องค์หญิงสี่ช่างเป็นสตรีประหลาด

องค์หญิงสี่ช่างเป็นสตรีประหลาด

     หากจะเอ่ยถึงเชื้อสายราชวงศ์ที่อาภัพและผิดแผกเกินมนุษย์คนใดจะคาดถึง ตำแหน่งคงตกไม่พ้นองค์หญิงสี่แห่งราชวงศ์หมิง แม้แต่พระนามขององค์หญิงก็น้อยคนนักจะทราบ เพราะโดยทั่วไปแล้วไม่มีใครนิยมเอ่ยชื่อพระนามองค์หญิงน้อยองค์นี้นัก แต่หากกล่าวถึงสตรีวิปลาสที่สุดคนหนึ่ง ไม่ว่าเป็นยาจก ตาสีตาสา หรือแม้แต่เด็กสามหนาวก็ยังรู้จักว่าหมายถึงองค์หญิงสี่แห่งราชวงศ์นี่แล 

     รัชศกที่17 ในปกครองของจักพรรดิเหนียนเล่อ ฮองเฮาจวิ้นเฟยได้ให้กำเนิดองค์หญิงสี่ที่เปรียบดั่งของขวัญล้ำค่าของพระนาง ด้วยมิว่านักพรตหรือนักพยากรณ์ชื่อดังคนใดล้วนกล่าวให้พระนางสรวลได้ว่าเมื่อทรงครรภ์มังกร บุตรที่อยู่ในท้องนางจะมีวาสนาสูงส่งหาใครมาเทียบมิได้ หากเป็นนักรบก็เปรียบได้ดั่งเทพสงคราม หากเป็นนักปราชญ์ก็จะเป็นที่เลื่อมใสกว่านักปราชญ์คนใดที่เคยปรากฎ และหากได้ครองบัลลังก์เมื่อใด บ้านเมืองจะสงบสุขไร้สงคราม ประชาชนจะสรรเสริญแซ่ซ้อง ชื่อเสียงดังไกลไปทั่วทั้งแผ่นดิน กระทั่งเมื่อคราวประสูติพระนางกลับพบว่าครรภ์มังกรของนางนั้นเป็นที่ฟูมฟักเด็กหญิง

     เด็กหญิงประหลาด เมื่อแรกเกิดไม่มีทารกคนใดที่ไม่ร้องสักแอะเฉกเช่นนี้ กลับเป็นองค์หญิงน้อยผู้นี้แลที่จ้องหมอหลวงตาแป๋ว ไม่แสดงท่าทีกระจองอแงให้เห็นแม้แต่น้อย

“เอาเด็กนี่ออกไปเสีย” สุรเสียงเรียบนิ่งของฮองเฮากล่าวกับนางกำนัล ได้ยินดังนั้นนางกำนัลก็เอาแต่ก้มหน้าและรับคำ มิกล้าเอ่ยปากแย้งผู้เป็นใหญ่แม้ในใจจะสงสารองค์หญิงตัวน้อยเหลือเกิน ด้านพระนางที่กำลังเศร้าโศกสับสนและโกรธเกรี้ยวเมื่อพักฟื้นได้ไม่นาน ก็สั่งตัดลิ้นนักพรตทุกคน และไม่แลเหลียวองค์หญิงน้อยอีกเลย

 ทางฮ่องเต้เมื่อทราบข่าวคราวก็สงสารพระนางนัก เมื่อฮองเฮาเอ่ยให้ส่งองค์หญิงน้อยออกไปให้ห่างไกลพระเนตร ก็ตกปากรับคำอย่างเลี่ยงมิได้ อย่างไรเสียเด็กน้อยก็ไม่ได้มีความสลักสำคัญอันใดต่อราชวงศ์เท่าไรนัก เมื่อมารดาอย่างฮองเฮาเองยังไม่สน เหตุนี้ องค์หญิงน้อยจึงได้ระหกระเหินไปอยู่ตำหนักพักพิงที่ห่างไกลราชวังออกไป ตั้งแต่อายุได้ไม่ถึงสัปดาห์ ช่างเป็นเด็กน้อยที่น่าสงสาร 

     อีกด้านหนึ่ง ในวันประสูติ องค์หญิงน้อยผู้เคยเป็นเทพธิดาอยู่บนสรวงสวรรค์ได้แต่ถามตนเองว่านี่ตนย้อนมาเกิดอีกแล้วหรือ องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ช่างเป็นบิดาไร้เมตตา นางเพียงแต่แอบลงมาเยือนสหายอย่างเทพพืชพันธ์หนี่ฮวาเพียงเท่านั้น คราแรกที่นางแอบลงมาเป็นเหตุสุดวิสัย ด้วยเพราะสุนัขเฉิงเอ๋อกระโดดเข้าไปในลูกแก้ววิเศษณ์มาโผล่บนยอดเขาหมื่นพิษ นางที่รีบคว้าตัวสัตว์เลี้ยงแสนรักจึงได้หลุดเข้าไปด้วย เป็นเหตุให้เบื้องบนโกลาหนอยู่ห้าสิบปี แต่หากเทียบอายุขัยมนุษย์กับเทพแล้วนั้น ห้าสิบปีนับว่าพริบตาเดียว คราที่สองก็เป็นเหตุสุดวิสัยจากเฉิงเอ๋ออีกเช่นกัน สุนัขตนนั้นช่างหาแต่เรื่องน่าปวดหัว ! ส่วนคราวที่สามก็คือครานี้ นางอยู่ในร่างทารกช่างน่าเบื่อหน่าย จะโทษผู้ใดก็มิได้เสียด้วย

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นนิยายที่ผู็เขียนแต่งเรื่องแรก

อยู่ในช่วงที่กำลังพัฒนาตัวเอง ฝากติชมและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ