ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Lolicon.ผิดหรอเค้าก็แค่รักเด็ก

    ลำดับตอนที่ #5 : ครบสูตร

    • อัปเดตล่าสุด 28 ม.ค. 57


    เช้าแล้วจร้าาาาา.....
     
     




     
    " สิก้าค่ะตื่นได้แล้วน่ะค่ะ...... " ยูริที่พึ่งอาบน้ำเสร๊จเดินมาปลุกเจสสิก้า
     

     



     
    " อื้อ...... " เจสสิก้าครางออกมาเบาๆ พร้อมค่อยลืมตา  เธอรู้สึกไม่อยากจะลืมตาเลยมันรู้สึกหนักอึ้งไปหมด
     
     
     
     
    " ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวได้แล้วน่ะค่ะ " ใบหน้าของยูริยังคงยิ้มกว้างเหมือนเดิม



     
     
     
    " สิก้าปวดหัวจังพี่ยูล " เจสสิก้าเอ่ยออกมาเสียงอ่อย  ยูริเห็นดังนั้นจึงรู้สึกผิดขึ้นมาทันที สงสัยเค้าใส่ยาเยอะเกินไป ที่จริงเค้าก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอก  แต่เพราะความน่ารักของเจสสิก้ามันทำให้เค้าอดใจไม่ไหวจริงๆ 
     


     
     
     
    " งันสิก้า....นอนอยู่นี้แหละเดียวพี่ไปทำข้าวต้มมาให้น่ะค่ะ " ยูริพูดจบก็เดินลงไปข้างล่างทันที
     


     
     
     
    ผ่านไปเกือบชั่วโมง ยูริก็เดินมาหาเจสสิก้าพร้อมถาดข้าวต้ม ที่เค้าตั้งใจทำสุดติ่ง
     
     
     
     
    " รอนานมัย ?? " ยูริเอ่ยถามเจสสิก้าที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่



     
     
     
    " ไม่นานหรอกค่ะ --- แค่ใส้เกือบขาดแค่นั้นเอง ^^ " เจสสิก้าตอบกลับอย่างประชด
     
     
     
    " โห้....สิก้าอ่าาา --- พี่พึ่งเคยทำครั้งแรกหนิ "



     
     
     
    " ทำครั้งแรก แล้วสิก้าจะกินได้มัยเนี๊ย ---- แล้วแม่บ้านพี่ไปไหนหมดทำมัยไม่ให้เค้าทำให้หล่ะ " เจสสิก้าตอบพร้อมมอง ถ้วยข้าวต้มยูริอย่างหวาดๆ
     
     



     
    " บรรดาแม่บ้านหรอเค้าลากลับบ้านไปหมดแล้ว ---- แล้วอิกอย่างอย่าดูถูกพี่อย่างนี้ซิ พี่อุตสาห์ใส่สิ่งที่พิเศษที่สุดลงไปเลยน่าาาา......" ยูริตอบ
     


     
     
     
     
    " ใส่อะไรค่ะ " เจสสิก้าตอบพร้อมเอียงคอมองยูริอย่างสงสัย  ยูริแทบอยากจับเจสสิก้ากดแต่ต้องเก็บอาการไว้
     


     
     
    " หัวใจคนทำ ^++++^ " ยูริตอบพร้อมยิ้มโชว์ฟันขาว
     



     
     
    " สิก้าจะกินข้าวได้ยังค่ะ >//< " เจสสิก้ารีบเปลี่ยนเรื่องทันที  เมื่อยูริเริ่มจะเสี่ยวกับเธอ
     


     
     
    " อ่ะ --- พี่ป้อนน่ะ " แล้วยูริก็เริ่มตักข้าวต้มป้อนเจสสิก้า
     
     
     
     
    " พรุดดดดดด !!!! " เจสสิก้าถึงกับพ่นข้าวใส่หน้ายูริทันทีเมื่อได้ลิ้มลองรสชาติข้าวต้มที่ยูริตั้งใจทำ
     


     
     
     
    " อ่าาาาา.... สิก้า " ยูริถึงกับเบ้ปาก เหมือนเด็ก เมื่อได้รับข้าวต้มที่เจสสิก้าพ้นออกมา
     
     


     
    " สิก้าขอโทษ " เจสสิก้าพูดพร้อมหยิบทิชชู่เช็ดหน้าให้ยูริ
     
     


     
    " มันไม่อร่อยขนาดนั้นเลยหรอ " 
     



     
     
    " สิก้าพ่นออกมาขนาดนี้ยังกล้าถามอิกหรอค่ะ " เจสสิก้าพูดออกมาแบบไม่มีอ้อมค้อม
     



     
     
    " สิก้าอ่าาาา " ยูริแทบอย่างร้องไห้เมื่อได้ยินคำตอบของเด็กสาวตรงหน้า
     



     
     
    " มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ----- มันก็แค่อร่อยน้อยเท่านั้นเอง " เจสสิก้าพยายามพูดปลอบใจยูริ แต่คำปลอบใจของเธอเหมือนซ้ำเติมจริงๆ
     
     
     
     
    " สิก้าไปอาบน้ำเถอะ เดียวเราไปหาอะไรกินข้างนอกดีกว่า " ยูริพูดจบก็เดินเบ้ปากออกนอกห้องทันที อาการของยูริทำเอาเจสสิก้ารู้สึกผิดขึ้นทันทีแต่ทำไงได้เธอโกหกไม่เป็นนี่
     
     



     
     
    " พี่ยูล!!!!!!!! " เสียงแหลมของเจสสิก้าดังขึ้นลั่นบ้าน ทำเอาลิงที่นั่งซึมอยู่สะดุ้งทันที ยูริรีบวิ่งหน้าตั้งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
     


     
     
     
    " สิก้าเป็นอะไรค่ะ " ยูริรีบพรวดเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว  พอเจอะสภาพเจสสิก้าเลือดยูริแทบพุ่ง



     
     
     
    " พี่ยูลดูน่าอกสิก้าซิ --- มีรอยอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมดเลย !!!! " เจสสิก้าพูดพร้อมปลดปมผ้าขนหนูลดลงมาอยู่ที่เอว เท่านั้นแหละเลือดยูริถึงกับกำเดาไหล O,,O   
     
     
     
     
    " กรี๊สสสส!!! พี่ยูลเลือดๆ " เจสสิก้าตกใจจนทำอะไรไม่ถูก



     
     
     
    " อ๊ะ!!! " ยูริถึงกับได้สติเมื่อเจสสิก้าส่งทิชชู่มาอุดรูจมูกให้เลือดหยุดไหล
     



     
     
    " สะ.....สิก้า...ไปแต่งตัวเถอะ...พี่ไม่เป็นไรหรอก " ยูริตอบพร้อมจ้องน่าอกเล็กของเจสสิก้าไม่วางตา  แล้วเจสสิก้าก็รีบไปแต่งตัวตามที่ยูริบอก
     


     
    ' ไอ่ยูล....อดใจไว เดี๋ยวเด็กจะเสียขวัญ '



     
     
    ผ่านไป 30 นาที เจสสิก้าก็จัดการทำธุระส่วนตัวเสร๊จ



     
     
    " พี่ยูล...ไปหาหมอมัยค่ะ "



     
     
     
    " ไม่เป็นไรหรอกแค่กำเดาไหลเอง " ยูริตอบพร้องส่งยิ้มให้เจสสิก้าคลายกังวล
     


     
     
    " ทำมัยถึงไหลหรอค่ะ "
     


     
     
    " ก็สิก้ามาแก้ผ้าให้พี่ดูทำมัยหล่ะ "


     
     
     
    " มันเรื่องปกติไม่ใช่หรอ " เจสสิก้าตอบอยางไม่ค่อยเข้าใจ อาจจะเพราะเธอยังเด็กเลยไม่ค่อยอายมั้ง
     


     
     
     
    " สิก้าโตแล้วหน่ะ ---- อย่าทำแบบนี้อิกรู้มัยถ้าพี่เกิดอดใจไม่ไหวสิก้าจะเสียใจน่ะ "
     



     
     
    " ทำมัยต้องอดใจหล่ะค่ะ "เด็กหน่อเด็ก
     



     
     
    " เอาเป็นว่ารอให้เราเป็นแฟนกันก่อนดีกว่า พี่จะบอกจะสอนสิก้าทุกอย่างเลยดีมัย "
     
     



     
     
    " เป็นแฟนตอนนี้เลยได้มัยค่ะ สิก้าอยากให้พี่ยูลสอน !!! " เจสสิก้ายังคงซื่อต่อไปตามประสาเด็ก  ยูริที่พยายามข่มอารมณ์ร้อนอยู่นาน ความพยายามถึงกับขาดสะบั้นเมื่อรู้สึกว่าตัวเองถูกเด็กพูดยั่ว
     
     


     
     
    " อื้อ........ " เจสสิก้าถึงกับครางในลำคอเมื่อยูริดึงเธอเข้ามาจูบ
     
     



     
    " พี่ยูลจูบสิก้าทำมัยค่ะ " เจสสิก้าพูดขึ้นทันทีเมื่อยูริยิมถอนจูบออก
     
     



     
     
    " พี่ก็จะสอนสิก้าไง ---- แล้วอิกอย่างสิก้าอยากรู้ไม่ใช่หรอว่ารอยที่น่าอกนั้นคืออะไร พี่จะทำให้ดูเอง " ยูริพูดจบก็ดันเจสสิก้านอนราบกับพร้อมเลิกเสื้อตัวบางขึ้นสูง พร้อมก้มลงไปดูดน่าอกนั้นอย่างหื่นกระหาย
     


     
     
     
     
     
    " อะ...อ่ะ...อื้อ....พี่ยู....ล.. " เจสสิก้าถึงกับครางไม่ได้ศัพท์เมื่อยูริดูดยอดอกเธอ
     
     
     



     
     
    ............ RRRRR .............. เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันสร้างความขัดใจให้ยูริเป็นอย่างมาก   ยูริผละปากออกจากยอดอกของเจสสิก้า พร้อมคว้าโทรศัพท์มาดูอย่างอารมณ์เสีย   
     



     
     
    ' แม่  ' 



     
     
    " ฮัลโหลแม่ "
     


     
     
    [ ยูลน้องสิก้าอยู่กับยูลหรือเปล่า ]
     



     
     
    " อยู่ค่ะ "
     



     
     
    [ พอดีแม่น้องสิก้าเค้าจะคุยด้วย ---- ยูลช่วยส่งโทรศัพท์ให้น้องหน่อยซิ ]  แล้วยูริก็ยื่นโทรศัพท์ให้เจสสิก้าที่นอนหอบหายใจอยู่
     
     


     
     
    " แม่ของสิก้าจะคุยด้วย --- สิก้าอย่าพูดเรื่องของเราน่ะ " ยูริสั่งก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้เจสสิก้า ซึ่งเจสสิก้าก็พยักน่ารับ
     



     
     
    " ฮัลโหลค่ะแม่ "
     



     
     
    [ สิก้าเป็นไงมั้งลูก ]
     


     
     
    " ก็สบายดีค่ะ "




     
     
    [ หนูอยู่กับพี่เค้าได้ใช่มัย ]
     
     



     
    " ดะ...ได.......ค่ะ " ครั้งนี้เจสสิก้าตอบเสียงสั่นเมื่อยูริเริ่มก้มลงมาดูดยอดอกเธออกแล้ว
     
     
     
     
    [ สิก้าเป็นอะไรหรือเปล่า ทำมัยเสียงลูกสั่นๆ ]
     
     
     
     
    " ปะ...เปล่าค่ะ ---- แค่.....นี้...ก่...อน...น่ะ...ค่ะ...แม่.. สิก้าจะไปอาบ..นะ...น้ำ." เจสสิก้าพยายามทำเสียงให้ปกติที่สุด
     



     
    [ ก็ได้จ๊ะ ] แล้วคุณนายจองก็กดวางสายไป
     
     


     
     
    " พะ...พี่...ยูล...พ..อ...ก่อน.. " เจสสิก้าครางเสียงสั่นพร้อมดันยูริออก  ซึ่งยูริก็ยอมออกแต่โดยดี
     
     



     
    " สิก้าน่ารักมากเลยรู้มัย " ยูริพูดพร้อมจ้องเจสสิก้าที่น่าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ
     




     
     
    " สิก้าหิวข้าว!! " เจสสิก้าพูดเสียงดังก่อนจะดึงเสื้อตัวเองลงพร้อมดันยูริออก
     



     
     
    " สิก้าเราเป็นแฟนกันน่ะ " ยูริพูดขึ้นหลังจากที่ลุกขึ้นจากเตียง 
     
     



     
     
    " ไม่เป็นค่ะ !!!"
     




     
     
    " ทำมัยอ่ะ!! --- สิก้าบอกเองไม่ใช่หรอว่าให้เป็นแฟนกัน "
     


     
     
    " สิก้าเปลี่ยนใจแล้วค่ะ " ยูริถึงกับปวดหัวกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเจสสิก้า
     
     



     
    " แล้วพี่ต้องทำไงสิก้าถึงจะเป็นแฟนพี่หละ "
     



     
     
     
    " จีบค่ะ ---- พี่ยูลต้องจีบสิก้าก่อน "
     
     


     
    " จีบงันหรอ ---- นี้ไง " ยูริพูดจบก็ใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งจีบเข้าหากัน
     
     

     
    " ไอ้พี่ลิงปัญญาอ่อน !!! " ยูริถึงกับอึ้งเมื่อโดนด่าว่าปัญญาอ่อน ปญอ.ไม่พอแถมโดนเด็กด่าว่าลิงอิก
     
     

     
    " พูดงี้!! เดี๋ยวก็โดนอิกหรอก "
     


     
     
    " หิวข้าวหล่ะ ---- ไปกินข้าวดีกว่าน่ะพี่ลิง --- อุ้ย!! เรียกผิดพี่ยูล " เจสสิก้าพูดพร้อมหัวเราคิกๆ แล้วเดินออกไป
     



     
     
    " ไอ่เด็กแสบ!! เดี๋ยว เราจะเห็นดีกัน " ยูริพูดออกมาเมื่อเจสสิก้าเดินออกได้ไม่นาน  ถึงจะโดนเด็กว่าแต่ยูริก็รู้สึกว่ามันน่ารักอยู่ดี  น่ารักบ้าง กวนบ้าง ซื่อบ้าง เจสสิก้านี่ครบสูตรถูกใจเค้าจริงๆ  


     
    -------------------
    อ่านให้รู้เรื่องและอ่านให้สนุกน่ะค่ะ ^^
    และขอบคุณมากสำหรับคอมเมนท์ดีๆค่ะ ^++++++^
     
     
     
     
     
     

    Cute Polka Dotted Red Bow Tie Ribbon :)  Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×