Power Love พลังรัก ผู้พิทักษ์หัวใจ

ลำดับตอนที่ #16 : 14:ค้นหาความลับ

14:ค้นหาความลับ
 

ห้องรับประทานอาหารภายในวังปีศาจที่เต็มไปด้วยสีขาว..
'' เปลวเธอนั่งตรงนี้นะ ''รีเทิร์นพูดพลางชี้ไปที่นั่งให้หญิงสาวร่างบาง 'เปลวฟ้า'
'' อือ..ขอบใจ '' เปลวฟ้าเดินไปที่นั่งพร้อมกับนั่งทานอาหารอย่างเงียบ ๆ
ฟีฟาร์ยังคงมองไปที่เปลวฟ้าไม่วางตา เขาไม่เชื่อ..เพราะผู้หญิงที่รักเพื่อนอย่างเธอ จะยอมมาเป็นพวกที่จะจับเพื่อนเธองั้นหรอ
'' เธอ...ต้องบอกเรื่องชาเย็นมาให้พวกเราฟัง '' ฟีฟาร์พูดเรียบๆแต่เฉียบขาด สายตาจ้องมาที่เปลวฟ้าอย่างไม่กระพริบ
''ชาเย็น..เป็นผู้หญิงผมสีดำ ดูแล้วเธออาจจะแข็งแกร่งแต่มีความอ่อนโยน เธอเป็นหนึ่งเสมอในการเป็นผู้นำ ซึ่งทุกคนก็ไว้ใจเธอต่างกับฉันทีทำอะไรไม่คิด แต่ฉันก็คิดว่าฉันมีมิตรภาพที่ดีพอ  '' เปลวฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงที่หยามที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
'' น่าสนใจดีแฮ่ะ...? '' ฟีฟาร์ยักคิ้ว เขาคิดว่าเธอน่าเชื่อถือขึ้นมาหน่อย
'' เลิกซักถาม สุดที่รัก ฉันซะที ฮ่า ''ริเทิร์นยิ้มพร้อมกับโอบไหล่เปลวฟ้า!
'' อืมม...เรื่องมันยังไม่จบถ้าหากฉันไม่ได้ชาเย็นมาครอง! ''
'' เออ  ว่าแต่เมื่อไรนายจะพาฉันปหาธารใส '' เปลวฟ้าตวัดหางตาไปมองทีรีเทิร์น
'' โอเค งั้นตามมา '' รีเทิร์นดึงเปลวฟ้าไปตามทาง
ถึงที่หมายมือเรียวของเปลวฟ้ากำลังจะเปิดประตูเข้าไป .. แต่รีเทิร์นก็ดันร่างบางไปชิดติดกับผนัง และเขาก็คลุมร่างเธอไว้
"อะไร " เปลวฟ้าถาม อย่าหงุดหงิด
"เดี๋ยวก่อนสิ" รีเทิร์นแสยะยิ้มหลังจากจบคำ เปลวฟ้าไม่ทันได้พูดอะไร
สัมผัสอันเร่าร้อนของรีเทิร์น ได้มาประทับอยู่ที่ริมฝีปากสวยของเปลวฟ้า
เธอไม่ทันได้ปฏิเสธ.. ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เกิดขึ้นไปเสียแล้ว
จูบแรกของเธอ.. เธอไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำไป ความร้อนรนของรสจูบนั้นมันยิ่งมากขึ้น
ถึงเธอจะต้องทน เพื่อความแนบเนียนกับแผนการ.. แต่หากชายหนุ่มไม่ปล่อยความร้อนรนนั้น เธอคงจะต้องขาดใจตายแน่ๆ ..
แต่สักพัก จูบนั้นก็ค่อยๆ ถอนออกมา ..
"นายทำบ้าอะไรนี่ " เปลวฟ้าพูด แต่ไม่ทันรอคำตอบ เปลวฟ้าก็รีบดันประตูเข้าไป
หาธารใส เพื่อนสนิทของเธอ
เปลวฟ้ามองธารใสที่ถูกตรึงด้วยโซ่สีม่วงอย่างอาลัยเธอขอร้องให้รีเทิร์นปล่อยธารใส
'' ไม่  '' ริเทิร์นพูดเสียงเฉียบขาดทำให้เปลวฟ้าโมโหนิดหน่อย
''หึ!' เปลวฟ้าสะบัดหน้าใส่
'' ไปนอนได้แล้ว ''
ธารใสอยู่ในอาการสะลึมสะลือ ซึ่งไม่รู้เรื่องราวอะไร กับที่ดีเลนด์หลับอยู่ข้างๆ กายเธอ เหมือนกับเป็นผู้เฝ้าร่างเล็กๆนั้นไว้..

'' จะเอาไงดีล่ะ  '' เพลิงรุ้งพูดพร้อมกับกอดไอคอนต์ อยู่ในบ้านพัก
'' ทีไลน์ นายเป็นอะไรหรือปล่าว เปลวฟ้าไม่ได้ยอมพวกมันจริงๆหรอก '' ชาเย็นพูดปลอบ
แต่เมื่อไม่นานมานี้ ลูกแก้วที่เพลิงรุ้งใช้มองเปลวฟ้า.. ทำให้ทีไลน์เห็นเหตุการณ์
เมื่อกี้ด้วยซ้ำไป... ทำไมเปลวฟ้าไม่ปฏิเสธนะ หากไม่รักชายหนุ่มคนนั้นจริงๆ
ความคิดของทีไลน์ คิดไปไกลอีกแล้ว..

"มันเป็นเป็นแผนของยัยเปลว.. คงจะช่วยยัยธาร" ชาเย็นเปลี่ยนประเด็นมาทันที
ความจริงเธอเองก็เจ็บปวดไปไม่น้อยกว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เธออย่างทีไลน์..
เพราะรักแรกของเธอ ยังไม่อาจลืมเลือนได้.. แต่ถึงอย่างไร
อีกไม่นาน เธอก็ต้องสิ้นชีวิตอยู่ดี.. ลืมมันไปเสียเถอะ อย่าไปคิดมาก

"ถ้าเป็นแผนของยัยเปลวจริงๆ แต่มันอันตราย" เพลิงรุ้งพูดแทรกขึ้นมา

จบคำของเพลิงรุ้ง ทุุกคนก็ได้แต่นิ่งเงียบ... เพราะเป็นชะตากรรมของเปลวฟ้าแล้ว
สิ่งงที่ทุกๆคนทำได้ในตอนนี้ ก็คืออยู่เฉยๆ  .. พยายามทำใจให้สบาย
และภาวนาให้เปลวฟ้าปลอดภัยและสามารถช่วยธารใสออกมาได้..
ทุกคนคิดอย่างนั้น... และหวังให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ..
แต่บางที อาจจะไม่ใช่ก็ได้... ทุกคนย่อมไม่รู้อนาคต.. อีกใจของชาเย็นบอก..

ค่ำคืนนี้ของเปลวฟ้า... มันช่างทรมานเสียเหลือเกิน... เธอจะต้องทำอย่างไร
หญิงสาวร่างบางนอนตะแคงอยู่บนเตียงนุ่มๆ.. ปูด้วยสีขาว..
แต่จิตของเธอไม่สดใสเหมือนรอบๆบริเวณนั้น .. น้ำตาใสๆ ค่อยๆไหลรินมาเรื่อยๆ
กับเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี่... เธอคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่... ที่ตั้งใจใช้วิธีนี้เพื่อช่วยเพื่อนรักของเธอ... แต่เธอไม่สามารถทำอะไรเลยด้วยซ้ำไป..
มิหนำซ้ำ... เธอยังต้องทนกับความเจ็บปวดกับรีเทิร์น.. ชายหนุ่มที่เธอเกลียด..
หลังอยู่ในภวังค์ความคิด.. เปลือกตาของเธอค่อยๆปิดสนิท.. และคาบน้ำตายังแห้งอยู่บริเวณรอบตา...

เช้ามืดวันต่อมา.. หญิงสาวร่างบางลุกจากที่นอน ..
ตั้งจิตอธิฐาน ..
"ด้วยพลังแห่งความดีและความรัก ขอให้ฉันช่วยเพื่อนที่ฉันรักออกไปได้ด้วยเถอะ
ถึงแม้ต้องเสี่ยงอันตรายมากแค่ไหนก็ตาม" เปลวฟ้าตั้งใจพูดออกมา..
และเดินออกจากห้อง.. ที่มั่นใจว่าตอนนี้ยังไงทุกคนก็ยังคงหลับอยู่..

เธอเดินออกมาเรื่อยๆ ในบริเวณพระราชวังปีศาจ.. ค่อยๆสำรวจไปตามทาง..
จนนานเข้า.. เธอสัมผัสได้ถึงพลังงานความชั่วร้าย...
เธอค่อยๆ ตามสัมผัสนั้นไป..
ถึงห้องที่พวกปีศาจใช้ประชุมกัน ..

เธอแง้มประตูออกเบาๆ พยายามมองซ้ายมองขวาอยู่บ่อยๆ เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใคร
จับตามองเธออยู่.. จนมั่นใจ เธอก็เดินเข้าไป..

สาวร่างบางเดินเบาๆ ตามสัมผัสชั่วร้ายนั้นไปให้ได้...
เธอเดินเข้ามา.. ในห้องที่มืดมิด บรรยากาศเย็นนเฉียบและหน้ากลัว
เธอหนาวสั่นไปทั้งตัว... และขนลุก ! -_-' ทุกสิ่งทุกอยากเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
เธอค่อยๆ เอามือสัมผัสโต๊ะ เก้าอี้ และสิ่งของนั้นไปเรื่อยๆ..
เธอสัมผัสไปที่อ่างเล็กๆ.. ที่วางอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง ... มันดูมีความหมายมากกว่า
อ่างน้ำธรรมดา.. มันสวยงาม... แบน.. กลม.. และยังดูหรูหรา.. มากกว่าจะมาใช้ใส่น้ำเล่นๆ ! .. มันประดับด้วยทองคำ .. งามเหลือเกิน...

เธอแตะลงไปที่อ่าง... มันช่างร้อนรน มือเธอเกือบไหม้.. จึงรีบถอยออกมา

"เสียงเปิดประตูมา" เธอทำไรไม่ถูกรีบไปหลบหลังตู้เก่าๆ

ชายหนุ่มร่างสูงปากซีด.. คีย์นั่นเอง.. เขาเดินมาหยิบอ่างที่เธอพึ่งสัมผัสไปเมื่อสักครู่นี้.. แล้วเดินออกไป..

"จะเอาไปไหนนะ" เธอพึมพำกับตัวเองอย่างใช้ความคิด..

เวลาผ่านไปสักครู่... เธอเริ่มมั่นใจว่าไม่มีใครแล้วจึงเดินออกไป..

เธอเดินกลับมาที่ห้อง.. เห็นรีเทิร์นกำลังเคาะประตูอยู่
"ที่รัก!! เปิดประตูหน่อยสิครับ" รีเทิร์นพูดด้วยความนุ่มนวล.. แต่ไม่ได้ทำให้เปลวฟ้าชอบขึ้นมาซักนิด

"รีเทิร์น ฉันอยู่นี่" จบคำเปลวฟ้า รีเทิร์นหันมาทันนี่
"นี่คุณไปไหนมา"
"เอ่อ .. เอิ่ม.. อ้อ !! ไปเข้าห้องน้ำมา!!" เธอรีบตอบไป!!
"ทำไมไม่เข้าในห้องคุณ"
"มีด้วยเหรอ ฉันไม่รู้นี่ T^T" เธอแกล้งไร้เดียงสาา
"อืมๆ !! ช่่างเถอะ.. ไปทานข้าวได้แล้วนะครับ ที่รัก เดี๋ยวผมจะไปนั่งรอข้างล่าง" ทันคำพูดจบ รีเทิร์นยิ้มเจ้าเล่ห์และ มาหอมแก้มเปลวฟ้า จากนั้นก็เดินไป..

"เฮ้อ !! ช่างเถอะ !! อย่างน้อยเราก็รู้ละ ว่าควรทำลายอะไร" เปลวฟ้าปัดสัมผัสน่ารังเกียจออกจากใใบหน้า
"ก็เหลือแต่ช่วยยัยธาร !! เท่านั้น สู้ๆไว้เปลวฟ้า!!" เธอยิ้มให้กำลังใจตนเอง

ณ ห้องกว้าง... มีโต๊ะตัวยาวและเก้าอี้วางเรียงรายกันเต็มไปหมด.. ช่างดูแล้วหรูหราสมกับเป็นเจ้าชายมากนัก.. เปลวฟ้าค่อยๆ เดินไปนั่งข้างๆ.. รีเทิร์นช้าๆ
"คุณมาแล้ว"
    บนโต๊ะอาหาร มีอาหาร.. หน้าตาหน้าทางวางเรียงรายเต็มไปหมด... เธอหญิงสาวร่างบางไม่ได้อยากทานเลยแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่เธอต้องฝีนใจเท่านั้น !! ^ ^
"เมื่อวานเธอยังคุยกันไม่จบ" เสียงฟีฟาร์ที่เย็นเฉียบพูดแทรกขึ้นมา หลังจากเห็นคู่รักสวีทกัน...
"ต้องการรู้อะไรอีกละ" เปลวฟ้าหงุดหงิด
"อะไรฝังลึกอยู่ในใจของชาเย็นมากที่สุด" คีย์ถามขึ้นมา..
เปลววฟ้าไม่ได้คิดอะไร แม้ความสิ่งที่เธอตตอบจะเปป็นเรื่องเท็จหรือจริงก็ตาม
"ความรัก... รักแรกของเธอที่ต้องสูญเสียและผิดหวัง บัดนี้.. มันก็ยังคงเป็นรอยช้ำ อยู่ไม่หาย เธอไม่อาจรักใครได้อีก นอกจากความตายเท่านั้นที่จะหยุดรักนี้" เปลวฟ้าไม่ได้เอ่ยชื่อ ว่าชาเย็นรักใคร.. แต่เหมือนจะโยนไปให้คีย์เต็มๆ !! ซึ่งเขาก้ยังลังเล ถึงแม้เขาจะไม่ได้รักชาเย็นก็ตาม
"ทานข้าวเถอะ!" ดีเลนด์ตัดบทในระหว่างที่ทุกคนตั้งใจฟังสิ่งที่เปลวฟ้าพูด
"ชาเย็นรักใคร" ฟีฟาร์ถามต่อ ซึ่งคำถามนี้ทำให้คีย์สนใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องผิดหวังกับคำตอบ
"ฉัน ไม่รู้" เปลวฟ้าตอบอย่างเด็ดขาด !!
"จะไม่รูได้ยังไง  เพื่อนรักกันไม่ใช่เหรอ" คีย์ถาม
"นี่  ฟังนะ  เพื่อนไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องกันทุกเรื่อง แต่บางทีอาจจะเป็นนายก็ได้นะ ฟีฟาร์ " เปลวฟ้าพูดอย่างมีเลศนัย'
ทำให้ฟีฟาร์ยิ้มนิดๆ ซึ่งตรงข้ามกับคีย์..
เขาไม่ได้รักชาเย็นเลย แต่ทำไมรู้สึก

"นี่ ๆๆ  ทานข้าวได้แล้ว ซักถามที่ฉันของฉัน ซ้ะอย่างกะเป็นผู้ต้องหางั้นละ" รีเทิร์นที่เงียบไปซักพัก  ก็พูดขึ้นมา..

หลังทานอาหารเสร็จ  รีเทิร์นพาสาวร่างบางไปนั่งเล่นด้วยกัน
แต่เธอไม่ได้สนใจเลย...เอาแต่คิดเรื่องจะช่วยธารใสเสียมากกว่า
ยิ่งเธอลงมือเร็วเท่าไร... ทุกอย่างมันก็จะง่ายขึ้นมากเท่านั้น
แต่บางที สิ่งเธอคิดอาจจะไม่ง่ายอย่างนั้นด้วยซ้ำไป เพราะมีปีศาจที่อันตรายอยู่อีกตั้ง 4 ตน

ค่ำคืนต่อมา.. 
 
[โปรดติดตามตอนต่อไป] :) Shalunla