คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5 กำแพงที่สูงเกินไปคงมีแต่ความจริงใจที่จะเอาชนะได้
หอพัก 17:00 น.
เด็กๆกำลังสาละวนอยู่กับการทำอาหารฉลองต้อนรับคนดูแลคนใหม่ของพวกเค้า คนที่รับบทหนักก็คงหนีไม่พ้นคยองซูเพราะเค้าถนัดด้านนี้กว่าคนอื่นๆ แต่ทว่าในครัวก็ยังเกิดความวุ่นวายเมื่อแบคฮยอนและชานยอลต่างเล่นกันอย่างสนุกสนานไม่ว่าจะเอาแป้งที่จะทำกิมจิจอน (พิซซ่ากิมจิ) มาเป่าใส่กันอย่างกับเด็กๆหรือแม้กระทั่งเอาผักจุ่มน้ำสะบัดใส่กัน (เพลียกะลิงพวกนี้จริงๆ : ไรเตอร์) ไม่เว้นแม้กระทั่งจุนมยอนที่ตอนแรกๆก็ห้ามน้องๆ ไปๆมาๆเค้าเองก็หันเอาน้ำไปดีดใส่เซฮุนและคนอื่นๆเหมือนกัน ส่วนคยองซูก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารต่อไป นี่คือความสุขของเขาอีกอย่างนึง ทางด้านของจงอินก็ยังคงเก็บตัวอยู่ในห้องเหมือนเดิม ส่วนยุนอาก็กำลังคุยกับคริสในห้องรับแขก คริสเพิ่งเสร็จธุระจากที่บริษัทหลังจากนั้นเขาก็มาที่หอเพื่อดูความเรียบร้อยและเอาของมาให้ยุนอา
“นี่เป็นตารางการซ้อมประจำเดือนของเด็กๆครับ เดือนนี้ส่วนใหญ่จะเป็นการซ้อมเต้นสำหรับเพลงแรกที่จะถูกปล่อยออกมา พวกเค้าจำเป็นต้องคุ้นเคยกับเพลงให้มากที่สุดเพื่อการเปิดตัวจะได้ไม่พลาด”
ยุนอาหยิบตารางของเด็กๆขึ้นมาก่อนจะมองดูอยากตกใจ
“โหยย ซ้อมเต้นตั้งแต่ 10 โมง-5 โมง ไม่เหนื่อยแย่เหรอเนี่ย 7 ชั่วโมงเต็ม”
“พวกแกชินแล้วนะครับ อย่างที่ผมบอก เวทีแรกค่อนข้างสำคัญเพราะฉะนั้นเค้าต้องคุ้นเคยกับตำแหน่งและท่าเต้นเป็นอย่างมากส่วน 2 สัปดาห์สุดท้ายจะเป็นการซ้อมที่จะต้องร้องเพลงสดกับเต้นพร้อมกัน”
“ฉันเข้าใจแล้วล่ะค่ะ หน้าที่ที่ฉันจะต้องทำเพิ่มคือการดูตารางเวลาต่างๆให้เค้าใช่มั๊ยคะ”
“ใช่ครับ และช่วงการทำหน้าที่คุณยุนอาจะได้คุ้นเคยและสนิทสนมกับเด็กเป็นอย่างดี เพื่อการถอดจุดเด่นจะได้ง่ายขึ้นนะครับ”
คริสอธิบายเพิ่ม ยุนอามองตารางเวลาต่างๆอย่างละเอียดอีกครั้ง
“แล้วพวกเค้าไม่มีเรียนกันเหรอคะ”
คริสส่ายหัว
“พวกเค้าจำเป็นต้องดรอปเรียนเพื่อเตรียมตัวเดบิวท์นะครับ แต่หลังจากเดบิวท์แล้วก็คงต้องแบ่งเวลากันสำหรับเรื่องเรียนด้วยนะครับ แล้ววันนี้เป็นไงบ้างครับ เด็กๆโอเคกับคุณยุนอารึเปล่า”
“ค่ะ โอเค พวกเค้าน่ารักและเป็นกันเองมาก แต่ละคนมีจุดเด่นเป็นของตัวเอง อย่างจุนมยอนเค้าดูเป็นพี่ใหญ่ที่อบอุ่นมากๆ แบคฮยอนก็น่ารักเค้าดูจริงใจมากๆ ส่วนชานยอลเองก็อารมณ์ดีและมีเสน่ห์มาก คยองซูก็น่ารักค่ะ เค้านอบน้อมมาก เซฮุนเองก็ดูน่ารักในแบบของน้องเล็ก ขี้อายหน่อยๆ แล้วก็.....เออ...จงอิน...”
ยุนอาพูดไม่ออกเพราะวันนี้จงอินทำให้เธอเสียความมั่นใจค่อนข้างมาก
“อืม...ผมพอจะทราบว่าเค้าจะทำอะไรบ้าง เค้าเป็นเด็กที่มีโลกส่วนตัวสูงมากๆ แล้วก็เก็บตัว ผมเองก็เคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกับคุณยุนอาก็ใช้เวลาพอสมควรที่จะทำให้เค้ายอมรับได้ แต่เชื่อเถอะครับ เค้าไม่มีอะไรหรอก แค่อาจจะยังไม่คุ้นเคย”
“อ่อ ค่ะ ฉันเข้าใจ”
ยุนอาตอบคริสแต่ภายในใจเอง เธอก็ยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถทำให้จงอินเปิดใจได้หรือเปล่า
“วันนี้ผมเข้าไปที่บริษัทมาครับ เจอท่านประธานจองด้วย เห็นเธอถามถึงคุณอยู่เหมือนกัน”
คริสพูดขึ้นมาและคอยจับอาการของยุนอาหลังจากที่เธอได้ยิน ยุนอาแสดงอาการตื่นเต้นเล็กน้อยทันทีที่รู้ว่าพี่สาวสุดที่รักถามถึงเธอ
“จริงเหรอคะ แล้วออน...เออ..แล้วท่านประธานว่ายังไงบ้างคะ”
“ท่านก็ฝากผมให้ช่วยดูแลคุณยุนอาด้วยนะครับ งานนี้คงหนักหน่อย”
ยุนอาพยักหน้ารับรู้
“คือว่า ผมขอถามอะไรคุณยุนอาหน่อยได้มั๊ยครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวน”
“ได้สิคะ ไม่รบกวนหรอก”
ดูเหมือนคริสจะคิดหนักอยู่เหมือนกันก่อนที่จะพูดออกมา
“เรื่องในห้องประชุมวันนั้น....”
ยุนอาตกใจมากไม่คิดว่าคริสจะเห็น
“คุณเห็นเหรอคะ”
คริสพยักหน้าและกำลังจะถามเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองว่าเป็นแบบที่เค้าคิดหรือเปล่า ยุนอาก็ชิงพูดเสียก่อน
“งั้นแสดงว่าคุณก็คงรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งสองแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะขอรบกวนคุณคริส อย่าบอกให้ใครทราบเรื่องของฉันกับออนนี่เลยนะคะ ฉันไม่อยากให้ใครมองออนนี่ไม่ดีที่มีฉัน...เอ่อ...เป็น”
“ครับ ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับสุดยอดเลยครับ คุณยุนอาไม่ต้องเป็นห่วง ผมเข้าใจครับว่าความสัมพันธ์นี้มันยากที่จะทำให้คนในบริษัทเข้าใจ”
ไม่ทันที่ยุนอาจะพูดจบว่าซูยอนกับเธอเป็นพี่น้องกันคริสก็รีบพูดขึ้นมาก่อนเพราะคิดว่ายุนอาคงลำบากใจหากจะต้องพูดคำว่าแฟนออกมา (คริสเอ๋ย...รอให้เค้าพูดจบก่อนก็ไม่ได้จะได้ไม่เข้าใจผิด: ไรเตอร์)
“ขอบคุณมากนะคะที่เข้าใจเราสองคน ถ้าออนนี่พร้อมเธอก็คงจะบอกกับทุกคนเอง”
คริสรู้สึกสงสารยุนอาและซูยอนอย่างบอกไม่ถูก ความสัมพันธ์แบบนี้มันยากที่จะเป็นที่ยอมรับในสังคม แต่ทำไงได้ล่ะ ความรักมันห้ามกันไม่ได้นี่นา(เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว: ไรเตอร์)
บรรยากาศเงียบอยู่พักใหญ่ก่อนที่ตัวสร้างสีสันประจำหออย่างชานยอลจะยกอาหารเข้ามาเสิร์ฟที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นซึ่งคริสและยุนอากำลังนั่งรออยู่ ทั้งสองรีบเคลียร์โต๊ะสำหรับมื้อเย็นแสนพิเศษ
“แท่แด่นนนน....อาหารมื้อพิเศษเพื่อเลี้ยงต้อนรับยุนอานูน่ามาแล้วคร้าบบบ”
ชานยอลวางจานกิมจิมันดู(เกี๊ยวซ่า)ลงบนโต๊ะในขณะที่แบคฮยอนเองก็ถือถาดกิมจิจอนเข้ามาเหมือนกัน
“ไม่ใช่แค่นั้นนะครับเรายังมีกิมจิจอนที่น่ากินด้วย”
“และที่สำคัญ จาจังมยอน สุดแสนจะอร่อยเพื่อเลี้ยงส่งคริสฮยองด้วยนะคร้าบ”
ชานยอลพูดขึ้นในขณะที่เซฮุนเดินถือชามบะหมี่มาเสิร์ฟ
“อะไรกัน นี่ถึงกับเลี้ยงส่งฉันเลยเหรอ แล้วแทนที่จะทำอาหารดีๆเลี้ยงส่งฉัน พวกนายกลับทำบะหมี่ดำสำหรับคนอกหักมาเพื่อเลี้ยงส่งฉันงั้นเหรอ หนอย เจ้าพวกบ้านี่”
คริสพูดก่อนที่จะลุกขึ้นไปเขกหัวเหล่าลิงที่ละคน
“โอ๊ยย ผมเจ็บนะฮยอง”
เสียงบ่นอุบตามมาหลังจากที่คริสลงมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
‘หึ...บะหมี่ดำสำหรับคนอกหัก ช่างมาเสิร์ฟได้ถูกที่ถูกเวลาจริงๆ’
คริสคิดเพราะเมื่อกี้อกของเขาเพิ่งหักดังเป๊าะจากสิ่งที่เค้าเพิ่งได้รู้เมื่อสักครู่เท่านั้น ดูเหมือนว่าคริสของเราจะเจอซูยอนเอฟเฟ็คซะแล้ว...
ยุนอาคีบมันดูขึ้นมาชิมก่อนจะพบว่ามันอร่อยมาก
“เป็นยังไงบ้างครับนูน่า อร่อยมั๊ยครับ”
คยองซูถามด้วยความสนใจ
ยุนอาพยักหน้าในขณะที่ปากของเธอกำลังเคี้ยวมันดูอย่างเมามันส์ก่อนจะกลืนลงไป
“อร่อยมากๆเลยล่ะจ้ะ นี่พวกเธอทำเองเหรอ”
“ใช่ฮะ คนปรุงคือคยองซู”
“ส่วนพวกเราเป็นคนป่วนนะฮะ ฮ่าๆๆๆ”
ชานยอลตอบตามด้วยแบคฮยอนก่อนที่ทั้งสองจะหัวเราะอย่างชอบใจ ทำให้ทุกคนหัวเราะตามอย่างไม่ต้องสงสัย สองคนนี้ช่างเป็นตัวสร้างบรรยากาศจริงๆ
“แล้วจงอินล่ะจ้ะ ไม่ออกมาทานด้วยกันเหรอ”
ยุนอาถามขึ้นและหยิบกิมจิจอนเข้าปากก่อนจะทำหน้าฟินเพราะมันอร่อยสุดๆ
“อืม งั้นเดี๋ยวผมเข้าไปตามให้นะฮะ”
คยองซูพูดก่อนจะลุกออกจากห้องนั่งเล่นไปเพื่อเข้าไปตามจงอินที่ห้อง เขาเดินเข้าห้องไปก็พบว่าจงอินเพิ่งแต่งตัวหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“จงอิน วันนี้พี่ทำมันดู กิมจิจอนแล้วก็จาจังมยอนด้วยล่ะ ออกไปทานด้วยกันสิ ข้างนอกเค้าเลี้ยงตอนรับยุนอานูน่ากันอยู่”
“งั้นเหรอฮะ ทานกันให้สนุกเถอะฮะ กลัวว่าผมออกไปแล้วจะหมดสนุกกัน”
จงอินตอบ คยองซูถึงกับส่ายหน้าในความคิดของจงอิน
“คิดมากน่ะจงอิน ถ้าพวกเราไม่มีนายงานมันก็ไม่สนุกหรอก ยุนอานูน่าเค้าเป็นห่วงนายนะ ถึงให้ฉันมาตาม ออกไปหน่อยเถอะ ถือว่าเห็นแก่ฉันนะ”
คยองซูพูดก่อนจะมองหน้าจงอิน ทางด้านจงอินที่นับถือคยองซูมากเลยมำให้ไม่กล้าขัดใจ เขาพยักหน้าตอบ คยองซูยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะจูงมือจงอินออกมาจากห้อง
“มาแล้วครับ”
คยองซูพูดก่อนที่จะผลักให้จงอินนั่งลงที่โซฟาใกล้ๆยุนอา ดูเหมือนว่าจงอินไม่ค่อยจะมีอารมณ์ร่วมในปาร์ตี้ครั้งนี่เท่าไหร่ นี่ถ้าไม่ติดว่าคยองซูขอร้องเค้าก็คงไม่ออกมาหรอก ใครๆก็รู้ว่าจงอินกับปาร์ตี้แปรผกผันกันชนิดที่ไม่มีวันมาเจอกันได้ เพราะจงอินไม่ชอบความวุ่นวายนั่นเอง ยุนอาเห็นดังนั้นจึงพยายามสร้างบรรยากาศไม่ว่าจะชวนคนนั้นคนนี้คุย แต่เมื่อชวนจงอินคุยเธอเองก็ไม่เคยได้รับคำตอบกลับมาเลย แต่ก็ยังดีที่มีชานยอลกับแบคฮยอนช่วยเสริมอีกแรงทำให้บรรยากาศไม่ดรอปเกินไป
“นี่ทุกคน วันนี้เป็นวันแรกที่พี่ได้มาอยู่ที่นี่ ยังไงเรามาถ่ายรูปเก็บไว้ดีกว่า”
ยุนอาว่าและลุกไปหยิบกล้องโพลารอยด์คู่ใจของเธอออกมาจากกระเป๋า และเดินมาที่โซฟา
“ยิ้มนะทุกคน”
“เดี๋ยวครับคุณยุนอา ให้ผมถ่ายดีกว่า”
คริสพูดก่อนจะลุกมาดึงกล้องในมือของยุนอาและดันให้เธอไปถ่ายรูปกับเด็กๆ
“นั่งๆครับนูน่า นั่งตรงกลางเลย”
แบคฮยอนดึงมือยุนอาลงมานั่ง ระหว่างเค้ากับจงอิน
“เอ้า ฉันจะนับแล้วนะ 1 2 3”
“เย้”
คริสพูดและกดชัตเตอร์ ทุกคนยิ้มให้กล้องอย่างมีความสุขยกเว้นจงอินที่ทำหน้านิ่งอีกตามเคย ซักพักรูปก็ออกมาเมื่อคริสสะบัดให้สีชัด ทุกคนกรูเข้ามาดู ส่วนยุนอาก็หันไปมองจงอินและยิ้มให้เค้าอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าจงอินจะแค่มองแล้วก็หันหน้าหนีไปทางอื่น ซึ่งทำให้ยุนอาหุบยิ้มลงทันที
“นูน่าดูนี่สิฮะ”
ชานยอลเอารูปจากคริสมาให้ยุนอาดู และทุกคนก็กรูมาที่รูปกันอีกรอบ ยุนอาหยิบภาพนั้นมาดู ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย ภาพที่เห็นคือซ้ายสุดเป็นจุนมยอนที่ส่งยิ้มให้กล้อง แสงแฟลชเมื่อตกกระทบกับสีผิวของเขามันยิ่งขับให้เค้าขาวขึ้น ถัดมาก็เป็นคยองซูที่กำลังเอาตะเกียบจิ้มมันดูและยิ้มให้กับกล้องอย่างน่ารัก และก็เป็นจงอินที่ทำหน้านิ่งๆและไม่มองมาแม้กระทั่งที่กล้อง ถัดมาก็คือเธอที่กำลังทำปากจู๋และชูสองนิ้ว ถัดจากเธอก็เป็นแบคฮยอนซึ่งทำท่าปุอิ๊งปุอิ๊ง และถัดจากแบคฮยอนก็เป็นชานยอลที่ยิ้มโชว์ฟัน 32 ซี่แข่งความขาวกับแฟลช และถัดจากชานยอลก็คือเซฮุนที่ส่งยิ้มเล็กให้กับกล้อง ในภาพทุกคนดูมีความสุขกันมาก แต่ภาพนี่จะสมบูรณ์แบบมาก หากเพียงแค่คนที่นั่งข้างๆเธอจะยิ้มและมองกล้องซักนิด...
“ชานยอล แสงแฟลชที่กระทบกับฟันของนายมันทำให้ฉันแสบตานะ”
แบคฮยอนพูดขึ้นโดยที่มีจุนมยอนและคนอื่นๆร่วมสมทบ
“ใช่ๆ ฉันว่าผิวฉันสว่างแล้วนะ เจอฟันนายเข้าไป ฮ่าๆๆๆ”
“โหยยย อะไรกันอ่ะ ฮยองอ่า ชอบล้อผมอยู่เรื่อยเลย แหมแบคฮยอนไอ้ท่าทางปุอิ๊งปุอิ๊งของนายมันก็ทำให้ฉันคลื่นไส้เหมือนกัน โธ่คิดว่าน่ารักเหรอทำแบบนี้ สู้ยุนอานูน่าก็ไม่ได้ ขนาดปากจู๋ยังน่ารักเลย”
ไม่นานก็เกิดสงครามขนาดย่อมๆขึ้นจากแบคฮยอนและชานยอล (คู่นี้กัดกันตลอดจริงๆ : ไรเตอร์)
ทุกงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา หลังจากที่ทั้ง 8 คนทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วเค้าก็ได้ช่วยกันเก็บกวาดทั้งห้องนั่งเล่นและห้องครัว แต่ที่หนักหน่อยเห็นจะเป็นครัวที่เละจนแทบจำสภาพเดิมไม่ได้ ไม่ว่าจะคราบแป้งที่ชานยอลและแบคฮยอนเป่าใส่กัน หรือจะคราบน้ำและผักที่จุนมยอนสะบัดใส่เซฮุน
“ใครทำไว้มารับผิดชอบเลยนะ”
ชานยอลพูดขึ้นหลังจากที่เห็นสภาพห้องครัวที่เคยเรียบร้อยกลับกลายเป็นเละอย่างน่ากลัว
ป่อก!!
เสียงดีดหน้าผากของชานยอลดังขึ้นจากฝีมือของคริส
“ไม่ต้องมาเนียน นายนั่นล่ะตัวเริ่มเลย ไปช่วยๆคนอื่นเค้าเลย”
“โธ่ ฮยอง ผมเจ็บนะ”
ชานยอลบ่นพึมพำก่อนจะเดินไปหยิบผ้ามาเช็ดทำความสะอาดเคาน์เตอร์ ทำให้หลายคนถึงกับขำไม่เว้นแม้กระทั่งยุนอา ยุนอาหันไปมองไคที่กำลังทำความสะอาดห้องนั่งเล่น อะไรกันนะถึงทำให้จงอินเป็นคนเก็บตัวและสร้างกำแพงบางอย่างกับทุกคน ไม่ทุกคนสิ ก็แค่เฉพาะเธอเท่านั้นแหล่ะ ที่เค้าไม่แม้แต่จะมองหรือตอบคำถาม เธอคิด ทำไมกำแพงที่เค้าสร้างมันสูงเหลือเกิน แล้วอะไรที่จะทลายกำแพงนั้นลงได้...
หลังจากที่ทั้งหมดช่วยกันทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย เวลาก็ล่วงเลยไปจนเกือบ 4 ทุ่ม และมันก็เป็นเวลาที่ทุกคนควรจะแยกย้ายเข้าห้องนอน เพราะพรุ่งนี้มีตารางการซ้อมตอน 10 โมง หลังจากที่อาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนมารวมตัวที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
“แล้วยุนอานูน่าจะนอนที่ไหนเหรอฮะ”
เซฮุนถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“อืม ฉันกำลังจะมาคุยกับพวกนายเลย อาจจะต้องมี 2 คนที่ต้องแยกห้องไปนอนกับเพื่อนๆที่เหลือ แล้วก็ยกห้องนั้นให้กับคุณยุนอา จะเป็นใครได้บ้าง”
คริสถามความสมัครใจของแต่ละคนแต่ว่ายุนอากลับปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันนอนตรงนี้ก็ได้ โซฟาออกจะกว้าง จะได้ไม่ยุ่งยาก”
เธอพูดพลางตบลงที่โซฟาเบาๆ ส่วนชานยอลก็อาสาให้ยุนอามานอนที่ห้องทันที
“นูน่ามานอนกับผมก็ได้นะฮะ เดี๋ยวผมไล่เจ้าแบคฮยอนไปนอนที่อื่นเอง เตียงที่ห้องผ..”
กล่องทิชชู่ในมือคริสลอยเข้าไปที่หัวของชานยอลอย่างจัง โชคยังดีที่ชานยอลหลบทัน เขาหันมามองคริสพร้อมสงสายตาแห่งความสงสัยว่าทำไมฮยองทำกับผมอย่างนี้ ผมทำอะไรผิด
“พอเลยๆ รีบๆคิดดีกว่าว่าจะใครจะยอมเสียสละห้องให้คุณยุนอา จะได้ไปนอนกัน”
“ผมฮะ/ห้องผมก็ได้/ห้องผมก็ได้ฮะ”
จุนมยอน คยองซูและชานยอลต่างพูดขึ้น แล้วที่นี้จะเลือกยังไงก็ในเมื่อตัวแทนแต่ละห้องต่างอาสากันทั้งนั้น ทั้ง 3 คนมองหน้ากันและหัวเราะออกมา ก่อนที่คยองซูจะพูด
“นูน่ามานอนห้องผมก็ได้ฮะ เดี๋ยวผมกับจงอินย้ายไปนอนห้องของจุนมยอนฮยองกับเซฮุนเอง ห้องนั้นค่อนข้างกว้างเอาผ้ามาปูก็นอนได้แล้วฮะ อีกอย่างห้องพวกผมเรียบร้อยสุดที่สุดเวลาย้ายก็ไม่ยุ่งยากมาก แถมยังติดห้องน้ำ จริงๆผมว่าเราควรจะยกห้องน้ำให้เป็นของนูน่าห้องนึงเลยนะฮะ เพราะนูน่าเป็นผู้หญิง ถ้าใช้รวมกัน มันคงไม่สะดวกเท่าไหร่”
คยองซูว่า ทุกคนต่างเห็นด้วยกับความคิดของคยองซูแต่ดูเหมือนจงอินจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ก็ไม่กล้าขัดคยองซู
“โอเค งั้นเอาตามนี้ละกัน แยกย้ายเถอะ ยังไงยกกระเป๋าคุณยุนอาไปไว้ในห้องด้วยนะ”
“ค้าบ หน้าที่ยกกระเป๋าเดี๋ยวผมทำเอง”
แบคฮยอนว่าก่อนจะหยิบกระเป๋าของยุนอาเข้าไปไว้ในห้องพร้อมกับคนอื่นๆที่ต่างแยกย้ายกัน คยองซูเรียกจงอินเพื่อให้เข้าไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็น จงอินลุกตามไปแต่ก็ไม่วายพูดประชดยุนอาเล็กๆ
“นี่แค่วันแรกนะ”
จงอินพูดแสดงความรู้สึกของเขา แค่วันแรกที่ยุนอาเข้ามาทุกคนก็ต้องยุ่งยาก ซึ่งยุนอาก็ได้ยินเต็มๆ เธอเองก็รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ที่สร้างความลำบากใจให้กับทุกคน จริงๆแล้วดูเหมือนจะแค่จงอินมากกว่าเพราะคนอื่นต่างยินดีที่ต่อจากนี้ พวกเขาจะมีนูน่าสาวสวยเข้ามาดูแล
“ถ้าขาดเหลืออะไรบอกจุนมยอนได้เลยนะครับ หรือไม่ก็โทรหาผม วันนี้ผมคงต้องขอตัวก่อน”
ยุนอาเดินมาส่งคริสที่หน้าบ้าน
“ดูเหมือนว่าคุณจะเข้ากับเด็กๆได้ดีนะครับ คิดว่างานคงสำเร็จได้ด้วยดีแน่นอน”
“ค่ะ ฉันภาวนาให้งานนี้ผ่านไปได้ด้วยดี ฉันจะรีบหาจุดเด่นของแต่ละคนพวกเค้าจะได้ไม่ต้องลำบากใจเรื่องที่ฉันเข้ามาอยู่ด้วยนะค่ะ”
“พวกเค้าที่ว่านี่หมายถึงจงอินหรือเปล่าครับ”
คริสถามยุนอาเพราะเค้าเองจับความรู้สึกของเธอได้ ยุนอาหันมามองและยิ้มให้คริส แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
“ผมเชื่อว่าความจริงใจของคุณยุนอาที่มีต่อพวกเขาจะสามารถเอาชนะกำแพงที่จงอินสร้างได้แน่นอนครับ ยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้ต้องเข้าไปพบท่านประธานที่บริษัทแต่เช้า ผมคิดว่าท่านประธานต้องดีใจและสบายใจแน่นอนถ้ารู้ว่าคุณยุนอาสามารถเข้ากับเด็กๆได้”
“ค่ะ ขอบคุณคุณคริสมากนะคะ แล้วก็ขับรถดีๆด้วยถ้ามีอะไรฉันจะโทรหาค่ะ”
ยุนอารอจนคริสขับรถออกไปก่อนที่จะเดินเข้ามาในบ้าน เด็กๆกำลังช่วยกันขนของจากห้องของคยองซูและจงอิน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเคลียร์ของจากห้องน้ำแล้วด้วย
“นูน่าครับ พวกเราจัดห้องให้แล้วนะครับ อาจจะยังไม่เรียบร้อยมากแต่ว่าพรุ่งนี้พวกเราจะรีบกลับมาจัดห้องให้ใหม่เลยล่ะฮะ”
จุนมยอนพูดขึ้นพร้อมกับเดินนำยุนอาไปที่ห้อง จริงๆมันก็เรียบร้อยแล้วแค่ยังมีของบางส่วนที่คยองซูกับจงอินยังไม่ได้เอาออกไปแค่นั้น
“จริงๆเท่านี้ก็โอเคแล้วล่ะจ้ะ ยังไงพี่ต้องขอบใจทุกคนมากๆนะแล้วก็ขอโทษที่รบกวนด้วย”
“รบกวนอะไรกันครับ พวกเรายินดีแล้วก็ขอบคุณยุนอานูน่ามากๆที่จะเข้ามาช่วยพวกเรา”
เซฮุนพูดและยิ้มให้ยุนอา(นานๆทีจะเห็นเซฮุนพูด : ไรเตอร์)
“พวกผมขอตัวก่อนนะครับ ฝันดีฮะ”>> จุนมยอน
“ฝันดีนะฮะนูน่า มีอะไรก็เคาะเรียกผมได้เลย ห้องถัดไปทางซ้ายมือนะฮะ”>> แบคฮยอน
“ถ้านูน่าเหงาก็บอกนะฮะ เดี๋ยวผมมานอนเป็นเพื่อน แล้วผมจะฝันถึงนูน่าฮะ”>> ชานยอล
“ราตรีสวัสดิ์ครับนูน่า”>> เซฮุน
“ฝันดีนะครับนูน่า”>> คยองซู
“..........”>> จงอิน
ทุกคนแยกย้ายกัน ยุนอาปิดประตูและเดินมานั่งลงข้างๆกระเป๋า เธอค่อยๆทยอยหยิบของใช้ที่จำเป็นออกมาวางเรียงกันอย่างเบามือและไม่ลืมที่จะหยิบกรอบรูปของครอบครัวออกมาวางไว้ตรงชั้นที่อยู่ข้างเตียง เธอรู้สึกแปลกใจเล็กๆ เพราะห้องนี้เรียบร้อยกว่าห้องเธอมาก เธอคิดก่อนจะหยิบรูปที่ถ่ายวันนี้แปะลงในไดอารี่
วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้เข้ามาอยู่กับเด็กๆ พวกเค้าน่ารักและต้อนรับฉันเป็นอย่างดี ยกเว้นจงอินที่ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจฉันเท่าไหร่ แต่ฉันไม่โกรธหรอกนะ ลึกๆแล้วเค้าเป็นคนดี ใครๆก็บอกแบบนี้ แต่เค้าอาจจะยังไม่สนิทใจที่จะให้ฉันเข้ามาดูแล เค้าถึงได้แสดงออกมาแบบนั้น ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม ฉันจะต้องทำให้เค้าเปิดใจได้ซักวัน จำรูปภาพนี้ไว้ให้ดีๆนะ อิมยุนอา รูปใบแรกเค้าอาจจะยังไม่ยิ้มแต่รูปสุดท้ายที่เก็บความทรงจำของเด็กๆกลุ่มนี้ เธอจะต้องทำให้เค้ายิ้มให้ได้!!!!
ปล.ความจริงใจสามารถเอาชนะได้ทุกอย่าง....
อัพให้แล้วนะคะ ยังไงเม้นท์เป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ อยากให้คู่ไหนหวานกันบ้าง รีเควสได้นะคะ ^^ ตอนต่อไปรับรองจะมีคู่กัดคู่ใหม่ให้เพื่อนๆได้กรี๊ดแน่ ไรเตอร์กำลังแต่งเพื่อความมันส์
ความคิดเห็น