รักสุดใจ ยัยสุดเซี้ยว

1

นัทตื่นได้แล้ว เสียงหนึ่งดังขึ้น

อืม..... อีกเสียงตอบด้วยความงัวเงีย

โดนัท จูนรออยู่ข้างล่างนะลูก รีบๆละกัน

คร๊าบ

(สิบนาทีต่อมา)

นายแร็กเก็ต! ยังไม่ตื่นอีกเหรอ อีกเสียงดังขึ้นมา

แม่! อย่าเพิ่งมากวนดิ

นี่! ใครแม่นาย

ทันใดนั้นความคิดแรกเมื่อได้ยินใครเรียกชื่อนี้ก็รีบสะดุ้งตื่นขึ้นมา เสียงที่ไม่ได้ยินมานาน พอลืมตาขึ้นมาในสภาพที่งัวเงีย

เอ๊ย! จูนขึ้นมาได้ไง

ก็เดินขึ้นมาอะดิ ถามได้

ไม่ใช่ยังงั้น หมายถึง นัทเป็นผู้ชายแล้วนี่มันก็ห้องนอนนัทนะ ลงไปรอข้างล้างเลย

โห!!! -_______- เมื่อก่อนยังขึ้นได้เลยอะ ไม่รู้ม่ายชี้ ยังไงก็ม่ายยย...ลง

แล้วยัยจูนเริ่มทำเสียงงอแง จากนั้นก็เริ่มลงมือรื้อดูห้องใหญ่เลย ยัยบ้า ห้องคนอื่นนะเฟ้ย

นี่ยัยบ้าที่นี่มันไม่เหมือนที่สวีเดนนะ รู้เปล่า ไปแค่สองปีทำลืม ผู้หญิงเข้าไม่ขึ้นห้องผู้ชายกันหรอก

อันที่จริงไม่ได้ตั้งใจเรียกยัยบ้าเพราะว่า ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้ท่าทีว่าจะบ้า แต่กลับมีท่าทีสง่ามากกว่าหุ่นดีมากๆต่างหาก ตาหวานแต่คมนิดๆ ก็พูดง่ายๆว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาโอเคเลยหละ

แล้วต้องทำยังไงอะ ถึงจะขึ้นห้องได้อะ

ก็ต้องเป็นแฟนกันก่อน ไม่รู้อะไรเลยเหรอเนี่ย แล้วอีกอย่าจูนก็ไม่ใช่แฟนนัทด้วยเพราะฉะนั้นห้ามขึ้น

ไม่รุหละ จูนไม่แคร์ ที่สวีเดนไม่ถือจูนก็ไม่สน ชิชิชิ

ยัยบ้า เธอนี่มันมนุษย์พันธุ์ไหนเนี่ย

พันธุ์เดียวกะนายนั่นแหละ นายแร๊กเก็ต

นี่ ช่วยหยุดเรียกว่าแร๊กเก็ตได้ปะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว

เหรอ หุหุ จูนยังจำได้เลยได้เลยว่า ใครก็ไม่รุเล่นเทนนิสอยู่ได้ตั้งหกเจ็ดชั่วโมงไม่เป็นไรแต่อีแค่ไม้แร๊กเก็ตมีรอยนิดเดียวถึงกับร้องให้ไม่พูดไม่จาไปตั้งหลายวัน ฮาเป็นบ้าเลย

เอ๊ย!!! ก็คนมันหวงให้ทำไงอะ ยัยบ้าพูดนี่ขึ้นมาอีกทำไมก็ไม่รู้ ไม่มีอะไรทำรึไง

ไม่ต้องมาคุยด้วยเลย ไม่ยุ่งด้วยเล่า ลงไปข้างล่างเลย

ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ได้เห็นนัทงอนมานานแล้ว

ไม่รู้ไม่ชี้ไปอาบน้ำดีกว่า คนอะไรก็ไม่รู้ แกล้งทำเป็นไปหยิบผ้าเช็ดตัวดีก่า

"โอ๋ เค้าผิดไปแล้ว อย่าโกรธเลยน้า~~~ แล้วจูนก็เดินมานวดไหล่ให้ อันที่จริงก็ชอบแล้วมันก็เขินๆอยู่เหมือนกันอะ (สบายด้วย) แต่เพื่อรักษาอิมเมจไว้

คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้ผลเหรอ ไม่มีทาง แต่ตอนนั้นจูนเริ่มหยุดนวดไหล่ให้ แล้วก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า พอมองที่หน้านัทอยู่นาน จนตอนแรกยังคิดเลยว่ามีอะไรติดที่หน้ารึเปล่า แต่ก็คิดผิดอย่างแรง เพราะจูนเอามือมาสองข้างมาจับที่หน้า จากนั้นก็เริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ (เอ๊ยๆๆๆคนมันเขินนะเฟ้ย หยุดได้แล้ว) แต่ทั้งๆที่ในใจคิดอย่างนั้นปากมันก็ไม่ยอมบอก ตัวก็ขยับไม่ได้ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทั้งๆที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ยังจำความได้มันก็ไม่น่าจะรู้สึกอะไรเนี่ย แต่ตอนที่ปากเราเกือบจะมาประกบกัน ใบหน้าก็ร้อนวาบขึ้นมาทันที ลมหายใจของจูนที่กระทบกับหน้าทำให้รู้สึกแปลกไป แต่ทันใดนั้นหน้าจูนก็เบือนไปทางหูและก็กะซิบอย่างแผ่วเบาว่า

เลิกงอนเป็นเด็กๆได้แล้ว แล้วจูนก็ถอนใบหน้าออกมา โห0_0 โล่งอกไปที แต่ยัยนั่นก็ลงไปนอนขำที่เตียง

ฮ่าๆๆๆๆ ขำเป็นบ้าเลย

ขำอะไร -///////////////////////////-

ตอนนายเขินอะดิ ขำมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ

ขำเข้าไป ก็คนมันไม่เคยโดนทำยังงั้นนี่

ครั้งแรกแน่เลยที่โดนทำยังงี้ ตัวแข็งยังกะหิน หน้าก็แดง ฮ่าๆๆๆๆๆ ขำโค-ร-ต

(-_-) แต่ตอนนั้นเองหัวสมองมันก็แล่นขึ้นมา ยัยจูนทีนี้หละจะได้แก้เผ็ดซะที

นั่นนายจะทำอะไร

แล้วเธอคิดว่าชั้นจะทำอะไรหละ

ไปเลย ลุกๆๆ ไม่ต้องมาอำเลย จูนรู้นะ จูนอยู่มากะนัทกี่ปี คิดว่าจูนไม่รู้รึไงว่านัทไม่กล้าทำกะจูนอย่างนี้หรอก ขนาดยุงนัทยังไม่ค่อยจะกล้าตบเลย รู้ทันซะงั้นอะ แล้วยัยจูนก็พลักนัทขึ้นมา แล้วก็จ้องหน้าอยู่นาน

มองทำไมเดี๋ยวกัดเลย

หมาบ้า ไปอาบเลยไป

 เออ

(สองนาทีต่อมา)

นี่นัท นายวิ่งผ่านน้ำรึไง เร็วเป็นบ้าเลย

หึน่า

โอ๊ย ทามไรบ้าๆ

2

นานเป็นบ้าเลย นายนั้นจะนอนกินบ้าบกินเมืองไปถึงไหนนะ

คุณน้าคะ จูนขึ้นไปตามนัทนะคะ

ตามสบายเลยจะ

ฉันเดินขึ้นบันไดไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องหนึ่ง พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นผู้ชายนอนแหมะอยู่บนเตียงแบบหมดสภาพ เลยเดินเข้าไปเขย่าๆแล้วเรียกให้ตื่น นัทนิสัยยังเหมือนเดิมไม่มีผิด เพียงแต่ผู้ชายที่ตื่นขึ้นมาแล้วโดนฉันปั่นหัวนั้น มีรูปร่างที่สูง มีหุ่นที่มองก็รู้เลยว่าเป็นนักกีฬา หน้าตาดีมากๆๆ ตาคม ผิวเนียน ฉันรู้นิสัยนัทดีว่ากลัวอะไร เคยทำอะไร ไม่เคยทำอะไร ถึงจะไม่เจอกันมาตั้งสองปีแต่ก็รู้ทุกๆๆอย่างเลย ฉันเลยปั่นหัวเขาเล็กน้อย ก็แคแกล้งทำเป็นจะจูบแค่นี้ตานั่นก็หน้าแดงก่ำเลย ฮาเป็นบ้า พอลงไปนอนหงายขำเรื่องนี้อยู่ตานั้นอยู่ดีๆก็ลงมานอนค่อมฉันเฉยเลย เอาไงหละ ทีนี้ก็หมดเลยเฮฮาหายหมด ฉันจ้องหน้าเค้าอยู่นาน

นั่นนายจะทำอะไร ฉันร้องด้วยความตกใจอย่างสุดๆๆๆๆ

แล้วเธอคิดว่าชั้นจะทำอะไรหละ พอพูดจบนัทก็ขำอย่างมีเลศนัยอย่างแรง ฉันถึงกับอึ้งไปเลย แต่ต้องรักษาอิมเมจไว้ เลยเสี่ยงพูดออกไปอย่างกล้าหาน

ไปเลย ลุกๆๆ ไม่ต้องมาอำเลย จูนรู้นะ จูนอยู่กะมานัทกี่ปี คิดว่าจูนไม่รู้รึไงว่านัทไม่กล้าทำกะจูนอย่างนี้หรอก ขนาดยุงนัทยังไม่ค่อยจะกล้าตบเลย พอเห็นนัทถอดสีหน้าก็รู้ว่าตัวเองต้องเดาถูก เลยผลักนัทขึ้น นัทก็ลุกขึ้นไปยืนทำหน้าจ๋อย จูนเลยจ้องหน้าเค้าอยูานานอีก

มองทำไมเดี๋ยวกัดเลย

หมาบ้า ไปอาบเลยไป

 เออ

(สองนาทีต่อมา)

นี่นัท นายวิ่งผ่านน้ำรึไง เร็วเป็นบ้าเลย

หึน่า

แล้วตานั้นก็เดินมาล็อคคอฉันแล้วลากไป กว่าจะปล่อยก็เอาซะหายใจแทบไม่ออก

โอ๊ย ทามไรบ้าๆ

แม่ นัทไปเรียนละนะ

คุณน้าสวัสดีคะ

ไปกันดีๆนะ อย่ากับบ้านดึกหละ พอละสายตาจากคุณน้าไปได้ไม่นาน สายตานายนัทก็ซนไปเจออะไรเข้า

จูน นั้นรถไคอะมาจอดเกะกะหน้าบ้าน อย่าให้รู้แล้วกันใครมาบังอากทำแบบนี้ ถ้าไม่ติดว่ารถสวยทุบแล้ว

หุหุ รถจูนเอง

นี่เหมือนกันจะได้ทุบซะตอนนี้เลย แล้วนายบ้านั่นก็เดินทำท่าจะเดินไปที่รถ แต่โชคดีที่จูนคว้าแขนไว้ทัน

อย่านะ!!! เดี๋ยวขับรถไปโรงเรียนเลย น้า~~~ นัทอยากขับมานานแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าทุบแล้วจขับอะไรหละ

เออจริงสิเนอะ พูดอย่างี้ค่อยโล่งหน่อย นึกว่ารถเพิ่งถอยมาจะไม่รอดแว้ว

เออ แล้วจูนมีใบขับขี่แล้วเหรอ

มีดิ นายไม่มีอะดิ

เค้ายังไม่ให้ทำไม่ใช่เหรอ อายุยังไม่ถึงนี่ ฉันมันเทพอะ

อ๋อ คืองี้ ที่สวีเดนอะอายุครบสิบหกก็สามารถมีใบขับขี่ได้แล้ว

ดีหวะ ก็ใช่อะดิ เพิ่งรู้ไง

นั้งรถจูนไปโรงเรียนปะ ฉันถามไปงั้นแหละ ตามมารยาท

นัทขอขับนะ คิดเหรอว่าคนอย่างจูนจะยอมง่ายๆอะ

ตามสบายดิ ซะงั้นอีก

++ที่โรงเรียน++

เมื่อรถผ่านเข้าประตูโรงเรียนมาก็รู้สึกเปลียกๆเหมือนมีแต่คนจ้องมาทางเราทั้งนั้นและมีเสียงซุบซิบตลอดทาง พอจอดรถ นัทก็พูดขึ้นมาว่า

ไปส่งที่ห้องหน่อยดิ นี่!!! ทำไมชั้นต้องไปส่งนายด้วยหละ

ได้อยู่แล้ว ถ้านัทไม่ชวนจูนก็จะไปอยู่แล้วหละ ซะงั้น 2

พอเราสองคนขึ้นไปถึงห้องเรียน มีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งสันนิฐานว่าน่าจะเป็น นายA ก็เข้ามาทักนัทด้วยคำที่สุภาพม๊าก มาก

เฮ๊ย!! ไอนัท วันนี้ถอยบีเอ็มบ้ายแดงมาโรงเรียนเลยเหรอวะ

เออ

แล้วนั้นไควะ น่ารักมากๆเลยหวะ

ออ ยัยบ้าเนี่ยเหรอ เพื่อนสนิทที่เคยเล่าให้นายฟัง จำได้ปะ ที่อยู่สวีเดนอะ แล้วนานว่าใครบ้ากันแน่

ออ คนที่ชื่อจูนนง จูนนี่ อะไรนั้นปะ ชื่อจูนนี่หยะ ไม่มีจูนนง

เออ แล้วนายA ก็หันมาทางฉัน ทำท่ายิ้มแบบอายๆ จากนั้นก็หันไปพูดกะนัท

นัท เพื่อนน่ารักหวะ

ห้ามยุ่ง คนนี้ไม่ให้

ทำหวงไปได้ แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นนัททำตาค้อนใส่นายA

เออ รู้แล้วหน่าไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยแล้วนายA ก็เดินจากไป

จูนอยู่รอนัทด้วยนะ

อืม

วันนี้จูนนั้งรอนัทหน้าห้องทั้งวันเลย อันที่จริงไม่ได้อยากรอหรอกนะกะอีแค่คำขอของตานั้นหนะถ้าไม่ติดว่าบอกคุณน้าให้รออะ พอเสียงสวรรค์ของนักเรียนดังขึ้น มีนักเรียนต่างอยู่ในสภาพโทรมได้ที่วิ่งกรูกันออกนอกห้องเรียนอย่างรีบเร่ง และในหมู่นักเรียนนั้น ฉันก็เห็นนัทเดินโซซัดโซเซมาทางฉัน

เธอยังรออยู่เหรอ

กลับบ้านกันน้า อยากกลับจะแย่แล้วอะ พอเราสองคนเดินลงบันไดมาก็เห็นกลุ่มคนมุงอะไรบางอย่างแล้วก็มีน้องคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า

นั้นไง พี่คนนั้นไง แล้วชี้นิ้วมาทางฉัน ต่อมาฝูงคนก็ถูกผ่ากลางแล้วก็มีชาวต่างชาติผู้ชายคนหนึ่งเดินมา เขามีผวที่ขาวนวลเนียมมาก (ขนาดผู้หญิงยังอิจฉา) ดวงตาสีฟ้า ผมทองสลวย ใบหน้าหล่อคม เป็นอันว่าสาวๆเห็นเป็นต้องกรี๊ดแน่ๆ และเขากำลังมุ่งหน้าเดินตรงมาทางฉัน พร้อมทั้งกอดฉันอย่างแน่นมาก

 ไบอั้น