ชะตารักลิขิตหัวใจ

รักครั้งแรก..
 

         "พี่ต่อรีบไปรีบกลับมานะ"  ต่อโบกมือลาให้กับดารินญาติห่างๆและครอบครัวของเขาก่อนที่จะหันกับเข้าเกทไปพร้อมกับเสียงใสๆตะโกนตามหลังมา  "ตั้งใจเรียนนะคะ"   ต่อหันมายิ้มให้อีกครั้งก่อนจะหายลับเข้าไป  ดารินบีบมือแรงจนลืมไปว่ากำลังกุ้มมือเพื่อนของตนอยู่
"โอ๊ย..รินเจ็บ!"
"อ่ะ..ขอโทษนะตาฉันตื้นเต้นอ่ะ"  ดารินรีบปล่อยมือทันทีที่รู้ว่าเผลอตัว
ริตามองหน้าเพื่อนอย่างสงสัย
"นี้...เธอชอบพี่ต่อหรอ?"
คำถามที่ดารินไม่เคยคิดจะถามตัวเองมาก่อนในชีวิตว่าความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นก่อนที่พี่ต่อจะไปเรียนต่อนั้นก็คือความรัก
"ฉ ฉฉัน....."
แก้มแดงเผยคำตอบออกมา ริตายิ้มออกมาอย่างดีใจที่เพื่อนของเธอก็มีความรู้สึกสะที
"ยั้ยดา..นี้แกชอบพี่ต่อจริงๆใช่มั้ย?"
เสียงของริตาดังจนทำให้พ่อแม่ของพี่ตอเหลือบหันมามองและยิ้มให้
"ชู่ๆ...เบาๆสิ..ฉันชอบที่ไหนไม่ได้ชอบบ้าหรอ"
ปากก็บอกไม่ได้ชอบแต่หน้าแดงเป็นสตอร์เบอร์รี่แล้วเนี้ยนะ  ริตาคิดในใจ

                                                               สามปีต่อมา
แสงแดดยามส่ายๆสาดส่องเข้ามาทำให้ร่างบนเตียงที่กำลังหลับอย่างสบายยังกะไม่เคยนอนมาเป็นสิบปีเริ่มรู้สึกถึงความอุ่นของแสงแดดที่มาปะทะกับใบหน้าอันสวยหวานของเธอแต่แล้ว...

           ดึ๊ง ดึ๊งๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เจ้าของโทรศัพท์รีบคว้ามาดูทำหน้าดีใจเพราะชื่อที่ปรากฏบนจอ  "พี่ต่อ"  เธอรีบรับโทรศัพท์ทันที 
"ไง..ดาสบายดีมั้ย"  ดารินแทบจะกรี๊ดแต่ทำได้แค่ลุกขึ้นกระโดดอย่างดีใจก่อนจะตอบคำถาม
"ค่ะดาสบายดี...พี่ต่อทำไมไม่ติดต่อมาบ้างเลยละตั้งสามปีแหนะ?"
ต่อหันไปยิ้มให้กับหญิงสาวที่กำลังเลือกชุดเจ้าสาวอยู่ 
"พอดีพี่ยุ่งๆนะ ดาก็รู้ว่าเรียนที่นั่นมันไม่เหมือนเมืองไทยนะ"
"ค่ะจริงด้วยย...แล้วนี้พี่ต่อกลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหรค่ะ?" 
ต่อสงสัยว่าเธอรู้ได้ยังไงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าดารินรู้จากเบอร์โทรศัพท์ เค้าเม้มปากก่อนจะบอกข่าวดีให้กับคนที่เขารักเหมือนน้องสาวแท้ๆ
"พี่จะกลับมาแต่งงานจ้ะ"
หญิงสาวที่เมื่อกี้ตื้นเต้นอย่างกับอะไรดีตอนนี้แทบหมดแรงเมื่อรู้ว่าผู้ชายที่แอบรักมาตลอดกำลังจะไปแต่งงาน กับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้
"ค่ะ...ว่าไงนะ?"
เธอถามย้ำอีกทีเพื่อความมั่นใจก่อนที่น้ำตาจะไหลเมื่อได้ฟังคำตอบ
"ริตาไง...เซอไพรเลยใช่มั้ยล่ะ? ฮ่าๆๆ" เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขทำให้เธอยิ่งเจ็บปวดแต่ก็ได้พยายามข่มใจและทำเสียงให้เป็นปกติ
"ค่ะ...แปลกจังพี่ต่อไปชอบคอกับริตาเค้าตอนไหน?" 
ต่อหันไปยิ้มกับริตาอีกครั้งเมื่อหญิงสาวออกมาจากห้องลองชุด
"แค่นี้ก่อนนะดาไว้เจอกันเย็นนี้"
"เดียวค่ะ..."  ไม่ทันจะถามต่อสายถูกตัดไปเธอนั่งลงบนเตียงก่อนจะล้มนอนแล้วร้องไห้อย่างสะอื้น  พลางคิดในใจว่าถ้าตัวเองบอก
พี่ต่อไปตั้งแต่แรกเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นแล้วไหนทำไม? ริตาถึงไปชอบกับพี่ต่อได้ทั้งๆที่เธอก็รู้่ว่าฉันชอบพี่ต่อแค่ไหน
น้ำตาหลั่งไหลออกมาพร้อมกับคำถามในใจอย่างมากมาย
...................................................
เย็นวันนั้น
"สวัสดีครับน้าสา...สวัสดีครับคุณอา" สองพ่อแม่รับไหว้ก่อนจะเชิญเข้าบ้าน  "ไงตาต่อเรียนจบก็จะแต่งงานเลยหรอ?หื้มม?" 
น้าสาซัดคำถามใส่  ทำเอาต่อกับริตาหน้าแดง 
"ก็..ครับ"  ต่อจับมือริตาแล้วยิ้มให้ด้วยความรัก
"ไม่เอาน่าคุณพอแล้ว..เรื่องรักๆมันเกิดขึ้นได้ทุกที่แหละน่ะ" อาธนิน เ่อ่ย
ดารินที่ยืนทำใจอยู่ตรงบรรไดตัดสินใจเดินลงมาแสดงความยินดี  เธอเมคอัพหน้าตัวเองเพื่อไม่ให้คนที่รักทั้งสองคนสังเกตุเห็น
"ยินดีด้วยนะ พี่ต่อ ริตา"  ริตายิ้มให้ด้วยความรู้สึกผิดแต่ก็เข้าไปโอบกอดเพื่อน
           อาหารบนโต๊ะถูกวางไว้อย่างสวยงามบ่งบอกถึงความปราณีตและเข้าใจใส่
"กับข้าวนี้คุณน้าทำเองหรอคับ?"  ต่อมองอาหารบนโต๊ะอย่างพอใจ
น้าสาส่ายหน้าแล้ววชี้ไปที่ดาริน  "ลูกสาวต่างหากละ"  เธอยิ้มดีใจที่ลูกสาวตนจบคหกรรมเป็นแ่ม่ศรีเรือนตามที่เธอชอบ
"โห้..นี้รินทำอาหารเป็นด้วยหรอ?  ริตาหันมาถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างตลึงๆ
ดารินยิ้มให้แล้วพยักหน้า  อาธนินชักจะไม่ไหวเมื่อเห็นตั้งวงกันแต่ไม่จับข้าวกินสะที
"เรามาทานข้าวแล้วคุยกันไปดีกว่าครับ...ผมหิว"  พลางเอามือลูบท้องตัวเอง
เมื่อกินข้าวกันไปจนมาถึงของหวาน น้าสาก็เริ่มถามถึงเรื่องแต่งงานอีกครั้ง ช่างไม่รู้เลยว่าลูกสาวไม่ได้อยากจะฟังเรื่องนี้สะเลย
"แล้วนี้จะแต่งงานเมื่อไหร?"  คำถามตรงจุดทำเอาดารินมือเย็นเฉียบแทบจะร้องออกมาเธอเม้มปากเบาๆก่อนจะยิ้มให้เมื่อต่อหันมามอง
"อาทิตย์หน้าครับ"  ต่อตอบพลางยิ้มให้มาทางเธอแต่สายตาจ้องมองริตา

..................................................
เมื่อกินข้าวเสร็จ ต่อกับริตา ก็ขอตัวกลับบ้านเลยเพราะต้องไปเตรียมงานหลายๆอย่าง ดารินนั่งเหม่อลอยในห้องของตัวเองระยะเวลาที่
ต่อไปเรียนต่อปริญญาโทที่เมืองนอกสามปีตอนนั้นเธอกับริตาก็กำลังเรียนมหาลัยปีสองพอดีริตาเรียนอยู่ที่เชียงใหม่นานๆทีถึงจะได้เจอกัน
         เธอนั่งนึกถึงเรื่องราวต่างๆก่อนที่จะเข้้ามหาลัยเธอกับริตาสนิทกันมากแต่พอเข้ามหาลััยระยะทางทำให้ห่างกันความเป็นเพื่อนและความเข้าใจจึงน้อยลงจนมารู้อีกทีคือเพื่อนที่เธอรักและรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอดีกำลังจะแต่งงานกับรักครั้งแรกของเธอ