[Fic DGM ( D.gray man )] Florist night

ข้อมูลเบื้องต้น

 ฟิคเรื่องนี้ แต่งให้เพื่อนจันทร์ค่ะ ^ ^ คิดว่า คงจะชอบนะคะ....อย่างน้อยๆ ก็คอมเม้นบ้าง ให้เจ้าจันทร์เกิดแรงกอยากแต่งฟิคต่อ...ฮา

คำเตือน: สาวน้อยอเลน...เหมือนเคยสำหรับคนที่่คุ้นเคยกับงานของเจ้าจันทร์....

เนื้อเรื่อง

           
Name : Forist 
Paring : Kanda X Fem! Allen



            ยังจำได้...ครั้งแรกที่ได้พบกัน...ในเมืองที่ปุยสีขาวเกร็ดเล็กหลายแสนล้านโปรยปรายลงบนฟ้าไม่ขาด.....สีดำของฟ้าและสีขาวของพื้น....เสมือนภาพวาดดินสอของเทวทูตราตรี...

            ร่างเล็กๆก้าวฉับๆรีบเร่งไปตามจุดหมาย.....รองเท้าหนาฝังลงในถนนหิมะท่วมสูง ช่างเป็นอุปสรรค์ที่ยากเย็นในการเดินผ่าน....เธอสายเสียแล้ว.....

            แล้วทำไมทางสายนี้...ถึงไม่มีใครคิดจะเปิดไฟให้มองเห็นทางบ้างนะ.....ก้าวเร็วขึ้นเรื่อยๆ....แทบจะออกวิ่ง....เธอเลี้ยงเข้าซอย...มืดเกินไปแล้ว....

            มาน่าต้องฆ่าเธอแน่ที่ไปสาย......
            ทว่า อีกด้านหนึ่งของถนนกลับเป็นแสงสว่างเรืองรอง จากซอกมุมเล็กๆของซอย ส่องสว่างไปทั่วพื้นที่ในตรอก.....

สีแดง...ม่วง...เหลือง...เขียว...ฟ้า....น้ำเงิน.....แสด.....ขาว.....

            สีสันที่ไม่ได้เห็นเสียนาน...ในยามราตรีที่เต็มไปด้วยสีดำและสีขาว...สถานที่แห่งนี้ตรงหน้าเธอราวกับเป็นที่เก็บสีสันทั้งหมดไว้ในเมือง....

            ดวงตาสีเทามองร้านเล็กๆตรงมุมตึกอย่างไม่ละสายตา....มุมร้านที่เธอเดินผ่านทุกครั้งโดยไม่เคยเหลียวมอง ...
            ในวินาทีนี้ ในคืนนี้ ทำไมมันถึงได้โดดเด่นขึ้นมาได้นะ? คงเป็นเพราะแสงไฟสีนวลจากร้าน....ในเวลาที่ดึกดื่นขนาดที่ร้านใหญ่ๆต่างก็ปิดตัวลงหมด...

            เท้าก้าวข้ามถนน...เจ้าตัวจะรู้ไหมนะ? ว่าตัวเองกำลังเดินออกนอกเส้นทางเป็นเป้าหมาย...ราวกับมีกลิ่นไอลึกลับดึงให้เธอเดินไปหาร้านเล็กๆนั่น...

กริ๊ง...

            สิ่งแรกที่เธอสัมผัสได้กับร้านคือ...กลิ่น...กลิ่นของคาเนชั่น...กุหลาบ...มะลิ...ทิวลิป.... ไอวี่...กล้วยไม้....ดอกบัว?

            ดอกไม้หลากหลายชนิดมากมายเกินกว่าเธอจะเคยได้เห็นในชีวิต...บรรยากาศในร้านอุ่นเสียเหลือเกิน...เด็กสาวมองตามดอกไม้ทั้งหลาย...แทบจะอัดอยู่ทุกมุมของร้านจนเกือบมองไม่เห็นเพดานสีนวลด้านหลัง เบ่งบานสดใสเหมือนทุ่งดอกไม้่ในแถบเอเชียช่วงฤดูร้อน...สายตาหันไปสบกับดอกบัวบนเคาเตอร์...ส่องแสงเรืองรองเหมือนหิ่งห้อยตัวใหญ่...

            ดอกบัวสีชมพูอ่อนในนาฬิกาทรายแก้ว....

เธอเอื้อมมือไปจับแก้วนาฬิกาทรายนั้น....ราวกับเวทมนต์...สวยงาม...นุ่มนวล....

            ดอกบัว...รักด้วยศรัทธาและชื่นชม?

            เธออมยิ้มน้อย....ใจนึกอยากพบเจ้าของร้าน...คงจะเป็นหญิงสาวผมสีบรอน ตาสีฟ้าแสนสวย เหมือนพวกเด็กสาว เหล่าคนที่เป็นที่รู้จักมากในโรงเรียนของเธอ ใบหน้าสวยนั้นยิ้มหวานตอนรับลูกค้า...

            “ไม่รู้จักมารยาทในการไม่จับของคนอื่นรึไง?” เสียงทุ้มต่ำทำให้เด็กสาวสะดุ้งตกใจ เธอหันไปทันใด....ตรงหน้า เด็กหนุ่มผมยาวมัดรวบในชุดสีดำสนิท โครงหน้าของคนเอเชียเด่นชัด ทั้งผ้ากันเปื้อนสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ ช่างตัดกับดอกไม้รอบตัวและดอกไม้ที่มากด้วยสีสัน...หากโดดเด่นออกมาคือ ดวงตาสีท้องฟ้า

            ท้องฟ้าในคืนไร้ดารา....

 “เข้ามาทำอะไร? เจ้าถั่วงอก” ความชื่นชมแตกสลายหายไปจากความคิดของเจ้าถั่วงอกทันใด

            ถั่วงอก...

            ถั่วงอก...

            ถั่วงอก...

            “อเลนต่างหากล่ะค่ะ!” เธอโวยวาย...... “นี่ร้านดอกไม้นี่ค่ะ ฉันก็ต้องมาซื้อดอกไม้สิค่ะ มาหาเจ้าของร้าน....นายไม่เกี่ยว.” คุณเจ้าของร้านแสนสวย.... เจ้าหล่อนนึกในใจ...

            “ชิ” เจ้าหนุ่มเพียงเลิกคิ้วใส่ ดวงตาสีเข้มมองเธอหัวจรดเท้าไปมา.....คำพูดประโยคต่อมาของเขาทำให้ภาพเจ้าของร้านในใจสลายหายไปรวดเร็วราวกับฟองสบู่เด็กสาวเบิกตากว้าง....

            “ฉันนี่ล่ะ เจ้าของร้านนะ เจ้าถั่วงอก”

            ผิดคาดอะไรเช่นนี้....

            “เอ่อ...รับจัดดอกไม้ใหมล่ะค่ะ?” เธอถามเกาแก้มเขินๆ

            “ในวาระอะไร” น้ำเสียงช่างห้วนสั้นในแบบที่ไม่น่าจะมาเป็นเจ้าของร้านอย่างนี้

            “ตกแต่งห้องตัวเอง?” เธอตอบไปตามน้ำ....เพราะไม่รู้อยู่แล้วด้วยซ้ำว่าตัวเองมาทำไม...มาน่าน่าจะชอบดอกไม้ในนี้.... “เอาแบบใหนก็ได้ค่ะ ช่วยเลือกให้เลยดีกว่า ฉันไม่ถนัดเรื่องดอกไม้...”

            ใบหน้าคมหล่อนั่นดูจะบูดลงอีก...เด็กสาวมองไปรอบๆร้าน....กับเหล่าดอกไม้ที่ได้รับการดูแลอย่างดี...

            คนเรานี่ตัดสินกันเพียงภายนอกไม่ได้เสียจริงๆด้วย

            เด็กหนุ่มเพียงมองเจ้าเด็กที่โผล่มากลางคืนดึกดื่น...ก่อนกลับไปเตรียมอุปกรณ์ เพียงซักพัก เจ้าหนุ่มก็นั่งจัดดอกไม้...อเลนขยับไปนั่งบนเก้าอี้หน้าเคาเตอร์ มือเท้าคางบนเคาร์เตอร์มอง...มือนั่นกระฉับกระเฉงชำนาญการอย่างน่าประหลาด เธอแอบเหลือบมองใบหน้าของเด็กหนุ่มที่ทำหน้ายักษ์เหมือนจะฆ่าเธอ....ส่ายหน้า

            ช่างเป็นสิ่งที่ดูไม่เข้ากันและกลมกลืนกันอย่างประหลาด

อย่างเขาตรงหน้า คงเหมาะไปเป็น นายแบบ...อเลนมองหุ่นทั้งรูปร่าง...แอบพยักหน้ากับตัวเอง....หรือไม่ก็คง....เป็นตำรวจ? ในหัวเธอเหมือนจะมีคนตรงหน้าในชุดยูคาตะโบราณกับดาบ.....ซามูไร เด็กสาวหัวเราะ

ยังไงก็คงไม่น่าจะเป็นคนขายดอกไม้....

“เสร็จแล้ว”... เสียงเรียกให้สะดุ้งตื่นจากความคิด...

            ในช่อนั้น....ยามเมื่อมือเล็กของอเลนกระถางดอกไม้นั่น แม้ชื่นชมในความสวยงามในการจัดไว้ เธอนึกอยากหัวเราะออกมา

            ซ่อนกลิ่น...และ...ลิลลี่...เกี่ยวประหวัดกันแซมด้วยดอกเดซี่สีขาวดอกเล็กในกระถางเล็กๆมีใบเฟิร์นสี่ห้าใบประดับ...ผูกด้วยโบเส้นเล็กสีแดงรอบกระถางสีขาวเรียบ....

ดอกเดซี่สีขาว....เธอผู้ไร้เดียงสา

            เธอยิ้มกว้างให้กับเจ้าของร้านที่ยังคงไม่ตอบรับความมิตรกับเธอเสียที....มือจับกระถางดอกที่ห่อด้วยพลาสติกใสใส่กระเป๋าอย่างระมัดระวัง

ดอกซ่อนกลิ่น...ฉันแอบชอบเธออยู่...

ยื่นเงินค่าดอกไม้ให้  หมุนตัวกลับทำท่าจะออกจาก...ในความคิดยังคงมีดอกไม้ดอกสุดท้ายในหัว....

ดอกลิลลี่....เธอคือรักแรกของฉัน...

            เธอยิ้มให้กับเด็กหนุ่มผู้ตอบกลับมาด้วยสีหน้าทำหน้าเหมือนโกรธเคืองเธอมานาน...เขาจะรู้ความหมายของดอกไม้ที่ส่งเลือกมาจัดให้ใหมนี่?

“ขอบคุณมากค่ะ..” แล้วเธอจึงเดินไปตามรอบๆร้าน ท่ามกลางความสีหน้าสงสัยของเด็กหนุ่ม...เจ้าหล่อนราวกับมองหาอะไรบางอย่าง...

เธอหยิบดอกไม้ดอกเล็กอีกดอกกลับมา...

.......................................................................................................................................................

            กริ๊ง

            เสียงประตูปิดไปแล้ว...เด็กหนุ่มเพียงมองในร้านที่ว่างคนอีกครั้ง ถอนหายใจ...ใบหน้าบึ้งๆไม่รับแขกนั้นกลับเริ่มปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มาช้าๆ เมื่อมองสิ่งที่อยู่บนเคาน์เตอร์ไม้...

            มือหยิบดอกไลแลกบนเคาเตอร์ขึ้นมอง...ดอกเล็กๆ เป็นพุ่มพวง...

            รอยยิ้มกริ่มกว้างขึ้น เมื่อนึกถึงเด็กสาวผมขาวหิมะที่ยื่นให้...ดอกไลแลก....เด็กหนุ่มเดินไปหน้าร้าน มองร่างเล็กๆในชุดลายสก็อตสีแดงวิ่งรี่ไปตามถนน....ก่อนจะปิดร้านลง....

เจ้าหล่อนจะรู้ความหมายของมันรึเปล่า?.....อีกไม่นานก็คงได้รู้คำตอบ...

ไลแลก.....สำหรับรักครั้งแรก....

ยังจำได้...ในครั้งแรกที่พบกัน...ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยสีสันสดราวกับสายรุ้งหลังฝนซ่า....ท่ามกลางกลิ่นหอมหวนของพฤกษานานาพรรณ... หลากสีเสมือนภาพวาดสีน้ำของเทวทูตราตรี....