Fic Naruto รักเธอหมดใจยัยตัวเเสบ

"แค่กๆ....ว่าไงน่ะค้ะพ่อ!"หญิงสาวร่างบาง ตากลมโตสีขาวมุขบริสุทธิ์ ริมฝีบางนั้นกำลังเคี้ยวข้าวอย่างมีความสุขกับครอบครัวอยู่เเต่ก็เเทบสำลักข้าวตายเพราะพ่อเธออยู่ๆก็จะให้กลับญี่ปุ่นทั้งๆที่เธอก็อยู่อเมริกามาตั้ง3ปีเเล้ว!

"พ่อก็ไม่อยากให้ลูกไปเเต่ๆ...มันไม่ทีทางเลือก"ผู้เป็นพ่อพูดอย่างปรานีปรานอมสุดริด เพื่อไม่ให้ร่างบางต้องอารมเสีย

"หนูเป็นภาระหรือป่าวค้ะคุณพ่อ"เธอถามด้วยน้ำเสียงโกรธป่นๆน้อยใจ ดวงตาที่เคยใสสะอาดตอนนี้ลนเอ่อด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าอยู่ เธอไม่อยากกลับญี่ปุ่นเลย เพราะเธออยู่กับพ่อมาตั้งเเต่เล็กๆเเละจะให้มาห่างกันตอนนี้ให้ตายก็ทำไมได้หรอก

"คือ...เห้อออพ่อต้องย้ายที่ทำงานน้ะลูก...เข้าใจพ่อหน่อยได้มั้ยพ่อก็ไม่อยากให้หนูกลับเเต่ถ้าตามพ่อไปอนาคตหนูจะต้องย้ายที่เรียนไปเลื่อยๆน้ะเเละอาจจะเรียนไม่จบ" ฮิราชิที่นั่งจิบกาแฟอยู่ลุกขึ้นพลางเดินมาหาลูกสาวที่ตอนนี้กำลังงอแง ไม่อยากจากเขาไปก่อนจะสวมกอดอย่างอบอุ่นพร้อมทั้งอธิบายเหตุเเละผลให้เธอฟัง

"เเต่หนู..อึก...อือ...."ฮินาตะสะอึกสะอื้นปานขาดใจถึงเธอจะดื้อหัวรั้นยังไงเเต่เธอก็ไม่เคยที่จะไม่เชื่อฟังผู้เป็นพ่อเลยสักครั้ง

"น่ะ...เชื่อพ่อกลับญี่ปุ่นน่ะลูก" ร่างสูงผละลูกสาสออกอย่างเบามือพลางเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเเผ่วเบา

"เเละหนู..อึก...จะไปอยู่ที่ไหนล่ะค่ะ?"เธอถามด้วยน้ำเสียงที่สั้นเครือเเละก็เข้าใจว่าพ่อเธอคงไม่มีทางเลือกจิงๆนั้นเเหละ

"พ่อติดต่อคอนโดไว้เเล้วส่วนที่เรียนพ่อจะถามเพื่อนให้ เเต่หนูต้องกลับพรุ่งนี้เเล้วน่ะเพราะที่นู้นเขาจะเปิดเทอมที่2กันเเล้ว"คำตอบทำร่าบางอึ้ง พรุ่งนี้มันเร็วไปที่เธอจะเตรียมตัวเตรียมใจอะไรเลยอยู่ๆก็ให้ไปแบบกะทันหันเเบบนี้ืำไมพ่อเธอถึงได้บอกช้านัก ฮินาตะคิด

"ทำไมไวจังล่ะค่ะ..อึก..หูนยังไม่ได้เตรีมตัวเลยT^T" ฮินาตะซบอกพ่ออย่างไม่เข้าใจเเละโหยหาอีกนานกว่าจะได้มากอดกันอีกแบบนี้

"พ่อรู้ลูก สรุปไปน่ะลูกน้ะ"ฮิราชิลูบหัวลูกสาวอย่างอ่อนโยนฮินาตะตอบเสียงอู้อี้ ในอกเชิงตกลง

"กะ...ก็ได้ค่ะอึก..."

......................................................................

มาอัพเรื่องใหม่ไฉไลกว่าเดิม ต้องเข้าใจหน่อยน้ะว่าเราชอบฮินาตะมากเลยให้เป็นนางเอก ใครที่เบื่อฮินาตะก็ขอประทานโทดด้วยน่ะค่ะ( ^/\^)อาจจะมีคำหยาบบ้างเช่น กู มึง อะไรเเบบนี้ เเละที่สำคัญคือนางเอกเเซบมากค่ะพูดเลย