รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า

เนื้อเรื่อง

*-*  อุ้ย ……. สาวน้อยน่ารัก  นิสัยดี  ภาษาอังกฤษเป็นเลิศ
เมย์ ……  สาวน้อยสุดเซ็กซี่  นิสัยดี  หัวไวทางสังคม  เป็นเพื่อนรักของนุ่น  และรวยมาก
ใหญ่ …… หนุ่มหล่อ  มาดเท่ห์  เป็นที่ชื่นชอบของรุ่นพี่และรุ่นน้อง  แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของนุ่นและเมย์ด้วย
    *-*  วันเปิดเทอมวันแรก  เมย์นัดอุ้ยว่าจะมารับไปโรงเรียน  เพราะบ้านเมย์มีฐานะดีมาก  คุณพ่อคุณแม่จึงซื้อรถ BMW คันงาม  ให้เมย์ขับมาโรงเรียน
    *-*  “อุ้ย …. อุ้ย …. ยัยอุ้ย  เมย์มารอนานแล้วนะลูก  เร่งมือเข้า  เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ”
“ค่ะ  แม่  ใกล้เสร็จแล้วค๊า….”
ตุบ …. ตุบ …. ตุ๊บ …. โครม! ……….
“เอ๋า!  ยัยอุ้ย  กลัวตัวขาวเกิน  อยากมีแผลประดับตัวรึไง”  เมย์พูดพลาง  หัวเราะไปพลาง
“เออ …. ไม่ช่วยแล้วยังซ้ำ  ขอบใจมากมาย”  อุ้ยงอนกลับ
“ไปโรงเรียนกันได้แล้วลูก  เดี๋ยวสายนะ”
“ค๊า …. สวัสดีค่ะแม่”

“เป็นไง  ชุด ม.ปลาย  สวยบาดใจมั๊ยล่ะ”  อุ้ยอวดชุด นร. ตัวใหม่ให้เพื่อนรักดู
“ถึงชุดจะสวย  แต่ถ้าคนใส่เด็กยังไง  ก็บาดใจไม่ไหวหรอกย๊า …..”  เมย์แซวอุ้ยด้วยความรัก
“จ้า  แม่คุณหนู  ใครจะสวยไปสะหมดเหมือนเธอล่ะจ๊ะ”
“ล้อเล่นหน่าๆ  ทำงอนไปได้  เด่วสวยหายหมดนะ”
แล้วทั้งคู่ก็แกล้งกันไป  แกล้งกันมาระหว่างทางไปโรงเรียน

เมื่อถึงโรงเรียนทั้งคู่ก็รีบวิ่งไปดูบอร์ดหน้าห้องปกครอง  เพื่อดูว่าตนเองได้อยู่ห้องไหน
“เฮ้ย!  ชั้นกับแกได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว  เยี่ยมไปเลย”
“เออ  ดีจังเลย  เราไม่ต้องแยกกันแล้ว  กู๊ดๆ”
“เอ้าๆ  สองคนนี้  ดูแล้วก็เข้าห้องเรียนได้แล้ว  มัวแต่ทำอะไรกันอยู่”  เสียงอาจารย์ฉัตรชัย  อาจารย์ฝ่ายปกครองดังแหวกอากาศมา
“อื่ม  อยากรู้จักเลย  จะมีใครมาใหม่บ้างในห้องเรา”  อุ้ยผู้ที่แสนอยากรู้ทุกเรื่องเอ่ยขึ้น
“นั่นน่ะสิ  ถ้ามีหนุ่มหล่อเยอะๆก็ดีสินะ  จะได้เจริญหูเจริญตา”  เมย์ลงความเห็นบ้าง
“เฮ้ย!  นั้นมัน …. นายใหญ่นินา  โอ้  ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว”
“นั่นน่ะสิ  เจอกันอีกแล้ว  ตั้ง 6 ปีแนะที่อยู่ด้วยกัน”
“สวัสดี 2 สาวผู้เลอโฉม  ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ  โชคดีหรือโชคหดเนี้ย”  ใหญ่ทักทายทั้ง 2 ด้วยท่าทางกวนๆ  ที่ทำเป็นประจำ
“แหมๆ  ชั้นว่าน่าจะเป็นโชคดีของนายนะ  ที่ได้อยู่ห้องเดียวกับคนสวยอย่างเรา  แต่โชคหดของเราพวกเราน่ะสิ  ที่ได้มาเจอกับนายอีกเนี้ย”  อุ้ยพูด  ทั้งที่ใจไม่ได้คิดแบบนั้นเลย

อุ้ยแอบชอบใหญ่มานาน  ตั้งแต่ ม.ต้น แล้ว  และเรื่องนี้  เมย์ก็รู้ดีด้วย  แต่อุ้ยก็ไม่เคยคิดจะบอกเรื่องนี้กับใหญ่เลย  เพราะอุ้ยกลัวว่าใหญ่จะทำตัวเหินห่างถ้ารู้ความจริง  อุ้ยจึงได้เพียงเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้  และมองใหญ่ในฐานะเพื่อนเท่านั้น

“นี่พวกเธอทั้งสอง  ตอนพักเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันป่ะ”  ใหญ่  ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ อุ้ยเอ่ยขึ้น
“เอาสิ  เอ ….. แต่อุ้ยอยากไปรึป่าวนะ”  เมย์แกล้งถามอุ้ย
“ก็แล้วแต่สิ  ไปก็ไป  ไม่ไปก็ไม่ไป”  อุ้ยเขินแทบแย่  ทำไมแกล้งกันแบบนี้ล่ะเมย์
“งั้นตกลง  เรียนเพิ่มเติมเสร็จ  เราไปรอพวกเธอที่หน้าโรงอาหารนะ”
“โอเค  แล้วเจอกัน”

กริ๊ง  กริ๊ง …… กริ๊ง
เสียงกริ่งบอกหมดคาบดังขึ้น  อุ้ยรีบเก็บของจนเมย์ต้องแซว
“แหมๆ  รีบไปไหนกันย๊ะ  นายใหญ่ไม่หนีไปไนหรอก”
“ก็ไม่ได้รีบอะไรนี่นา  แค่หิวข้าวเท่านั้นเอง”
“โอ๊ย!  คนหน้าแดง ….. ไม่แกล้งแล้ว  ไปกินข้าวกันเหอะ  เดี๋ยวใหญ่ของใครจะรอ”
“ของใครกันย๊ะยายเมย์” ………..

ทั้งคู่เดินไปโรงอาหารและทานอาหารด้วยกันกับใหญ่  อุ้ยรู้สึกว่าวันเปิดเทอมวันแรก  ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ใครๆ คิด  แต่มันเป็นวันที่ดีที่สุดเลยล่ะ  อุ้ย  เมย์และใหญ่ไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน  จนสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น  และก็ทำให้อุ้ยรักใหญ่มากขึ้นด้วย
วันหนึ่ง  ขณะที่ทั้งสามกำลังเดินไปโรงอาหาร  ก็ได้เห็นกลุ่มนักเรียนผู้ชาย  รุ่นพี่ ม.6  ประมาณ 5 – 6  คนกำลังรุมล้อมใครคนหนึ่งอยู่  ด้วยความที่อุ้ยเป็นคนยุติธรรม  ไม่ชอบการรังแก  อุ้ยจึงวิ่งเข้าไปห้าม

“นี่  พวกนายน่ะ  ทำอะไร  รังแกคนไม่มีทางสู้งั้นรึ”
“อ้าวน้อง  พวกพี่จะรังแกใคร  น้องมายุ่งทำไมล่ะจ๊ะ”
“ก็ไม่ได้อยากยุ่งเท่าไหร่หรอก  แค่สงสารคนประเภทต้องมีพวกน่ะ  รังแกคนที่อยู่คนเดียว”
“นี่น้อง  ถ้าพี่ไม่เห็นว่าน้องน่ารัก  พี่จะจับ …….”
“พี่ๆ  เค้าเป็นผู้หญิงนะพี่  มีอะไรมาเครียกับผมดีกว่า”  ใหญ่เดินเข้ามาขวางได้ทันเวลาพอดี  ในขณะที่พี่ม.6 ตั้งท่าจะตบอุ้ย
“เฮ้ย!  อาจารย์ฉัตรชัยมา……….”  เสียงใครคนนึงตะโกน
“เอ้ย  วิ่งพวกเรา …….”  พวกพี่ม.6  วิ่งเตลิดไปกันหมด  ในขณะที่ใหญ่และอุ้ยกำลังจะวิ่ง  เมย์ก็พูดขึ้นว่า
“ไม่ต้องวิ่งหนีหรอก  เมย์เป็นคนตะโกนเองล่ะ  เมย์เห็นเหตุการณ์มันไม่ค่อยดี  ได้ผลใช่มะ”
“ได้ผลเกินคาดเลยล่ะเมย์  ขอบใจมากเพื่อนรัก”  อุ้ยขอบใจเมย์จากใจจริง
“อุ้ยไม่เป็นไรใช่มะ”  ใหญ่ถามอุ้ยด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร  ขอบใจใหญ่มาก”  อุ้ยคิดในใจว่า  ใหญ่น่ารักมาก  เป็นสุภาพบุรุษ  เป็นฮีโร่ของอุ้ย  เค้าเท่ห์มาก  และก็ยิ่งเท่ห์เข้าไปอีก  ทำให้อุ้ยยิ่งรักใหญ่มากขึ้น
“นายไม่เป็นไรใช่ป่ะ”  เมย์ถามผู้ชายที่โดนรุม
ตอนนี้เองที่อุ้ยเพิ่งสังเกตว่ามีบุคคลที่ 4 ยื่นอยู่ตรงนั้น  ทำไมน่ะหรอที่อุ้ยเพิ่งสังเกตเห็น  ก็เพราะผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาอุ้ยเลยน่ะสิ  เค้าตัวสูง  ผิวคล้ำ  หน้าตาธรรมดา  ไม่ขี้เหร่และไม่หล่อเท่าใหญ่เลย  แถมยังดูเงียบๆ  ขรึมๆ  และเหมือนจะโกรธใครอยู่ตลอดเวลา
“นายชื่ออะไรหรอ”  ใหญ่  สนใจถามขึ้นมา
“เราชื่อนัท  เรียนห้องเดียวกับพวกนายนั่นแหละ”  
“เรียนห้องเดียวกับพวกเราหรอ  ไม่เคยเจอเลย”  อุ้ยพูดด้วยท่าทางที่สงสัย
“ก็ใช่สิ  เธอสนใจใครบ้างล่ะ  นอกจาก…..”  เมย์หยุดคำพูดนั้นด้วยสายตาของอุ้ย
“อื่ม  ไปทานข้าวกับพวกเราสิ”  อุ้ยชวนนัทไปทานข้าว
“เอ่อ… อ่า….”
“ไปเหอะ  พวกเราไม่กัดหรอก”  เมย์พูดขึ้นมา
“อื่ม  ตกลง” ………….

หลังจากวันนั้น  นัทก็เข้ามาอยู่ในกลุ่มของพวกเรา  นัทเป็นคนที่ฉลาด  หัวไว  และพูดจาตรงไปตรงมา  นัทรู้สึกดีๆ  กับอุ้ยตั้งแต่วันที่อุ้ยเข้าไปช่วยนัท  แต่ไม่มีใครรู้ความลับนี้เลย  ไม่มีสักคน

ส่วนความรักที่อุ้ยมีให้ใหญ่นั้น  มันก็มากขึ้นทุกวัน  จนอุ้ยคิดว่า  ถ้ารักนี้ไม่ได้บอกเธอ  คงจุกอกตายแน่ๆ  แต่อุ้ยก็ไม่กล้าบอกหรอก  กลัวใหญ่จะเปลี่ยนไป

และอีกอย่างที่น่าตกตะลึงไม่น้อย  เมย์  ก็กลับมีความรู้สึกดีๆ  ให้ใหญ่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  รู้แค่ว่าตัวเองชอบฝันถึงแต่นายนั่น  บางครั้งเกือบเผลอจะเรียกนัทเป็นชื่อใหญ่สะแล้วสิ  แต่เมย์ก็ต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้ให้มิดชิด  เพราะอุ้ย  เพื่อนรักของเธอรักใหญ่อยู่นั่นเอง

อีก 2 อาทิตย์  จะถึงวันสอบปลายภาคแล้ว  เมย์จึงคิดชวนเพื่อนๆ  ไปติวหนังสือที่บ้านกัน
“อุ้ย  ใหญ่  นัท  ไปติวหนังสือที่บ้านเราเอาป่ะ”
“หือ  ไปบ้านเธอหรอ  เอาสิ  จะสอบแล้วด้วย”  อุ้ยพูดขึ้น
“เอาสิ  ไปกัน 4 คนหรอ  แล้วคนอื่นล่ะ”  ใหญ่ถามขึ้นบ้าง
“ไปกันแค่นี้แหละ  เอาแบบเพื่อนรักกัน”  เมย์ตอบคำถาม
“กี่โมงดีล่ะ  แล้วจะไปวันไหนบ้าง”  นัทที่นั่งเงียบมานานถามขึ้น
“ก็  5  โมงครึ่งทุกวัน  จันทร์ถึงศุกร์  แล้วก็ 10 โมงวันเสาร์ – อาทิตย์  เอาป่ะ”  เมย์เสนอ
“เอาสิ  ดีเหมือนกัน  จะได้แน่นๆ”  อุ้ยลงความเห็น
“โอเค  งั้นเจอกัน”  ใหญ่และนัทเห็นด้วย

5  โมงครึ่งวันนี้เมย์ไปรับอุ้ยที่บ้าน  เพื่อไปติวหนังสือที่บ้านเมย์  ระหว่างทางบทสนทนาของทั้งสองก็คือเรื่องของใหญ่

“ดีจังเลยนะเมย์  ชั้นจะได้เจอใหญ่ทุกวันก่อนนอน”  
“แหมๆ  ชั้นชวนมาติวหนังสือนะย๊ะ  ไม่ใช่มาเพื่อเจอนายใหญ่”  ความจริงชั้นก็ดีจัยล่ะ
“นั้นแหละๆ  ก็ติวหนังสือด้วยความสุขไง”  อุ้ยอมยิ้มใหญ่
ที่บ้านเมย์  นัทและใหญ่ก็มากันแล้ว  พวกเราทั้งหมดเลยเริ่มติวหนังสือกัน  อุ้ยเก่งภาษาอังกฤษ  ก็ติวให้เพื่อนๆ  ส่วนเมย์เก่งสังคม  ใหญ่เก่งคณิตและนัทก็ ….. (เกือบจะเก่งทุกอย่าง)
ระหว่างที่ติวหนังสือกันใหญ่ก็เกิดหิวขึ้นมา  เมย์จึงอาสาไปเอาขนมมาให้กิน

“รอแปบนะ  เดี๋ยวเอาคุกกี้กับนมเย็นๆมาให้”
“ …………”
“เดี๋ยวเรามานะ  ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”  ใหญ่พูดขึ้น
“………...”
“เมย์ไปนานจัง  เดี๋ยวอุ้ยมานะนัท  อ่านไปก่อน  ขอเข้าไปดูยัยเมย์หน่อย”

ในขณะที่อุ้ยกำลังเดินไปตามเมย์  อุ้ยก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน  เสียงนั้นคือใหญ่และเมย์

“เมย์  เมย์อย่าไปบอกอุ้ยนะ”
“อะไรหรอใหญ่  ต้องเป็นความลับกันด้วย”
“คือ ….. เรา ….. เราชอบเมย์นะ  ชอบมากด้วย  ชอบมานานแล้วล่ะ  ตั้งแต่ ม.ต้นแล้วมั้ง”
“ไม่ได้หรอกใหญ่  อุ้ยเค้ารักใหญ่นะ  เมย์รับรักจากใหญ่ไม่ได้หรอก”
“แต่ใหญ่ไม่ได้รักอุ้ยนิ  ใหญ่รักอุ้ยแบบน้องสาวได้เท่านั้น  ใหญ่รักเมย์นะ”
“ใหญ่ ……..”

เหมือนเลือดในตัวของอุ้ยจะหยุดไหล  วิญญาณเหมือนจะล่องลอย  อุ้ยช็อคกับบทสนทนาที่ได้ยินมา  อุ้ยเสียใจมาก  แต่กลับไม่มีน้ำตาสักหยด  อุ้ยต้องตั้งสติและพยายามพยุงร่างตัวเองกลับมานั่ง  เหมือนใจจะขาดยังไงไม่รู้ …….

“อุ้ย  อุ้ย  เป็นอะไรไป  หน้าซีดจังเลย”  นัทถามด้วยความเป็นห่วง
“คือ … อุ้ยปวดหัวนิดหน่อย  ขอกลับบ้านก่อนแล้วกัน”
“อ้าวอุ้ย  จะไปไหนน่ะ  ยังติวไม่ถึงไหนเลย”  เมย์ถามด้วยอาการ งง  เธอเพิ่งเดินมาถึง
“ชั้นไม่ค่อยสบาย  ขอกลับไปนอนแล้วกัน”  อุ้ยไม่อยากจะพูดอะไรมากกว่านี้  เพราะน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว
“งั้นเดี๋ยวใหญ่ไปส่ง”  ใหญ่บอกอุ้ย
“ไม่ต้องหรอก  นายติวหนังสือไปเหอะ  ชั้นกลับเองได้” จะให้ไปส่งได้ไง ไม่อยากมองหน้านายอีกแล้ว
“อุ้ย  เดี๋ยวสิ  อุ้ย ……..”

(i;i) (0;0)
อุ้ยนอนร้องไห้อยู่บนเตียง  ไม่ได้ร้องไห้เพราะเกลียดหรือแค้นเมย์และใหญ่  แต่อุ้ยร้องไห้เพราะรู้สึกเศร้า  เหมือนใครมาเอาหัวใจของอุ้ยไป  อุ้ยดีใจที่คนดีๆอย่างใหญ่รักเพื่อนรักของอุ้ย  แต่อีกใจนึง  อุ้ยก็คิดว่าทำไมไม่เป็นชั้น  ทำไมไม่เป็นชั้นที่นายรักล่ะใหญ่

อุ้ยนอนร้องไห้จนดึก  ก็เผลอหลับไป  ตื่นอีกครั้งก็ตอนแม่มาเรียกว่าเมย์มารับแล้ว  ในรถระหว่างทางไปโรงเรียน  อุ้ยก็ตัดสินใจถามเมย์เรื่องเมื่อคืน

“เมย์  อุ้ยขอถามอะไรหน่อยได้ป่าว”
“ถามมาสิอุ้ย  เมย์จะตอบทุกเรื่อง  เราเพื่อนรักกันนิ”
“เมย์รักใหญ่ใช่มั๊ย  แล้วใหญ่ก็รักเมย์ด้วย”
“ ……….. อุ้ยรู้ได้ยังไง”
“เมื่อวาน  อุ้ยได้ยินใหญ่สารภาพรักกับเมย์  และอุ้ยก็รู้สึกถึงความรักที่เมย์มีให้ใหญ่  อุ้ยสังเกตตอนเมย์มองใหญ่  แต่อุ้ยก็ไม่คิดว่ามันจะจริง  เมย์ตอบอุ้ยมาสิ”
“เอ่อ….. ใช่  เมย์รักใหญ่  แต่อุ้ย  เมย์ขอโทษ”
“เมย์จะขอโทษอุ้ยทำไม  เมย์ไม่ผิดหรอก  ขอให้โชคดีนะเมย์”  แล้วอุ้ยก็รีบลงจากรถเข้าโรงเรียน  
วันนี้ทั้งวันอุ้ยซึมๆ  เหงาๆ  แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรเมย์  แค่ยังทำใจไม่ได้เท่านั้น  คนเดียว (เมย์ด้วยแหละ)  ที่ห่วงใยอุ้ย  ก็เห็นจะเป็นนัท
“เป็นอะไรหรออุ้ย  เหม่อยังไงชอบกล  หายปวดหัวแล้วหรอครับ”
“หือ  หายแล้วล่ะ  ไม่ได้เป็นอะไรด้วย  คงหิวข้าวมั้ง”
ในตอนนั้นใหญ่ก็เดินเข้ามาถามอุ้ยเช่นกัน
“อุ้ย  เมื่อวานเป็นอะไรหรอ  เราเป็นห่วงนะ  อยู่ๆก็หน้าซีด”
“เราไม่ได้เป็น  ขอบคุณ”    ………..  “ใหญ่  ไปคุยกับเราบนดาดฟ้าหน่อยสิ  เรามีเรื่องจะถาม”
“ได้สิ …… ไปกัน”
อุ้ยคิดจะถามใหญ่เรื่องเมย์  เพราะอุ้ยไม่อยากรู้สึกอึดอัดอีกแล้ว
“ใหญ่  อุ้ยจะถามใหญ่ตรงๆนะ  ใหญ่ ……. รักเมย์ใช่มั๊ย”
“………. อุ้ย  รู้มาจากไหน”
“เมื่อวานอุ้ยได้ยิน  ใหญ่บอกเมย์”
“อุ้ย  ใหญ่ก็รักอุ้ยนะ  แต่แค่คนละแบบกับเมย์  ยังไงอุ้ยก็ยังเป็น ……. น้องสาวที่ดี”
“เข้าใจแล้วล่ะใหญ่  ต่อจากนี้ขอให้ใหญ่โชคดีแล้วกัน  อุ้ยไม่เคยโกรธเมย์และใหญ่เลย  อุ้ยไปนะ  ขอบคุณทุกอย่างนะใหญ่”
“เดี๋ยวอุ้ย ….. อุ้ย”
………………..
“ใหญ่  เราจะทำยังไงดี  เรารักอุ้ยมากนะ”  เมย์เดินตามขึ้นมาเพื่อมาดูเหตุการณ์
“เมย์  ใหญ่รักเมย์นะ  ขอร้อง  ทำตามใจตัวเองเหอะ”
“แต่…….”  คำพูดของเมย์ถูกใหญ่ห้ามด้วยริมฝีปาก ………

เมย์เป็นห่วงอุ้ยมาก  เย็นวันนั้นเมย์จึงไปหาอุ้ยที่บ้าน
“อุ้ย  เมย์ขอโทษ  จะทำยังไงดี  ให้เราเป็นเหมือนเดิม”
“ตอนนี้เราก็เหมือนเดิมนิ  ไม่ต้องทำไงหรอก  ทำตามใจเมย์สิ  อุ้ยรู้นะว่าเมย์ก็รักใหญ่  เพราะฉะนั้น  อุ้ยดีจัยด้วยซ้ำที่คนดีๆอย่างใหญ่  ได้อยู่กับเมย์”
“อุ้ย  เมย์รักอุ้ยนะ  รักมาก  เพื่อนรัก”
“อุ้ยก็รักเมย์”  ทั้งสองกอดกันและร้องไห้ด้วยกัน  ถึงแม้อุ้ยจะเจ็บยังไง  แต่อุ้ยก็ยังมีสำนึกดี  ที่จะยินดีกับเพื่อนรัก

เช้าวันจันทร์  อุ้ยรู้สึกสดใส  ถึงแม้จะรู้สึกแปลบๆ นิดๆในใจ  แต่อุ้ยก็ใกล้จะตัดใจได้แล้ว
“อุ้ย  อุ้ย  รอเราด้วย”  เป็นเสียงของนัท  ที่เรียกอุ้ย
“อ้าวนัท  มาแต่เช้าเลยนะ”
“กะจะมาให้ทันอุ้ยนั้นแหละ  เป็นไงบ้าง”  นัทพูดพลางเอามือลูบหัวอุ้ยด้วยความรัก
“นี่  อุ้ยเป็นคนนะ  ไม่ใช่เจ้าตูบของนัท”  อุ้ยพูดขึ้น  ทำไมน๊าา  อุ้ยถึงได้น่ารักขนาดนี้  แบบนี้ไม่รักอุ้ย  จะให้ไปรักใครที่ไหน  แต่ก็บอกไม่ได้
“อุ้ย  หวัดดีเพื่อนรัก”  ใหญ่และเมย์นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน
“หวัดดี  มาเช้าจัง”  อุ้ยพูดขึ้น  อ๋า  น่ารักจังคู่นี้  ไม่รู้สึกอะไรก็ดีแล้ว
“นี่ๆ  นายนัท  นายมาทำจี๊จ๊ะอะไรน้องสาวเรา”  ใหญ่แซวนัทด้วยแววตาอันกวน
“ป่าวครับ  ท่านพี่” ………..
“เล่นอะไรกัน  เข้าเรียนได้แล้วล่ะ”  อุ้ยพูดแก้เขิน

วันนี้อุ้ยรู้สึกว่านัทมองอุ้ยทั้งวัน  แต่อุ้ยก็ไม่ได้คิดอะไร  แต่นัทสิ  คิดกับอุ้ยจนไปถึงไหนแล้วไม่รู้  อยากให้อุ้ยรู้จัง  แต่มันไม่กล้าง่ะครับ

“อุ้ย  วันนี้เราไปส่งนะ”  นัทเอ่ยขึ้นก่อนหมดคาบ
“แต่บ้านนัทกับอุ้ยอยู่คนละทางนิ”
“ไม่เป็นไร  นัทอยากพาอุ้ยไปดูอะไรหน่อย”  นัทตื้อด้วยท่าทางน่ารัก  เอ๊ะ  นัทก็น่ารักดีนะ
“อื่ม  ไปสิ  อยากรู้เหมือนกัน” ………..

กร๊ง  กริ๊ง …. กริ๊ง  เสียงกริ่งบอกหมดคาบสุดท้าย
“ไปเหอะ  อุ้ย  เดี๋ยวไม่ทัน  แย่กันพอดี”
“อะไรนัท  รีบไปไหน”
“มาเหอะน๊า”
“อุ้ย  นัท  อ้าว  รีบไปไหนกันสองคนนั้น”  เมย์ถามด้วยความ งง
“กลับกันเถอะเมย์  นัทคงจะมีความกล้าขึ้นมาแล้วล่ะ”  ใหญ่ออกความเห็น

นัทพาอุ้ยมาที่ทะเลสาบแห่งหนึ่ง  มันคล้ายๆกับะเลสาบส่วนตัวยังไงยังงั้น
“ที่นี้ที่ไหนหรอนัท”
“ที่ ….. ช่างเหอะ  นัทอยากให้อุ้ยดูอะไรบางอย่าง  รอเดี๋ยวนะ  จะถึงเวลาแล้วล่ะ”
“ …………”
“อุ้ย  ถึงเวลาแล้ว  นัทขอเอาผ้าปิดตาอุ้ยนะ”  แล้วนัทก็เอื้อมมือมาปิดตาอุ้ย
“อะไรกันนัท  ความลับจัง” …………..
“เอาล่ะ  อุ้ย  เปิดตาได้แล้ว”
“นัท  มัน …….. สวยมากเลย”  นัทพาอุ้ยมาดูพระอาทิตย์ตก  นัทอยากให้อุ้ยมีความสุขมากๆ  เวลาที่นัทเห็นรอยยิ้มอุ้ย  นัทรู้สึกสบายใจที่สุด
“อุ้ย  นัทให้”  นัทยื่นสร้อยคอจี้รูปหัวใจให้อุ้ย
“นัท  ทำไมถึงให้อุ้ย”  อุ้ยตกใจที่อยู่ๆ นัทก็ให้ของ
“มา  เดี๋ยวนัทใส่ให้  ไม่ต้องถามหรอก”  นัทใส่สร้อยให้อุ้ยด้วยความรัก
“ขอบคุณนะนัท  อุ้ยจะเก็บไว้เป็นอย่างดีเลย”  ตอนนี้  อุ้ยรู้สึกดีๆ  ขึ้นมากับนัทแล้วล่ะ
“กลับเหอะ  เดี๋ยวจะดึก  เดี๋ยวนัทไปส่งนะ”  นัทส่งมือมาให้อุ้ย  และพาอุ้ยไปส่งที่บ้าน

เช้าวันรุ่งขึ้น  อุ้ยก็ไปโรงเรียนตามปกติ  ใหญ่และเมย์ก็นั่งรออุ้ยอยู่แล้ว
“ยัยอุ้ย  เมื่อวานไปไหนกับนายนัท”  เมย์ทำเสียงเขียว
“ก็ไปทำธุระนิดหน่อย …….. ไปเรียนเหอะ”  อุ้ยรีบเปลี่ยนเรื่อง
“นั่นแน๊  มีความลับด้วย”  ใหญ่ยังไม่เลิกล้อ
“ ……….”
“ไปเรียนกันได้แล้วววววววววว”  อุ้ยวิ่งหนีไปแล้วล่ะ

“ทำไมวันนี้นัทไม่มานะ”  อุ้ยเริ่มกระวนกระวาย  เมื่อยังไม่เจอนัทตอนคาบ 3
“เป็นห่วงจังนะ  แต่นั่นสิ  ปกตินัทไม่เคยมาสายนิ”  เมย์พูดขึ้นบ้าง
“ติดธุระล่ะมั้ง”  ใหญ่ออกความเห็น
“………..”
“เฮ้ย  พวกเธอ  เมื่อกี้เราเห็นไอนัทมันเดินกับผู้หญิงอยู่น่ะ  มันไม่มาเรียนหรอ”  โจ๊ก  ตัวร้ายในห้องเดินมาถาม
“ผู้หญิงที่ไหน”  ใหญ่ถามขึ้น
“ก็เด็กผู้หญิงโรงเรียนข้างๆ เรานี้แหละ  เราออกไปซื้อของหน้าโรงเรียน  ก็เห็นมันเดินไปส่ง”
“อ้าว  เป็นงั้นไป  นายนัทเนี้ย”  เมย์พยายามพูดอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้อุ้ยรู้สึกไม่ดี
“อุ้ย  จะไปไหน”  ใหญ่ทักเมื่อเห็นอุ้ยลุกขึ้น
“จะไปห้องน้ำ  ปวดท้องนิดหน่อย”
“เราไปเป็นเพื่อนนะอุ้ย”  เมย์พูดด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอกเมย์ …… ไปนะ”  แล้วอุ้ยก็รีบวิ่งไป
จริงๆแล้ว  อุ้ยไม่ได้ปวดท้องหรอก  อุ้ยแค่ไม่อยากได้ยินคำที่โจ๊กจะพูดถึงนัท  ตอนนี้อุ้ยรู้ใจตัวเองแล้วว่าอุ้ยรักนัท  แต่ทำไมเมื่ออุ้ยรักนัท  นัทก็มีผู้หญิงคนอื่นล่ะ  แล้วนัทจะมาทำดีกับอุ้ย  ให้อุ้ยดีใจทำไม  น้ำตาไหลออกมาเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว  รู้แต่ว่าหยุดไม่ได้แล้วจริงๆ  ในขณะที่อุ้ยกำลังจะออกมาจากห้องน้ำ  อุ้ยก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกัน
“นี้ๆ  ยัยปิ๋ม  เมื่อกี้เธอเห็นนายนัทป่ะ  ที่หน้าโรงเรียนน่ะ  เห็นเดินควงผู้หญิงด้วย  สวยเชียว”
“เห็นสิ  แต่นายนัทนั้น  ทำท่าเหมือนจะชอบยัยอุ้ยไม่ใช่หรอ  แล้วทำไมถึงไปกับหญิงอื่นล่ะ”
“สงสัยยัยอุ้ยโดนหลอกแล้วมั้ง  น่าสงสารนะ  ทำดีมาตั้งนาน  เพิ่งมาดีแตก”
“…………”  อุ้ยช็อคกับคำที่ได้ยินมาก  นี้หรอผู้ชายที่อุ้ยคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดี  หลังจากวันนี้อุ้ยจะไม่คุยกับนัทอีกแล้ว  นัทบ้า  นัทบ้า  บ้าที่สุด ………

หลังจากนั้น  นัทก็ไม่มาโรงเรียน 1 อาทิตย์  ซึ่งอาทิตย์หน้าก็จะสอบปลายภาคแล้ว  อุ้ยรู้สึกเป็นห่วงนัทมาก  แต่ก็กลัวเสียฟอร์ม
“อุ้ย  นัทไม่มาโรงเรียนหลายวันเลย  ไม่รู้เป็นไงมั่งนะ”  เมย์ถามขึ้น
“ไม่มาก็ช่าง  ใครสนล่ะ  มัวแต่ไปหาหญิง  ลืมเรียนไปแล้วมั้ง”  อุ้ยพูด  แต่เจ็บปวดในใจเหลือเกิน
“พรุ่งนี้สอบแล้ว  อ่านหนังสือเต็มที่รึยังสาวๆ”  ใหญ่เดินมาจากไหนไม่รู้
“เรียบร้อยจ้า  ใหญ่ล่ะ”  เมย์หวานตามเดิม
“แน่นอนคร้าบ  ผมไม่พลาดแน่”
“เธอสองคนน่ารักนะ  ขอให้รักกันไปนานๆ”  อุ้ยพูดออกไปเหมือนคนใจลอย
“…………”  ใหญ่และเมย์รู้ตัวว่าหวานต่อหน้าอุ้ยไม่ดีแน่  เลยหยุด
“กลับบ้านเหอะ  เด่วเราไปส่ง”  ใหญ่พูดขึ้น

วันนี้เป็นวันสอบ  ผู้ชายและผู้หญิงต้องแบ่งห้องกัน  ห้องสอบของผู้หญิงจะอยู่ชั้น 2  ของผู้ชายจะอยู่ชั้น 3  ทำให้อุ้ยไม่มีโอกาสได้เจอนัทเลย
“จะเป็นไงบ้างไม่รู้”  อุ้ยพูดกับตัวเองเบาๆ
“อะไรนะ …… ไม่ได้ยินเลย”  เมย์ทำหน้าสงสัย
“ป่าว  ไม่มีอะไร”
“นักเรียน  มีเวลาสอบทั้งหมด 1 ชม. ครึ่งนะ  ถ้าครูเห็นว่าใครลอก  ครูจะกาหัวทันที  ทำข้อสอบได้แล้ว  ส่งตรงเวลานะ”  เสียงอาจารย์มนัสวีพูดขึ้น
อุ้ยนั่งทำข้อสอบไม่มีสมาธิเลย  ใจไปถึงนัทหมดแล้ว  กังวลว่านัทจะมาโรงเรียนรึป่าว  ไม่ได้ๆ  ต้องตั้งใจสอบ  ไม่งั้นจะแย่ “………..”
“นักเรียน  หมดเวลา  วางปากกาลง” ……………..
“อุ้ย  อุ้ย  จะไปไหนน่ะ”  เสียงเมย์ถามขึ้นมาเมื่อเห็นปฏิกริยาของอุ้ย
“จะไปดูนัท  ไปเหอะเมย์”  อุ้ยพูดด้วยท่าทางที่กระวนกระวาย
ตึก …. ตึก …. ตึก ….ตึก  โครม!
“เฮ้ย  อุ้ย  ทำไมรีบจัง  จะไปไหนหรออุ้ย”  อุ้ยชนกับใหญ่ขณะที่กำลังจะวิ่งไปดูนัท
“อุ้ยรีบมาดูนัทน่ะ  ใหญ่แล้วนัทไปไหน”
“นัทหรอ …….. เอ่อ …….. เมื่อกี้ …… รีบวิ่งไปไหนไม่รู้อ่า”  ใหญ่ตะกุกตะกักตอบ
“หรอ  งั้นอุ้ยไปแล้วนะ”  น้ำตาอุ้ยเหมือนจะไหล  นัทคงรีบไปหาผู้หญิงคนนั้นสินะ
“อุ้ย  กลับบ้านเหอะ”  ใหญ่และเมย์ชวนอุ้ยกลับบ้าน  ใหญ่รู้สึกเป็นห่วงอุ้ยมาก  เมย์ก็เช่นกัน

วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้าย  อุ้ยเลิกสอบเร็วกว่านัท  เพราะนัทลงวิชามากกว่าอุ้ย  วันนี้อุ้ยจะถามนัทให้ได้ว่าที่ผ่านมาคืออะไร  แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
“เมย์  รอนัทเป็นเพื่อนอุ้ยนะ”  อุ้ยอ้อนเมย์
“อื่ม  ได้สิเพื่อน”  
“ …………”  นัทสอบเสร็จแล้ว  เดินออกมาจากห้องแล้วล่ะ
“นัท  อุ้ยขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ป่ะ”
“ได้สิ  นัทก็มีเรื่องจะบอกอุ้ยด้วย”
นัทและอุ้ยเดินไปบนดาดฟ้า  ที่นี้เป็นที่ที่เงียบ  และปลอดภัยที่สุดในการคุยความลับ
“นัท  ทำไมนัทถึงไม่มาโรงเรียน ตั้ง 1 อาทิตย์”  ไม่ได้ตั้งใจจะถามนี้หว่า
“นัท …… ไปทำธุระกับพ่อแม่ที่ต่างจังหวัดน่ะ”
“ที่ไหน  ทำอะไรหรอ  นัทโกหกอุ้ยใช่มั๊ย”  อุ้ยอยากจะร้องไห้จริงๆ
“ป่าวนะ  อุ้ย  เดี๋ยวนัทจะบอกทุกอย่างเลยนะ  อุ้ยฟังอะไรนัทก่อนได้ป่าว”
“อุ้ยไม่ฟังแล้วนัท  อุ้ยรู้ทุกอย่างแล้ว”
“อุ้ยรู้อะไร  ไหนอุ้ยลองบอกนัทมาสิ”  นัทจับไหล่อุ้ยเพื่อให้อุ้ยมองตา
“ก็ … ก็  นัทมีแฟนเป็นเด็กโรงเรียนข้างๆ  เดินไปส่งกันด้วยนิ”  อุ้ยน้ำตาไหลออกมาแล้ว
“โถ่  อุ้ย  นั้นแฟนนัทที่ไหน  ไม่ใช่สักหน่อย”  นัทเกือบจะหัวเราะออกมา
“ไม่ใช่ที่ไหน  ใครๆก็บอก  แล้วไหนจะไม่มาโรงเรียนเพื่อไปส่งคนนั้นอีก”
“อุ้ย  ฟังนัทนะครับ  นัทจะเล่าทุกอย่างให้อุ้ยฟังแล้วล่ะ   ผู้หญิงคนนั้นน่ะไม่ใช่แฟนนัท  เค้าเป็นลูกสาวของแม่บ้านที่บ้านนัทเอง  เค้ารู้จักอุ้ยด้วยนะ  เห็นบอกว่าเคยเจออุ้ยตอนดูการแข่งขันแปลคำศัพท์ภาษาอังกฤษที่สยาม  เค้าบอกว่าอุ้ยน่ะ  แปลได้เร็วมาก  เก่งมากๆเลย  แล้ววันนั้นที่นัทไม่มาโรงเรียนน่ะ  นัทกำลังจะขึ้นเครื่องไปแคนนาดากับพ่อแม่  ขอโทษนะที่เมื่อกี้โกหกอุ้ยว่าไปต่างจังหวัด  จริงๆแล้วนัทไปดูงานกับคุณพ่อคุณแม่ที่ต่างประเทศ”  อุ้ยอึ้งเมื่อนัทเล่าให้ฟัง  แต่เมื่ออุ้ยจะพูด  นัทก็เอามือปิดปาก  และเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบ
“ทำไมนัทถึงยอมขาดโรงเรียนไปดูงานรู้มั๊ย  เพราะพ่อนัทจะให้ธุรกิจทั้งหมดที่ท่านมีแก่นัท  ถ้านัทยอมไปดูงานด้วย  นัทตัดสินใจไป  เพราะนัทอยากมีธุรกิจดีๆ  นัทจะได้ดูแลอุ้ยได้ไง  เอาล่ะ  อุ้ยคงสงสัย  ว่านัททำธุรกิจอะไร  พ่อแม่นัท  ทำธุรกิจจิวลี่  โรงแรม  และรีสอร์ท  ทะเลสาบที่วันนั้นนัทพาอุ้ยไปดูพระอาทิตย์ตก  เป็นพื้นที่ทะเลสาบส่วนตัวของนัทเอง”  อุ้ยอึ้งอย่างมาก  ไม่คิดว่านัทจะมีธุรกิจและจะรวยขนาดนี้
“ทำไมนัทถึงไปแบบไม่บอกอุ้ยล่ะ”  อุ้ยถามด้วยความสงสัย
“เพราะนัทไม่อยากไปทำงานด้วยความกังวลน่ะสิ  นัทอย่างไปแบบรีบๆกลับ  รีบๆศึกษาและรีบๆกลับมา  จะได้มาเจอหน้าอุ้ยเร็วๆ ไง  นัทคิดถึงอุ้ยมากนะ  เอาล่ะ  อุ้ยมีอะไรจะถามนัทอีกมั๊ยครับ  นัทสัญญาว่าจะตอบความจริงทุกอย่าง”  ตอนนี้  นัทจับมืออุ้ยแน่น  แสดงถึงความรักที่มีอย่างล้นเหลือ
“ทำไมช่วงนี้  นัทถึงเปลี่ยนไป  เมื่อก่อนนัทยัง เอ่อ …. ยังดูแลอุ้ยอย่างดี  แล้วตอนนี้ทำไม…”
“ขอโทษนะอุ้ย  นัทไม่ได้อ่านหนังสือเลย  นัทก็เลยกลัวจะสอบไม่ได้  กลัวไม่ได้ไปนั่งข้างๆ อุ้ยเวลาเรียน  กลัวต้องไปวิ่งแก้อยู่คนเดียว  นัทเลยอ่านหนังสือในช่วงเวลาสุดท้าย  เมื่อวานที่รีบออกจากห้องสอบเพราะรีบกลับไปติวหนังสือ  แต่ต่อไปนี้นัทจะเอาเวลาทั้งหมด  ให้อุ้ยคนเดียวแล้ว  นัทสัญญาครับ”  อุ้ยได้แต่ร้องไห้และร้องไห้  ไม่รู้เสียใจหรือดีใจที่นัทกลับมาเป็นแบบเดิม  คงจะทั้งสองอย่างล่ะมั้ง
“อุ้ยครับ  อย่าร้องสิครับ  ที่รักของนัท  นัทรักอุ้ยนะ”  อะไรนะ  อุ้ยไม่ได้หูฝาดนะเนี้ย  นัทรักอุ้ยหรอ
“นัท  ว่าอะไรนะ”  อุ้ยลองถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“นัท  รัก  อุ้ยครับ  รักตั้งแต่แรกเจอ  รักตั้งแต่แรกที่อุ้ยช่วยนัทแล้ว”  อุ้ยจำเหตุการณ์นั้นได้  นัทรักอุ้ยจริงรึเนี้ย  อุ้ยดีใจมาก
“อุ้ยก็รักนัทนะ  รักเพราะความดีของนัท  เราจะรักกันตลอดไปใช่มั๊ย”
“แน่นอนจ๊ะ  เราจะรักกันตลอดไป  นัทสัญญา”  นัทดึงอุ้ยเข้ามากอด  และก็ประทับจูบลงบนปากอุ้ยอย่างนุ่มนวล.