เป็นนักฆ่าปลดเกษียณ​มิง่ายเลย

ซูเจิน นักฆ่าสาวมากฝีมือกลับต้องมาถูกฆ่าตายโดยไร้ทางต่อต้าน แต่แทนที่จะกลายเป็นผี วิญญาณกลับมาอยู่ในร่างหญิงสาวในโลกที่ไม่รู้จัก

ทั้งยังต้องตบตีกับผีร้ายที่จ้องเอาชีวิตทุกค่ำคืนโดยไม่รู้สาเหตุ ในขณะที่ออกเดินทางหาวิธีแก้ไข

นางได้พบเจอปีศาจหนุ่มหน้าตางดงามยากที่จะหาผู้ใดเทียบ ทั้งยังกำจัดพวกภูตผีได้อย่างง่ายดายราวพลิกฝ่ามือ

แล้วแบบนี้นางจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร

ครั้งแรกที่เจอกัน

โม่โฉว : “เป็นแค่มนุษย์อ่อนแอ บังอาจนัก” ถึงกับคิดจะต้มเขากินเชียวหรือ

ซูเจิน : เจ้าคิดว่าบีบคอข้าได้คนเดียวหรือไร

ผ่านไปสักพัก

ซูเจิน : “ข้าเป็นสตรีของเจ้าตอนไหนกัน”

โม่โฉว : “ตั้งแต่เจ้าจูบข้าคืนนั้น เจ้าก็นับว่าเป็นสตรีของข้าแล้ว อีกอย่างพวกเรายังเคยนอนเตียงเดียวกันด้วย ใช่หรือไม่ เจินเจิน”

*******

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อบุคคล และสถานที่ล้วนเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาเท่านั้น หากมีตรงไหนไม่สมเหตุสมผลหรือผิดพลาด ยินดีจะนำไปปรับปรุง

หากใครไม่ชอบ อ่านแล้วไม่ใช่แนวที่สนใจโปรดเลื่อนผ่านหรือรอเรื่องถัดไปของไรท์นะคะ 555555

รบกวนคอมเมนท์ด้วยความสุภาพด้วยนะ ไรท์ใจบางยิ่งกว่าเงินในกระเป๋าอีกนะ

คำเตือน!!!

นิยายเรื่องนี้มีฉากการใช้ความรุนแรง มีเลือด ความตาย การกระทำที่ไม่เหมาะสม และคำหยาบคาย รวมถึงมีฉากการบรรยายกิจกรรม​ทางเพศ (NC)

นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน หากมีการละเมิดถือเป็นความผิดตามกฎหมาย