เล่ห์รักเคียงดาว

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

:) Shalunla

บทนำ

@กรุงเทพมหานคร

“บริษัทพี่ภูผา ไปทางไหนนะ  โทรศัพท์ดันมาแบตหมดซะได้แล้วที่นี้จะทำให้ละเนี่ยยัยดาวบ้าๆๆ”หญิงสาวทุบหัวตัวเองเบาสองสามที ใบหน้าหวานใส อมชมพูระเรื่อหันซ้ายขวาไปมา เพื่อมองหาผู้เป็นพี่ชายวันนี้เธอมาหาพี่ภูผา   พี่ชายแท้ร่วมสายเลือดเดียวกันเพื่อเยี่ยมเยียน นับตั้งแต่วันที่บุพการีล่วงลับจากอุบัติเหตุจากเครื่องบิน เธอกับพี่ก็ถูกเลี้ยงโดย ปู่ย่าและตายาย ซึ่งทั้งสองไม่ถูกกันอย่างรุนแรง จึงตกลงแบ่งพี่ภูผาและเธอ พลอยดาวไปเลี้ยง โดยพี่ภูผาถูกเลี้ยงโดยหม่อมตาและหม่อมยายที่เป็นผู้ดีขนานแท้ แต่เธอถูกเลี้ยงด้วยปู่และย่าผู้ทำฟาร์มเป็นอาชีพ ส่วนสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่ถูกกันนั้น เนื่องมาจากแม่ของเธอรักกับพ่อของเธอที่เป็นเพียงเกษตรกรคนหนึ่งทั้งสองจึงมักคิดว่าพ่อของเธอทำให้แม่ของเธอลำบาก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทีไร พลอยดาวก็อดคิดถึงพ่อและแม่ไม่ได้

“ดาว ระวัง”ภูผาเดินมาเห็นน้องสาวกำลังจะถูกรถชนก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยทันที พลอยดาวตกใจส่งเสียงกรีดร้องพร้อมกับเสียงแตรรถ อื้ออึงไปทั่วบริเวณ
"นี่คุณอยากตายหรือไงฮะ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ"ชายหนุ่มเจ้าของรถหรูก้าวลงมา ถอดแว่นสุดเท่ ทำให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่หญิงทั้งประเทศหมายปอง ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งรูปร่าง หน้าตาและฐานะอย่างไม่มีใครเทียบเทียม ไม่มีใครไม่รู้จักเขาโดยเฉพาะสตรี แต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับหงุดหงิดสุดๆ เนื่องจากเขากำลังรีบไปหาหม่อมแม่และหม่อมย่าบังเกิดเกล้าซึ่งหากไม่ถึงภายในสิบนาทีนี้เขาแย่แน่

"ผมต้องขอโทษแทนยายดาวด้วยนะครับ" ภูผาบอกขอโทษชายหนุ่มอย่างจริงใจ เนื่องจากจำได้ดีว่าเขาเป็นใคร

"พี่ภู ขอโทษเขาทำไม เขาต่างหากที่ต้องขอโทษดาว ขับรถยังไงก็ไม่รู้จะชนอยู่แล้วเนี่ย"พลอยดาวบ่นอย่างอารมณ์เสีย

"ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ช่วยสอนแฟนคุณดีดี ด้วยนะครับเขาคงไม่รู้จักกับคำว่ามารยาท"แมค กัดแสบแบบผู้ดี

"ถ้าคุณไม่บาดเจ็บอะไร ผมไปก่อนนะครับ"แมคบอกลา ก่อนขับรถออกไปอย่างเร่งรีบ

"รีบอย่างนี้ไงถึงเกือบชนดาว"พลอยดาวพูดอย่างหมั่นไส้ ให้ตายเถอะเธอรู้สึกไม่ชอบหน้าเขาตั้งแต่แรกเห็น

อย่าให้เจอตาขี้เก๊ก จะเอาคืนอย่างเจ็บแสบเลย

ภูผาส่ายหน้าอย่างละอายใจในนิสัยของน้องสาวสุดแสบของตัวเอง

"ว่าแต่แกเหอะ ฉันโทรหาก็ปิดเครื่อง ว่าแล้วว่าแกต้องหลงแน่ๆนี่ถ้าฉันมาไม่ทันนะ แกตายโหงไปแล้วแหละ"

"ดาวเปล่าปิดเครื่องสักหน่อยแบตหมดต่างหากละ ไปกินข้าวกันเถอะดาวหิวมากมาก"

"เออๆ ไปเดี๋ยวฉันเลี้ยงแกเองไม่เจอตั้งนานแกอ้วนขึ้นนะเนี่ย" ภูผาหยอกน้องสาวพลางเอาแขนไปโอบรอบคอเดินไปด้วยกัน

"ฉันเปล่าอ้วนซักหน่อย" พลอยดาวหัวเราะ เธอรู้สึกมีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับพี่ชายคนนี้

แมคมาถึงโรงพยาบาลในเวลาไม่นาน ก็รีบไปหามารดาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับอาการป่วยของหม่อมย่าทันที

“หม่อมย่า เป็นไงบ้างครับหญิงแม่” แมคสอบถามอาการป่วยของหม่อมหญิงลินลดา ศักดิ์วัฒนโยธินผู้เป็น ย่าแท้ๆที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก 

    “แมค ลูกทำใจดีดีนะ” คุณหญิงพัชรวดีบอกลูกชายพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นทาง

     “ทำไมครับ หม่อมย่าเป็นอะไรครับหญิงแม่บอกผมสิครับ” แมคเริ่มใจเสีย เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ถ้าหม่อมย่าเป็นอะไรไปเขาคงทำใจไม่ได้แน่ๆ

     “ แมค หม่อมย่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย    แต่ลูกอย่าบอกใครนะแม่ไม่อยากให้หม่อมย่าท่านคิดมาก  ลูกต้องปิดเรื่องนี้เป็นความลับ” คุณหญิงสะอื้นไห้ด้วยใจเสีย นับตั้งแต่สามีของเธอลาจากโลกนี้ไป แม่สามีก็จิตใจไม่ค่อยดี ล้มป่วยอยู่บ่อย ที่สำคัญท่านสนิทลูกชายของเธอมาก  ลูกชายของเธอรักท่านยิ่งกว่าอะไร และไม่เคยขัดใจสักครั้ง

แมคอึ้งไปเขาไม่คิดว่าท่านจะป่วยมากขนาดนี้ ถึงท่านจะมาโรงพยาบาลอยู่บ่อยๆแต่ท่านก็ไม่เคยเป็นอะไรร้ายแรงเลยสักครั้ง เขาไม่เคยคิดถึงวันที่ไม่มีท่านอยู่สักครั้ง ท่านคงพยายามทำเหมือนไม่เป็นอะไรมาก ทั้งที่ป่วยหนัก ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งใจเสียถึงเขาจะเจ้าชู้ตามประสาผู้ชาย หรือดื้อดึงบ้างบางครั้งแต่กับหม่อมย่าเขาเป็นเด็กดีเสมอ และหม่อมย่าก็รักหลานคนเดียวของท่านคนนี้มากด้วย

    “ จริงหรือครับหญิงแม่ผมไม่รู้มาก่อนเลย”

    “แม่ก็พึ่งรู้เมื่อกี้นี่เอง เรื่องนี้หม่อมย่าท่านรู้อยู่แล้วและท่านทำใจได้ท่านมีเรื่องจะคุยกับลูกน่ะ เขาไปหาท่านหน่อยนะ”

“หม่อมย่ารู้แล้วเหรอครับ”

“ใช่ท่านรู้นานแล้ว แต่ไม่ยอมบอกใครจนสลบไปเมื่อเช้านี้ ไม่งั้นเราคงไม่มีทางรู้”

“ครับ โธ่!หม่อมย่า ผมจะไปหาท่านเดี๋ยวนี้เลยครับ” แมคเข้าไปในห้องพิเศษของทางโรงพยาบาลเอกชนที่ราคาแสนแพง คนที่มีฐานะดีถึงจะสามารถรับผิดชอบค่าใช้จ่ายนี้ได้ แต่ถึงจะแพงแค่ไหนเขาก็พร้อมจะจ่ายเพื่อให้หม่อมย่าเขาหายดีเขาจะทำทุกทาง ชายหนุ่มมองไปทางเตียงผู้ป่วยที่มีหญิงอายุประมาณเจ็ดสิบกว่าๆนอนอยู่ ใบหน้าที่ถึงแม้จะมีริ้วรอยตามวัยแต่ก็ยังสามารถมองเห็นความงามได้อย่างชัดเจนที่ตอนนี้ดูซูบผอมกว่าที่เคยเล็กน้อย เขาไปจับมือของหญิงชราไว้แล้วจุมพิตเบาๆ

“หม่อมย่าครับ” แมคเรียกหญิงชราด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนเป็นน้ำเสียงที่เขาไม่เคยใช้กับใครยกเว้นคนในครอบครัว

  “อ้าว ตาแมคมาแล้วเหรอ” หญิงชราลืมตาขึ้น น้ำเสียงดูอิดโรยกว่าที่เป็น

  “ย่ามีเรื่องจะคุยกับเราน่ะ อย่างที่แมครู้ย่านะป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย   ย่าอยู่ได้ไม่เกินสามปี

   ย่ามีเรื่องเดียวที่อยากจะขอร้องเราก่อนตายเราจะทำให้เราได้ไหม”หญิงชราจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของหลานชายตัวเอง เธอรู้มานานแล้วมาเธอเป็นมะเร็งแต่เธอก็ไม่รักษาให้ถึงที่สุดเนื่องจากเธอไม่มีอะไรต้องห่วงยกเว้นหลานชายคนนี้เธอ อยากให้เขาได้เป็นฝั่งเป็นฝาก่อนตายไป

“ ครับหม่อมย่า บอกมาเลยครับผมพร้อมจะทำทุกอย่าง” แมคกุมมือหญิงชราแน่นขึ้น น้ำตาลูกผู้ชายคลอเบ้า เขารู้สึกใจหายวาบ สามปีเท่านั้นที่เขาจะได้อยู่กับหม่อมย่า อีกแค่เพียงสามปี ถึงอย่างนั้นเขาจะยื้อชีวิตของหม่อมย่าไว้ให้นานที่สุด

“ ย่า ย่าอยากให้เราแต่งงานน่ะ” หญิงชราบอกพร้อมรอยยิ้มซีดเซียว

“ตะ ตะ แต่งงานงั้นเหรอครับหม่อมย่า หม่อมย่าต้องการให้ผมแต่งงานหรอกหรือครับ” แมคถามอย่างไม่เชื่อหู สิ่งหม่อมย่าต้องการก่อนตายคือให้เขาแต่งงาน เขาไม่เคยคิดมาก่อน

หม่อมย่าหวงเขาจะตายพยายามกีดกันผู้หญิงหลายคนในชีวิตของเขา แต่กลับต้องการให้เขาแต่งงาน

“ใช่ ย่าอยากเห็นหน้าเหลนก่อนตาย แมคพอจะทำให้ย่าได้ไหมลูก”

“ได้ครับ ไม่ว่าหม่อมย่าต้องการอะไรผมทำให้ได้ทุกอย่างเลยครับ แต่คุณย่าจะให้ผมแต่งงานกับใครครับ ผมมั่นใจว่าหม่อมย่าไม่ให้ผมเลือกเองแน่นอน”

“ใช่ คนที่ย่าอยากให้เราแต่งงานด้วยก็คือหนู พลอยดาว  สิริพัฒนชัย”

 Heaven & Hell :) Shalunla color:#D66779;} *::-moz-selection{ background:#FAE8EC; color:#D66779;} *::-webkit-selection{ background:#FAE8EC; color:#D66779; Shalunla