เพียงสาบาน

"พี่ขอสาบานต่อหน้าต้นโพธิ์ พี่จะรักเจ้าไม่เสื่อมคลาย ไม่ว่าจะกี่ชาติภพก็ขอให้เราได้ครองรักกัน ตราบชั่วฟ้าดินสลาย ตราบชั่วนิจนิรันดร์"

พวกท่านเคยสาบานว่าจะรักใครตลอดไปตราบนานเท่านานเช่นนี้หรือไม่ แต่ถ้าหากไม่เคยพวกท่านอาจจะยังไม่มีคนที่รักยิ่งเท่าชีวิตก็เป็นได้ เเต่ข้านั้นมี ข้ารักเขามากไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อนแต่หากแม้นย้อนกลับมา ณ.จุดๆ นี้ได้ จุดที่ข้าเคยสาบาน ข้าจะไม่สาบานเพราะคำสาบานนั้นเป็นบ่วง จงอย่าสาบาน

ในคืนที่ฟ้ากระจ่างจากแสงจันทร์เต็มดวงทั้งสองยืนจับมือกันใต้ต้นโพธิ์ ดวงตาสองดวงสบกัน ใจสองใจตรงกัน ไม่มีอะไรจะเหมาะไปมากกว่าการบอกรักและคำสาบานว่าจะรักกันแต่ถ้าบอกว่าจะรักกันตราบจนตายจากกันเรื่องราวนี้คงไม่เกิดขึ้น เรื่องราวระหว่างมนุษย์กับผีที่โคจรมาพบกัน

*หมาหาย (หมายเหตุ) เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเราเอง เขียนไม่เข้าใจหรือผิดพลาดตรงไหนติชมได้เลยค่ะ เป็นเรื่องสั้น 10 ตอนจบ