แค่..คำว่ารัก

เนื้อเรื่อง

..นู๋จี๊ดกำลังร้องเพลงอย่างได้อรรรถรสในห้องซ้อมดนตรี..ท่ามกลางเด็กๆ ที่ยืนมุงดูมีเสียงชื่นชมกรี๊ดกร๊าดไม่ขาดสายเสมือนร้องจริงบนเวทีที่กว้างใหญ่..(เวอร์ไปป๊ะเนี่ย..อิอิ)..เหตุการณ์ความรักของเธอครั้งนั้นเกิดจากเวทีในห้องซ็อมดนตรีนี่เอง..
   หลังจากซ้อมดนตรีเสร็จเวลาก็จวนเจียนจะมืด..ขณะเดินกลับบ้านมีรุ่นน้องคนหนึ่งบอกว่ามีคนฝากโน๊ตมาให้..อืมม..ก็รับมาโดยไม่สนใจ..และไม่คิดจะเปิดอ่าน..หลังจากนั้นประมาณสองสัปดาห์..มีหมายเลขโทรศัพท์ลึกลับโทรมาที่เบอร์ของนู๋จี๊ด..ไม่พูดพล่ามทำเพลงแนะนำตัวเสร็จสรรพก็ขอจีบเป็นแฟนเลย..อ้าวววว..ซะงั้น..ด้วยความที่เป็นคนขี้เล่นนู๋จี๊ดก็บอกได้ๆๆ.."ว่าแต่เธอเป็นใครละ"..นู๋จี๊ดถามหลังจากคุยกันซะนาน.."ผมแจนครับ"..หนูจี๊ดกรี๊ดอยู่ในใจ..เป็นไปได้งัยหนุ่มน้อยหน้าตาดีต่างโรงเรียนที่นู๋จี๊ดแอบมองมาตั้งนานสองนาน..จะเป็นฝ่ายมาบอกรักกับนู๋จี๊ดก่อน..พระเจ้าจ๊อด..จะตอบตกลงเลยมันก็จะกระไรอยู่..เลยบอกว่า "ก็ลองคบๆ ดูไปก่อนละกัน"..หลังจากวันนั้นตกลงโอเคแล้ว..ต่างคนก็ต่างตั้งใจเรียน..เย็นๆ ก็จะคุยกัน..ติวเรื่องเรียนกัน..อย่างมีความสุข..เออ..เรื่องมันก็น่าจะจบตรงนี้อะนะ..แต่มันไม่ใช่อะดิ..
    นู๋จี๊ดของเราก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน..รักเดียวใจเดียว..ซื่อสัตย์ยิ่งกว่าเปาบุ้นจิ้น..
ท่ามกลางกระแสควมเจ้าชู้ของหนุ่มแจน..
    "ไอ้จี๊ดเอ๊ย..ฉันละสงสารแกหวะ.." เสียงดังแปร๋นๆมาตามสาย นู๋อ้อยเพื่อนนู๋ไหมนั่นเอง..."ไมละอ้อย" นู๋จี๊ดถามงง  .."ก้อไอ้แจนแฟนหนุ่มแกอะดิมันจีบนังนิดห้องเดียวกับเราเอง มะวานมันบอกกับนังนิดว่ามันเลิกกะนู๋จี๊ดแล้ว ดูมันดิ"..นู๋อ้อยเล่าด้วยเสียงเคียดแค้น.."ช่างเขาเหอะ..คงไม่มีไรมั๊ง เขาบอกจี๊ดแล้วว่า นิดอะเป็นแค่เพื่อน" นู๋จี๊ดบอกอย่างเชื่อมั่นว่าแจนไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่นอน..."ยังงัยก็ไม่เชื่อใช่ไหม๊..งั้นเอางี้แล้วกันพรุ่งนี้จะให้ได้ยินจะๆ เลย" .นู๋อ้อยจอมวางแผนก็เริ่มบอกแผนการนัดเวลาเจ็ดโมงห้าสิบให้นู๋จี๊ดรับโทรศัพท์นู๋อ้อย นู่อ้อยจะเปิดทิ้งไว้ตอนที่โต๊ะที่นิดกับแจนมานั่งคุยกันตอนเช้า.."อืมม..ตกลง" นู๋จี๊ดรับคำอยากรู้เหมือนกันว่าแจนจะเป็นอย่างที่นู๋อ้อยบอกหรือเปล่า
    เช้าวันรุ่งขึ้นตรงตามเวลานัด..นู๋จี๊ดรับสายจากนู๋อ้อย..สักพักหนึ่งได้ยินเสียงแว่วมา
"แจนมานั่งนี่ก่อนดิ"..เสียงนู๋นิดตะโกนดังแว่วมา..."มีไรหรอ"พระเจ้านั่นเสียงแจนนี่นู๋จี๊ดจำได้..ใจเริ่มเต้นระทึกนึกลุ้น.."ก้ออยากรู้ว่าเลิกกับนู๋จี๊ดจริงๆ เหรอ" เสียงนิดดังเหมือนตั้งใจให้นู๋จี๊ดได้ยิน..."จริงดิ..ไม่เชื่อถามไอ้ปิ๊กดูก็ได้เมื่อวาน นู๋จี๊ดไปหาเรายังไม่คุยด้วยเลย..เรารักนิดจริงๆ นะ "..เสียงแจนดังแว่วมาอีก...โอว..ว..ว..ไม่อยากจะเชื่อ..ปากที่บอกว่ารักนู๋จี๊ดคนเดียวเมื่อวานี่เอง..วันนี้กลับบอกกับอีกคน..
"นิดไม่ถามปิ๊กหรอก..ถ้าอยากให้นิดเชื่อจริงๆ..ก็ยืนยันกับคนในโทรศัพท์สิแล้วนิดจะเชื่อ"..เสียงนู๋นิดดังมาอีก..พร้อมๆ กับได้ยินเสียงเหมือนยกโทรศัพท์ขึ้นยื่นเข้าไปใกล้ๆ แจน.."ใครอะ" แจนถามเสียงดัง ...."นู๋จี๊ดงัย.กล้ามั๊ยละ" เสียงนิดท้าทาย...
.."ไม่ต้องมาอำเราไม่พูดกับใครทั้งนั้น" เสียงแจนตกใจแล้วเดินหนีไป สักครู่ได้ยินเสียงนู๋นิดบอกว่า.."ได้ยินแล้วใช่ไหมนู๋จี๊ด".."อืมมม..ขอบใจนู๋นิดมากนะ" แล้วนู๋จี๊ดก็ไม่รู้สึกตัวว่ากดโทรศัพท์ทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่...
    เขาเป็นคนเริ่มเข้ามาในชีวิตนู๋จี๊ดมาเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ..มาทำให้โลกความรักของนู๋จี๊ดสวยงาม..ความหวังและความฝันของนู๋จี๊ดทั้งหมดคือเขา..แต่สิ่งที่นู๋จี๊ดได้รับมันเป็นแค่ลมปากที่พ่นออกมาเป็นคำพูดให้ได้ยินว่ารัก..คงพอกันที..ยังดีที่เวลาที่คบกันยังไม่ยาวนาน..
    หลังจากนั้นประมาณสามวัน..แจนก็โทรศัพท์มาหานู๋นิดอีก..แต่นู๋นิดได้แค่มองแว๊บเดียวแล้วก็กดวางสาย..พร้อมกับส่งข้อความไปบอกว่า.."ไม่ต้องโทรมาอีก..เข้าใจทุกอย่างดี..คงไม่ต้องอธิบายหรอกนะ"
    เมื่อเวลาผ่านไป..ประมาณหนึ่งเดือน..เขาก็กลับมาง้อขอคืนดีอีก...แต่นู๋นิดคิดว่า..มันคงจะสายไปแล้วละ..กับคนที่ไม่เห็นค่าความรักของเราที่มอบให้..สายน้ำคงไม่มีวันไหลกลับ..ถึงแม้ใจของนู๋นิดจะโหยหาแต่ความเจ็บปวดมันสลักไว้แล้วก็คงต้องจดจำไว้เป็นสิ่งเตือนใจ...
    คุณก็เหมือนกันก่อนจะตัดสินใจว่าจะรัก..ควรจะดูเขาให้ดีก่อน..ว่าเขารักคุณแค่คำว่ารัก..หรือรักคุณด้วยหัวใจ.......