คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [1D's SF] Niall Imagine- 13 Years
Niall’s Imagine
13 ปีก่อน
เด็กชายตัวน้อยออกมาซื้อของกับผู้เป็นแม่ ที่ร้านขายของชำใกล้บ้าน เข้าเดินเข้ามาในร้านที่มีการตกแต่งแบบคันทรี่ๆ จัดร้านได้สวยงามดึงดูดคนให้เข้ามาสรรหาซื้อของได้มากมาย
“สวัสดีจ้ะ คุณนายฮอแรน” หญิงสูงวัยเจ้าของร้านทักทายคุณแม่ยังสาวที่เดินมาพร้อมกับเด็กชายตัวน้อยวัย 6 ขวบ
“สวัสดีเช่นกันค่ะ แคทเธอรีน” คุณนายฮอแรนกล่าวทักทายตอบพร้อยรอยยิ้ม
“ไงจ้ะ พ่อหนุ่มน้อย^^” แคทเธอรีนทักเด็กชาย
“ไนออล สวัสดีคุณยายสิ” คุณนายฮอแรนหันมาสั่งเด็กชายตัวน้อยให้เคารพผู้ที่สูงวัยกว่า
“สวัสดีฮะ คุณยาย” ไนออลพูดยิ้มโชว์ฟันหน้าที่หายไป
“ฮ่าๆ น่ารักจริง! เด็กน้อย^^” แคทเธอรีนยิ้มให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของเด็กชาย
“แม่ฮะๆ ผมอยากกินขนมอ่ะ ผมหิวๆๆๆ” ไนออลตัวน้อยกระตุกชายกระโปรงแม่พร้อมทำเสียงออดอ้อน
“ไนล์ เมื่อกี้ลูกก็เพิ่งกินขนมปังไป3ก้อนไม่ใช่หรอ?” คุณนายฮอแรนถามลูกชาย
“ก็ผมหิวอีกแล้วอ่ะ แม่ฟังสิกระเพาะผมมันร้องคำรามอยากจะกินอีก” ไนออลทำตาบ๋องแบ๊วแสนจะดูน่าสงสาร แต่แม่เขาไม่หลงกลด้วย
“พอเลยไนล์ ลูกกินมากๆไม่ดีนะ ระวังพุงจะพลุ้ยออกมา แล้วสาวๆจะไม่ชอบเอานะ- -” คุณนายฮอแรนดุพ่อฮอแรนตัวน้อย
“สาวๆไหนไม่ชอบผมไม่สน ผมสนแต่ของกินผมรักของกินที่สุดเลยย” ไนออลเบ้ปากอย่างงอนๆที่แม่ของเขาไม่ยอมให้เขากินขนมเพิ่ม
“จำคำที่พูดไว้ให้ดีเถอะนะอย่าผิดคำพูดละไปเล่นกับร้านคุณยายหลังร้านไปไนล์ แม่ซื้อของนาน เดี๊ยวลูกจะบ่นหิวอีก” คุณนายฮอแรนแอบไล่ลูกชายของตัวเองเบาๆ
“ชิ!” ไนออลหน้าบูด แต่ก็เดินไปหาหลานคุณยายที่หลังร้าน
บรรยากาศหลังร้านเป็นสวนขนาดเล็ก มีเก้าอี้สีขาวสะอาดตาตั้งอยู่ ตกแต่งน่ารักๆมองดูแล้วสดใส ตรงกลางสวนมองไปแล้วจะเห็น เด็กหญิงตัวน้อยผมสีดำสนิทหัวยุ่งๆ กำลังง่วนอยู่อยู่กับการทำอะไรบ้างอย่างกลางสวน
“(ชื่อคุณ) ทำอะไรอยู่อ่ะ” ไนออลถามเด็กหญิงข้างหน้าเขา เธอหันมามองเขา ดวงตาสีดำสนิทกลมโตมีแววดีใจขึ้น ปากอิ่มเล็กยิ้มกว้าง แก้มขาวเปื้อนดิน
“ปลูกดอกทานตะวัน มาปลูกด้วยกันดิ” เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยปากชวน
“ไม่เอาอ่ะเปื้อน”ไนออลเบ้หน้า
ฟรึบ!
“ตอนนี้ตัวนายก็เปื้อนแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ” เด็กหญิงป้ายดินไปที่แก้มของเด็กชาย แล้ววิ่งหนีเด็กชาย เด็กชายเมื่อโดนแกล้งก็คิดที่จะแกล้งกลับ ทั้งสองวิ่งไล่กันไปมา มันดูเป็นภาพที่สดใสน่ารักเข้ากับบรรยากาศในสวนนี้มาก
13ปีต่อมา
“ไนล์นายกินเลอะอีกแล้วนะ-*-” คุณเอื้อมมือไปเช็ดปากไนออล
“ว่าแต่ฉันเธอมากกว่ามั้งที่เลอะ กินยังไงเลอะแก้มขนาดนี้- -” ไนออลหยิบทิชชู่มาเช็ดแก้มคุณ
คุณเขินทุกครั้งกับหน้าตาที่ดูจริงจังของเขาเวลาที่เขาเช็ดแก้มของคุณ คุณกับไนล์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นคนที่พิเศษมากๆในสายตาของคุณ นอกจากเขาคุณก็ไม่มีเคยมีเพื่อนคนไหนที่สนิทมากกว่านี้อีกแล้ว สนิทกันจนหัวใจของคุณนั้นชอบเขาเกินเพื่อน
‘นายจะดูออกไหมนะทุกครั้งที่ฉันมากินข้าวกับนายว่าฉันจะแกล้งกินแก้มเลอะตลอด’ คุณอมยิ้มกับความคิดของตัวเอง
ตืดด ตื้ดดด
“แปบนะ.....ฮัลโหล อ่อ ครับ ฮ่าๆๆ ไม่ลืมๆผมจะไปหาคุณเดี๊ยวนี้แหละJ” ไนออลพูดโทรศัพท์ ท่าทีของเขาดูมีความสุขมาก
‘ใครกันนะที่นายคุยด้วยแล้วมีความสุขขนาดนี้ กับฉันนายยังยิ้มไม่กว้างเท่านี้เลยL’ คุณคิดในใจของคุณแอบหวั่นๆ
“นี่ โทษทีนะฉันต้องไปก่อนละ ไว้ค่อยมากินด้วยกันใหม่นะ ;)” ไนออลพูดจบแล้วเดินออกไป คุณยิ้มรับ
ตอนนี้คุณกำลังเดินอยู่ในเมืองผู้ดีอย่างลอนดอน ทำให้คุณหวนคิดถึงบ้านเกิดตัวเองที่มุลลินการ์ ไอร์แลนด์ แต่จู่ๆฝมก็เริ่มเทลงมา ฝนในลอนดอนจะตกนั้นก็ตกแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“ตายละ.....ร่มก็ไม่มีTT” คุณวิ่งฝ่าฝนมาถึงอพาร์ตเม้นของคุณ
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง คุณกำลังนั่งดูทีวีหลังอาบน้ำเสร็จ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อกๆ
“มาเปิดแล้วค่าาา...........ไนออล O_o” คุณวิ่งมาเปิดประตูแล้วพบกับไนออล
“ฮึกๆ เขาทิ้งฉัน คนที่ฉันรักทิ้งฉัน.....” ไนออลกระโจนเข้ากอดคุณแล้วร้องไห้ออกมา ตัวเขามีกลิ่นเหล้า คุณรู้เลยว่าเขาเมามาแน่ๆ คุณคิดว่าคนที่ทิ้งเขาคงเป็นผู้หญิงที่คุณเห็นเขาคุยโทรศัพท์เมื่อเย็นแน่ๆเลย แล้วเขาก็หลับไปเลย คุณประคองเขาไปนอนที่โซฟา
“ตอนนายรักใครฉันไม่เคยรู้สักนิด แต่พอโดนทิ้งกลับนึกถึงกันซะงั้น....” คุณพร่ำบ่นน้อยใจในขณะที่มือก็ยังคงเช็ดตัวให้เขาอยู่
“....”
“ฉันดีกับนายมากขนาดนี้ นายยังคงมองข้ามไปตลอดเลยใช่ไหม...ฮึก” คุณสะอื้นที่ตัวเองทำเท่าไหร่ก็ไม่เคยอยู่ในสายตาเขา แต่คุณหารู้ไม่ว่าตอนนี้ไนออลได้ยินที่คุณพูดหมดแล้ว เขาไม่ได้เมาแต่แค่ดื่มมา
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเจอนาย นายมีรอยยิ้มที่สวยและสดใส ราวกับดอกทานตะวัน”
“.......”
“ฮึก...ฉันชอบมันมากเลย รอยยิ้มที่สดใสอย่างนั้น แต่พอโตมาฉันก็ไม่ได้เห็นมันอีกแล้ว ถึงแม้เราจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ เพราะเราเป็นแค่เพื่อนกันงั้นหรอ?”
“.....”
“นายน่ะเหมือนโลกอีกใบที่สวยงามและสดใสสำหรับฉัน ในทุกครั้งที่ฉันมอง.....ฮึกๆ ฮืออ นี่ฉันรักนายมากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย มันคงผิดที่ฉันเองนั้นแหละที่คิดชอบคนที่ไม่เคยจะคิดจะชอบเรา” คุณสะอื้น
“......”
“ฉันคิดว่าฉันจะกลับไอร์แลนด์ไปสงบจิตใจ คิดกับนายใหม่ ชอบนายให้มันน้อยลงจนเหลือแต่ความรู้สึกที่เป็นเพื่อน แต่ฉันไม่รู้จะทำได้รึป่าวนี่สิ ฮึกๆฮือออ” คุณปล่อยโฮออกมาด้วยความอึดอัดอัดอั้นในใจที่เก็บไว้มานาน
“.....”
“ฉันรักนายนะไนออล.....”
‘ทำไมฉันถึงดูไม่ออกว่าเธอชอบฉันมากขนาดนี้นะ.....’ ไนออลคิด เขาเหลือบตามองหญิงสาวที่ตอนนี้ผล่อยหลับไปทั้งน้ำตาไปแล้ว เขาเอาผมสีดำสนิทที่ปิดหน้าคุณทัดหูของคุณ ดวงตากลมโตกำลังหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนใจ พลางหันไปมองที่โต๊ะมีตั๋วเครื่องบินไปไอร์แลนด์แต่ไม่มีตั๋วขากลับ
“นี่....คิดที่จะไม่กลับลอนดอนเลยใช่ไหม...........ฉัน.......ขอโทษนะ” ไนออลพรึมพรำเบาๆกับคุณที่หลับไปแล้ว
เช้าวันต่อมา ที่สนามบิน
“จะผิดไหมเนี่ย ที่ฉันคิดจะกลับไอร์แลนด์โดยไม่บอกนายไนออล” คุณพูดกับตัวเองพลางมองตั๋วเครื่องบินในมือ
“ผิด! ผิดอย่างมหันต์เลยด้วย! L” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นข้างหลังคุณ คุณหันไปมองอย่างรวดเร็ว
“ไนออล!” คุณตกใจเป็นอย่างมากที่เค้ารู้ว่าคุณอยู่ที่นี้
“จะกลับไอร์แลนด์ก็กลับพร้อมกันสิ เธอกลับไปคนเดียวได้ไง” ไนออลพูดอย่างงอนๆ
“ฉันขอโทษ......” คุณก้มหน้ายอมรับชะตากรรมจะหนีเขายังไงก็หนีไม่พ้นสินะ
“ไม่เป็นไร..............ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษเธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งดีๆที่เธอทำให้ฉันมากมายแต่ฉันกลับมองผ่านมันไป มองไม่ให้เห็นความสำคัญของเธอ สิ่งดีๆที่อยู่ข้างๆฉันมาตลอด ตลอด13ปี กลับไปไขว่ขว้าหาคนที่อยู่ข้างหน้าจนลืมคนข้างๆตัว ขอโทษเธอจริงๆนะ ฉันทบทวนตลอดทั้งคืนเลยกับช่วงเวลาที่เคยใช้กับเธอ มันทำให้ฉันคิดได้ว่าเธอ เธอคือ ผู้หญิงที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดมากกว่าใครๆที่เข้ามาในชีวิตฉัน” ไนออลพูดกับคุณด้วยสายตาที่เว้าวอนสำนึกผิด
“เดี๊ยวไนล์.....สมองฉันรวนไปหมดแล้ว อุ้บ! ” ไนออลไม่อธิบายแต่กลับดึงคุณเข้าไปจูบอย่างรวดเร็ว หูของคุณอื้ออึงไปหมด หน้าคุณร้อนผ่าว
“เข้าใจหรือยัง? ^^” ไนออลยิ้มแก้มปริ ยิ้มแบบที่คุณเคยเห็นในสมัยตอนยังเด็ก คุณยิ้มตอบ มองหน้าเขาแล้วหลับตาลง ไนออลโน้มตัวลงมาจูบคุณอีกครั้งให้เขาอธิบายกับคุณด้วยจูบที่แสนหวานแต่คราวนี้เขามอบจุมพิตที่หวานกว่าเดิม
‘แม่ครับผมว่า ผมคงผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับแม่แล้วละ ผมเจอแล้วคนที่ผมจะรักมากกว่าอาหารของผม ><’ ไนออลคิดในใจในขณะมอบจูบให้กับคุณโดยไม่อายคนในสนามบินเลย
..........................................................................................................................................................................
ตอนนี้เป็นไงบ้างพึงพอใจกันมากน้อยเพียงใด แต่งไปแบบอึนๆ @_@ 55555 ไนออลเราทำไมช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ตอนหน้าของเซนเน้อออ ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ขอบคุณทุกคอมเม้น อ่านแล้วชื่นใจหน้าบานเป็นกระจาดเลย คริคริ รักรีดเดอร์ สัญญาว่าจะนำเสมอความฟินแบบเต้มพิกัดเลย><
ความคิดเห็น