เราไม่เคยห่างกันแม้ถึงวันตาย

เนื้อเรื่อง

“บอล  บอล  รอหยกด้วยสิ”  หยก  เด็กสาว ม.3  หน้าตาน่ารักพูดขึ้น
“เร็วเข้าสิหยก  เดี๋ยวไปไม่ทันรถไฟเที่ยวนี้พอดี”  บอลพูดอย่างตื่นเต้น
“บอลจะรีบไปไหนกัน  แค่จะพาหยกไปเที่ยวทะเลแค่นี้  ทำไมต้องตื่นเต้น”
“เหอะน่า  มาแล้วหยกจะรู้” …………

บอลและหยก  เป็นคู่รักมัธยมที่รักกันมาตั้งแต่เด็กๆ  บอลเรียนอยู่โรงเรียนชายล้วน  
ส่วนหยกเรียนอยู่ที่โรงเรียนสหชาติ  บอลเป็นผู้ชายที่หล่อ  ร่างสูงโปร่ง  เก่งทางด้านกีฬาทุก
ชนิด  ส่วนหยกเป็นสาวที่น่ารัก  เก่งทางด้านศิลปะ  ทั้งคู่เริ่มเป็นแฟนกันเมื่อตอนทั้งคู่ยังเด็ก  
ตอนนั้น…..

“นี่เธอ  มานั่งที่เราทำไม”  บอลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ขอโทษนะ  เราไม่รู้ว่ามีคนนั่ง”  หยก  เด็กอนุบาล 2 พูดด้วยสีหน้าตกใจ
“รู้แล้วว่ามีคนนั่งก็ออกไปสิ”
“ไปก็ได้  ไม่เห็นต้องดุเลย  เดี๋ยวไม่หล่อนะ”  
“คนอะไร  กวนจริงๆ”  บอลเอ่ยด้วยท่าทางที่โกรธ
“เอาล่ะคะ  นักเรียนทุกคน  จับคู่กันนะคะ  แล้วก็วาดรูปป่าไม้ของเรา  นักเรียนอยากให้ป่าไม้
ของเรามีอะไรบ้าง  ก็ใส่ลงไปให้หมดนะคะ  ให้สวยนะคะ  เดี๋ยวครูจะเอาไปโชว์”
“นี่เธอ  เราขออยู่ด้วยสิ”  หยกเดินมาขอบอล
“ไปอยู่กับคนอื่นสิ  เราอยากอยู่คนเดียว”  บอลปฏิเสธอย่างไม่พอใจ
“เราวาดรูปสวยนะ  ถ้าเธออยู่กับเรา  รับรองได้โชว์รูปแน่”
“ก็ได้  แต่ถ้าไม่สวยจริงนะ  เราจะจัดการ”  บอลรับอย่างไม่เต็มใจ
…………….
“หมดเวลาแล้วค่ะนักเรียน  ไหนเอามาให้คุณครูดูสิคะ …… อื่ม  ของน้องบอลและน้องหยก
สวยจังเลยนะคะ  เพื่อนๆ ปรบมือให้หน่อยสิคะ”
แป่ะ ……. แป่ะ …… แป่ะ      “เอาล่ะคะ  ครูจะเอารูปนี้โชว์นะคะ”
“เธอวาดรูปได้สวยนิ  แบบนี้ค่อยให้อยู่ด้วยหน่อย”
“ขอบใจนะบอล  เราเป็นเพื่อนกับบอลได้มั๊ย”
“อย่าเลย  เราไม่ค่อยมีเพื่อน  เพื่อนๆ ไม่ค่อยคุยกับเรา”
“งั้นเราขอเป็นเพื่อนคนแรกของบอลนะ  เพื่อนกันตลอดไป”  หยกพูดพลางชูนิ้วก้อยมาสัญญา
ตั้งแต่วันนั้น  บอลและหยกก็เป็นเพื่อนรักกัน  จากเพื่อนรักก็กลายเป็นความรัก  ทั้งคู่เหนี่ยว
แน่นกันมาก  ไปไหนก็มีกันและกัน  มีบอลก็ต้องมีหยก  จนในที่สุด  บอลก็ย้ายมาอยู่บ้านข้างๆ
หยก  ทำให้ทั้งคู่ยิ่งรักกันอีก  หยกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ข้างๆ บอล  วันนี้ก็เช่นกัน
“หยก  ยิ้มอะไรคนเดียวน่ะ  ทำไม  ทะเลมันสวยมากขนาดนั้นเชียว”  บอลถามขึ้นและหัวเราะ
“ป่าวสะหน่อย  หยกก็แค่คิดอะไรนิดหน่อย  บอลล่ะก็”  หยกตอบบอลด้วยท่าทางเขิน
“หยกชอบที่นี่มั๊ย”
“ชอบสิ  ที่นี่สวยมาก  ยิ่งได้มาที่นี่กับบอลนะ  หยกยิ่งมีความสุขเลยล่ะ”
“ดีจังที่หยกชอบ  งั้นบอลจะพามาบ่อยๆ นะ”
“จริงหรอ  บอลใจดีจัง  ขอบใจมากนะ  แต่เอ ….. บอลใจดีแบบนี้กับสาวคนอื่นรึป่าว”
“ไม่มีทาง  บอลจะใจดีกับสาวคนนี้  คนเดียว  บอลสัญญา”  บอลตอบด้วยแววตามุ่งมั่น
“รักบอลจัง”  หยกก็หอมแก้มบอล
“ 55555  ยายบ๊อง!….”  แล้วทั้งคู่ก็เล่นน้ำด้วยกัน  ภาพนี้มันช่างน่ารักเสียจริงๆ
“กลับเหอะหยก  เดี๋ยวแม่เป็นห่วงแย่เลย”  บอลออกความเห็นเพราะว่ามืดแล้ว
“ไปสิ  วันหลังพาหยกมาอีกนะบอล”  หยกอ้อนบอลได้น่ารักมาก  รักหยกมากจริงๆ
เมื่อถึงหน้าบ้าน  บอลก็บอกกู๊ดไนท์หยก  
“กู๊ดไนท์นะหยก  ห่มผ้าด้วย  อย่านอนร้ายล่ะ  บอลสงสารจิ้งจก”  บอลหัวเราะท่าทางกวนๆ
“อีตาบ้า  ไม่ห่วงเราเลยนะ”  หยกงอนบ้าง
“ใครว่าไม่ห่วง  ห่วงจนไม่ได้ดูแลตัวเองแล้วเนี้ย  ถ้าหยกเป็นอะไรไป  บอลคงอยู่ไม่ได้หรอก”
“บอล …….”  บอลจูบหยกที่หน้าผาก  แล้วก็ส่งหยกเข้าบ้าน  หยกมีความสุขมากวันนี้  ทำไม
นะ  ทำไมหยกถึงรักบอลได้มากขนาดนี้  ขอให้เรารักกันตลอดไปเหอะ  พระเจ้า …..

วันรุ่งขึ้น  หยกไปรอบอลหน้าบ้านแต่เช้า  เพื่อจะได้ไปโรงเรียนด้วยกัน
“อ้าวหยก  มาแล้วทำไมไม่เรียกล่ะ  มายืนรอหน้าบ้านทำไม”  บอลตกใจถามเมื่อเห็นหยกยืนอยู่
“ก็หยกไม่อยากไปรบกวนคุณป้าแต่เช้านิ”  หยกยิ้มอย่างสดใส
“ป้าเป้ออะไรกัน  เรียกแม่ได้แล้ว 555”  บอลพูดแล้วก็รีบเดินไปปากซอยเพื่อขึ้นรถไปโรงเรียน
“บอลน่ะ  พูดอะไร  ใครแม่เรา”  หยกรีบเดินตาม  แต่ก็เขินไม่น้อยนะ
“รถมาแล้วหยก  ไปเหอะ”  บอลจูงมือหยก  และรีบเดินขึ้นรถ
ในรถคนแน่นมาก  ทำให้ที่นั่งที่เหลือมีแค่ที่นั่งเดียว  บอลจึงให้หยกนั่ง  และบอลก็ยืนข้างๆ  
ในขณะที่รถแล่นไปสักพัก  บอลก็มีอาการหน้ามืดและเกือบจะเป็นลม  หยกตกใจมาก  โชคดีที่
ข้างๆ หยกมีผู้ชายยืนอยู่  2  คน  เค้าจึงช่วยพยุงบอลไว้
“บอล ……. บอล  เป็นอะไรมากรึป่าว”  หยกถามด้วยสีหน้าตกใจ
“มะ…ไม่หรอก  บอลแค่หน้ามืดนิดหน่อย  สงสัยจะร้อนมั้ง”  บอลหน้าซีดมากทำให้หยกยิ่ง
กลัว  หยกเลยลุกให้บอลนั่งแทนตัวเอง
“มานั่งเหอะบอล  เดี๋ยวหยกยืนเอง”
“ไม่ต้องหรอก  บอลยืนได้  หยกนั่งเหอะ”
“น้องครับ  พี่ว่าน้องนั่งดีกว่า  น้องดูหน้าตาไม่ดีเลยนะ”  ผู้ชายที่ช่วยบอลพูดขึ้น
“ครับๆ  ขอบคุณครับพี่”      “ขอบคุณพี่ทั้งสองมากๆ นะคะ”

โรงเรียนของหยกถึงก่อนโรงเรียนของบอล  ทำให้หยกกลัวว่าบอลจะเป็นอะไรมาก  
“บอล  หยกไปส่งบอลก่อนดีกว่า  แล้วค่อยย้อนกลับมาโรงเรียน”
“ได้สะที่ไหนล่ะหยก  หยกลงไปเหอะ  บอลดูแลตัวเองได้”
“แต่ …….”   “น้องครับ  เดี๋ยวพี่สองคนจะดูแลน้องผู้ชายจนถึงโรงเรียนเอง  น้องไปเรียนเหอะ”
“งั้นนู๋ฝากด้วยนะคะพี่  ขอบคุณมากๆ ค่ะ”    “ไม่เป็นไรครับ  หน้าที่พลเมืองดีอยู่แล้ว”
หยกลงจากรถด้วยใจที่เป็นห่วงบอลอย่างมาก  เมื่อหยกเดินเข้าโรงเรียนก็ได้เจอบิวเพื่อนสนิท
“หวัดดีหยก  มาโรงเรียนกับบอลอีกล่ะสิ …….. หยก  เป็นอะไร  หน้าซีดจัง”
“คือ ……. บอลไม่สบายน่ะ  เราเป็นห่วง”  หยกเล่าเรื่องให้บิวฟัง  บิวปลอบใจหยกว่าอย่าคิด
มาก  บอลคงร้อนเหมือนที่บอลว่าน่ะแหละ
วันนี้หยกเรียนไม่รู้เรื่องเลย  หยกรู้สึกเป็นห่วงบอลมาก  มากจนอยากออกจากโรงเรียนแล้วไป
หาบอลสะเลย  แต่ก็ต้องอดใจถึงตอนเย็น  บอล  จะเป็นยังไงบ้างนะ
“นี่  ปารมี  เธอมัวแต่คิดอะไรของเธอ  ชั้นเรียกเธอตั้ง 3 ครั้งแล้วนะ  หักคะแนนจิตพิสัยของเธอ
2  คะแนน  แล้วจำไว้ว่าอย่ามาเหม่อลอยในชั่วโมงของชั้น”  เสียงอาจารย์มลิวรรณดุลอยเข้า
แก้วหู  จนทำให้หูหยกเกือบแตก
“ขอโทษค่ะอาจารย์  นู๋จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ”  เสียงของหยกเหมือนจะร้องไห้

ออดดดดดดด ……….

เสียงออดหมดคาบดังขึ้น  หยกรีบออกจากห้องเพื่อไปโทรหาบอล
“ฮัลโหล  บอลหรอ  เป็นไงบ้าง  หยกเป็นห่วงบอลแทบแย่”  เสียงของหยกสั่น
“ไม่เป็นไรหรอก  บอลให้อาจารย์ตรวจดูแล้ว  อาจารย์บอกว่าบอลแค่หน้ามืดน่ะ  ไม่มีอะไร
มาก  สบายใจได้นะครับหยก”  เสียงบอลดูสดใสมากตอนนี้
“ดีใจจัง  หยกก็ห่วงสะไม่เป็นอันเรียน  บอลไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะ”  น้ำตาหยกไหลออกมา
เพราะความดีใจที่บอลไม่เป็นอะไร
“หยกครับ  ตั้งใจเรียนนะ  บอลไม่อยากให้เกรดของหยกตก  หยกทำเพื่อบอลสักครั้งนะจ๊ะ”
“ได้สิคะ  หยกจะทำเพื่อบอล  งั้นหยกขอไปเรียนก่อนนะ  เป็นห่วงมากนะบอล”  หยกยิ้ม
“จ๊ะ  บอลรักหยกนะครับ”  เสียงของบอลแสดงถึงความจริงใจ  หยกเขินมาก  แต่ก็ดีใจมากที่
บอลพูด  ในขณะที่หยกกำลังจะกลับไปเรียน  ก็มีผู้ชายที่เป็นรุ่นพี่ ม.5  คนหนึ่งเดินเข้ามาหา
หยก  “สวัสดีครับน้องหยก  พี่ชื่อพี่ฟิล์มนะครับ  เอ่อ ….. น้องหยกมาทำอะไรตรงนี้ครับ”
อ๋า!  ผู้ชายคนนี้เป็นใครน่ะ  ทำไมถึงรู้จักเราด้วย  “เอ่อ …. คะ  พี่ฟิล์มรู้จักหยกได้ยังไงคะ”
“พี่ก็ถามๆ ชื่อ จากเพื่อนน้องหยกมาครับ  เที่ยงนี้ไปกินข้าวกับพี่ได้ป่าวครับ”  พี่ฟิล์มถามขึ้น
“เอ่อ …… เอ้ย  แย่แล้ว  ลืมไปเลยว่าถึงเวลาเรียนแล้ว  หยกไปเรียนก่อนนะคะ  แล้วเจอกันใหม่
ค่ะ  ไปนะคะ”  หยกรีบวิ่งไปเรียน  ปล่อยให้พี่ฟิล์มยืน งง อยู่คนเดียว
“ไปไหนมายัยหยก”  บิวถามด้วยเสียงกระซิบ
“ไปคุยโทรศัพท์กับบอลมา  เดี๋ยวเรียนเสร็จแล้วจะเล่าอะไรให้ฟัง”  หยกกระซิบตอบ
“…………….”

ออดดดดดดดดด …………  เสียงออดหมดคาบดังขึ้น  หยกก็รีบดึงแขนบิวออกไปคุยนอกห้อง
“บิว  เมื่อกี้เราไปคุยโทรศัพท์มา  เราเจอพี่ผู้ชาย ม.5 คนหนึ่ง  เค้าบอกว่ารู้จักเราจากเพื่อน  บิว
เป็นคนบอกชื่อเราให้เค้าหรอ”  หยกถามด้วยสีหน้าสงสัย
“อ๋อ  พี่ฟิล์มน่ะหรอ  ใช่เราบอกพี่เค้าเองล่ะ  พี่เค้าสนใจเธอนะ  รู้รึป่าว” บิวดูท่าทางปลื้มใจมาก
“แต่เธอก็รู้นะว่าเราเป็นแฟนบอล”  หยกพูดเหมือนจะต่อว่า
“ก็พี่เค้าชอบเธอจริงๆ นินา  เธอไม่คิดจะเก็บไว้พิจารณาหน่อยหรอ”  
“ไม่หรอก  เรารักบอล  และจะไม่รักใครอีกแล้ว  ขอโทษนะบิว  บอกพี่เค้าให้ตัดใจเหอะ”  หยก
พูดจบ  หยกก็เดินเข้าห้องเรียน  “เดี๋ยวสิหยก  อย่าเพิ่งไป ……. หยก”


เมื่อออดคาบสุดท้ายดังขึ้น  หยกก็รีบไปยืนรอบอลที่ป้ายรถเมล์  ขณะที่หยกกำลังยืนรอรถ  พี่
ฟิล์มก็เดินเข้ามาทัก
“น้องหยก  กำลังจะกลับบ้านหรอครับ  พี่ไปส่งมั๊ย”  พี่ฟิล์มเชิญชวนหยกกลับบ้านด้วยรถเบนซ์
คันงาม  โอ้โห!  ถ้าทางพี่เค้าจะรวยแหะ  แต่เราไม่ไปด้วยหรอก  ก็เรารอบอลนี่นา ^^
“เอ่อ …. ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  เดี๋ยวหยกกลับเองได้  หยกต้องไปทำธุระอีก”
“พี่ไปส่งให้ก็ได้ครับ  พี่เต็มใจ”  พี่ฟิล์มยังตื้อต่อ  อ่า ….. คนรวยเนี้ย  ตื้อจริงๆ เลย ^^ “
“ไม่ต้องหรอกค่ะ  อ๊ะ ….. นั้น ….. รถมาแล้ว  หยกไปก่อนนะ”  หยกรีบขึ้นรถเมล์ที่มาจอดรอ
………………    “หวัดดีจ๊ะหยก  คิดถึงจัง”  เป็นเสียงของบอลที่ทักหยก
“บอล  เป็นไงบ้าง  ไหนหยกขอดูหน่อยสิ”  หยกจับบอลให้หันหน้ามา
“ไม่เป็นไรแล้วคร้าบท่านหญิง  กระผมหายดีแล้ว”  บอลพูดเล่นให้หยกสบายใจ
“พูดดีไปเหอะ  เมื่อเช้าน่ะ  หน้าซีดยังกะไก่ต้ม”  หยกย้อนด้วยสีหน้าเขินๆ
“เอ้อ  ผู้ชายคนเมื่อกี้ที่ยืนคุยกับหยกน่ะ  ใครหรอ”  บอลถาม
“เอ่อ …… รุ่นพี่น่ะ  อยู่ชมรมเดียวกัน  เค้ามาถามเรื่องตารางชมรม”  โถ่!  จะให้บอกได้ไงล่ะว่า
พี่เค้ามาชอบเรา  ขืนบอกไปนะ  บอลต้องมาหาเรื่องแน่ๆ
“อื่ม  แล้วไป  อย่าให้บอลรู้แล้วกันว่าเค้ามาทำจิ๊จ๊ะกับหยก”  บอลพูดจริงแกมเล่น  แต่ถ้าเป็น
จริง  บอลก็ต้องจัดการแน่ๆ  ของรักของหวงนินะ    “วันนี้ไปเล่นเกมส์บ้านบอลนะ  บอลได้
แผ่นมาใหม่  เผื่อหยกจะชอบ”  บอลชวนหยกไปที่บ้าน  ซึ่งหยกยังไม่เคยเข้าบ้านบอลสักครั้ง
“จะดีหรอ  แล้วคุณป้าไม่อยู่หรอบอล”  หยกไม่ค่อยกล้าไปเท่าไหร่  เพราะเกรงใจแม่บอล
“ป้าที่ไหน  บอกแล้วให้เรียกแม่  ไม่เป็นไรหรอก  แม่เค้าไม่ว่าอะไรหรอก  รับรอง”
“งั้นโอเค  แต่เดี๋ยวหยกขอเข้าบ้านเก็บกระเป๋าก่อนล่ะกัน”  

เมื่อถึงบ้าน  หยกก็รีบวิ่งเอากระเป๋าไปเก็บ  และเดินไปบ้านบอลด้วยกัน  ถึงบ้านบอล  หยกก็
ชักจะไม่กล้าแล้วสิ
“บอล  หยกไม่กล้าอ่ะ  หยกเกรงใจคุณป้า … เอ้ย  แม่”  หยกเขินนิดหน่อยเมื่อเรียกคุณแม่
“มาเหอะ  ไม่ต้องกลัว  มีบอลอยู่ทั้งคน  หยกยังกลัวอีกหรอ”  บอลจะพูดแบบนี้เสมอ  เวลาที่
หยกกลัว  บอลจะเป็นเหมือนบอดี้การ์ดประจำตัวของหยก  ที่คอยปกป้องทุกอย่าง ………
“สวัสดีครับแม่  กลับมาแล้วครับ”  บอลยกมือไหว้แม่  หยกก็เช่นกัน
“สวัสดีจ๊ะ  อ้าว ……. นั่นนู๋คนข้างบ้านนี่นา”  แม่บอลตกใจเล็กน้อยที่เห็นหยก
“แม่รู้จักหยกแล้วหรอครับ”  บอล งง
“ไม่รู้จักเป็นทางการหรอกจ๊ะ  ก็วันนี้แม่ของนู๋ …… ชื่อหยกใช่มั๊ย  แม่ของนู๋หยกน่ะ  เอาแกง
เขียวหวานไก่มาให้แม่  แม่ก็เลยถามไปเรื่อยเปื่อยจ๊ะ”  แม่บอลพูด  ดูท่าทางใจดีจัง  ชักจะกล้า
แล้วสิ   ถ้าพ่อบอลอยู่ด้วยก็คงจะดี  ครอบครัวนี้คงจะน่ารักมาก  (พ่อบอลเสียตั้งแต่บอลยังเด็ก)
“งั้นก็ดีแล้ว  ผมขอแนะนำเป็นทางการเลยนะ  แม่ครับ  นี่หยก  เป็นคนรักของผมเอง”  บอล
แนะนำหยก  หยกเขินมากที่บอลบอกแม่ว่าเป็นคนรัก
“สวัสดีค่ะ  คุณป้า”  หยกพูดได้รวดเร็วมาก  ก็มันเกร็งนินา
“เรียกแม่ก็ได้จ๊ะ”  แม่บอลพูดด้วยท่าทางอ่อนโยน  “เห็นมั๊ยบอกแล้ว  ไม่เชื่อบอล”  ได้ทีเลยนะ
“ค่ะคุณแม่  …… สบายดีนะคะ”  โอย!  จะถามอะไรดีล่ะเนี้ย
“จ๊ะ  สบายดี  นู๋ด้วยใช่มั๊ย”          “ ค่ะ  นู๋สบายดีค่ะ”  …………..
“โอ๊ย!  สนใจผมบ้างสิครับ  น้อยใจแล้วนะ”  บอลพูดขึ้น  น้อยใจล่ะสิที่ไม่มีใครคุยด้วย
“อ่ะจ๊ะ  บอล  วันนี้ก็ชวนหยกกินข้าวที่บ้านเราสิลูก”  แม่บอลบอก
“หยก  วันนี้กินข้าวที่บ้านบอลนะ  บอลเลี้ยงเอง  แหะๆ”
“แต่เดี๋ยวหยกขอกลับบ้านไปบอกพ่อแม่ก่อนนะ”  
“ได้สิ  ค่อยกลับไปตอนจะกินเลยแล้วกัน  ไปเหอะ  ไปเล่นเกมส์กัน”  บอลจูงมอหยกไปเล่น
เกมส์  แม่ของบอลท่านช่างใจดีจริงๆ  อ่อนโยนมากๆ  
“โอ้บอล  ทำไมห้องนอนบอลรกแบบนี้เนี้ย”  หยกตกใจเมื่อเห็นห้องบอล
“ก็ ….. มันไม่มีใครมาช่วยจัดนิจ๊ะ”  บอลพูดพลางกุมมือหยก  บอลมองตาหยกอย่างมุ่งมั่น
“แหมๆ  พูดแบบนี้  จะให้หยกมาจัดให้ล่ะสิ”  หยกพูดและก็เอามือหยิกแก้มบอล
“ใช่แล้ว  บอลอยากให้หยกมาจัดห้องให้  ทุกวันยิ่งดี  ตลอดไปด้วยนะ”  
“ได้สิ  ทำไมจะไม่ได้ ……. แต่ไหนล่ะบอล  เกมส์ที่จะให้หยกเล่น”  หยกรีบเปลี่ยนเรื่อง  แค่นี้
ก็เขินจะแย่แล้วนะ  “งั้นเรามาเล่นเกมส์กันเหอะ  นี่ไง  เกมส์ที่บอลซื้อมาใหม่  เล่นเลยๆ” ……

“บอล  หยก  ลงมากินข้าวได้แล้วลูก”  เสียงแม่ของบอลเรียกให้ลงไปกินข้าว
ตึก ……. ตึก ……… ตึก
“เดี่ยวนู๋ไปขออนุญาตคุณแม่ก่อนนะคะ”  หยกกำลังจะเดินไป  แม่บอลก็พูดขึ้น
“ไม่ต้องหรอกจ๊ะหยก  เมื่อกี้แม่ไปบอกคุณแม่นู๋ให้แล้ว  คุณแม่นู๋อนุญาต”  แม่บอลบอกหยก
“อ๋อ ….. ค่ะ”
“กินข้าวกันเหอะครับ  ผมหิวข้าวแล้ว”  บอลโวยวายขึ้น
“แหมๆ  รอหน่อยไม่ได้เลยนะตาบอล”  ………..
บนโต๊ะอาหารวันนี้มีแต่ความสนุกสนาน  ดูบอลรักแม่ของบอลมาก  หยกไม่เคยเห็นบอลทำดี
กับผู้หญิงคนไหนนอกจากหยกเลย  แต่วันนี้  หยกรู้แล้วล่ะว่าบอลรักแม่มาก  ท่านก็เช่นกัน
“นู๋หยกเรียนที่ไหนหรอจ๊ะ”  แม่บอลถามหยก
“โรงเรียน N ค่ะ  เป็นโรงเรียนสหชาติ”  
“เรียนอยู่ ม.3 เท่าบอลใช่มั๊ย”  แม่หยกถามต่อ
“ค่ะ  ใช่”
“เอ๊ะ  นู๋หยกเนี้ย  เป็นเด็กที่มารอบอลหน้าบ้านทุกวันรึป่าว”
“เอ่อ  ใช่ค่ะ  หยกเอง”  หยกตกใจ  ไม่คิดว่าแม่บอลจะถาม
“อื่มๆ  แม่เห็นหลายวันแล้ว  พรุ่งนี้เข้ามารอในบ้านนะจ๊ะ  แม่ก็ไม่นึกว่าจะเป็นนู๋”
“หยก  ถ้าอิ่มแล้วกลับบ้านเหอะ  เดี๋ยวแม่เป็นห่วงนะ”  บอลเป็นห่วงเราทุกครั้งเลยนะ
“งั้นนู๋ลานะคะคุณแม่  สวัสดีค่ะ”  หยกยกมือไหว้คุณแม่บอล
“จ๊ะ  มากินข้าวที่บ้านบ่อยๆ นะ  แม่ยินดีต้อนรับ”  แม่บอลลูบหัวหยกอย่างเอ็นดู  ถูกชะตากับ
เด็กคนนี้จริงๆ  หวังว่าบอลคงรักคนไม่ผิดนะ
“ขอบคุณค่ะ  แม่”  หยกพูดแล้วก็เดินออกจากบ้านบอลไป
“คุณแม่ทำกับข้าวอร่อยเน๊าะบอล”  หยกชมแม่บอลจนบอลชักเขิน
“แหมๆ  ชอบล่ะสิ  งั้นมากินข้าวบ้านบอลทุกวันนะ”  บอลพูดแบบอ้อน  เหมือนเด็กเลย
“แบบนั้นแม่หยกก็น้อยใจแย่สิ  555”  อ๋า  เวลาหยกหัวเราะ  มันช่างน่ารักจริงๆ
“หยก  คืนนี้ฝันดีนะครับ  ห่มผ้าด้วย  ฝันถึงบอลด้วยนะ”  บอลพูดแล้วก็จูบหยกที่หน้าผาก
“แหมๆ  ต้องกู๊ดไนท์คีสทุกคืนเลยนะ”  หยกเขินจนหน้าแดง
“เข้าบ้านได้แล้ว  ยืนตากน้ำค้างไม่สบายกันพอดี  บ๊ายบายจ๊ะ”  บอลส่งหยกเข้าบ้านเสร็จ  บอล
ก็เดินกลับบ้าน  พรุ่งนี้ได้เจอหยกอีก  สบายใจ  สบายใจ …….

“บอลๆ  บอล  ลูก  หยกมารอแล้วนะเสร็จรึยัง”  เสียงแม่เรียกบอลตอนเช้าวันใหม่
“ครับแม่  บอกหยกรอผมแป๊บ  กำลังหวีผมครับ”  บอลตอบมาเสียงใส
“หยก  นั่งก่อนนะ  ตาบอลเนี้ย  รู้ว่าหยกมารอ  แล้วยังช้าอีก”  แม่ชวนหยกนั่งและบ่นบอล
“มาแล้วคร้าบๆ  รอนานมั๊ย”  บอลถามเสียงสดชื่น
“ยังจะถามอีก  ไปโรงเรียนกันได้แล้วล่ะลูก”  แม่บ่นดุบอล  แล้วก็หันมาบอกหยก
“ไปแล้วนะครับแม่  หวัดดีครับ / หวัดดีค่ะ”  

วันนี้เหตุการณ์บนรถเมล์ดำเนินไปโดยปกติ  บอลไม่มีอาการหน้ามืดแล้ว  ดีเหมือนกัน  หยกจะ
ได้ไม่ต้องเป็นห่วง  เมื่อหยกลงจากรถเดินเข้าโรงเรียน  หยกก็เจอพี่ฟิล์ม
“หวัดดีครับน้องหยก  พี่ฟิล์มมารอตั้งนาน”  พี่ฟิล์มทักหยก
“หวัดดีค่ะ  พี่ฟิล์มมีอะไรหรอคะที่มารอหยก”  มาอีกแล้ว  อะไรของพี่เค้านะ - -“
“ป่าวหรอกครับ  พี่ก็แค่อยากเจอน้องหยกตั้งแต่เช้า”  
“คะ  งั้นหยกขอตัว  ไปหาเพื่อนๆ ก่อนนะคะ”  หยกรีบเดินไปหาเพื่อน
“พี่ไปด้วยนะ  จะไปคุยกับน้องบิว”  ยังตามไม่เลิกอีกรึ  ถ้าบอลรู้มีหวังแย่แน่
“บิว  บิว  พี่ฟิล์มมาหาน่ะ  เราไปก่อนนะ”  หยกรีบเดินหนีออกจากสองคนนั้น
“……………”
“มีอะไรคะพี่ฟิล์ม  จะให้บิวช่วยอะไร  เรื่องหยกล่ะสิ”  บิวถามเหมือนจะรู้
“ใช่  พี่ชอบน้องหยกจริงๆ นะ  แต่ทำไมน้องเค้าเหมือนไม่อยากคุยกับพี่เลย  หรือว่าน้องเค้ามี
แฟนแล้ว”  พี่ฟิล์มถามด้วยท่าที่ร้อนใจ
“ใช่แล้วพี่  หยกมันมีแฟนแล้ว  อยู่โรงเรียนชายล้วน  ห่างจากโรงเรียนเราไม่มากหรอก”
“แต่พี่ชอบน้องหยกจริงๆ นะ  พี่จะจีบน้องหยกให้ได้  ถึงแม้จะยากแค่ไหนก็ตาม  บิวช่วยพี่นะ”
“เอ่อ ……. บิวต้องขอดูก่อนนะคะ  บิวไปเรียนแล้วนะ  บ๊ายบายค่ะ”  บิวรีบไปเรียน  หนักใจ
จริงๆ  จะทำยังไงดีเนี้ย   เพื่อนเราก็รักบอลมากด้วยสิ  โอ๊ย! …………..
“ยัยบิว  คุยกับพี่ฟิล์มเรื่องอะไรบ้าง”  หยกทำเสียงเขียวถามบิว
“ก็เรื่องเธอนั่นแหละ  จะเรื่องไหนอีก”  และบิวก็เล่าทุกอย่างให้หยกฟัง          
“………….”
“บิว  เรารักพี่เค้าไม่ได้หรอก  บิวก็รู้ว่าเรามีบอลอยู่แล้ว”
“ใช่ๆ  แต่จะให้เราทำไงล่ะ  ดูพี่เค้าจะชอบเธอจริงๆ ด้วย”  บิวก็จนปัญญาเหมือนกัน
“เราจะคุยกับพี่เค้าเอง  ไปเรียนเหอะ”  ไม่ได้แล้ว  เราต้องคุยกับพี่ฟิล์มให้รู้เรื่อง  ไม่งั้นมันจะ
ไม่จบ  และถ้าบอลรู้  พี่ฟิล์มคงลำบาก

เมื่อถึงคาบพักเที่ยง  หยกก็มาดักรอพี่ฟิล์มที่หน้าโรงอาหาร
“พี่ฟิล์มคะ  พี่ฟิล์ม  มาทางนี้หน่อยคะ”  หยกเรียกพี่ฟิล์มเสียงดัง
“เว้ย!  ไอฟิล์มมีสาวมารอพบด้วย  อิจฉาจริงๆ”    “วี๊ดวิ้ว  สาวหยกที่เอ็งเล็งไว้นี่หว่า  555”
เสียงเพื่อนพี่ฟิล์มล้อเลียนกัน  ชักจะอายแล้วแหะ  ^^”
“อย่าไปสนใจพวกนั้นเลยครับ  ว่าแต่น้องหยกมีอะไรหรอคะ”  อึ๋ย  พี่ฟิล์มพูดคะด้วย  เหมือน
คนรักยังไงไม่รู้
“เอ่อ …… พี่ฟิล์มคะ  หยกพูดตรงๆ นะ  หยกมีแฟนแล้วนะคะพี่  หยกไม่สามารถรักใครได้อีก
แล้วนอกจากบอล  หยกอยากให้พี่ฟิล์มคิดกับหยกแค่น้องสาวได้มั๊ยคะ  นะคะพี่ฟิล์ม”
“น้องหยกรู้แล้วสินะว่าพี่ชอบน้อง  เอาล่ะ  เรื่องที่น้องมีแฟน  พี่จะไม่พูดถึง  แต่เรื่องที่น้องจะ
ให้พี่คิดกับน้องแค่น้องสาว  พี่ขอบอกว่าทำไม่ได้  พี่รักน้องหยกจริงๆ นะครับ”  ในขณะที่พี่
ฟิล์มพูด  พี่ฟิล์มก็จับมือหยก  จนหยกต้องสะบัดเพราะความตกใจ
“เอ่อ …… อย่าทำแบบนี้อีกนะคะพี่ฟิล์ม  แต่ยังไงหยกก็รับรักจากพี่ฟิล์มไม้ได้อยู่ดี  งั้นหยกขอ
ตัวนะคะ”  หยกรีบวิ่งไปหาบิวเพื่อเล่าเรื่องทั้งหมด
“ …………….”
“อื่ม  มันเป็นอย่างนี้เอง  พี่ฟิล์มกล้าหาญสะจริงๆ”  บิวชื่นชมรุ่นพี่
“ยัยบิว  เธอจะเข้าข้างพี่เค้าหรอ”  หยกถามเสียงดุ
“ก็ป่าว  แค่ชมเฉยๆ น่ะ  แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปล่ะหยก”
“ไม่รู้สิ  เราไม่อยากให้พี่เค้ามาหวังกับเรามาก  เพราะยังไง  เราก็ไม่รักใครนอกจากบอลอยู่ดี”
ใช่แล้ว  หยกจะไม่รักใครอีกแล้วนอกจากบอล  ถึงแม้บอลจะเลิกรักหยก  หยกก็จะไม่มีใคร
บอลเป็นรักแรกของหยก  และเป็นรักสุดท้ายด้วย  หลายคนอาจจะว่าหยกเว่อร์  อาจจะคิดว่าจะ
เป็นไปได้ไงที่จะรักกันไปตลอด  ทั้งๆ ที่หยกและบอลเพิ่งอยู่ ม.3  แต่หยกก็ไม่แคร์หรอก  ขอ
แค่มีบอล  แค่นี้หยกก็อยู่ได้แล้ว  หยกคิดไป  ก็นึกถึงเพลงนี้คิดมา  “อุ่นใจแล้ว  แค่มีเธอกับชั้น
รักกันตลอดไป  ด้วยใจ ใจที่หวังดี  อุ่นใจแล้ว  หนาวเย็นสักแค่ไหน  เมื่อมีรักอุ่นใจ  ไม่มีอะไร
ดีกว่านี้”  (น่าจะร้องถูกนะ  แหะๆ)  ^^   ไปเรียนดีกว่า  จะได้รีบกลับบ้าน

เย็นวันนี้  หยกว่าจะชวนบอลไปทำเค้กที่บ้าน  วันนี้พ่อกับแม่กลับบ้านดึก  หยกต้องอยู่คนเดียว
หยกอยากให้บอลมาอยู่เป็นเพื่อน  จึงชวนบอลมาทำเค้กกินแก้เหงา
“บอล  วันนี้มาทำเค้กกินเองที่บ้านหยกนะ  พ่อกับแม่หยกไม่อยู่น่ะ  ท่านไปประชุมกลับมา
ตอนดึก  หยกไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวด้วย  นะบอลนะ”  หยกอ้อนบอลเหมือนเด็กๆ
“ได้อยู่แล้วล่ะหยก  ให้แม่บอลมาอยู่ด้วยนะ  คนบ้านอื่นจะได้ไม่เอาไปพูด”  บอลเสนอ
“ดีเหมือนกัน  จะได้ให้ท่านมาช่วยสอนทำเค้ก”  หยกเห็นด้วย
“งั้นเดี๋ยวบอลไปตามแม่มานะ  หยกรอที่บ้านล่ะกันนะจ๊ะ”  และบอลก็เดินไปตามแม่
…………….

“แม่ครับ  แม่  วันนี้ผมจะไปอยู่กับหยกที่บ้านนะครับ  แม่ไปด้วยนะ  ผมไม่อยากให้บ้านอื่นเค้า
เอาไปพูด  และหยกก็จะทำเค้กด้วย  แม่ไปสอนหยกทำเค้กนะครับ”  บอลขอร้องแม่ของตัวเอง
“ไปสิลูก  ดีเหมือนกัน  แม่จะได้สอนนู๋หยกทำอาหารอย่างอื่นด้วย”  แม่ของบอลเห็นด้วย
“หยก  หยก  บอลมาแล้ว  นี่แม่บอลเอาสูตรอาหารทั้งสูตรอาหารไทยและอาหารฝรั่งมาสอน
หยกเลยนะ  หยกจะได้ทำอาหารกินเองเวลาพ่อแม่ไม่อยู่แบบนี้ไง”  บอลบอกหยกด้วย
“วันนี้หยกจะทำเค้กหรอจ๊ะ  ไปๆ  เข้าครัวกัน  เดี๋ยวแม่สอนให้”  แม่บอลท่านยังใจดีเหมือนเดิม
คืนนี้เราสามคนทำเค้กกินเองกันสนุกสนานเชียว  แม่บอลยังสอนให้หยกทำสาคูไส้หมูด้วยนะ
อร่อยอย่าบอกใครเชียวล่ะ  หยกทำเค้กและสาคูเผื่อพ่อกับแม่ของหยกด้วย  เมื่อทำอาหารกันเสร็จ  ทั้งสามก็มานั่งดูโทรทัศน์ด้วยกัน  จนดึกพ่อกับแม่หยกก็กลับมา
“ขอบคุณคุณพี่มากนะคะ  ที่มาอยู่เป็นเพื่อนลูกสาวดิฉัน  แถมยังสอนทำอาหารให้อีก   ขอบใจ
บอลด้วยนะจ๊ะลูก”  แม่ของหยกขอบคุณแม่บอลเป็นการใหญ่
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ดิฉันต้องดูแลลูกๆ อยู่แล้ว”       “ผมก็เต็มใจจะดูแลหยกครับ”
“งั้นพี่ขอตัวนะคะ  ไว้วันหลังแม่จะมาสอนให้อีกนะนู๋หยก”  แม่บอลก็ลากลับบ้าน
“ฝันดีนะหยก  ห่มผ้าด้วย  เอ่อ ….. ค่อยแทนพรุ่งนี้นะ”  หยกเข้าใจว่าหมายถึงกู๊ดไนท์คีส
“บ๊ายบายบอล  ฝันดีจ๊ะ”  หยกและพ่อแม่ก็เข้าบ้าน  วันนี้หยกมีความสุขมากๆ เลย  หยกดีใจที่
แม่ของบอลท่านเอ็นดูหยก  แบบนี้ความรักของเราก็ไปได้สวยแล้วล่ะ  ^^

เช้าวันนี้เป็นวันสอบปลายภาคของเทอม  2  โชคดีที่โรงเรียนของบอลและหยกสอบพร้อมกัน
ทำให้ทั้งสองมั่นใจในการสอบมาก  เพราะได้ติวมาอย่างหนักในเวลาที่ผ่านมา  บอลและหยก
เตรียมพร้อมมาก  บอลจะย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกับหยก  เพราะฉะนั้นบอลจึงต้องตั้งใจสอบ
อย่างมาก
“หยก  วันนี้ตั้งใจสอบนะ  เดี๋ยวไม่ได้อยู่ ม.4 ด้วยกัน”  บอลให้กำลังใจหยก
“บอลด้วยล่ะ  ตั้งใจสอบนะ  เดี๋ยวไม่ได้มาอยู่กับหยก  หยกคงเหงาแย่”  หยกทำหน้าเศร้าๆ
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ  บอลสอบได้อยู่แล้ว  เพื่อหยกสะอย่าง”  บอลพูดให้หยกมั่นใจ
“งั้นหยกไปนะ  เจอกันตอนเย็นจ๊ะ  กู๊ดลัก”  แล้วหยกก็ลงจากรถเดินเข้าโรงเรียน

ตึก ……. ตึก ……. ตึก  นั่นพี่ฟิล์มนินา  โอย!  ตลอดเวลาที่ผ่านมาเนี้ย  ไม่มีวันไหนเลยที่พี่เค้า
จะไม่มารอหยกหน้าโรงเรียน  หยกก็ไม่ได้รังเกียจอะไรพี่เค้าหรอก  แต่หยกไม่อยากให้พี่เค้ามา
รอหยก  เพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว  วันนี้วันสอบ  พี่เค้าก็ยังมารอหรือเนี้ย  ฮึ่มๆ ………
“น้องหยก  อ่านหนังสือมาเต็มที่รึยังครับ  ถ้าไม่เข้าใจ  เดี๋ยวพี่ติวให้ก่อนสอบดีมั๊ย”  พี่ฟิล์มทัก
“คะ  ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  หยกอ่านมาเข้าใจแล้ว  พี่ฟิล์มไม่ไปเข้าห้องสอบหรอคะ”
“รำคาญพี่แล้วหรอครับเนี้ย”  พี่ฟิล์มทำหน้าเศร้า  เสียงซึมๆ
“ป่าวหรอกคะ  ไม่ได้รำคาญ  อย่าคิดแบบนั้นสิคะ”  จะพูดยังไงดีเนี้ย  ไม่ได้รำคาญ  แต่ก็ไม่
อยากให้มาตามแบบนี้  พูดอยากเหลือเกิน
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องสอบนะคะ”  คะ อีกแล้ว  หุหุ  เป็นตุ๊ดรึป่าวเนี้ย
“ค่ะ  ไปกันเถอะคะ”  หยกชวนพี่ฟิล์มอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ว๊าว  วันนี้มาโรงเรียนกับพี่ฟิล์มหรอ”  บิวทักขึ้น
“ป่าวสักหน่อย  แค่เจอกันหน้าโรงเรียนเอง  ยัยบิวคิดอะไรบ้าๆ”  หยกดุเสียงเข้ม
“งั้นพี่ไปเข้าห้องสอบก่อนนะครับ  ขอให้น้องหยกโชคดี  ทำข้อสอบได้นะคะ”
“ค่ะ  เช่นกัน”  อือ  ไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้ว    “เข้าห้องสอบเหอะ  บิว”  หยกชวนบิว
“…………….”
วันนี้หยกตั้งใจทำข้อสอบเต็มที่  หวังว่าผลสอบคงออกมาดีตามที่หยกคาดนะ  เมื่อสอบเสร็จ
หยกก็ไปรอรถเมล์ที่ป้ายเหมือนทุกๆ วัน  แต่วันนี้กลับไม่เหมือนเดิมน่ะสิ
“น้องหยกครับ  วันนี้พี่ฟิล์มขอไปส่งนะ  พี่ฟิล์มพาไปเลี้ยงไอติม”  พี่ฟิล์มาอีกแล้ว  บอลจะมา
แล้วนะ  ถ้าบอลเห็นคงโดนดุแน่ๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ  หยกต้องรีบไปติวหนังสือกับบอล”  เอาน่ะ  บอกตามตรงนี่แหละ
“แต่ไหนล่ะครับบอล  พี่ก็ยังไม่เคยเจอเลย  งั้นดีเหมือนกัน  วันนี้พี่ขอเจอบอลสักครั้งนะ”
ตายล่ะหว่า!  ทำไงดี  คิดยังไงวันนี้อยากเจอบอลล่ะเนี้ย  ทำไงดี  รถใกล้จะมาแล้วด้วย  ต้องซวย
แน่ๆ เลยเรา  ตายแล้ว!  รถมาแล้ว  แย่แน่ๆ  ไม่ขึ้นรถดีกว่า  ค่อยไปอธิบายกับบอลทีหลัง
“………….”
“หยก  ทำไมไม่ขึ้นรถล่ะ”  บอลลงมาตามหยกเพราะเห็นว่านานแล้ว  หยกไม่ขึ้นรถสักที
“อ้า …. บอล  คือ …..”  ตายแล้ว  บอลลงมาทำไมเนี้ย   “บอลลงมาทำไม”  
“ก็บอลเห็นหยกไม่ขึ้นรถสักที  บอลเลยลงมาดู  นึกว่ายังไม่มา  แล้วนี่ใครหรอ”  บอลชี้มือไป
ที่พี่ฟิล์ม  ตายแล้ว  เจอกันจนได้
“หวัดดีบอล  พี่ชื่อฟิล์ม  อยู่โรงเรียนเดียวกับน้องหยก”  พี่ฟิล์มพูดขึ้น
“หวัดดี  แล้วพี่รู้จักแฟนผมได้ไง”  บอลดูท่าทางไม่พอใจเลย
“ก็  น้องหยกน่ารักดี  พี่ก็เลยว่าจะจีบ”  เอ้ย!  ทำไมพูดแบบนั้นล่ะพี่ฟิล์ม
“ทั้งๆ ที่รู้ว่าผมแฟนหยกน่ะนะ  กล้าดีนี่”  บอลหน้าตาดุขึ้นมาแล้ว  ไม่ได้ ไม่ได้  ต้องห้ามแล้ว
“บอล  กลับบ้านเหอะ  หยกหิวแล้ว  กลับแท๊คซี่กัน”  หยกพยายามจะดึงแขนบอล  แต่บอลน่ะ
ไม่ยอมไปเลย  บอลไปเหอะ  หยกขอร้อง!!!!
“พี่ไปส่งนะน้องหยก  เดี๋ยวพี่พาไปกินไอติมด้วยถ้าหิว”  เหมือนใส่น้ำมันเข้ากองไฟมั๊ยล่ะพี่
“ไม่เป็นไรค่ะ  หยกจะกลับบ้านกับบอล  ไปเหอะบอล”  
“ไป  แล้วเจอกันนายฟิล์ม  นายกับเราต้องเจอกันอีกแน่ๆ”  บอลพูดด้วยเสียงจริงจัง

เมื่อถึงบ้าน  บอลก็จัดการถามหยกยกใหญ่เกี่ยวกับเรื่องพี่ฟิล์ม
“หยก  ผู้ชายคนนั้นมันจีบหยกมานานแค่ไหนแล้ว”  บอลถามด้วยเสียงเหมือนตะคอก
“ก็นานแล้วล่ะ  แต่บอลพูดดีๆ ก็ได้นิ  ทำไมต้องตะคอกด้วยล่ะ”  หยกต่อว่า
“บอลขอโทษ  ก็มันโกรธนี่นา  ดูดิ  อยู่ๆ มีไอบ้าที่ไหนไม่รู้ว่าบอกจะจีบแฟนเรา  เป็นใครใครก็
โกรธ  เมื่อกี้มันน่าสักหมัดนะ  ทำไมหยกไม่บอกบอลล่ะ”  บอลพูดพลางถูกำปั้นตัวเอง
“ก็เพราะหยกรู้ไง  ว่าถ้าบอกบอลไป  บอลต้องโกรธแบบนี้  ใครจะกล้าล่ะ”  
“อยากสอบให้เสร็จเร็วๆ  หยกจะได้ไม่ต้องไปโรงเรียน  ไปเจอมันอีก”  
“รู้แล้วๆ  หยกก็ไม่ได้ไปยุ่งกับพี่เค้านิ  บอลสบายใจได้”
“แน่นะ  สัญญากับบอลนะ  ว่าจะไม่ไปทำดีกับผู้ชายคนอื่น  ไม่งั้นบอลจะโกรธด้วย”
“สัญญาจ๊ะ  ตาบอลบ๊อง”  หยกสัญญาและยิกจมูกบอล
“เข้าบ้านอ่านหนังสือดีกว่า  พรุ่งนี้สอบวันสุดท้าย  จะได้เต็มที่หน่อย”  บอลชวนหยก
……………………….

เช้าวันรุ่งขึ้น  ทั้งคู่พร้อมกับการสอบวันสุดท้ายมาก  วันนี้บอลสอบเสร็จเร็วกว่าหยก  บอลเลย
บอกหยกว่าจะมารอหยกหน้าโรงเรียน
“วันนี้บอลรอหยกหน้าโรงเรียนนะ  ตั้งใจทำข้อสอบนะครับ”  บอลลูบหัวหยกด้วยความรัก
“รู้แล้วหน่า  บอลด้วยล่ะ  ตั้งใจทำข้อสอบนะ  แล้วเจอกันตอนเย็นจ๊ะ”
หยกลงมาจากรถ  ก็รีบเข้าโรงเรียน  เอแปลก ….. วันนี้ไม่เจอพี่ฟิล์มแหะ  สงสัยจะกลัวบอล  
ไม่กล้ามาแล้วมั้ง  บอลเก่งจังเลย  ^^
“หยก  วันนี้ห้องพวกเรานัดกันไปเลี้ยงวันสุดท้าย  ไปด้วยกันมั๊ย”  บิวชวนหยก
“อือ  ไปสิ  เราขอพาบอลไปด้วยนะ”
“ได้สิ  หวานแหววกันจริงๆ”  หยกและบิวก็เข้าห้องสอบกัน
………………….
“เย้  สอบเสร็จแล้ว  ปิดเทอมแล้วววววววววว”  ผู้ชายห้องหยกดีใจกันใหญ่  หยกด้วยแหละ  จะ
ได้ไปเที่ยวกับบอลบ่อยๆ  “ยะหู้  ไปเลี้ยงกันเหอะ ……..”
“ไปเหอะหยก  บอลอยู่ไหนล่ะ”  บิวถามขึ้น
“บอลอยู่หน้าโรงเรียน  ออกไปก็เจอแหละ ไปเหอะ”   ………
“บอล  วันนี้ห้องของหยกเค้าจะไปเลี้ยงกัน  บอลไปกับหยกนะ”  หยกอ้อนบอล
“ไปสิครับ  ไปกัน”  บอลรับปากไปด้วย  วันนี้ต้องสนุกแน่ๆ
วันนี้  ทุกคนสนุกกันมาก  บอลเข้ากับเพื่อนๆ ของหยกได้ดี  เพื่อนทุกคนบอกว่าบอลเป็นคนดี
มาก  น่ารักด้วย (ข้อหลังนี้ใช่ที่สุดเลย)
“แล้วเจอกันวันขึ้นปัจฉิมนะหยก”  บิวกลับบ้านคนละทางกับหยก
“จ๊ะ  บ๊ายบาย”        “กลับบ้านเหอะบอล  วันนี้สนุกมั๊ย”
“บอลสนุกทุกที่ที่มีหยกน่ะแหละ”  บอลจูงมือหยก  วันนี้บอลมีความสุขมากจริงๆ
เมื่อถึงบ้าน  บอลก็นัดหยกไปเที่ยววันพรุ่งนี้  เพราะพรุ่งนี้บอลว่าง  และอยากพาหยกไปคลาย
เครียด  บอลตามใจหยกทุกครั้งเวลาทำอะไรก็ตาม
“พรุ่งนี้บอลว่าง  หยกอยากไปไหนครับ”  บอลถามหยก
“อื่ม ……… หยกอยากไปสวนสนุก  ไปได้มั๊ยบอล”  หยกทำท่าตื่นเต้น
“ได้สิ  ทำไมจะไม่ได้  แต่ไม่อยากไปทะเลแล้วหรอ”  บอลยิ้ม
“ไชโย  บอลใจดีที่สุดเลย  ทะเลน่ะหยกก็อยากไป  แต่ตอนนี้หยกอยากไปสวนสนุกมากกว่า”
“ได้เลย  หลังจากนั้นจะไปไหนอีกก็ได้  บอลพาไปทุกที่”  บอลใจดีเสมอเลยนะ  รักบอลจัง
“งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะ  บอลมารอหยกที่บ้านนะ”  แล้วหยกก็หอมแก้มบอล 1 จุ๊บ  แหะๆ

เช้าวันนี้หยกแต่งตัวสะสวยเชียว  บอลชอบสีฟ้า  วันนี้หยกใส่กระโปรงสีฟ้าตัวที่บอลซื้อให้ดี
กว่า  เอาล่ะ  สวยแล้ว  บอลต้องชอบแน่ๆ เลย
“หยก  บอลมาแล้วลูก”  เสียงแม่เรียกหยก
ตึก …… ตึก ….. ตึก
“อย่าวิ่งสิหยก  เดี๋ยวก็ล้มขาแข้งหักกันพอดี  อดไปเที่ยวนะ”  บอลรีบรับหยก  เพราะกลัวจะล้ม
“ขอโทษค่ะคุณผู้ชาย”  หยกล้อเลียนกลับ
“ขอให้สนุกนะลูก”  แม่หยกบอก         “ค่ะแม่  ไปนะคะ”        “สวัสดีครับคุณน้า”
“แน่  ไหนมาเรียกแม่หยกว่าน้าล่ะ  ทำไมไม่เรียกแม่”  หยกแกล้งถามบอล
“ก็ …… เอาเหอะ  ค่อยเรียกตอนกลับนะ  เมื่อกี้มันเขิน  55”  
“ไปแท๊คซี่แล้วกัน  จะได้นั่งสบายๆ”  บอลเรียกแท๊คซี่  เมื่อถึงสวนสนุก  หยกก็ลากบอลไปเล่น
ทุกอย่าง  ถึงแม้บอลจะไม่ชอบม้าหมุนก็ตาม  แต่บอลก็เล่นตามหยก
“เหนื่อยรึยังหยก  เดี๋ยวบอลไปซื้อน้ำให้นะ  โค้กใช่มั๊ย”  บอลถามหยกด้วยความรู้ใจ
“ขอบใจจ๊ะ  เดี๋ยวหยกไปรอบอลที่ม้านั่งนะ”  หยกไปนั่งรอบอล
เมื่อบอลไปซื้อน้ำ  บอลก็เจอพี่ฟิล์ม  ซึ่งมากับบิว  ตอนแรกบอลเข้าใจว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน
แต่เปล่าเลย  บิวพาพี่ฟิล์มมาหาหยกตะหาก
“บอล  หยกไปไหนล่ะ”  บิวถามขึ้น
“บิวพานายนี่มาหาหยกหรอ”  บอลถามด้วยความโกรธ
“ป่าวนะ  บิวโทรไปที่บ้านหยก  แม่หยกบอกว่ามาสวนสนุก  บิวเลยชวนพี่ฟิล์มมาเที่ยวน่ะ”  
“พี่ให้บิวพามาหาหยกเองล่ะ  บอลไม่พอใจหรอ”  พี่ฟิล์มถาม  ก็แหงอยู่ล่ะเส่  ใครจะพอใจให้ผู้
ชายคนอื่นมาหาแฟนตัวเองล่ะ  ถามเหมือนเด็กอนุบาล 2
“อยากเจอก็ตามมา  แต่ถ้าหยกไม่ต้อนรับก็ช่วยไม่ได้นะ”  บอลทำใจดี  ในใจร้อนจะตาย
“………………..”
“อ้าวบิว  เอ๋!  ทำไมพี่ฟิล์มถึงมาด้วย”  หยกถามด้วยความตกใจ
“ไม่ดีใจหรอครับที่พี่มา”  พี่ฟิล์มทำเสียงน้อยใจ
“ค่ะ  เอ้ย …… ก็ป่าวค่ะ”  ไม่ดีใจน่ะสิ  น่าดีใจตรงไหน
“เรากลับกันเถอะหยก”  บอลชวนกลับด้วยความไม่พอใจ
“อื่ม .. กลับสิ  หยกก็อยากกลับแล้วล่ะ”  หยกเห็นด้วย
“อ้าว  จะกลับกันแล้วหรอ”  พี่ฟิล์มและบิวถามพร้อมกัน
“บายนะบิว  เจอกันวันปัจฉิม”  หยกและบอลก็เดินออกจากสวนสนุก
“หมดสนุกเลย  มาทำไมว่-ะ”  บอลสบถออกมา
“บอลน่ะ  อย่าให้ความสุขวันนี้หมดไปสิจ๊ะ”  หยกพยายามจะปลอบบอล
“ครับ  บอลขอโทษ”  แล้วบอลก็จับมือหยก  อยากเดินกลับบ้านจังแหะ  แต่วันนี้คงไม่ถึงแน่…

เช้าวันนี้เป็นวันปัจฉิม  บอลบอกหยกว่าจะไปรับตอนเย็นๆ  ให้หยกรอหน้าโรงเรียน
“หยก  วันนี้ทำผมสวยจัง”  บิวและส้มเดินมาทักหยก
“วันนี้วันพิเศษน่ะ  ต้องสวยหน่อย”  
“หวัดดีครับน้องหยก  วันนี้สวยจัง”  พี่ฟิล์มอีกแล้ว  ไม่คิดจะไปที่อื่นบ้างรึ
“ดีค่ะ  ขอบคุณ  บิว  ส้ม  เราขอไปหาอาจารย์ก่อนนะ”  หยกรีบหนีไปหาอาจารย์
“เอ่อ …. อืม”  บิวและส้มรู้สึก งง
“น้องหยกคงหนีพี่”  พี่ฟิล์มเริ่มหน้าเศร้า      “ไม่เป็นไร  ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก”  ยิ้มแล้วครับ
“นักเรียน ม.3  ทุกคน  เข้าหอประชุมเดี๋ยวนี้ค่ะ  พิธีปัจฉิมจะเริ่มแล้ว”  เสียงอาจารย์ประกาศ
“บิว  ส้ม  ไปกันเหอะ  อาจารย์เรียกแล้วล่ะ”  หยกมาตามเพื่อน

พิธีวันนี้มีแต่รอยน้ำตา  เพื่อนนักเรียนชั้น ม.3 ทุกคนต่างโศกเศร้าที่ต้องจากกัน  แต่ถึงแม้จะ
ต้องจากกัน  พวกเราก็ยังมีความทรงจำดีๆ  ขณะที่อาจารย์ให้นักเรียนแลกของขวัญแก่กัน  
เพื่อนคนหนึ่งของหยกก็มาตาม
“หยก  หยก  มีคนมาหาหน้าหอประชุมน่ะ”  
“ใครหรอ  แปลกจัง”  หยกถามด้วยความสงสัย
“ไปดูเหอะ”  เพื่อนบอก
ตึก …… ตึก …….. ตึก
“บอล  มาได้ยังไงคะ”  หยกตกใจที่เห็นบอลมาหา
“เซอร์ไพรจ๊ะหยก  จบ ม.3 แล้วนะยัยบ๊อง”  บอลมอบของขวัญให้หยก  มันน่ารักมาก  เป็นลูก
หมีกอดหัวใจอยู่ในกรง  พร้อมดอกกุหลาบสีแดง 1 ดอก  มีการ์ดด้วย  เขียนว่า “หมีนี้ก็เหมือน
หยกนะ  หยกกอดหัวใจของบอลเอาไว้  ซึ่งไม่สามารถหนีไปไหนได้อีกแล้ว  ดอกกุหลาบถึงจะ
มีแค่ดอกเดียว  แต่ก็เป็นดอกเดียวที่จริงใจนะ  บอลรักหยกนะครับ”  เมื่อหยกเห็น  หยกถึงกับ
น้ำตาไหล  หยกรักบอลมากเหลือเกิน
“ขอบคุณมากๆ บอล  หยกก็รักบอลจ๊ะ”  หยกพูดทั้งน้ำตา
“เลิกร้องได้แล้วยัยบ๊อง  เดี๋ยวบอลไปรอหยกนะ  เสร็จแล้วกลับบ้านด้วยกัน”    “จ๊ะ”
“ …………..”
“น้องหยกครับ  พี่ฟิล์มให้ครับ”  พี่ฟิล์มมอบดอกกุหลาบให้หยก 1 ช่อ  ช่อใหญ่มาก
“เอ่อ ….. เกรงใจจัง  มันใหญ่ไปอ่ะคะ”  หยกเกรงใจจริงๆ
“ไม่เป็นไรครับ  พี่เต็มใจให้คนที่พี่รัก”
“ขอบคุณนะคะ  คราวหลังไม่ต้องหรอกค่ะ  หยกเกรงใจ”
“หยก  ไปถ่ายรูปกัน”  เพื่อนๆ ของหยกมาตาม  โชคดีจริงๆ
หยกถ่ายรูปกับเพื่อนๆ เยอะมาก  วันนี้ถึงจะเศร้า  แต่ก็มีความสุขกันถ้วนหน้า  เมื่อเสร็จพิธี  
หยกก็รีบไปหาบอล     “บอลจ๋า  รอนานมั๊ย”
“ไม่นานครับ  กลับกันเถอะ”
เมื่อถึงบ้านก็เย็นพอดี  บอลจึงจูบลาหยกเหมือนเดิม  และเข้าบ้าน  วันนี้หยกเหนื่อยมาก  จึง
นอนหลับตั้งแต่เย็น  zzZZ ……..

“บอล  บอล  อยู่รึป่าว”  หยกมาเรียกบอลที่บ้าน
“……………..”
“เอ๊ะ  บอลไปไหนนะ  ค่อยมาใหม่ก็ได้”  หยกสงสัย  แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
“…………….”
“บอล  บอลกลับมารึยัง”  ตอนเย็นหยกมาเรียกบอลอีกครั้ง
“นู๋หยกรอลูก  เข้ามาก่อนสิจ๊ะ”  แม่บอลเรียกหยกให้เข้าบ้าน
“บอลไปไหนหรอคะ”  หยกถาม
“อ๋อ  คือ ….. วันนี้ป้าบอลเค้ามารับไปเยี่ยมคุณย่าน่ะลูก  บอลเค้าฝากขอโทษที่ไม่ได้บอกนู๋”
“หรอคะ  งั้นไม่เป็นไรค่ะ  คุณแม่กำลังทำอะไรอยู่หรอคะ”  หยกรีบถามเมื่อเห็นแม่บอลเค้าครัว
“แม่กำลังจะซุปรังนกน่ะลูก  ทำด้วยกันมั๊ยหยก”  แม่ถามเมื่อหยกทำหน้าสนใจ
หยกและแม่บอลทำซุปรังนกกันอย่างสนุกสนาน  แม่บอลฝากซุปมาให้แม่ของหยกด้วย  หยกดี
ใจที่แม่บอลท่านดีกับหยกเหมือนลูกเหมือนหลาน

วันรุ่งขึ้นหยกไปหาบอลที่บ้านเหมือนเดิม  หวังว่าวันนี้บอลคงกลับมาจากบ้านคุณย่าแล้วนะ
“หยก  มาแล้วหรอ  บอลกำลังรออยู่เชียว”  บอลพูดขึ้นเมื่อหยกเดินเข้าบ้าน
“กลับมาแล้วหรอ  ไปไม่บอกหยกเลยนะบอล”  หยกแกล้งงอนบอล
“ขอโทษนะครับ  วันนี้ไปหาบิวกับบอลหน่อยสิ”  
“อ๋า  มีอะไรหรอ  ร้อยวันพันปี  บอลไม่เคยชวนหยกไปหาบิวเลย”  หยกสงสัย
“บอลมีเรื่องจะคุยกับบิวน่ะ  อยากให้หยกไปด้วย”  สงสัยอยากคุยกับบิวมั้ง
“ไปพรุ่งนี้นะบอล  หยกว่าง”  หยกนัดเวลากับบอลแล้วก็นั่งคุยกันสักพักหยกก็กลับบ้าน
………………….

“หยกครับ  ไปกันเถอะ”  บอลมารับหยกที่บ้าน
“จ๊ะ  เสร็จแล้วเราไปกินไอติมกันนะ”  หยกอ้อน
“ได้สิครับ  บอลเลี้ยงเอง  หยกกินเต็มที่”  วันนี้บอลใจดีจัง  มีอะไรพิเศษรึป่าว
………………
“บิว  หวัดดี  ว่างรึป่าว”  หยกมาหาบิวที่บ้าน
“ว่างสิ  ทำไมจ๊ะ  วันนี้คู่หวานแห่งปีคิดยังไงมาหาชั้น”  บิวแกล้งถามทั้งคู่
“บิว  บิวช่วยตามนายฟิล์มมาหาเราหน่อยสิ”  คำพูดของบอลทำให้บิวและหยกถึงกับอึ้ง  บอล
จะมาหาพี่ฟิล์มทำไม  มีเรื่องอะไรรึป่าวเนี้ย  ^^”
“ได้สิ  มีเรื่องอะไรหรอบอล”  บิวถามด้วยความ งง
“นั้นสิ  บอลจะคุยกับพี่ฟิล์มทำไม”  หยกก็ด้วย
“อยากคุยเรื่องเรียนกีร์ต้านิดหน่อย  วันนั้นเห็นนายนั่นเล่นกีร์ต้าเก่งดี  อยากคุยดูน่ะ”  บอลตอบ
“อ๋อ  ได้สิ  งั้นตอนบ่ายให้พี่ฟิล์มไปหาบอลที่ร้านไอติมคองโก้นะ”  บิวนัดแนะ
เมื่อถึงตอนบ่าย  พี่ฟิล์มก็มาถึง  หยกปล่อยให้ผู้ชายคุยกัน  ส่วนหยกก็ไปเดินเล่นกับบิว
“สงสัยบอลจะรับพี่ฟิล์มได้แล้วมั้ง”  หยกพูดอย่างสบายใจ
“หรือไม่  ก็อาจจะเครียกันด้วยดี”  บิวออกความเห็น
“55555  ยังไงก็ช่าง  ไม่มีเรื่องเป็นดีเน๊าะ”  ทั้งบิวและหยกหัวเราะกันอย่างมีความสุข

เมื่อกลับถึงบ้านบอลก็ชวนหยกไปที่บ้าน  ชวนหยกไปกินข้าวที่บ้าน  เพราะวันนี้แม่บอลจะทำ
กับข้าวหลายอย่าง
“หยก  วันนี้ไปกินข้าวบ้านบอลนะ”  บอลชวนหยก
“ก็ได้  มีอะไรพิเศษรึป่าวจ๊ะ”  หยกแกล้งถาม
“ป่าว  แม่บอลอยากให้หยกมากิน  อีกอย่างวันนี้แม่ทำกับข้าวเยอะด้วย”
“โอเค  งั้นเดี๋ยวหกโมงครึ่งเจอกันนะคะ”  หยกเข้าบ้าน
เมื่อถึงหกโมงครึ่ง  หยกก็ไปกินข้าวบ้านบอล
“มาแล้วหรอลูก  นั่งเลย  บอลกำลังแต่งตัว”  แม่บอลวันนี้ดูซีดๆ  สงสัยท่านจะเหนื่อยจากการ
ทำงานมั้ง  แม่บอลขยันจังทั้งๆ ที่ต้องเลี้ยงลูกคนเดียว  แต่อดทนได้ถึงขนาดนี้
“หยกมาแล้วหรอ  วันนี้กินเยอะๆ นะ”  บอลลงมาจากห้อง  ดูๆ ไป  บอลผอมลงนะเนี้ย  
“จ๊ะๆ  งั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ”  บนโต๊ะอาหารวันนี้ดูเงียบเหงาแปลกๆ  อาจเป็นเพราะทุกคน
กินอาหารอย่างเต็มที่  เลยไม่มีเวลาคุยกันล่ะมั้ง  เมื่อหยกกินเสร็จ  หยกก็ขอตัวกลับบ้าน
“ขอบคุณคุณแม่มากนะคะสำหรับอาหารวันนี้  อร่อยมากค่ะ”  หยกขอบคุณแม่บอล
“จ๊ะ  นู๋หยก  ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ”  แม่บอลพูดแปลกๆ แหะ
“กลับเหอะ  เดี๋ยวบอลไปส่ง”  บอลชวนหยกกลับบ้าน  คืนนี้ดูบอลเงียบๆ  หรือว่าบอลไม่สบาย
“บอล  ไม่สบายหรอ”  หยกถามขณะที่เดินกลับบ้าน
“ป่าวหรอกหยก  บอลอิ่มไปหน่อย  พูดไม่ค่อยออก”  บอลยิ้มให้หยกอย่างอ่อนโยน
“………….”
“หยก  ถ้าสมมตินะ  สมมติว่าบอลไม่อยู่เนี้ย  ไม่อยู่กับหยกแล้วนะ  หยกจะมีคนอื่นมั๊ย”  อยู่ๆ
บอลก็ถามขึ้นมา  ทำให้หยกอึ้งกับคำถามไม่น้อย
“ไม่หรอก  ถึงบอลจะอยู่หรือไม่  หยกก็ไม่มีคนอื่นเด็ดขาด  เพราะหยกรักบอล ^^”
“ครับ  หยกเข้าบ้านนะ  พรุ่งนี้หยกมาหาบอลด้วยนะ”  บอลจูบลาหยกแล้วบอลก็เดินกลับบ้าน

วันนี้หยกมาหาบอลช้าหน่อย  เพราะมัวแต่ช่วยคุณแม่ทำกับข้าว  คุณแม่จะไปทำบุญที่วัดกับ
คุณพ่อ  คุณย่าและคุณยาย  หยกว่าจะชวนบอลไปด้วย  แต่คุณแม่บอกว่าให้ไปวันหลัง
“ขอโทษนะบอล  วันนี้หยกมาช้าหน่อย  ช่วยคุณแม่อยู่”  หยกขอโทษบอลที่ทำให้รอ
“ไม่เป็นไรครับ  บอลรอไม่นานหรอก”  วันนี้บอลดูซีดๆ  ยิ่งทำให้บอลดูผอม
“บอลไม่ค่อยสบายหรอ  หยกว่าบอลผอมไปนะ  ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่บอลดูซีดๆ”  หยกทำถาม
“หยก  บอลมีเรื่องจะบอก”  บอลทำน้ำเสียงเครียด
“อะไรหรอคะ  เรื่องซีเครียดหรอ  เสียงเครียดจัง”  หยกจับน้ำเสียงของบอลได้
“หยก  บอล ……..”  อยู่ๆ บอลก็ฟุบลงไป  ทำให้หยกตกใจมาก  หยกเรียกแม่บอลให้ขึ้นมาดู
“บอล  บอล  แม่คะ  แม่  บอลเป็นอะไรไม่รู้ …………..”
“……………”

บอลเข้าห้อง  ICU  หลายชั่วโมง  แม่บอลก็ไม่ยอมบอกหยกว่าบอลเป็นอะไร  หยกได้แต่ร้อง
ไห้  ร้องไห้  หยกกลัว  ทำไมความกลัวครั้งนี้ไม่มีบอลมาช่วยทำให้หายกลัวล่ะ  บอลอย่าเป็น
อะไรนะ  พระเจ้า ……. คุ้มครองบอลด้วย        หลังจากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงคุณหมอก็ออกมา
บอกว่าบอลปลอดภัยแล้ว
“เห้อ  โล่งอกจัง  ขอบคุณค่ะคุณหมอ”  หยกขอบคุณคุณหมอ  แต่คุณหมอกลับเรียกแม่ของ
บอลไปคุย  สงสัยจะไปคุยเรื่องการปฐมพยาบาลมั้ง  บอลย้ายไปอยู่ห้อง  RCU  ซึ่งต้องอยู่ใน
ความดูแลของหมอ  ทำไมไม่มีใครบอกหยกนะ  ว่าบอลเป็นอะไร  หยกเข้าไปหาบอลในห้อง
บอลยังคงหลับอยู่  หยกจึงนั่งลงข้างๆ บอล  น้ำตาก็ไหลออกมาทั้งๆ ที่หยกโล่งอกที่บอลปลอด
ภัย  แต่หยกก็ยังไม่วางใจอยู่ดี  จนคุณแม่เข้ามาเรียกให้หยกไปคุยข้างนอก
“นู๋หยก  แม่ต้องบอกนู๋แล้วล่ะว่าบอลเป็นอะไร  นู๋ต้องทำใจดีๆ นะ”  แม่บอลดูท่าทางเครียดๆ
“……………”
“บอลเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือด  หมอบอกว่าบอลสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่  1  อาทิตย์”
เมื่อหยกฟังจบ  หยกถึงกับทรุดตัวลงกับพื้น  น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย  ในสมองหยก
เหมือนกับมีใครเอาหนังมาฉาย  หยกอยากจะกรี๊ดดังๆ  แต่ก็ทำไม่ได้  ทำไมโลกช่างโหดร้าย
แบบนี้  ทำไมต้องพรากบอลจากหยกไปเร็วเหลือเกิน
“บอลไม่ให้แม่บอกหยก  บอลเริ่มเป็นตั้งแต่ก่อนจบ ม.3  บอลไปหาหมอหลายครั้งแล้ว  แต่มัน
เป็นระยะสุดท้าย  จึงไม่มีทางรักษาให้หายขาด  ได้แต่กินยาเข้าไป  วันที่นู๋หยกมาหาแล้วบอล
ไม่อยู่น่ะ  ที่จริงบอลต้องนอนโรงพยาบาล  แต่บอลไม่ให้แม่บอกนู๋  เพราะกลัวนู๋จะเป็นห่วง
บอลเค้ารักนู๋มากนะ  แม่อยากให้หยกอยู่กับบอลใน 1 อาทิตย์สุดท้ายนี้  หยกทำเพื่อบอลนะคะ”
“ค่ะแม่  นู๋จะอยู่กับบอล  แม่คะ  ทำไมบอลถึงจากนู๋ไปเร็วนักล่ะคะ”  หยกไม่สามารถพูดอะไร
ต่อได้อีกแล้ว  ตอนนี้หยกเหมือนคนไม่มีแรง  ไม่มีแม้แต่แรงที่จะพูด  ปวดใจจริงๆ ……….

บอลตื่นตอนเช้าของอีกวัน  หมออนุญาตให้บอลอยู่ห้องพิเศษได้แล้ว  แต่ต้องมีพยาบาลมาเฝ้า
ทุกๆ  1  ชั่วโมง  หยกรีบมาเยี่ยมบอลตั้งแต่เช้า  หยกจะใช้เวลาทั้งหมดให้คุ้มค่า
“ตื่นแล้วหรอบอล  หิวมั๊ย  วันนี้หยกมีซุปรังนกล่ะ  หยกทำเองนะ”  หยกพยายามพูดอย่างร่าเริง
“ไม่ต้องฝืนยิ้มหรอก  บอลรู้นะหยก”  บอลพูดหน้าตาเฉย
“……… บอล  หยกอยากให้  1  อาทิตย์สุดท้ายของบอลดีที่สุด  เราไม่พูดเรื่องนั้นกันนะ”  น้ำ
ตาหยกไหลออกมาแล้ว  พอคิดว่าจะได้อยู่กับบอลแค่อาทิตย์เดียว  หยกก็ทำใจไม่ได้
“งั้นอย่าร้องนะครับ   บอลอยากกินซุปรังนกแล้วล่ะ”  บอลลูบหัวหยก  อยากกอดหยกเหลือเกิน
“……………”  เมื่อบอลกินซุปเสร็จ  หยกก็คุยกับบอล  หยกมีเรื่องมากมายอยากจะถามบอล
“ทำไมบอลไม่บอกหยกล่ะ”  หยกถาม
“ก็เพราะบอลรู้ไง  ว่าถ้าบอกหยกไป  หยกต้องไม่สบายใจ  ต้องร้องไห้  บอลไม่อยากให้คนรัก
ของบอลต้องเสียน้ำตา  บอลไม่ชอบให้หยกร้องไห้  บอลขอโทษแล้วกันนะ”
“อื่ม  บอล  หยกอยากไปทะเลกับบอลอีก  ไหนว่าจะพาไปอีกไง”  
“พรุ่งนี้ไปกันมั๊ย”  บอลถามด้วยแววตาจริงจัง
“บอลไปได้หรอ  บอลต้องได้รับการดูแลนะ”  หยกตกใจที่บอลชวน
“ก็หยกนี่ไง  ที่ดูแลบอล  ไปนะครับ”  บอลอ้อนจนหยกใจอ่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น  แม่ของบอลขออนุญาตหมอให้บอลได้ไปทะเล  หมออนุญาต  แต่ต้องมีพยาบาล
ไปเฝ้าด้วย  เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น  เมื่อถึงทะเล  บอลและหยกก็มาเดินเล่นกันสองคน
“ทะเลวันนี้เงียบๆ เน๊าะ”  หยกถามขึ้น
“อื่ม  หยก  บอลอยากนอนตัก”  บอลพูดขึ้น
บอลนอนตักหยกบนพื้นทราย  บอลรู้ว่าเวลาของบอลเหลืออีกไม่มากแล้ว  บอลไม่เข้าใจว่า
ทำไมพระเจ้าถึงมอบชีวิตให้บอลสั้นนัก  บอลยังไม่ได้ทำอะไรอีกหลายๆ อย่าง  ยังดูแลหยกได้
ไม่เต็มที่เลย  บอลร้องไห้ออกมา  ทำให้หยกตกใจมาก
“บอลเป็นอะไร  ร้องไห้ทำไมคะ”  หยกถามด้วยความตกใจ
“บอลขอโทษนะหยก  ที่ดูแลหยกได้ไม่เต็มที่  บอลรักหยกมาก  มากจนอธิบายไม่ได้  แต่ทำไม
เวลาที่บอลควรจะมีให้หยก  ถึงได้สั้นแบบนี้”  บอลพูดไปร้องไป  ทำให้หยกร้องด้วย
“บอล  แค่นี้หยกก็ดีใจมากแล้ว  หยกต้องขอบคุณบอลมากๆ ที่ดูแลหยกจนถึงวันนี้  หยกรัก
บอลนะ”  หยกร้องไห้จนบอลต้องเช็ดน้ำตา  บอลรู้แล้วล่ะว่าการที่รักใครสักคนมากๆ  มันเป็น
เรื่องที่ดีอย่างนี้เอง  บอลจูบหยก  จูบอย่างคนรัก  จูบแบบลึกซึ้ง …………..

หยกและบอลมาเดินเล่นที่ทะเลด้วยกันทุกวัน  บอลดูอิดโรย  มีอาการทรุดลงๆ  แต่บอลก็ยัง
ปฏิบัติต่อหยกเหมือนเดิม  บอลคิดว่าทำอะไรให้หยกบ้างก็ดี
“หยก  บอลมีอะไรจะให้”  บอลยื่นกล่องสี่เหลี่ยมให้หยก
“นั่นแน่  จะหมั้นหยกรึไง”  หยกพูดตลก
“ใช่แล้ว  ถึงแม้เรายังเด็ก  แต่บอลก็อยากจะหมั้น  หยกจะรับมั๊ย”  บอลเปิดกล่องขึ้นมา  มันเป็น
แหวนที่สวยมาก  แหวนเพชร  แบบที่ผู้ใหญ่เค้าหมั้นกันเลยล่ะ  บอลนำเงินเก็บทั้งหมดไปซื้อ
“บอล  ขอบคุณมากนะ”  หยกร้องไห้อีกแล้วล่ะ  แต่ร้องด้วยความดีใจ
“ขอโทษนะที่ไม่มีพิธียิ่งใหญ่  บอลรักหยกมากนะครับ  อย่าร้องเลยคนดี”  บอลเองก็อยากร้อง
“นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับหยกแล้วล่ะ”  หยกยอมให้บอลสวมแหวนให้  ทั้งคู่กอดกัน
“วันนี้เราต้องกลับกันแล้วนะหยก  บอลคงต้องไปโรงพยาบาล”  บอลที่ดูท่าทางไม่ดีพูดขึ้น
“จ๊ะ  ไปกันเถอะ”  ขณะที่หยกกำลังพยุงบอลกลับห้อง  บอลก็เป็นล้มขึ้นมา  หยกรีบวิ่งไปตาม
พยาบาลและแม่ของบอลมาช่วย  บอลถูกส่งไปโรงพยาบาลอีกครั้ง  นี่คงถึงเวลาแล้วสินะ ….

บอลเข้าห้อง  ICU  เป็นเวลานานมาก  เมื่อผ่านไป  4 – 5  ชั่วโมง  คุณหมอก็ออกมาบอกว่าบอล
จากไปอย่างสงบแล้ว  ถึงหยกจะรับไม่ได้  แต่มันก็เป็นไปแล้ว
“ขอให้บอลหลับสบายนะ  ชาติหน้าขอให้เรากลับมารักกันอีก  หยกรักบอลมากๆ”
“แม่รักบอลมากนะลูก  ลูกเป็นเด็กดี   ชาติหน้ามาเป็นลูกแม่อีกนะ”
หยกและแม่ของบอลกอดกันด้วยความโศกเศร้า  งานศพของบอลจัดด้วยพิธีที่ยิ่งใหญ่  เพื่อน
ของบอลหยกมาร่วมงานกันมากมาย  รวมทั้งพี่ฟิล์มด้วย
“น้องหยกครับ  พี่ฟิล์มขอโทษบอลผ่านน้องหยกด้วยนะ  ที่พี่เคยพูดไม่ดีกับบอล”  พี่ฟิล์มพูด
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  บอลคงไม่โกรธ”  ตอนนี้หยกหน้าตาโทรมมาก  หยกยังทำใจไม่ได้อยู่ดี
“พี่ก็ว่าแล้วว่ามันแปลกๆ  วันนั้นบอลพูดกับพี่แปลกๆ  วันที่นัดไปคุยกันไง  น้องหยกคงจำได้”
นั่นสิ  วันนั้นบอลคุยอะไรกับพี่ฟิล์มนะ  หยกเองก็สงสัยเหมือนกัน
“บอลพูดอะไรหรอคะ”                 “บอลพูดว่า ………………..”

“ฟิล์ม  นายรักหยกมากรึป่าว”  บอลถามฟิล์ม
“มากสิ  หยกเป็นผู้หญิงคนแรกที่ชั้นตัดใจไม่ได้”  ฟิล์มตอบตรงๆ
“งั้นก็ดี  หยกเป็นคนอ่อนไหว  ดูแลดีๆ ล่ะ  แต่อย่าเข้าใจผิดว่าชั้นจะยกหยกให้นาย  ชั้นแค่
อยากให้นายดูแลหยกแทนชั้น  เวลาที่ชั้นไม่อยู่”  บอลพูดขรึมๆ
“นายจะไปไหน  พูดเหมือนจะไม่ได้อยู่อีกแล้ว”  ฟิล์มสงสัย
“คนเรามันไม่แน่นอน  นายจะรับปากรึป่าวล่ะ”
“โอเค  ชั้นจะดูแลหยกให้ดี  อาจจะดีกว่านายก็เป็นได้
“ดี  อย่าลืมคำพูดของนายสะล่ะ  ไม่งั้นชั้นจะกลับมาทวงของรักคืน”  บอลพูดน่ากลัวมาก
“……………..”
“บอลพูดแบบนั้นหรอคะพี่ฟิล์ม”  หยกตกใจที่ได้ยินทั้งหมด
“ครับ  ตอนนั้นพี่ก็สงสัย  ไม่คิดว่าบอลเค้า……จะรู้ตัวและมาจากไปแบบนี้  พี่ตกใจมาก
เหมือนกันเมื่อรู้ข่าวจากบิว”  พี่ฟิล์มหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
ตอนนี้หยกได้แต่ร้องและก็ร้อง  ทำไมบอลถึงดีกับหยกจนนาทีสุดท้ายแบบนี้  ยังห่วงว่าหยกจะ
ไม่มีคนดูแลอีกหรอ  แล้วแบบนี้จะให้หยกไปรักใครได้อีกล่ะ  แบบนี้ไงหยกถึงรักบอลมาก
มากจนบรรยายไม่ไหวแล้ว  หยกขอบคุณพระเจ้าจริงๆ  ที่ให้หยกและบอลเกิดมาคู่กัน  ถึงมัน
จะมีเวลาน้อยนิดก็ตาม  หยกจะไม่มีทางลืมบอลได้เลย

จากวันนั้นที่บอลจากไป  จนถึงวันนี้ก็เป็นเวลา  6  ปีแล้วสินะ  ตอนนี้หยกรับปริญญาแล้ว  หยก
จบปริญญาตรีคณะสถาปัต – สถาปัตภายใน  เป็นคณะที่บอลและหยกอยากเรียน  หยกยังไม่ลืม
บอล  และยังคงรักบอลเสมอต้นเสมอปลาย  ถึงบอลจะจากหยกไปนานแล้ว  แต่หยกก็ไม่เคย
ลืม
วันนี้หยกไปหาบอล  หยกมีเรื่องจะเล่าให้บอลฟังมากมาย  เพราะวันนี้เป็นวันครบรอบการจาก
ไปของบอล
“บอล  วันนี้หยกมีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยล่ะ  ตลกมากเลย  ก็วันนี้ใช่มะ  ก่อนหยกมาหาบอลน่ะ  
หยกไปเดินซื้อดอกไม้กับบิวที่  JJ  ล่ะ  แล้วหยกก็เจอผู้ชาย  2  คน  เค้าเข้ามาถามชื่อหยกด้วย
ล่ะ  เหมือนจะมาจีบเลยรู้มั๊ย  เค้าถามว่าชื่ออะไร  หยกก็ตอบไป  แต่พอเค้าถามว่ามีแฟนรึยังเนี้ย
สิ  หยกก็พูดความจริงนะว่ามีแล้ว  หมั้นแล้วด้วย  แล้วหยกก็ยกมือให้เค้าดูนิ้วนาง  บอลเชื่อมั๊ย
เค้ารีบเดินหนีไปเลยล่ะ  หยกกับบิวหัวเราะกันจะตาย  555555  ……. บอล  วันนี้หยกเอาซุปรัง
นกที่บอลชอบมาให้บอลด้วยนะ  ตอนนี้บอลกำลังทำอะไรอยู่นะ  เอ่อ ….. ลืมไป  บอลจ๋า  พี่
ฟิล์มเค้าดูแลหยกอย่างดีเลยล่ะ  เค้าทำเหมือนบอลทุกอย่างเลย  แค่เค้าไม่ได้จูบลาหยกเท่านั้น
เอง  ยังไงผู้ชายที่หยกรักก็ยังเป็นบอลอยู่ดีนะ  หยกต้องไปแล้วล่ะ  ต้องไปช่วยคุณแม่ทำสาคู
เลี้ยงพระ  ก็คุณแม่ของบอลน่ะ  เค้าจะทำบุญให้บอลรู้มั๊ย  ไว้วันหลังหยกจะมาหาบอลใหม่  
หยกรักบอลนะจ๊ะ  และหยกก็รู้ว่าตอนนี้บอลก็ยังรักหยกไม่เปลี่ยนแปลง  ไปนะ”
หยกเดินออกจากหลุดศพด้วยอารมณ์ที่แจ่มใส  หยกยิ้มอย่างสบายใจหยกมีความสุขที่ได้มาคุย
กับบอล  ถึงแม้ว่าบอลจะไม่คุยตอบก็ตาม  หยกยังไม่ลืมบอล  และจะไม่มีวันลืมด้วย  แหม!  ก็
จะให้ลืมคู่หมั้นได้ไงล่ะ  หยกไม่รักใครอีกเลย  ถึงแม้พี่ฟิล์มจะดูแลหยกดียังไงก็ตาม  แต่หยกก็
ยังมั่นคงต่อบอลคนเดียว  อยากรู้จังว่าตอนนี้บอลทำอะไรอยู่ …………..

“…………………”
หยกครับ  บอลรักหยกนะครับ  ข้างบนนี้สุขสบายมาก  บอลมองดูหยกอยู่ตลอดเวลาเลยล่ะ
บอลเห็นหยกได้เป็นมัณฑนากรด้วยนะ  บอลดีใจมากๆ  คู่หมั้น ….. เรียกว่าภรรยาได้แล้วล่ะ
ภรรยาของบอลเก่งจังเลย  บอลยังไม่ลืมหยกหรอกนะ  และจะไม่ลืมด้วย  บอลชอบนะเวลา
หยกยิ้ม  หยกอยากรู้ใช่มั๊ยล่ะว่าบอลกำลังทำอะไรอยู่  บอลก็กำลังดูหยกอยู่ไง  บอลกำลังดูแล
หยกด้วยนะ  และตอนนี้  บอลก็กำลังยิ้มให้ภรรยาสุดที่รักอยู่ครับ …………..  จบ.