[Fic]snsd younyoonoonseo [ฟิคชั่น] 3

หญิงสาวที่พยายามจะปฏิเสธการเชิญชวนให้มานอนที่บ้านของ น้องเล็กในชมรม ปฏิเสธเท่าไหร่สุดท้ายเธอก็คงต้องมานอน เพราะซอจู ไม่อยากนอนคนเดียว

[[ไรท์เตอร : ซอจูมุ้งมิ้ง -.,-]]

“บ้าจิง..สุดท้ายฉันก็ต้องมานอนกับเธอจนได้นะซอจูฮยอน”

ร่างสูงบ่นพึมพำ ภายในห้องนอนของ ซอจู ไฟปิดมืดสนิท มีเพียงลมแอร์เย็นๆ ที่แผ่วออกมา(?)

“ก็ฉันกลัวนี่คะ”

‘O o นี่เธอยังไม่หลับอีกหรอเนี่ยย’

ร่างบางตอบกลับร่างสูงที่นอนหันหลังให้

“ทำไมพี่ต้องนอนหันหลังให้ฉันด้วย” ร่างบางตอบแบบน้อยใจเสียงสั่นดูเหมือนเธอกำลังร้องไห้

“ก็ฉันกลัวว่าคนอื่นมาเห็นแล้วจะคิดว่าเรามีอะไรกัน” ร่างสูงตอบแบบหน้าแดง -////-

“ไม่มีใครมาเห็นหรอกค่ะ แม่ของฉันไม่อยู่ จะกลับอีก3วัน” ร่างบางตอบแบบเสียงสั่นครอ

“เสียงเธอแปลกๆ กำลังร้องไห้อยู่ละสิ” ร่างสูงถามแบบเย็นชา ที่เธอไม่อยากหันหน้าไปเพราะกลัวหลงเสน่ห์ละสิ อิม ยุนอา >  <

“ถ้าพี่อยากรู้ก็หันมาดูสิคะ” ร่างบางยังคงเสียงสั่นครอเช่นเดิมแต่คำสุดท้ายของเธอ มันบิดเบี้ยวไป

“ฉันไม่หันไปหรอก เธอจะร้องไห้ทำไมอย่าทำตัวเป็นเด็กสิ ฉันอุตส่าห์มานอนเป็นเพื่อนเธอนะ”

ร่างสูงตอบแบบเย็นชาเช่นเคย ตอบแบบนี้มันคงแปลกมากมาย เพราะ ยุนอาไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อน เธอเป็นอะไรไป?

[[ไรท์เตอร์ : -3- ยุนอาเป็นอาใยย??]]

“ทำไมพี่ถึงได้เย็นชาใส่ฉัน ทั้งๆที่ เมื่อเย็นก็ยังพูดดีๆอยู่เลย”

“ฉันก็แค่พูดดีๆไปเห็นว่าเธอเป็นน้องไงละ ตอนนี้ฉันเริ่มหงุดหงิดเพราะง่วง ฉันขอนอนก่อน เธอหยุดกวนฉันได้แล้ว” ร่างสูงตอบแบบแสดงอาการน่ารำคาญขึ้นมา ร่างบางนอนพลิกหันหลังให้ร่างสูง และบีบผ้าห่มอย่างแน่น น้ำใสๆ เริ่มไหลออกจากตาเธอ ซอจู เป็นคนอ่อนไหวมากๆเลยนะ

*เช้าแล้วนะจย้า~*

ร่างสูงลืมตาขึ้นมา มีแสงแดดส่องส่าเขาจนจำเป็นต้องตื่น ร่างสูงนอนกลิ้งๆบิดๆ ไปมาบนเตียงสักพัก ก็ลุก พรวด ขึ้นมา

“ง่วงจิงๆเลย = = กี่โมงแล้วเนี่ย”

ร่างสูง หยิบโทรศัพท์ที่อยู่ตรงโต๊ะข้างเตียงขึ้นมา เธอเปิดดู มี Miss called จาก

Kwon yuri 7สาย

“พี่ยูลโทรมาหรอเนี่ย นี่เพิ่ง 7 โมงเอง = = โทรมามะกี้เองนี่นา ทำไมฉันไม่ตื่น”

[[ไรท์เตอร์ : ก็ดูเธอหลับสิ]]

ยุนอากดโทรกลับ.

“ฮาโหลล ยุนอา เธอตื่นยัง เมื่อคืนไปไหนมา” ควอนยูล รับทันที

“หนนูก็นอนอยู่ที่ห้องหนูไง” ร่างสูงที่สะลึม สะลือ ตอบแบบมั่นใจ - -

“เมื่อคืนเธอมาท่ห้องที่ไหนล่ะ” ควอนยูล เป็น รูมเมท ของยุนอา ควอนยูล ก้ตอบแบบมั่นใจเหมือนกันเพราะเธอ นั่งเฝ้าประตูตั้งแต่ 2 ทุ่ม ถึง ตี 2 เลยทีเดียว

“ฉันอยู่บ้านใครกันละเนี่ย = =” ยุนอาตอบกลับแบบงง งวย

“แค่นี้ก่อนนะยูล 9โมงแล้ว พี่เข้าเรียน” ตื๊ดด.. สิ้นสุดการโทร

“9โมง แล้วหรอ = = เข้า ตอนเที่ยงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”

ร่างสูงลุกออกจากเตียงแล้วลงไปที่บันได เธอเดินไปหาของกินที่ตู้เย็นที่ตู้เย็นมีแผ่นโน้ตสีเหลืองบอกว่า

‘พี่ยุนอา ฉันไปก่อนนะเช้านี้ฉันเข้าเรียนเร็ว’

“ตกลงฉันอยู่บ้านใครกัน = =” ยุนอาเธอคงไปสนุกกับเคโรโระมาดิเมื่อคืนตื่น มาเลยลืม ร่างสูงเดินวนไปวนมาทั่วบ้าน เธอหยุดชะงักที่รูปภาพบานใหญ่แขวนอยู่เหนือ โซฟา ในห้องนั่งเล่น

“เอ๊ะ!.. นี่รูปซอจูกับคุณแม่ของเธอนี่นา ... ฉันมานอนบ้านซอจูเองหรอ ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย” ร่างสูง พยายามระลึก จนเธอนึกขึ้นได้ทุกเหตุการณ์

 หวังว่าเธอจะจำได้นะยุนอาว่าเมื่อคืนเธอพูดอะไรออกไป

*เย็นแล้ววว เร็วไปมั้ย - -*

ควอน ยูริ กดโทรหา อิม ยุนอา

“ฮาโหลล ยุนทำไมวันนี้ไม่เข้า ม.”

“ก็หนูขี้เกียจ หนูไม่ค่อยสบายด้วยละพี่จะเข้าหอมั้ยวันนี้”

“โอเค งั้นนอนพักผ่อนไป เข้าสิ เดี๋ยวฉันซื้อของเข้าไปให้ด้วย”

ตื้ดด...สิ้นสุดการโทร

‘ฉันจะทำไงดี มะคืนฉันพูดอะไรออกไปให้เธอฟังบ้างละเนี่ยซอจู’

ร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟา นึกแล้วก็ปวดหัว เธอเลยเดินไปนอน

‘หวังว่าสิ่งที่ฉันพูด จะไม่มีผลกระทบต่อเธอมากมายนะ ซอฮยอน.’

ร่างสูงนอนคิด จนเพลอหลับไป...

#ตอน 3 สั้นๆ T_T

#อัพตอนเดียวก่อนน้าวันนี้มีการบ้าน -0-