ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic bleach] Bad Day (UnohanaX???)

    ลำดับตอนที่ #1 : [Start event] : Bad Day [1/2]

    • อัปเดตล่าสุด 28 ธ.ค. 55


     


     

    จะโลกมนุษย์รึโลกวิญญาณ ขึ้นชื่อว่าเป็นสถานพยาบาลย่อมคับคั่งไปด้วยเจ้าพนักงานและคนป่วย สถานพยาบาลหน่วย 4 ที่ประจำอยู่เซเรเทย์ก็เช่นกัน

    เพียงแต่ที่แห่งนี่ไม่ได้พยาบาลคนเป็นๆ แต่เป็นเหล่ายมทูตที่ปกปักษ์รักษาโลกวิญญาณแทน - -

    และก็เหมือนหลายๆ ที่  เมื่อมีคนส่วนใหญ่กำลังทำงานอยู่ ก็จะมีสักคนสองคนแอบอู้งานมาตั้งวงแฉ เอ้ย แลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างกัน อย่างนางพยาบาลสองนางนี้

     

    “นี่ๆ ได้ข่าวว่ามิโดริหน่วยสิบเอ็ดคบหากันกับโออิโงะหน่วยเราล่ะ”

    นางพยาบาลคนหนึ่งเริ่มหัวข้อสนทนา

    “ว๊าย จริงหรอ มิโดริสาวสวยประจำหน่วยคนนั้นน่ะรึ”

    “โออิโงะเอง ก่อนหน้านี้มีสาวๆ มาติดพันตั้งแยอะ ไม่เห็นสนใจ นึกว่าจะชอบไม้ป่าเดียวกัน”

    “จะบ้าเรอะ! เจ้าก็บอกข้าเองนิว่าลงเอยกันกับสาวหน่วยสิบเอ็ด”

    “แต่งเมียบังหน้าไง แล้วไปเป็นเมียคนอื่น - -

    นางพยาบาลคนที่ 3  ดูเหมือนจะอายุมากกว่าพวกหล่อนเล็กน้อยได้พูดแทรกขึ้น

    “พวกเจ้า ว่างมากรึไงถึงมาจับกลุ่มเมาท์กัน”

    “ก็มันอดไม่ได้ ก็ฝ่ายชายดันเป็นหนุ่มหล่อหนึ่งเดียวในหน่วยเรานี่นา”

    “ถ้าโออิโงะคุงแต่งงานออกไป จะเหลืออาหารตาอะไรให้พวกข้าเชยชมล่ะ”

    ทั้งหมดทำท่าครุ่นคิดกับปัญหา อาหารตา ของพวกหล่อน แต่นางพยาบาลที่มาใหม่ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างฉับไว

    “เฮอะ สมัยข้าสาวๆ ก็มีหนุ่มๆ มากหน้าหลายตามาติดพันข้าเหมือนกัน ^^

     

     

    “นั่นมันเรื่องเมื่อกี่ร้อยปีล่ะนั่น”

    พยาบาลสาวทั้งสองบ่นอุบ แต่เพราะบ่นออกมาพร้อมกันจากไม่ได้ยิน กลายเป็นชัดเต็มสอiงรูหู

    -           -+

    นางพยาบาลสูงวัยไม่รอช้า วางถาดยาลงแล้วเอื้อมมือไปหยิกหน้าทั้งคู่

    “โอ๊ยๆๆๆ เจ็บๆๆๆ”

    “เห็นข้าเป็นเพื่อนเล่นพวกเจ้าเรอะ นี่แน่ะๆ”

    “ถึงจะเป็นแค่อดีตก็เหอะ ,,,,ข้ายังดีกว่าหัวหน้าเราก็แล้วกัน ยังไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเข้าใกล้ คงเป็นโสดมาตั้งแต่พันปีก่อนตอนตั้งหน่วยพยาบาลเราขึ้นมาละกระมัง โฮะๆๆ”

    “หืม”

    ……………………..

    “ทำไมฮากริบอย่างนั้นล่ะ พวกเจ้า ไม่ตลกเรอะ”

    นางพยาบาลสองคนในตอนเริ่มแรกรีบแยกย้ายกลับไปทำงานต่ออย่างรวดเร็ว  เธอจึงรู้ได้ไม่ยากนักถึงสาเหตุของความฮากริบเมื่อครู่ นางพยาบาลอีกคนที่เหลือ ค่อยๆ หันหลังกลับไปอย่างช้าๆ ก็พบกับสตรีร่างบางในชุดยมทูตสีดำตัดกับเสื้อคลุมสีขาวสะอาดตา ที่กลางหลังปักเป็นเลขสี่ในภาษาจีนกำกับไว้ บ่งบอกยศผู้สวมใส่ได้เป็นอย่างดี ว่าเธอผู้นี้คือ

    อุโนะฮานะ เร็ตสึ หัวหน้าหน่วยที่ 4 – นายเหนือหัวของเหล่าพยาบาลทั้งมวลในโลกวิญญาณนั่นเอง

     

    ใบหน้างามนั้นคลี่ยิ้มบางๆ พร้อมกับเอ่ยเรียบๆ

    “แหมๆ ข้าอายุยังไม่มากถึงขนาดนั้นหรอกนะ หน่วยนี้น่ะก็ตั้งมาได้เกือบ 500 ปีก่อน ข้าเองก็พึ่งมาอยู่ตำแหน่งนี้ได้สองร้อยปีต้นๆ เอง….

     “หะหัวหน้า …. ข้าไม่ได้ตั้งใจ”

    “ข้าไม่ถือสาหรอก

    -           -

    เพราะถ้าข้ามัวคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพรรค์นี้ทุกครั้งไปละก็”

    เธอชี้ไปทางป่าช้าหลังที่ทำการหน่วย

    ตอนนี้คงไม่เหลือที่ให้ฝังอะไรแล้วล่ะ ^^

     

    =[]=

     

    ได้ยินดังนั้นพยาบาลผู้เคราะห์ร้ายแทบล้มทั้งยืน แต่ก็ตั้งสติขึ้นมาได้ รีบย่อตัวคุกเข่าก้มหัวขอโทษประหลกๆ จนอุโนะฮานะเอ่ยปากว่าพอได้แล้วเธอแค่พูดเล่น เจ้าตัวถึงหยุดแล้วรีบออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความไวแสง 

     

     

    +++++++++++++++++++++++++++++

    ที่ทำงานของหัวหน้าอุโนะฮานะ

     

    ท่านหัวหน้าใหญ่ยามาโมโตะทันทีที่เข้ามาในห้อง อุโนะฮานะเอ่ยทักชายสูงวัยที่นั่งแผ่รัศมีความชรา เอ๊ย ความน่าเกรงขามของหัวหน้าใหญ่แห่งสิบสามหน่วยพิทักษ์อยู่ที่โต๊ะรับแขก

    ลมหนาวน่ะสิ ทำเอาซาซาคิเบะรองหัวหน้าของข้าไม่สบายเสียอย่างนั้น เลยแวะมาเอายาแก้หวัดซักหน่อย”  เก็นริวไซพูดพร้อมกับรับถ้วยชาจากอิเอมุระ ลูกน้องของหัวหน้าหน่วยพยาบาล

    ใช้คนในหน่วยมาก็ได้นิคะ ไม่เห็นต้องลงทุนมาด้วยตัวเอง

    แหม ข้าอยากมาดูเจ้าบ้าง งานเยอะเหมือนเดิมเลยนะ หน่วยสี่เนี่ย ซูด…”

    เก็นริวไซซดน้ำชาพลางรอให้อุโนะฮานะนั่งลง

     “อืม…. ว่าไปแล้ว เจ้าดูเพลียๆ นะ เร็ตสึพออิเอมุระออกจากห้องไปจนเหลือกันอยู่สองคน เก็นริวไซจึงเรียกอีกฝ่ายอย่างสนิทสนมยิ่งขึ้น

    เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ท่านเก็นริวไซ ข้าที่เป็นหัวหน้าหน่วยพยาบาลย่อมดูแลตัวเองอยู่ตลอดเวลา….”

    ท่านต่างหาก ใส่ใจรองหัวหน้าซาซาคิเบะบ้าง เพราะท่านเอาแต่ลากเขาไปออนเซ็นอยู่บ่อยๆ รองฯซาซาคิเบะเลยเป็นลมคาบ่อน้ำร้อนจนโดนหามมาที่นี่ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วคนสำรวมกิริยาเก็บอาการอยู่ตลอดเวลาอย่างอุโนะฮานะกลับโพล่งออกมาเป็นชุดอย่างเหลืออด ทำเอาคนฟังแทบนั่งไม่ติด

    ..ก็ น้ำในออนเซ็นพึ่งผลุดขึ้นมาใหม่ๆ เลยอุดมไปด้วยแร่ธาตุเยอะแยะเชียวนะ ยิ่งแช่ ร่างกายยิ่งแข็งแรงปึ๋งปั๋ง

    ชายชราพูดแก้ตัวพร้อมกับลุกขึ้นยืนถอดเสื้อโชว์ซิกแพ๊คเหี่ยวๆ ประกอบการพูดไปด้วย

    แล้วทำไมท่านไม่ไปคนเดียวล่ะ - -*” 

     

    เก็นริวไซนิ่งไปซักพัก ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั่งดั่งเดิม

     “……..นั่งแช่คนเดียวมันเหงา

    ได้ยินท่านอาจารย์ที่เคารพตอบเสียงอ่อยอย่างนั้น ทำเอาหัวหน้าหน่วยพยาบาลกุมขมับ

    ท่านนี่มันอายุอานาขนาดนี้แล้ว ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้

     

    เฮือก!

    ด้วยความที่จี้ใจดำเขาให้ หัวหน้าหน่วยหนึ่งถึงกับสะอึกแต่มีหรือที่ชายชราจะยอมโดนว่าอยู่ฝ่ายเดียว

    เจ้าเองน่ะ อายุอานาก็มากขนาดนี้แล้ว ใยจึงไม่มี คนรู้ใจเป็นตัวเป็นตนเสียที

    อ้อ! อย่างรองหัวหน้าโคเท็ตสึ ข้าไม่นับหรอกนะเก็นริวไซรีบพูดเสริม ทำเอาอุโนะฮานะที่อ้าปากจะเถียงต้องชะงัก หัวหน้าหน่วยหนึ่งได้ทีขี่แพะไล่แขวะต่อไปอย่างไม่ลดละ

    ไม่ไหวๆ ยมทูตในสังกัดเจ้าต่างแต่งงานออกเย้าออกเรือนไปหลายต่อหลายรุ่น จนลูกหลานแก่เฒ่ากันหมดแล้ว ไฉนเจ้าจึงทนโดนลูกหน่วยติฉินนินทาว่าเป็นสาวแก่ ชายไม่แลมาเป็นร้อยปีเช่นนี้เก็นริวไซพูดต่ออย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อสายตาพิฆาตของอุโนะฮานะที่จับจ้องมาขณะตนพูด

     

    ท่านจะสื่ออะไรคะ

     

    "ข้ากำลังจะบอกว่า คงจะดีไม่น้อยถ้าเจ้าจะมีผู้ชายดีๆ สักคนอยู่เคียง..."

    "มันเป็นไปไมได้ ท่านน่าจะรู้ดีหัวหน้าหน่วยพยาบาลตัดพ้อด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา

     

    เก็นริวไซรู้สึกผิดน้อยๆ ที่ดันทำให้บทสนทนาธรรมดาๆ กลายเป็นดราม่าขนาดย่อมไป แต่ทุกสิ่งที่พูดล้วนออกมาจากใจจริงของชายชรา

    "และข้าก็รู้ดีว่ามันเป็นไปได้แน่ หากเจ้าจะลองเปิดใจ"

    .....

    "เพราะงั้น งานปีใหม่ที่จะถึงนี้ข้าจะหาคู่ควงให้เจ้าเอง!"

    อุโนะฮานะหันมามองขวับอย่างตกใจ เก็นริวไซเลยรีบอธิบายต่อ

    "เจ้าโซจิโร่ตื๊อขอข้าจัดงานปีใหม่ ก็คงไม่พ้นจัดแบบตะวันตกอะไรนั่น"

    "เห็นว่าจะมีงานเต้นรำสำหรับพวกขุนนางกับยมทูตระดับรองหัวหน้าขึ้นไป ...อืม เต้นรำแบบตะวันตกคงต้องเต้นเป็นคู่ๆ ล่ะนะ"

    ......อิซาเนะจังใส่สูทคงเท่น่าดู…. อุโนะฮานะคิด

    "แน่นอนว่าคู่ ชาย-หญิง  เจ้าคงไม่คิดจะให้รองหัวหน้าตัวเองใส่เสื้อผู้ชายเต้นเป็นคู่เจ้าหรอกนะ"

    ชายแก่พูดอย่างรู้ทัน ทำเอาหัวหน้าสาวแอบผิดหวังเล็กๆ

    "ก็อย่างที่บอก เจ้าต้องควงผู้ชายสักคนไปงานนี้ อืม.... เจ้าคงไม่มีเวลาไปหาด้วยตัวเอง เดี๋ยวข้าจะไปติดต่อให้..."

    "เดี๋ยวสิคะ...ข้ายังไม่.."

    "ก่อนอื่นต้องไปหาชุนซุยไม่ก็จูชิโร่"

    "ท่านเก็นริวไซ ....ฟังข้าก่อน..."

    "อืม .... ไม่ก็คุณชายตระกูลใหญ่ๆ ซักตระกูล"

    "ข้า......"

    "ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก..."

     

    ขวับ!!!

     

    มือเรียวเล็กของหัวหน้าคนสวยแห่งหน่วยสี่ เข้าคว้าหนวดเครายาวของผู้อาวุโสที่สุดในสิบสามหน่วยพิทักษ์ แล้วดึงเข้าหาตัวจนใบหน้าเหี่ยวย่นมาชิดกับหน้าของเธอที่บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นหน้ายักษ์หน้ามารไปแล้ว –[]-

    "อย่าดึงแรงนะ ข้าไว้ตั้งนานกว่าจะยาวได้ขนาดนี้"

    "ข้าไม่ต้องการ!"

    “หืม?! อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่ชอบผู้ชายแต่ชอบผู้หญิงด้วยกัน!

    อุโนะฮานะออกอาการเหวออยู่เสี้ยววินาที ก่อนจะรีบตั้งสติ

     “ไม่ใช่นะคะ! ข้า

    “มิน่าล่ะ ตลอดเวลาที่ข้าพาเจ้าไปดูตัวนับสิบๆ ครั้ง เจ้าก็ทำฝ่ายชายกลัวหัวหดไปซะทุกที ….ที่ผ่านมาความห่วงใยของข้ามันทำร้ายเจ้าสินะ ที่แท้เร็ตสึ….เจ้าชอบแบบนี้นี่เอง

     

     “ถ้าท่านไม่ฟังข้าครั้งต่อไปที่รองหัวหน้าซาซาคิเบะถูกหามมาที่นี่อาจจะไม่ได้กลับออกไปอีก…..

     

    หญิงสาวพูดขัดขึ้นพลางคลี่ยิ้มสยองออกมา ชายชราเห็นท่าไม่ดีจึงรีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว

    “ไม่เอาน่าๆ เร็ตสึจัง ข้าล้อเล่น”

    อุโนะฮานะคลายมือออกแล้วกลับไปนั่งที่เดิม  แต่ยังจ้องมองเก็นริวไซอย่างไม่วางตาราวกับพร้อมเข้าตะครุบอีกฝ่ายได้ทุกเมื่อถ้าเกิดพูดอะไรไม่เข้าหูอีก

    “เรื่องรสนิยมของเจ้าไว้ค่อยว่ากันทีหลัง จะปล่อยเจ้าพวกลิงทะโมนจัดงานกันเองข้าก็ไม่สบายใจ ถ้าเกิดเรื่อง….ข้าคนเดียวคงเอาไม่อยู่ ดังนั้นเพื่อหน้าตาของเหล่ายมทูตสิบสามหน่วยพิทักษ์แล้ว เจ้าต้องร่วมงานนี้อย่างไม่มีข้อแม้!

    “แค่ข้ามีคู่เต้นด้วยก็พอแล้วใช่มั้ยคะ”

    ชายชราพยักหน้าหงึกๆ

     

    “ข้าจะจัดการเอง ไม่จำเป็นต้องยืมมือท่านหรอกค่ะ” 

     

    TBC

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×