ฟิคบารามอส ตอนชีวิตของคาโลและเฟริน

ลำดับตอนที่ #2 : ฟื้นไข้

"เฟรินอาหารมาแว้ว~"เสียงคิลดังมาแต่ไกลแล้วก็เปิดประตูห้องเข้าไป


"เออกว่าจะมาได้นะแก หายไปเป็นชาติเชียว"เฟรินโวยแต่ยังไม่ละสายตาจากคาโล


"เฟริน~~ขอน้ำหน่อย"เสียงคาโลดังขึ้นแผ่วเบา


"อ๊ะคาโลฟื้นแล้ว"เฟรินพูดแล้วก็รีบวิ่งไปหยิบน้ำมาให้คาโล


"อ่ะนี่น้ำ"เฟรินพูดแล้วก็ค่อยๆป้อนน้ำให้คาโล


"ขอบใจ"คาโลตอบแล้วก็พยายามจะลุกขึ้นนั่ง


"นี่นอนก่อนเลยจะลุกไปไหน"เฟรินว่าแล้วก็ดันตัวคาโลลงไปนอน


"นี่คิลแกไปเอาโจ๊กมาให้คาโลเดี๋ยวนี้เลย"เฟรินสั่งคิล


"ขอร๊าบบบบนายหญิง"คิลพูดแบบประชด


"คาโลเป็นไงบ้างรู้สึกยังไง"เฟรินถาม


"ไม่เป็นไรแต่เฟรินฉันต้องไปประชุมนะ"คาโลพูด


"นี่นายไม่สบายขนาดนี้ยังจะไปประชุมอีก รู้มั้ยว่าใครเค้าเป็นห่วงแค่ไหนต้องนั่งเฝ้าไข้นายตั้งนานสองนาน"เฟรินพูดเป็นชุดพลางมีน้ำตาคลออยู่ที่ดวงตาสีน้ำตาลคู่โต


"ใครล่ะที่มาเฝ้าไข้ฉัน"คาโลพูดแบบแหย่ๆเฟรินเล่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าเฟรินเป็นคนเฝ้า


"ก็ฉันนี่ไงเล่าโธ่เอ้ยถ้าไม่ฉันแล้วจะเป็นใคร"เฟรินพูดพลางน้ำตาไหลพลากเนื่องจากน้อยใจ


"หึๆ ฉันรักเธอนะ"คาโลพูดพลางขยับตัวลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เฟริน


"อย่าร้องไห้เลยนะ ตกลงฉันไม่ไปประชุมแล้วก็ได้เพื่อตอบแทนที่เธอเฝ้าไข้ฉันก็แล้วกัน"คาโลพูดเป็นชุดจนเฟรินอึ้งที่เป็นไปได้ไงที่มันพูดเยอะขนาดนี้ ยังไม่ทันที่เฟรินจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้คาโลก็คว้าเฟรินเข้าไปกอดและ.............


"นี่พวกแกสองคนทำอะไรก็หัดเกรงใจคนอื่นบ้างได้ไหมเนี่ย"คิลพูดแล้วก็วางถาดอาหารไว้ที่โต๊ะ  ทำให้ทั้งสองผละออกจากกันทันที


"แหมฉันไม่ขัดบรรยากาศสวีทแล้วก็ได้ฉันไปเรียนล่ะ"คิลพูดจบก็วิ่งออกไปทันทีเพราะกลัวเป็นน้ำแข็งประดับห้องในยามเช้า


"อ่ะคาโลนายกินโจ๊กซะสิ"เฟรินพูดพลางยื่นถ้วยโจ๊กให้คาโล


"ฉันไม่มีแรงอ่ะป้อนหน่อยสิ"คาโลเล่นบทอ้อน


"ไม่เอากินเองดิ"เฟรินพูดแล้วก็หันไปกินข้าวตัวเอง


"ก็ได้ใจร้ายจัง"คาโลพูดแล้วพยายามที่จะตักโจ๊กเข้าปกแต่ก็ทำช้อนหล่นจนหกไปหมด


"ว๊าย...เอ้ย...เฮ้ย"เฟรินอุทานผิดจนทำให้คาโลแอบขำแล้วคิดในใจว่าดูซิมันจะเป็นผู้หญิงอยู่แล้วยังจะฝืนตัวเองอยู่นั่นแหละ
 

"มานี่ มานี่ฉันป้อนนายเองก็ได้"เฟรินพูดแล้วก็เริ่มป้อนโจ๊กให้คาโล


"โอ้ยร้อน"คาโลพึมพำแต่เฟรินได้ยิน


"อ้าวร้อนหรอเดี๋ยวเป่าให้แล้วกันนะ"เฟรินพูดแล้วก็เป่าโจ๊กให้คาโล


"นี่ทีนี้กินยาด้วยอ้าว"เฟรินยื่นยาให้คาโล


"ป้อนหน่อย"คาโลน๊อตหลุดแล้วล่ะตอนนี้


"วุ้ยแกนี่จริงๆเลย"เฟรินโวยวาย


"น่า~ นะ~"คาโลยังอ้อนต่อจนเฟรินยัดยาเข้าปากและกรอกน้ำตามไปให้


"ทีนี้แกก็นอนได้แล้วเดี๋ยวเช็ดตัวให้ ไหนดูซิตัวเย็นขึ้นหรือยัง"เฟรินพูดแล้วก็เอามือไปทาบบนหน้าผากคาโล


"อืมดีขึ้นนี่"เฟรินพูดพลางบิดผ้าชุดน้ำแล้วเอามาเช็ดแขนคาโล


"นายนี่น้า~ คราวหลังนะถ้านายไม่สบายเพราะการทำงานหนักละก็ฉันจะไม่มาดูแลนายอีกแล้ว"เฟรินบ่นแล้วก็ก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวคาโล


"ไม่รู้จักดูแลตัวเองเล้ย เป็นไงล่ะทีนี้ลำบากใครล่ะ"


"ลำบากว่าที่ราชินีแห่งคาโนวาล"


"เจ้าบ้าเอ้ย พูดบ้าอะไร"เฟรินหน้าแดงระเรื่อ


"ก็พูดจริงนี่"


"ฮ่าๆ  เชิญแกฝันลมๆแล้งๆไปเถอะน่าฉันจะไปนอนก่อนแล้วกันตื่นมานานแล้ว"


"................................"ไม่มีคำพูดใดๆหลุดจากปากเจ้าชายแห่งคาโนวาล มีแต่รอยยิ้มบางๆเท่านั้นเป็นคำตอบ