คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [part 7] 95% ลู่ยุน-แบคยุน
#ห้าง
“ยุนอา อยากได้อะไรบอกเลยนะ อยากไปทานอะไรร้านไหนสั่งมาเลย” ลู่หานยิ้มหวานๆให้ยุนอา ที่กำลังมองร้านต่างๆรอบห้อง
“อืมม…ไม่ดีกว่า ฉันให้นายเลือกดีกว่าอาลู่” ยุนอาคลี่ยิ้มเบาๆตอบกลับให้ลู่หาน
แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว ยังจะมาตามใจฉันอยู่ได้นายลู่ ~
“เหรอ..ได้ข่าวว่าชามข้าวต้มของเธอไม่ยุบเลยนิ สงสัยตอนนี้คงจะหิวแล้ว ไปกินร้านอาหารเกาหลีดีกว่า ร้านนั้นอร่อยนะ”
ยุนอายังไม่ทันจะพูดอะไร ลู่หานก็ลากร่างบางเข้าร้านอย่างไม่สนใจคำตอบ ว่าจะตกลงหรือไม่.. แต่ความจริงเธอก็หิวไม่น้อย ในเมื่อตอนเช้ากินอะไรไม่ลงเลย L
#ร้านอาหารเกาหลี ใน ห้าง
“สั่งมาขนาดนี้ นายก็กินให้หมดด้วยละ” ยุนอาพูดขู่ๆพลางมองอาหารที่เต็มโต๊ะไปหมด ไม่ทราบว่ากิน 2 คนหรือจะยกทั้งครอบครัวมากินด้วยเนี่ย ? - -
“ต้องอาศัยเธอช่วยแล้วแหละยุนอา” ร่างสูงยิ้มเล็กน้อยกว่าที่จะตักอาหารเข้าปาก
มีทั้ง ซุนแด ทวีกิม โอเด้ง คิมบับ ซูเจบี นี่แค่ส่วนหนึ่งที่ลู่หานสั่งมาเพื่อเอาใจหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า แต่เธอกลับมองว่า มันเยอะเกิน -..-
“ฉันคงช่วยนายได้นิดเดียวนะอาลู่ เพราะถ้ากินมากไปกว่าที่กำหนด ได้เปลี่ยนฉายาจากเหม่งยุน เป็นหมูเหม่งแน่ๆ ><” ได้ยินดังนั้นแล้ว ลู่หานก็อดหัวเราะไม่ได้
บางคนอาจคิดว่ามันตลก แต่สำหรับเขา.. มันน่ารักมากเลยทีเดียว..
ร่างบางเดินออกจากร้านอาหารเกาหลีหลังจากทานเสร็จแล้ว ร่างสูงก็เดินตามมาติดๆพร้อมกับ ค่อยๆเอื้อมมือหนาไปสัมผัสมือบาง.. โดยที่อีกคนไม่รู้ตัว
เอ๊ะ? สัมผัสอุ่นๆ-///- ? อะไรกัน ร่างบางครุ่นคิดสักครู่ ก่อนที่จะก้มลงดูที่มือบางของตัวเอง
“มะ..มือ*////* ” ยุนอาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนที่จะเงยหน้ามาหาลู่หาน
พลางขอคำถามด้วยสีหน้า
“เดทกับฉัน ก็ต้องจับมือกับฉันสิ” นะ..นายบ้า ใครเดตกับนาย? นี่ถามฉันสักคำเหอะT^T
“เดทบ้าอะไรของนาย ฉันไม่ได้ตกลงเลยสักนิด” ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงยุนอาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งต่างจากประโยคแรก จากที่มีสีหน้าปกติ.. แต่ตอนนี้มันกลับแดงระเรื่อไปหมดแล้ว
“ฉันตกลงแทนเธอละกัน” ลู่หานคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ คำพูดนั้นยิ่งทำให้ยุนอาหน้าแดงมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว
เขานี่เจ้าเล่ห์ไม่ต่างกับคริสเลยสักนิด เอ๊ะ? ฉันพูดถึงคริสทำไม?-//- ร่างบางครุ่นคิดก่อนที่จะเห็น ฝูง(?) ผู้หญิงขนาดใหญ่ มุ่งตรงมาระหว่างเธอกับลู่หาน ผู้หญิงพวกนั้นมีทั้ง ดอกไม้? ตุ๊กตาหมี กล่องของขวัญถือกันมายกใหญ่
“กรี๊ดด>< นั่นไง อาลู่ของพวกเราไปกันเร็ววววว” เสียงของหัวโจกที่เดินนำหน้าดังขึ้น สาวๆพวกนั้นวิ่งตรงมาทางลู่หาน ทำเอาร่างบางรีบสะบัดมือที่เกาะแน่นยิ่งกว่า กาวตาช้าง?-//- ซะอีก
“นาย!นี่มันอะไรกัน?” ร่างบางหันไปถามร่างสูงที่มีสีหน้าซีดลงกว่าเก่ามาก ก่อนที่ร่างสูงจะหันมาทาง ร่างบางที่เพิ่งสะบัดมือเขาไปเมื่อกี้นี้
“เอ่อ.. จับมือฉันไว้นะยุนอา..ฉันจะปกป้องเธอเอง”
รุ่นพี่อย่างลู่หานก็พูดดีๆเป็นกับเขาด้วยเหรอเนี๊ยย? -…-
ลู่หานจับบางก่อนที่จะวิ่งหนีไปทางบันไดหนีไฟ.. แต่ระหว่างนั้น มีพวกแฟนคลับตามกรี๊ด มาดักทางเขาไปหมด
“ทำไงดีละ อาลู่ พวกแฟนคลับนายมาจากไหนเนีย?” ยุนอาถามกระซิบข้างๆลู่หานด้วยน้ำเสียงกุกกัก
“พวกแฟนคลับจากมหา’ลัยนะ อยู่กับฉันมีอะไรต้องกลัวด้วยละ?” ลู่หานกระซิบตอบกลับ ก่อนที่จะจับมือยุนอาแน่นกว่าเก่า..
“ใช่เวลามาพูดเก๊กหล่อมั้ยเนี่ย” ยุนอาตอบอย่างหัวเสียพลางมองกลุ่มแฟนคลับที่โฮ่ร้องเรียกหาแต่ ลู่หาน..
“ฉันพูดจริง ถ้าใครมาทำอะไรเธอ แม้จะเป็นแฟนคลับฉันก็ไม่เว้น” คำพูดนั้นทำเอาใจของร่างบางเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ..
นี่ฉันอ่อนไหวง่ายกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วเหรอ?
“มาทางนี้” เสียงเข้มจากลู่หานที่ยุนอาไม่ค่อยได้ยินมันบ่อยๆดังขึ้น ร่างสูงลากข้อมือร่างบาง ไปทางที่สามารถหลบได้
“แฟนคลับนายยังตามมาทางนี้อยู่เลย” ยุนอาพูดเบาๆพร้อมกับมองหน้าร่างสูงสลับกับมองแฟนคลับ 2-3 คนที่เดินไปมาแถวๆที่ทั้งสองคนซ่อนตัว
“อาลู่อยู่ในนี้หรือเปล่า?” แฟนคลับคนแรกพูดขึ้น พร้อมกับชี้ไปตรงที่ยุนอาและลู่หานซ่อนตัวอยู่
ยุนอาได้แต่มองหน้าลู่หานว่าเอาไงต่อไปเพราะต้อนนี้มีทางเดียวก็คือ - -ยอมเสียลู่หานไปถวายแฟนคลับ?-.-
“เดี๋ยวฉันไปดูเอง เอ๊ะ!ว่าแต่เธอเห็นนังเด็กนั้นที่มากับอาลู่ของพวกเราหรือเปล่า? นังเด็กนั้นเป็นใครกัน ฉันเห็นจับมือจับไม้กับอาลู่ตั้งแต่เดินออกจากร้านอาหารละ” แฟนคลับคนที่สองพูดขึ้น ก่อนที่จะค่อยๆเดินไปตรงที่ยุนอากับลู่หานซ่อนตัวกันอยู่
ยุนอาได้แต่ขอพรจากพระเจ้าให้แฟนคลับหาตัวไม่เจอ แฟนคลับคนนั้นค่อยๆก้าวเท้าอย่างช้าๆ มาตรงที่ยุนอาหลบอยู่ แฟนคลับคนนั้นค่อยๆเปิดเปิดผ้าที่คลุมอยู่ ซึ่งเป็นที่เดียวที่ ทั้งสองคนซ่อนตัวอยู่
“เอ๊ะ!ไม่มีนิ” แฟนคลับเปิดผ้าดู แต่ก็ไม่พบร่างของใครทั้งสิ้น ในขณะเดียวกัน ลู่หานได้ดึงตัวยุนอาที่นั่งตัวแข็งทื้อมาหลบอยู่ที่ซอกอีกซอกหนึ่ง แต่ยุนอาไม่ได้ตั้งตัว เลยจะปล่อยเสียงกรี๊ดออกมา แต่ลู่หานได้เอามือปิดปากของร่างบางที่กำลังหลับตาปี๋อยู่ จนไม่มีเสียงใดๆลอดออกมาได้..
“กลับกันเถอะ.. อาลู่คงกลับไปละ ”
“นั่นสิเสียดายจัง…อาลู่ของฉานนนนนนน”หลังจากสิ้นเสียงแฟนคลับทั้งสามก็ได้ เดินออกไป..
‘ รอดแล้ว ’ นี่คือสิ่งเดียวที่ทั้งคู่คิดได้ในตอนนี้
“นี่!ถ้าจะพาผู้หญิงมาเดทเนี่ย กรุณาเคลียร์กับแฟนคลับนายก่อนนะ” ยุนอาทำหน้ามุ่ยก่อนที่จะลุกจากซอกเล็กๆซอกนั้น
“นี่แสดงว่าเธอยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าเราว่าเดทกัน” ลู่หานคลี่ยิ้ม
“ใครไปยอมรับไม่ทราบ? ฉันจะกลับบ้านแล้ว เหนื่อยยยยย” ยุนอาบ่นพลางเดินนำหน้าไปที่ทางหนีไฟของห้าง
“นี่ๆรอฉันก่อน” ลู่หานวิ่งมาตัดหน้า
“รออะไร? ฉันจะกลับ” ยุนอาผลักร่างสูงๆของลู่หานแต่ก็ไม่เป็นผล แน่นอน ร่างบางๆจะสู้อะไรกับเขาได้ละ
“ฉันไปส่ง” ลู่หานยื่นคำขาดว่าจะไปส่ง
“ฉันมีธุระต่อด้วยละ นายไม่ต้องไปส่งหรอก” ฉันคลี่ยิ้มบางๆก่อนที่จะลงบันไดไปเรื่อยๆ
“เหรอ?” เสียงทุ้มลอดมาข้างๆหู
“นี่นายยังไม่ไปอีกเหรอ?” ร่างบางถามอย่างแปลกใจก่อนที่จะก้าวขาไปเรื่อยๆ
“อื้ม!ต้องกลับทางนี้อยู่แล้ว โชคดีนะเหม่งยุนของฉัน” พูดเสร็จร่างสูงก็โน้มหน้ามาจุ๊บแก้มนวลๆของร่างบางที่กำลังเดินลงบันได
“นะ..นายทำบ้าอะไร” -/////////- ปฏิเสธไม่ได้ว่าหน้าเธอแดงจัด
“จุ๊บบอกลาไง..เอาอีกมั้ยละ” ลู่หานยิ้มเจ้าเล่ห์
“บ้า -//- ไม่ต้องแล้ว โชคดีละอาลู่” ประโยคหลังทำให้ลู่หานเผลอยิ้มออกมา เช่นเดียวกับร่างบางที่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะเรียกแท็กซี่กลับคอนโด
#คอนโดแทยอน-ยุนอา
หลังจากที่ร่างบางมาหยุดอยู่หน้าประตู ก็ค่อยๆเปิดประตูนั้นออกด้วยความคุ้นเคย ก่อนที่จะเห็นร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟาหรู
“แบคฮยอน” ร่างบางร้องลั่นด้วยความตกใจ ก่อนที่จะมองหาร่างพี่สาว แต่ก็ไม่พบ
“ยัยเหม่ง-.- ไปไหนมา” เสียงทุ้มถามร่างบางที่ทำหน้ามุ่ยเมื่อไม่พบพี่สาว
“ไปเที่ยวมา” ตอบสั้นๆแต่ทำเอาร่างสูงไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง
“กับใคร? ไอคริสเหรอ” แบคฮยอนลุกขึ้นพลางเดินเข้ามาใกล้ๆร่างบางที่มองอย่างหวาดๆ ก่อนที่จะตอบคำถามเพื่อนรักไป
“เปล่า ไปกับอาลู่ แต่ถ้าฉันจะไปกลับคริส นายจะทำไม?” ที่ยุนอาพูดไปอย่างนั้นเพราะเขาสงสัยมานานแล้วว่าสองคนนี้มีเรื่องไม่ถูกคอกันตอนไหน?-.-
“ก็ฉันไม่ชอบหน้าหมอนั่น ห้ามไปยุ่งกับมันเข้าใจมั้ย”
ดุอยากที่ไม่เคยดุมากก่อน ? เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย อยู่กับคริส คริสก็บอกห้ามยุ่งกับแบค อยู่กับแบค แบคก็บอกห้ามยุ่งกับคริส - - หนูยุนเวียนหัวไปหมดแล้วคะ
ร่างบางคิดในใจก่อนที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“นายกับคริสมีเรื่องกันก่อนหน้านี้หรือเปล่า?” ยุนอาถามพลางดึงข้อมือหนาของ
แบคฮยอนมานั่งที่โซฟาอีกครั้ง ตอนนี้สีหน้าของแบคแดงขึ้นอยากเห็นได้ชัดเป็นเพราะความโกรธ โมโห หรืออะไรสักอย่าง แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่เพราะความเขินอายแน่นอน -.-
“ก็ฉันไม่ชอบใครผู้ชายคนไหนมาสนิทกับเธอเกินหน้าเกินตานิ” คำพูดนั้นทำให้ยุนอาอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะตั้งสติได้แล้วถามแบคฮยอนใหม่อีกครั้ง
“แล้วทำไมละ? ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด” ยุนอาทำหน้าสงสัยในสไตล์ของเธอ
ทำให้ อารมณ์โมโหของแบคค่อยๆจางไป เพราะความน่ารักสดใสของยุนอา..
“แบค..นายฟังฉันอยู่เปล่า?” ยุนอาได้แต่โบกมือไปมาที่หน้าของแบค ที่ทำท่าทำทาง
เหมือนคนเหม่อลอย แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เขากลับมาสู่สภาพเหมือนเดิมได้จนยุนอาเริ่มโมโหเขาบ้าง..
เพี๊ยะ!! ฝ่ามือบางของยุนอาไปตบที่ไหล่ของแบคฮยอนอย่างจัง ก่อนที่แบคจะร้องลั่นด้วยความเจ็บ
“โอ๊ยย! ยุนอาเธอทำอะไรของเธอหะ?” แบคตอนโกนเสียงดังพอประมาณ เป็นเพราะความเหม่อลอย ทำให้เขาไม่ได้ยินเสียงเรียกของยุนอา
“ก็ฉัน เรียกนายจนคอจะแตกอยู่แล้วนะสิ เหม่อลอยอะไรยะ?” ยุนอาทำหน้ามุ่ย แต่มันน่ารักสำหรับเพื่อนชายคนสนิทอย่างแบค..
เขาไม่เคยโกรธ.. ไม่เคยเกลียด แค่คิดว่าจะแกล้งโกรธยุนอา.. เขายังทำไม่ได้เลย
“เปล่านิ ” แบคตอบหน้าเจื่อนๆก่อนที่จะกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
“นายยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ- -* ว่าทำไมถึง” ยุนยายังไม่ทันจะพูดจบ ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาทันที
“ฉันหวงเธอ” แบคฮยอนพูดอย่างแผ่วเบาแต่ร่างบางยังคงทำหน้าสงสัยเพราะฟังคำพูดของเพื่อนคนสนิทไม่ถนัด
“นายพูดว่าอะไรนะแบค” ยุนอาย้ำถามร่างสูงที่ก้มหลบหน้าเธออีกรอบ ความสงสัยครอบนำยุนอาไปหมด
แบคดูแปลกๆไปแฮะ
“ฉันพูดว่า ฉันเป็นห่วงเธอนะ ผู้ชายไว้ใจไม่ค่อยได้” แบคฮยอนหลบสายตายุนอา เพราะเขาไม่อาจโกหกเพื่อน(รัก)อย่างยุนอาได้
“ไม่หรอกมั้ง ถึงคริสเขาจะ..” ยุนอาครุ่นคิดในใจเรื่องที่คริสชอบแกล้งเขาอยู่บ่อยๆ ก่อนที่ใบหน้าจะเปลี่ยนจากสีขาวชมพูเป็นสีแดงจัด..*O*
“จะอะไรยุนอา? เธอหน้าแดงงั้นเหรอ” แบคฮยอนถามอย่างแปลกใจ..ก่อนที่จะหันมาสบตาเพื่อหาคำตอบจากที่ร่างบางพูดถึงไว้เมื่อกี้
ยุนอาไม่เคยหน้าแดงกับใครขนาดนี้นิ !! บางที.. เขาอาจจะต้องยอมแพ้?งั้นเหรอ
“หน้าแดงบ้าบออะไร ดะ..เดี๋ยวฉันโทรหาพี่แทก่อนนะเดี๋ยวมา” ยุนอาพูดติดๆขัดๆก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง
โกหกนะเหรอ?
ชีวิตนี้ทำนับครั้งยังได้ ให้เด็กสาวใสซื่ออย่างเธอโกหกให้เนียนที่สุด
ให้หมาบินยังง่ายกว่า
#ยุนอา
กรี๊ดดดด ><’ ตาแบคฮยอนต้องรู้แน่ๆว่าฉันโกหก.. ใครๆก็รู้ว่าการโกหกกับเด็กผู้หญิงที่ชื่อยุนอา มันไม่ง่ายเลยนะ L พี่แทนะพี่แท ไปไหนไม่เคยบอก ปล่อยให้อยู่กับแบคฮยอนสองคน ใจร้าย ชิ T T เอ๊ะ- - แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันโกหกได้หน้าตาเฉยมาก-.- (ครั้งไหนก็เดากันเองนะ)
“ยุนอา ชักช้าอยู่ได้” เสียงแบคฮยอนตะโกนขึ้นมาบนชั้นสอง ทำให้ยุนอาหน้ามุ่ยลงไปหาแบคอีกครั้ง
“อะไร?อีกละ-3-” ยุนอาพูดพลางเดินลงจากชั้นสอง บางทีเธอก็เกลียดทุกครั้งที่แบครู้ทันเธอ..
“เอ่อ.. ลืมเลยเพิ่งฝึกทำอาหารมา ชิมให้หน่อยสิ” แบคฮยอนคลี่ยิ้มเบาๆก่อนที่จะยกจานที่วางไว้ในครัวก่อนหน้านี้แล้ว มาไว้เหนือริมฝีปากร่างบางที่กำลังดมกลิ่นหอมของอาหารที่เพื่อนคนสนิทเอามาให้
“ฉันอิ่มแล้ว วันหลังนะ ง่วงด้วย” มันก็คำแก้ตัวของยุนอา ที่ฟังดูไม่ขึ้นเท่านั้นแหละ เพราะนี่เพิ่งจะ 11 โมง แบคฮยอนเห็นอย่างนั้นเลยต้องเตรียมแผนบังคับสักหน่อย..
“ไม่กินใช่มั้ย?” แบคฮยอนวางจานไว้ตรงเคาน์เตอร์ก่อนที่จะมุ่งเข้าไปหายุนอาเพื่อจะแกล้งจั๊กจี้เอวบาง จนยุนอาร้องกรี๊ดและวิ่งหนีทั่วห้อง
“กรี๊ดดดๆๆ ><’ นายบ้า นายแบคบ้า!! ทำบ้าอะไรนายห๊ะ” ยุนอาตะโกนใส่ร่างสูงที่พยายามวิ่งไล่จับกับเธอ
“ก็เธอไม่ยอมชิมอาหารฉันนิ ” แบคฮยอนพูดหวนๆก่อนที่จะวิ่งไล่จับยุนอาต่อ แต่คราวนี้ร่างบางพยายามหนี จนฝ่าเท้าบางๆได้เตะกล่องใบเล็กที่เธอไม่สามารถมองเห็นได้ถ้าไม่ระวัง
“ชะ..ช่วยด้วย” ยุนอาร้องลั่นก่อนที่จะหลับปี๋ทันที
ยัยยุนบ้า ทำไมวิ่งไม่ระวัง เจ็บตัวจนได้ เอ๊ะ? แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ - -* เสียงกระแทกก็ไม่มี ระ..หรือว่า?
ร่างบางครุ่นคิดก่อนที่จะค่อยๆลืมตาเพื่อมาดูเหตุการณ์ แทนที่เธอจะล้มหัวคว่ำพื้นไปแล้ว กลับมีร่างสูงโอบเอวที่อยู่
แบคช่วยฉันไว้ ><
ร่างบางและร่างสูงจ้องตากันอยู่นาน ดวงตาประสานกันจนบางที อาจจะทำให้ลืมโลกภายนอกได้.. ร่างบางได้สติค่อยๆ ดันตัวเองยืนขึ้น ก่อนที่จะหน้าแดงระเรื่อไม่ต่างจากร่างสูงเช่นกัน
“ระวังหน่อยทีหลัง” แบคฮยอนเปิดสนทนา
“อื้ม><ทราบแล้ว”
มีคำผิดขออภัยคะ เพราะยังไม่ได้ตรวจดูเลย รีบอัพเพราะทุกคนเลยนะคะ ^__^ ไรเตอร์จะจัดให้ฟินทุกคู่เลย 5555 แต่ยุนจะเลือกใึครติดตามด้วยนะคะ :D
ความคิดเห็น