ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เล่ห์รักเคียงดาว

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 พรหมลิขิต(รึเปล่า)

    • อัปเดตล่าสุด 8 พ.ค. 57


    ตอนที่ 1  พรหมลิขิต(รึเปล่า)

     

               “อืม เช้าแล้วเหรอเนี่ย”  เสียงหวานพึมพำเมื่อตื่นจากห้วงนิทรา  เจ้าของใบหน้าเรียวรูปไข่ สวยหวานด้วยริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารัก และจมูกสวยงามได้รูป ผิวขาวเนียนละเอียดและผมสีน้ำตาลประกายแดงช่วยเพิ่มความสวยงามให้แก่ร่างบาง ที่แม้ไม่เคยแต่งหน้าก็สวยอย่างธรรมชาติ

    บิดขี้เกียจสองสามครั้ง ก่อนจะค่อยลุกขึ้นจากเตียงหวานที่สุดแสนจะขัดจะบุคลิกของ

    ฉัน  ฉันกวาดสายตาไปรอบๆห้องก่อนจะกระพริบตาถี่ๆสองสามครั้งเพื่อขับไล่ความง่วงงุนออกไปให้หมด ก่อนจะเดินไปหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงมาดู

            “ O_O 8.35หาอะไรนะแปดโมงครึ่งแล้ว

             “ตายๆๆ  -O-   ยัยดาวตายแน่วันนี้ต้องไปฉีดปุ๋ยต้นองุ่นซะด้วย”  ฉันบ่นไปก็รีบวิ่งหาเสื้อผ้าและจัดการธุระส่วนตัวไป โดนคุณปู่ด่าแน่เลย

    ฉันคือพลอยดาว      สิริพัฒนชัยหลานสาวคนเดียวของปู่โชติและย่าพร้อมเจ้าของไร่ภูเคียงดาวที่สุดแสนจะสวยงามและเพอร์เฟ็กต์ที่สุด  อ้อ ฉันบอกไปรึยังว่าไร่นี้นอกจากจะมีไร่องุ่น 

     สตรอเบอรี่และผลไม้เมืองหนาวชนิดอื่นๆแล้วยังเปิดเป็นฟาร์มโคนม ฟาร์มม้าและรีสอร์ทให้นักท่องเที่ยวพักผ่อนอีกด้วย  ถ้าคิดว่าเป็นไร่กระจอกๆ บ้านนอกอ่ะนะ ลบความคิดพวกนั้นไปได้เลย เพราะไร่นี้ทันสมัยอยู่เสมอเนื่องจากพี่ภูผาเป็นคนดูแลและออกแบบให้(โดยไม่ให้ตากับยายรู้นะ)   ตัวไร่จะอยู่บนภูเขาที่อากาศเย็นตลอดปี บรรยากาศดีสุดๆ ปู่และย่าภูมิใจกับที่นี่สุดๆไปเลยล่ะ     อ้อ วันนี้ฉันต้องไปฉีดปุ๋ยให้ต้นองุ่นที่ไร่องุ่น ตอนนี้ก็สายมากแล้วด้วยถ้าไปไม่ทันปู่จะต้องเทศน์ยาวแน่ๆเลย ว่าเป็นหัวหน้ากลับปล่อยให้ลูกน้องที่ไร่รอ

           ฉันเลยรีบวิ่งไปที่ไร่องุ่นสุดชีวิต พอไปถึงก็เห็นปู่กำลังสั่งงานคนงานอยู่พอดี เสียงหอบ

    แฮ่กๆ ของฉันทำให้ปู่ คนงานในไร่หันมามอง

             “เอ้า! ยายดาวมาแล้วเหรอมาซะสายโด่เลยนะแม่คุณ” ปู่โชติ ผู้ทุกคนในไร่รู้ดีว่าทั้งโหด ทั้งดุ และทั้งเข้ม แต่เมื่อพลอยดาวอ้อนอะไร ไม่เคยซักอย่างที่ไม่ให้ เนื่องจากเป็นหลานสาวเพียงคนเดียวแต่ทั้งแสบ ทั้งซนสารพัดจึงต้องเอาอก เอาใจเป็นพิเศษ

             “แหม ปู่ก็ดาวหลับเพลินเลยไปแค่นิดเดียวเองค่ะ หยวนๆหน่อยละกันนะคะ” ฉันอ้อนพลางทำตาวิ้งๆ ด้วยรู้ว่าพอทำอย่างนี้แล้วไม่ว่ายังไง้ ยังไงก็ต้องใจอ่อนแน่นอน

             “เออ ไปทำงานไป”  นั่นไง พลอยดาวซักอย่าง ไม่ว่าใครก็ต้องใจอ่อนให้ทุกทีแหละ

    ฉันไปอธิบายให้กับคนงานในไร่ฟังเกี่ยวกับการใส่ปุ๋ย ให้น้ำและฉีดยาป้องกันแมลง

              “ ค่ะ รายละเอียดก็ตามนี้เลยนะคะ ใครมีอะไรก็ไปหาดาวได้เลยนะคะเดี๋ยวดาวกลับบ้านก่อนนะคะ”ฉันบอกคนงานก่อนจะขี่รถเต่าคลาสสิกๆของฉันกลับไปยังบ้านที่อยู่ในตัวไร่เข้าไปอีก ฉันขี่รถฟังเพลงพลางมองไร่ของตัวเองอย่างสุขใจ ก็แหมทั้งสวยทั้งบรรยากาศดีนี่นะ ใครจะไม่ชอบ ที่นี่น่ะทำรายได้ให้กับปู่มากมายเลยทีเดียว มากพอที่จะเราอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อนตลอดชีวิตเลยแหละ   PS ที่นี่ยังเป็นไร่ที่รักษาสิ่งแวดล้อมไม่ทำลายป่าไม้วัสดุธรรมชาติอีกด้วยเรียกได้ว่า มีพร้อมทุกอย่าง จึงไม่น่าแปลกใจที่จะมีนักท่องเที่ยวมาชื่นชมความงามของธรรมชาติมากมายในทุกๆปี โชคดีที่ช่วงนี้อากาศยังไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวยังไม่เยอะมาก ฉันจึงมีเวลาพักผ่อนบ้าง   เอาล่ะ ถึงแล้วไปดูดีกว่าว่าวันนี้ย่าทำขนมอะไรให้ทาน ฉันเดินเข้าไปในห้องครัว ก็ได้ยินเสียงปู่คุยกับใครสักคนในห้องนั่งเล่น

          “ครับ  เอางั้นเหรอครับ ผมไม่มั่นใจว่าจะสำเร็จไหม”

          “ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันคิดว่าตาแมคมีวิธีอีกอย่างเด็กทั้งสองคนก็ต้องรักกันแน่นอนค่ะ 

            ^-^

      หม่อมหญิงลินลดา คุยกับปู่เรื่องที่จะให้แมคมาพักที่ไร่เพื่อตามหาหัวใจตัวเอง เธอมั่นใจสองคนนี้เป็นเนื้อคู่กันอย่างแน่นอน เธอกีดกันผู้หญิงของหลานชายทุกคนก็เพื่อให้ตาแมคได้เจอผู้หญิงดีดีอย่างหนูดาว

          “แต่ ยายดาวยังไม่รู้เรื่องนี้ ไม่รู้ว่าจะคิดยังไง” ปู่โชติ ยังไม่มั่นใจเขากลัวหลานสาวตัวดีจะอาละวาดจนไร่พัง

     

          “ดิฉัน ต้องขอร้องคุณโชติว่าอย่าเพิ่งให้หนูดาวรู้เรื่องนี้” ดิฉันอยากให้ตาแมคพิสูจน์ตัวเองและให้พวกเขารักกันจริงๆนะค่ะ”

     

     

          “ได้ครับ คุณหญิงพักผ่อนเถิดนะครับ ว่าแต่คุณแมคจะมาวันไหนครับ”

         “วันนี้ค่ะ”

     

     

    นั่นปู่คุยกับใครนะท่าทางมีลับลมคมใน -_- ^ ช่างเถอะไปขอขนมย่ากินดีกว่า อิอิ

     

          “ย่าจ๋าๆๆๆๆ................. ^-^

         “อ้าว! ยายดาวเดินดีดีสิลูก หัวร้างข้างแตกกันพอดี”

             “ก็ดาวหิวสุดๆๆ เล้ยยยยยยยย ย่ามีอะไรให้ดาวกินบ้างเอ่ย”

             “ทับทิมกรอบจ้ะ”

             “ว้าว! ^-^ น่าอร่อยจังเลยฝีมือย่าใครเนี่ย”

             “ช่างพูดช่างจา ^/////^ จริงๆๆ นิสัยเหมือนใครเนี่ย”

              “เหมือนปู่ไงคะ”

     

          ปู่โชติเดินเข้ามาพอดี จึงอมยิ้มเมื่อเห็นความน่ารักของหลานสาวของตัวเอง

             “คุยอะไรกันสองย่าหลานท่าทางสนุกเชียว”

             “เม้าปู่ไงคะ”

             “แหม ช่างพูดจริงๆ ดาว ปู่อยากให้เราช่วยอะไรสักอย่างนึงน่ะ”

             “อะไรเหรอคะ”

             “เตรียมห้องและของใช้ไว้ให้แขกเราคนนึงสิ”

             “แขก แขกที่ไหนกันคะ”

             “แขกวีไอพีที่จะมาพักบ้านเราไงล่ะ”

               แขกวีไอพี ใครกันนะ

     

    [บันทึก By แมค]

    ไม่เข้าใจหม่อมย่าเลยจริงๆ มีอย่างที่ไหนตัวเองป่วยอยู่กลับให้เราไปไร่ซะงั้น บอกว่าจะเจอเจ้าสาว เจ้าสาวที่ไหน หรือว่า! จะให้เราแต่งงานกับสาวชาวไร่ บ้าน่า หม่อมย่าแบ่งชนชั้นจะตายไม่มีทางเอาสาวชาวไร่มาเป็นหลานสะใภ้หรอก (เริ่มทะเลาะกับตัวเอง)

     

    ผมกำลังขับรถมาที่ไร่ภูเคียงดาว ที่ จ.เชียงใหม่ ตามคำสั่งของหม่อมย่า นี่นะถ้าไม่ติดว่าหม่อมย่าป่วยอยู่ผมไม่มีทางทำตามคำสั่งนี้เด็ดขาด ผมคิดว่าจะตกลงกับผู้หญิงคนนั้นว่าเราแต่งงานกัน แล้วรีบมีลูกให้หม่อมย่าหลังจากนั้นก็ค่อยให้เงินเธอแล้วก็ให้เธอจากไป โอเค...   ผมรู้ว่าวิธีนี้

    มันไม่ดีแต่ ผมยังไม่อยากหยุดที่ใครและไม่อยากผูกมัดกับใคร วิธีนี้ดีที่สุดแล้วเพราะผมมั่นใจว่าคนที่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน มีแค่สองเหตุผลคือ 1. อยากได้เงิน  และ  2. ไม่มีใครเอา

         เปรี้ยง! ซ่า !ซ่า!!!!!!!!  เอ้า......... U^U   อะไรจะซวยขนาดนี้เนี่ยฝนยังจะมาตกอีกใกล้ค่ำแล้วด้วยผมคงต้องทำเวลาหน่อยล่ะ เพราะอาจจะเกิดอุบัติเหตุได้  เฮ้ย! นั่นไงป้ายไร่ภูเคียงดาว ถึงพอดีเลย

    เอาล่ะรีบเข้าไปหลบฝนก่อนดีกว่าผมเหนื่อยเต็มที่แล้ว

    ก๊อกๆๆๆ!

     

     “ มีใครอยู่ไหมครับ คุณปู่โชติครับ” ผมรีบวิ่งเข้าไปเคาะประตูทันทีเพราะผมเปียกมากและเริ่มหนาวหนาวแล้วด้วย 

     

     ฟึ่บ! ประตูเปิดออกมาอย่างแรง ผมจึงหักหลบแล้วก็ไปสะดุดเอาพรมหน้าประตู ทำให้เสียหลักไปล้มทับคนที่เปิดประตูพอดี

    ตุ้บ!

     

     “โอ้ย! นี่ตัวก็ใหญ่ทับมาได้ ลุกขึ้นไปสิจะทับอีกนานไหม” เอ๊ะ นี่มันเสียงผู้หญิงนี่

    “ขอโทษด้วยครับผมไม่ได้ตั้งใจ” พอมองหน้าขึ้นไปผมก็ต้องเจอกับ.........

    ผู้หญิงปากเสียที่ผมเกือบขับรถชนนี่

     

     “นี่คุณ ! OoO

    “นี่นาย! OoO

    [ จบบันทึก By Mac]

     

     

     

     

     

     

     

     “ นายเข้ามาบ้านนี้ได้ยังไงเนี่ย ใครเชิญมิทราบ”

    “เธอ นั่นแหละเข้าบ้านนี้ได้ยังไง อ๋อ คงเป็นคนงานที่นี่ละสิไปตามคุณปู่โชติมาพบฉันหน่อย อ้อ อีกอย่างนะ กระเป๋าฉันอยู่หลังรถเอาไปเก็บด้วย นี่กุญแจ” ดูไอ้บ้านี่มาถึงก็มาฉอดๆๆๆ ใส่ฉันเลยอ่ะ แถมยังมาว่าฉันเป็นคนรับใช้อีก อย่างนี้มันต้องสั่งสอน -_-*

     

      ฟึ่บ!!!!!!!!!

      “ เอ้า! เอาไปกิน”  ฉันปากุญแจที่ตาขี้เก๊กยื่นมาใส่หน้าตานั่นพอดี แหม รัศมีพอดีเลยแฮะ

    “โอ๊ย !นี่เธอ ทำบ้าอะไรฮะ -_-* ” ก่อนที่ตานั่นจะได้ทำอะไรฉัน ปู่กับย่าก็มาพอดี

    “ อ้าว ตาแมคมาถึงแล้วเหรอ มาพักก่อนสิจ้ะ” ย่ายิ้มหวานพลางผายมือให้ตานั่นเข้าไปในบ้าน

    เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ ย่าเรียกตาขี้เก๊กว่าอะไรนะ อย่าบอกนะว่า !!!!! (ตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ)

    “ครับคุณย่า” กรี๊ด ดูอีตานี่สิมัน ส่งยิ้มเยาะเย้ยฉันด้วย หนอยแน่มันน่านัก

    “เอ้า! นี่ยัยดาวทำไมไม่เชิญแมคเข้าบ้านล่ะ” ปู่หันมาเอ็ดฉันอีกแนะ 

      

     “อย่าบอกนะครับว่า....นี่คือ........” อีตานั่น อ้าปากค้างไปเลยคงไม่คิดว่าฉันจะเป็นหลานปู่สินะ

    เฮอะ! 

     

    “ใช่จ้ะ นี่คือพลอยดาวหลานปู่เอง” ปู่แนะนำฉันพร้อมรอยยิ้มแปลกๆๆ ฉันว่ารอยยิ้มนี้น่ากลัวๆๆตะหงิดๆนะ ส่วนอีตาบ้านั่น ก็อ้าปากค้างจนไดโนเสาร์เข้าไปไข่ได้หลายฟองเลยแหละ(เว่อร์)

    “เข้าบ้านเถอะ” ย่าบอกพลางดึงแขนตาขี้เก๊กนั่นไปด้วย คนนี้น่ะเหรอจะมาอยู่บ้านสิริพัฒนชัยฉันไม่ยอมหรอก คอยดูฝีมือดาวคนนี้ได้เลย

      

      

     [บันทึก By Mac]  

    บ้าน่า อย่าบอกนะว่ายัยเด็กแก่นนี่จะเป็นคนที่เราต้องแต่งงานด้วย นี่หม่อมย่าคิดอะไรอยู่เนี่ย เอายัยม้าดีดกะโหลกมาให้เป็นภรรยา อยากจะบ้า แล้วจะทำยังไงละเนี่ย ผมนอนพลิกตัวหลายตลบนอนไม่หลับ ครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่อยากจะคิดถึงตอนทานข้าวเลย ยายนั่นทั้งเหยียบเท้า เตะขากลั่นแกล้งผมสารพัด นี่ถ้าผมไม่เห็นแก่คุณปู่โชติ คุณย่าพร้อมนะ

    ผมจัดการเด็กนั่นไปแล้ว นี่ผมจะต้องแต่งงานกับเด็กแก่นจริงๆเหรอเนี่ย 

     

     

    เฮ้อ เหนื่อยใจ คืนนี้ผมจะหลับไหม๊เนี่ย

    [จบบันทึก By Mac]

    นี่ปู่กับย่าคิดอะไรนะให้ตาขี้เก๊กนั่นมาอยู่ที่นี่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นหลานของหม่อมย่าลินล์ ช่างแตกต่างกันจริงๆๆ อ้อ !ไม่ต้องสงสัยว่าฉันไปรู้จักกับหม่อมย่าลินล์ได้ไง

    ปู่โชติเป็นเพื่อนสนิทของหม่อมและชอบพาฉันไปหาท่านอยู่บ่อยๆๆ ได้ข่าวว่าตอนนี้ท่านป่วยหนักนี่นา ทำไมตานี่ไม่อยู่ดูแลล่ะ หนีมาเที่ยวละสิ อ้อ!แล้วก็ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันไม่รู้จักตาแมคเมิคอะไรนั่น ฉันไม่ชอบดูข่าวอะไรพวกนี้หรอก มันไร้สาระฉันรู้แค่ว่า หม่อมลินล์มีหลานชายคนเดียวแค่นั้น ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้าด้วย  

      

    ฉันว่าที่ปู่กับย่าลินล์ทำแบบนี้ต้องมีแผนอะไรแน่ๆๆ แต่.......แผนอะไรล่ะ

    “โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวนอนดีกว่า” เฮ้อ ยังมีเรื่องน่าปวดหัวกว่านี้อีกนะ คือ ....... ปู่ดันให้ตานั่นนอนข้างห้องฉันอีกด้วยนะสิ U^U

     

    ฉันสองต่างนอนคิดเหมือนกัน เรื่องเดียวกัน ท่าเดียวกัน โดยที่ไม่รู้ว่าพรหมลิขิตและชะตาได้กำหนดมาแล้ว



    พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด
    ก่อนนี้อยู่กันแสนไกลพรหมลิขิตดลจิตใจ
    ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ
    เออชะรอยเธอเป็นเนื้อคู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดูบำเรอ
    แต่ครั้งแรกเมื่อพบเธอใจนึกเชื่อเมื่อแรกเจอ
    ฉันและเธอคือคู่สร้างมา



    เป็นยังไงกันบ้างคะกับตอนที่ 2 ของเรื่องนี้ มันอย่างที่ส้มบอกหรือเปล่าคะ แอด Favourite กันนะคะ จะได้รู้เวลาลงนิยาย      


    Heaven & Hell
     
     
    :) Shalunla Harry Potter - Nimbus 2000 Broom :) Shalunla :) Shalunla :) Shalunla  
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×