So’ Bad!!! รักร้ายๆของยัยวายร้ายจำเป็น !

บทนำ

ใครหลายคนบอกว่าความรักนั้นเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ

…แต่…สำหรับฉัน ความรักนั้นเปรียบเสมือนการถือกุหลาบสีแดงแสนสวยงามที่มีหนามไว้ในมือ

…ถึงแม้จะรู้ว่าถ้าขืนถือต่อไปแล้วหนามกุหลาบนั้นจะทิ่มแทงมือจนเป็นแผล แต่เพราะความสวยงามของมัน

…ทำให้เรายอมที่จะเจ็บเพื่อเลือกกับการที่จะไม่ปล่อยดอกกุหลาบนั้นไป…

ซ่า  ซ่า  ซ่า!!

          เสียงฝนที่เทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสายทำให้ฉันหมุนตัวกลับเดินเข้าไปข้างในใต้อาคารเรียนเพื่อหลบฝนวันนี้ท้องฟ้าออกจะแจ่มใสแต่ฝนกลับมาตกซะได้ฉันเลยไม่ได้เอาร่มมาจากบ้าน เฮ้อออ~ ซวยจริงๆ

          “อื้อ~…” เสียงครางดังออกมาจากฝั่งซ้ายมือซึ่งเป็นทางเดินขึ้นบันได ซึ่งในเวลานี้นักเรียนไม่น่าจะอยู่ด้วยซ้ำไป แต่…อ้ะ! หรือว่าจะเป็นผอสระอี…ผะผะผี!! ไม่น้า~~~ ฉันยืนอยู่คนเดียวซะด้วยซิ ทำยังไงดีเนี่ยคิดแล้วกลุ้มฝนก็ยังไม่ยอมหยุดตกอีกแถมยังตกหนักขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย

          “นี่เคมท์เราไปต่อกันเถอะ”  อ่ะอ่าวก็นึกว่าผีซะอีกตกใจหมดที่แท้ก็นักเรียนที่แอบมาพอดรักกันนี่เอง

          “ที่ไหนล่ะ”  เสียงผู้ชายที่น่าจะชื่อว่าเคมท์ถาม เอ้ แต่ฉันว่าเสียงผู้ชายคนนี้คุ้นๆอยู่นะ

          “ที่เดิมเป็นไงล่ะฉันก็ไม่ได้ไปมานานแล้ว”  ฉันเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิมเพื่อจะฟังว่าสองคนนี้เขาพูดอะไรกันนี่ฉันไม่ได้ยุ่งเรื่องชาวบ้านหรอกนะ ไม่เล้ยยยยย

          “อืม แล้วแต่เธอ” 

ฟุ่บ!

          ฉันรีบหลบเข้ามาในซอกเล็กๆข้างๆบันไดเพราะว่าสองคนนั้นกำลังเดินออกมาเพื่อเตรียมจะไปที่ประจำของเขา แต่ว่านายเคมท์อะไรนั้นกลับกระซิบบางอย่างบอกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วเธอก็เดินออกไปก่อนนายเคมท์เดินกลับมาทางบันไดอีกครั้งเหมือนจะเดินขึ้นไปแต่ก็เลี้ยวตัวเดินมาทางซอกที่ฉันใช้กำบังตัวเองอยู่

          ว้ายยยย ตายแน่ๆเลยนายนั่นรู้หรอว่าฉันแอบฟังนะเขาต้องหาว่าฉันสอดรู้สอดเห็นแน่ๆ

          “หึ ออกมา”  นายเคมท์พูดกับตัวเอง เอ้ยย ไม่สิคนบ้าอะไรจะพูดกับตัวเอง อ้ะ!หรือว่านายนั่นจะบ้าฟะ! ไม่ใช่แน่ๆนายนั่นต้องพูดกับฉันชัวร์ป้าป!!แต่ฉันยังไม่ออกไปหรอกออกไปให้โง่อะดิเพื่อนายนั่นอาจคุยกับร่างทรงหรือไม่ก็วิณญาญอะไรเทือกนั้นก็ได้ ให้กำลังใจตัวเองสุดๆอ่ะ T T

          “ฉันบอกให้ออกมา!ไงยัยซื้อบื้อ!!”  โอ้ยย นายนั้นเริ่มโกรธแล้วอ่ะ

ทำไงดีแล้วยัยซื้อบื้อคือใครวิณญาญเหรอ?รู้ว่าเขาเรียกทำไมยังไม่ออกมาย่ะยัยผีบ้า ตอนนี้ฉันแทบจะประสาทเสียใครไม่เคยมาโดนอย่างฉันไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง  T^T หลบฝนอยู่ดีๆก็เจือกมาซวย ฮืออออ

          “ได้จะไม่ออกดีๆใช่มั้ยยัยเชื้อรา” 

ตึก ตึก

          เสียงรองเท้าดังเข้ามาใกล้ทางที่ฉันแอบอยู่แล้ว   ทำไงดีหลับตาดีกว่าแล้วแกล้งยืนเป็นหุ่นเก๊กท่าสวัสดีสวยๆเหมือนเป็นหุ่นนักเรียนเฉย ก็ฉันไม่ใช่จ่านี่ย่ะ!เพื่อว่าอีตานั่นจะเขาใจว่าเค้าตาฝาดเห็นคนยืนอยู่ โอ๊ะ เสียงเงียบหายไปแล้ว >___o ฉันแอบหรี่ๆตามองดูว่าเขาไปหรือยังแต่ก็ พับกบ เอ้ย!พบกับ…..(แหมนางเรื่องนี้นี่ตลกจริงๆ -_-**  )

          “-__-;;  ไง”

          “งะ…ไง ^____^” ฉีกยิ้มกว้าง นี่ถ้าฉีกได้ถึงหูคงทำไปแล้ว -_-*
          “ฉันเพิ่งเคยรู้ว่าหุ่นพูดได้ด้วย -___-^^”

          “หา เอ่อคือเอ่อเอ่อเอ่อ…..”  พูดไม่ออกเว้ยยยย  แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่านายก็สามารถคุยกะหุ่นได้ด้วย

          “-___-^…..”

          “เอ่อ >______<” ยิ้มไว้ก่อนพ่อสอนไว้

          “เลิกเอ่ออ่อสักที!!!”  อุ้ย!! ตกใจหมด ฉันเผลอสะดุ้งแล้วก้าวถ้อยหลังไปสองก้าวพูดดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องขึ้นเสียงเลย นึกว่าฉันจะกลัวเหรอไง อะโด่ววว เด่วปัด…

          “มะ…มีธุระอะไรเหรอค้ะ >_<* ห้องน้ำอยู่ทางนู้น” ฉันพูดพลางชี้มือไปทางห้องน้ำ ยะ…หญิง >____<’’ เขามองตามมือฉันแล้วหันกลับมาทำหน้ายักษ์ใส่ แง้ๆ อยากตัดมือทิ้งขึ้นมากะทันหัน

          “ฉันไม่ได้ต้องการจะเข้าห้องน้ำแต่ฉันมีธุระกับเธอยัยงั่ง!!”  โว้ยยยย  แล้วจะตะโกนทำซากขี้อะไรเล่า T T แถมยังชี้นิ้วมาที่ฉันหยั่งกับจะจิ้มตาให้ตาบอดแน่ะ

          “เรื่องอะไรเหรอ ถ้าเป็นเรื่องเงินฉันไม่มีหรอกน้ะ เหลืออยู่ห้าบาทจะเอามั้ย? >___<” ฉันพูดพลางทำท่าจะควักเงินห้าบาทออกมาให้ดูจริงๆ แต่เขากลับยกมือออกให้หยุดแล้วเปลี่ยนมาบีบไหล่ฉันเอาไว้แทน

          “ฟังฉันให้ดีๆนะยัยเซ่อ ฉันมาเพื่อจะคุยกับเธอเรื่องที่เธอแอบฟังฉัน”  อ๋อ แล้วก็ไม่บอกซะตั้งแต่ทีแรก -__-^^ ปากอมขี้อยู่หรือไง ชิส์

          “ฉันไม่ได้ต้องการมาหาเรื่องแต่แค่จะบอกว่าถ้าเธอเอาเรื่องที่ฉันจูบกับยัยนั่นในโรงเรียนไปฟ้องอาจารย์ล่ะก็…เธอตาย!!จำไว้ยัยเอ๋อ!”  เขาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินออกไปเลย ปล่อยให้ฉันงงเต้กอยู่คนเดียวกับตอนเย็นๆ -__-;;  คนสวยงง แล้วทำไมฉันถึงมีทั้งชื่อเอ๋อ เซ่อ ยัยงั่งแล้วอีกยัยซื้อบื้ออีกล่ะ คนสวยน่ารักชอบม้ะชอบม้า~~~ ชักโกรธแล้วนะ!

 





[ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยน้าา >O<!! หวังว่าจะถูกใจทุกๆคน ^___< เค้าตั้งใจเขียนเต็มที่เล้ยยย ......(kaew-mokumoku)]