คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [Part 16] fall in love
2 วันต่อมา..
#คอนโดแทยอน-ยุนอา
บางทียุนอาเองก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถโกหกใจตัวเองได้อีกนานเท่าไหร่ การโกหกไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอ และมันจะยากกว่า ถ้าต้องโกหกตัวเอง…
แทยอนกับยุนอานั่งเล่นกันอยู่ที่ห้องหรู แต่มีเพียงคนเดียวที่ร่าเริง ยิ้มออกได้.. และหลายวันมานี้แทยอนเองก็ได้สังเกตความผิดปกติจากน้องสาว ที่ดูเหม่อลอย ซึมเศร้าผิดปกติ จนบางทีเธออยากจะพายุนอาไปหาหมอด้วยซ้ำ..
“ยุนอา มีอะไรบอกพี่ได้นะ” แทยอนเปิดทางให้น้องสาวพูด เพียงแค่เธอมองใบหน้าที่มีแต่ความเศร้า ก็สามารถจะเดาได้แล้วว่า ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ
“เปล่านิคะ ยุนปกติดี” เธอเพียงแค่ตอบส่งๆไป เพราะตอนนี้เธอทั้งเจ็บ ทั้งจุกและทรมารหัวใจ
“เหม่ง เราเป็นพี่น้องกันนะ” เธออยู่กับยุนอามานาน ไหนจะไม่รู้ละ?ว่าน้องสาวเจ็บปวดแค่ไหน เพียงแต่ไม่รู้สาเหตุนั่นเอง
“คือ..ยุนรัก..”
“สวัสดีครับบบบ” เสียงทุ้มลากยาวมาจากด้านหลัง ลู่หานเข้ามาขัดจังหวะโดยที่ไม่รู้ตัว สองพี่น้องหันมองเป็นตาเดียว แทยอนพ้นลมหายใจแรงๆเพื่อแสดงความไม่พอใจที่รุ่นน้องตัวแสบมาขัดจังหวะ
“นายมีอะไร ?” บางที เธออาจไม่น่าถาม แน่นอนว่าเขาจะต้องมาหายุนอาแน่นอน
“ผมจะพายุนอาไปทานข้าว” ลู่หานคลี่ยิ้มบางๆ เผยให้เห็นความน่ารักที่น่าหลงใหล แต่มันไม่ได้ผลสำหรับยุนอาอีกต่อไปแล้ว
“ไม่ได้นะ ฉันกำลังจะคุยกับยุนอา” แทยอนปฏิเสธทันที และบางทีถ้าเธอรู้ว่าในใจของยุนอามีเพียงคริส เธออาจจะให้ลู่หานหลบทางทันที เพราะเธอเองก็อยากเห็นน้องสาวมีความสุข
“เดี๋ยวค่อยกลับมาคุยก็ได้คะ” น้ำเสียงเย็นชาแทรกขึ้นมาระหว่างการสนทนาระหว่างแทยอนและลู่หาน ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจซึ่งต่างกับร่างเล็กที่ทำหน้ามุ่ยนั่งอยู่บนโซฟา ยุนอาลุกจากโซฟา ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสะพายใบหรูเอาไปด้วย
ทั้งลู่หานและยุนอากำลังเดินไปที่รถ ก่อนที่ร่างบางจะเอ่ยถามขึ้น
“นายจะพาฉันไปไหน” ร่างสูงจ้องใบหน้าที่ราวกับคนไร้ความรู้สึก แต่ความจริงแล้วใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกนั้นข้างในใจมีแต่ความเจ็บปวด
“พาไปหาอะไรทานนิดๆหน่อยๆ” สิ้นเสียงทุ้ม ร่างบางก็พยักหน้าทันที มือบางถูกมือหนาครอบครอง ก่อนที่เขาจะพาเธอไปที่รถ
#ร้านอาหารหรูใจกลางเมืองโซล
ไม่นานทั้งคู่ก็ได้ถึงร้านอาหาร ร่างบางกวาดสายตามองรอบๆ ก่อนที่จะเอ่ยปากพูดขึ้น
“ไม่จำเป็น” น้ำเสียงที่ถะลุถึงใจลู่หาน เขาเกลียดน้ำเสียงและการกระทำที่เย็นชาของเธอ เขาอยากจะได้ยุนอา คนเดิมกลับมา.. แต่อย่างว่าแหละ ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไง เขาก็รัก
“ก็เรารักกันนิ ยุนอา” ร่างสูงยกมือบางขึ้นมากุม ก่อนที่จะก้มหน้าเอ่ยไป
“….” ใบหน้าหวานที่ซ้อนความเจ็บปวดได้แต่ทำหน้านิ่ง
“ฉันก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคนที่ฉันรักนิ” เขาฉีกยิ้มบางๆให้ที แต่สิ่งที่เขาได้กลับมามีเพียงแค่ใบหน้าที่อมทุกข์เท่านั้น
เธอเกลียดตัวเอง เกลียดที่ทำร้ายเขาอย่างนี้ ...
ยุนอาสะบัดข้อมือหลบ
“ฉันหิวแล้ว” เพราะเธอเองก็รู้สึกผิดมากเหมือนกัน ..
อาหารทั้งหมดถูกเสิร์ฟไว้ที่โต๊ะ ลู่หานตักอาหารใส่ในจากยุนอานับไม่ถ้วน แต่เธอไม่ได้สนใจที่อาหารเลยแม้แต่นิด แต่สิ่งที่เธอสนใจ ก็คือหนุ่มร่างสูงที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปจากเธอ
คริส..
แน่นอนว่าคริสมากับทิฟฟานี่ แต่ใบหน้าและดวงตาของทั้งคู่ไม่ต่างกับยุนอา.. ทั้งสามคนต่างอมทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น
“นี่ๆ นายลองชิมนี้ ฉันชอบมากเลยแหละ” นี่อาจเป็นอาหารที่เธอเกลียดที่สุดเลยก็ได้ แต่เธอไม่สนมันหรอก เพียงแค่เธอต้องการจะสร้างภาพให้คริสเห็นว่าเธอไม่เป็นอะไร เธอรักกับลู่หานดี เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง.. หรือใส่ใจ
“ขอบคุณนะยุนอา แต่สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ มันออกมาจากใจหรือเปล่า?”
แปร๊ง!!!
เสียงช้อนที่กำลังจะเข้าปากของร่างบางได้ล่วงหลนจากมือไปกระทบจาน เป็นคำพูดที่แทงลึกเข้าไปในหัวใจของยุนอาและตัวลู่หานเอง เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดอย่างนี้ แต่เขาก็พูดถูกจริงๆละ
ร่างบางเบือนหน้าออก ก่อนที่น้ำตาใสๆอาบไหลลงบนแก้มเนียนสวยของเธอ มือบางรีบปาดน้ำตาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่พ้นสายตาที่จับจ้องเขาตลอดเวลา ทั้งลู่หาน.. และคริส
คริสจะต้องอดทนแค่ไหน? ที่จะห้ามใจตัวเองไม่ให้ไปหายุนอา หญิงสาวโต๊ะข้างๆ เขาแกล้งทำเป็นใส่ใจทิฟฟานี่ แต่สายตาก็ไม่วายที่จะเหลือบมองหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ
“ยุนอา ฉันขอโทษ..” น้ำเสียงแผ่วเบาของลู่หานเอ่ยขึ้น แต่เธอรู้ตัวเองดีว่า เธอเป็นคนผิดเองแหละ ..
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรนิ ทานต่อเถอะ” ไม่ทานยุนอาก็เริ่มทานอาหารตามปกติ แต่สิ่งที่ผิดปกติก็คือเธอเหม่อลอยอยู่ตลอดเวลา..และสายตาที่มองไป ไม่ใช่ลู่หานที่เธอมอง
“คริส นายเป็นอะไรหรือเปล่า” ทิฟฟานี่จ้องมองใบหน้าที่แสนจะปวดราวไม่ต่างกับเธอ ถามนะเหรอ? ว่าเธอปวดร้าวทำไม เพราะเธอไม่เคยรู้สึกว่า มีเขาอยู่ข้างๆเธอเลย
“เปล่า” เขาฉีกยิ้มบางๆให้เธอ แต่ดูเหมือนว่าเขาฝืนยิ้ม ..
“คริส ตั้งแต่ยุนอาเข้ามาในชีวิต ฉันกลับไม่เคยรู้สึกเหมือนเดิมเลย” น้ำตาเอ่อคลอที่ดวงตากลม ความเจ็บปวดที่ซ้อนไว้ คงถึงเวลาที่จะถูกปลดปล่อย
“...” เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะสิ่งที่ทิฟฟานี่พูดมันเป็นความจริง บางที เขายังรู้สึกผิดและสบสันอยู่ไม่น้อย แต่ในใจเขามีเพียงยุนอา
“ทุกครั้งที่นายอยู่กับฉัน จับมือฉัน อยู่ข้างๆฉัน แต่ฉันไม่เคยรู้สึกเลย ว่านายอยู่กับฉัน” เธอไม่สามารถกั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล่มาในตอนนี้ได้ ...
“ขอโทษนะ” คำเดียวที่ออกมาจากความรู้สึกผิดของคริส เขาก็เจ็บปวดไม่แพ้ทิฟฟานี่หรอก แต่เขายังไม่ใช่คนที่เจ็บที่สุด..
“ถ้าเราไม่ได้รักกัน มีเพียงแค่ฉันรักนาย มันคงไม่มีประโยชน์นะคริส” น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอ ยังไม่สามารถระบายความเจ็บปวดมานานที่ถึงเวลาปลดปล่อยมัน
ตายทั้งเป็นยังทรมารน้อยกว่าการเลิก ทั้งๆที่ยังรักหมดหัวใจ
“....” คริสได้แต่ก้มหน้ารับความจริง.. เขาไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะว่าเธอคิดถูกแล้ว
“เราเลิกกันนะ” จะมีสักกี่คน ที่บอกเลิก แต่เจ็บกว่าคนถูกบอกเลิก ..
“ฟานี่ เธอคิดดีแล้วเหรอ?” คริสเงยหน้าขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยินมัน
“แล้วนายคิดดีแล้วเหรอ? ที่จะต้องฝืนคบกับฉัน” คริสถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินประโยคนี้ ทิฟฟานี่พูดจริงทุกประการ และเขาควรปล่อยเธอไป..
“อืม” เขาพยักหน้าตอบรับทันที และมันก็คือทางออกที่ดีที่สุด..
ฝืนคบกันไปอย่างนี้ มีแต่เจ็บกับเจ็บ.. ขอแยกตัวออกห่างเสียดีกว่า
# คอนโดเซฮุน
“เค้ารักเตงนะ” ความอ้อนแสนหวานจากปากของเซฮุน แน่นอนว่าร่างสูงใช้ตักของร่างบางหนุนอยู่นั่นเอง
“เพ้อเจ้อ ฮ่าๆๆ หิวอะไรเปล่า?” แทยอนแค่ต้องการจะเอาใจเขาเท่านั้น..
“ไม่หิวอะ ใช่ฉันเป็นคนเพ้อเจ้อ เพ้อว่าจะได้แต่งงานกับเธอไง สักวันนะ ” คำพูดของเซฮุนทำเอาแทยอนอึ้งไปสักพัก
แต่มันก็ดีอยู่แล้วนิ! เข้าแผนเธอละ แผนอะไรนะเหรอ? แค่ต้องการจะให้เขาโดนทิ้งกลางงานแต่งไงละ
“ถ้าฉันจะบอกนายว่า ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” เซฮุนค่อยๆลึกจากตักนุ่มของแทยอน ก่อนที่ดวงตาจะประสานกัน ดวงตาที่มีแต่ความจริงใจ กับดวงตาแห่งการหลวงลวง เขาดูไม่ออกหรือไงกัน? แต่แน่ละ ใครจะดูออก ในเมื่อเธอเล่นได้แนบเนียนขนาดนี้
“ฉันจะรอวันที่เธอแน่ใจในตัวฉันนะแทยอน” เขาพูดออกมาด้วยความจริงใจ แต่รอยยิ้มที่ได้กลับมา กลับเสแสร้งเหลือเกิน
“นายก็ต้องทำตัวดีๆ รักฉันคนเดียว รักฉันให้มากที่สุด” เธอพูดราวกับสะกดจิตเขางั้นแหละ เพราะตลอดเวลาที่เธอพูด ดวงตาของเธอได้จับจ้องเขาอย่างไม่ละสายตาเลย
“โอเคครับที่รัก” ร่างสูงขยี้หัวแทยอนเบาๆ ก่อนที่จะคลี่ยิ้มบางๆให้ ในสายตาเขาตอนนี้ แทยอนคือสิ่งเดียวที่ทำให้เขามีกำลังใจ.. แทยอนคือทุกอย่าง และเธอก็มาพร้อมที่จะแทนยุนอาได้จริงๆ
เธอก็อยากจะแก้แค้นให้เขาจมดิน แต่อีกใจหนึ่งก็สงสารเขามากมาย..
#คอนโดแทยอน-ยุนอา
“ขอบคุณนะสำหรับวันนี้นะ กลับบ้านดีๆละ” มือบางโบกมือลาชายร่างสูงทันที ยุนอาค่อยๆ ปิดประตู ก่อนที่จะเดินมานั่งบนโซฟา สายตาเหลือบมองพี่สาวไปมา แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา..
“พี่แทคะ พี่อยู่ไหน” เสียงร้องเรียกจากน้องสาว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากพี่สาวอยู่ดี
สายตาเหลือบมองเห็นร่างสูงที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ ยุนอามีสีหน้าซีดลงทันที เพราะผู้ชายที่เขาพบคือ แบคฮยอน
“แบค นายมาทำไม?” เธอพยายามไม่สบตาเขา และเธอเองก็ไม่อยากให้เขาเห็นใบหน้าที่เศร้าหมองแบบนี้ด้วย
“พี่แทให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ” แบคฮยอนก็ไม่กล้าสบตาเธอเช่นเดียวกัน แต่ยังไงเขาก็ตั้งใจจะมาขอโทษและปรับความเข้าใจกับยุนอาอยู่แล้ว ถึงแม้เขาจะต้องเสียใจกลับไปก็ตาม
“พี่แทไปไหน” ยุนอายังคงถามถึงพี่สาว แน่นอนว่าเธอเป็นห่วงแทยอนมากแค่ไหน
“ไปธุระ” แบคฮยอนค่อยๆ นั่งลงบนโซฟาหรูข้างๆยุนอา
“....” เธอได้แต่พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะหันไปสนใจ TV อีกครั้ง แต่รู้มั้ย? ว่าจิตใจของเธอไม่ได้อยู่ที่ TV เลย
“ขอโทษนะ เรื่องวันนั้น” เขามองใบหน้าหวานไปมา และเพียงหวังให้เธอนั้นให้อภัย
“ไม่เป็นไร เพื่อนกันอะ.. ให้อภัยกันได้อยู่แล้ว” ร่างบางคลี่ยิ้มบางๆ นี้อาจเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มออก ในช่วงหลายวันมานี้
“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่เข้าใจ” สิ้นเสียงทุ้ม ร่างบางก็โผเข้ากอดร่างสูง ที่ได้แต่ทำหน้าอึ้ง มือหนาต้องรับกอดจากเธอ เขาค่อยๆลูบที่ผมนุ่มๆของเธอ น้ำตาที่ไหลจากดวงตาของเธอ หยดลงบนไหล่ของเขา
ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้.. แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม
“ยุนอา เธอเป็นอะไร? เธอโกรธฉันงั้นเหรอ?” เขารีบผละออกจากร่างบางเพื่อจะเช็ดน้ำตาให้ มือหนาค่อยๆปาดน้ำตาที่แก้มเนียนของเธอ ใบหน้าหวานเบือนหน้าหนีทันที ก่อนที่เธอจะเอ่ยบางอย่างขึ้น
“เปล่า ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟัง” บางทีเธอควรจะไว้ใจเขา.. เขาอาจจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุด
“เธอรักคริสใช่มั้ย?” คำพูดนั้นมันทำให้ยุนอาเงยหน้าขึ้นมามองร่างสูงทันที เธอแปลกใจที่เขารู้ แล้วเขารู้ได้อย่างไงกัน?
“นายรู้?” ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่มันคือประโยคคำถาม เขารู้ได้อย่างไงกัน ในเมื่อเจ้าตัวยังไม่รู้เลย
“มันไม่ง่ายหรอกนะ ที่จะซ่อนความรู้สึกที่ดีๆได้” ก็เหมือนเขาเอง ที่ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกดีๆที่มีให้ยุนอาได้
“แต่ฉันกลับปฏิเสธ เพื่อให้คริสกับทิฟฟานี่รักกัน โดยที่ฉันจะไม่เข้าไปยุ่ง” เขาก็เจ็บปวดไม่ต่างกับเธอ เจ็บปวดที่เห็นคนที่เรารักต้องเจ็บ.. เขาไม่ได้อยากจะครอบครองเธอ เพียงแค่อยากจะดูแลเธอ ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม
“แต่เธอก็เจ็บ ใช่มั้ย?” ยุนอาพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาเป็นทางอีกครั้ง
“แต่ที่แย่ยิ่งกว่า ฉันโกหกทุกคน โกหกใจตัวเอง ว่าฉันรักลู่หาน แต่ความจริงแล้วฉันรักแต่คริส เพียงคนเดียว” เขาได้แต่ตบไหล่เธอเบาๆ เพราะคงช่วยอะไรเธอไม่ได้มาก เพราะเรื่องของตัวเองยังเอาไม่รอดเลย เขายังสับสนกับเพื่อนรักของคนที่ตัวเองรัก ว่ารู้สึกอย่างไงกันแน่
“และบางที นายอาจไม่ได้รักฉันแบบนั้นหรอก นายลองถามหัวใจตัวเองว่าคิดยังไง?” ที่เธอพูดอาจเป็นเรื่องจริง เขาอาจจะรักเธอเหมือนน้องสาวก็ได้ ใครจะรู้
“…” เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาก็เริ่มสับสนกับซอฮยอนอยู่เหมือนกัน
#คอนโดเจสสิก้า 22.00 pm
เจสสิก้านั่งเล่นอยู่ภายในคอนโด พรางสวมชุดนอนไปด้วย เพราะเธอกำลังจะนอนนั่นเอง
ก๊อกๆๆ
เสียงประตูดังขึ้น ทำให้เจสสิก้า เดินไปเปิดประตู เจสสิก้าเห็นทิฟฟานี่ในร่างชุดนอนไม่ต่างกับเธอ ร่างบางฉีกยิ้มก่อนที่ร่างเล็กจะเดินเข้ามาและเอ่ยถามร่างบางผู้เป็นเจ้าของห้องทันที
“จะนอนแล้วเหรอ?” ทิฟฟานี่เอ่ยถามร่างบางที่คลี่ยิ้มให้ เธอพยักหน้าเบาๆก่อนที่จะเอาไปในห้องนอน ร่างบางสัมผัสกับเตียงนุ่มก่อนที่จะหลับตาลงเบาๆ
“เธอจะมานอนด้วยเหรอ ฟานี่?”เสียงใสตะโกนออกไป เพราะตอนนี้เจสสิก้าอยู่ในห้องนอน ส่วนทิฟฟานี่กำลังหาอะไรกินในตู้เย็น
“อือ! มีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วย”
ไม่ถึงสิบนาที ทิฟฟานีก็เดินเข้ามาในห้องนอนที่มีแอร์เย็นสบาย เธอเห็นเจสสิก้านอนหลับอยู่ แต่เรื่องนี้ถ้าไม่เล่าให้เจสสิก้าฟัง เธอเองก็คงนอนไม่หลับเหมือนกันแหละน่า
“สิก้า ตื่นๆๆๆ” ร่างเล็กพูดพลางเขย่าตัวร่างบางที่หลับใหลอยู่บนเตียง เจสสิก้าค่อยๆลืมเปลือกตาขึ้น ก่อนที่จะบ่นงัวเงียและขยี้ตา
“งืมม มาปลุกอะไรตอนนี้ กี่โมงกี่ยามแล้ว” เจสสิก้าไม่สนใจเพื่อนสาวแถมยังคงนอนต่อไป
“ไม่ตื่นใช่มั้ย ถ้าไม่ตื่นฉันจะจูบเธอจริงๆนะ” ทิฟฟานี่พูดไปไม่ได้คิด เพียงแค่เธอต้องการให้เจสสิก้าตกใจและยอมตื่นขึ้นมาคุยกับเธอเท่านั้น ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ตื่นขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับใบหน้าแดงระเรื่อ
“พูดอะไรบ้าๆ มีอะไร?” สิ้นเสียงเจสสิก้า ทิฟฟานี่ก็มานั่งข้างๆเธอ
“ฉันเลิกกับคริสแล้ว” ใบหน้าเศร้าหมองจับจ้องไปที่เพื่อนรัก
เธอทั้งคู่สับสน ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนมันเป็นแค่เพื่อนจริงเหรอ ? แต่ทำไมกลับรู้สึกดี มากกว่านั้น..
“เคยปะ? รู้สึกอบอุ่นเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ความรู้สึกมันมากกว่าเพื่อน” ทิฟฟานี่เอ่ยปากให้กับร่างบาง ที่ได้แต่จ้องดวงตาของเธอ ดวงตากลมของทั้งคู่ประสานกัน มือบางของสาวร่างเล็กค่อยๆจับที่เอวของเจสสิก้า มือบางของเจสสิก้าจับที่บ่าของทิฟฟานี่เบาๆ แอร์เย็นไม่สามารถช่วยให้เหงื่อของทั้งคู่หยุดไหลได้ ริมฝีปากอมชมพูประทับที่ริมฝีปากบากของเจสสิก้า เป็นจูบที่ไม่ใช่ความหลงใหล แต่เป็นเพราะความอบอุ่นและความเชื่อใจที่ทั้งคู่มอบให้กัน จะมีสักกี่คน? ที่จะรัก ‘เพื่อน’ เพศเดียวกัน
เช้าวันใหม่..
ร่างบางตื่นมาพร้อมกับเห็นร่างเล็กนอนอยู่ข้างๆ เจสสิก้าค่อยๆลุกไปแต่งตัว ก่อนที่จะเดินมาปลุกคนอีกคนที่นอนอยู่
“ฟานี่ ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสาย” เจสสิก้าเขย่าตัวร่างเล็กเบาๆ เปลือกตาค่อยๆเปิดออก ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นไปแต่งตัว แน่นอนว่าเจสสิก้าต้องเตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว
“ฟานี่ เสร็จยังมาทานอาหารเช้าเร็ว ” เจสสิก้าได้แต่เขินหน้าแดงเมื่อเห็นทิฟฟานี่ยืนอยู่ข้างๆ เธอไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้หญิงจะมาขโมยจูบเธอได้ยาวนานขนาดนี้
“นี่ สิก้าทำเองเหรอ?” สิ้นเสียงทิฟฟานี่ เจสสิก้าก็พยักหน้าตอบรับทันที เธอตั้งใจจะทำให้ทิฟฟานี่อยู่แล้ว
“สิก้า ฉันรักเธอนะ” คำพูดนั้นของทิฟฟานี่ ทำให้เจสสิก้าอมยิ้มเล็กๆ ก่อนที่จะพยักหน้าตอบรับ เพียงเพราะเขา หวานเหมือนใครๆไม่เป็นไงละ
“ฉัน.. ก็..รักเธอ” ไม่นาน เจสสิก้าก็ตอบกลับทิฟฟานี่เช่นกัน
#SM school
“อาลู่ จอดตรงนี้ก็ได้” เสียงใสของยุนอาทำให้ลู่หานจอดรถหน้าโรงเรียน ก่อนที่จะหันไปหาร่างบาง ที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
“ทำไมละ ? เข้าไปส่งข้างในนะดีแล้ว” เขายังคงดื้อต่อไป ลู่หานขับเข้ามาในโรงเรียน แต่ก็ไม่วายที่ยุนอาจะเห็นสายตาแปลกๆมองเข้ามาหาเธอ
ใครๆก็อิจฉาเธอ..แต่รู้มั้ย?เธอไม่ใช่คนที่น่าอิจฉา
แต่เธอเป็นคนที่น่าเห็นใจ
“ขับรถไปมหา’ลัยดีๆละ” มือบางโบกมือลา ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเพื่อนรักอีกสองคน
“ยัยยุน เอาเพื่อนแกไปเก็บสิ” ซอฮยอนพูดเหลือบมองไปที่แบคฮยอน ดูท่าทั้งคู่น่าจะกัดกันมาก่อนหน้านี้แล้ว
“แบค ทำอะไร?” ยุนอาคลี่ยิ้มบางๆ เพราะบางทีเธอก็แอบจิ้นคู่นี้อยู่เหมือนกัน
“กวนประสาทฉันตั้งแต่เช้าละ” ซอฮยอนพ้นลมเบาๆ ก่อนที่แบคฮยอนจะทำหน้ามุ่ยใส่เธอ
“บ้าเหรอ ใครกันแน่อย่ามามั่ว” ทั้งคู่แยกเขี้ยวใส่กันว่าเล่น โดยที่ไม่สนใจยูริและยุนอาเลยแม้แต่นิดเดียว
“นี่ๆๆ หยุดได้แล้ว” ยูริตวาดใส่ทั้งคู่ เพราะเธอเองก็เริ่มรำคาญแล้วเหมือนกัน ก็แน่ละสิ ทะเลาะกันตั้งแต่เช้าหน่ะ
“ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา ระวังนะจ๊ะ ฮ่าๆๆ” ยุนอาหัวเราะพลางมองเห็นเจสสิก้ากับทิฟฟานี่เดินมาข้างหลัง ร่างบางหันหลังกลับเพื่อทักทายเพื่อนสาวทั้งสองคน
“มอนิ่ง สิก้าฟานี่” มือบางโบกมือทักทายและคลี่ยิ้มบางๆให้พวกเธอ
“มอนิ่งจ้า/มอนิ่งนะ” ไม่วายที่ทั้งคู่จะเดินควงกันมา แต่ยุนอาไม่แปลกใจเพราะเธอทั้งสองนะ สนิทกันจะตาย มันคงไม่แปลกหรอกนะที่เธอจะควงกันมา
#ห้องเรียน
ทุกคนนั่งที่ประจำ และคริสก็ต้องมานั่งขั้นกลางระหว่างยุนอาและทิฟฟานี่ แต่ทิฟฟานี่ก็ไม่ได้ลำบากใจเลย ในเมื่อเธอมีคนรักอยู่แล้ว แล้วคนนั้นก็รักเธอด้วย
“มอนิ่งนะคริส” ร้อยยิ้มสดใสของทิฟฟานี่ เผยให้เห็นความน่ารัก
“มอนิ่งฟานี่” คริสยิ้มตอบกลับทันที ทั้งสาวๆข้างโต๊ะและสาวแท้สาวเทียมที่ผ่านหน้าห้อง เห็นรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ของคริส ก็ต่างพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะนานๆทีจะเห็นคริสยิ้มให้โลกละลายแบบนี้ -////////-
“มอนิ่งนะ ยุนอา” คริสหันไปหาหญิงสาวข้างๆกาย ก่อนที่จะขยี้ผมเธอเบาๆเหมือนเคย.. เขาพยายามจะเป็นปกติกับเธอให้มากที่สุด
“มอนิ่ง คริส” ยุนอายิ้มตอบกลับอย่างลังเล แต่เป็นรอยยิ้มที่เธอไม่เสแสร้งแกล้งทำแต่อย่างใด..มันออกมาจากใจของเธอ
หลังเลิกเรียน..
“แบค นายจะกลับแล้วเหรอ?” ยุนอาวิ่งหอบมาเพื่อเดินให้ทันเขา ขาสั้นขนาดนี้ วิ่งทันก็บุญแค่ไหนแล้ว
“อืม! ให้ฉันไปส่งนะ” แบคคลี่ยิ้มบางๆ พลางลากข้อมือบางไปด้วย ยุนอาไม่ทันที่จะตอบรับ เธอก็อยู่บนรถของแบคฮยอนไปเรียบร้อยแล้ว
“แบค นายมีอะไรจะบอกฉันเปล่า?” ยุนอามองใบหน้าของอีกคน ก่อนที่แบคจะเอ่ยปากให้คำตอบ
“ก็.. ฉันมีความหลังกับคริส เลยอยากจะบอก” สิ้นเสียงทุ้ม ร่างบางก็ขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนที่จะเอ่ยถามไป
“อะไร? ” ใบหน้าหวานจับจ้องไปที่แบคฮยอน เธอต้องการคำตอบจริงๆ
“ฉันกับคริสเคยชอบผู้หญิงคนเดียวกัน .. ” ยุนอาถึงกับถอนหายใจ เธอก็คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่เสียอีก ที่แท้ก็แค่เรื่องผู้หญิง
“แค่นี้?” ไม่วายที่เธอจะถามต่อ คงจะอยากรู้จริงๆนั่นแหละ
“ก็มีมากกว่านั้นนิดหน่อย คือเราสองคนทำให้ผู้หญิงคนนั้นลาออกจากโรงเรียนเพราะความลำบากใจ แล้วก็ถูก fc’ของคริสแล้วก็ฉัน ตามหาเรื่องตลอดเวลา หลังจากนั้นฉันกับคริสก็เกลียดกัน เพราะต่างคนต่างหาว่า เป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นลาออก” สิ้นเสียงแบคฮยอน ยุนอาก็ทำหน้าเครียดขึ้นมา บางทีเธออาจจะเป็นเหมือนผู้หญิงคนนั้น..
[ขอโทษนะคะ ที่ไรท์อัพช้า แต่ต่อไปจะพยายามอัพ สองวันครั้ง(หรือเปล่า) แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ฝากคอมเม้นด้วยนะคะ ^^ สงสารยุนอา อะบอกเลย 555]
ความคิดเห็น