผัสกับอกหนาของเขา
“...” เขาได้แต่นิ่งเงียบและพูดอะไรไม่ออก ในเมื่อเธอไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย
“ ฮึก.. เขาไม่มา เขาไม่มาหาฉัน ” ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ ยิ่งแสดงความอ่อนแอออกมามากเท่านั้น แต่ถ้าเลือกที่จะไม่พูด มันจะอกแตกตายซะก่อนนะสิ
“ไม่เป็นไรนะ ฉันมาหาเธอนี่ไง ฉันอยู่ตรงนี้ ข้างๆเธอ” มือหนาลูบผมร่างบางเบาๆ เขารู้ว่าคนที่เธออยากให้อยู่ด้วยมากที่สุดนั้นไม่ใช่เขา แต่เขาเลือกที่จะอยู่ข้างเธอเสมอไม่ว่าเธอจะต้องการหรือไม่ หรือมันจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ทั้งชีวิต.. ไม่เคยรักใครเท่าเธอ
“ ฮึก..” ยุนอาค่อยๆผละตัวเองออกจากอ้อมกอดที่แบคฮยอนนั้นไม่อยากปล่อย
“หยุดร้องได้แล้ว ทำตัวเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวพาไปกินหนม” ยุนอายิ้มทั้งน้ำตา ที่เขาอุตส่าห์พยายามทำให้เธอเลิกงอแง
ตลอดทางระหว่างเดินเล่น แบคฮยอนพยายามหามุขมาเล่นทำให้เธอขำ แต่มันก็แป่กตลอดแหละ ก็แหงละ เขาพยายามทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นนิ...ไม่มากก็น้อย ว่ามั้ย?
“ ถ้าเขามาก็ดีสินะ อาจจะเดินเล่นด้วยกัน จับมือกัน “ เธอพูดไปยิ้มไป ขาเรียวของทั้งคู่นั่นก็ยังไม่หยุดเดิน เรียกว่าเดินไปแบบไม่มีเป้าหมาย พวกเขาสนุกกับการคุยกันมากกว่า
“…” แบคฮยอนยังคงเงียบกับสิ่งที่เธอพูดออกมาเมื่อกี้ ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรนิ เจ็บก็เจ็บ ที่เป็นได้แค่นี้
“ เขาบอกฉันว่าติดธุระ มาไม่ได้ แต่เมื่อเช้านี้ซอฮยอนไปห้างพอดี เลยเห็นเขาเดินเล่นอยู่ที่ห้าง นี่นะเหรอ? เหตุผลที่มาไม่ได้ “ ใช่ ซอฮยอนไปเจอคริสพอดี แต่เป็นช่วงก่อนหน้าที่คริสจะเจอทิฟฟานี่
“...“ ไอโง่คนนี้มันทำให้เธอลืมเขาไม่ได้เลยสินะ
“ช่างเถอะ ฉันมากับนายก็ต้องคุยเรื่องนายสิเนอะ” ร่างบางพยายามฝืนยิ้มแห้งๆ ซึ่งเห็นแล้วรกลูกตาจริงๆ
“ยุนอา “ เสียงทุ้มของชายตรงหน้าเธอเอ่ยขึ้น
“ ...” ร่างบางหันไปพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย
“ ฉันชอบที่เธอยิ้มนะ มันดูน่ารัก ดูเป็นตัวของตัวเอง ถึงแม้จะหาได้ยาก หึหึ” เขาหัวเราะในลำคอนึกสมเพชตัวเองที่ไม่สามารถทำให้เธอยิ้มได้ตลอดเมื่อเจอหน้าเขา
“...” ยุนอาไม่รู้ว่าเขาต้องการจะพูดอะไร แต่นั่นมันก็ทำให้เธอรู้สึกผิดที่เมื่อก่อนทำตัวแย่ๆกับเขา
“ ฉันเสียใจทุกครั้งที่เธอมีน้ำตา ทุกครั้งที่เธออยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น ทุกครั้งที่เธอถูกทำร้ายแล้วฉันช่วยอะไรไม่ได้ ฉันเสียใจ..” ร่างสูงก้มหน้าพยายามไม่สบตาเธอ เพราะกลัวจะเผลอพูดคำบางคำออกไป
“ ทำไมกัน? นายรู้สึกอย่างไงกับฉันกันแน่..” เธอเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เพราะรู้สึกผิดที่เคยด่า ที่เคยเกลียดเขา..แต่เขากลับกลายเป็นคนที่อยู่ข้างๆเธอในเวลามีปัญหา มองไปทางไหนก็มีแต่แบคฮยอนนี่แหละ ที่อยู่ข้างๆเสมอ
“ ก็คิดไม่ซื่อกับเจ้านายหน่ะสิ นี่เธอดูไม่ออกหรือโง่กันแน่” เสียงเย็นชาของเจสสิก้าดังขึ้น ยัยนี่มาได้อย่างไงกัน ? ยุนอาได้แต่ทำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะเจสสิก้าคอยมีทิฟฟานี่ช่วยอยู่แล้วนิ
“ จริงเหรอแบคฮยอน..” น้ำเสียงสั่นเครือดังขึ้นจากยุนอา น้ำตาที่ต้องการจะกลั้นไว้มันกลั้นไม่อยู่แล้วจริงๆ เธอกลายเป็นคนอ่อนแอไปตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ ตอบไปสิแบค ว่านายคิดอย่างไง” ทิฟฟานี่เสริมอีกที
“ ใช่ ฉันรักเธอยุนอา”
และแล้วเขาก็เผลอหลุดพูดออกไปแต่จะให้เขาอย่างไรได้ ในเมื่อทุกอย่างก็ชัดเจนขนาดนี้ เขาจะไม่แปลกใจเลยถ้ายุนอาจะเกลียดขี้หน้าเขา และไล่ออกไปไกลๆแบบเคย
“ อื้ม แค่นี้แหละ “ พูดจบยุนอาก็หันไปหาอีกสองคน “ แผนตื้นๆ มีไว้สำหรับคนตื้นๆ ซึ่งไม่ใช่ฉัน ยังไงแบคฮยอนก็ต้องดูแลฉันต่อไป อย่าหวังว่าจะหาทางทำร้ายฉันง่ายๆหล่ะ ขอบใจนะ ที่บอกไว้ให้รู้ตัวก่อน หึ!! ฉันขอตัวละ “ พูดจบร่างบางก็คว้ามือหนาออกไปจากวงสนทนาบ้าๆนี่ซะ
ถึงเธอจะรู้สึกแปลกๆ กับเรื่องราวทั้งหมด และแน่นอนว่าจะให้รู้สึกกับแบคฮยอนเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้ แต่นั่นก็ไม่จำเป็นถ้าเขาจะต้องออกไปจากชีวิตเธอ เธอก็แค่รู้สึกอึ้งๆ..ไม่รู้ว่าควร จะดีใจหรือเสียใจดี ที่อย่างน้อยก็มีคนรัก.. แต่ไม่ใช่สิ เธอไม่ได้อยากให้เป็นเขาเลย แม้แต่นิด….
---------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ มาคุยกับไรท์กัน
มาอัพแล้วน่ะ ตอนนี้ยุนอารู้แล้วว่าตัวเองรักใคร และรู้สึกอย่างไงกับแบคฮยอน
ซึ่งก็รู้สึกแบบเพื่อนนั่นแหละ -..- แต่แบคหน่ะสิ น่าสงสารว่ามะ
ยุนอาไม่ได้รังเกียจที่จะมีแบคไว้ข้างๆ แต่ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น
หว่าาา!!ยัยเจสเรา เเผนเธอหน่ะมันตื้นเกินไป #อินๆๆ555
ตอนต่อไปแซ่บแน่นอน เพราะจะเป็นงานวันเกิดเจสสิก้า(สปอย)
เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ^^
ปล. ใกล้จบแล้ว เม้นกันเยอะๆน่ะ
ความคิดเห็น