คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [Part 13] muddle
#12.30 AM
@ห้าง
“คริส นายควรจะไปดูแลแฟนของนายมากกว่านะ ” เสียงใสของยุนอาดังขึ้น
ถึงแม้เธอจะอยากให้คริสอยู่กับเธอมากแค่ไหน แต่ความเป็นจริง คริสควรอยู่กับคนอื่นที่เขาเรียกว่าแฟน
“ทำไมละ? อยู่กับเธอสบายใจจะตาย” คริสพูดแทรกทันทีก่อนที่จะลากข้อมือบางเข้าไปร้านไอศกรีมชื่อดังของห้าง และรีบหาโต๊ะนั่งทันที
“เมื่อคืน นายก็ไม่กลับคอนโดมัวแต่เฝ้าฉันอยู่ได้” ยุนอาทำหน้ามุ่ยก่อนที่จะสั่งไอศกรีมกับพนักงานสาว
“หน้าท้องเธอนุ่มกว่าหมอนอีกรู้มั้ย” คริสพูดพลางยิ้มมุมปาก คำพูดนั้นทำให้ยุนอาหน้าแดงระเรื่ออย่างไม่มีสาเหตุ แบบนี้เหรอที่เรียกว่า เขินนะ -/////-
“นะ..นายบ้า -/- ใครใช้ให้มาหนุนท้องฉันละ -/////-” คริสยิ่งชอบใจเมื่อเห็นร่างบางหน้าแดงระเรื่อขนาดนี้ เขาทำให้เธอเขินได้สำเร็จ ...
“ก็มันนุ่มนิ ฮ่าๆๆ” ยิ่งพูดเท่าไหร่ ใบหน้าแสนหวานก็แดงขึ้นเท่านั้น
คริสไม่เคยแกล้งใครสนุกเท่านี้เลยก็ว่าได้ เพราะว่าเวลาเธออาย ความน่ารักสดใสก็จะเผยออกมาทันที
“ขำเข้าไป ฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะ” ร่างบางทำหน้ามุ่ยอีกครั้ง ก่อนที่จะตักไอศกรีมที่เพิ่งถูกเสิร์ฟด้วยพนักงานสาวคนเดิม
“อย่างอนนะคะ คนดี” คำพูดนั้นทำให้ยุนอาเงยหน้าขึ้นมาทันที เพราะเธอรู้ว่าคริสไม่เคยพูด ‘คะ’ กับใคร แต่เขาพูดกับเธอ..
“นายพูดคะ? ผีเข้าสิงรึไง ถึงพูดเพราะขนาดนี้” ยุนอาพูดพลางตักไอศกรีมเข้าปากอีกรอบ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาฟังคำตอบ
“ไม่มีอะไรเข้าสิงฉันหรอก.. เป็นเพราะเธอที่อ่อนหวาน น่าดูแล ฉันเลยอยากที่จะพูดมัน” คริสพูดออกมาจากใจ โดยที่ไม่เสแสร้งแต่อย่างใด
เขาก็จะรู้มั้ย? ว่าคำพูดที่เขาพูดมาทั้งหมด ทำเอาหัวใจของสาวร่างบางเต้นไม่เป็นจังหวะเลยสักครั้ง เธอไม่อยากจะคุยกับเขาอีกแล้ว เพราะถ้ายิ่งคุย.. เธออาจจะตกหลุมรักโดยที่ถอนตัวไม่ขึ้นแน่ๆ
“ อ้าว! คริส ยุนอาบังเอิญจังนะ” น้ำเสียงสั่นเครือดังขึ้นแน่นอนว่าเป็นเสียงเล็กแหลมของทิฟฟานี่ที่ยืนข้างๆเจสสิก้า
“อังเอิญจังนะคะ” ยุนอาพูดเสียงแผ่วเบา เพราะเธอเองก็รู้สึกผิดที่มาอยู่กับคริสซึ่งควรจะเป็นทิฟฟานี่ที่จะมานั่งข้างๆคริสแทนเธอ
“คริส ฉันนั่งด้วยนะ” สิ้นเสียงทิฟฟานี่ คริสก็ยิ้มบางๆให้เธอ ก่อนที่จะสั่งไอศกรีมรสโปรดของทิฟฟานี่ให้
“คริสยังจำได้อีกเหรอ? ว่าฟานี่ชอบรสนี้” ทิฟฟานี่ยิ้มบางๆให้แฟนหนุ่ม ก่อนที่คริสจะเอ่ยปากตอบ
“จำได้สิ ฟานี่เป็นแฟนคริสนะ” คริสลูบปอยผมทิฟฟานี่เบาๆก่อนที่จะส่งยิ้มหวานๆให้แฟนสาว
เจ็บปวดที่ใจ
คำเดียวที่สัมผัสได้จากยุนอาในตอนนี้ เธอมีทั้งความเจ็บปวดและความสุขที่เห็นเพื่อนรักทั้งคู่มีความสุข แต่อีกใจหนึ่ง มันเจ็บจนพูดไม่ออก.. แทบจะไม่มีแรงหายใจด้วยซ้ำ
เจสสิก้าถือสมาร์ทโฟนเครื่องใหม่ล่าสุดก่อนที่จะใช้นิ้วเรียวกดเข้าไปในโปรแกรมไลน์ และเข้าไปหารายชื่อที่คุ้นเคย
line
โอเซฮุน
เจสสิก้า : พี่เซฮุนคะ
โอเซฮุ : ว่าไงสิก้า
เจสสิก้า: สิก้าอยากเจอพี่
โอเซฮุน : ได้สิ ที่ไหนเมื่อไหร่แต่พี่จะกลับ
โซลพรุ่งนี้เช้า
เจสสิก้า : เอ่อ..พรุ่งนี้ตอนตอน
1 ทุ่มก็ได้คะที่..คอนโดพี่ก็ได้คะ
มือบางรีบเก็บโทรศัพท์เมื่อคุยไลน์เสร็จ ก่อนที่จะเงยหน้ามามองยุนอาด้วยความรู้สึกผิด แต่ทำไงได้ละ? ในเมื่อเธอรักเขานิ
แบคฮยอนยูริและซอฮยอนเดินเข้ามายังห้างเดียวกับที่ยุนอามา ซึ่งแน่นอนว่าเขาไปตามหายุนอาที่คอนโดยูริและซอฮยอน แต่ก็ไม่พบยุนอา จนเขาต้องค้นความจริงว่ายุนอาไปไหนกับเพื่อนทั้งสอง และดูเหมือนว่ายูริและซอฮยอนไม่อยากมาที่นี้ พวกเธอถูกบังคับให้บอกว่ายุนอาอยู่ไหน และถูกบังคับให้มาด้วย
“ไหนละยุนอา” แบคฮยอนลากข้อมือซอฮยอน อย่างดุเดือดเนื่องจากทั้งคู่ไม่ยอมบอกอะไรมาก เพราะกลัวจะไปขัดจังหวะยุนอากับคริส
“จะไปรู้เหรอ ไม่ได้ตัวติดกับยุนอานะ” ซอฮยอนพูดพลางประชด ก่อนที่จะทำหน้ามุ่ยแสดงความไม่พอใจ อย่างมาก
“แล้วเป็นเพื่อนกันไม่รู้ได้ไง?” แบคฮยอนย้อนทันที ทำเอาร่างบางที่ถูกจับข้อมืออยู่ถึงกับมองค้อนด้วยความหมันไส้
“แล้วนายละ? ไม่ใช่เพื่อนยัยเหม่งเหรอ? นายก็ไม่รู้เหมือนกันนั่นแหละน่า” ซอฮยอนพูดแย้งก่อนที่จะพ้นลมทางปากแรงๆ
“เลิกเถียงกันได้แล้ว ยัยยุนอยู่ในร้านไอศกรีม” ยูริพูดพลางดึงข้อมือเพื่อนสาวเข้าไปในร้านไอศกรีม ตามด้วยแบคฮยอนที่ตามมาติดๆ
ทั้งสามคนมาถึงที่ร้านไอศกรีมก่อนที่ยูริและซอฮยอนจะยิ้มแห้งๆให้ยุนอาด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย
“แบค นายมาได้ไง” ยุนอามองแบคฮยอนก่อนที่จะละสายตามามองเพื่อนสาวแทน
ทุกคนที่นั่งต่างมองมาทางเดียวที่แบคฮยอนและอีกสองสาว ก่อนที่จะมีสีหน้ามึนงงไปตามๆกัน ยกเว้นคริสและแบคฮยอนที่มีสีหน้าที่โกรธจัด ราวกับว่าเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว
“ฉันก็มาหาเธอไงยุนอา กลับกับฉันนะ” แบคฮยอนมองใบหน้าหวานที่กำลังก้มหน้าด้วยความเครียดครอบงำ ก่อนที่จะเอ่ยปากกับเพื่อนรักอีกที
“ฉันมากับคริส ฉันก็ต้องกลับกับเขาสิ” ยุนอาพูดอย่างไม่พอใจ
เพราะเธอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร อยู่ดีๆแบคฮยอนจะพาเธอกลับดื้อๆอย่างเสียมารยาทไม่ได้
ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเขาทั้งคู่ไม่ชอบหน้ากันแค่ไหนก็ตาม ...
“เธอไม่เห็นหรือยุนอา? นายนั่นมีทิฟฟานี่ดูแลอยู่แล้ว”
.
.
.
คำพูดที่แทงใจยุนอามากเหลือเกิน มากจนเธอแทบจะรับมันไม่ไหว เหมือนแบคฮยอนจะหลอกด่าว่าเธอนะ มันส่วนเกิน เขาหมายว่าความอย่างนี้หรือเปล่า?
ทั้งคริสและทิฟฟานี่หันมาหายุนอา ก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยบางอย่างออกมา
“มันไม่ใช่อย่างที่หมอนั่นพูดนะ” คริสพูดอย่างถนอมน้ำใจ ก่อนที่จะจับไหลร่างบางเบาๆ
“ยุนอา” เสียงทุ้มหลอดเข้ามาจากด้านหน้าร้าน ก่อนที่จะเผยให้เห็นร่างของลู่หาน ที่เข้ามาตรงจังหวะพอดี
“สามคนเลยเหรอเนี่ย” ยูริกระซิบเบาๆกับซอฮยอน
“สงสารยุนอา” ซอฮยอนตอบกลับเพื่อนรักทันทีก่อนที่จะหันไปมองสถานการณ์ที่กำลังแย่ลงเรื่อยๆ
“อาลู่ นายมาได้ไงเนี่ย” ยุนอาทักลู่หานที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน ก่อนที่ลู่หานจะหยุดอยู่หน้าโต๊ะ และทักทายทุกคนอย่างปกติ ถึงแม้เขาจะไม่รู้จักใครก็เหอะ
“แวะมาแถวนี้พอดี เห็นเธออยู่กับเพื่อนๆก็เลยจะเข้ามาหา” ลู่หานยิ้มบางๆให้สาวน้อยที่เขากำลังคุยด้วย ก่อนที่จะเห็นสายตาแปลกๆจากคริสและแบคฮยอน
“นายเป็นใคร?” แบคฮยอนถามลู่หานที่ดูสนใจยุนอาออกนอกหน้า
“พี่ชื่อลู่หาน กำลังจีบยุนอาเพื่อนน้องอยู่ไงละ^^ ” ลู่หานพูดอย่างไม่คิดอะไร เพราะใครจะไปรู้ว่า แบคฮยอนหึงหวงเพื่อน(รัก)ขนาดไหน
คำพูดของลู่หาน ทำให้ใครหลายๆคนหนักใจและไม่ต่างกับยุนอา ที่หนักใจกว่าใครทั้งหมด ... เธอควรจะรู้สึกกับใครแบบไหน ? บางที.. เธอยังไม่รู้จักตัวเองดีเลย
ซึ่งในตอนนี้ สายตาของคริสและแบคฮยอนที่จ้องลู่หานด้วยความเกลียดชังปรากฏขึ้น และลู่หานก็รู้ตัวดีว่าทำไม พวกนั้นถึงมองเขาแบบนี้..
ต่างคนต่างรักและหึงหวงยุนอา..
“ฉันปวดหัว ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ” ไม่นานร่างบางก็ลุกออกจากเก้าอี้ทันที ก่อนที่จะลากข้อมือของเพื่อนรักทั้งสองออกจากร้าน
“ยุนอา/ยุนอา/ยุนอา” ทั้งคริสแบคฮยอนและลู่หานประสานเสียงกันจนทำให้คนในร้านหันมามองเป็นตาเดียว
แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ยุนอาหันกลับมาได้เลย.. ทั้งสามดูเป็นห่วงยุนอาเกินหน้าเกินตา จนไม่ได้สนใจแฟนสาวของตัวเองที่นั่งข้างๆ
เขาจะรู้หรือเปล่า? ว่าเธอน้อยใจมากแค่ไหน
“ยุนอา ฉันลำบากใจแทนแกเลยอะ” ซอฮยอนพูดพลางมองหน้าร่างบางด้วยความลำบากใจ ก่อนที่ยูริจะพูดต่อทันที
“อืม ฉันว่าแกควรจะตัดสินใจได้แล้วนะ..”
สิ้นเสียงเพื่อนสาว ร่างบางก็เดินขึ้นรถคันหรูทันทีโดยไม่สนใจใคร
บางทีสองคนนั้นก็พูดถูก เธอควรจะรู้ใจตัวเองสักที.. ไม่ใช่ลังเลอยู่แบบนี้
# คอนโดยูริ-ซอฮยอน
“ฉันรู้ว่าแกลำบากใจ งั้นฉันกับยูริออกไปห้องรับแขกนะ” สิ้นเสียงซอฮยอน ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงก็พยักหน้าอย่างใจลอยๆ
ทั้งซอฮยอนและยูริเดินออกจากห้องนอนอย่างไม่ลังเล เพราะพวกเธอรู้ดีว่ายุนอาต้องการอยู่คนเดียวมากกว่า
.
.
เธอควรจะรู้ใจตัวเอง.. เธอควรจะตัดสินใจสักทีนะยุนอา
ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดในใจก่อนที่จะ คว้าสมาร์ทโฟนขึ้นมา นิ้วเรียวจิ้มไปที่ App
อินสตาแกรม และจะเจอรูปภาพของบรรดาเพื่อนๆที่ตัวเองฟอลโล่ พลางเลื่อนดูไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะพบรูปแสนหวานของทิฟฟานี่และคริสที่นั่งกินไอศกรีมด้วยกัน แน่นอนว่ามีคนไปคอมเม้นท์เยอะแยะมากมาย
และอีก 59 คอมเม้นท์
น่ารักจังพี่คริสพี่ฟานี่
ดีใจจังกลับมาเข้าใจกันแล้ว
FC’พี่คริสพี่ฟานี่นะคะ
ดีใจด้วยนะยัยฟานี่
เฮียคริสน่ารัก-//-ตลอด
ขอให้รักกันนานๆนะคะ
ดี!มือที่สามจะได้หัดมองเงาตัวเองบ้างว่าใครของจริง
หลังจากร่างบางดูคอมเม้นท์ล่าสุด ก็รีบปิดหน้าจอสมาร์ทโฟนทันที น้ำใสๆออกจากดวงตากลมของเธอ น้ำตาไหลมาเป็นทางดังลำธารที่ไหลตลอดเวลา เธอไม่อาจกั้นน้ำตานั้นได้อีกแล้ว.. ความเจ็บปวดและความกดดันมากมายเหลือเกิน.. เธอควรทำอย่างไง?
เธอควรจะเลิกยุ่งกับคริสใช่มั้ย? เธอควรจะหลีกทางให้ทิฟฟานี่ใช่มั้ย? ถึงแม้หัวใจจะต้องการเพียงแค่เขาก็ตาม …
ก๊อกๆๆ...
เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากหน้าห้อง ทำให้ร่างเล็กเดินเข้าไปเปิดประตูทันที
“แบค..” ซอฮยอนทำหน้าสงสัยก่อนที่จะเอ่ยปากถามไป แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอไม่อยากให้เขามา เขานะ! ตัวปัญหาสำหรับเธอเลยก็ว่าได้
“นายมาทำไม?” ซอฮยอนทำท่าจะปิดประตูใส่เขา แต่มือบางๆจะไปดันแรงเขาออกได้อย่างไงกันละ
จะมีสักครั้งมั้ย? ที่พูดดีๆกัน ไม่อยากจะทะเลาะด้วยหรอกนะ
ซอฮยอนได้แต่ครุ่นคิดในใจ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะเธอยังไม่แน่ใจที่จะพูดอะไรไป
“มาหายุนอา แล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาปิดประตูใส่ฉันแบบนี้ด้วย”
เขานะเหรอ ? ก็คงอยากจะพูดดีๆกับเธอสักครั้งแหละ แต่คนมันไม่รู้นี่น่า ว่าจะเริ่มคุยดีๆอย่างไง ?
“คอนโดฉัน ใครจะทำไม” ไม่นานซอฮยอนก็แยกเขี้ยวใส่เขาจนได้ คงไม่มีสักวันหรอกนะ ที่คุยดีๆ กัน
“ทำไมนะเหรอ?” ร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าประตู ค่อยๆดันประตูออกจนสามารถเข้าไปในห้องได้ ขาเรียวค่อยๆก้าว ถอยหลังช้าๆ หลังจากที่ร่างสูงเดินเข้ามาชิดร่างกาย ร่างเล็กถอยหนีจนชิดกำแพง ก่อนที่จะหลับตาปี๋แล้วร้องตะโกนออกมา
“ยอมแล้วววววว ยอมมมๆๆๆ” ซอฮยอนตะโกนบอกเขาทันที
จะมีสักครั้งที่ไม่แกล้งกัน ? ไม่เถียงกัน? คงจะไม่มี .. L
“คิดว่าฉันจะทำอะไรงั้นเหรอ? ทำไม่ลง” แบคฮยอนบอกซอฮยอนก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องไปหายุนอา
“นายบ้าแล้วคิดเหรอ?ว่าอยากจะเข้าใกล้นายมากอะ” ซอฮยอนตะโกนเข้าไปในห้องแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนิ
*
*
เขารู้ว่าเธอสับสน.. และไม่ได้มากดดัน เพียงแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอเท่านั้นแหละ
“ยัยเหม่ง” แบคฮยอนพูดพลางลูบผมนิ่มเบาๆ ก่อนที่จะยิ้มบางๆให้เธอ
“แบค ฉันอยากอยู่คนเดียว”
ในใจของเธอมีแต่ความสับสน.. แต่เธอได้ติดสินใจแล้ว ว่าควรจะเลิกยุ่งกับคริสสักที เพื่อความสบายใจของทุกคน.. แม้จะไม่ใช่ความสบายใจของเธอเองก็ตาม
“ได้.. คืนนี้ 1ทุ่มกว่าๆจะมารับ เคนะ?” แบคฮยอนพูดก่อนที่จะเดินออกไปข้างนอกห้อง หลังจากนั้นก็พบร่างเล็กที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ แน่นอนว่าเขาอยากจะแกล้งเธอเหลือเกิน
“ยัยตัวแสบ อย่าลืมเตือนเพื่อนเธอด้วยละว่า 1 ทุ่มกว่าๆจะมารับ”
มาบอกฉันทำไม? ฉันไม่ใช่ยุนอานิ นายบ้า ร่างเล็กครุ่นคิดก่อนที่จะแยกเขี้ยวใส่ตามเคย
“เรื่องอะไรต้องเตือนด้วย ไม่ใช่หน้าทีสักนิด” ซอฮยอนพูดพลางหันไปสนใจทีวีต่อ
“เธอจะพูดดีๆกับฉันสักวันได้มั้ย?” แบคฮยอนถามพลางสงสัย
“ทะเลาะกันอยู่ได้ แอบชอบกันเปล่าเนี่ย?” ยูริแทรกขึ้นมาทันที เพราะเธอเองก็เริ่มทนไม่ไหวกับการเถียงกันระหว่างสองคนนี้เต็มทีแล้ว
ใบหน้าหวานกลายเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความโมโห ก่อนที่จะปฏิเสธไปทันที
“ถ้าฉันชอบคนปากอย่างนี้ละก็ ขอโสดตลอดยังดีกว่า” ซอฮยอนเบ้ปากใส่ ก่อนที่จะสะบัดหน้าหนี
“เหอะ! คิดว่าสวยน่ารักมากรึไง? ฉันไม่มีทางชอบคนอย่างยัยนี่หรอก” สิ้นเสียงแบคฮยอน ร่างบางก็หันมาทำตาถลนใส่ทันที
“งั้นโชคดีนะ” ยูริโบกมือลากับแบคฮยอน แต่ผิดกับซอฮยอนที่ทำนิ่งเฉยไม่สนใจใยดี
อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย นายแบคฮยอน
#1 ทุ่ม
“ยุนอา อย่าลืมที่นัดไว้กับไอตาบ้านั่นด้วยละ” ซอฮยอนตะโกนบอกยุนอาที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง
“ไม่ลืมหรอก..” ยุนอาตอบเสียงนิ่ง ก่อนที่ยูริจะเข้ามาแซวซอฮยอน
“ไหนบอกจะเตือนไง? ไงมาเตือนอย่างนี้ละ” ยูริยิ้มบางๆให้เพื่อนรัก
“ที่เตือนเพราะไม่อยากให้ คนบ้ารอนานไงละ สงสารนะเข้าใจมั้ย?”
รู้อย่างนี้ไม่เตือนก็หมดเรื่อง ชิ!!!!
ร่างบางเดินออกจากน้องด้วยชุดกระโปงสั้นสีครีม เป็นแนวน่ารักสไตล์ยุนอา
“แบครออยู่หน้าห้อง” ยูริพูดกับยุนอา ก่อนที่จะสำรวจเครื่องแต่งกายให้อีกที ซึ่งมันไม่มีที่ติเลยทีเดียว
เธอสวยราวกับเจ้าหญิง แต่มันแฝงใบหน้าหมองด้วยความเจ็บปวดสุดลึกอยู่ในใจ..
#มยองดง
มยองดง เป็นแหล่งช็อปปิ้งสำหรับหนุ่มๆสาวๆวัยรุ่น ไม่ว่าจะเป็นของแบนด์เนม หรือของกินที่ขึ้นชื่อของเกาหลีใต้
“นายพาฉันมาที่นี้ทำไม แบค? คนเยอะจะตาย” ยุนอาเดินข้างๆแบคฮยอน
“เครียดมาเยอะแล้ว เที่ยวบ้างนะ”
ร่างสูงยิ้มเบาๆก่อนที่จะซื้อสายไหมสีชมพูกับสีฟ้าอย่างละอัน แต่ตอนนั้นยุนอากำลังชมความสวยงามของมยองดงเลยไม่ทันได้สังเกตว่าเพื่อนรักหายไปไหน
“ยุนอา” ร่างบางหันตามเสียงเรียก ก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมา เมื่อเห็นสายไหมสีชมพูอยู่ตรงหน้า
เธอก็ไม่ต่างกับเด็กต้องต้องการสีสันและรอยยิ้มหรอกนะ...
“ขอสีชมพูสิ” ยุนอาร้องของพลางยิ้มบางๆให้แบคฮยอน
นี่เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นนานจากยุนอา.. และเขาก็หลงรักรอยยิ้มนี้เสียด้วย
“ได้ แต่…” มือหนายัดไม้สายไหมไปที่มือบาง ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดออกมา
“ถือสองอันนี้ แล้วยิ้มแบบเมื่อกี้นะ รู้มั้ยมันน่ารัก”
ยุนอาได้แต่งงกับการกระทำของเพื่อนรักแต่ก็ไม่ติใจอะไร เธอยอมยิ้มหวานๆให้กับกล้องแต่โดยดี
“ อีกรูปนะ” แบคฮยอนปรับให้เป็นโหมดกล้องหน้า ก่อนที่จะขยับตัวไปใกล้ๆยุนอา ร่างบางส่งยิ้มให้กล้อง พร้อมกับเอียงคอไปทางแบคฮยอน ซึ่งทำให้ใจเขาเต้นผิดปกติทันที
“งั้นฉันขอ อันหนึ่งนะ” ยุนอายื่นสายไหมสีฟ้าให้แบคฮยอน ก่อนที่จะกินสายไหมสีชมพู ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข
แต่นั่นมันเป็นความสุขแบบเพื่อนกับเพื่อน.. ของยุนอา
หลังจากที่แบคฮยอนและยุนอาเดินเที่ยวไม่นาน ความเมื่อยก็มาทันทีซึ่งเป็นกับยุนอาจอมงี่เง่าอยู่ด้วย
“แบค ฉันเมื่อยแล้วอะ ขอนั่งนะ” ยุนอาเดินไปที่เก้าอี้สาธารณะ และนั่งไปด้วยความเหนื่อย
ไม่นานแบคฮยอนก็มานั่งข้างๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆอีกเหมือนเคย เขามองใบหน้าหวานอย่างทะนุถนอม และบางทีมันก็ถึงเวลาที่เขาควรจะพูดอะไรออกไป
“เธอชอบคริสเหรอ?” แบคฮยอนเอ่ยถามเบาๆ ก่อนที่ยุนอาจะมีสีหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
“คริสคือเพื่อนของฉัน”
ยุนอาจำใจต้องโกหกเพื่อนรัก.. เธอไม่เคยโกหกเขา แต่มันคือทางเดียว ที่จะทำให้ทุกคนสบายใจ นี่น่า..
“ดีแล้ว..เพราะนายนั่นมีแฟนอยู่แล้วนิ” แบคฮยอนพูดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ใบหน้าหวานหันมาหาเพื่อนรัก ซึ่งดวงตากลมประสานกัน แบคฮยอนมีความรู้สึกกับสาวตรงหน้ามากกว่าเพื่อน และรู้สึกอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว.. เพียงแค่ตอนนี้เขาทนเริ่มทนไม่ไหวที่ต้องเก็บความรู้สึกมานานเกือบ 10 ปี…
ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆโน้มหาร่างบางที่ประสานตาเขาอยู่ ริมฝีปากชมพูแตะริมฝีปากของอีกฝ่ายเบาๆ แต่แล้ว มือบางของยุนอาก็ผลักเขาออก เพียงปากแตะปากไม่ถึง 10 วินาที ร่างบางก็ตั้งสติได้ ก่อนที่จะเสียใจในสิ่งที่เพื่อนรักทำ
เพี๊ยะ!!!!!!
ฝ่ามือบางฝาดเข้าที่ใบหน้าของแบคฮยอนเต็มแรง ก่อนที่น้ำตาจะไหลอาบแก้มของยุนอา
การกระทำของแบคฮยอนทำให้ยุนอาเจ็บปวดมากเท่าไหร่…
แต่เขาก็เจ็บปวดมากกว่ายุนอาเป็นหลายเท่า ที่ทำอะไรบ้าๆโดยไม่คิดถึงความรู้สึกเธอ.. ความว่าเพื่อนที่เขาสะสมมานานนับ 10 ปีจะสลายเพราะการกระทำของเขาเพียงแค่ชั่ววูบงั้นเหรอ ? ..
“นายทำบ้าอะไรแบค..นายทำอะอย่างนี้ได้ไง? ฉันเป็นเพื่อนนายนะ” ยุนอาตะโกนมาสุดเสียง ร่างสูงนั่งก้มหน้ารับความผิด ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาแก้ตัวกับเธอ
แต่ทำไงได้ละ? ในเมื่อทุกอย่างมันฟ้องหมดแล้วนิ ? แก้ตัวยังไงก็ไม่ขึ้น
“ฉันขอโทษ.. ยุนอาฉันเสียงใจ”
เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และเขาสัญญากับตัวเองแล้วว่า ‘ มันจะไม่มีครั้งต่อไป ’
“ขอโทษ? เสียใจ? แล้วไงเหรอแบค? ความรู้สึกที่ฉันมีให้นายมันไม่กลับขึ้นมาหรอกนะ” สิ้นเสียงยุนอา เธอก็ปาสายไหมสีชมพูนั้นทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนที่จะสะบัดตัววิ่งไปทางอื่น
มันไม่มีประโยชน์อีกแล้ว
“ยุนอา จะไปไหน..”
แบคฮยอนได้แต่ตะโกนหาเธอเท่านั้น เพราะขืนตามไปตอนนี้.. มันไม่มีอะไรดีขึ้น.. มีแต่แย่กับแย่เท่านั้นแหละ ..
[สวัสดีคะ ><' ตอนนี้เข้าสู่ช่วงดราม่า TOT สงสารยุนอาเนอะ แต่เอ๊ะ!แบคซอ ทะเลาะกันอยู่ได้ แอบจิ้น(?) 55555 ฝากติดตามและเม้นให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ 1 เม้น 1 กำลังใจ ]
ความคิดเห็น