Total top labyrinthine รักซับซ้อนซ่อนหัวใจนายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 - ข้อเสนอ

แสงฟ้าสดใสพร้อมกับมีแดดและลมอ่อนๆพัดมาพร้อมกัน ตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาแล้วฉันแพนส์ทอม =_= สาวน้อยหรอ?น่ารักมั้ง เออ ช่างมันเถอะ!! ทุกคนคงรู้แล้วว่าฉันน่ะสวยขนาดไหน และนิสัยดีมาก(?) ไรท์เตอร์บอกอย่างนั้นใช่มั้ย!! ตอนนี้ฉันกำลังนั่งมองดูอะไหล่รถแข่งที่โดนยัยรุ่นพี่หน้าตาหลงตัวเองขับรถเบียดจนอยากจะเปลี่ยนอะไหล่และเปลี่ยนสีรถซะ! ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันไม่ไปเรียน ฉันเข้าเรียนภาคไหนก็ได้หรือไม่ไปเลยก็ดี -__- ฉันน่ะจบจากนอกมาแล้ว! แต่ว่าคุณพ่อบ้านบอกว่าน่าจะเรียนอีก เพราะฉันดันไปจบมหาวิทยาลัยที่นั้นตอนอายุสิบแปดปี! เลยต้องมาเรียนต่อ แต่ฉันยื่นคำขาดไปแล้วว่าแล้วแต่อารมณ์ของฉันที่อยากจะไป!! ฉันนั่งหยิบจับดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยๆ
‘’แพนนนนนนนส์!!’’ เสียงเรียกแสบแก้วหูทำให้ฉันต้องรีบตวัดหน้าไปดูเจ้าของเสียง เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเบบี้ - - ช่วยไม่ได้ ฉันไม่ชอบเข้าสังคม แถมยังเรียนเก่งกว่าปีสี่หลายคนด้วยซ้ำ!! (บางทีนางก็อวดสรรพคุณเยอะไปว่ามั้ย =_= :ไรท์เตอร์)
‘’เรียกอะไรดังไปสามบ้านแปดบ้านห้ะ!’’ ฉันตะโกนตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อย
‘’ตอนแข่งรถมันดังไปร้อยบ้านห้าร้อยบ้าน แกไม่เห็นว่าตัวเองบ้าง! เชอะ!!’’ เบบี้ทำท่างอนฉัน =__=;; ฉันมาเป็นเพื่อนกับยัยนี้ได้ยังไง?
‘’เลิกทำท่าเหมือนคนอมขี้สักที มีไรว่ามาสิ!’’ ฉันถามตัดบทสนทนาที่อาจจะยืดยาวจนทำให้ขี้เกียจอ่านออก
‘’ยัย! ยัย!! =__= ก็แกรู้หรือยังว่า ทูทอลท็อปเค้าจะมาทำธุรกิจส่งออกอะไหล่รถแข่งและขายในประเทศด้วย’’ เบบี้ทำหน้าตื่นเต้นเหมือนกระต่ายตื่นตูม = =
‘’แล้วไง มันเกี่ยวอะไรกับฉัน’’ ฉันหยักไหล่ก่อนที่จะเลือกอะไหล่รถ แล้วโทรไปสั่งร้านประจำทันที แต่กว่าจะได้ก็นานหน่อยนะ =_= มีบางร้านที่ขายของที่นำมาจากนอกประเทศแบบนี้!
‘’ก็เค้าอาจจะมาขอข้อมูลแกก็ได้ เพราะแกดังมากเลยนะเว้ย มีรูปแกติดตู้เย็นเด็กข้างบ้านด้วยแหละ!!’’ มาทำไมให้อายบ้าน ละนวลน้อง =_= แล้วไอ้เด็กโรคจิตนั้นมันเอารูปฉันไปบูชาหรือไงห๊า!
‘’ไม่เอา =_= ไอ้เด็กโรคจิตนั้นอยู่ข้างบ้านแกใช่มั้ย ฉันจะไปกระทืบมัน!’’ ฉันทำท่าฮึดฮัดเหมือนวัวกำลังบ้า(?)
‘’สวยใจเสีย เชอะ! แต่ถ้าเค้ามาขอลายเซ็นด้วยนะ กรี๊ดดด >//<’’ เบบี้บิดไปบิดมาเหมือนไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวก
‘’ฉันไม่ลดตัวไปขอให้แกหรอกยะ อยากได้ก็นั่งดมกลิ่นน้ำมันรถรอแล้วกัน!!’’ ฉันหัวเราะเยาะเพื่อนอย่างสะใจ(?) 
‘’ยัยเพื่อนเลววว’’ เบบี้มองค้อนฉันก่อนจะสะบัดก้นเดินออกจากโรงรถส่วนตัวของฉันที่อยู่ที่สนามแห่งนี้ไปทันที - -

ฉันนั่งเช็คสภาพรถต่อไปเรื่อยๆแต่ตาที่แสนจะงดงามของฉันดันไม่สะดุดสายตาเข้ากับ รางสูงโปร่งร่างหนึ่ง หน้าตาเรียบเฉยแต่เพอร์เฟคหล่อเหลาเอาการ เดินเข้ามาในโรงรถด้วยท่วงท่าที่แสนมาดแมน (เพื่อ?) ก่อนที่จะคุยกับผู้ชายร่างยักษ์หรือคนเฝ้าโรงรถฉันสองสามคำก่อนที่จะเดินเข้ามา แต่ว่าไอ้นี้มัน!!!
‘’โครนอส ทูทอลท็อปงั้นเรอะ!!’’ ฉันตะโกนแต่ไม่ถึงกับดังลั่น เขาหันมาเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงเข้ามาถามฉัน
‘’ไหนละแพนส์ทอม?’’ เขาถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย มันเฉยเกินไปป่ะ!! =__=
‘’ก็นี่ไง!’’ ฉันชี้ตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง ความสูงของเราค่อนข้างแตกต่างกันมากนิดหน่อย (เน้นย้ำว่านิดหน่อย!!)
‘’เธออย่าเอาเด็กล้างรถอย่างเธอมาอ้างเลย’’ ฉึก! ดอกที่หนึ่ง
‘’เตี้ยอีกด้วย’’ ฉึก! ดอกที่สอง
‘’แต่งหน้าเหมือนศพเลยนะ แต่งอะไรเข้มขนาดนั้น’’ ฉึก! ดอกที่สาม =_+ 
‘’ไอ้เปรตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต!!!!! ตายซะเถอะ’’ ฉันตะโกนก่อนจะกระโดดถีบเขาแต่เขาดันจับขาและดึงฉันเข้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว
‘’ป่าเถื่อนขนาดนี้เลยหรอ เจ้านายของพวกนายน่ะ’’ เขาหันไปถามไอ้เบิ้มหน้าโรงรถ
หงึกๆ ไอ้เบิ้มพยักหน้า หมายความว่าไง =_=!!
‘’ว่าไงนะ ไอ้หมาเลี้ยงเสียข้าวสุก!!’’ ฉันตะโกนออกไปหน้าโรงรถก่อนที่มันจะรีบฉีกยิ้มให้ฉันและวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงไป
‘’= = ยัยป่าเถื่อน!’’ โครนอสพ่นคำด่าใส่หน้าฉัน นี่มันดอกที่สี่แล้วนะ!
‘’นายด่าแต่ฉัน =_= ไอ้หน้าศพ นิ่งได้อีกนะ ปล่อยฉัน!!’’ ฉันสะบัดตัวหลุดออกจากการควบคุม
‘’ไม่ต้องสะบัดฉันก็ปล่อย - -‘’ ไอ้บ้านี่ มาทำเป็นรังเกียจ เดี๋ยวแพนส์ทอมฟาดด้วยอะไหล่รถ!! TOT

‘’ว่าแต่ นายมีอะไร - -‘’ ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะถามไปส่งๆ

‘’ฉันอยากได้ข้อมูลการหาซื้อ อะไหล่ที่นิยมจากเธอ’’ = = ทำไมต้องฉัน

‘’อยากรู้ต้องถามกู’’ ฉันบอกแล้วสะบัดหน้าหนี

‘’ผู้หญิงอะไรพูดคำหยาบ ไร้มารยาทมากนะ’’ ดูเหมือนอีตานี่จะเข้าใจอะไรผิดไปนะ - -

‘’ฉันหมายถึงถามกูเกิ้ล =_= นายไม่เก็ทมุกหรอ?’’

‘’ฉันอายุยี่สิบสี่แล้ว ไม่มีเวลามาตลกกับเธอหรอกนะ - -‘’ ฉันอิจฉาที่เขาหน้าเด็กเหมือนเพิ่งยี่สิบเอ็ด  = =

‘’เหอะ!’’

ฉันเหอะตัดบทกับเขาก่อนที่จะเล่ารายละเอียดการเลือกซื้อขาย บลาๆๆๆมากมายหลายอย่าง เขาค่อนข้างจู้จี้ไปหน่อย

‘’รายได้ที่ได้จากการขาย?’’

‘’ไม่ต่ำกว่าสองพันล้านต่อเดือน เพราะนายส่งออกหลายประเทศ ช่วงนี้เป็นช่วงนิยมของหลายประเทศ ทีสำคัญ นายมีแหล่งซื้อและอ้างอิงหลายอย่าง ยกตัวอย่างที่ปรึกษาคือฉัน’’ ฉันชี้ตัวเอง

‘’ไม่ค่อยน่าเชื่อถือแฮะ’’ เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ

‘’แล้วแต่จะคิดละกัน’’ ฉันยักไหล่ก่อนที่จะมองออกไปนอกสนามว่ามีคนมาส่งอะไหล่แล้ว

‘’ถ้าฉันอยากได้..’’

‘’อะไร?’’ ฉันหันไปมองงงๆ

‘’อยากได้เธอ..’’

‘’ไอ้ลามกจกเปรต ไอ้บ้ากามมมม’’ ฉันพ่นคำด่าออกไปอย่างรวดเร็ว

‘’อยากได้เธอเป็นเลขา คิดอะไรของเธอน่ะ!’’ โครนอสมองฉันแบบจับผิด ส่วนฉันปิดปากเงียบ

‘’ก็..แล้วทำไมฉันต้องทำ’’ ฉันถามเหตุผล

‘’ข้อแรก เธอว่างงานมีความสามารถเรื่องนี้’’

‘’สอง ฉันรู้ว่าเธอจบนอก’’

‘’สาม เธอดูน่าเชื่อถือในสายตาพวกสาวกรถแข่ง’’

‘’นายรู้?’’ ฉันถามงงๆ

‘’อาร์คิน ศักดิ์อภิรักษ์วงศ์ รู้ทุกเรื่องนั้นแหละครับ’’ เขายิ้มออกมาน้อยๆ ไอ้บ้า ทำไมมันหล่อขนาดนี้ อันตรายย! ; ;

‘’ฉันสูงเท่าไหร่ น้ำหนักเท่าไหร่ เบอร์โทรอะไร พ่อชื่อ แม่ชื่อ? ฉันบลาๆๆๆๆ?’’ ฉันพ่นคำถามรัวๆ

‘’ถามมาเป็นชุดใครจะไปตอบเธอ - -‘’

‘’ช่างสิ ฉันออกจะรวย ทำไมต้องทำงานกับนายด้วยหล่ะ ไอ้เรื่องความสามารถคนอื่นก็มีมาก แต่นายก็เลือกฉันเพราะอะไรกัน! นายมีอะไรมากกว่านั้นใช่ป้ะ!’’

‘’เธอทำไป เดี๋ยวเธอก็รู้เอง’’

‘’งั้น ตกลงก็ได้ - -‘’ ฉันตกลงทำงานกับเขาเพราะความอยากรู้อยากเห็นและไม่ได้เสียหายอะไร! ไอมรดกฉันไม่อยากจะแตะ!

[โปรดติดตามตอนต่อไป]

Ha Shalunla