คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [Part 17]
@บริษัทออกแบบภายใน
แทยอนนั่งทำงานตามปกติ และช่วงนี้เธอต้องเร่งทำงานที่เคยไปดูงานที่นอกเมืองให้เสร็จ แหงละ! มันควรจะเสร็จตั้งนานแล้ว แต่แฟนหนุ่มสุดที่รักของเธอนั่นแหละตัวดีเลย มัวแต่ชวนออกนอกเรื่อง เลยต้องมาเร่งเอาภายหลังเนี่ย
“คิมแท” สิ้นเสียงทุ้ม ร่างบางก็เงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียก ก่อนที่จะคลี่ยิ้มบางๆให้แฟนหนุ่ม
“ว่าไง วันนี้ขอบอกนะ ว่าจะรีบทำงานให้เสร็จ” ไม่นานเธอก็ก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนเดิม โดยที่ไม่สนใจผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ
“งานหัวหน้า มันเหนื่อยจะตายอยากจะลองย้ายไปตำแหน่งอื่นมั้ย?” เซฮุนยิ้มมุมปากเบาๆ แต่รู้มั้ย? มันยิ่งทำให้เธออยากจะแก้แค้นเขา
“ตำแหน่งอะไร?” ร่างบางขมวดคิ้วเป็นปมเพราะความสงสัย แต่อย่างไงก็เหอะ เธอกะจะไม่ย้ายไปตำแหน่งไหนแล้วแหละ เพราะยังไง อีกไม่นานเธอก็ต้องลาออกจากที่นี้อยู่ดี
“ตำแหน่ง คนดูแลผมไปตลอดชีวิตไงละ” ใบหน้าที่อ่อนหวานของแทยอน กลับแดงระเรื่ออย่างไม่มีสาเหตุ แต่เมื่อเธอตั้งสติได้ ก็กลับมาทำสีหน้าปกติอีกครั้ง
“ฮ่าๆ คุณแน่ใจเหรอคะ? ว่าจะไว้ใจให้ฉันทำตำแหน่งนั้น?”
เซฮุนอาจจะรู้สึกแปลกๆเมื่อได้ยินแทยอนพูดอย่างนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ติดใจอะไรเลย
“ทำไมถามผมอย่างนั้นละ! ในเมื่อผมเอ่ยปากมั่นใจขนาดนี้ ก็แสดงว่าผมอยากจะใช้ชีวิตกับคุณนะสิ ”
อย่าไว้ใจฉันมากนักละ โอเซฮุน เพราะมันจะทำให้คุณไม่ไว้ใจแม้กระทั่งใจคุณเอง
แทยอนได้แต่ครุ่นคิดในใจและยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ใครจะคิดละ? ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะกลายเป็นคนร้ายกาจขนาดนี้...
“เปล่าหรอกคะ บางทีฉันอาจจะคิดว่าตัวเองยังไม่ดีพอ” เธอควรจะทำตัวให้น่าสงสารใช่มั้ย ? ยิ่งเขาเห็นใจ ยิ่งเขาหลงรัก อะไรๆก็จะง่ายขึ้น
“อย่าคิดอย่างนั้นสิ คุณคือสิ่งที่มีค่านะ” ไม่วายที่เขาจะหยอดคำหวาน มันได้ผลกับหัวใจของเธอ.. แต่มันไม่ได้ผลกับสมองของเธอ
“มาพูดแบบนี้ จะให้ทำอะไรละ” เธอขี้เกียจจะอ้อมค้อมอีกต่อไป สู้มีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า
“คือ ไปเที่ยวทะเลกันนะ” ร่างบางมองหน้าเขาอย่างแปลกใจ แน่ละ!เธอแปลกใจมาก เรื่องอะไรถึงมาชวนเที่ยวซะไกลขนาดนี้
“งานยังไม่เสร็จเลยนะคะ” ก็จริงอย่างที่เธอว่า งานที่ค้างไว้หลายวันก็ยังไม่เสร็จ จะมาชวนอะไรตอนนี้ละ
“ไม่ต้องห่วง ถ้าผมอยากจะไปเที่ยวกับคุณ ผมก็ต้องได้ไป” เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้งก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้องไปอย่างไม่รอฟังคำตอบ
เอาแต่ใจที่สุด
#หลังเลิกเรียน..
ยุนอานั่งเกาะกลุ่มคุยกับยูริและซอฮยอน ซึ่งเป็นปกติของเธอ ก่อนที่จะกลับบ้านอยู่แล้ว
“ยุนอา มีคนมาหาซะแล้ว” ยูริคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนที่เธอจะมองไปที่ลู่หาน ที่เดินออกมาจากรถคันหรูของเขา
“ใคร?” ยุนอาหันหน้าไปตามสายตาที่ยูริมอง ก่อนที่จะพบ ลู่หาน เขามาทำไม?
“ยุนอา เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย? ไปกับฉันนะ” ลู่หานเอ่ยปากชักชวน แต่เธอเองก็ไม่อยากไปหรอก แต่จะให้ทำอย่างไงละ? ปฏิเสธไปก็เสียมารยาทแย่ หรือเธอควรจะบอกความจริง?
“อื้มนายจะไปส่งฉันเหรอลู่หาน” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถามขึ้น บางทีเธอก็ไม่น่าเอาเขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเกมส์บ้าๆ นี้เลย
“ใช่ ฉันอยากดูแลเธอนะกวางน้อย” สิ้นเสียงของร่างสูง ร่างบางก็พยักหน้ารับรู้เบาๆ และเป็นการกระทำที่เฉยชามาก จนบางที เขาอยากจะถามเธอว่า ยังมีความรู้สึกอยู่มั้ย?
“ยุนอา งั้นพวกเราไปก่อนนะ แล้วเจอกันจ้ะ” ทั้งยูริและซอฮยอนโบกมือลาก่อนที่จะเดินหายไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เหลือแค่ลู่หานกับยุนอา ร่างบางค่อยๆเดินขึ้นรถไปอย่างช้าๆ และไม่วายที่จะเหม่อลอยตลอดทาง ที่นั่งอยู่บนรถ เธอแทบจะไม่พูดอะไรสักคำ ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่ทรมารอยู่แบบนี้ เขาเองก็เช่นกัน เขาเกลียดการกระทำที่เย็นชา.. แต่ทำไมเขากลับรักเธอมากขึ้นทุกที
“เอ่อ…อาลู่นายส่งฉันแค่ตรงนี้ก็ได้ ไม่ต้องไปหรอกเสียเวลานายเปล่าๆ” เธอคลี่ยิ้มเบาๆ ก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถเอง
“ให้ฉันไปส่งไม่ดีกว่าเหรอ?” ลู่หานเดินออกจากรถตามยุนอาไป แต่เขากลับได้คำตอบที่ไม่ต้องการ..
“ฉันไปเองดีกว่า” เธอยิ้มให้เขาอีกรอบ ก่อนที่จะหันหลังกลับไปเข้าในคอนโด..
@คอนโดแทยอน – ยุนอา
ตื๊ดๆๆ ..
เสียงโทรศัพท์ของแทยอนดังขึ้น มือเรียวหยิบขึ้นมาดูเบอร์ก่อนที่จะกดรับไป เบอร์ที่ขึ้นเป็นเบอร์ที่แทยอนคุ้นเคย.. ‘ โอเซฮุน ’
“ฮัลโหล! ว่าไงเซฮุน”
[พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะๆๆๆ ที่รัก] สิ้นเสียงทุ้ม ร่างบางก็ถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะตอบไป
“เอ่อ.. พรุ่งนี้เลยเหรอ?” เธอมีสีหน้าหนักใจอยู่ไม่น้อย ก็แน่ละ!จะอ้างกับยุนอาว่ายังไงดีละ? แล้วไหนจะความเป็นอยู่ของยุนอาอีก แน่นอนว่าเธอคงจะให้น้องสาวแบกหน้าไปขอร้องเพื่อนตัวดีของเขานั่นแหละ
[ใช่! ทำไมละ?เธอซ่อนกิ๊กไว้รึไง คิมแท]
พูดอะไรบ้าๆ ฉันละเกลียดผู้ชายที่สุด เหอะ! ร่างบางครุ่นคิดสักพักก่อนที่จะตอบเขาไป
“จะบ้าเหรอ! แทรักฮุนคนเดียวนะ” พักหลังมานี้ แทยอนเริ่มเปลี่ยนสรรพนามจากคำว่าฉัน เป็นแท
[งั้นก็คงไม่มีปัญหา เพราะงานก็เสร็จแล้ว เราจะไปกันสัก 2คืน]
อะไรนะ ? สองคืนอีกแล้ว จะบ้าตายเธอไม่อยากจะอยู่กับเขาสักคืนเต็มๆหรอกหน่ะ
“คืนเดียวได้มั้ย?” ยังจะต่อเขาอีกนะยัยแท - -
[ไม่ได้! เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ผมจะมารับน้องแทแทที่คอนโดนะครับ] สิ้นเสียงทุ้ม แทยอนก็เบิกตากว้างทันที จะให้เขามาที่นี้ไม่ได้เด็ดขาด เพราะไม่งั้นแผนการคงล้มแน่ๆ
“ไม่ได้ๆๆๆ นายมาไม่ได้นะ” หัวใจเต้นตุบตับตุบตับไม่เป็นสุขเลยหล่ะ
[ไมละ?] เซฮุนขมวดคิ้วเป็นปม ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจเธอนะ ! แต่เขาแค่อยากจะรู้ว่าคอนโดเธออยู่ตรงไหนก็แค่นั้นเอง อันที่จริง เขาแทบจะไม่รู้จัก ญาติๆของแทยอนเลย
“คือ เอาเป็นว่าฉันจะไปเตรียมของละ โอเคนะบายแล้วเจอกัน” แทยอนรีบตัดสายไปทันที แน่ละ เธอขี้เกียจตอบคำถามบ้าๆบอๆนี้ด้วยละ
ก๊อกๆ..
สิ้นเสียงเคาะประตู ประตูก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่คุ้นเคย.. น้องสาวเธอนั่นเอง
“พี่แท เป็นไงบ้างคะ” น้องสาวโผเข้ามากอดเธอทันที ยุนอาทั้งเป็นห่วงและคิดถึงพี่สาวจะแย่อยู่แล้ว
“คือ พี่มีเรื่องจะบอกเราหน่ะเหม่ง” แทยอนค่อยๆคลายกอดอันแสบอบอุ่นออก เธอรู้ว่าเรื่องที่เธอจะบอกน้องสาว ต้องทำให้ยัยเหม่งไม่พอใจแน่ๆ แต่จะทำอย่างไงได้ละ
“ว่าไงคะ” ยุนอามองพี่สาวตาแป๋วๆ ก่อนที่จะคลี่ยิ้มอย่างสดใสให้เธอ
“พี่ต้องไปทำงานแถวๆหาดนู้ด” สิ้นเสียงหวาน ยุนอาก็เบิกตากว้างทันที เธอจะต้องจากพี่สาวไปอีกแล้วเหรอ?
“ทะเลเลยเหรอคะ? ไม่เอานะ ยุนจะไปด้วย” ยุนอาทำหน้ามุ่ยทันที และยังงอแงใส่แทยอนอีกด้วย แต่ยังไงเธอก็ให้ไปไม่ได้หรอก
“พี่ก็อยากให้เหม่งไปนะ แต่เหม่งต้องเรียน ถ้าทำตัวดีๆจะกลับเร็วๆ โอเค้?” ยุนอาพยักหน้าเบาๆตอบรับพี่สาวอย่างไม่ขัดขืน ก็แน่ละ ! แทยอนไปทำงานนิ ไม่ได้ไปเที่ยว เธอคงไม่มีข้ออ้างอะไรจะขัดขวางหรอกหน่ะ
“เอ่อ.. เดี๋ยวพี่จะจัดของเลยนะ พรุ่งนี้ไปแต่เช้า” แทยอนพูดพลาง จัดของไปด้วย แต่ดูเหมือนยุนอาจะไม่ค่อยใส่ใจนักเท่าไหร่
“ไม่เห็นจะต้องบอก ในเมื่อเสียงของยุนไม่มีความหมายแล้วนิ” ยุนอาพูดอย่างนอยด์ๆ ก็แน่ละ เธอน้อยใจแทยอนจะตาย ณ ตอนนี้
“ยัยเหม่ง อย่าประชด” ไม่วายที่น้องสาวตัวดีจะประชดเธอ แต่นั่นก็เรื่องปกติแล้วนิ!
วันต่อมา…
“ยุนอา พี่ต้องไปแล้วนะ โชคดีละดูแลตัวเองดีๆ อย่าให้พี่ต้องเป็นห่วงรู้เปล่า?” แทยอนแบกกระเป๋าไปที่รถ ก่อนที่จะโบกมือลาน้องสาวตัวน้อยของเธอ
“คะ” ยุนอาเองก็ยังไม่หายหน้ามุ่ยอยู่ดีนั่นแหละ..
ไม่นานแทยอนก็มาถึงหน้าบริษัท ก่อนที่จะเห็นรถตู้ส่วนตัวของเซฮุนจอดไว้ ร่างบางนำรถไปเก็บที่โรงจอดรถผู้บริหาร ซึ่งเป็นคำสั่งของเซฮุนที่ให้เอารถเธอไว้ที่นี้
“มาได้ตรงเวลาพอดีเลยนะ แทยอน” เซฮุนคลี่ยิ้มให้เธอ ก่อนที่จะบอกให้พนักงานยกข้าวของ ของเขาและแทยอนไว้ที่รถตู้คันหรู
“ขึ้นรถกันเลยดีกว่านะคะ” แทยอนเสนอ ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งบนรถตู้ที่เซฮุนเตรียมไว้...
ผ่านไป 3 ชั่วโมง..
@หาดนู้ด ณ เกาหลีใต้..
“เซฮุน ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว” แทยอนนอนพักได้นิดเดียว เพราะเธอมัวแต่คิดแผนการที่จะทำให้เซฮุนกล้าขอเธอแต่งงานอย่างจริงๆจังๆ.. เพราะถ้าเรื่องนี้ไปเร็ว มันก็จะจบเร็วเช่นกัน
“งืมม..” เซฮุนงัวเงียก่อนที่จะตื่นมามองหน้าหญิงสาวคนที่ตัวเองรัก
การมาเที่ยวครั้งนี้เขาหวังเพียงจะได้อยู่กับเธอสองต่อสองจริงๆสักที และเขาอยากจะขอเธอแต่งงานที่นี้ด้วย.. แน่นอนละ เขาได้เตรียมแหวน แต่งงานไว้พร้อมแล้ว
“เซฮุน เราจะพักกันที่นี้เหรอ?” แทยอนมองรีสอร์ทหรูก่อนที่จะเอ่ยปากถามไป เพราะที่นี้เป็นรีสอร์ทระดับ ห้าดาวติดชายหาด และที่แน่ๆ ราคาไม่ใช่ย่อยเลยหล่ะ
“ใช่! เธอไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆเลยนะ มาแค่ตัว และ ‘หัวใจ’ ก็พอ” เธอไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดบ้าๆ ของเซฮุนมันทำให้เธอหน้าแดงได้ขนาดนี้ ..
ที่แน่ๆเขาทำให้แทยอนเผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
“เอาของไปเก็บไว้ที่ห้องพักด้วยละ” เซฮุนพูดกับพนักงานสาวประมาณ 3 คน ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาทางแทยอน
“ส่วนคุณ มากับผมที่รัก” มือหนาลากข้อมือบางโดยที่เจ้าตัวยังไม่ได้อนุญาต แต่ทำไม? กลับไม่มีแรงต่อสู้หรือขัดขืนเลยละแทยอน?
“มาเล่นน้ำกัน” ไม่วายที่เขาจะลากเธอไปตรงชายหาด แต่แทยอนกลับปฏิเสธดื้อๆ ..
“ม่ายยยย_/\_ จะไปก็ไปเถอะ แทว่ายน้ำไม่เป็น กลัวจม” แทยอนยังคงดื้อกับเขาอยู่ ก็เธอว่ายน้ำไม่เป็นจริงๆนิ เกิดจมขึ้นมา ศพอืดแน่ - -
“มาผมอยู่ข้างๆ กลัวอะไรละแท” สิ้นเสียงอ้อนหวานๆของเซฮุน เขาก็ช้อนตัวร่างบางขึ้นเพื่ออุ้มคล้ายท่าที่เจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวประมาณนั้น แต่แทยอนยังคงดิ้นไม่ยอมให้อีกฝ่ายอุ้มตนไปที่ทะเล
“ปล่อยยยยยๆๆๆๆ ไอฮุน(?)บ้า” แทยอนเผลอหลุดปากพูดขึ้นมาด้วยความโมโห แต่ด้วยความสะใจ เซฮุนก็เลยไม่ได้คิดอะไรกับสิ่งที่แทยอนหลุดปากออกมา
“อยากให้ปล่อยใช่มั้ย” เซฮุนเดิมมาถึงทะเลที่มีน้ำตื้นๆ ก่อนทีจะปล่อยร่างบางไปต่อหน้าต่อตา
“กรี๊ดดดดดดดดดด >< ไอบ้าฮุนนนนนน” แทยอนร้องตะโกนโวยวายเสียงดังด้วยความโมโห ก่อนที่จะทำหน้ามุ่ยหน้ายักษ์ใส่เซฮุน
“ก็แทให้ผมปล่อยนิ ฮ่าๆๆๆ” เซฮุนหลุดขำออกมาทำให้แทยอนยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม
“ไอบ้า” มือบางวิดน้ำใส่ร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะแลบลิ้นใส่เขาด้วยความสะใจ เซฮุนเองก็เจ็บใจที่เห็นเธอเอาคืน แต่ก็โมโหไม่ลงหรอกนะ ..
“ยัยแสบ มันเปียกนะ” สิ้นเสียงร่างสูงแทยอนค่อยๆยืนก่อนที่จะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เขา จนเซฮุนเกิดความหมั่นไส้และวิดน้ำใส่เธอในที่สุด
“เล่นบ้าอะไรเนี่ย?” แทยอนถามเขาอีกที แต่ก็ไม่วายจะวิดน้ำใส่เขาอีกรอบ จนเนื้อตัวของเซฮุนเปียกฉ่ำ ไม่ต่างกับเธอ
แกล้งกันสักพัก แทยอนก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย เลยขอให้เขาหยุดและไปพักที่ที่มีร่มกลางอยู่เพื่อหลบแดด
“สนุกมั้ย?” เซฮุนเอ่ยถามร่างบางก็กำลังดื่มน้ำส้มอยู่
“สนุก แต่เหนื่อยด้วย ฮ่าๆๆ” บางทีเรื่องบางเรื่อง มันก็ทำให้เธอลืมแผนการบ้าๆนี้ไปเลย.. และตอนนี้เธอเป็นตัวของตัวเองที่สุด.. และเหนื่อยที่จะแอ๊บอีกต่อไป เธอไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อย แต่เธอเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งไม่ยอมใคร
“ผมชอบแทตอนนี้นะ ดูเหมือนฮ่าๆบ้าๆบ๋องๆดี” เธอควรจะโกรธหรือดีใจดีเนี่ย ? - - แต่ประโยคนี้มันทำให้เธอรู้ว่า.. เขาชอบแทยอนที่เป็นแทยอน ไม่ใช่ชอบแทยอนเพราะกริยาท่าทางที่เธอปรุงแต่งขึ้น.. และเขารักเธอ โดยที่จิตใจ..
“ฮุนชอบแทแบบนี้เหรอ?” ความรู้สึกเธอตอนนี้นะเหรอ? มันไม่เหมือนเดิมซะแล้วสิ
“ใช่ มันดูสดใส มันดูจริงใจ”
มันดูจริงใจ..
เขาดูออกตลอดเวลางั้นเหรอ? ไม่หรอกมั้ง..
แทยอนสะอึกกับคำว่าดูจริงใจ เธอกลัวเหลือเกิน.. ถ้าเกิดเขารู้ความจริง แต่เธอไม่ได้กลัวตัวเองจะเป็นอะไรหรอกนะ.. แต่กลัวว่าเขาจะรู้สึกอย่างไงมากกว่า.. จะบอกว่าเธอรักเขานะเหรอ? ก็ไม่รู้สิ
“งั้นเหรอ? ตลกดีนะ บางทีฉันก็เหนื่อย กับการที่จะต้องไม่เป็นตัวของตัวเอง เพื่อแลกกับการยอมรับของนาย” นี่อาจนับครั้งได้ ที่เธอจริงใจกับเขา.. และมันออกมาจากใจของเธอ
“เธอไม่ต้องเป็นอย่างไง หรือแบบไหนเพราะฉันรักในสิ่งที่เธอเป็นนะคิมแท” เขาคลี่ยิ้มให้เธออย่างจริงใจ.. และเขาต้องการให้เธอแน่ใจว่าเขารักเธอจริงๆ
แบบนี้เหรอ? ที่เขาเรียกว่ารัก แทยอนคนนี้ไม่เคยรู้มาก่อน.. ว่ามันรู้สึกอย่างไง
แทยอนมองไปรอบๆ ก่อนที่จะเหลือบเห็น ปืนขนาดกลางที่เล็งมาทางเซฮุน เห็นอย่างนั้นแทยอนจึงร้องลั่นให้เซฮุนหลบ
“เซฮุนระวัง”
ปั่งง!..
เสียงปืนดังออกมาจากพุ่มไม้ ผู้โชคร้ายไม่ใช่เซฮุน.. แต่กลับเป็นแทยอนหญิงสาวที่เอาร่างตัวเองมาบังเพื่อไม่ให้เขาได้รับอันตราย แต่เป็นเธอเองที่ต้องเสี่ยงตาย..
เธอรักเขา..
เมื่อเสียงปืนดังลั่นทำให้คนแถวนั้นหันมองเป็นตาเดียว จึงทำให้ผู้ร้ายหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเซฮุนไม่ได้สนใจผู้ร้ายคนนั้นแต่อย่างใด สิ่งที่เขาสนใจอยู่ในตอนนี้คือเธอ..
“แทยอน ทำใจดีๆไว้นะ” ตอนนี้ร่างของแทยอนได้อยู่ที่อกเซฮุนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว..
ไม่นานเซฮุนก็อุ้มแทยอนไปที่รถก่อนที่จะนำส่งโรงพยาบาลใกล้ๆ ตัวของแทยอนถูกนำส่งห้อง ICU เนื่องจากได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างมาก เซฮุนเองก็ได้แต่ภาวนาให้โชคเข้าข้างเขาและเธอ..
ถ้าแทยอนเป็นอะไรไป เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเอง..
ไม่นานหมอร่างท้วมก็ออกมาจากห้อง ICU ก่อนที่จะเรียกหาเซฮุนที่นั่งก้มหน้าอยู่
“ญาติคนไข้หรือเปล่าครับ?” หมอร่างท้วมเอ่ยถามเซฮุน
“ใช่ครับ แทยอนปลอดภัยมั้ยครับ?” เซฮุนถามหมออย่างลุกลี้ลุกลน เพราะจิตใจเขาไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวอีกต่อไปแล้ว
“ปลอดภัยดีแล้วครับ แต่ต้องให้คนไข้นอนพักที่โรงพยายาบอีกสักอาทิตย์หนึ่ง น่าจะกลับบ้านได้ครับ” หมอพูดพลางยิ้มบางๆให้เขา และเซฮุนเองก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาดีใจจนพูดไม่ถูก ที่แทยอนไม่ได้เป็นอะไรมาก
“ขอบคุณครับ”
ไอพวกเศษสวะ! ถ้าฉันไม่ได้เลือดหัวแกมาล้างเท้า ฉันก็ตายตาไม่หลับแน่!
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าพวกนั้นเป็นใคร แน่ละ!คนอย่างเขาอยากรู้อะไรก็จะได้รู้ อยากได้อะไรก็จะต้องได้ พวกนั้นนะเหรอ? ก็เป็นแค่มือปืนของบริษัทคู่แข่งของเขาเองแหละ ครั้งนี้ เขาจะปล่อยพวกมันไปไม่ได้แน่ๆ ..
#ห้องพักพิเศษของโรงพยาบาล
ร่างบางนอนอยู่ที่เตียงอย่างไม่ได้สติ ตอนนี้เธอหลับเป็นตายเลยก็ว่าได้ เขาอยากจะคุยกับเธอเหลือเกิน.. อยากจะบอกให้เธอรู้ ว่าเขาเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“แทยอน เธอตื่นขึ้นมาพูดกับผมนะ” มือหนากุมมือบางที่ไม่ได้สติอยู่บนเตียง เขาได้แต่มองใบหน้าสวยๆ และพูดกับร่างที่ไร้ความรู้สึก
เปลือกตาของร่างบางค่อยๆลืมขึ้นมา คนแรกที่เธอพบ ก็คือเขา.. คนที่เธอเสี่ยงตายเพื่อไว้ชีวิตเขานั่นเอง
“ซะ..เซฮุน” น้ำเสียงแผ่วเบาของเธอทำให้เขามีกำลังใจขึ้นมาอย่างมหาศาล
“แทยอน.. สัญญากับฉันได้มั้ย?ว่าถ้าเธอหายดี เราจะแต่งงานกัน”
เธอทำสำเร็จแล้วงั้นเหรอ? เขาจะขอเธอแต่งงานงั้นเหรอ? แต่ทำไมเธอกลับไม่ดีใจเลยละ
แทยอนพยักหน้าเบาๆ แต่มันมีความหมายสำหรับเซฮุนมากมายเหลือเกิน..
@คอนโดยูริ-ซอฮยอน
“นี่ก็ครบสามวันแล้วอะ พี่แทยังไม่กลับมาอีกฉันใจคอไม่ดีเลยรู้มั้ย” ยุนอามีสีหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอขาดการติดต่อกับพี่สาวเป็นเวลาสามวัน และมันเลยกำหนดที่แทยอนบอกเธอไว้
“เอาน่า งานคงยังไม่เสร็จมั้ง อย่าคิดมาก” ยูริให้กำลังใจเพื่อนสาว ก่อนที่ซอฮยอนจะมาลูบบ่ายุนอาเบาๆ
“แล้วแกกับคริสได้ติดต่อกันบ้างเปล่า?” ซอฮยอนถามด้วยความเป็นห่วง แต่คำถามนี้ทำเอายุนอาถึงกับถอนหายใจพักใหญ่
“เฮ้อ! ก็ไม่อะ แค่ยิ้มให้กันเวลาเจอ” แต่ความจริงแล้ว อยากจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆเขาจะตายไป
บางทียุนอาก็อดเป็นห่วงแทยอนไม่ไหวแล้ว นิ้วเรียวกดหารายชื่อที่คุ้นเคย ก่อนที่จะกดโทรไป
ตื๊ดดๆๆๆ
“ฮัลโหล พี่แท” เมื่อแทยอนรับโทรศัพท์ยุนอาก็คลี่ยิ้มทันที เธอคงจะดีใจมากหน่ะสิ
[ไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ งานยังไม่เสร็จเท่านั้นเอง] แทยอนจำเป็นต้องโกหกน้องสาว เพื่อไม่ให้เธอเป็นห่วงเท่านั้นเอง
“คะ ดูแลตัวเองดีๆนะ บายคะ” พูดเสร็จ ยุนอาก็ตัดสายทันที
การคุยครั้งนี้ มันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เพราะยังไง แทยอนก็ปลอดภัยดี.. ในความคิดเธอ
หลายวันต่อมา..
#โรงพยาบาล
นี่เป็นเวลาหลายวันที่เขามาดูแลเธออย่างไม่ขาดสาย.. และทำหน้าที่ดีซะด้วยหล่ะ
“แทยอน พรุ่งนี้อยากกินอะไร?” เซฮุนถามอย่างนี้ทุกวัน ตั้งแต่เธอเข้าโรงพยาบาล เขาดูแลเธอดียิ่งกว่าพยาบาลพิเศษอีกจะบอกให้
“อะไรก็ได้” แทยอนฉีกยิ้มบางๆให้เขาตามเคย
“พรุ่งนี้เธอก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ ดีใจมั้ย?” มือหนาลูบหัวเธอเบาๆอย่างเอ็นดู เธอเหมือนลูกแมวในสายตาเขา.. แต่บางที เธออาจจะเป็นเสือสาวดุร้ายก็ได้
“ดีใจสิคะ.. เราจะได้แต่งงานกัน” แทยอนคลี่ยิ้มอีกรอบให้เขา
มันใกล้จะจบแล้วแทยอน.. เธอจะไม่ได้เจอผู้ชายคนนี้แล้วแทยอน
วันต่อมา..
“นี่แทแต่งตัวเสร็จแล้วเหรอ?” เซฮุนเดินเข้าห้องมาพร้อมกับเห็นร่างบางในชุดลำลองปกติ
“ใช่ แทตื่นแต่เช้าเลยนะ อยากกลับบ้านจะแย่” แทยอนมองอาหารที่เซฮุนถือเข้ามา ก่อนที่จะยกมันไปกิน
“ผมทำเองนะ อร่อยเปล่า?” เซฮุนเพิ่งจะหัดทำอาหารครั้งแรกเลยก็ว่าได้.. เพื่อแทยอน
“ไม่” แทยอนทำหน้ามุ่ยก่อนที่ตักโจ๊กเข้าปาก
“ไม่อร่อยเหรอแท? ฮุนทำสุดฝีมือเลยนะ” เขาคงยังทำหน้าที่แฟนไม่ดีพอ..
“ไม่อร่อยก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไงแล้ว อร่อยมากกก ” เซฮุนคลี่ยิ้มทันที เขาดีใจสุดๆที่แทยอนชอบฝีมือของเขา..
หลังจากที่แทยอนทานอาหารเสร็จ เธอก็จะกลับโซลทันที ที่สำคัญจะรีบกลับไปหายัยเหม่งด้วยละ
ผ่านไป 3 ชั่วโมง..
รถตู้คันหรูของเซฮุนมาจอดที่หน้าบริษัท พนักงานต่างถามกันใหญ่ว่าแทยอนเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะทุกคนต่างรู้เรื่องที่ เจ้านายโดนลอบยิ่ง
“แทยอน เป็นอะไรมากมั้ย?” พนักงานสาวคนสนิทของเธอถามขึ้น สีหน้าของเพื่อนพนักงานซีดลงทันที
“ไม่แล้วแหล่ะ ปลอดภัยดีแล้ว” แทยอนคลี่ยิ้มให้เพื่อนพนักงานคนนั้น ก่อนที่จะเรียกหาเซฮุนที่กำลังคุยกับบอร์ดี้การ์ดอยู่
“เซฮุน แทกลับแล้วนะ ไว้ค่อยเจอกัน” เซฮุนยังคงห่วงอาการของแทยอน เพราะเธอเพิ่งได้พักฟื้นเพียงแค่ 1 อาทิตย์เอง ถ้าอาการแย่ลง เขาจะทำอย่างไงละ
“ผมเป็นห่วงแทนะ มาอยู่กับผมก่อนนะแท” สิ้นเสียงทุ้ม แทยอนรีบส่ายหัวทันที เธอไม่อยากจะหวั่นไหวกับเขาไปมากกว่านี้แล้ว...
“ไม่เป็นไร แทกลับก่อนนะ เหนื่อยมากแล้ว” ไม่นานแทยอนก็เดินกลับไปที่รถของตัวเอง ก่อนที่จะขับออกจากบริษัทอย่างช้าๆ แน่ละ!เธอไม่มีแรงที่จะขับเร็วๆหรอกนะ
รถคันหรูของแทยอนมาจอดที่จอดรถของคอนโด ก่อนที่จะเดินขึ้นคอนโดไป ร่างบางก้าวขาอย่างไม่มีแรงนัก ก่อนที่จะมาหยุดอยู่หน้าห้อง มือเรียวเคาะประตู ก่อนที่จะเอ่ยเสียงแผ่วเบา
“ยุนอาอยู่หรือเปล่า?” แทยอนตะโกนสุดเสียง แต่มันคงจะเป็นเสียงที่แผ่วเบา ในเมื่อเธอไม่มีแรงจริงๆนิ
“พี่แท >< พี่กลับมาแล้วเหรอ” ยุนอาพูดพลางเปิดประตูให้พี่สาวเข้า และโผเข้ากอดแทยอนทันที
“คิดถึงนะเหม่งยุนของพี่” แทยอนผละกอดเบาๆก่อนที่จะเดินไปงีบที่เตียงนอนของเธอ
“สงสัยคงจะเหนื่อย งั้นยุนไม่กวนแล้วนะคะ ตื่นมาอยากทานอะไร?” ยุนอาถามพลางเดินออกจากห้องพี่สาว ก่อนที่จะเข้าครัวไป
“อะไรก็ได้ พี่พักผ่อนก่อนนะ” ยุนอาพยักหน้าเบาๆหลังจากได้ยินเสียงพี่สาว
แทยอนเองก็เหนื่อยและเพลียมากๆ เธออยากจะนอนไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ ไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาพบความจริง.. ความจริงที่เธอต้องทำลายชื่อเสียงของเขา.. ทำลายความรู้สึกดีๆที่มีให้เขา ทำลายความรักที่มันเกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ.. เธอเสียใจ แต่ต้องทำ
[สวัสดีคะ ไรท์ขอโทษที่อัพช้านะคะ เพราะตอนนี้มันยาว5555 สงสารเซฮุนจัง TOT คริสยุน ฮุนแท จะเป็นอย่างไงต่อไป ติดตามอ่านกันนะคะ ไรท์ฝากเม้นท์ด้วยนะคะ ^^เม้นเยอะ จะอัพเร็ว เม้นน้อย อัพช้า]
ความคิดเห็น