คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [Part 11] Fake love.
#รถตู้ของบริษัท
“เอาของมาครบแล้วใช่มั้ยแท” เซฮุนพูดพลางปิดเปลือกตานอนข้างๆแทยอน ก่อนที่จะแล่นไปเรื่อยๆ ใบหน้าหล่อเหล่าได้ซบบนไหล่บางของแทยอน ก่อนที่เจ้าตัวจะหันมาดูที่แรงกดทับ ก่อนจะพบว่าร่างสูงนั้นได้หลับไปเรียบร้อยแล้ว
“เซฮุน” แทยอนเรียกเบาๆ แต่กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆทั้งสิ้น
มือบางค่อยๆดันหัวร่างสูงที่หลับไม่รู้เรื่องไปพิงฝั่งกระปูรถ แต่แล้วใบหน้าที่หล่อเหล่าของเขาก็กลับมาซบไหล่บางอีกที จนครั้งนี้แทยอนไม่สามารถปฏิเสธมันได้ เธอได้แต่นั่งมองใบหน้าของเขาเป็นเวลานาน
ร่างบางค่อยๆพิงหัวไปที่เบาะก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลง เปลือกตาปิดสนิทจนทำให้เขาไร้ความรู้สึกจากโลกภายนอก.. (หลับ) - -
#2 ชั่วโมงผ่านไป
“คุณผู้หญิงครับ บอกคุณเซฮุนให้เตรียมตัวได้แล้วครับใกล้ถึงที่หมายแล้ว” คนขับรถพูดจาด้วยท่าทางสุภาพ พลางเลี้ยวเข้าสวนดอกไม้ที่หรูอลังการสวนหนึ่ง
“งืมม..” ร่างบางยังคงปิดเปลือกตาอยู่ด้วยความเพลียที่เดินทางมาไกล ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้น มองสวนที่กว้างใหญ่ มีแต่ดอกไม้เต็มสองข้างทาง สีสันสวยงามตระการตา ดอกทิวลิปหลากสีสวยงาม ทำให้ร่างมองมองตาไม่กระพริบแม้แต่นิดเดียว
“นี่ๆ นายดูสิดอกทิวลิปพวกนั้นสวยมาก” แทยอนเขย่าร่างสูงจนตื่นก่อนที่จะหันไปสนใจดอกทิวลิปอีกครั้ง
“ถึงแล้วเหรอ?” เซฮุนได้แต่ทำหน้ามึนงงเพราะเพิ่งตื่นจากไหล่ที่แสนอบอุ่น
“นานแล้ว นายนั่นแหละหลับลึกจนไม่ได้ยินเสียงเรียกจากคนขับรถเลย” แทยอนได้แต่ติเตียนเจ้านาย ก่อนที่จะหันไปสนใจทิวลิปที่สวยสะพรั่ง
“ก็มัวแต่ฝันหวานกับไหล่อุ่นๆอยู่นิ” เซฮุนยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะแกล้งไปสนใจดอกไม้ข้างทาง
“นายบ้า!” ถึงปากจะต่อว่าอย่างไง แต่ในใจก็เต้นรัวไปหมดแล้ว -///////-
คนขับรถไปจอดรถตู้คันใหญ่ที่โรงจอดรถที่รอบๆพันไปด้วยต้นองุ่นที่คดเคี้ยวไปมา
ร่างก้าวขาลงจากรถ ตามมาด้วยเซฮุนที่ใส่แว่นดำวางมาดไว้เท่
“เซฮุน เราจะไปดูที่ไหนก่อนดีละ><’ สวนดอกไม้หรือไร้องุ่น” แทยอนเสนอความเห็นอย่างตื่นเต้น
แต่เซฮุนกลับไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด เขายิ้มหวานๆให้ร่างบางพลางลูบหัวไปมาอย่างเอ็นดู
“เด็กน้อยจริงๆนะยัยแสบ” เซฮุนพูดด้วยความเอ็นดูพลางขยี้หัวไปมาจนทำให้อีกคนหน้ามุ่ยทันที
“นี่!ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ เอ่อ..เตือนไว้ก่อนว่าอย่ามาหลงเด็กอย่างฉันแล้วกัน” หลังจบคำพูดแทยอนก็เดินเชิดหน้าไปที่สวนดอกไม้ทันที
“รอด้วยสิ” เซฮุนรีบวิ่งตามไปทันที
ไม่นานก็เห็นหญิงสาวกำลังชื่นชมสวนดอกไม้ แน่นอนว่าเธอน่ารักและสวยกว่าดอกไม้ทั้งสวนนี้อีก.. ถ้าจะให้เลือกมอง แน่นอนว่าเขาต้องเลือก มองเธอ
ตื๊ดด …
เสียงโทรศัพท์ของแทยอนดังขึ้น แต่ร่างบางนั้นไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองเลยสักนิด เพราะมัวแต่สนใจสวนดอกไม้ และที่สำคัญโทรศัพท์ไม่ได้อยู่ที่เธอ
“แทยอน มีคนโทรมา” เซฮุนพูดก่อนที่จะยื่นโทรศัพท์ให้ร่างบางที่ทำหน้ามึนงง
“นายเอาไปได้ไง เซฮุน” แทยอนทำหน้าสงสัยแต่ สำหรับเซฮุนมันน่ารักมากเลยแหละ
“ตอนเธอลงจากรถ โทรศัพท์ก็ล่วงมาอยู่บนเบาะรถ” แทยอนพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะขอตัวไปรับโทรศัพท์แถวๆบ้านพักลูกค้าที่มานอนพัก
มือเรียวกดรับสายจากรุ่นน้องทันที ก่อนที่จะเอาโทรศัพท์แนบหูไว้
“ว่าไง อาลู่” แทยอนพูดเบาๆกับโทรศัพท์
[ที่เราเตรียมกันไว้น่ะ! เริ่มเลยมั้ย?]
“อีกสองชั่วโมง มาให้ถึงรีสอร์ทละ” แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังก่อนที่จะฟังคำตกลงจากรุ่นน้อง
[โอเค อีก 2 ชั่วโมงมารอรับได้เลย]
นิ้วเรียวกดวางสายทันที ก่อนที่จะเข้าไปในตัวสวนทิวลิปดังเดิม เธอพบร่างสูงที่กำลังนั่งบนชิงช้าที่ถูกพันรอบด้วยเถาวัลย์ของต้นองุ่น
“เซฮุน เราเริ่มคุยงานกันพรุ่งนี้น้าๆๆๆๆๆ” แทยอนอ้อดอ้อนอย่างเสียงหวานทำให้เขาใจอ่อนลงทันที
“ได้ เธอมานั่งตรงชิงช้านี้สิ เดี๋ยวฉันจะแคว้งชิงช้าให้เธอเอง”
แทยอนทำหน้าแปลกใจแต่ก็ยอมมานั่งบนชิงช้าโดยดี ร่างบางกำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้ จนไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง
มือหนาหยิบ มงกฏดอกไม้ขึ้นมาแล้วค่อยๆสวมบนหัวให้กับแทยอน ร่างบางรู้สึกได้ถึงแรงดันบนหัว จึงค่อยๆหันไปมองร่างสูงที่กำลังสวมมงกฏดอกไม้ให้เธออยู่
แทยอนเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว กว่าจะรู้สึกตัวชิงช้าก็ถูกแคว้งช้าๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เธอน่ารักมากเลยเวลาใส่มัน” เซฮุนค่อยๆแคว้งชิงช้าช้าๆ ทำให้ร่างบางค่อยๆหลับตาลง พร้อมกับรับลมจากธรรมชาติ และกลิ่นหอมของดอกทิวลิป
“นึกยังไงถึงเอาดอกไม้มาใส่บนหัวฉันเนี่ย” แทยอนพูดพลางหันคอไปหาคนที่แคว้งชิงช้าอยู่ เซฮุนหยุดการแคว้งชิงช้า แล้วค่อยๆเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวก่อนที่จะคุกเข่าลงไปตรงหน้า มือหนายกมือบางขึ้นมากุม ก่อนที่จะมองด้วยสายตาที่หาได้ยากจากเขา…
“เพราะเธอคู่ควรกับมันนะสิ ” เซฮุนฉีกยิ้มบางๆให้ร่างบางที่กำลังหน้าแดงไม่ต่างกับลูกมะเขือเทศในตอนนี้
“แล้วฉันคู่ควรนายรึเปล่า? ฉันทำให้นายลืมผู้หญิงคนนั้นได้รึเปล่า” คำพูดนั้นทำให้เซฮุนชะงักทันทีก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหญิงสาว
“เรื่องนั้น.. ฉัน..ยังไม่แน่ใจ” เซฮุนพูดติดๆขัดๆก่อนที่จะลุกขึ้นทันที
“ฉันจะทำให้นายแน่ใจเอง โอเซฮุน”
และฉันก็จะทำให้นาย ทรมารยิ่งกว่าน้องสาวฉันอีกด้วย
#SM School
“ยูลลล ซออออ” ยุนอาลากเสียงใสเรียกหาเพื่อนสาว
“ว่าไง/ว่า?” ทั้งคู่ประสานเสียงกัน ก่อนที่จะหันไปสนใจยุนอา
“คืนนี้เอ้ยไม่ใช่สิ ทั้งคืนนี้และพรุ่งนี้ขอไปนอนคอนโดพวกแกนะ”
แน่นอนว่าสองคนนี้สนิทกันอย่างกับอะไรดี! ทั้งยูริและซอฮยอนหุ้นกันซื้อคอนโดอยู่ในกลางกรุงโซล แม้ว่าทั้งคู่จะไปไหนตัวก็ติดกันตลอดเวลา จนบางทีคนอื่นๆเขาคิดว่าเป็นคู่เลสกันไปหมดแล้วเนี่ย แต่ดีนะที่สองคนนี้ชอบผู้ชาย
“โอเค้ ><’ ยินดีเลยอะ มาค้างบ่อยๆจะได้มีเพื่อนเที่ยว ฮ่าๆ” ซอฮยอนและยูริพยักหน้าตอบรับ แถมยังมีท่าทางดีใจออกนอกหน้าซะด้วยแฮะ -0-
“งั้นเย็นนี้กลับไปเอาเสื้อผ้าเป็นเพื่อนหน่อยนะ” ยุนอาทำตาแป๋วๆเพื่อเป็นการขอร้อง
“ตาหวานเชียวนะ ได้ๆเดี๋ยวไปเป็นเพื่อน” ยูริตอบรับก่อนที่จะหันไปเม้าส์อะไรไม่รู้กับซอฮยอน
“คืนนี้สนุกแน่” เสียงยูริพูดกับซอฮยอนแต่ยุนอาบังเอิญได้ยินพอดี
“สนุกอะไร?” ยุนอาขมวดคิ้วเป็นปมก่อนที่จะเกาหัวเบาๆ
“พวกเราจะพาเธอไปเที่ยวบ้างนะสิยุนอา” ซอฮยอนพูดขึ้นทำให้ยุนอาพยักหน้าทันทีถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าเที่ยวที่ไหนอย่างไรก็ตามเถอะ
#ห้องเรียน
“คริส..นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย” ยุนอาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ก่อนที่จะจ้องดวงตาอันแพรวพราวของเขา
“ไม่หรอก เธอละ?” คริสดูซึมๆไป ทำให้ร่างบางหนักใจขึ้นมาก่อนที่จะตอบคริสไป
“ไม่ ฉันเห็นนายไม่เป็นอะไรฉันก็สบายใจแล้วแหละ” ยุนอายิ้มแห้งๆส่งให้คริส เธอไม่รู้ว่าคริสเป็นอะไรถึงซึมไปขนาดนี้ แต่ที่รู้ๆ เธอเป็นห่วงเขา..
ทิฟฟานี่และเจสสิก้าเดินเข้ามาในห้องเรียน แน่นอนว่าเดี๋ยวนี้ทิฟฟานี่จะไปไหนมาไหนกับเจสสิก้ามากกว่าแฟนหนุ่มของตัวเองซะอีก
“ฟานี่สบายดีนะ สิก้าละ?” ยุนอาทักทายเพื่อนสาวทั้งสองอย่างปกติ แต่ยุนอารู้สึกเจ็บแป๊บๆ เมื่อเห็นเจสสิก้า เพราะเธอเคยทำให้ยุนอาต้องเจ็บเกือบตาย
“สบายดียุนละ” ทิฟฟานี่ตอบก่อนที่จะนั่งข้างๆคริส เช่นเดียวกับเจสสิก้าที่ตอบยุนอา
ก่อนที่จะไปนั่งประจำที่
“สบายดี” ยุนอาตอบทิฟฟานี่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เธอพยายามจะคุยสนิทเหมือนเดิมกับเพื่อนสาว ที่เปลี่ยนไป…
“คริส วันนี้ฉันต้องไปนอนคอนโดกับยูลแล้วก็ซอ” ยุนอาคุยเรื่องราวของเธอให้คริสฟังเป็นประจำ จนบางทีคริสแทบจะรู้ทุกอย่างที่เป็นยุนอา
“ทำไมละ?” คริสถามพลางหันหน้ามาหาร่างบางที่กำลังจะเล่าต่อ
“พี่แทไปทำงานแถวๆนอกเมืองอะ แถวๆสวนดอกไม้อะไรสักอย่างนี้แหละตั้งสองคืน” ยุนอาทำหน้ามุ่ย ซึ่งมันแสดงความน่ารักในตัวเธอออกมาจนคริสอดใจที่จะขยี้ผมเธอไม่ได้
“ฮ่าๆ” มือหนาขยี้ไปที่ผมบางของหญิงสาวร่างเล็กก่อนที่จะขำออกมาอีกรอบ
“ขยี้อยู่ได้ ><’ หัวยุ่งหมด” ยุนอาทำหน้ามุ่ยหนักกว่าเดิม ซึ่งเพิ่มความน่ารักเป็นเท่าตัว จนบางที
เธอก็ไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้..
#สวนทิวลิป
ตื๊ดๆๆๆ ...
เสียงโทรศัพท์แทยอนดังขึ้นอีกครั้ง หน้าจอขึ้นเป็นเบอร์ของรุ่นน้องที่คุ้นเคย นิ้วเรียวกดรับทันที เพราะตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กับเซฮุน เพราะต่างคนต่างไปจัดของที่ห้องพัก
[พี่แท อยู่ไหน? ตอนนี้ผมอยู่หน้ารีสอร์ทแล้วครับ] เสียงคุ้นหูของแทยอนดังขึ้น
“เอ่อๆๆ เข้ามาข้างในแล้วมาจอดบ้านพักหลังที่ 2 นะ” บ้านพักของแทยอนอยู่หลังที่สอง ส่วนบ้านพักของเซฮุนอยู่หลังที่สาม
ที่รีสอร์ทแห่งนี้เป็นสวนดอกไม้ทิวลิปล้อมรอบ จะมีบ้านพักอยู่ 5 หลังและเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวสไตล์วินเทจล้อมรอบไปด้วยสวนดอกไม้ และมีไร้องุ่นอยู่ด้วย เหมาะสำหรับเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างยิ่งเพราะเป็นแถบชนบท(นอกเมือง) แต่มีคนมาท่องเที่ยวเยอะมาก บ้านแต่ละหลังก็จะพักได้ 1 ครอบครัวเล็กๆ (ประมาณ 2-3 คน) ที่นี้มีลำธารน้ำอุ่น และจุดชมวิวมากมาย และที่สำคัญคนจะมาที่นี้ได้ต้องมาค่าใช้จ่ายสูงเป็นอย่างมาก
[โอเคครับบบบ รุ่นพี่]
ตื๊ดๆๆ ลู่หานชิงตัดสายไปก่อน .....
ร่างบางได้แต่มายืนรอที่หน้าบ้าน นานนับ 5 นาทีก่อนที่รถคันหรูจะแล่นมาจอดที่หน้าบ้านหลังที่ 2 ตามที่นัดหมายกันไว้ รถค่อยๆจอดสนิทก่อนที่จะดับเครื่องยนต์ไป ร่างสูงค่อยๆก้าวออกจากรถ พร้อมกับฉีกยิ้มให้รุ่นพี่อย่างดีใจ
“มาเร็วจริงนะ” แทยอนทักทาย ซึ่งไม่ค่อยจะเหมือนคำทักทายซะเท่าไหร่นักหรอก
“ครับ ฮ่าๆ แผนที่รุ่นพี่บอกไว้นะ น่าสนใจนะ” ลู่หานเป็นคนที่ชอบท้าทาย แน่นอนว่างานนี้เหมาะสำหรับเขา(หรือเปล่า)แน่ๆ
“เซฮุนมานี่แล้ว เล่นเนียนๆ หน่อยนะไอน้องบ้า” แทยอนไม่ค่อยจะแน่ใจรุ่นน้องคนนี้สักเท่าไหร่ เพราะไม่แน่อาจจะเผลอเรียกชื่อเขาผิดเป็นชื่อยุนอาก็ได้ ใครจะรู้?จริงมั้ย
“ครับบบบ”สิ้นเสียงทุ้ม ร่างสูงก็รั้งเอวร่างบางที่ยืนข้างๆมาใกล้ๆกับเขา
เล่นได้เกินจริงไปมั้ยไอน้องบ้า แทยอนได้แต่ครุ่นคิดในใจแต่ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ทำไงได้ละ -3-
“สมบทบาทไปปะ?” แทยอนกัดฟันพูดให้ได้ยินแค่เธอกับลู่หาน เพราะตอนนี้เซฮุนได้เดินมาอยู่ข้างหน้าเธอแล้ว
“รุ่นพี่น่ารักจังนะครับ ^__^เวลาใส่มงกฏดอกไม้” ลู่หานค่อยๆปล่อยเอวบางของแทยอน แต่กลับไปสนใจมงกฏแทน
“ขอบใจนะ” แทยอนยิ้มบางๆให้ลู่หาน ซึ่งแน่นอนว่าเซฮุนดูไม่ออกหรอกว่านี้คือการแสดง เพราะพวกเขาทั้งสองคนเคยเล่นหนังของมหา’ลัยด้วยกัน แอกติ้งเกินร้อยเลยละ
“แทยอน เด็กคนนี้คือใคร?” เซฮุนขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนที่จะมองหน้าลู่หานอย่างไม่สู้ดีนัก
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ J ” ลู่หานสวนกลับทันที ทำให้เซฮุนไม่พอใจอย่างมาก
สงสัยนะเหรอ? ว่าทำไมลู่หานถึงยอมเล่นเกมส์บ้าๆนี่ด้วย เอ๊ะๆๆ แต่ขอบอกไว้ก่อนลู่หานนะ รู้แค่เรื่องที่นี้ ส่วนเรื่องแก้แค้นนะเหรอ? ไม่รู้หรอก
ข้อเสนอที่แสนจะง่ายไงละ! เอ๊ะ แต่เป็นอะไรนะเหรอ? ค่อยบอกทีหลังนะ^^
“นายเป็นใคร?” เซฮุนยังคงถามต่อ ลู่หานยิ้มมุมปากก่อนที่จะบอกตามที่เตรียมกันไว้
“ผมกำลังจีบพี่แทอยู่ครับ.. พี่เขาบอกว่าเขาไม่มีแฟน” ลู่หานยิ้มมุมปากอีกรอบ เพิ่มความหน้าหมันไส้ ให้อีก 50 %เลย - -
“ใครบอกว่าแทไม่มีแฟน” เซฮุนพูดอย่างดุเดือด ก่อนที่จะหันมามองหน้าแทยอน
“ก็นายไม่ยอม ชัดเจนกับฉันนิ ..” แทยอนพูดพลางดึงแขนลู่หานไปที่จุดชมวิวแน่นอนว่า ไปที่สวนทิวลิป ลู่หานทำหน้างงๆ ก่อนที่จะเอ่ยปากถามไป
“ดูท่าทางเขาจะหึงรุ่นพี่มากเลยนะ” ลู่หานพูดก่อนที่จะหายใจเข้าปลอดช้าๆ เพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์
“หึงแบบนี้แหละ ฉันชอบ ” แทยอนยิ้มมุมปากก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
“มันไม่แรงไปหน่อยเหรอ? ที่เราจะต้องลองใจเขาแบบนี้”ลู่หานขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนที่จะทำสีหน้าเป็นปกติ เพราะเซฮุนได้เดินเข้ามาตรงนี้แล้ว
“แทยอน เราจะเริ่มงานกันตอนนี้เลย” ร่างสูงพูดห้วนๆ ก่อนที่จะเหลือบมองทั้งแทยอนละลู่หาน ที่ยืนแนบชิดติดกัน ทำเอาเซฮุนแทบอยากจะเดินเข้าไปกระชากเสื้อลู่หานแล้วต่อยซะเดี๋ยวนี้แหละ แต่แน่นอน ว่าเขาไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น.... ในเมื่อเขาไม่ยอมชัดเจนเองนี่น่า…
“ห๊ะ? ก็นายตกลงกับฉันว่าจะเริ่มงานพรุ่งนี้นิ” แทยอนทำหน้าแปลกใจก่อนที่จะเถียงกลับไป
“ก็ฉันจะเริ่มงานเลย จะได้ไม่เสียเวลา” เขาสวนกลับแทยอนทันที
“แต่ฉันยังไม่พร้อม” แทยอนเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน อุตส่าห์ได้มาเที่ยวทั้งที จะให้มาทำงานอย่างเดียวได้อย่างไง
“แต่นี่คือคำสั่ง”เซฮุนเน้นเสียงคำว่าคำสั่ง จนทำให้แทยอนต้องยอมแพ้อย่างง่ายๆ
“อาลู่ ฉันต้องไปทำงานนายอยู่ได้นะ” แทยอนหันหน้ามาหารุ่นน้อง เธอไม่มีสิทธิขัดคำสั่งบ้าๆนี่ได้อยู่แล้วนิ L
“ครับ ที่รัก” ลู่หานฉีกยิ้มบางๆ ก่อนที่จะโบกมือลาร่างบางที่กำลังโดนข้อมือหนากระชากไปอย่างเร็ว
“นี่เธอให้มันเรียกว่าที่รักเลยเหรอ” เซฮุนกระชากข้อมือบางไปที่ห้องพักของเขา แต่แทยอนก็ไม่ได้ให้คำตอบอะไร เพื่อเธออยากจะให้เขา แค้นใจเล่นก็เท่านั้น..
เซฮุนและแทยอนมาถึงที่หมายภายในเวลารวดเร็ว ร่างบางนั่งบนเตียงนอนสีขาวของเซฮุน ก่อนที่จะเปิดแฟ้มงานขึ้นมาดูความเรียบร้อย
“เราจะต้องออกแบบบ้านพักหลังที่ 6 ซึ่งเป็นบ้านพักวีไอพี ลูกค้าต้องการที่จะสร้างเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว สไตล์วินเทจ ซึ่งต้องมีดอกทิวลิปล้อมรอบบ้านและยาวเป็นทางเดินเลยก็ว่าได้ บ้านหลังนี้จะต้องพิเศษสุดๆ เพราะเป็นบ้านพักวีไอพี” แทยอนเริ่มอธิบายงานให้เจ้านายฟัง
“โอเค! พรุ่งนี้เราจะไปดูเนื้อทีบริเวณนั้น ตอน 8 โมงเพราะแดดกำลังดี” เซฮุนเสนอความคิดเห็น
แทยอนได้แต่แปลกใจว่า ถ้าจะลงมืองานพรุ่งนี้จะรีบร้อนไปทำไม?
“นายจะรีบทำไม? ในเมื่อจะดูงานพรุ่งนี้” แทยอนถามด้วยความสงสัยก่อนที่จะเก็บแฟ้มงานอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่อยากให้เธออยู่ใกล้กับหมอนั่น” เซฮุนพูดอย่างตรงไปตรงมา แน่นอนว่าเขาไม่พอใจที่เห็นแทยอน สวีทหวานกับไอเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนั้น
“นายหึงเหรอ” เซฮุนอ้ำอึ้งกับคำพูดนั้นก่อนที่จะนั่งลงบนเตียงข้างๆแทยอน
“ใช่ เธอรู้ไว้ก็ดี” คำพูดนั้นทำให้แทยอนมั่นใจว่าเธอจะต้องทำให้เขาหลงรักได้สำเร็จ.. ร่างบางค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงนุ่ม และค่อยๆนั่งบนตักนุ่มๆของเซฮุนช้าๆ ก่อนที่จะโอบคอร่างสูงที่ทำหน้าแปลกใจอยู่สักพัก
“งั้นนายก็ต้องแสดงความเป็นเจ้าของของฉันสิ” แทยอนพูดด้วยท่าทางยั่วยวน ก่อนที่จะมองตากลมของเซฮุน ด้วยท่าทางหลงใหล
“ยังไง?” เซฮุนค่อยๆใช้มือหนาโอบเอวร่างบางที่นั่งตะแคงบนตักเขา
“นายจะต้องรักฉันคนเดียว นายจะต้องลืมผู้หญิงคนนั้นซะ นายจะต้องเป็นแฟนฉัน”
จะเป็นไปได้อย่างไง? ในเมื่อเขายังมีความรู้สึกดีๆกับยุนอา…
“ฉันยัง..” ไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบ เสียงใสก็แทรกขึ้นมาทันที
“ยังไม่แน่ใจ หรือยังรักผู้หญิงคนนั้น” แทยอนจ้องที่ใบหน้าอันหล่อเหล่า แน่นอนว่าเธอโฟกัสไปที่ดวงตาของเขาเพื่อแสดงความจริงใจ
นายไม่มีทางได้รู้ความรู้สึกจริงๆของฉันหรอก…
“ยังไม่แน่ใจ” เซฮุนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สายตาของเขาหักออกจากสายตาของเธอ
“นายจะให้ฉันทำยังไง? นายถึงจะแน่ใจ”
อยากรู้เพื่อแก้แค้น? หรืออยากรู้เพราะหัวใจถาม…
“ขอเวลาฉันหน่อย”
#สวนทิวลิป
ร่างบางเห็นรุ่นน้องที่กำลังเพลิดเพลินกับความงามของดอกไม้ ขาเรียวค่อยๆก้าวเดินไปหาลู่หาน ไม่นานร่างสูงก็เดินตามมาติดๆ
บางที.. เธอจะช่วยเขาให้แน่ใจขึ้นเอง
“ลู่ ” เสียงใสเรียกหาร่างสูงที่ชมดอกไม้อยู่ ลู่หานค่อยๆหันมาตามเสียงเรียกก่อนที่จะยิ้มหวานๆส่งให้รุ่นพี่ของตัวเอง
“ครับ ที่รัก” ไม่นานเขาก็กลับสู่โหมดที่วางแผนกันไว้..
ขาเรียวค่อยๆขยับเข้าไปหาร่างสูงที่ยืนนิ่งท่ามกลางดอกไม้อยู่ แขนเรียวค่อยๆโอบคอรุ่นน้อง ก่อนที่จะเขย่งปลายส้นเท้าให้สูงขึ้นไป ริมฝีปากอมชมพูค่อยๆประกบลงบนริมฝีปากบางชมพู แน่นอนว่าร่างบางแค่ใช้ปากแตะปาก ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรกับรุ่นน้องเลย
ผลั๊วะ!!!!
หมัดหนักชกไปที่ใบหน้าหล่อเหล่าของรุ่นน้อง ก่อนที่แทยอนจะตั้งสติได้แล้วรีบห้ามเซฮุนที่กำลังจะใส่หมัดอย่างไม่ยั้ง
“นายทำบ้าอะไร เซฮุน” แทยอนเกาะแขนเซฮุนไว้เพื่อเป็นการห้าม
ลู่หานค่อยๆลุกขึ้นมาก่อนที่จะใช้นิ้วเรียวเช็ดคราบเลือดคาวจากปากบางๆ
“เธอไปจูบมันทำไม” เซฮุนหน้าแดงจัดอย่างเห็นได้ชัด เพราะความโกรธ ของเขานั่นเอง
เขาเกลียดผู้ชายคนนี้ แล้วก็เกลียดตัวเองที่ใจลังเล เพราะมันอาจจะทำให้เขาเสียคนที่รักไป
“ทำไมละ ฉันจะจูบใครมันก็เป็นสิทธิของฉันไม่ใช่เหรอ?” แทยอนย้อนถามร่างสูงที่กำข้อมือของเธอแน่นจนเกิดรอยแดงบริเวณนั้นขึ้นมา
“ไม่! เธอไม่มีสิทธิจูบกับใครทั้งนั้นนอกจากฉัน” ร่างสูงใช้มือหนาจับที่ไหล่ของอีกคนทันที และใช้ริมฝีปากกระแทกลงไปอย่างจัง แต่มันไม่ใช่จูบที่ใช้ปากแตะปาก แต่นี้มันคือจูบที่ร้อนแรง.. เกินที่จะหยุดมันไว้
ร่างบางใช้มือผลักออกแต่ก็ไม่สำเร็จ ในเมื่อเขายึดตัวเธอไว้เรียบร้อยแล้ว
[อันยอง^_^ คะ! ไรเตอร์มาอัพของฮุนแทแล้วนะ ตอนต่อไปแน่นอนว่าฮุนจะต้องบอกรักแทแน่ๆ(หรือเปล่า5555) ไรชอบสปอยให้ทรมารเล่น 555555555 ! ส่วนหนูยุน กับคู่เจทิ รอลุ้นด้วยนะคะ>< ฝากเม้นเยอะๆนะคะ]
ความคิดเห็น