ฝากรักนี้ไว้ที่นายกะล่อน

อดีตที่ไม่เคยลืม...คือความเจ็บที่ไม่เคยจางหาย

บทนำ

         วี้ด~ ปิ้ว~

          " พอกันที!! กับความรักที่มันเป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บปวดมามากพอแล้ว ฉันจะไม่เผลอใจไปรักใครง่ายๆ อีกแล้ว!!! "

           เสียงตะโกนแข่งเสียงพลุที่ประกายเต็มทั่วท้องฟ้าที่เคยมืดมิดมีแค่ดวงดาวที่คอยประดับบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน แต่ตอนนี้กลับมีทั้งแสง สี เสียงของพลุหลากสีประกายระยิบระยับกระจายเต็มทั่วท้องฟ้า เพื่อส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่

            " ต่อไปนี้ ฉันจะไม่แลผู้ชายหน้าไหนแม้แต่คนเดียว ฉันจะเข้มแข็งไม่หวั่นไหวง่ายๆ อีกแล้ว! ขอให้เรื่องความรักเฮงซวย ความเจ็บปวด ทั้งหลายแหล่จงหายไปกับเสียงพลุซะเถอะ ออกไป! ออกปายยย~ "

            เสียงตะโกนอันบ้าคลั่งของฉัน มันทำให้ฉันสบายใจมากขึ้นที่ได้ระบายความทุกข์ในใจออกมาในคืนข้ามปี หวังเพื่อจะให้เสียงพลุนำพามันไปที่ไกลๆ และไม่มีวันกลับคืนมาอีก...

            วี้ด~ ปิ้ว~

             และสิ้นเสียงพลุสุดท้าย ตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนสิบนาที ซึ่งก็เปลี่ยนเป็นวันใหม่แล้ว

             ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในร้านสนุกกินสนุกย่าง กับเพื่อนๆ เพื่อฉลองต้อนรับปีใหม่ที่จะมีแต่ความสุขเข้ามาในชีวิตครั้งใหม่(มั้ง) บรรยากาศในร้านก็กลับมาคึกครื้นตามปกติมีทั้งเสียงเพลง ซึ่งร้านก็ถูกตกแต่งด้วยแสงไฟหลากสีกระพริบไปมา ทั้งสายรุ้งระโยงรยางค์  อย่างสวยงามให้เข้ากับเทศกาลต้อนรับปีใหม่

              " นี่! ใบพลูแกจะตะโกนทำไม เขาพากันหันมามองพวกเราหมดแล้ว แกต้องเมาแล้วแน่ๆ "

              ยัยปาร์ตี้เพื่อนคู่ใจพูดขึ้นหลังจากเสียงพลุเงียบลง ฉันก็เลยลองหันไปมองคนรอบๆ จากโต๊ะที่พวกเรานั่ง แฮ่~(_ _) น่าอายจัง โต๊ะข้างๆ เขาหันมามองจริงๆ แหละ

               " ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย ฉันก็แค่อยากจะทำให้มันลืมเรื่องเฮงซวยที่ผ่านมาก็เท่านั้นเองนะ " ฉันพูดแก้ตัว

               อันที่จริงฉันก็เริ่มมึนๆ นิดหน่อย จริงๆ แล้ว... ฉันเป็นคนขี้ลืมง่ายแต่กลับไม่เคยลืมความรักอันแสนเจ็บปวดที่เคยผ่านมาได้สักที...

                " เออ...ฉันเข้าใจแกนะ แต่ฉันก็เชื่อว่าปีใหม่นี้แกจะได้เจอแต่สิ่งดีๆ เชื่อฉันสิ "

                ปาร์ตี้ปลอบใจฉันด้วยความเห็นใจ ฉันก็ขอหวังให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ ...

                 " มา! ดื่มแก้วสุดท้ายเพื่อจะได้ลืมเรื่องเฮงซวยไปให้หมดและส่งมันไปที่ไกลๆ หมดแก้ว! เอ้า! ชน... "

                  ยัยเอิร์นเพื่อนสนิทของฉันอีกคนในกลุ่มพูดขึ้นพร้อมชูแก้วแอลกอฮอล์ และพวกเราก็ชนแก้วต่างคนต่างดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

                    ดื่มแก้วสุดท้ายเพื่อลืมอดีต ดื่มแก้วสุดท้ายเพื่อลืมเขาคนนั้นที่ทำให้เราเจ็บปวด!! ไปตายซะ!

                     หลังจากที่พวกฉันจ่ายค่าอาหาร เครื่องดื่ม บลาๆ เสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แต่... ก็มีเรื่องไม่คาดคิดขณะที่ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำให้เสียหลักเซไปชนใครเข้าก็ไม่รู้ ดีนะ ที่ยัยปาร์ตี้ดึงฉันไว้ทัน (นิดนึง) ไม่อย่างนั้นล้มทับเขาตายแน่เลย

                    " เฮ้ย O_O! " เขาอุทานออกมา

                    " นาย... O_O! " ฉัน

                     เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ก็เห็นใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งรุ่นเดียวกันที่คุ้นเคยมาอยู่ตรงหน้าพลางเอ่ย 'นาย'ออกมาอย่างทำอะไรไม่ถูก

                      "..." ( --) >>> เขา

                      "..."(-- ) >>> ฉัน

                      ฉันกับเขาต่างคนต่างเงียบ แม้แต่หน้าก็ยังไม่มองกันเลย สถานการณ์ตรึงเครียดมากขึ้น

                      จนกระทั่ง...

                      " สบายดีไหม? " เขาเอ่ยปากถามฉันก่อน

                      " ก็...สบายดี " ฉันตอบแล้วก็หันหน้ามาสบตากับเขา จึงทำให้ฉันได้เห็นแววตาและใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน

                      แววตาแบบนี้...เป็นแววตาที่ฉันเคยเห็นครั้งเราคบกันครั้งแรก แววตาที่อ่อนโยนและเป็นห่วงจริงๆ

                      แต่...มันกลับทำให้ฉันรู้สึก...เจ็บปวด!

                      " หึๆ เธอก็ยังไม่เปลี่ยนเลยนะใบพลู...จะกลับแล้วเหรอ? " เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะถามฉัน

                      " ใช่! " ไม่ใช่เสียงฉันนะ " แล้วนายก็อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันอีก ป่ะ! ใบพลูกลับบ้าน ดึกแล้ว "

                      ยัยปาร์ตี้พูดจบก็รีบดึงแขนฉันให้เดินตามอย่างขัดขืนไม่ได้ พอฉันหันกลับไปมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้งเขาก็ยังคงมองตามหลังฉัน

                       แต่...ข้างกายเขาตอนนี้กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉัน...รู้จักเป็นอย่างดียืนอยู่ข้างๆ

                       ใช่สินะ...เขามีแฟนใหม่แล้ว ฉันก็ไม่ควรที่จะไปคิดถึงเขาอีก เรื่องระหว่างฉันกับเขามันจบลงไปนานแล้ว...

 ยัยปาร์ตี้ขับรถมาส่งฉันถึงบ้าน ระหว่างที่ยัยนี่ขับรถมาส่งก็เทศน์ให้ฉันฟังไม่หยุด กลัวแต่ว่าฉันจะเก็บไปคิดมากอีก และกลับไปจมปักอยู่กับอดีต กระซิๆ T^T~

เมื่อรถเก๋งคันหรูจอดเทียบกับประตูหน้าบ้าน ฉันก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านแล้วเลื่อนเปิดพลางหันมาลายัยปาร์ตี้ แต่ยัยนี่ก็เทศน์ไม่จบสักที

"จบยังเนี้ย ง่วงแล้วนะ -_-" ฉันถามขัดยัยปาร์ตี้

"จบแล้ว จำไว้เลยนะ ไม่ว่าจะยังรักแกก็ห้ามใจอ่อนให้มัน ตัดใจซะเถอะ"

"อืม ขับรถดีๆ ล่ะ ขอบใจที่มาส่ง" ฉันพูดพร้อมโบกมือให้ปาร์ตี้

ฉันยืนมองรถเก๋งสีส้มคันหรูของเพื่อนสาวขับออกไปจนลับตาแล้ว ฉันก็กระชับเสื้อกันหนาวให้แน่นขึ้นเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นเพราะรู้สึกเย็น บรืออ~ ยิ่งดึกก็ยิ่งหนาว แล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน ด้วยอาการมึนๆนิดหน่อย จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่+_+ คงต้องอาบน้ำก่อนค่อยสร่างเมา

ขณะนี้เวลาปาไปเกือบตีสองแล้ว ทุกคนในบ้านฉันคงพากันนอนหลับใหลไปถึงดาวอังคารกันหมดแล้ว  เหลือแค่ฉันสินะ ไม่ว่าจะข่มตาหลับหลับตานอน กลิ้งไปกลิ้งมา พลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนเตียงก็แล้ว ก็ไม่หลับสักที มีแต่ภาพหน้าตาของผู้ชายคนนั้นและเหตุการณ์ในร้านนั่น ตามมาหลอกหลอนฉันจนนอนไม่หลับ

และพอฉันนึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาทีไร มันทำให้ฉันเกลียด เกลียด! เกลียดเธอที่สุด!

เพราะเธอคืออดีตเพื่อนรักของฉัน

จนกระทั่ง...มีผู้ชายคนนั้นเข้ามาทำลายมิตรภาพของเราขาดสะบั่น

แต่ทั้งหมด! ทันก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว กลายเป็น...

'อดีตที่ไม่เคยลืม...คือความเจ็บที่ไม่เคยจางหาย'





สวัสดีค่าาา นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งขึ้นเพื่อให้เพื่อนๆได้ลองอ่านและแสดงความ

คิดเห็นได้ ยังไงก็ขอฝาก

ผลงานชิ้นนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ปล. มีรูปตัวละครแล้วนะคะ ^_^ โปรดติดตามตอนต่อ

ไป