รักโปรยใจ
ผมเป็นของน้องนะ ผมอยากให้น้องรู้จักร่างกายของผม น้ำเสียงเว้าวอนของเขานั้นทั้งอ่อนหวานและเซ็กซี่เหลือเกิน อีกทั้งแววตาที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาได้ฉุดรั้งให้เธอลุ่มหลง จนไม่กล้าที่จะถอยกลับหรือลังเลใดๆ
ผู้เข้าชมรวม
26,152
ผู้เข้าชมเดือนนี้
73
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ขนิษฐา...รีไรท์เตอร์สาวมาดทอมบอยที่ทำให้ประธานบริษัทหนุ่มหวั่นไหว
แต่เธอก็หวาดหวั่นในเรื่องราวบางอย่าง เกินกว่าจะรับความรู้สึกดีๆ ของเขาได้ แต่จะวิ่งหนีไปได้ไกลแค่ไหน
ในเมื่อความอ่อนโยนและอบอุ่นนั้นก็ทำให้หัวใจเธอละลาย
++++ คุณตรีภัทร...พระเอกเรื่องนี้มาจากนิยาย เรื่องปีกพันธนาการค่ะ ก็จูงมือญาติผู้น้องร่างอวบ (แต่น่ารัก) อย่างนิรมัยมาชวนลุ้นเรื่องรักในเรื่องนี้ด้วย ใครไม่เคยอ่านนิยายเรื่องปีกพันธนาการก็อ่านได้รู้เรื่องค่ะ เพราะเนื้อหาไม่ได้ต่อเนื่อง แต่แค่โยงกันบ้างในบางจุดเท่านั้น หรือจะทดลองอ่านปีกพันธนาการดูก็ได้ค่ะ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=796896
[บางบท บางตอน]
“ทำไมถึงคอยแต่จะวิ่งหนีผมอยู่เรื่อย!” ชายหนุ่มเริ่มต้นบทสนทนาด้วยน้ำเสียงดุๆ
“ปละ...เปล่านะคะ” เธอยังปฏิเสธไม่ได้เต็มเสียงนัก
“คุณกลัวผม” เขาย้ำคำ
“เปล่าค่ะ” เธอยังรั้นที่จะพูดประโยคเดิม
“โกหก!” เขาเผลอตวาดอย่างสุดกลั้น และมันทำให้เธอนิ่งงันไปชั่วครู่ ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบกลับมา
“น้องแค่คิดว่าไม่เหมาะที่เราจะเจอหรือคุยกัน คุณตรีเป็นประธานบริษัทนะ และน้องก็เป็นแค่พนักงานบริษัทของคุณเท่านั้น” หญิงสาวแก้ตัว พลางหันไปทางอื่น ที่จะไม่เห็นสายตาคมกริบที่จ้องมองเธออย่างจับผิด
“คุณ
“น้องเปล่านะ” ยังไงก็ไม่มีทางที่เธอจะยอมรับความจริง
“ยังจะพยายามอีก” เขามองเธออย่างคาดโทษ
“คุณกลัวความใกล้ชิดระหว่างเรา เพราะคุณรู้ว่าคุณกับผมใจตรงกัน”
“คือ...ไม่ใช่นะ” ขนิษฐาเริ่มปฏิเสธเสียงแผ่ว และไม่กล้าสบตาของเขาอยู่ดี ได้แต่ก้มมองมือตัวเองที่ตอนนี้กำลังเย็นเฉียบ
“ผมแค่อยากรู้ว่าคุณ
“แต่น้องไม่อยากคบกับคุณตรี และคุณตรีเข้าใจผิด น้องไม่ได้คิดอะไรกับคุณนะคะ และที่ไม่อยากเจอไม่อยากคุยกับคุณก็ด้วยเหตุผลนี้แหละค่ะ”
“จริงเหรอ”
“จะ...จริง...ค่ะ
“เวลาตอบ มองหน้าผมด้วย” ปลายนิ้วแข็งแรงบังคับคางมนให้เงยหน้าขึ้นสบนัยน์ตาคมวาวของเขา
ดวงตาโตกว้างไหววูบ ปากอิ่มเม้มกันแน่น เมื่อความกดดันในใจกำลังเล่นงานเธออย่างหนัก
“บอกผมอีกทีสิว่าคุณไม่ได้คิดอะไรกับผม” น้ำเสียงเคร่งขรึมก็จริง ทว่าแววตาคมซึ้งกลับเป็นประกายวาวหวาน
“ค่ะ น้อง ไม่ได้คิด...อะไรกับคุณตรี”
“แม้สักเล็กน้อยงั้นเหรอ”
“ค่ะ...”
“ผมเกลียดคนพูดไม่จริง” จบประโยคชายหนุ่มก็ลงโทษคนที่เขาบอกว่าเกลียดอย่างดูดดื่มและเรียกร้องการตอบสนอง
++++
|
ผลงานอื่นๆ ของ จูนิตา.ญาณา.ดาราพิณ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จูนิตา.ญาณา.ดาราพิณ
ความคิดเห็น