คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [1D's SF] Louis Imagine- My little girl
……….Louis’s Imagine.………
Louis Part
“แฮ่กๆ งือออ~ ขอโทษนะรอนานไหม?” สาวร่างเล็กถามหลังจากวิ่งมาหาชายหนุ่มที่ยืนคอยอยู่
“เธอสาย....แต่ไม่เป็นไรฉันมารอไม่นานหรอก” ผมพูด เธอมองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว
“ง่ะ....ไม่นานบ้าอะไรดูสิหิมะขึ้นจมูกแล้วL” เธอพูดแล้วเอานิ้วไปปัดหิมะบนจมูกของผม
“......”
“ขอโทษน้าTT...ดูสินายรอฉันจนจมูกและแก้มแดงหมดแล้ว ฟู่ๆ ฟู่ๆ”เธอเอามือของเธอมาจับหน้าผม แล้วเป่าลมใส่หน้าผม
“ท...ทำอะไรของเธอ-*-” ผมผงะเล็กน้อยเพราะหน้าของเธออยู่ใกล้มาก
“ก็จะทำให้จมูกนายหายแดงไง ฟู่ๆ” เธอพูดแล้วเป่าหน้าผมต่อ
“ย..ยัยบ้า -///////-” ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย การที่เธอทำแบบนี้มันทำให้จมูกผมแดงมากขึ้นนะ!
“เอ๊ะ! ดูสิไม่ใช่แค่จมูกแหละที่แดงแก้มนายก็เริ่มแดงแล้ว ฟู่ๆๆๆๆ”
“ห้ะ ห่ะ...พอๆหยุดเลยยัยตัวเล็ก! แปรงฟันมาหรือยังเนี่ย?” ผมปัดมือคนตรงหน้าออก แล้วเอามือปิดหน้าตัวเองกลัวยัยนี่จะรู้ว่าผมเขิน-///-
“บ้า! แปรงมาแล้วย่ะ! และฉันก็ไม่ได้ตัวเล็กนะ! -3-”เธอเถียงผมแล้วกอดอกอย่างงอนๆ
“แหมะ วันนี้ไม่ใส่ส้นสูงมานิก็เลยมองตัวเล็กไปหน่อยJ” ผมเขย่งส่วนสูงข่มเธอ
“ชิ! อะไรเล่าก็ที่ใส่มาเนี่ยนายซื้อให้ทั้งนั่นแหละ!- -”เธอพูดแล้วมองผมอย่างเคืองๆ
ผมมองเธอตั้งแต่หัวจดเท้า ใช่ที่เธอใส่ผมเคยซื้อให้เธอทั้งตัวนั้นแหละไม่ว่าจะเป็นรองเท้า กระเป๋า กางเกง เสื้อแขนยาว หมวก ถุงมือ วันนี้เธอใส่ที่ผมซื้อให้มาทั้งตัวเลยหรอเนี่ย...น่ารักจริงๆ J
“เข้าไปในร้านได้แล้ว ยัยน่ารัก!” ผมหยิกจมูกเธอเบาๆที่เธอทำเชิดงอนกับผมแล้วจับมือเธอเดินนำเข้าไป
กริ๊ง~(เสียงกระดิ่งประตู)
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ”พนักงานเดินเข้ามาถามเราหลังจากที่ผมหาที่นั่งเหมาะๆสำหรับเรา 2 คนได้
“ขอช็อกโก้แล็ตร้อน 2 แก้วกับพายบลูเบอรี่ 1 ที่ครับ” ผมสั่งช็อกโกแล็ตร้อนกับพายบลูเบอรี่ของโปรดของยัยตัวเล็ก พนักงานผยักหน้าแล้วเดินจากไป ไม่นานนักที่ผมสั่งก็ถูกนำมาเสิร์ฟ
ผมนั่งมองคนตัวเล็กตรงข้ามผมที่กำลังดื่มช็อกโกแล็ตร้อนอย่างเอร็ดอร่อย แล้วมองออกไปนอกหน้าต่างตอนนี้หิมะกำลังโปรยปราย นึกย้อนไปนานเท่าไรแล้วนะที่ผมกับเธอคบกันมา ครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอที่ที่แรกที่ได้เจอเธอที่ที่ผมไม่เคยลืม...
5ปีก่อน
ผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่และรีบร้อนที่จะไปทำธุระของตัวเอง ทุกคนรีบเข้าและรีบออกรถไฟใต้ดินให้ทันเวลาที่มีจำกัด
ผมลุกขึ้นจากที่นั่งรอของผู้โดยสารเมื่อรถไฟขบวนที่ผมต้องการมาถึงแล้ว ผมเดินใส่หูฟังไปด้วย เปิดเพลงสบายๆ
ปึก!
“อ้ะ! ขอโทษค่ะ”
มีผู้หญิงคนนึงเดินมาชนไหล่ผม ผมเซเล็กน้อย ผมขมวดคิ้วแล้วมองหน้าเธอ
“ขอโทษๆจริงๆค่ะ ฉันผิดที่ไม่มองทางเองค่ะTT” เธอขอโทษผมจ้าละหวั่น ผมยิ้มขำแค่เดินชนแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย ทำหน้าจะร้องไห้แล้ว?
“ไม่เป็นไรครับ”ผมพูดแล้วเดินไปขึ้นรถไฟ
ขณะที่ผมกำลังนั่งฟังเพลงเพลินๆอยู่บนรถไฟสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนเดิมที่ชนผม เหมือนเธอจะเดินมาจากอีกโบกี้นึง เธอชนคนนู่น คนนี่ไปทั่วแล้วขอโทษพัลวัน เธอนี่ช่างซุ่มซ่ามเสียจริง เธอมานั่งลงตรงข้ามกับผม ผมนั่งมองเธอ เธอดูเปิ่นๆ ผมของเธอถูกดัดเป็นลอนเซอร์ๆหน่อยๆ เธอมีดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกลมโตเหมือนสีผม ริมฝีปากอิ่มสีชมพูอมส้ม และเธอสวมแว่น ซึ่งมันบังเอิญตรงสเป็คที่ผมชอบพอดีเลย ผมนั่งมองเธออย่างเพลินๆ และดูเหมือนคนถูกจ้องจะรู้ตัวเธอหันมามองผมแล้วหลุบตาลง เธอเหลือบตามองมาอีกครั้งและเมื่อเห็นว่าผมยังจ้องเธออยู่ เธอก็ถอดแว่นออกมาเช็ดแก้เขิน
ใบหน้าของเธอตอนที่สวมแว่นผมว่าน่ารักแล้วแต่ตอนถอดแว่นออกนี่สิ น่ารักกว่า! เธอมองมาที่ผมอีกครั้งแต่คราวนี้ เธอส่งยิ้มหวานมาให้ผมด้วย ผมยิ้มตอบกลับไปให้เธอ หน้าของเธอขึ้นสีระเรื่อ เธอน่ารักเหมือนนางฟ้าเลย ให้ตายเถอะ! เรา 2 คนต่างคนต่างเขิน แต่ก็ยิ้มให้กันไปมา จนถึงเวลาที่เธอต้องลง รถไฟเคลื่อนตัวออกจากสถานีและมุ่งหน้าไปสถานีต่อไป ผมมองเธอเดินไปในหมู่ผู้คนมากมาย แต่ต่อให้คนเยอะสักแค่ไหนเธอก็ดูเด่นที่สุดในสายตาผม ถึงแม้ว่ารถไฟจะออกมาจากสถานีที่เธอลงแล้ว แต่สายตาของผมก็ยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่อย่างเดิม
ผมจะมีโอกาสได้เจอเธออีกไหมนะ?
Your Part
“ลูอิสนายว่าช็อคโกแล็ตร้อนที่นี่อร่อยดีว่าไหม?” คุณถามลูอิสหลังจากดื่มช็อคโกแล็ตร้อนแก้วใหญ่จนหมด
“ลูอิส.....” คุณเรียกลูอิสอีกครั้ง คุณมองไปที่แก้วช็อคโกแล็ตของเขา
‘ยังไม่ได้กินเลยหรอเนี่ย??’ คุณคิดในใจ แล้วมองหน้าลูอิส เขาเอาแต่เหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
“นี่ๆๆๆ บูแบลลลลลลร์ เหม่ออะไรอยู่?” คุณเอานิ้วจิ้มแก้มเขาแรงๆ
“โอ้ยๆ ห้ะ? อ่อ โทษทีๆ” ลูอิสหันกลับมาสนใจคุณแล้วดื่มช็อคโกแล็ต
‘เชอะ! เอาแต่เหม่ออยู่ได้ไม่สนใจกันเลย-^-’ คุณเอาช้อนตักพายใส่ปากกินอย่างงอนๆ
กึก!
‘อ่ะ! อะไรอยู่ในพายเนี่ยย? หึ่ย! ทำไมคนทำถึงใส่อะไรลงไปไม่ดูเลยนะ แข็งโป๊กอย่างนี้ฟันฉันหักแล้วมั้ง! ’ คุณคายวัตถุประหลาดแข็งๆที่อยู่ในพายออกมา แล้วก็ต้องตกใจเพราะมันคือ................................แหวน
O_o!!
“สวยไหม? J”
“น...นายใส่มันไว้หรอ?” คุณถามลูอิส
“อื้มม...ใช่แล้ว รู้ไหมเมื่อกี้ผมเหม่ออะไรถึงไม่สนใจคุณ?” ลูอิสถามคุณด้วยสายตาที่สื่อความหมายมากมาย
“ไม่...รู้” คุณส่ายหน้า
“ผมนึกถึงตอนที่เราเจอกันครั้งแรกยังไงละ ตอนนั้นน่ะผมคิดว่าผมคงไม่ได้เจอคุณแล้วแต่ในที่สุดเราก็เจอกันอีกและมีกันและกันมาจนถึงวันนี้” ลูอิสเลื่อนมือมาจับมือคุณไว้
“ทอมลินสัน....”
“ผมอยากให้คุณเป็นของผมตลอดไป....แต่งงานกับผมนะ” ลูอิสพูดแล้วเอาแหวนมาสวมนิ้วนางข้างขวา คุณน้ำตาซึมกอดเขาแน่น
“ฮึก...ตกลง...ไอ้บ้าตัวโต” คุณรู้สึกดีใจมากจนเก็บน้ำตาไม่อยู่
“ฮ่าๆๆ....ยัยขี้แงเอ้ย นี่ๆ ผมสั่งให้เขาสลักประโยคไว้ในแหวนด้วยละ” ลูอิสยิ้มแป้น
“สลักว่า?” คุณถามเขาน้ำตาคลอ
“ยัยตัวเล็กของทอมลินสันบอย...” ลูอิสพูดจบก็มอบจุมพิตที่แสนหอมหวานให้กับคุณในแบบที่เป็น.......รสช็อคโกแล็ต
........................................................................................................................................
มาตอนของลูอิส คงจะผิดคาดใครหลายคนที่คิดว่าอาจจะเรทกว่าของแฮร์รี่5555 ซอรี่ๆ วันนี้เขียนหื่นๆแล้วมันไม่ลื่นจริงๆ5555 แต่วันนี้เขียนหวานซะจนโดนมดกัด นั่งเกายิกๆ แต่งไปคันไป5555 ชอบก็โหวตให้ด้วยน้าา><
ความคิดเห็น