คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : memory-20-
หลังจากโทรบอกอีกคนไม่ให้รอแล้ว
เขาก็หันกลับมาให้ความสนใจกับเพื่อนรักของตัวเอง
ร่างเล็กที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จรีบใส่เสื้อผ้าพลางคิดว่า
เขาควรบอกเรื่องที่จะย้ายไปอยู่กับเพื่อนรักของเขา แต่เขาควรบอกอีกคนยังไงดี
ซึงฮุนจะยอมหรือเปล่า
“หอมจัง” จินอูเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาในห้องครัว
เพื่อนตัวสูงยิ้มจนแก้มปริ
“เชิญนั่งเลยครับคุณหนูจินู”
“ค้าบบบบ ”
ทันทีที่คนตัวเล็กนั่งลงบนเก้าอี้ อาหารสุดน่ากินก็ถูกเสิร์ฟบนโต้ะทันที
“ว้า น่ากินจัง”จินอูเอ่ยชมไม่ขาด
อาจเพราะเขาคิดถึงอาหารที่เพื่อนรักของตัวเองทำ
“งั้นก็กินเยอะๆนะ”
“ฮุนนี่มากินด้วยกันสิ กินคนเดียวเหงาอ่ะ”
“อ่า ได้เดี๋ยวเก็บของก่อน”
“เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้”
“อ้อนจังนะ”
ในที่สุดเพื่อนรักของเขายอมมานั่งด้วย แต่เพื่อนตัวเล็กสังเกตเพื่อนรักของตัวเองเอาแต่นั่งจ้องหน้าเขา
จนเขาเองก็เริ่มเกร็งๆ
“ทำไมไม่กินอ่า จ้องหน้าเราทำไม”
“แค่เห็นนายกินอิ่มเราก็อิ่มแล้ว” ถึงจะรู้สึกแปลกๆแต่เขาก็ยังคิดว่าเพื่อนของเขาพูดเพราะเป็นห่วงเขาเพียงเพื่อนเท่านั้น
“บ้าหน่า กินด้วยกันเลย ทำมาตั้งเยอะเราจะกินหมดได้ยังไง
ช่วยกินเลยไม่งั้นเราจะงอน”
“ชิ กินก็ได้ จินูก็กินได้แล้ว”
“อ้ามมม อู้หูวว อาหารฝีมือฮุนนี่ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยอ่า”
“งั้นให้เราทำอาหารให้กินทุกวันเลยดีไหม”
จินอูชั่งใจอยู่นานก่อนเลือกที่จะพูดไป
“ฮุนนี่”
“หืม”
“คือว่าเรามีเรื่องจะบอกอ่ะ” เพียงแค่สีหน้าและน้ำเสียงของเพื่อนเขาที่กำลังจะพูดซึงฮุนเองก็พอจะเดาออก
แต่ก็ได้แต่ภาวนาวึ่งไม่ใช่เรื่องที่เขาคิด
“ เราว่า เราจะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านซึงยูนอ่ะ”
“ อ่า” ร่างสูงวางช้อนส้อมอย่างช้าๆ ยิ้มบางๆให้เพื่อน
“ กลับไปคบกันแล้วหรอ” ซึงฮุนกลั้นเสียงตัวเองไม่ให้สั่นทั้งที่เขารู้สึกเหมือนใจสลายอีกครั้ง
เขาจำได้ดีว่าคนนั้นใจร้ายกับเพื่อนรักของเขาขนาดไหน แต่เขาไม่เคยค้านจินอูได้เลย
“อื้ม”
“มันจะ…โอเคใช่ไหม”
“ก็คงจะโอเค”
“เขาจะไม่ทำร้ายนายอีกใช่ไหม”
“คงไม่แล้วล่ะ”
“จินู…จะมีความสุขใช่ไหม”
“ใช่ เราจะมีความสุข”
“ถ้านายมีความสุขเราก็โอเค เราขอแค่ให้นายมีความสุขก็พอ”
“ขอบคุณนะฮุนนี่”
“แต่จำไว้นะจินู ถ้านายไม่มีความสุขนึกถึงเราคนแรกนะ”
“อื้ม สัญญา”
ทางด้านซึงยูนที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านของตัวเอง
“คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว”เสียงหนึ่งในคนรับใช้ตะโกนบอกพวกพ้อง
ทำให้ภายในบ้านแตกตื่นรีบมาต้อนรับคุณชายใหญ่ประจำตระกูล
“น้องชายผมล่ะ”ทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน ซึงยูนก็ถามถึงน้องชายของตัวเองทันที
“คะ คุณหนูนัม”
“มีอะไรหรือเปล่า น้องผมอยู่ไหน”
“ในห้องค่ะ ยังไม่ออกมาตั้งแต่เมื่อวาน
เดี๋ยวนี้ชอบเก็บตัวในห้องด้วยค่ะ ไม่ยอมให้ใครเข้าไป”
“วันนี้น้องนัมทานข้าวบ้างหรือเปล่า”
“คุณหนูให้วางไว้หน้าห้องค่ะ บางวันคุณซึงฮุนก็มาช่วงนั้นก็จะทานเยอะหน่อย
แต่วันนี้..” ซึงยูนถึงกับส่ายหน้า
“งั้นรบกวนป้าเตรียมข้าวต้มปลาอุ่นๆให้ด้วยนะครับ ผมจะขึ้นไปหาน้อง”
ก้อกๆๆ
แกร้ก!
“พี่หมอ… พี่ชาย!” ในห้องที่ปกคลุมไปด้วยความมืดแต่ก็ยังมีแสงที่ส่องสว่างจากด้านนอกทำให้ได้เห็นว่าคนที่เข้ามาคือพี่ชายตัวเอง
“ทำไมอยู่ในห้องที่มืดขนาดนี้” มืดเรียวเอื้อมเปิดไฟ
“ทำไมเตียงมันยับขนาดนี้ ห้องรกมากเลย”ซึงยูนเดินมองข้าวของที่กระจายบนพื้น
ผ้าปูที่นอนยับจนแทบจะร่วงลงพื้น
“คือ …” ถ้าเขาบอกความจริงกับพี่ชายว่ามันเกิดอะไรขึ้น หน้าหวานนึกถึงคำพูดที่คุณหมอตัวสูงบอกไว้
จำไว้ถ้านายบอกเรื่องนี้กับใครแม้แต่หน้าฉันนายก็จะไม่ได้เห็นมัน
“เกิดอะไรขึ้นหรอ” พี่ชายของเขาถามย้ำอีกครั้ง
“คือ ผมหงุดหงิดเลยดึงผ้าปูออกเอง เพราะว่าทุกคนเอาแต่กวนใจผม”
เขาหลุบมองต่ำอย่างสำนึกผิด
“เห้อออ ไม่เอาแบบนี้สิ นัมต้องใจเย็นกว่านี้นะ น้องพี่น่ารักจะตาย”
“ผมขอโทษ”
“ไหนสัญญากับพี่ซิ ว่าจะไม่อาละวาดอีก”
“ครับ นัมสัญญา”ร่างเล็กสวมกอดพี่ชายตัวเองแน่น
“พี่หายไปไหนมา ทำไมทิ้งนัมให้อยู่คนเดียว นัมกลัว นัมเหงา”
“พี่ขอโทษ จะไม่หายไปแล้ว”
“พี่ชาย…”
“ครับ?”
“อย่ารักจินอูได้ไหม ถือว่านัมขอ ทำให้น้องได้ไหม” คำพูดของน้องชายเหมือนคำสั่งที่เขาไม่อาจปฎิเสธได้
หัวใจเขาเจ็บแปลบขึ้นมาทันที
“แต่…”
“มันแย่งทุกคนไปจากนัม แม้กระทั่งพี่ชายของนัม พี่ยูนรักมันแล้วหรอ”
“พี่…”
“นัมไม่อยากอยู่แล้ว ทำไม ทำไมทุกคนต้องรักมัน” น้ำตาของน้องชายของซึงยูนไหลออกมาเหมือนคนไม่ได้สติ
“นัมใจเย็น พี่ไม่ได้รักเขา พี่…ต้องไม่รักเขา”
“จริงนะฮะ อย่ารักเขานะ”
“แต่ว่าพี่จะพาเขามาอยู่ที่บ้านเรา”
“ทำไม แผนของพี่หรอฮะ” นัมแทฮยอนถามอย่างไม่เข้าใจ
“อ่า อืม ประมาณนั้น”
“ก็ดีสิ มันจะได้ไม่ต้องอยู่ใกล้พี่หมอฮุนของนัม
นัมยอมให้พี่พามันมาที่บ้านของเราฮะ” ซึงยูนฝืนยิ้ม เขาไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง
หรือต้องรู้สึกยังไงในตอนนี้
“งั้นนัมไปนอนเล่นที่ห้องพี่ก่อนนะ พี่จะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดห้อง”
“ครับ”
เป็นเรื่องที่ดูเหมือนจะจบแต่ไม่จบสักที 5555
ขอเสียงคนยังอ่านหน่อย 5555 คนชิปคู่นี้น้อยเพราะยูนเคะขึ้น แต่ไม่ว่ายังไงพี่จ๋าของเราก็เคะกว่า ฟิคคู่นี้หายากจริมๆ จะแต่งให้จบนะ แต่เม้นกันหน่อยเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์น้าาาา
#ความทรงจำของซึงยูน
ความคิดเห็น